86 : จูบได้หรือไม่ โหย่วเสวี่ยหยาเดินไปเคาะประตูห้องทำงานของบิดา ซึ่งตอนนี้สามพ่อลูกกำลังนั่งทำหน้าเครียดกันอยู่ นางเป็นสตรีในจวนแม่ทัพ ทุกคนจึงไม่เคยปิดบังเรื่องราวในสนามรบกับนาง “เจ้าไปเรือนเซี่ยซือซือมารึ” แม่ทัพโหย่วเอ่ยถามบุตรสาวทั้งที่มีคนรายงานแล้ว “เจ้าค่ะท
เขาตรงไปที่ห้องนอนของเด็ก ๆ เห็นตะเกียงในห้องดับไปแล้ว เลยไม่คิดที่จะเคาะประตูเรียก หมุนตัวกำลังจะกลับ แต่เกิดเปลี่ยนใจเดินไปดูรอบ ๆ เรือนเสียหน่อย พบภรรยาของเขากำลังนอนหนุนแขนตัวเองอยู่บนศาลาริมสระบัว เขาเข้าไปอุ้มนางขึ้นในอ้อมแขน “หืม พี่จ้าน” เซี่ยซือซือปรือตาขึ้นอย่างงุนงง พอรู้ว่ากำลั
87 : โหย่วเสวี่ยหยาถูกลอบทำร้าย นางเดินไปถึงศาลาริมสระบัว เห็นเด็กทั้งสองกำลังแย่งกันตอบคำถามที่ถานจ้านถามอยู่ มีเสียงถกเถียงกันดังไม่ยอมหยุด นางเดินเข้าไปนั่งฝั่งด้านข้างกับสามี “ท่านทำให้เด็กทะเลาะกันรึ” “พี่จ้านบอกว่าความรู้ข้าเท่ากับเสี่ยวซือหยาง” คุณหนูสี่รีบฟ้อ
ถานจ้านเห็นแต่ไกลว่าเป็นคุณหนูสามของจวนแม่ทัพโหย่ว เขารีบจอดรถม้าอยู่ต้นตรอก ดึงกระบี่ที่ซ่อนไว้ใต้เบาะนั่งคนขับ ตรงเข้าไปช่วยคุณหนูสามอย่างรวดเร็ว ชิ้ง ! เคร้ง ! ชิ้ง ! เคร้ง ! คนร้ายนับสิบกับถานจ้านเพียงคนเดียว ดูเหมือนเขาจะสู้ไม่ได้จริง ๆ ขณะที่เขากำลังเพลี่ยงพล้ำ เซี่ยซือซือก
“ปลอดภัยแล้วเจ้าค่ะ” “เช่นนั้นพวกข้าขอตัวกลับเรือนก่อนนะขอรับ ที่นั่นมีซานซานอยู่คนเดียว หากนางไม่เห็นพวกข้าอาจจะเป็นห่วงเอา” “พวกเจ้ากลับไปเถอะ” โหย่วฮูหยินอนุญาตด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง มองตามหลังทั้งสามคนไปด้วยความรู้สึกหนักอึ้ง เหตุใดถึงเกิดเรื่องร้ายในยามที่นางเจ็บป่วยเช่นนี้ได้
88 : เผาจวนแม่ทัพโหย่ว เซี่ยซือซือออกจากจวนแม่ทัพโหย่วไปแล้ว นางนึกอยากหาข่าวเรื่องนี้ดูก่อน ตรงเข้าไปนั่งในร้านอาหารแห่งหนึ่งใจกลางเมือง ที่นี่เป็นเหมือนจุดรวมของข่าวสารทุกชนิด นางใช้พลังมิติพิเศษเพื่อสอดส่องดูคนร้าย เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด หากอยากรู้เรื่องของโหย่วเสวี่ยหยา คนร้ายต้องม
ระหว่างนั้นเซี่ยซือซือก็เล่าเรื่องอาการของโหย่วเสวี่ยหยาให้น้องสาวฟังไปด้วย หลังฟังจบเซี่ยซานซานถึงกับถอนหายใจดัง ๆ อย่างโล่งอก นางนึกห่วงเกรงว่าอาการของโหย่วเสวี่ยหยาจะทรุดหนัก ส่วนเรื่องลอบฆ่าคืนนี้เซี่ยซือซือไม่อยากเล่า เดี๋ยวน้องสาวของนางจะเครียดตามไปด้วย นางเก็บมาเล่าให้สามีฟังในตอนกลางคืนแทน
“ไม่ได้เรียกกำลังเสริมรึ เช่นนั้นพวกเราไปที่จวนท่านอ๋องเจ็ด เพื่อแจ้งข่าวดีหรือไม่” “ข้าว่าไม่ทันเจ้าค่ะ พวกเราไปช่วยพวกเขาก่อนดีกว่า” “ไปกัน !” ทั้งคู่พุ่งตัวจากต้นไม้ไปยังหลังคาเรือน และวิ่งผ่านแต่ละเรือนไปยังเรือนของคุณหนูสาม ตั้งแต่อาจารย์ฮู่สอนกำลังภายในให้ เ
“ข้าย่อมจำได้ มีเจ้ามีข้า จดจำไว้มิลืมเลือน” ท้องฟ้าวันนี้ช่างสดใสยิ่งนัก ในห้องโถงของคฤหาสน์นางถานกับแม่เฒ่าจาง กำลังนั่งรอคู่แต่งงานใหม่มายกน้ำชาตามธรรมเนียม ครอบครัวของอาจารย์ฮู่อยู่ร่วมกินข้าวในเช้านี้ด้วย เซี่ยซานซานกับน้องชายยืนรออยู่ก่อนหน้าแล้ว ครั้นเห็นสองสามีภรรยาเดินออกมา ทุกคนต
เจ้าสาวคนงามเม้มปากเอาไว้แน่น เขาทำตามสัญญาที่ให้ไว้ มีหรือนางจะหาข้อโต้แย้งได้ “อื้ม” “เช่นนั้นก็อย่าห้ามข้าเลยซือซือ” สายตาของถานจ้านหยาดเยิ้มไปด้วยแรงแห่งปรารถนา ดันมือทั้งสองข้างของนางขึ้นเหนือศีรษะ ทาบริมฝีปากเข้าหาอย่างดูดดื่ม เซี่ยซือซือไม่อาจฝืนความปรารถนาของร่างกายตัวเอง
“ตอนนี้พี่เขยถูกคุณชายรองมอมเหล้าอยู่เจ้าค่ะ ข้างนอกสนุกสนานกันมาก” เซี่ยซานซานคอยรายงานสถานการณ์ด้านนอกอยู่ตลอดเวลา เซี่ยซือซือเปิดผ้าคลุมหน้าขึ้น ยามนี้นางค่อนข้างหิวแล้ว “ข้ากินได้ไหม” นางมองขนมรองท้องบนโต๊ะ แล้วหันไปทางโหย่วเสวี่ยหยากับเซี่ยซานซาน “กินได้สิ ของพวกนี้เอามาให้เ
114 : ยวนยางคู่ (จบ) สองเดือนต่อมา เสียงประทัดจุดขึ้นตรงหน้าคฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ถานจ้านเป็นฝ่ายแต่งเข้ามาเป็นเขยของตระกูล คนนอกไม่รู้มักคิดติฉินนินทา แต่การที่เซี่ยซือซืออยู่กับสองแม่ลูกตระกูลถานมาตั้งแต่ต้น พวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกันมาหลายปีแล้ว ไม่แบ่งแยกว่าใครต้องแต่งเข้าบ้านใคร
คฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ทุกคนกลับมาถึงคฤหาสน์อย่างพร้อมหน้าพร้อมตากัน ถานจ้านถือโอกาสนี้ประกาศข่าวดีแก่ทุกคน เรื่องที่เขาได้ขอเซี่ยซือซือแต่งงานบนเรือ และนางก็ตอบตกลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “แหวนแต่งงานของข้า” เซี่ยซือซือชูนิ้วนางข้างซ้ายขึ้นให้ทุกคนดู ถานจ้าน “ซือซือนี่เจ้าโอ้
“เดี๋ยวก่อน” เซี่ยซานซานหยุดกึกในทันที “เสวี่ยหยาก็ถามหาเจ้า หมู่นี้เจ้าไม่ได้ไปที่จวนแม่ทัพโหย่วนานแล้ว” ทุกครั้งที่น้องสามของเขานัดนางมาที่จวน วันนั้นโหย่วหยางหลงจะทำตัวว่างในทันที และจะแวะไปหาน้องสามที่จวน เพียงเพื่อที่จะอ้างเรื่องสอบถามข่าวคราวของถานจ้าน แต่ในความเป็นจริงแล้ว
113 : ขอแต่งงาน ถานจ้านพานางไปเลือกซื้อโคมไฟอันใหม่ จากนั้นก็ชวนกันไปล่องเรือในบึง เพลิดเพลินไปกับบรรยากาศของผืนน้ำ ที่สะท้อนแสงเป็นดวงไฟน้อยใหญ่เต็มไปหมด ฝีพายยืนอยู่ด้านหลังทำเป็นไม่สนใจคู่สามีภรรยา ที่กำลังอิงอกซบไหล่กันอยู่ ถานจ้านถอดเสื้อคลุมขนสุนัขจิ้งจอกออกคลุมให้ภรรยา “ซื
“เจ้ายิ้มแบบนี้กำลังคิดสิ่งใดอยู่ซือซือ” “เปล่าเจ้าค่ะ ข้าคิดว่านายท่านหยวนคงไม่ได้แย่เท่าใดนัก อย่างน้อยก็ยังได้ร่วมเตียงกับคนที่ตนรัก” พรวด ! ข้าวในปากของถานจ้านถูกพ่นออกมาใส่หน้าคนพูดอย่างจัง “พี่จ้าน !” “เจ้าทำตัวให้มันดี ๆหน่อย ไปแอบดูเรื่องบนเตียงของผู้อ
เซี่ยซือซือมองของเก่า ๆ ในร้าน ที่นางไปหากว้านซื้อในตลาดมืดมา ใครจะคิดว่านางเลือกมามั่ว ๆ แต่กลับเป็นของล้ำค่า ที่มหาเศรษฐีผู้หนึ่งนำมาขายเสียอย่างนั้น คนดูของออกก็พากันซื้อกลับไป กระจายข่าวไปทั่วเมืองหลวง ว่าร้านขายของเก่าของนางมีแต่ของดี ๆ จากที่นางต้องการเปิดร้านแบบเงียบ ๆ ไม่ต้องวุ่นวายมากนัก กล