“ข้าได้ยินชาวบ้านเล่ามาว่า ตอนนั้นนางป่วยหนักมากเหมือนจะไม่รอด เลยต้องการหาคนมาดูแลลูกชายพิการ แล้วที่บ้านของเซี่ยซือซือก็มีปัญหาอยู่ด้วย นางกับน้องสองคนเป็นเด็กกำพร้า บิดามารดาตายหมด บ้านเดิมก็ไม่ได้เลี้ยงดูดีเท่าใดนัก ถึงได้มีเรื่องตัดขาดกันตอนอยู่ที่เมืองอี๋หลิง” “ชีวิตเซี่ยซือซือพบเจออ
82 : ซื้อร้านค้า ออกจากสำนักศึกษาแล้ว พวกเขานั่งรถม้าไปยังสำนักงานของเฉินหยุน เพียงแค่ได้เห็นหน้าของเซี่ยซือซือ เฉินหยุนก็ตรงปรี่เข้ามาต้อนรับนางอย่างกระตือรือร้น “แม่นางเซี่ยเหตุใดถึงได้มาหาข้าอีกแล้วล่ะ หรือว่าที่เรือนเกิดปัญหาขึ้น” เขาทำหน้าตกใจเมื่อคิดไปถึงเรื่องร้าย
“เจ้าเหลือศักดิ์ศรีไว้ให้ข้าบ้างก็ได้นะซือซือ” “ศักดิ์ศรีมันกินไม่ได้หรอกพี่จ้าน ท่านอย่าคิดมาก ไปน้องเล็กไปเลือกพู่กันกระดาษที่เจ้าชอบได้เลย” “ข้าจะเอาเยอะ ๆ เลย” เจ้าตัวน้อยกางแขนออกกว้าง ๆ ราวกับจะกวาดทุกอย่างเข้ามาไว้ในอ้อมแขนน้อย ๆ ของเขา “เบา ๆ เสี่ยวซือหยาง” ถานจ
หลังจากได้พูดคุยกันไปทั้งสามท่าน เซี่ยซือซือกับถานจ้านและเซี่ยซือหยาง ตกลงเลือกอาจารย์ฮู่จงหมิ่น เพราะนอกจากเขาจะไม่คุยโม้เรื่องฝีมือแล้ว ยังสุภาพอ่อนน้อมอีกด้วย อีกทั้งยังมีภรรยาที่นอนป่วยติดเตียง และลูกสาววัยสิบสองปีที่ต้องเลี้ยงดู เดิมทีเขาเคยเป็นอาจารย์สอนในสำนักแห่งหนึ่ง แต่พอภรรยาป่วยหนักทำให้
83 : นี่คือป้ายราคานะเจ้าคะ เซี่ยซือซือให้แม่สามีกับน้องสาวไปเฝ้าช่างที่ทำการซ่อมแซมร้าน และทำผังร้านใหม่ตามที่คิดกันไว้ ส่วนช่างไม้นางออกแบบให้พวกเขาทำหุ่นสวมใส่เสื้อผ้า ราวไม้แขวนเสื้อผ้าภายในร้าน มีห้องลองชุดแยกเป็นบุรุษสตรี อีกทั้งยังมีห้องนั่งรอสำหรับแขกที่มาเป็นเพื่อนกัน นางจัดพวกถั่
สินค้าภายในร้านถูกแบ่งเป็นสองแบบ เสื้อผ้าสำเร็จรูปที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว เน้นสวมใส่ง่ายเคลื่อนไหวคล่องตัว มีหลากหลายขนาดและมากสีให้เลือก อีกฝั่งเป็นราวเสื้อผ้าแบบตัดเย็บตามสั่ง มีแขวนเป็นตัวอย่างให้ดูแบบละสามชุด สีสันค่อนข้างสวยงามละลานตา ขนมแจกฟรีมีอยู่หน้าร้าน มอบให้สำหรับลูกค้าที่เดินเข
“ท่านยายรับกล่องของขวัญจากทางร้านไปด้วยเจ้าค่ะ มอบพิเศษสำหรับลูกค้าที่มาซื้อของที่ร้านเราในวันแรก” นางถานยื่นห่อสินค้า พร้อมกับกล่องของขวัญให้ไปด้วย “ของขวัญอันใดกัน” “เป็นขนมกินเล่นเล็ก ๆ น้อย ๆ เจ้าค่ะ” “ขอบใจเจ้ามาก ขอให้กิจการของเจ้าเจริญรุ่งเรืองนะ” “ขอบค
84 : คุณชายเริ่นก้งเยว่ ชื่อเสียงของร้านเหลียนฮวา กระจายไปในเวลาอันรวดเร็ว ยิ่งหุ่นไม้หน้าร้านที่ถูกผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าในแต่ละวัน สะกดสายตาลูกค้าที่เดินผ่านไปมา เมื่อเริ่มเข้าเดือนที่สามของการเปิดร้าน คำสั่งตัดเย็บเริ่มเยอะขึ้น นางถานกับเซี่ยซานซาน ไม่สามารถทำงานเสร็จทันได้ ในที่สุดเซี่ยซื
“ข้าย่อมจำได้ มีเจ้ามีข้า จดจำไว้มิลืมเลือน” ท้องฟ้าวันนี้ช่างสดใสยิ่งนัก ในห้องโถงของคฤหาสน์นางถานกับแม่เฒ่าจาง กำลังนั่งรอคู่แต่งงานใหม่มายกน้ำชาตามธรรมเนียม ครอบครัวของอาจารย์ฮู่อยู่ร่วมกินข้าวในเช้านี้ด้วย เซี่ยซานซานกับน้องชายยืนรออยู่ก่อนหน้าแล้ว ครั้นเห็นสองสามีภรรยาเดินออกมา ทุกคนต
เจ้าสาวคนงามเม้มปากเอาไว้แน่น เขาทำตามสัญญาที่ให้ไว้ มีหรือนางจะหาข้อโต้แย้งได้ “อื้ม” “เช่นนั้นก็อย่าห้ามข้าเลยซือซือ” สายตาของถานจ้านหยาดเยิ้มไปด้วยแรงแห่งปรารถนา ดันมือทั้งสองข้างของนางขึ้นเหนือศีรษะ ทาบริมฝีปากเข้าหาอย่างดูดดื่ม เซี่ยซือซือไม่อาจฝืนความปรารถนาของร่างกายตัวเอง
“ตอนนี้พี่เขยถูกคุณชายรองมอมเหล้าอยู่เจ้าค่ะ ข้างนอกสนุกสนานกันมาก” เซี่ยซานซานคอยรายงานสถานการณ์ด้านนอกอยู่ตลอดเวลา เซี่ยซือซือเปิดผ้าคลุมหน้าขึ้น ยามนี้นางค่อนข้างหิวแล้ว “ข้ากินได้ไหม” นางมองขนมรองท้องบนโต๊ะ แล้วหันไปทางโหย่วเสวี่ยหยากับเซี่ยซานซาน “กินได้สิ ของพวกนี้เอามาให้เ
114 : ยวนยางคู่ (จบ) สองเดือนต่อมา เสียงประทัดจุดขึ้นตรงหน้าคฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ถานจ้านเป็นฝ่ายแต่งเข้ามาเป็นเขยของตระกูล คนนอกไม่รู้มักคิดติฉินนินทา แต่การที่เซี่ยซือซืออยู่กับสองแม่ลูกตระกูลถานมาตั้งแต่ต้น พวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกันมาหลายปีแล้ว ไม่แบ่งแยกว่าใครต้องแต่งเข้าบ้านใคร
คฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ทุกคนกลับมาถึงคฤหาสน์อย่างพร้อมหน้าพร้อมตากัน ถานจ้านถือโอกาสนี้ประกาศข่าวดีแก่ทุกคน เรื่องที่เขาได้ขอเซี่ยซือซือแต่งงานบนเรือ และนางก็ตอบตกลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “แหวนแต่งงานของข้า” เซี่ยซือซือชูนิ้วนางข้างซ้ายขึ้นให้ทุกคนดู ถานจ้าน “ซือซือนี่เจ้าโอ้
“เดี๋ยวก่อน” เซี่ยซานซานหยุดกึกในทันที “เสวี่ยหยาก็ถามหาเจ้า หมู่นี้เจ้าไม่ได้ไปที่จวนแม่ทัพโหย่วนานแล้ว” ทุกครั้งที่น้องสามของเขานัดนางมาที่จวน วันนั้นโหย่วหยางหลงจะทำตัวว่างในทันที และจะแวะไปหาน้องสามที่จวน เพียงเพื่อที่จะอ้างเรื่องสอบถามข่าวคราวของถานจ้าน แต่ในความเป็นจริงแล้ว
113 : ขอแต่งงาน ถานจ้านพานางไปเลือกซื้อโคมไฟอันใหม่ จากนั้นก็ชวนกันไปล่องเรือในบึง เพลิดเพลินไปกับบรรยากาศของผืนน้ำ ที่สะท้อนแสงเป็นดวงไฟน้อยใหญ่เต็มไปหมด ฝีพายยืนอยู่ด้านหลังทำเป็นไม่สนใจคู่สามีภรรยา ที่กำลังอิงอกซบไหล่กันอยู่ ถานจ้านถอดเสื้อคลุมขนสุนัขจิ้งจอกออกคลุมให้ภรรยา “ซื
“เจ้ายิ้มแบบนี้กำลังคิดสิ่งใดอยู่ซือซือ” “เปล่าเจ้าค่ะ ข้าคิดว่านายท่านหยวนคงไม่ได้แย่เท่าใดนัก อย่างน้อยก็ยังได้ร่วมเตียงกับคนที่ตนรัก” พรวด ! ข้าวในปากของถานจ้านถูกพ่นออกมาใส่หน้าคนพูดอย่างจัง “พี่จ้าน !” “เจ้าทำตัวให้มันดี ๆหน่อย ไปแอบดูเรื่องบนเตียงของผู้อ
เซี่ยซือซือมองของเก่า ๆ ในร้าน ที่นางไปหากว้านซื้อในตลาดมืดมา ใครจะคิดว่านางเลือกมามั่ว ๆ แต่กลับเป็นของล้ำค่า ที่มหาเศรษฐีผู้หนึ่งนำมาขายเสียอย่างนั้น คนดูของออกก็พากันซื้อกลับไป กระจายข่าวไปทั่วเมืองหลวง ว่าร้านขายของเก่าของนางมีแต่ของดี ๆ จากที่นางต้องการเปิดร้านแบบเงียบ ๆ ไม่ต้องวุ่นวายมากนัก กล