หลังจากได้พูดคุยกันไปทั้งสามท่าน เซี่ยซือซือกับถานจ้านและเซี่ยซือหยาง ตกลงเลือกอาจารย์ฮู่จงหมิ่น เพราะนอกจากเขาจะไม่คุยโม้เรื่องฝีมือแล้ว ยังสุภาพอ่อนน้อมอีกด้วย อีกทั้งยังมีภรรยาที่นอนป่วยติดเตียง และลูกสาววัยสิบสองปีที่ต้องเลี้ยงดู เดิมทีเขาเคยเป็นอาจารย์สอนในสำนักแห่งหนึ่ง แต่พอภรรยาป่วยหนักทำให้
83 : นี่คือป้ายราคานะเจ้าคะ เซี่ยซือซือให้แม่สามีกับน้องสาวไปเฝ้าช่างที่ทำการซ่อมแซมร้าน และทำผังร้านใหม่ตามที่คิดกันไว้ ส่วนช่างไม้นางออกแบบให้พวกเขาทำหุ่นสวมใส่เสื้อผ้า ราวไม้แขวนเสื้อผ้าภายในร้าน มีห้องลองชุดแยกเป็นบุรุษสตรี อีกทั้งยังมีห้องนั่งรอสำหรับแขกที่มาเป็นเพื่อนกัน นางจัดพวกถั่
สินค้าภายในร้านถูกแบ่งเป็นสองแบบ เสื้อผ้าสำเร็จรูปที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว เน้นสวมใส่ง่ายเคลื่อนไหวคล่องตัว มีหลากหลายขนาดและมากสีให้เลือก อีกฝั่งเป็นราวเสื้อผ้าแบบตัดเย็บตามสั่ง มีแขวนเป็นตัวอย่างให้ดูแบบละสามชุด สีสันค่อนข้างสวยงามละลานตา ขนมแจกฟรีมีอยู่หน้าร้าน มอบให้สำหรับลูกค้าที่เดินเข
“ท่านยายรับกล่องของขวัญจากทางร้านไปด้วยเจ้าค่ะ มอบพิเศษสำหรับลูกค้าที่มาซื้อของที่ร้านเราในวันแรก” นางถานยื่นห่อสินค้า พร้อมกับกล่องของขวัญให้ไปด้วย “ของขวัญอันใดกัน” “เป็นขนมกินเล่นเล็ก ๆ น้อย ๆ เจ้าค่ะ” “ขอบใจเจ้ามาก ขอให้กิจการของเจ้าเจริญรุ่งเรืองนะ” “ขอบค
84 : คุณชายเริ่นก้งเยว่ ชื่อเสียงของร้านเหลียนฮวา กระจายไปในเวลาอันรวดเร็ว ยิ่งหุ่นไม้หน้าร้านที่ถูกผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าในแต่ละวัน สะกดสายตาลูกค้าที่เดินผ่านไปมา เมื่อเริ่มเข้าเดือนที่สามของการเปิดร้าน คำสั่งตัดเย็บเริ่มเยอะขึ้น นางถานกับเซี่ยซานซาน ไม่สามารถทำงานเสร็จทันได้ ในที่สุดเซี่ยซื
“หนนี้เห็นว่าทางแคว้นฉีส่งแม่ทัพคนเก่งของพวกมันมา ตั้งใจตีเมืองเว่ย์ให้แตกแล้วยึดเอาเป็นที่มั่นหลัก คนของท่านอ๋องเจ็ดมีไส้ศึก แผนการทางทหารเลยถูกนำออกไปให้ศัตรู ราชสำนักเลยให้ยกเลิกการสอบจวี่เหรินที่นี่ เพราะอยู่ในพื้นที่เสี่ยงภัยสงคราม” “เสี่ยงภัยสงคราม ข้าเพิ่งย้ายมาตั้งหลักได้ปีเดียวเอง
รถม้าจวนแม่ทัพโหย่วจอดอยู่หน้าเรือน เซี่ยซือซือเดาได้ไม่ยากว่าคนที่มาเป็นใคร แต่พอเข้าไปในเรือนนางเห็นเพียงโหย่วเสวี่ยหยากำลังเดินเล่นอยู่ “เสี่ยวซือหยางเจ้ากลับมาแล้วรึ” โหย่วเสวี่ยเอ๋อวิ่งไปดักหน้าของเซี่ยซือหยางเอาไว้ “เจ้าเป็นใคร” นี่เป็นครั้งแรกที่โหย่วเสวี่ยเอ๋อมา
85 : ถูกลดขั้นมาเป็นพระชายารอง เซี่ยซือซือเดินไปบอกให้ทหารสองนาย นำรถม้าเข้ามาจอดภายในเรือน และเชิญให้พวกเขานั่งรอใต้ร่มไม้เย็น ๆ ตรงลานหน้าบ้าน นำขนมกินเล่นกับเครื่องดื่มเย็น ๆ มาให้พวกเขาอีกด้วย “เชิญกินได้ตามสบาย อย่าได้เกรงใจนะเจ้าคะ คุณหนูของพวกท่าน คงจะอยู่ที่นี่อีกสักพักใหญ่ ๆ เลย”
“ข้าย่อมจำได้ มีเจ้ามีข้า จดจำไว้มิลืมเลือน” ท้องฟ้าวันนี้ช่างสดใสยิ่งนัก ในห้องโถงของคฤหาสน์นางถานกับแม่เฒ่าจาง กำลังนั่งรอคู่แต่งงานใหม่มายกน้ำชาตามธรรมเนียม ครอบครัวของอาจารย์ฮู่อยู่ร่วมกินข้าวในเช้านี้ด้วย เซี่ยซานซานกับน้องชายยืนรออยู่ก่อนหน้าแล้ว ครั้นเห็นสองสามีภรรยาเดินออกมา ทุกคนต
เจ้าสาวคนงามเม้มปากเอาไว้แน่น เขาทำตามสัญญาที่ให้ไว้ มีหรือนางจะหาข้อโต้แย้งได้ “อื้ม” “เช่นนั้นก็อย่าห้ามข้าเลยซือซือ” สายตาของถานจ้านหยาดเยิ้มไปด้วยแรงแห่งปรารถนา ดันมือทั้งสองข้างของนางขึ้นเหนือศีรษะ ทาบริมฝีปากเข้าหาอย่างดูดดื่ม เซี่ยซือซือไม่อาจฝืนความปรารถนาของร่างกายตัวเอง
“ตอนนี้พี่เขยถูกคุณชายรองมอมเหล้าอยู่เจ้าค่ะ ข้างนอกสนุกสนานกันมาก” เซี่ยซานซานคอยรายงานสถานการณ์ด้านนอกอยู่ตลอดเวลา เซี่ยซือซือเปิดผ้าคลุมหน้าขึ้น ยามนี้นางค่อนข้างหิวแล้ว “ข้ากินได้ไหม” นางมองขนมรองท้องบนโต๊ะ แล้วหันไปทางโหย่วเสวี่ยหยากับเซี่ยซานซาน “กินได้สิ ของพวกนี้เอามาให้เ
114 : ยวนยางคู่ (จบ) สองเดือนต่อมา เสียงประทัดจุดขึ้นตรงหน้าคฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ถานจ้านเป็นฝ่ายแต่งเข้ามาเป็นเขยของตระกูล คนนอกไม่รู้มักคิดติฉินนินทา แต่การที่เซี่ยซือซืออยู่กับสองแม่ลูกตระกูลถานมาตั้งแต่ต้น พวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกันมาหลายปีแล้ว ไม่แบ่งแยกว่าใครต้องแต่งเข้าบ้านใคร
คฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ทุกคนกลับมาถึงคฤหาสน์อย่างพร้อมหน้าพร้อมตากัน ถานจ้านถือโอกาสนี้ประกาศข่าวดีแก่ทุกคน เรื่องที่เขาได้ขอเซี่ยซือซือแต่งงานบนเรือ และนางก็ตอบตกลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “แหวนแต่งงานของข้า” เซี่ยซือซือชูนิ้วนางข้างซ้ายขึ้นให้ทุกคนดู ถานจ้าน “ซือซือนี่เจ้าโอ้
“เดี๋ยวก่อน” เซี่ยซานซานหยุดกึกในทันที “เสวี่ยหยาก็ถามหาเจ้า หมู่นี้เจ้าไม่ได้ไปที่จวนแม่ทัพโหย่วนานแล้ว” ทุกครั้งที่น้องสามของเขานัดนางมาที่จวน วันนั้นโหย่วหยางหลงจะทำตัวว่างในทันที และจะแวะไปหาน้องสามที่จวน เพียงเพื่อที่จะอ้างเรื่องสอบถามข่าวคราวของถานจ้าน แต่ในความเป็นจริงแล้ว
113 : ขอแต่งงาน ถานจ้านพานางไปเลือกซื้อโคมไฟอันใหม่ จากนั้นก็ชวนกันไปล่องเรือในบึง เพลิดเพลินไปกับบรรยากาศของผืนน้ำ ที่สะท้อนแสงเป็นดวงไฟน้อยใหญ่เต็มไปหมด ฝีพายยืนอยู่ด้านหลังทำเป็นไม่สนใจคู่สามีภรรยา ที่กำลังอิงอกซบไหล่กันอยู่ ถานจ้านถอดเสื้อคลุมขนสุนัขจิ้งจอกออกคลุมให้ภรรยา “ซื
“เจ้ายิ้มแบบนี้กำลังคิดสิ่งใดอยู่ซือซือ” “เปล่าเจ้าค่ะ ข้าคิดว่านายท่านหยวนคงไม่ได้แย่เท่าใดนัก อย่างน้อยก็ยังได้ร่วมเตียงกับคนที่ตนรัก” พรวด ! ข้าวในปากของถานจ้านถูกพ่นออกมาใส่หน้าคนพูดอย่างจัง “พี่จ้าน !” “เจ้าทำตัวให้มันดี ๆหน่อย ไปแอบดูเรื่องบนเตียงของผู้อ
เซี่ยซือซือมองของเก่า ๆ ในร้าน ที่นางไปหากว้านซื้อในตลาดมืดมา ใครจะคิดว่านางเลือกมามั่ว ๆ แต่กลับเป็นของล้ำค่า ที่มหาเศรษฐีผู้หนึ่งนำมาขายเสียอย่างนั้น คนดูของออกก็พากันซื้อกลับไป กระจายข่าวไปทั่วเมืองหลวง ว่าร้านขายของเก่าของนางมีแต่ของดี ๆ จากที่นางต้องการเปิดร้านแบบเงียบ ๆ ไม่ต้องวุ่นวายมากนัก กล