สวีซูเจินถึงกับกำมือใต้แขนเสื้อจนแน่น นางเคยเห็นภรรยาของถานจ้านไกล ๆ ตอนนั้นนางไม่ได้มีน้ำมีนวลถึงเพียงนี้ วันนี้ได้เห็นใกล้ ๆ ถึงได้รู้ว่า สตรีผู้นี้ช่างงดงามยิ่งนัก “ยินดีที่ได้รู้จักเจ้าค่ะคุณหนูสวี” เซี่ยซือซือคือสตรีที่ผ่านโลกมายี่สิบห้าปี มีหรือจะมองไม่ออก ว่าแม่นางน้อยผู้นี้กำลังหมา
50 : หลูจิ่นฟาน ถานจ้านให้เกวียนไปส่งที่ใจกลางอำเภอเจียง เพื่อที่จะให้ทุกคนได้เดินเล่นเปิดหูเปิดตากัน บรรยากาศในอำเภอเจียงค่อนข้างคึกคัก ผู้คนออกมาจับจ่ายใช้สอยกันหนาตา “ที่นี่มีทหารคอยลาดตระเวนเยอะเพียงนี้เลยหรือพี่จ้าน” หากเซี่ยซือซือไม่เอ่ย ถานจ้านก็คงไม่คิดสง
“อ้อ เจ้านี่นะคิดเล็กคิดน้อยไปได้ หืม” นางย่อตัวลงอุ้มน้องเล็กขึ้นมา เอาแก้มถูไถกับแก้มซาลาเปาของเขาเบา ๆ ตอนนี้น้องชายของนางตัวหนักขึ้น และแก้มนุ่มมาก นุ่มจนนางอดฟัดแก้มเขา วันละหลาย ๆ รอบไม่ได้ “ท่านพี่ข้าอายผู้อื่นนะ” พอถูกพี่สาวหยอกล้อ เจ้าตัวน้อยก็ตัวอ่อนระทวย อยู่ในอ้อมกอดของพี่สาว
51 : สถานการณ์ไม่ดี หยวนหย่งเล่อพร้อมพ่อบ้านเกา ขี่ม้ามาที่หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ตั้งแต่เช้าตรู่ ชาวบ้านพากันตกใจ ทั้งสองดูเหมือนขุนนางมากบารมี หรือเศรษฐีในเมืองหลวงก็ไม่ปาน ไม่มีคนเช่นนี้มาเยือนหมู่บ้านบ่อยนัก นับตั้งแต่ที่ถานจ้านสอบซิ่วไฉได้ “ขอรบกวนถามท่านยายสักหน่อย ท่านพอจะรู
“ท่านอ๋องเจ็ดสั่งยาเป็นจำนวนมหาศาล ส่วนใหญ่ล้วนเป็นยาที่ใช้รักษาบาดแผลจากสงคราม ทางหอโอสถหยวนเป่าเลยคาดเดาเรื่องนี้ได้ไม่ยาก อีกอย่างเส้นสายของท่านปู่ข้าก็มี เก้าในสิบสงครามนั้นเกิดขึ้นอย่างแน่นอน” “ข้าไม่ชอบสงครามเลย” สภาพสงครามไม่ว่าอดีตหรือปัจจุบัน มันเป็นภาพแสนหดหู่ใจทั้งนั้น
52 : เตือนภัยชาวบ้าน เซี่ยซือซือเห็นถานจ้าน ยืนมองชั้นวางตำราด้วยสายตาว่างเปล่า นางเดินไปยืนอยู่ด้านข้างกับเขา “พี่จ้านท่านเสียดายตำราหรือเจ้าคะ” “เสียดายสิ เจ้าไม่รู้กว่าข้าจะซื้อตำราได้แต่ละเล่ม มันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลย แต่ว่า” ถานจ้านหันมาทางภรรยาตัวน้อยของเขา จับมือนางขึ้นมา
“คงต้องเป็นเช่นนั้น เมื่อคนเขาไม่เชื่อ ข้าจะไปทำอันใดได้อีก แต่ท่านแม่ท่านอย่าเพิ่งรื้อของ ออกจากกระเป๋าเสียล่ะ อาซานกับน้องเล็กก็ด้วย เตรียมพร้อมเอาไว้ ย่อมดีกว่ามาแก้ไขภายหลัง” “ได้เจ้าว่าอย่างไรก็ทำเช่นนั้นเถอะ” นางถานรู้ว่าลูกสะใภ้ของนางนั้นรอบคอบเสมอ “ข้าเชื่อฟังท่านพี่” เซี
“ข้าเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ แต่ข้าบอกท่านได้เลยว่า ยามห้าย[1]กองทหารเหล่านั้นมาถึงตีนเขาไฉ่หงแน่ ไม่หมู่บ้านเราก็หมู่บ้านรอบ ๆ ตีนเขา ที่จะเจอกับพวกเขา ก่อนถึงยามห้ายท่านต้องให้คน ไปเฝ้าระวังเอาไว้ ข้าคงแนะนำท่านได้เพียงเท่านี้ ขอลาเจ้าค่ะ” “ยามห้ายรึ” นางมั่นใจเพียงนั้น หรือว่านางจะเห็นจริง ๆ ผ
“ข้าย่อมจำได้ มีเจ้ามีข้า จดจำไว้มิลืมเลือน” ท้องฟ้าวันนี้ช่างสดใสยิ่งนัก ในห้องโถงของคฤหาสน์นางถานกับแม่เฒ่าจาง กำลังนั่งรอคู่แต่งงานใหม่มายกน้ำชาตามธรรมเนียม ครอบครัวของอาจารย์ฮู่อยู่ร่วมกินข้าวในเช้านี้ด้วย เซี่ยซานซานกับน้องชายยืนรออยู่ก่อนหน้าแล้ว ครั้นเห็นสองสามีภรรยาเดินออกมา ทุกคนต
เจ้าสาวคนงามเม้มปากเอาไว้แน่น เขาทำตามสัญญาที่ให้ไว้ มีหรือนางจะหาข้อโต้แย้งได้ “อื้ม” “เช่นนั้นก็อย่าห้ามข้าเลยซือซือ” สายตาของถานจ้านหยาดเยิ้มไปด้วยแรงแห่งปรารถนา ดันมือทั้งสองข้างของนางขึ้นเหนือศีรษะ ทาบริมฝีปากเข้าหาอย่างดูดดื่ม เซี่ยซือซือไม่อาจฝืนความปรารถนาของร่างกายตัวเอง
“ตอนนี้พี่เขยถูกคุณชายรองมอมเหล้าอยู่เจ้าค่ะ ข้างนอกสนุกสนานกันมาก” เซี่ยซานซานคอยรายงานสถานการณ์ด้านนอกอยู่ตลอดเวลา เซี่ยซือซือเปิดผ้าคลุมหน้าขึ้น ยามนี้นางค่อนข้างหิวแล้ว “ข้ากินได้ไหม” นางมองขนมรองท้องบนโต๊ะ แล้วหันไปทางโหย่วเสวี่ยหยากับเซี่ยซานซาน “กินได้สิ ของพวกนี้เอามาให้เ
114 : ยวนยางคู่ (จบ) สองเดือนต่อมา เสียงประทัดจุดขึ้นตรงหน้าคฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ถานจ้านเป็นฝ่ายแต่งเข้ามาเป็นเขยของตระกูล คนนอกไม่รู้มักคิดติฉินนินทา แต่การที่เซี่ยซือซืออยู่กับสองแม่ลูกตระกูลถานมาตั้งแต่ต้น พวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกันมาหลายปีแล้ว ไม่แบ่งแยกว่าใครต้องแต่งเข้าบ้านใคร
คฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ทุกคนกลับมาถึงคฤหาสน์อย่างพร้อมหน้าพร้อมตากัน ถานจ้านถือโอกาสนี้ประกาศข่าวดีแก่ทุกคน เรื่องที่เขาได้ขอเซี่ยซือซือแต่งงานบนเรือ และนางก็ตอบตกลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “แหวนแต่งงานของข้า” เซี่ยซือซือชูนิ้วนางข้างซ้ายขึ้นให้ทุกคนดู ถานจ้าน “ซือซือนี่เจ้าโอ้
“เดี๋ยวก่อน” เซี่ยซานซานหยุดกึกในทันที “เสวี่ยหยาก็ถามหาเจ้า หมู่นี้เจ้าไม่ได้ไปที่จวนแม่ทัพโหย่วนานแล้ว” ทุกครั้งที่น้องสามของเขานัดนางมาที่จวน วันนั้นโหย่วหยางหลงจะทำตัวว่างในทันที และจะแวะไปหาน้องสามที่จวน เพียงเพื่อที่จะอ้างเรื่องสอบถามข่าวคราวของถานจ้าน แต่ในความเป็นจริงแล้ว
113 : ขอแต่งงาน ถานจ้านพานางไปเลือกซื้อโคมไฟอันใหม่ จากนั้นก็ชวนกันไปล่องเรือในบึง เพลิดเพลินไปกับบรรยากาศของผืนน้ำ ที่สะท้อนแสงเป็นดวงไฟน้อยใหญ่เต็มไปหมด ฝีพายยืนอยู่ด้านหลังทำเป็นไม่สนใจคู่สามีภรรยา ที่กำลังอิงอกซบไหล่กันอยู่ ถานจ้านถอดเสื้อคลุมขนสุนัขจิ้งจอกออกคลุมให้ภรรยา “ซื
“เจ้ายิ้มแบบนี้กำลังคิดสิ่งใดอยู่ซือซือ” “เปล่าเจ้าค่ะ ข้าคิดว่านายท่านหยวนคงไม่ได้แย่เท่าใดนัก อย่างน้อยก็ยังได้ร่วมเตียงกับคนที่ตนรัก” พรวด ! ข้าวในปากของถานจ้านถูกพ่นออกมาใส่หน้าคนพูดอย่างจัง “พี่จ้าน !” “เจ้าทำตัวให้มันดี ๆหน่อย ไปแอบดูเรื่องบนเตียงของผู้อ
เซี่ยซือซือมองของเก่า ๆ ในร้าน ที่นางไปหากว้านซื้อในตลาดมืดมา ใครจะคิดว่านางเลือกมามั่ว ๆ แต่กลับเป็นของล้ำค่า ที่มหาเศรษฐีผู้หนึ่งนำมาขายเสียอย่างนั้น คนดูของออกก็พากันซื้อกลับไป กระจายข่าวไปทั่วเมืองหลวง ว่าร้านขายของเก่าของนางมีแต่ของดี ๆ จากที่นางต้องการเปิดร้านแบบเงียบ ๆ ไม่ต้องวุ่นวายมากนัก กล