32 : นางถานหายดีแล้ว บนลาเทียมเกวียนของอวี่ซีห่าว “ท่านพี่ข้าไม่เคยนั่งเกวียนมาก่อน มันสนุกมันเลย ท่านพี่ดูนั่นตรงนั้นมีนกด้วย นั่น ๆ ต้นไม้นั่นเรียกว่าต้นอะไร แล้วนั่นอีก ไอหยา !” เซี่ยซือหยางร้องเสียงดังลั่น เมื่อลาเทียมเกวียนตกหลุมบนถนน คนบนเกวียนเลยล้มระเนระนาดกันไปหมด โชคดีท
“ไม่เป็นไร ๆ ข้ายังอยู่กับเจ้าไปอีกนานจ้านเออร์ ข้ายังอยากเลี้ยงลูกของเจ้าอีกด้วย” เซี่ยซือซือแทบล้มทั้งยืน พวกท่านจะซาบซึ้งกันก็ทำไปสิ จะหันมามองหน้าข้าทำไมเล่า นางตกใจจนอึ้ง ถึงขั้นพูดไม่ออก แต่ทำไมถานจ้านถึงหน้าแดงก่ำ ลามไปยันใบหูเช่นนั้นล่ะ ข้าอายุสิบสามเองนะ พวกเจ้าลืมไปแล้วหรือ
33 : นายท่านหยวนเลี้ยงข้าว ตำบลหานตงมันเล็ก หรือชะตาต้องกันกับหยวนหย่งเล่อก็ไม่รู้ พอออกจากหอหนังสือผู่เยว่ไป เซี่ยซือซือก็ได้เจอกับเขา ที่ประตูทางเข้าภัตตาคารอ้ายเหริน คงเพราะที่นี่เป็นภัตตาคารที่อาหารอร่อยที่สุดของตำบลหานตง เซี่ยซือซืออยากให้คนในบ้านได้กินอาหารอร่อย เลยพากันมายังสถานที่แ
“จริงขอรับ แต่มันก็เป็นอดีตไปแล้ว ขอนายท่านหยวนอย่าได้ใส่ใจ” ถานจ้านยังคงสุขุมอยู่เหมือนเดิม ทั้งที่เขาอายุน้อยกว่าหยวนหย่งเล่อ แต่ท่าทีของเขาดูโตเกินวัยจริง ๆ “น่าเสียดายจริง ๆ แต่เจ้าได้ภรรยาดี ๆ อย่างซือซือ ชีวิตของเจ้ามีแต่จะรุ่งเรืองในภายภาคหน้า” “นายท่านหยวน ท่านยังไม่สั่งอ
34 : น้องเล็กเช็ดน้ำลาย ! ส่วนเด็กทั้งสองที่นั่งอยู่ตรงนี้ พวกเขาเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง โดยเฉพาะเซี่ยซือหยางในตอนนี้ คำพูดอะไรก็ไม่เข้าหัวของเขาแล้ว สายตาของเขาจดจ้องอยู่ที่อาหารบนโต๊ะ น้ำลายทำท่าจะไหลลงมาอยู่แล้ว เซี่ยซานซานเห็นพลันตกใจ “น้องเล็กเช็ดน้ำลาย !” นางตะโกนเสียงดัง จ
“ข้าอยากเอาเป็ดย่างกับหมูตุ๋นน้ำแดงห่อกลับบ้าน คิดเงินที่บัญชีนายท่านหยวนรวมกับโต๊ะนี้เลยนะ” “ได้ขอรับ ข้าน้อยจะรีบไปจัดการห่อใส่กล่องอาหารให้ นายท่านรอสักครู่นะขอรับ” เสี่ยวเออร์รับรายการอาหารเสร็จ เขาหมุนตัวเดินออกจากห้องรับรองไป พวกเขาจึงนั่งคุยกันเล่น ระหว่างรออาหารที่สั่งกลั
35 : บ้านสกุลถานตุนเสบียงหน้าหนาวกันแล้ว นางถานกำลังเลือกดูเนื้อผ้ากับปุยฝ้ายอยู่ ถานจ้านนำเงินคัดลอกตำราล่าสุด มอบให้มารดาใช้จ่ายในเรื่องนี้ แต่เพราะเงินเขามีน้อยเกินไป เฉพาะผ้าห่มบุปุยฝ้ายกับเสื้อผ้าฤดูหนาวของสองแม่ลูก จึงใช้จ่ายไปถึงสองตำลึงกันเลยทีเดียว ไม่สามารถจ่ายให้สามพี่น้องสกุลเซ
“ท่านแม่ลมหนาวมาเร็วเช่นนี้ ปีนี้ท่านว่าจะมีภัยหนาวหรือไม่” หลายปีก่อนนางมีความทรงจำอันเลวร้ายจากภัยหนาว เกิดอุบัติเหตุหลังคาบ้านรับน้ำหนักหิมะไม่อยู่ ถล่มลงมาทับคนในบ้านเสียชีวิต อีกทั้งยังมีชาวบ้านนอนแข็งตายไปถึงสองครัวเรือน ในปีนั้นบิดามารดาของนางยังมีชีวิตอยู่ พวกเขารีบทำการซ่อมแซมหลัง
“ข้าย่อมจำได้ มีเจ้ามีข้า จดจำไว้มิลืมเลือน” ท้องฟ้าวันนี้ช่างสดใสยิ่งนัก ในห้องโถงของคฤหาสน์นางถานกับแม่เฒ่าจาง กำลังนั่งรอคู่แต่งงานใหม่มายกน้ำชาตามธรรมเนียม ครอบครัวของอาจารย์ฮู่อยู่ร่วมกินข้าวในเช้านี้ด้วย เซี่ยซานซานกับน้องชายยืนรออยู่ก่อนหน้าแล้ว ครั้นเห็นสองสามีภรรยาเดินออกมา ทุกคนต
เจ้าสาวคนงามเม้มปากเอาไว้แน่น เขาทำตามสัญญาที่ให้ไว้ มีหรือนางจะหาข้อโต้แย้งได้ “อื้ม” “เช่นนั้นก็อย่าห้ามข้าเลยซือซือ” สายตาของถานจ้านหยาดเยิ้มไปด้วยแรงแห่งปรารถนา ดันมือทั้งสองข้างของนางขึ้นเหนือศีรษะ ทาบริมฝีปากเข้าหาอย่างดูดดื่ม เซี่ยซือซือไม่อาจฝืนความปรารถนาของร่างกายตัวเอง
“ตอนนี้พี่เขยถูกคุณชายรองมอมเหล้าอยู่เจ้าค่ะ ข้างนอกสนุกสนานกันมาก” เซี่ยซานซานคอยรายงานสถานการณ์ด้านนอกอยู่ตลอดเวลา เซี่ยซือซือเปิดผ้าคลุมหน้าขึ้น ยามนี้นางค่อนข้างหิวแล้ว “ข้ากินได้ไหม” นางมองขนมรองท้องบนโต๊ะ แล้วหันไปทางโหย่วเสวี่ยหยากับเซี่ยซานซาน “กินได้สิ ของพวกนี้เอามาให้เ
114 : ยวนยางคู่ (จบ) สองเดือนต่อมา เสียงประทัดจุดขึ้นตรงหน้าคฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ถานจ้านเป็นฝ่ายแต่งเข้ามาเป็นเขยของตระกูล คนนอกไม่รู้มักคิดติฉินนินทา แต่การที่เซี่ยซือซืออยู่กับสองแม่ลูกตระกูลถานมาตั้งแต่ต้น พวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกันมาหลายปีแล้ว ไม่แบ่งแยกว่าใครต้องแต่งเข้าบ้านใคร
คฤหาสน์ตระกูลเซี่ย ทุกคนกลับมาถึงคฤหาสน์อย่างพร้อมหน้าพร้อมตากัน ถานจ้านถือโอกาสนี้ประกาศข่าวดีแก่ทุกคน เรื่องที่เขาได้ขอเซี่ยซือซือแต่งงานบนเรือ และนางก็ตอบตกลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “แหวนแต่งงานของข้า” เซี่ยซือซือชูนิ้วนางข้างซ้ายขึ้นให้ทุกคนดู ถานจ้าน “ซือซือนี่เจ้าโอ้
“เดี๋ยวก่อน” เซี่ยซานซานหยุดกึกในทันที “เสวี่ยหยาก็ถามหาเจ้า หมู่นี้เจ้าไม่ได้ไปที่จวนแม่ทัพโหย่วนานแล้ว” ทุกครั้งที่น้องสามของเขานัดนางมาที่จวน วันนั้นโหย่วหยางหลงจะทำตัวว่างในทันที และจะแวะไปหาน้องสามที่จวน เพียงเพื่อที่จะอ้างเรื่องสอบถามข่าวคราวของถานจ้าน แต่ในความเป็นจริงแล้ว
113 : ขอแต่งงาน ถานจ้านพานางไปเลือกซื้อโคมไฟอันใหม่ จากนั้นก็ชวนกันไปล่องเรือในบึง เพลิดเพลินไปกับบรรยากาศของผืนน้ำ ที่สะท้อนแสงเป็นดวงไฟน้อยใหญ่เต็มไปหมด ฝีพายยืนอยู่ด้านหลังทำเป็นไม่สนใจคู่สามีภรรยา ที่กำลังอิงอกซบไหล่กันอยู่ ถานจ้านถอดเสื้อคลุมขนสุนัขจิ้งจอกออกคลุมให้ภรรยา “ซื
“เจ้ายิ้มแบบนี้กำลังคิดสิ่งใดอยู่ซือซือ” “เปล่าเจ้าค่ะ ข้าคิดว่านายท่านหยวนคงไม่ได้แย่เท่าใดนัก อย่างน้อยก็ยังได้ร่วมเตียงกับคนที่ตนรัก” พรวด ! ข้าวในปากของถานจ้านถูกพ่นออกมาใส่หน้าคนพูดอย่างจัง “พี่จ้าน !” “เจ้าทำตัวให้มันดี ๆหน่อย ไปแอบดูเรื่องบนเตียงของผู้อ
เซี่ยซือซือมองของเก่า ๆ ในร้าน ที่นางไปหากว้านซื้อในตลาดมืดมา ใครจะคิดว่านางเลือกมามั่ว ๆ แต่กลับเป็นของล้ำค่า ที่มหาเศรษฐีผู้หนึ่งนำมาขายเสียอย่างนั้น คนดูของออกก็พากันซื้อกลับไป กระจายข่าวไปทั่วเมืองหลวง ว่าร้านขายของเก่าของนางมีแต่ของดี ๆ จากที่นางต้องการเปิดร้านแบบเงียบ ๆ ไม่ต้องวุ่นวายมากนัก กล