บทที่ 23

ก็เพราะเธอรู้สึกผิดไง

ตอนที่เธอเห็นภาพนั้น เธอไม่ได้ตะโกนหรือตกใจเดินหนีไปทันที แต่กลับจ้องดูอยู่พักใหญ่

ทุกครั้งที่นึกถึง เธอจะรู้สึกอายเป็นอย่างมาก

เธอกลัวว่าผมจะพูดเรื่องนี้ขึ้นมา เธอจึงตัดบทผมไปก่อน

“พี่ลี่เจียว งั้นพี่ให้อภัยผมได้ไหม?” ผมถามตะกุกตะกัก

หลี่ลี่เจียวหัวเราะเบา ๆ “งั้นพี่จะถือว่าเรื่องนี้เธอไม่ได้ตั้งใจก็แล้วกัน แต่ตอนที่อยู่ซุปเปอร์มาเก็ตล่ะ!”

“ทำไมเธอถึงพูดแบบนี้กับพี่? หรือเธอเห็นว่าพี่ง่ายงั้นเหรอ?”

นี่เป็นเรื่องที่ทำให้หลี่ลี่เจียวโกรธมากที่สุด

หลี่ลี่เจียวกับผมเพิ่งจะเจอกันครั้งเดียว แต่ผมกลับพูดแบบนั้นใส่เธอ เธอคงจะคิดว่า สำหรับผมแล้วเธอเป็นคนง่าย

ทุกอย่างมีต้นเหตุมาจากการนวดเมื่อเช้า

ตอนเช้า ตอนที่ผมนวดให้เธอ เธอรู้สึกได้ว่ามือของผมซุกซนเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ได้ห้ามในทันที

เธอคิดว่าตัวเองส่งสัญญาณผิดให้ผมก่อน จึงทำให้ผมพูดแบบนั้นออกมา

ดังนั้นเธอจึงเสียใจและรู้สึกแย่เป็นอย่างมาก

อีกทั้งยังโทษตัวเองว่า ทำไมถึงยอมแพ้ต่อสิ่งล่อลวงได้ง่าย ๆ

พอมีหนุ่มหล่อมานวดให้เธอแค่สองที ทำไมเธอถึงปล่อยให้เขาทำตามใจตัวเอง?

แล้วตอนนี้เป็นไงล่ะ เขาคิดไปแล้วว่าเธอง่าย