บทที่ 22

ซู่เยียนหลับตาหายใจลึก พยายามบรรเทาความรู้สึกทรมานในตอนนี้

แต่ว่า มันเจ็บเหลือเกิน!

เจ็บจนน้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว

——

เช้าวันรุ่งขึ้น

ซู่เยียนตื่นนอน ล้างหน้าแปรงฟันเรียบร้อยแล้วเดินออกจากห้อง

เมื่อเห็นบุคคลสำคัญหลายคนนั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก เธอก็ตะลึงไป

พวกเขากำลังคุยกันเรื่องการเมือง ถูกการปรากฏตัวของซู่เยียนขัดจังหวะ

ทุกคนมองซู่เยียนอย่างสงสัย

โม่หนานเจ๋อลุกขึ้นยืน แนะนำอย่างสุภาพ "ท่านประธานาธิบดีครับ นี่คือซู่เยียน ภรรยาของผม"

ท่านประธานาธิบดีเป่ยกว๋อเป็นชายวัยกลางคนอายุห้าสิบปีที่ดูใจดีมาก ดวงตาโค้งยิ้มแย้ม ดูเป็นกันเองมาก

ซู่เยียนไม่คิดว่าโม่หนานเจ๋อจะแนะนำตัวตนของเธออย่างเปิดเผยแบบนี้ บางทีอาจจะไม่อยากปิดบังอะไรต่อหน้าท่านประธานาธิบดี

เธอรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที ความเคารพย่ำเกรงผุดขึ้นในใจ เดินเข้าไปค้อมตัวอย่างสุภาพ "สวัสดีค่ะท่านประธานาธิบดี สวัสดีผู้ใหญ่ทุกท่านค่ะ"

"สวัสดีครับคุณนาย" ท่านประธานาธิบดีเป่ยกว๋อยื่นมือมา

ซู่เยียนรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง รีบใช้สองมือจับมือของอีกฝ่ายทันที

ท่านประธานาธิบดีหัวเราะอย่างเป็นกันเอง "ก่อนหน้านี้ผมยังสงสัยว่าลูกสาวผมไม่ด