Share
บทที่ 21
Related chapter
ตามรักให้หวนคืนใจ บทที่ 22
ซู่เยียนหลับตาหายใจลึก พยายามบรรเทาความรู้สึกทรมานในตอนนี้แต่ว่า มันเจ็บเหลือเกิน!เจ็บจนน้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว——เช้าวันรุ่งขึ้นซู่เยียนตื่นนอน ล้างหน้าแปรงฟันเรียบร้อยแล้วเดินออกจากห้องเมื่อเห็นบุคคลสำคัญหลายคนนั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก เธอก็ตะลึงไปพวกเขากำลังคุยกันเรื่องการเมือง ถูกการปรากฏตัวของซู่เยียนขัดจังหวะทุกคนมองซู่เยียนอย่างสงสัยโม่หนานเจ๋อลุกขึ้นยืน แนะนำอย่างสุภาพ "ท่านประธานาธิบดีครับ นี่คือซู่เยียน ภรรยาของผม"ท่านประธานาธิบดีเป่ยกว๋อเป็นชายวัยกลางคนอายุห้าสิบปีที่ดูใจดีมาก ดวงตาโค้งยิ้มแย้ม ดูเป็นกันเองมากซู่เยียนไม่คิดว่าโม่หนานเจ๋อจะแนะนำตัวตนของเธออย่างเปิดเผยแบบนี้ บางทีอาจจะไม่อยากปิดบังอะไรต่อหน้าท่านประธานาธิบดีเธอรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที ความเคารพย่ำเกรงผุดขึ้นในใจ เดินเข้าไปค้อมตัวอย่างสุภาพ "สวัสดีค่ะท่านประธานาธิบดี สวัสดีผู้ใหญ่ทุกท่านค่ะ""สวัสดีครับคุณนาย" ท่านประธานาธิบดีเป่ยกว๋อยื่นมือมาซู่เยียนรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง รีบใช้สองมือจับมือของอีกฝ่ายทันทีท่านประธานาธิบดีหัวเราะอย่างเป็นกันเอง "ก่อนหน้านี้ผมยังสงสัยว่าลูกสาวผมไม่ด
ตามรักให้หวนคืนใจ บทที่ 23
ใช้ในการป้องกันประเทศ อนุภาคเบาเป็นราชาแห่งอาวุธโดยแท้ ถ้าครอบครองอาวุธชนิดนี้ ก็จะอยู่บนจุดสูงสุดของโลกอาวุธที่ผสมอนุภาคเบากับคลื่นเหนือเสียง มีความเร็วสูงมาก สามารถครอบคลุมครึ่งโลกได้ในเวลาสองชั่วโมง บริเวณที่ได้รับผลกระทบ จะทำให้คนตายในทันทีโดยไม่รู้สึกเจ็บปวดการวิจัยอนุภาคเบา ทำให้ประเทศทั่วโลกแย่งชิงกันอย่างบ้าคลั่งถึงขนาดมีประเทศเสนอราคาซื้ออนุภาคเบาหนึ่งกรัมในราคาห้าพันล้านหลังจากห้องรับแขกเงียบลงซู่เยียนถือชุดน้ำชาออกมา เห็นโม่หนานเจ๋อกำลังพลิกอ่าน "แผนการค้นหาหมอก" อย่างตั้งใจซู่เยียนเดินเข้าไป วางชุดน้ำชาลงเบาๆ คุกเข่านั่งข้างโต๊ะเตี้ย ตั้งใจชงชาให้ผู้ใหญ่ทุกท่านเธอใช้คีมคีบใบชา ทำตามขั้นตอนอย่างเป็นระเบียบ ทั้งอุ่นถ้วย เปิดกล่องชา ปลุกชา ล้างชา ต้มชา รินชาทุกการเคลื่อนไหวของเธอสง่างามอ่อนช้อย สุขุมเยือกเย็น ทุกคนในที่นั้นไม่อยากทำลายความงดงามนี้แม้แต่สายตาของโม่หนานเจ๋อก็อดไม่ได้ที่จะละจากเอกสาร มาจับจ้องที่ตัวเธอเธอยกชาขึ้นด้วยสองมือ พูดอย่างสุภาพ "ท่านประธานาธิบดี เชิญดื่มชาค่ะ"ท่านประธานาธิบดียิ้มเต็มหน้า รับถ้วยชาอันงดงาม ชื่นชมว่า "นี่เป็นชาป๋อเหลา
ตามรักให้หวนคืนใจ บทที่ 24
ซู่เยียนถือเตายากันยุงเดินไปทางคฤหาสน์"คุณนาย"ซู่เยียนได้ยินเสียงจึงหันกลับไปมองชายคนหนึ่งในชุดสูทเต็มยศเดินเข้ามาอย่างสง่าผ่าเผย ก่อนจะโค้งศีรษะให้เธอด้วยความนอบน้อม พร้อมกับยื่นซองจดหมายให้ด้วยสองมือและกล่าวว่า "นี่คือสิ่งที่นายท่านห้าฝากผมมาให้คุณครับ"ซู่เยียนรับไว้ด้วยความสงสัย "นี่คืออะไร?"ชายคนนั้นตอบว่า "ผมไม่ทราบครับ นายท่านห้าบอกว่าเขามีภารกิจสำคัญ ช่วงนี้ไม่กลับมา ถ้าคุณต้องการอะไรสามารถบอกพวกเราได้เลยครับ"ซู่เยียนได้ยินว่าเขาไม่กลับมา หัวใจก็รู้สึกหดหู่ขึ้นมาทันทีเธอตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว แล้วยื่นเตายากันยุงให้ชายคนนั้น ก่อนจะหยิบบัตรเอทีเอ็มออกมาจากซองจดหมายข้างในยังมีโน้ตแผ่นหนึ่ง ซึ่งบนกระดาษนั้นมีตัวอักษรที่เขียนอย่างหนักแน่นและชัดเจนอยู่สองสามคำรหัสผ่านประตูและบัตรเครดิตคือ 151617 มีงานราชการต้องจัดการ ต้องไปทำงานที่หัวเซี่ย ยังไม่มีกำหนดกลับซู่เยียนค่อยๆ พับกระดาษโน้ตใส่กระเป๋า ก่อนจะก้มลงมองบัตรเอทีเอ็มในมือ นิ้วของเธออดไม่ได้ที่จะลูบไล้สิ่งของที่เป็นของโม่หนานเจ๋อหัวใจของเธอรู้สึกราวกับถูกก้อนหินหนักหลายสิบกิโลกดทับ ทำให้รู้สึกอึดอัดและเจ็บปวดอย
ตามรักให้หวนคืนใจ บทที่ 25
ซู่เยียนรู้สึกขนลุก "เธอคิดจะทำอะไร?"ไป๋จิ่นชูหรี่ตาลงพลางยิ้มเยาะเย้ยอย่างเย็นชา "พี่เจ๋อกำลังกลับมา ที่นี่เป็นบ้านที่พี่เจ๋อใช้ต้อนรับผู้นำประเทศ นอกจากตรงหน้าประตูแล้ว ที่นี่ไม่มีการติดตั้งกล้องวงจรปิดใดๆ เลย"ซู่เยียนรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดีผุดขึ้นมาในใจ เมื่อมองไปที่ท่าทางน่ากลัวของไป๋จิ่นชู ทำให้เธอรู้สึกเย็นวาบไปทั้งแผ่นหลังและขนลุกไปทั่วศีรษะจากนั้น ไป๋จิ่นชูเหมือนคนบ้า พุ่งไปที่ชั้นหนังสือ แล้วโยนหนังสือที่จัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบลงมาจนเละเทะไปหมดต่อมา เขาก็ตบหน้าตัวเองอย่างแรงหลายครั้งจนเกิดรอยนิ้วมือแดง ๆซู่เยียนตาเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง หญิงสาวทำเอาเธอตกใจจนพูดไม่ออกกับการทำร้ายตัวเองแบบนี้เธอเคยเห็นวิธีการสกปรกของไป๋จิ่นชูมาแล้วแต่ไม่คิดเลยว่า เพื่อใส่ร้ายเธอ ไป๋จิ่นชูจะถึงกับตบตัวเองด้วยความรุนแรงเช่นนี้โม่หนานเจ๋อรักไป๋จิ่นชูมากขนาดนี้ แล้วจะเชื่อคำอธิบายของผู้หญิงที่มีชื่อเสียงแย่และเสียหายอย่างเธอได้อย่างไรกัน?ครั้งนี้ถึงแม้เธอจะกระโดดลงแม่น้ำฮวงโหก็ล้างมลทินไม่ออกแล้วเธอกัดฟันแน่น แล้วตะโกนด้วยความโกรธว่า "ไป๋จิ่นชู เธอเป็นบ้าไปแล้วจริงๆที่ยอ
ตามรักให้หวนคืนใจ บทที่ 26
เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของโม่หนานเจ๋อก็เปลี่ยนเป็นหม่นหมอง ดวงตาจ้องเขม็งราวกับไฟแผดเผา บรรยากาศรอบตัวเขาถูกปกคลุมด้วยความเย็นเยียบจนน่ากลัว ราวกับว่าอากาศรอบกำลังจะแข็งตัวซู่เยียนรู้สึกหวาดหวั่นในใจ เธอกลัวว่าถ้าทำให้ผู้ชายคนนี้โกรธ ตัวเองอาจจะถูกฆ่าตายได้แต่เธอไม่ยอมแพ้ แม้ว่าจะต้องตาย เธอก็ต้องการโอกาสที่จะอธิบายและปกป้องตัวเองสักครั้งสำหรับโม่หนานเจ๋อ จะเชื่อหรือไม่ก็ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้วเพราะไม่สามารถเปลี่ยนความสำคัญของไป๋จิ่นชูในใจของเขาได้โม่หนานเจ๋อนิ่งเงียบไปเขาเห็นความเข้มแข็งที่ไม่ยอมแพ้ซ่อนอยู่ใต้ดวงตาที่อ่อนโยนของซู่เยียนเหมือนตอนที่ช่วยเธอในสวนเทคโนโลยี และเหมือนตอนที่อยู่ในคาสิโน ตอนที่เธอซ้อมพี่ชายแท้ ๆ ของเธออย่างไม่ยั้งอย่างไรก็ตาม สายตาที่อ่อนโยนแต่เข้มแข็งของเธอ พยายามกลั้นน้ำตาแต่ก็ห้ามไม่ให้ไหลออกมาได้ ดูเหมือนกับเสี่ยวชูตอนเด็กที่เผชิญกับความลำบากแต่ไม่ยอมแพ้หัวใจของเขาเจ็บแปลบเล็กน้อย ความรู้สึกผิดปกตินั้นทำให้เขาเสียสมาธิไปชั่วขณะหลังจากซู่เยียนพูดจบ เธอก็ยกหลังมือขึ้นเช็ดน้ำตา บาดแผลบนฝ่ามือของเธอเด่นชัดจนทำให้โม่หนานเจ๋อตระหนักได้ว่าแผลขอ
ตามรักให้หวนคืนใจ บทที่ 27
คุณนายผู้เฒ่าโม่ลูบหัวของซู่เยียนด้วยความเอ็นดู พร้อมกับยิ้มอย่างสดใส "สามีของหนูมาแล้ว"ซู่เยียนชะงักไป สีหน้าซีดลงเล็กน้อยคุณนายผู้เฒ่าโม่ชี้ไปที่ในห้อง "เขาอยู่ในห้อง"ซู่เยียนหันกลับไปดูด้วยความตื่นตระหนกมาเพื่อแก้แค้นให้กับน้องสาวเสี่ยวชูของเขาหรือว่าจะมาหย่ากับเธอกันแน่?คุณนายผู้เฒ่าโม่กระซิบเสียงเบา "เมื่อวานหนูมานอนค้างที่นี่หนึ่งคืน เขาคงคิดถึงหนูเลยมารับกลับบ้าน"ซู่เยียนฝืนยิ้มออกมาอย่างเกร็งๆ ในใจรู้สึกขมขื่นและเจ็บปวดคุณย่าไม่รู้เลยว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาแย่แค่ไหน ยังคิดว่าพวกเขาเป็นคู่สามีภรรยาที่รักกันดีอยู่เลยคุณนายผู้เฒ่าโม่ให้ซู่เยียนพยุงเธอเข้าไปในบ้านทั้งสองคนเพิ่งเดินเข้าห้องรับแขก ก็เห็นโม่หนานเจ๋อออกมาจากห้องคุณนายผู้เฒ่าโม่ยิ้มแย้มเต็มใบหน้า "อาเจ๋อ มานี่ มานี่""คุณย่า"โม่หนานเจ๋อเดินเข้าไป ทักทายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเขาสวมชุดลำลองสีดำ ท่วงท่าสง่างาม เต็มไปด้วยความน่าเกรงขาม และดูโดดเด่นเป็นพิเศษซู่เยียนไม่สามารถควบคุมหัวใจที่เต้นแรงของตัวเองได้ เหมือนมีลูกกวางตัวน้อยกำลังวิ่งพล่านอยู่ในอกแต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกขัดแย้ง โกรธเขา เกลียด
ตามรักให้หวนคืนใจ บทที่ 28
ช่วงเวลาพลบค่ำบนโต๊ะอาหาร ทั้งสามคนต่างก็กินอาหารเย็นกันอย่างเงียบๆเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือของโม่หนานเจ๋อดังขึ้นกะทันหัน ทำลายบรรยากาศที่อบอุ่นและสบายในช่วงเวลาอาหารเย็นเขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดูหน้าจอ คิ้วขมวดเล็กน้อยเป็นวิดีโอคอลจากไป๋จิ่นชูไม่เหมาะที่จะรับสายของเธอต่อหน้าคุณย่าและซู่เยียน ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องที่เธอใส่ร้ายซู่เยียนเมื่อวานนี้ เขายังไม่ได้มีโอกาสสั่งสอนเธอเลยโม่หนานเจ๋อปฏิเสธที่จะรับสายโดยไม่ลังเล แล้วพิมพ์ตอบกลับไปว่า "กำลังยุ่ง เดี๋ยวมีเวลาจะโทรกลับ"หลังจากส่งข้อความเสร็จ โม่หนานเจ๋อก็วางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ แล้วหยิบชามและตะเกียบขึ้นมากินข้าวต่อคุณนายผู้เฒ่าโม่คีบอาหารให้โม่หนานเจ๋อ แล้วถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า "ช่วงนี้ยุ่งไหม?"โม่หนานเจ๋อ "ยุ่งนิดหน่อยครับ""เรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัว?" คุณย่าชี้ไปที่โทรศัพท์"เป็นสายที่ไม่สำคัญครับ" โม่หนานเจ๋ออธิบายเขาพูดจบได้ไม่นาน วิดีโอคอลก็โทรเข้ามาอีกครั้งซู่เยียนไม่ต้องคิดก็รู้ว่าเป็นโทรศัพท์จากไป๋จิ่นชู อารมณ์ของเธอพลันหม่นหมองและเศร้าหมอง จึงนั่งกินข้าวเงียบ ๆโม่หนานเจ๋อเหลือบมองซู่เยียนแวบห
ตามรักให้หวนคืนใจ บทที่ 29
ซู่เยียนฝืนยิ้มแข็งๆ และอธิบายให้โม่หนานเจ๋อฟังอย่างเข้าอกเข้าใจ "เขาเปล่าค่ะ""แล้วผู้หญิงคนเมื่อกี้คือใครกัน?"ซู่เยียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เนื่องจากอาการป่วยของคุณย่า ไม่สามารถรับการกระตุ้นได้เธอจึงใช้คําพูดเดิมของโม่หนานเจ๋อมาบรรยาย "เป็นเด็กที่ยังไม่โต พูดจาเหลวไหลเท่านั้นค่ะ"โม่หนานเจ๋อนิ่งงันเล็กน้อย ไม่คิดว่าเธอจะได้รับความคับข้องใจและการใส่ร้ายป้ายสีมากขนาดนี้ แต่กลับไม่ได้บ่นสักคํายิ่งไม่เหมือนไป๋จิ่นชูที่พูดจาใส่ร้ายป้ายสีทำร้ายคนอื่นภายใต้การปลอบโยนของซู่เยียน คุณนายผู้เฒ่าโม่ก็ไม่ได้ซักถามอะไรอีกหลังจากรับประทานอาหารเย็นเสร็จ ทั้งสามคนก็ดื่มชาและคุยกันนอกศาลาท้องฟ้ายามค่ําคืนมืดสลัว ในสวนดอกไม้ที่เงียบสงบมีกบและจักจั่นร้องกลิ่นหอมของชาอบอวลไปทั่ว สบายใจและสวยงามคุณนายผู้เฒ่าโม่กําลังเพลิดเพลินกับการอยู่เป็นเพื่อนของหลานชายและหลานสะใภ้ อารมณ์ค่อนข้างดีในเวลานี้ คนรับใช้เดินเข้ามาและพูดอย่างนอบน้อมว่า "ฮูหยินเฒ่า คุณหนูไป๋อยู่นอกประตู ต้องการพบคุณนายผู้เฒ่าและนายท่านห้าค่ะ"หัวใจของซู่เยียนบีบรัดเล็กน้อย แต่ก็ยังคงดื่มชาต่อไปอย่างเหม่อลอยคุณนายผู้เฒ่าโม่
Latest chapter
