บทที่ 18

อัธพาลสิบกว่าคนจึงหยิบอาวุธขึ้นมาพร้อมกันแล้วพุ่งเข้าไปทางโม่หนานเจ๋อ

ซู่เยียนกังวลจนหัวใจแทบจะหลุดออกจากลำคอ ตกใจจนแทบจะพุ่งเข้าไปบังการโจมตีให้โม่หนานเจ๋อ

แต่โม่หนานเจ๋อกลับทำตัวสบายๆ ก่อนจะล่วงเอาปืนออกมาอย่างใจเย็น และรวดเร็วแล้วเล็งไปที่พี่เฉิน

ทันใดนั้นพี่เฉินก็ตกใจจนใบหน้าซีดเผือดทั้งยังตื่นตระหนกจนตัวสั่วก่อนจะรีบบอกให้หยุด "อย่าขยับ อย่าได้ขยับ"

ในตอนที่เห็นปืนนักพนันที่เหลือก็ไม่กล้าที่จะอยู่แม้แต่วินาทีเดียวก่อนจะพาหนีไปทั่วสารทิศ

ที่เป่ยกว๋อ คนที่สามารถถือปืนพกได้อย่างถูกกฎหมายโดยปกติแล้วเป็นคนที่มีอำนาจ คนแบบนี้เดิมทีก็ไปล่วงเกินไม่ได้

ในตอนที่ซู่เยียนเห็นโม่หนานเจ๋อเอาปืนพกออกมาถึงได้รู้สึกโล่งใจ ที่เขาใจเย็นขนาดนี้ที่แท้ก็เป็นเพราะว่าพกปืนติดตัวเอาไว้นี่เอง

พี่เฉินมีใบหน้ายิ้มแย้มอย่างทำดีด้วย "ลูกพี่ท่านนี้ เป็นผมเฉินคนนี้ที่มีตาหามีแววไม่ ท่าน...พวกท่านไปได้แล้วครับ ผม...ผมไม่ต้องการเงินแล้ว"

ในเวลานี้ด้านนอกก็มีเสียงความวุ่นวายดังขึ้น

โม่หนานเจ๋อยกข้อมือขึ้นมาดูเวลาหนึ่งครั้ง

สิบนาทีกำลังพอดี

เซนส์เรื่องเวลาของลูกน้องของเขาช่างแม่นยำดีจริง ๆ

โม่หนานเจ๋อเก็