LOGINShare
บทที่ 3 พี่เห็นของหนูไหม?
Last Updated:
2025-01-17 11:36:53Related chapters
ตามมาหารัก บทที่ 4 จูบลา
“อ้าว สวัสดีค่ะน้องน้ำชา วันนี้ไม่มีเรียนเหรอคะ?” กุ้งนางผู้จัดการทักทายลูกสาวเจ้าของร้านอย่างไวเมื่อเห็นร่างเล็กเดินเข้ามา “ไม่ค่ะ วันนี้เป็นวันหยุด ป๊าอยู่สาขานี้เหรอคะ?” หญิงสาวเดินเข้าไปยังด้านในก่อนจะหยุดเท้าแล้วถาม “เฮียตี๋กำลังจะเอาเงินไปเข้าธนาคารค่ะ สงสัยกำลังนับอยู่ด้านบน” กุ้งนางชี้บอก ก่อนจะหันมาสนใจลูกค้าที่เดินเข้ามาชมลวดลายของทองคำ “ขอบคุณนะคะพี่กุ้ง” ณัชชาเดินเข้าไปยังประตูกระจกด้านหลัง ภายในตึกนี้จะเป็นตึกสามชั้น ชั้นแรกจะเป็นหน้าร้านสาขาหลัก ส่วนชั้นสองจะเป็นห้องพักพนักงาน และสามจะเป็นห้องส่วนตัวและห้องเก็บทองและเงินต่างๆของสาขาเอาไว้ ณัชชาเดินขึ้นไปยังชั้นบนสุดอย่างรู้ดีกว่าใคร มือเล้กหมุนลูกบิดประตูโดยไม่มีการเคาะก่อน ซึ่งค่อยในห้องก็รู้ได้เลยว่าใครมา “ยัยหนู เมื่อคืนไปไหนมาป๊าโทรไม่รับเลย” เฮียตี๋บิดาผู้ให้กำเนิดถามบุตรสาวที่เดินเข้ามาหาเขา “ป๊าคะ บ้านเรารวยแค่ไหนคะ?” เธอทิ้งตัวลงนั่งโซฟากำมะหยีสีแดงตัวยาวก่อนจะถอนหายใจ “เป็นอะไรลูก?” เฮียตี๋หันหน้าจากกองเงินที่เป็นปึกๆมองมายังลูกสาวที่นอนแผ่อยู่
Last Updated : 2025-01-17ตามมาหารัก บทที่ 5 ตามมาหา
3 ปีผ่านไป ร่างอรชรที่ตอนนี้เดินตามทางลูกรังปาดเหงื่อไปด้วยความร้อน โชคดีนะที่เธอไม่ขับรถมาเพราะไม่ชินทางไม่งั้นจะไปทางไหนได้ รอบข้างก็มีแต่ทุ่งนาป่าไม้ “พี่วินนะพี่วิน ไม่ตอบมาเลยตั้งแต่กลับบ้าน ทิ้งโทรศัพท์ไปแล้วรึยังไงกัน” ร่างบางบ่นอุบอิบพร้อมกับเดินไปตามทางที่ลุงขับสามล้อบอก กางเกงยีนส์เข้ารูปกับรองเท้าผ้าใบหลุยส์วิตตองสีขาวตอนนี้เลอะเทอะไปด้วยคาบดินโคลนสีแดง “หนูลูก จะไปไหน?” อยู่ดีๆก็เหมือนมีเสียงสวรรค์ดังขึ้นณัชชาหันขวับไปมองอย่างไวก่อนใบหน้าสวยจะคลี่ยิ้มออกดีใจ “หนูจะไปบ้านพี่กวินค่ะคุณป้าพอรู้จักไหมคะ?” น้ำเสียงหอบถามป้าที่ขับรถจักรยานยนต์มาเทียบเธอ “อ้อ บ้านของกวินมาสิ ป้ารู้จัก” คุณป้าพยักหน้าเข้าใจ “ขอบคุณค่ะ” ณัชชารีบก้าวขาขึ้นช้อนท้ายรถอย่างเก้ๆกังๆตั้งแต่เกิดมาวินยังไม่เคยจะนั่ง นี่คงเป็นการเปิดประสบการณ์เธอหลายอย่างตั้งแต่ลงเครื่องบินนั่งต่อสองแถว แถมได้ขึ้นสามล้ออีก “หนูเป็นแฟนของวินเหรอ?” ป้าขับรถให้ ถามเธอ “เอ่อ หนูเป็นรุ่นน้องที่มหาลัยค่ะ พึ่งเรียนจบเลยอยากมาท่องเที่ยวต่างจังหวัด” “อ
Last Updated : 2025-01-17ตามมาหารัก บทนำ
(ขอบคุณนะเพื่อนรัก ที่อุตส่าห์ไปหาที่อยู่เขามาให้) นิ้วมือเรียวยาวกดแป้นพิมพ์ในมือถือเครื่องหรูด้วยความว่องไวพร้อมกับกดส่งหาเพื่อนสุดเลิฟที่อยู่ยังอีกที่หนึ่งติ๊ง (ใครได้รู้ว่ากูน่ะยิ่งกว่าทะเบียนราษฎร ขอให้มึงเจอผู้ แล้วเอามาอวดพวกกูด้วยนะ อิอิ) เสียงข้อความเด้งหลังจากที่เธอกดส่งไป ณัชชายิ้มแก้มปริ ใช่แล้วจุดมุ่งหมายที่มาต่างจังหวัดในโซนภาคอีสานครั้งนี้ก็คือ ตามหารักแรกของเธอ!!!จังหวัดขอนแก่น "วิน งานเป็นยังไงบ้างลูก" กนกหญิงวัยกลางคนสอบถามบุตรชายเพียงคนเดียวที่นั่งหน้าจอโน๊ตบุ๊คเครื่องเก่งทำงานตั้งแต่เย็นเมื่อวานจนเช้าวันนี้ "เดี๋ยวจะเสร็จแล้วครับ รอลูกค้าตัดสินใจก่อน" กวินชายหนุ่มลูกครึ่งที่มีแม่เลี้ยงมาแต่เด็กหันมามองหน้าบุพการีก่อนจะก้มลงที่หน้าจอ "มาแมะๆ ยายสิออกไปนาแล้ว" ยายจ่อยผู้ช่วยเลี้ยงกวินมาตั้งแต่เด็กจนโตกวักมือเรียกหลานชาย "แม่ เฮาไปกันสองกะได้ ให้บักวินมันเฮ็ดงานของมัน" ผู้เป็นแม่หันมาคุยภาษาท้องถิ่นกับยาย "เอ้า ปะคั่น" คนแก่หิ้วตะกร้าหมากพูใบเล็กพร้อมกับไม้เท้าที่หลานชายซื้อมา
Last Updated : 2025-01-17ตามมาหารัก บทที่ 1 กาแฟสื่อรัก
ร่างบางผิวขาวผ่องตามสไตล์เชื้อสายจีน สวมกระโปรงนักศึกษายาวไม่กี่คืบ พร้อมกับสวมส้นสูงยาวเกือบสี่นิ้วเดินสะบัดเจ้ามหาลัยหลังจากจอดรถ สายตากลมโตหันมองหากลุ่มเพื่อนสนิทที่นัดกันไว้ในคาเฟ่เล็กๆที่มหาลัย ขณะที่ขาเรียวสวยก้าวย่างเข้าไป ทั้งชายหญิงต่างก็หันมามองเป็นตาเดียว "ไฮ~ มาแล้วจ้า" ณัชชาวางกระเป๋าแบรนด์เนมรุ่นลิมิเต็ดลงตรงโต๊ะที่เพื่อนนั่งรออยู่"ช้ามาก ช้าจนอาจารย์จะเข้าสอนอยู่แล้วย่ะ" ปิ่นมนัสสาวสวยผมลอนสีแดงกรอกตามองบนไปมาเมื่อนั่งรอเพื่อนสาวมาซะนาน"แหม๋ แกก็พึ่งมาก่อนมันไม่ถึงห้านาทีหรอก ทำเป็นบ่น"พิมปภาสาวสวยกุลสตรีที่ใครต่างหมายปองหันมาเอ็ดเพื่อนสาว"เอาล่ะๆ พวกมึงอย่าทะเลาะกันไปเลย เดี่ยววันนี้เจ๊เลี้ยงข้าวเอง โอเค๊?" ณัชชาหาข้อแลกเปลี่ยนเพื่อไถ่โทษ"เออ อย่างงี้สิค่อยสมกับเป็นเพื่อนกู ปะ ไปเรียนกันเถอะ!" ปิ่นมนัสลุกขึ้นยืนเต็มความสูงร้อยเจ็ดสิบ"อุ้ย อาจารย์บอกว่าเช้านี้งดเรียน" พิมปภาหันมองเพื่อนสาวที่หน้าเหว๋อสลับไปมา"โอ้ย ฉันจะถ่อมาทำไมกันล่ะเนี่ย บ้านก็ไกล บ่ายก็ไม่มีเรียนอีก" ณัชชาชักสีหน้าหงุดหงิดขึ้นพลางกอดอกจนผู้ชายที่นั่งโต๊ะข้างๆชำเลืองมองหน้าอกที่แทบจะปริออกจากกร
Last Updated : 2025-01-17ตามมาหารัก บทที่ 2 หนูรวย
"นี่ ยัยปิ่น ผ่านมาจะอาทิตย์นึงแล้ว ทำไมพี่เขายังไม่ติดต่อมาวะ" ณัชชามองเพื่อนสนิทที่เอาแต่จิ้มนิ้วคุยเล่นกับเตชินอยู่"อ๋อ กูถามพี่เตให้แล้ว เขาบอกว่า พี่วินยังไม่ได้ซื้อโทรศัพท์เลย เงินเก็บอาจจะยังไม่พอ แถมไม่ยืมใครด้วย บอกว่าเอามาก็ไม่ได้ใช้ไร" ปิ่นมนัสร่ายยาวถึง สาเหตุ "ดี! งั้นมึงแวะไปห้างกับกูหน่อย" ณัชชาลุกขึ้นก่อนจะถามปิ่นมนัสอีกครั้งนึง "ยัยพิมล่ะ ทำไมวันนี้ยัยนั่นถึงไม่มากเรียน?" ณัชชามองหน้าเพื่อนสนิทที่เหลือกันแค่สองคนเมื่ออีกคนนึงหายไป "มันไม่ได้บอกกูค่า บอกมึงไหมละ?" ปิ่นมนัสเก็บมือถือเข้ากระเป๋าหลังจากบอกลาผู้ชายที่คุยตั้งแต่เช้า"ไม่บอกอะไรกูเหมือนกัน แต่ก็ไปเหอะ" สองสาวเดินตรงมายังรถมินิคูเปอร์คันเล็กของณัชชาพร้อมกับออกตัวไปอย่างรวดเร็วคอนโดพิมปภา"อ๊าา พี่ภูคะ พิมเสียว" พิมปภาเม้มปากแน่นเมื่อกายแกร่งของภูเมฆขยับเข้าออกร่องสวาทของตนอยู่เนิ่นนาน"พี่ก็เสียว" ภูเมฆบีบหน้าอกนิ่มของหญิงสาวที่นอนอยู่ใต้ร่างอย่างเมามันส์ไม่สนเสียงสั่นของโทรศัพท์ที่ดังถี่ตั้งแต่เมื่อคืน ไม่นานนักสองหนุ่มสาวก็ได้เสร็จภารกิจที่มองความสุขให้กัน "พี่ภูจะไปไหนคะ?" พิมปภาลุกขึ้นมองชายหนุ่มที่
Last Updated : 2025-01-17
Latest chapter
ตามมาหารัก บทที่ 5 ตามมาหา
3 ปีผ่านไป ร่างอรชรที่ตอนนี้เดินตามทางลูกรังปาดเหงื่อไปด้วยความร้อน โชคดีนะที่เธอไม่ขับรถมาเพราะไม่ชินทางไม่งั้นจะไปทางไหนได้ รอบข้างก็มีแต่ทุ่งนาป่าไม้ “พี่วินนะพี่วิน ไม่ตอบมาเลยตั้งแต่กลับบ้าน ทิ้งโทรศัพท์ไปแล้วรึยังไงกัน” ร่างบางบ่นอุบอิบพร้อมกับเดินไปตามทางที่ลุงขับสามล้อบอก กางเกงยีนส์เข้ารูปกับรองเท้าผ้าใบหลุยส์วิตตองสีขาวตอนนี้เลอะเทอะไปด้วยคาบดินโคลนสีแดง “หนูลูก จะไปไหน?” อยู่ดีๆก็เหมือนมีเสียงสวรรค์ดังขึ้นณัชชาหันขวับไปมองอย่างไวก่อนใบหน้าสวยจะคลี่ยิ้มออกดีใจ “หนูจะไปบ้านพี่กวินค่ะคุณป้าพอรู้จักไหมคะ?” น้ำเสียงหอบถามป้าที่ขับรถจักรยานยนต์มาเทียบเธอ “อ้อ บ้านของกวินมาสิ ป้ารู้จัก” คุณป้าพยักหน้าเข้าใจ “ขอบคุณค่ะ” ณัชชารีบก้าวขาขึ้นช้อนท้ายรถอย่างเก้ๆกังๆตั้งแต่เกิดมาวินยังไม่เคยจะนั่ง นี่คงเป็นการเปิดประสบการณ์เธอหลายอย่างตั้งแต่ลงเครื่องบินนั่งต่อสองแถว แถมได้ขึ้นสามล้ออีก “หนูเป็นแฟนของวินเหรอ?” ป้าขับรถให้ ถามเธอ “เอ่อ หนูเป็นรุ่นน้องที่มหาลัยค่ะ พึ่งเรียนจบเลยอยากมาท่องเที่ยวต่างจังหวัด” “อ
ตามมาหารัก บทที่ 4 จูบลา
“อ้าว สวัสดีค่ะน้องน้ำชา วันนี้ไม่มีเรียนเหรอคะ?” กุ้งนางผู้จัดการทักทายลูกสาวเจ้าของร้านอย่างไวเมื่อเห็นร่างเล็กเดินเข้ามา “ไม่ค่ะ วันนี้เป็นวันหยุด ป๊าอยู่สาขานี้เหรอคะ?” หญิงสาวเดินเข้าไปยังด้านในก่อนจะหยุดเท้าแล้วถาม “เฮียตี๋กำลังจะเอาเงินไปเข้าธนาคารค่ะ สงสัยกำลังนับอยู่ด้านบน” กุ้งนางชี้บอก ก่อนจะหันมาสนใจลูกค้าที่เดินเข้ามาชมลวดลายของทองคำ “ขอบคุณนะคะพี่กุ้ง” ณัชชาเดินเข้าไปยังประตูกระจกด้านหลัง ภายในตึกนี้จะเป็นตึกสามชั้น ชั้นแรกจะเป็นหน้าร้านสาขาหลัก ส่วนชั้นสองจะเป็นห้องพักพนักงาน และสามจะเป็นห้องส่วนตัวและห้องเก็บทองและเงินต่างๆของสาขาเอาไว้ ณัชชาเดินขึ้นไปยังชั้นบนสุดอย่างรู้ดีกว่าใคร มือเล้กหมุนลูกบิดประตูโดยไม่มีการเคาะก่อน ซึ่งค่อยในห้องก็รู้ได้เลยว่าใครมา “ยัยหนู เมื่อคืนไปไหนมาป๊าโทรไม่รับเลย” เฮียตี๋บิดาผู้ให้กำเนิดถามบุตรสาวที่เดินเข้ามาหาเขา “ป๊าคะ บ้านเรารวยแค่ไหนคะ?” เธอทิ้งตัวลงนั่งโซฟากำมะหยีสีแดงตัวยาวก่อนจะถอนหายใจ “เป็นอะไรลูก?” เฮียตี๋หันหน้าจากกองเงินที่เป็นปึกๆมองมายังลูกสาวที่นอนแผ่อยู่
ตามมาหารัก บทที่ 3 พี่เห็นของหนูไหม?
ดวงตากลมโตที่ตอนนี้เบิกโพลงกับสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นชินบอกกับเสื้อยืดตัวใหญ่แถมเธอก็ไม่ได้ใส่กางเกงขาสั้นเหมือนเมื่อคืน ณัชชารีบลุกขึ้นสำรวจตัวเองอย่างตกใจ "ห้องใครกันล่ะเนี้ย!" เมื่อรับรู้ว่าสภาพชุดชั้นในยังคงอยู่ก็เบาใจไปเปราะนึงก่อนจะกวาดสายตามองพร้อมยีหัวที่ปวดหนึบของตนเอง "ตื่นแล้วเหรอ?" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามขณะถือแก้วน้ำและยาแก้ปวดมาให้พร้อมกับโจ๊กกระป๋องที่พึ่งไปซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อใต้หอด้านล่าง "พะ พี่วิน" ณัชชายิ่งทำตัวไม่ถูกไปใหญ่ บ้าไปแล้วนะเมื่อคืนเธอไม่ได้กลับกับใคร แต่เป็นพี่กวิน และนี่คือห้องของเขางั้นเหรอ...? "อื้ม เห็นเมามาก หลับตลอดทางไม่บอกว่าบ้านอยู่ไหนฉันเลยพาเธอมาที่นี่ กินโจ๊กแล้วก็ยาซะจะได้ไม่ปวดหัว" เขาพยักหน้าก่อนจะวางของทั้งหมดลงที่โต๊ะคอมพิวเตอร์ข้างเตียงเหล็กที่มีเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดเมื่อขยับตัว "พี่วินไม่ได้อยู่กับเพื่อนหรอกเหรอคะ?" ณัชชาขยับลุกขึ้นเมื่อรู้ว่าเสื้อยืดสีครามของเขาตัวใหญ่พอที่จะปกปิดท่อนขาขาวไว้เกือบถึงเข่า "ไม่ เธอกินเสร็จก็กลับบ้านได้แล้ว พ่อเธอโทรตามเป็นสิบๆสาย" ชายหนุ่มบอกด้วยสีหน้ายากจะคาดเดาความรู้สึก
ตามมาหารัก บทที่ 2 หนูรวย
"นี่ ยัยปิ่น ผ่านมาจะอาทิตย์นึงแล้ว ทำไมพี่เขายังไม่ติดต่อมาวะ" ณัชชามองเพื่อนสนิทที่เอาแต่จิ้มนิ้วคุยเล่นกับเตชินอยู่"อ๋อ กูถามพี่เตให้แล้ว เขาบอกว่า พี่วินยังไม่ได้ซื้อโทรศัพท์เลย เงินเก็บอาจจะยังไม่พอ แถมไม่ยืมใครด้วย บอกว่าเอามาก็ไม่ได้ใช้ไร" ปิ่นมนัสร่ายยาวถึง สาเหตุ "ดี! งั้นมึงแวะไปห้างกับกูหน่อย" ณัชชาลุกขึ้นก่อนจะถามปิ่นมนัสอีกครั้งนึง "ยัยพิมล่ะ ทำไมวันนี้ยัยนั่นถึงไม่มากเรียน?" ณัชชามองหน้าเพื่อนสนิทที่เหลือกันแค่สองคนเมื่ออีกคนนึงหายไป "มันไม่ได้บอกกูค่า บอกมึงไหมละ?" ปิ่นมนัสเก็บมือถือเข้ากระเป๋าหลังจากบอกลาผู้ชายที่คุยตั้งแต่เช้า"ไม่บอกอะไรกูเหมือนกัน แต่ก็ไปเหอะ" สองสาวเดินตรงมายังรถมินิคูเปอร์คันเล็กของณัชชาพร้อมกับออกตัวไปอย่างรวดเร็วคอนโดพิมปภา"อ๊าา พี่ภูคะ พิมเสียว" พิมปภาเม้มปากแน่นเมื่อกายแกร่งของภูเมฆขยับเข้าออกร่องสวาทของตนอยู่เนิ่นนาน"พี่ก็เสียว" ภูเมฆบีบหน้าอกนิ่มของหญิงสาวที่นอนอยู่ใต้ร่างอย่างเมามันส์ไม่สนเสียงสั่นของโทรศัพท์ที่ดังถี่ตั้งแต่เมื่อคืน ไม่นานนักสองหนุ่มสาวก็ได้เสร็จภารกิจที่มองความสุขให้กัน "พี่ภูจะไปไหนคะ?" พิมปภาลุกขึ้นมองชายหนุ่มที่
ตามมาหารัก บทที่ 1 กาแฟสื่อรัก
ร่างบางผิวขาวผ่องตามสไตล์เชื้อสายจีน สวมกระโปรงนักศึกษายาวไม่กี่คืบ พร้อมกับสวมส้นสูงยาวเกือบสี่นิ้วเดินสะบัดเจ้ามหาลัยหลังจากจอดรถ สายตากลมโตหันมองหากลุ่มเพื่อนสนิทที่นัดกันไว้ในคาเฟ่เล็กๆที่มหาลัย ขณะที่ขาเรียวสวยก้าวย่างเข้าไป ทั้งชายหญิงต่างก็หันมามองเป็นตาเดียว "ไฮ~ มาแล้วจ้า" ณัชชาวางกระเป๋าแบรนด์เนมรุ่นลิมิเต็ดลงตรงโต๊ะที่เพื่อนนั่งรออยู่"ช้ามาก ช้าจนอาจารย์จะเข้าสอนอยู่แล้วย่ะ" ปิ่นมนัสสาวสวยผมลอนสีแดงกรอกตามองบนไปมาเมื่อนั่งรอเพื่อนสาวมาซะนาน"แหม๋ แกก็พึ่งมาก่อนมันไม่ถึงห้านาทีหรอก ทำเป็นบ่น"พิมปภาสาวสวยกุลสตรีที่ใครต่างหมายปองหันมาเอ็ดเพื่อนสาว"เอาล่ะๆ พวกมึงอย่าทะเลาะกันไปเลย เดี่ยววันนี้เจ๊เลี้ยงข้าวเอง โอเค๊?" ณัชชาหาข้อแลกเปลี่ยนเพื่อไถ่โทษ"เออ อย่างงี้สิค่อยสมกับเป็นเพื่อนกู ปะ ไปเรียนกันเถอะ!" ปิ่นมนัสลุกขึ้นยืนเต็มความสูงร้อยเจ็ดสิบ"อุ้ย อาจารย์บอกว่าเช้านี้งดเรียน" พิมปภาหันมองเพื่อนสาวที่หน้าเหว๋อสลับไปมา"โอ้ย ฉันจะถ่อมาทำไมกันล่ะเนี่ย บ้านก็ไกล บ่ายก็ไม่มีเรียนอีก" ณัชชาชักสีหน้าหงุดหงิดขึ้นพลางกอดอกจนผู้ชายที่นั่งโต๊ะข้างๆชำเลืองมองหน้าอกที่แทบจะปริออกจากกร
ตามมาหารัก บทนำ
(ขอบคุณนะเพื่อนรัก ที่อุตส่าห์ไปหาที่อยู่เขามาให้) นิ้วมือเรียวยาวกดแป้นพิมพ์ในมือถือเครื่องหรูด้วยความว่องไวพร้อมกับกดส่งหาเพื่อนสุดเลิฟที่อยู่ยังอีกที่หนึ่งติ๊ง (ใครได้รู้ว่ากูน่ะยิ่งกว่าทะเบียนราษฎร ขอให้มึงเจอผู้ แล้วเอามาอวดพวกกูด้วยนะ อิอิ) เสียงข้อความเด้งหลังจากที่เธอกดส่งไป ณัชชายิ้มแก้มปริ ใช่แล้วจุดมุ่งหมายที่มาต่างจังหวัดในโซนภาคอีสานครั้งนี้ก็คือ ตามหารักแรกของเธอ!!!จังหวัดขอนแก่น "วิน งานเป็นยังไงบ้างลูก" กนกหญิงวัยกลางคนสอบถามบุตรชายเพียงคนเดียวที่นั่งหน้าจอโน๊ตบุ๊คเครื่องเก่งทำงานตั้งแต่เย็นเมื่อวานจนเช้าวันนี้ "เดี๋ยวจะเสร็จแล้วครับ รอลูกค้าตัดสินใจก่อน" กวินชายหนุ่มลูกครึ่งที่มีแม่เลี้ยงมาแต่เด็กหันมามองหน้าบุพการีก่อนจะก้มลงที่หน้าจอ "มาแมะๆ ยายสิออกไปนาแล้ว" ยายจ่อยผู้ช่วยเลี้ยงกวินมาตั้งแต่เด็กจนโตกวักมือเรียกหลานชาย "แม่ เฮาไปกันสองกะได้ ให้บักวินมันเฮ็ดงานของมัน" ผู้เป็นแม่หันมาคุยภาษาท้องถิ่นกับยาย "เอ้า ปะคั่น" คนแก่หิ้วตะกร้าหมากพูใบเล็กพร้อมกับไม้เท้าที่หลานชายซื้อมา
