LOGINShare
บทที่ 92 ไม่รู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอ
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 93 คำประณาม
ไอริสคิดว่า เธอทำทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์สูงสุดของบริษัท เธอคิดว่าเธอคือฮีโร่ของซีกรุ๊ป เธอยังถูกจับเพราะเห็นแก่ซีกรุ๊ปอีกด้วย เธอไม่เคยคิดว่า จะไม่มีใครในซีกรุ๊ปมารับเธอเลย หลังจากที่เธอได้รับการปล่อยตัว มันทำให้เธอโกรธมากรถเบนซ์ของทราวิส มารออยู่ที่ชั้นล่างภายในบ้านของไอริสแล้ว ทันทีที่ไอริสเข้ามาถึง เธอก็เริ่มตะโกนใส่ทราวิสทันที “ทราวิส เจนเซ่น ทำไมนายถึงไม่ไปรับฉัน? นายหนีไปอยู่ที่ไหนมา?”การได้เห็นไอริสทำตัวอวดฉลาด ทำให้ทราวิสรู้สึกรังเกียจเธอยิ่งนัก ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาจะสรรหาวิธีต่าง ๆ และมอบของขวัญให้เธอเพื่อทำให้เธอมีความสุข แต่ตอนนี้ ทราวิสเพียงแค่ยิ้มอย่างเย็นชาในที่สุดเวลานี้ก็มาถึง ในที่สุดฉันก็สามารถบอกลาผู้หญิงที่น่ารังเกียจคนนี้ได้ วันนี้จะเป็นวันสิ้นสุดของซีกรุ๊ป!การได้เห็นทราวิสเงียบแต่กลับยิ้มออกมา ทำให้ไอริสหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม เธอผลักเขาและตะคอกใส่ทันที “ทำไมนายไม่พูดอะไร ฉันทนทุกข์ทรมานมากอยู่ในนั้นคนเดียว แล้วทำไม นายกลับไม่มีแผนที่จะซื้อของขวัญให้ฉันเพื่อปลอบโยนฉันบ้าง?”ทราวิสตอบเธออย่างไม่ใส่ใจ “ไปที่บริษัทกันก่อนแล้วค่อยคุยเรื่องอื่น ๆ ในภายหลัง”ใช่
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 94 เปิดเผยตัวตน
ภายในห้องประชุม บรรยากาศที่มีชีวิตชีวาในตอนแรกก็หยุดนิ่งทันที ไม่มีใครเข้าใจว่าทราวิสหมายถึงอะไรสถานการณ์นี้คืออะไร? ครอบครัวของเราขาดเงินมากที่สุดตอนนี้ แต่ทำไมทราวิส เจนเซ่น ต้องการให้เราชดใช้เงินยี่สิบล้านนั้นก่อนที่จะให้เรากู้เงินสามสิบล้านนั้นเหรอ?จอร์จรีบถามทันที “ทราวิส คุณหมายความว่ายังไง? ทำไมฉันรู้สึกว่าฉันไม่เข้าใจสิ่งที่คุณกำลังพูด?”ริมฝีปากของทราวิสเหยียดยิ้มกว้างเผยให้เห็นฟันสีขาวมุก เขาไม่ตอบเพราะประตูห้องประชุมกำลังถูกผลักออกโดยใครบางคนผู้มาใหม่คนนี้คือฟอร์ด เจนเซ่นลุงคนที่สามของทราวิส ข้างหลังของเขามีชายร่างกำยำสองคนในชุดดำ พวกเขามีหน้าตาที่คุกคามและเห็นได้ชัดว่าเป็นนักเลงมืออาชีพทันใดนั้น ทั้งครอบครัวก็จ้องไปที่ฟอร์ด พวกเขาสับสนและงุนงงอยู่ข้างในจอร์จรีบเดินเข้าไปหาฟอร์ดทันที และชายวัยหกสิบปีก็พูดอย่างถ่อมตนว่า “ผู้จัดการเจนเซ่น ทำไมคุณไม่บอกเราก่อนว่าคุณจะมา เราจะได้รอที่ทางเข้าเพื่อต้อนรับคุณ”ฟอร์ดสวมรอยยิ้มอย่างเป็นทางการและกล่าว มิสเตอร์ซี คุณไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนั้น”“ไม่เลย ไม่เลย มันไม่เป็นอะไร” จอร์จนั่งลงอย่างรวดเร็วก่อนจะพูดต่อ “ผู้จัดการเ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 95 วินนี่เฟรด ตกอยู่ในอันตราย
ไอริสรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัวเมื่อได้ยินคำว่า 'การดำเนินการทางกฎหมาย' เธอตบหน้าผากของเธออย่างกะทันหันสองครั้ง และดูเหมือนเธอจะกลายเป็นคนละคนทันที เธอโอบแขนของทราวิสและพูดอย่างร่าเริงว่า “ทราวิส นายกับคุณลุงคนที่สามของเราคงร่วมมือกันเล่นตลกกับฉันใช่ไหม? นายคิดว่าฉันอารมณ์เสีย นายเลยจงใจทำแบบนี้เพื่อเป็นการให้กำลังใจฉันใช่ไหม? ทราวิส ฉันไม่อารมณ์เสียแล้ว เลิกเล่นได้แล้ว!”ทราวิสเหวี่ยงมือของไอริสออกไปทันที เขาไม่อ่อนโยนกับเธอเหมือนเมื่อก่อน เขาพอแล้วกับผู้หญิงที่เย่อหยิ่งและเลวทรามคนนี้ ในตอนนี้ที่ดินในเซาท์ฮิลล์เพลนส์ปลอดภัยในมือของเขาแล้ว และในที่สุดเขาก็สามารถเป็นอิสระจากผู้หญิงคนนี้ได้! ในตอนนั้นเอง ทราวิสรู้สึกมีชีวิตชีวามาก!"ปล่อย!" ทราวิสเหวี่ยงมือของไอริสออกไปอย่างไร้เยื่อใย “เธอประสาทหรือยังไง? เธอคิดว่าฉันไม่เหนื่อยที่ต้องเล่นตลกกับเธอเหรอ? และได้โปรดหยุดพูดว่า 'คุณพ่อของเรา', 'คุณลุงสามของเรา' และอะไรก็ตาม เพราะฉันไม่เคยร่วมเพศและตกลงที่จะแต่งงานกับเธอ ไอริส ซี ผู้หญิงที่เย่อหยิ่งและเลวทรามอย่างเธอ ต้องการจะแต่งงานกับตระกูลเจนเซ่นของเราและกลายเป็นนายหญิงเหรอ? เธอหลงตัวเองเกิ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 96 มันนานมาแล้ววินนี่เฟรด
ชายสองคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ วินนี่เฟรดได้คว้าตัวเธอไว้ทันที วินนี่เฟรดพยายามดิ้น แต่ก็ไร้ประโยชน์ “พวกนายกำลังจะทำอะไร? ฉันไม่รู้จักพวกนายด้วยซ้ำ ถ้านายกล้าทำอะไรกับฉัน ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ” แบลค เซอเพนท์ ไม่รู้สึกสะทกสะท้านกับคำพูดนั้นเลย เขาหยิบมีดพับออกมาแล้วชี้ขอบปลายคมกริบไปที่วินนี่เฟรด ทำท่าทางเหมือนฟันอากาศช้า ๆ “มันจะดีกว่าถ้าเธอไม่ขยับ ไม่อย่างนั้น มือฉันอาจจะเผลอไปผ่าใบหน้าสวย ๆ ของเธอ และนั่นจะเป็นความอัปยศได้เลยเช่นกัน” วินนี่เฟร็ดตกใจอย่างมากและหยุดเคลื่อนไหว “พวกนายเป็นใคร? คิดจะทำอะไรน่ะ?” ทันใดนั้น เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นด้านหลัง แบลค เซอเพนท์ “วินนี่เฟรด ซี เธอคิดว่าพวกเขาต้องการอะไร? พวกเขาอยู่ที่นี่เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วเพื่อสอนบทเรียนอันมีค่าให้กับผู้หญิงสารเลวอย่างเธอไง” ข้างหลังชายคนนั้น ฮิลารี เธอดูแต่งตัวไม่เรียบร้อยได้เดินไปสวมรองเท้าส้นสูงของเธออย่างเย่อยิ่ง เธอเอนตัวพิงร่างกายของ แบลค เซอเพนท์ ราวกับงูเลื้อยไปมาและกล่าวว่า “บราเธอร์เซอเพนท์ คุณต้องสั่งสอนบทเรียนดี ๆ ให้ยัยนั่น! ให้เธอได้ลิ้มรสชีวิตในนรก!” แบลค เซอเพนท์ หัวเราะและบีบร่างกายของฮิลารีอ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 97 อดีตคู่หมั้น
ทันใดนั้น อารมณ์ต่าง ๆ ก็ได้เข้ามาครอบงำจิตใจของวินนี่เฟรด มีความตื่นตระหนก หวาดกลัว ตื่นเต้น และสับสน… อารมณ์ต่าง ๆ ปะปนกันไป ทำให้จิตใจของวินนี่เฟรดว่างเปล่าและสะท้อนด้วยเสียงหึ่งไปทั่ว เธอไม่คิดว่าจะได้เจอเขาอีก! วินนี่เฟรดรู้จักชายคนนี้มาก่อนแล้ว เธอไม่เพียงแต่รู้จักเขาเท่านั้น แต่เธอยังคุ้นเคยกับเขาอย่างมากอีกด้วย ความทรงจำที่ฝังอยู่นับไม่ถ้วนผุดขึ้นในใจเธอราวกับน้ำท่วมฉับพลัน การเผชิญหน้าของพวกเขา ความคุ้นเคยของพวกเขา ความรักของพวกเขา และในขณะนั้น พวกเขาก็หมั้นกัน ความทรงจำแต่ละอย่างเป็นความรู้สึกสิ้นหวังที่บีบคั้นหัวใจ! ผู้ชายคนนี้ที่อยู่ต่อหน้าต่อตาเธอคือ คริส ฮิลล์! ชายผู้หมั้นหมายกับวินนี่เฟรดเมื่อหกปีก่อน แต่ได้ยกเลิกไปเมื่อเรื่องอื้อฉาวของวินนี่เฟรดเกิดขึ้น เขายังเป็นรักแรกของวินนี่เฟรดอีกด้วย “คริส นาย… นายมาที่นี่ทำไม?” วินนี่เฟรดใช้เวลานานมากก่อนที่เธอจะสงบสติอารมณ์ได้อีกครั้งหลังจากตกใจ คริสดูหน้าเหมือนกับตอนนั้นเลย เขาสวมรอยยิ้มนั้นที่สามารถสะกดให้ผู้หญิงทุกคนหลงใหล “ฉันมาที่นี่เพื่อทำธุระแต่บังเอิญเจอเธอ! พวกกวนประสาทเหล่านี้ พวกเขากล้าทำเรื่องน่ารังเกียจเช่
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 98 ตระกูลฮิลล์แห่งเมืองคานห์
วินนี่เฟรดและไทร์ไม่สนใจที่จะชวนคริสกลับบ้านไปร่วมทานอาหารเย็นด้วยกัน คริสมีเหตุผลพอที่จะขับรถออกไปหลังจากบอกลา ขณะที่ครอบครัวสามคนได้เดินกลับเข้าบ้าน ไทร์ยังคงเงียบโดยไม่ถามอะไรเธอเลย ในที่สุด วินนี่เฟรดก็อดไม่ได้ “ไทร์ นั่นคืออดีตคู่หมั้นของฉัน การพบกันของเราในวันนี้เป็นเพียงเรื่องบังเอิญ” เมื่อไทร์และวินนี่เฟรดเคยประสบหลายสิ่งหลายอย่างมาด้วยกัน รากฐานของความสัมพันธ์ของพวกเขาก็มั่นคง ดังนั้นวินนี่เฟรดไม่ได้คิดที่จะปิดบังอะไรกับไทร์เลย ไทร์ยังคงดูสงบมากและพยักหน้า “ฉันรู้ ไม่จำเป็นต้องพูดถึงถ้ามันเป็นอดีตไปแล้ว” “ใช่ มันเป็นอดีตไปแล้ว” เมื่อพูดออกไปแล้วแล้วบรรยากาศกลับอึดอัดอีกครั้ง ทั้งสามคนเดินกลับบ้านอย่างเงียบ ๆ หลังอาหารเย็น ไทร์ต้องการออกไปข้างนอก โดยบอกว่าเขาต้องการไปซื้อบุหรี่ เมื่อมาถึงโรงยิมบริเวณข้างล่างตึก สีหน้าของไทร์ดูเหมือนจะมืดมน ในฐานะราชาแห่งตำหนักราชันย์เรย์น ไทร์ได้สัมผัสกับความตายนับไม่ถ้วนเพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจและสถานะในปัจจุบัน นอกเหนือจากความสามารถทางร่างกายของเขาแล้ว สัมผัสที่หกที่อธิบายไม่ได้ของเขายังช่วยให้เขารอดชีวิตจากประสบการณ์ใกล้ตายได้อ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 99 เรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหม
ในฐานะนายน้อยชั้นนำของเมืองคานห์ งานเลี้ยงวันเกิดของคริสจะต้องหรูหราและยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน สถานที่ได้ถูกตกแต่งให้เหมือนงานเลี้ยงค็อกเทล ผู้คนที่มาร่วมงานก็ยังเป็นเหมือนที่ผ่านมา แต่ละคนเป็นนายน้อยหรือนายหญิงจากครอบครัวที่ร่ำรวย พวกเขาใช้เวลาทั้งวันอย่างหรูหราคนเหล่านี้ดื่มไวน์แดงในขณะที่พูดคุยกันเรื่องรถหรูหลายยี่ห้อโดยไม่สนใจสิ่งอื่น เมื่อเสียงเพลงบรรเลง พวกเขาก็เริ่มขยับร่างกายเต้นรำไปตามดนตรีบนพื้นที่บริเวณนั้น ดื่มด่ำกับชีวิตและหลงระเริงของวัยหนุ่มสาว วินนี่เฟรดนั่งอยู่ตรงมุมหนึ่ง ถือขนมในมือของเธอ มันเป็นขนมฝรั่งเศสที่ดีที่สุด แต่วินนี่เฟรดรู้สึกว่าขนมนี้มันค่อนข้างกลืนยาก เมื่อมองไปรอบ ๆ บางทีนี่อาจเป็นเพราะประสบการณ์หกปีที่ทำให้วินนี่เฟร็ดเติบโตขึ้นมา แล้วรู้สึกว่าเธอมองโลกตามความเป็นจริงในขณะที่คนเหล่านี้ก็ถูกปลูกฝังตามโลกที่เคยเป็นมาก่อนเช่นกัน โลกของพวกเขาเต็มไปด้วยความหรูหราเท่านั้น! ถ้าเธอพูดตามตรง วินนี่เฟรดไม่อยากอยู่ที่นี่เลย เธอไม่อยากแม้แต่จะติดต่อกับคริส แต่คริสมาที่บริษัทของเธอด้วยตัวเอง และเมื่อเขาอ้อนวอนเธอ จิตใจที่อ่อนโยนของวินนี่เฟรดก็ยอมจำนน “วินนี่เฟร
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 100 แสดงความเคารพบ้าง
บูม! ภายในจิตใจของวินนี่เฟรดระเบิดขึ้น เธอตกใจราวกับว่าหลังของเธอเต็มไปด้วยหนาม เธอไม่คิดว่าคริสจะนำสิ่งนั้นออกมาที่งานเลี้ยงวันเกิดของเขาเอง เขาพยายามทำอะไร? ในทันใดนั้น ความรู้สึกที่ดีในครั้งแรกที่วินนี่เฟรดมีต่อคริสก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย เธอเริ่มพบว่าเขาเป็นคนเจ้าเล่ห์และน่ารังเกียจ คริสแต่งงานแล้ว และตอนนี้วินนี่เฟรดเป็นแม่ของลูกวัยห้าขวบแล้วด้วย เขากล้าดียังไงมาขอเริ่มต้นใหม่กับเธอ? ความรู้สึกของวินนี่เฟรดดูน่าล้อเล่นมากงั้นเหรอ? คริสไม่ได้สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงในใจของวินนี่เฟรด เขายังคงยิ้มขณะถามว่า “เราเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหม วินนี่เฟรด? ฉันไม่สามารถลืมเธอได้ตลอดหกปีที่ผ่านมา ย้อนกลับไปตอนนั้น ฉันแค่ถูกบังคับให้ยกเลิกการหมั้นกับเธอ ฉันไม่เคยรังเกียจเธอเลยสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันชอบเธอจริง ๆ แต่ครอบครัวของฉันได้บังคับให้ฉันแต่งงานกับ ชาร์ล็อท ฟิชเชอร์ ในตอนนั้น ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถโต้กลับได้ อย่างไรก็ตาม ชาร์ล็อทกับฉันไม่เคยผูกพันกัน เธอยังใช้เวลาส่วนใหญ่ใน เมืองไพร์ม ดังนั้นเธอจะเห็นได้ว่าเรายังไม่มีลูกด้วยกันหลังจากหกปีที่ผ่านมานี้” หลังจากที่เขาคุยเรื่อยเปื่อยกับเร
Latest chapter
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว
เมื่อไทร์ได้ยินข่าวนี้ สีหน้าของเขาไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ราวกับว่าเขารู้มาตลอด “ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ?” ไทร์พึมพำกับตัวเองก่อนจะตอบว่า “ผ่อนคลาย ทำสิ่งที่พวกนายต้องทำต่อไป แค่ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น” “แต่บราเธอร์ไทร์” เดรก ทัคเกอร์กล่าว “ฉันจะจัดการเอง” ในตอนท้ายของการโทร เดรกไม่กล้าพูดอะไรอีก ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงวางสายเท่านั้น ในยุคนี้ ที่วิธีการกระจายข้อมูลได้รับการพัฒนาเป็นอย่างดี ข้อมูลต่าง ๆ สามารถแพร่กระจายไปทั่วประเทศได้ทันที บุคคลสำคัญของเมืองคานห์มีการติดต่อทางธุรกิจกับเมืองไพร์มไม่น้อยและหลายคนยังเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจ ดังนั้น เมื่อข่าวการเสียชีวิตของกษัตริย์แห่งเซาท์ริเวอร์แพร่กระจายไปทั่วเมืองไพร์ม เมืองคานห์ก็จะได้รับข่าวคราวเช่นกัน หลังจากการโทรครั้งแรกจากเดรก ไทร์ยังได้รับสายจากบุคคลอื่น เช่น โนอาห์ ลี, แซคเคอรี่ สมิธ, โดนัลด์ ลูอิส, และเจด ลอเรล อย่างต่อเนื่อง แต่ละคนต่างก็ดูวิตกกังวลและเป็นห่วงไทร์ เหตุการณ์นี้ร้ายแรงเกินไป เนื่องจากเกี่ยวข้องกับการตายของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ คาร์สัน ยอร์ก ไทร์ได้ให้คำตอบกับบุคคลสำคัญในเมืองคานห์เหล่านี้แบบเดี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
ถึงตอนนี้ มีเพียงคาร์สัน ยอร์ก ไทร์ ซัมเมอร์และเจมสัน ซิงค์ ซึ่งรับผิดชอบการเทไวน์ข้าง ๆ พวกเขาเท่านั้น ที่ถูกทิ้งไว้ในห้องอาหาร “ไทร์ อย่าไปสนใจเธอเลย ผู้หญิงคนนั้นเป็นแบบนั้นเสมอมา คุณป้าเควลซ์ของคุณจะให้ความกระจ่างแก่เธอเอง ถ้าเธอพยายามจะรบกวนคุณอีก ผมจะเป็นคนดูแลเธอเอง” คาร์สันกล่าว ไทร์ยิ้มและตอบ “ไม่เป็นไรคุณลุงยอร์ก” “มาเถอะ วันนี้เราใช้โอกาสดี ๆ นี้เพื่อดื่มกัน” คาร์สันหันไปหาเจมสัน “เจมสัน ไปที่ห้องเก็บไวน์และหยิบไวน์ขวดเก่าที่ฉันเก็บไว้มา คืนนี้ไทร์และฉันจะดื่มจนกว่าเราจะเมากันไปข้างหนึ่ง” เจมสันพยักหน้าทันทีก่อนจะรีบไปที่ห้องเก็บไวน์ เมื่อเขาจากไป มีเพียงคาร์สันและไทร์เท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ในห้องอาหาร ในขณะนั้น คาร์สันที่ยิ้มแย้มแจ่มใสในตอนแรก ใบหน้าของเขาแสดงถึงความจริงจังออกมาชั่วครู่ก่อนที่รอยยิ้มของเขาจะกลับคืนมา เพียงชั่วพริบตานั้น ไทร์ก็เข้าใจความหมายของเขาทันที คาร์สันขยับแก้วไวน์ต่อหน้าเขา เขาใช้ไวน์หนึ่งหยดจากแก้วของเขาเขียนลงบนโต๊ะอย่างรวดเร็วว่า 'หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง' ขณะที่เขาเขียน เขาพูดต่อว่า “ไทร์ ผมต้องขอบคุณคุณ ที่รักษาป้าเควลซ์ของคุณให้หายดี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก
ไทร์ ซัมเมอร์และคอนนี่ ยอร์กจึงนั่งลงด้วยกัน ในขณะที่พ่อบ้านเจมสันยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาเพื่อรินเครื่องดื่ม “พี่ชายที่รัก คุณแม่ของฉันดีกับคุณมาก ฉันมักจะขอให้เธอทำอาหารเหล่านี้ แต่เธอไม่ทำอาหารให้ฉันเลย เมื่อคุณอยู่ที่นี่ เธอกำลังแสดงทักษะการทำอาหารทั้งหมดของเธอให้คุณเห็น ในที่สุดฉันก็สามารถได้ทานอาหารเหล่านี้” จะว่าไปแล้ว คอนนี่ไม่ได้สนใจภาพลักษณ์ของเธอเลย เธอคว้าปีกไก่จากบนโต๊ะแล้วเคี้ยวมันทันที สีหน้าของคาร์สัน ยอร์กมืดลงในทันทีและเขาก็ตะคอกเธอ “ดูเธอทำ แขกของเธอยังไม่ได้เริ่มรับทานเลย แต่เธอกำลังกินอาหารด้วยมือเปล่า วางมันลงเดี๋ยวนี้ มารยาทของเธออยู่ไหนหมด?” เธอไม่สะทกสะท้านกับคำดุว่าของพ่อของเธอ คอนนี่ยังคงเคี้ยวไก่ของเธอต่อไป เธอคว้าอีกอันหนึ่งใส่ในชามของไทร์ และเคี้ยวในขณะที่เธอพูดว่า “พี่ชายที่รัก คุณก็กินด้วยสิ ฝีมือการทำอาหารของคุณแม่ของฉันยอดเยี่ยมมาก” ไทร์รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย พฤติกรรมของหญิงสาวคนนี้แตกต่างจากใบหน้าที่งดงามของเธอ คาร์สันไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรกับลูกสาวของเขา ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ถอนหายใจ “ไทร์ คุณไม่ต้องไปสนใจเธอ เธอไม่เป็นกุลสตรีเอาซะเลย” เขาส่งสายตา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง
ไทร์ ซัมเมอร์รู้สึกหนาวไปที่กระดูกสันหลังของเขา ผู้หญิงสมัยนี้ตรงไปตรงมาขนาดนี้ได้ยังไง? อันที่จริง ตั้งแต่ที่ วินนี่เฟรดเข้ามาในชีวิตเขา ไทร์ก็ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนอื่นอีกเลย แต่ถ้าเขาได้พบกับคอนนี่ ยอร์กก่อนวินนี่เฟรด บางทีเขาอาจจะถูกดึงดูดโดยผู้หญิงที่สวยและงดงามคนนี้แทน ถึงแม้ว่า ไทร์จะได้พบกับหญิงสาวผู้มั่งคั่งและเจ้าหญิงผู้งดงามมากมายและเขายังได้พบกับคนดังระดับโลกมานับไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีใครที่สวยได้เท่าคอนนี่ผู้นี่ ผู้หญิงคนนี้เป็นผลงานชิ้นเอกที่แกะสลักและสร้างขึ้นอย่างพิถีพิถันโดยพระเจ้า อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไทร์มีเพียงแค่วินนี่เฟรดเท่านั้น รถคาดิลแลคของเขามุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ยอร์ก ในขณะที่ เจย์ เบลด ถูกทิ้งให้ยืนแข็งทื่ออยู่เช่นนั้น เขายังคงตะลึงงันในขณะที่เขาจ้องไปที่รถคาดิลแลคที่พุ่งออกไปด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เปลวเพลิงแห่งความโกรธแผดเผาหัวใจของเขา ลูกน้องของเข้าเดินเข้ามาหาเขาและถามด้วยความเป็นห่วงว่า “บราเธอร์เจย์ คุณโอเคไหม?” ผัวะ… เจย์ปล่อยหมัดเข้าที่ท้องของลูกน้อง ชายผู้นั้นรู้สึกได้ถึงตะคริวที่หน้าท้องและเขาก็ล้มลงกับพื้นแล้วจับหน้าท้องเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด “แม่ง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น
เมื่อพูดถึงคาร์สัน ยอร์ก ใบหน้าของเจย์ เบลดก็กระตุกเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะเป็นนายน้อยซาร์แห่งเมืองไพร์ม แต่เขาก็ต้องเกรงกลัวคาร์สัน ยอร์ก ที่เป็นราชาแห่งเซาท์ริเวอร์อยู่มาก ในเวลานี้ เขาตาบอดอย่างสิ้นเชิงเพราะความรักที่เขามีต่อคอนนี่ ยอร์ก เขาเห็นไทร์เป็นคู่ต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา เมื่อคาร์สันเชิญไทร์ไปทานอาหารเย็น เจย์รู้สึกว่าตำแหน่งของเขาถูกคุกคาม เมื่อจิตนาการถึงคอนนี่และไทร์ ที่กำลังมีความสุขอยู่ด้วยกัน มันบีบคั้นหัวใจของเขาและจุดประกายความโกรธของเขา เขาไม่สามารถทนเห็นมันได้ “ไทร์ ซัมเมอร์! ฉันไม่สนใจว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าแกยังกล้าที่จะเข้ามาเหยียบเมืองไพร์มอีก ฉันจะฆ่าแก!” เมื่อมองดูท่าทางที่คุกคามของเจย์ ไทร์กลับคิดว่ามันไร้สาระ “ฉันไม่ได้สนใจมิสยอร์กของนาย ขอร้องเถอะเจย์ อย่ามายุ่งกับฉัน” ไทร์ไม่สนใจคนเหล่านี้ในขณะที่เขากลับไปที่รถคาดิลแลคของเขา พวกเขาโชคดีที่เป็นคนของคาร์สัน ยอร์ก ถ้าไม่เช่นนั้น ไทร์จะไม่เมตตาพวกเขาอย่างแน่นอน “ฉันไม่สน ว่าแกจะสนใจเธอหรือเปล่า แต่เธอต้องการแต่งงานกับแก และนั่นคือความกังวลของฉัน! ฉันจะให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย กลับเมือง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม
“นายบอกว่า ระหว่างนายกับคอนนี่ ยอร์ก ไม่มีอะไรไม่ใช่เหรอ? ทำไมพ่อของเธอถึงชวนนายไปที่นั่น? ไม่น่าแปลกใจที่นายจะมั่นใจมาก ๆ ว่าบริษัทต่าง ๆ ในเมืองไพร์มจะต้องมาอ้อนวอนเรา ใครจะรู้ว่านายกำลังคิดที่จะทยานขึ้นไปด้วยความช่วยเหลือจากตระกูลยอร์ก” ไทร์ ซัมเมอร์ขมวดคิ้ว วินนี่เฟรดแสดงออกถึงพฤติกรรมแปลก ๆ ไม่เหมือนวินนี่เฟรดคนเดิม เธอกลายเป็นคนไร้เหตุผล บางทีคอนนี่ ยอร์กอาจจะโดดเด่นเกินไป ด้วยหน้าตาที่ดูดีและภูมิหลังของตระกูลที่โดดเด่นของเธอ ที่ทำให้วินนี่เฟรดต้องเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา สิ่งนี้เกิดขึ้น เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งห่วงใยผู้ชายของเธออย่างแท้จริง ซึ่งหมายความว่าไทร์ ซัมเมอร์ มีจุดที่ลบไม่ออกอยู่ในหัวใจของวินนี่เฟรด ซี “ฉันจะโกรธถ้าเธอยังเป็นแบบนี้ต่อไป วินนี่เฟรด” วินนี่เฟรดถอนหายใจและเปลี่ยนทัศนคติของเธอในทันใด เธอหัวเราะ "ฉันแค่ล้อเล่น! แต่ว่าแบลร์กับฉัน เราจะไม่ไปกับนาย คาร์สัน ยอร์ก อาจจะต้องการเชิญนายคนเดียวเท่านั้น” “เขาไม่ใช่คนแบบนั้น” ไทร์ตอบตามสัญชาตญาณ แต่แล้ว จู่ ๆ ความตระหนักก็แวบเข้ามาในใจของเขา เฉกเช่นแสงแวววาบจากสวรรค์ หรือเพื่อให้แม่นยำยิ่งขึ้น สัมผัสที่หก ที
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 234 คำเชิญของ คาร์สัน ยอร์ก
เสียงฟ้าร้องดังก้องอยู่ข้างนอก ท่าทางของวินนี่เฟรดมืดมนลง ไทร์ถึงกับพูดไม่ออก เขายกมือขึ้นตามสัญชาตญาณด้วยเสียงฟ้าร้องฉับพลันและเขาก็เอามือลงหลังจากนั้น ในขณะนั้น เกรแฮม เดวิสโทรมา เพื่อแจ้งว่าลูกค้าจากเมืองไพร์มมาถึงแล้วและกำลังรออยู่ที่ชั้นล่าง วินนี่เฟรดจ้องเขม็งไปที่ไทร์ก่อนจะเดินออกจากออฟฟิศไป ไทร์นั่งลงบนเก้าอี้ของวินนี่เฟรด จากนั้นเขาหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและโทรไปหาฮวน เยตส์ ในอีกด้านหนึ่งของการโทรวิดีโอ ฮวนกำลังมีช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการผ่อนคลาย ในที่ดินของเขาที่แฟนทั้งสองคนมอบให้แก่เขา “ฮวน ภรรยาของฉันมีอาการหึงหวง ฉันควรจะทำยังไงดี?" ไทร์ถาม บนหน้าจอ ฮวนตกใจเล็กน้อย “นายท่าน ท่านลืมคำแนะนำของผมไปแล้วเหรอ?” “ไสหัวไปซะ” ถ้าหากพวกเขาอยู่ใกล้กัน ไทร์จะทำให้ฮวนต้องพ่ายแพ้อย่างที่เขาจะไม่มีวันลืม เมื่อเห็นท่าทางบูดบึ้งของไทร์ ฮวนรู้ดีว่าเขาควรจะเข้าข้างเจ้านายของเขาและหุบปาก “นายท่าน ถ้าเธอหึงหวง แสดงว่าเธอห่วงใย ยิ่งความหึงหวงมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งห่วงใยมากเท่านั้น! ท่านจะต้องพูดจาหวาน ๆ กับเธอ แล้วสาบานด้วยชีวิตของท่านว่าท่านไม่ได้ทำอะไรผิดต่อเธอ หลังจ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 233 ฟ้าร้องในฤดูร้อน
เชลดอน เฮย์ส และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองออกไปตามที่ได้รับคำสั่ง จากนั้น ความเงียบสงัดก็เกิดขึ้นภายในสำนักงาน ไม่เพียงแค่เชลดอนที่ประหลาดใจเท่านั้น แต่คอนนี่ ยอร์กซึ่งอยู่นอกสนามก็ตกใจกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเช่นกัน จนถึงตอนนี้ เธอไม่เคยเห็นใครที่มีพลังมากพอที่จะส่งเจย์ เบลด บินออกไปได้ด้วยหมัดเพียงหมัดเดียว "คุณเป็นใคร?" เธอมองไทร์ ซัมเมอร์อย่างระมัดระวัง พูดตามตรง เธอสนใจไทร์ ที่หล่อเหลาได้ถึงเพียงนี้ "เธอเป็นใคร?" ไทร์ถามกลับ คอนนี่ตรงไปตรงมากับความตั้งใจของเธอ “ฉันคือ คอนนี ยอร์ก ลูกสาวของคาร์สัน ยอร์ก ธิดาของกษัตริย์แห่งเซาท์ริเวอร์ ฉันมาเพื่อตามหาไทร์ ซัมเมอร์ เพื่อแต่งงานกับเขา” อะไรนะ? ไทร์รู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก ลูกสาวของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ ต้องการแต่งงานกับเขา? นี่เป็นเรื่องตลกที่น่ารังเกียจแบบไหน? เดี๋ยวก่อน แล้วใครคือ ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ อีก? คาร์สัน ยอร์ค? ไทร์รับรู้ได้อย่างฉับพลัน เขาเป็นสามีของป้าเควลช์ไม่ใช่เหรอ? ผลงานชิ้นเอกของพระเจ้าคนนี้คือลูกสาวที่ไร้ค่าของเฮเธอร์ เควลซ์? "ออกไปเถอะ ฉันไม่เห็นด้วย” ไทร์ตอบอย่างตรงไปตรงมาหลังจา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 232 ช่วยหย่ากับไทร์ ซัมเมอร์ด้วย
อะไรนะ?” วินนี่เฟรดเกือบทำกาน้ำชาในมือของเธอหก เธอมองไปที่คอนนี่ ยอร์ก ด้วยความงุนงงและพยายามทำความเข้าใจกับคำที่เธอเพิ่งได้ยิน ผู้หญิงคนนี้กล้ามาก! เธอกล้าแสดงความรักในที่สาธารณชนกับชายที่แต่งงานแล้วต่อหน้าภรรยาของเขาได้ยังไง? ความไร้เดียงสาของคอนนี่มันไร้สาระเกินไป "มิสยอร์ก มันไม่ตลกนะคะ” ทัศนคติที่จริงใจของวินนี่เฟรดหายไปทันที ความประทับใจที่ดีของเธอที่มีต่อคอนนี่ลดลง ในทางกลับกัน คอนนี่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “มิสวินนี่เฟรด ฉันมาที่นี่วันนี้ด้วยความตั้งใจจริง ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับคุณ ฉันไม่มีวันเปลี่ยนใจที่จะแต่งงานกับไทร์ ซัมเมอร์ ช่วยหย่ากับเขาด้วย แน่นอน ฉันจะชดเชยความสูญเสียที่เกิดขึ้น หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์เป็นยังไง? เพียงพอสำหรับคุณไหม?” วินนี่เฟรดกำลังต่อสู้เพื่อระงับความโกรธของเธอ แต่ข้อเสนอของคอนนี่ที่จะจ่ายให้เป็นฟางเส้นสุดท้าย เธอกำลังคิดอะไรอยู่? การจ่ายเงินให้เพื่อแลกกับสามี? “กรุณาเคารพการแต่งงานของเราด้วย มิสยอร์ก” น้ำเสียงของวินนี่เฟรดเย็นชา ถึงยังไงคอนนี่ก็ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง "มิสวินนี่เฟรด เหตุผลที่คุณปล่อยไทร์ไปไม่ได้ เป็นเพราะลูกสาวของคุณใช่ไหม? ไม่เ
