Share
บทที่ 153 ฉันคือ ไทร์ ซัมเมอร์ นายแห่งเรย์น
Related chapters
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 154 มิสเตอร์มิคาเอลตกอยู่ในอันตราย
มิคาเอลตัวสั่นเขาไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ เคนเนดี้ รอสซีถึงโกรธขนาดนี้จากความสัมพันธ์ระหว่างกุชชี่และตระกูล รอสซีไม่มีเหตุผลใดที่เคนเนดี้จะตัดสัมพันธ์กับเขาเพียงเพราะเรื่องผู้หญิง มิคาเอลรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ“ดี ดี ดี!” เคนเนดี้แสดงนิ้วโป้งให้มิคาเอล อย่างไรก็ตาม น้ำเสียงของเขาฟังดูไม่เป็นมิตร“มิคาเอล คุณช่างดื้อรั้นจริง ๆ คุณคิดว่าเราซึ่งเป็นตระกูลรอสซีจะกลัวกุชชี่ หรือไม่?” เคนเนดี้ถาม"มิสเตอร์รอสซีฉันไม่เข้าใจสิ่งที่คุณพยายามจะพูด” มิคาเอลขมวดคิ้ว“คุณแกล้งโง่เหรอ? มิคาเอล คุณช่างกล้าจริง ๆ เพื่อนของคุณก็บ้าเหมือนกัน พวกคนจากจักรวรรดิเซเลสเชียลกล้าแตะต้องคนของตระกูลรอสซี ช่างเป็นผู้ชายที่ดื้อรั้นจริง ๆ” เคนเนดี้กล่าว"มิสเตอร์รอสซี ช่วยพูดมาตามตรง” มิคาเอลรู้สึกว่าเรื่องราวชักจะไม่ดีเสียแล้ว“เมื่อคืนฉันส่งคนของฉันไปพาตัวมิสซีมาจากโรงแรม แต่แล้วคนของฉันก็หายตัวไปหมด และเพื่อนสองคนของคุณก็หายตัวไปเช่นกัน ฉันส่งคนไปตรวจสอบกับทางโรงแรมวันนี้ แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะหายไปแล้ว มิคาเอล คุณกล้าพูดไหมว่าคุณไม่ได้เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้” เคนเนดี้โมโห“คุณกล้าที่
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 155 ฉายเดี่ยว
หลังจากวางสาย ไทร์ ซัมเมอร์ดูเหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบทางอารมณ์“วินนี่เฟรด ฉันจะไปที่บ้านของตระกูลรอสซีสักพัก เธออยู่ที่นี่ ฉันจะกลับมาเร็ว ๆ นี้” เขากล่าว"ไม่มีทาง ไทร์ นี่มันอันตรายมาก ฉันจะไปกับนาย” วินนี่เฟรด ซีรีบลุกขึ้นยืน“ไม่ เธอไม่ควรไปกับฉัน มันจะเกิดการนองเลือดที่นั่น ฉันกลัวว่าเธอจะรับมันไม่ได้เอา” ไทร์อธิบายวินนี่เฟรดดูสับสน"ฟังฉันนะ ไอ้โง่งี่เง่าพวกนั้นต้องการทำสิ่งเลวร้ายกับเธอ ฉันจะทำให้มันต้องชดใช้ในวิธีที่แย่ที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้” ทันใดนั้นไทร์ก็ปิดตาของวินนี่เฟรดและหอมแก้มเธอ“แต่… ไทร์…” วินนี่เฟรดยังคงอยากตอบโต้“อย่ากังวล ฉันคือนายแห่งเรย์น” ไทร์กล่าวหลังจากนั้น ไทร์ก็ส่งคำสั่งชุดหนึ่งผ่านเว็บราชันย์ จากนั้น เขาก็ขับรถไปที่สำนักงานใหญ่ของกุชชี่ด้วยตัวเองแอลเลนและผู้บริหารระดับสูงบางคนกำลังรออยู่ที่ทางเข้าหลักอย่างใจจดใจจ่อเมื่อเขามาถึง ทันทีที่ไทร์ เปิดหน้าต่าง แอลเลนก็เดินเข้าไป“มิสเตอร์ซัมเมอร์ ตระกูล รอสซีระบุว่าคุณต้องไปกับมิส ซี มันเป็นเรื่องยากที่จะจัดการกับเรื่องนี้ได้เมื่อคุณไปคนเดียว” แอลเลนอธิบาย“ฉันไปเอง” ไทร์ตอบด้วยท่าทางไร้ความรู้
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 156 นายกำลังมุ่งหน้าลงสู่นรก
กระสุนตกกระทบไหล่ของเคนเนดี้ รอสซี เนื่องจากกระสุนติดอยู่ในกระดูกของเขา มันจึงทำให้เขาเจ็บปวดเป็นอย่างมาก“นายพูดถูก แน่นอนว่าจะเกิดปัญหาใหญ่ในวันนี้ อย่างไรก็ตาม แทนที่จะเป็นพวกเรา แต่มันจะเป็นนายและตระกูลรอสซีทั้งหมด!” ไทร์กล่าวทันทีที่เขาพูดคำเหล่านั้น เคนเนดี้ ลูกน้องของเขารวมไปถึงสาวผมสีบลอนด์ที่อยู่รอบ ๆ ตัวเขา รู้สึกราวกับว่าพวกเขาเพิ่งเคยได้ยินเรื่องตลกที่สนุกที่สุดเท่าที่เคยมีมาทำไมชายหนุ่มผู้นี้จากจักริวรรดิเซเลสเชียลถึงมั่นใจขนาดนั้น?เขากำลังท้าทายตระกูลรอสซี ซึ่งเป็นหนึ่งในหกตระกูลที่โดดเด่นที่สุดของมิลานในอิตาลีเขาไม่รู้หรือว่า ความสามารถของเขามีขีดจำกัด?เมื่อถึงตอนนั้น เคนเนดี้ก็รู้สึกชาจากความเจ็บปวดทั้งหมดแล้ว พูดตามตรง หลังจากยิงครั้งที่สอง เขาไม่รู้สึกว่าเขาเจ็บปวดมากเท่านี้อีกต่อไป เคนเนดี้เริ่มหัวเราะออกมาดัง ๆ เหมือนคนบ้า หลังจากนั้นเขาเริ่มวิ่งหนีไปในขณะที่เขาตะโกนร้อง “จับมัน ไม่มีกระสุนอยู่ในปืนแล้ว!”มิคาเอลและแอลเลนต่างก็สะดุ้งในขณะเดียวกันไทร์ ยังคงสงบนิ่งเหมือนเดิม เขาไม่ได้พยายามวิ่งตามเคนเนดี้หลังจากที่เขาหนีไปได้ในความเป็นจริงไทร์รู้ว่า ในปื
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 157 กษัตริย์แห่งตะวันออก คลิฟฟอร์ด ฮานน์
หากกองกำลังร่วมของห้าตระกูลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในมิลาน ยังไม่สามารถทำให้ตระกูลรอสซีหายไปจากมิลานได้ในวันเดียวได้ แต่หากเป็นตระกูลแฮริออทนั้น พวกเขาสามารถทำได้อย่างแน่นอน ตระกูลนี้ไม่มีความกังวลเมื่อต้องเผชิญหน้ากับสิ่งต่าง ๆ วิธีการของพวกเขานั้นเรียบง่ายและหยาบกระด้างในเวลาเดียวกัน หากพวกเขาประกาศว่าจะกำจัดแล้ว เพียงแค่หนึ่งวันก็เสร็จสิ้นไม่มีคำใดบรรยายความรู้สึกของเคนเนดี้ได้ เหมือนกับที่ไทร์พูดไว้ก่อนหน้านี้ เขากำลังเข้าใกล้นรกทีละขั้นถึงตอนนี้ มิคาเอลและแอลเลนต่างก็ยังตกตะลึงจนพูดไม่ออก ตั้งแต่แรกเริ่ม มิคาเอลรู้ดีว่าไทร์ไม่ใช่คนธรรมดา ชายที่มีภูมิหลังที่ซับซ้อนในเรย์น แต่มิคาเอลไม่เคยรู้เลยว่ามันจะน่ากลัวขนาดนี้ประตูรถของตระกูลแฮริออทเปิดออก และชายชุดดำก็ลงจากรถทีละคัน รถมากกว่ายี่สิบคัน กับผู้ชายมากกว่าร้อยคน บนหน้าอกของพวกเขามีโลโก้ทหารเสือทมิฬเคนเนดี้เป็นอัมพาตอยู่บนพื้น ในขณะที่ลูกน้องของเขาตัวสั่นก่อนที่จะล้มลงคุกเข่า ตระกูลใดในอิตาลีจะมีความกล้าที่จะท้าทายตระกูลแฮริออท?ชายสามคนลงมาจากรถลินคอล์นอย่างสง่า คนหนึ่งเป็นชายอิตาลีตัวเตี้ยที่มีสร้อยทองเส้นใหญ่พันรอบคอ อีกคนหนึ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 158 ดาร์คชูร่า
ภายในวิลล่าที่ชานเมือง“สวัสดีครับพี่สะใภ้ ผมคือคลิฟฟอร์ด ฮานน์”จากการชำเลืองมองครั้งแรกของคลิฟฟอร์ดไปที่วินนี่เฟรด เขาตกตะลึงในทันที ด้วยบรรยากาศอันประณีตของเธอ ในฐานะกษัตริย์ตะวันออกแห่งตำหนักราชันย์ คลิฟฟอร์ดเคยเห็นผู้หญิงหลายคนที่มีรูปงามกว่าวินนี่เฟรด ซี แต่เมื่อพูดถึงด้านบรรยากาศกลิ่นอายแล้ว แม้แต่เจ้าหญิงแห่งราชวงศ์ยุโรป ก็แทบจะไม่สามารถเปรียบเทียบออร่าที่สดชื่นและบริสุทธิ์ของวินนี่เฟรดได้วินนี่เฟรดพูดอย่างรวดเร็วว่า “ไม่จำเป็นต้องสุภาพมากก็ได้ค่ะ มิสเตอร์ ฮานน์”“พี่สะใภ้ คุณไม่จำเป็นต้องพูดกับผมอย่างเป็นทางการ เรียกผมว่า คลิฟ ก็ได้ครับ”วินนี่เฟรดพยักหน้าด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย พวกเขาพบกันครั้งแรก ดังนั้นเธอจึงอดรู้สึกประหม่าไม่ได้เมื่อมองไปที่ไทร์ คลิฟฟอร์ดกล่าวกับเขา “ไม่แปลกใจเลย ที่คุณเต็มใจที่จะละทิ้งตำหนักราชันย์เพื่อกลับไปยังจักรวรรดิเซเลสเชียลเพื่อพี่สะใภ้ ตอนนั้นผมไม่เคยเข้าใจว่าทำไม แต่ตอนนี้ผมรู้แล้ว ขอแสดงความยินดีด้วยครับพี่ใหญ่ นี่เป็นตอนจบที่ยอดเยี่ยมสำหรับคู่รักที่มีความสุข”“ฮ่าฮ่า” ไทร์หัวเราะคิกคักในขณะที่ทั้งสามทานอาหารเย็นด้วยกัน ไทร์บอกวินนี่เฟรดเ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 159 ณ ท่าเรือร้างในยามราตรี
คลิฟฟอร์ดตกตะลึง การตัดสินใจของไทร์เป็นเรื่องอุกอาจ หากตำหนักราชันย์กลับคืนสู่จักรวรรดิเซเลสเชียลจริง ๆ องค์กรขนาดใหญ่อย่างพวกเขาคงจะสร้างความตกใจครั้งใหญ่ไปทั่วโลก! อย่างไรก็ตาม คลิฟฟอร์ดไม่เคยตั้งคำถามเกี่ยวกับการตัดสินใจของไทร์ พวกเขาจะเชื่อฟังเพียงเท่านั้น“แม้ว่าตำหนักราชันย์จะเอาชนะเงาแห่งความมืดเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว และสร้างรากฐานที่มั่นคงในเรย์นได้ แต่โลกไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่เราคิด ดังนั้น น้องชายที่รัก ถนนสู่อนาคตของเรานั้นยังมีเส้นทางอีกยาวไกลนัก”ไทร์และคลิฟฟอร์ดยืนขึ้นพร้อม ๆ กันและจ้องไปที่ดวงอาทิตย์อันไกลโพ้นด้วยสายตาคร่ำครวญเช่นเดียวกัน“พี่ใหญ่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คำปฏิญาณในตอนนั้นของพวกเราและเป้าหมายที่เราตั้งไว้ จะเป็นจริงอย่างแน่นอน แม้ว่าเส้นทางนี้จะยากเกินไปและมีพี่น้องของเราไม่มากนักที่สามารถไปถึงจุดจบพร้อมกับเราได้”“มันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้” ไทร์กำหมัดแน่นเข้าที่หน้าอกของเขา “เอาล่ะ นำศรัทธาของพวกเขาไปกับเราและก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน!”"ตกลง!"ไม่กี่วันต่อมา ไทร์และคลิฟฟอร์ดได้ไปพบกับเพื่อนเก่าในอิตาลี หลังจากนั้น คลิฟฟอร์ดต้องเดินทางออกจากประเทศไปก่อ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 160 พลบค่ำ ภาคหนึ่ง
“ในที่สุด” ชาร์ล็อทตบมือลงบนไหล่ด้วยความรำคาญ เธอเปลี่ยนยุงให้กลายเป็นซากในทันที “นำทางพวกเขามา”ไฟฉายในมือของเขา เควินฉายแสงไปที่แม่น้ำเป็นจังหวะ จากฝั่งตรงข้าม เรือประมงธรรมดาทำสิ่งเดียวกันก่อนจะแล่นข้ามมาด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อเรือประมงใกล้เข้ามา ทุกคนที่อยู่ที่นั่น รวมทั้งชาร์ล็อท ฟิชเชอร์ จู่ ๆ ก็รู้สึกหนาวสันขึ้นมาทันที เรือลำนั้นให้ความรู้สึกราวกับเรือผีสิงที่เต็มไปด้วยวิญญาณที่ตายแล้วกำลังเคลื่อนที่เข้ามาหาพวกเขา“ความไร้มารยาทของพวกเขาทำให้เรารอนานมาก” น้ำเสียงของชาร์ล็อทเต็มไปด้วยการดูถูก ตั้งแต่ยังเด็ก มีเพียงเธอเท่านั้นที่ทำให้คนอื่นรอ “ฉันหวังว่าคนกลุ่มนี้จะทำให้ฉันพอใจ มิงั้นก็อย่าโทษที่ฉันจะไม่แสดงความเมตตาต่อพวกเขาแล้วกัน”ข้างหลังเธอ ชายคนหนึ่งที่มีรอยสักหัวหมาป่าตาเดียวเดินเข้ามาและพูดว่า “คุณหนู คุณต้องการให้ฉันทดสอบพวกเขาไหมครับ?”ชายที่พูดมีฉายาว่า หมาป่าเดียวดาย เขาเป็นนักสู้ผู้เชี่ยวชาญที่ตระกูลฟิชเชอร์จ่ายเงินเป็นจำนวนมากเพื่อเลี้ยงดู ความสามารถของชายผู้นี้ทัดเทียมกับแลร์รี่ และตอนนี้เขาทำงานเป็นผู้คุ้มกันของชาร์ล็อทเนื่องจากโครงการใหญ่ในเมืองไพร์มกำลัง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 161 พลบค่ำ ภาคสอง
หลังจากที่หมาป่าเดียวดายพูดจบ บรรยากาศรอบ ๆ ตัวพวกเขาดูเหมือนจะหยุดนิ่งในทันที เควินสะดุ้งอยู่ในใจ ความกลัวที่เลวร้ายที่สุดของเขาได้กลายเป็นจริงแล้ว ชาร์ล็อทไม่หยุดการกระทำของหมาป่าเดียวดาย เพราะเธอตั้งใจจะปล่อยให้เขาทดสอบกลุ่มของพลูโตตั้งแต่เริ่มต้น นี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้เห็นว่าคนเหล่านี้มีความสามารถอะไร พลูโตเงยหน้าขึ้นพร้อมประกายในดวงตาสีเข้มของเขา "แล้ว?" น้ำเสียงของเขาลึกจนน่ากลัว คำเดียวนี้ดูเหมือนจะมีมนต์เสน่ห์ ทำให้อากาศรอบตัวพวกเขาลดลงสองสามองศา หมาป่าเดียวดายก้าวไปข้างหน้าและหักนิ้วของเขา “คุณหนูของเราไม่ได้ทุ่มเงินไปสามสิบล้านเพื่อดูพวกแกวางมาดต่อหน้าเรา แสดงให้เราเห็นหน่อยว่าแกมีความสามารถอะไร” ไม่มีการแสดงสีหน้าของพลูโต และผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งห้าของเขาก็ดูไม่สะทกสะท้านเช่นกัน ทันใดนั้น ชายผิวดำก็ก้าวขึ้นมา “แกจะแสดงให้เราเห็น ? เอาเลย" หมาป่าเดียวดายพ่นลมหายใจก่อนจะพุ่งไปหาชายผิวดำ เขากำหมัดแน่นพร้อมพุ่งออกมาราวกับสายฟ้าฟาด ตูม! เช่นเดียวกับอากาศที่แตกออก หมัดของหมาป่าเดียวดายนั้นรุนแรงอย่างผิดปกติ ชายผิวดำก็ชกต่อยคล้ายกับแชมป์มวยโลก ปัง! เสียงทื่
Latest chapter
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 234 คำเชิญของ คาร์สัน ยอร์ก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 233 ฟ้าร้องในฤดูร้อน
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 232 ช่วยหย่ากับไทร์ ซัมเมอร์ด้วย
