Share
บทที่ 155 ฉายเดี่ยว
Related chapters
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 156 นายกำลังมุ่งหน้าลงสู่นรก
กระสุนตกกระทบไหล่ของเคนเนดี้ รอสซี เนื่องจากกระสุนติดอยู่ในกระดูกของเขา มันจึงทำให้เขาเจ็บปวดเป็นอย่างมาก“นายพูดถูก แน่นอนว่าจะเกิดปัญหาใหญ่ในวันนี้ อย่างไรก็ตาม แทนที่จะเป็นพวกเรา แต่มันจะเป็นนายและตระกูลรอสซีทั้งหมด!” ไทร์กล่าวทันทีที่เขาพูดคำเหล่านั้น เคนเนดี้ ลูกน้องของเขารวมไปถึงสาวผมสีบลอนด์ที่อยู่รอบ ๆ ตัวเขา รู้สึกราวกับว่าพวกเขาเพิ่งเคยได้ยินเรื่องตลกที่สนุกที่สุดเท่าที่เคยมีมาทำไมชายหนุ่มผู้นี้จากจักริวรรดิเซเลสเชียลถึงมั่นใจขนาดนั้น?เขากำลังท้าทายตระกูลรอสซี ซึ่งเป็นหนึ่งในหกตระกูลที่โดดเด่นที่สุดของมิลานในอิตาลีเขาไม่รู้หรือว่า ความสามารถของเขามีขีดจำกัด?เมื่อถึงตอนนั้น เคนเนดี้ก็รู้สึกชาจากความเจ็บปวดทั้งหมดแล้ว พูดตามตรง หลังจากยิงครั้งที่สอง เขาไม่รู้สึกว่าเขาเจ็บปวดมากเท่านี้อีกต่อไป เคนเนดี้เริ่มหัวเราะออกมาดัง ๆ เหมือนคนบ้า หลังจากนั้นเขาเริ่มวิ่งหนีไปในขณะที่เขาตะโกนร้อง “จับมัน ไม่มีกระสุนอยู่ในปืนแล้ว!”มิคาเอลและแอลเลนต่างก็สะดุ้งในขณะเดียวกันไทร์ ยังคงสงบนิ่งเหมือนเดิม เขาไม่ได้พยายามวิ่งตามเคนเนดี้หลังจากที่เขาหนีไปได้ในความเป็นจริงไทร์รู้ว่า ในปื
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 157 กษัตริย์แห่งตะวันออก คลิฟฟอร์ด ฮานน์
หากกองกำลังร่วมของห้าตระกูลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในมิลาน ยังไม่สามารถทำให้ตระกูลรอสซีหายไปจากมิลานได้ในวันเดียวได้ แต่หากเป็นตระกูลแฮริออทนั้น พวกเขาสามารถทำได้อย่างแน่นอน ตระกูลนี้ไม่มีความกังวลเมื่อต้องเผชิญหน้ากับสิ่งต่าง ๆ วิธีการของพวกเขานั้นเรียบง่ายและหยาบกระด้างในเวลาเดียวกัน หากพวกเขาประกาศว่าจะกำจัดแล้ว เพียงแค่หนึ่งวันก็เสร็จสิ้นไม่มีคำใดบรรยายความรู้สึกของเคนเนดี้ได้ เหมือนกับที่ไทร์พูดไว้ก่อนหน้านี้ เขากำลังเข้าใกล้นรกทีละขั้นถึงตอนนี้ มิคาเอลและแอลเลนต่างก็ยังตกตะลึงจนพูดไม่ออก ตั้งแต่แรกเริ่ม มิคาเอลรู้ดีว่าไทร์ไม่ใช่คนธรรมดา ชายที่มีภูมิหลังที่ซับซ้อนในเรย์น แต่มิคาเอลไม่เคยรู้เลยว่ามันจะน่ากลัวขนาดนี้ประตูรถของตระกูลแฮริออทเปิดออก และชายชุดดำก็ลงจากรถทีละคัน รถมากกว่ายี่สิบคัน กับผู้ชายมากกว่าร้อยคน บนหน้าอกของพวกเขามีโลโก้ทหารเสือทมิฬเคนเนดี้เป็นอัมพาตอยู่บนพื้น ในขณะที่ลูกน้องของเขาตัวสั่นก่อนที่จะล้มลงคุกเข่า ตระกูลใดในอิตาลีจะมีความกล้าที่จะท้าทายตระกูลแฮริออท?ชายสามคนลงมาจากรถลินคอล์นอย่างสง่า คนหนึ่งเป็นชายอิตาลีตัวเตี้ยที่มีสร้อยทองเส้นใหญ่พันรอบคอ อีกคนหนึ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 158 ดาร์คชูร่า
ภายในวิลล่าที่ชานเมือง“สวัสดีครับพี่สะใภ้ ผมคือคลิฟฟอร์ด ฮานน์”จากการชำเลืองมองครั้งแรกของคลิฟฟอร์ดไปที่วินนี่เฟรด เขาตกตะลึงในทันที ด้วยบรรยากาศอันประณีตของเธอ ในฐานะกษัตริย์ตะวันออกแห่งตำหนักราชันย์ คลิฟฟอร์ดเคยเห็นผู้หญิงหลายคนที่มีรูปงามกว่าวินนี่เฟรด ซี แต่เมื่อพูดถึงด้านบรรยากาศกลิ่นอายแล้ว แม้แต่เจ้าหญิงแห่งราชวงศ์ยุโรป ก็แทบจะไม่สามารถเปรียบเทียบออร่าที่สดชื่นและบริสุทธิ์ของวินนี่เฟรดได้วินนี่เฟรดพูดอย่างรวดเร็วว่า “ไม่จำเป็นต้องสุภาพมากก็ได้ค่ะ มิสเตอร์ ฮานน์”“พี่สะใภ้ คุณไม่จำเป็นต้องพูดกับผมอย่างเป็นทางการ เรียกผมว่า คลิฟ ก็ได้ครับ”วินนี่เฟรดพยักหน้าด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย พวกเขาพบกันครั้งแรก ดังนั้นเธอจึงอดรู้สึกประหม่าไม่ได้เมื่อมองไปที่ไทร์ คลิฟฟอร์ดกล่าวกับเขา “ไม่แปลกใจเลย ที่คุณเต็มใจที่จะละทิ้งตำหนักราชันย์เพื่อกลับไปยังจักรวรรดิเซเลสเชียลเพื่อพี่สะใภ้ ตอนนั้นผมไม่เคยเข้าใจว่าทำไม แต่ตอนนี้ผมรู้แล้ว ขอแสดงความยินดีด้วยครับพี่ใหญ่ นี่เป็นตอนจบที่ยอดเยี่ยมสำหรับคู่รักที่มีความสุข”“ฮ่าฮ่า” ไทร์หัวเราะคิกคักในขณะที่ทั้งสามทานอาหารเย็นด้วยกัน ไทร์บอกวินนี่เฟรดเ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 159 ณ ท่าเรือร้างในยามราตรี
คลิฟฟอร์ดตกตะลึง การตัดสินใจของไทร์เป็นเรื่องอุกอาจ หากตำหนักราชันย์กลับคืนสู่จักรวรรดิเซเลสเชียลจริง ๆ องค์กรขนาดใหญ่อย่างพวกเขาคงจะสร้างความตกใจครั้งใหญ่ไปทั่วโลก! อย่างไรก็ตาม คลิฟฟอร์ดไม่เคยตั้งคำถามเกี่ยวกับการตัดสินใจของไทร์ พวกเขาจะเชื่อฟังเพียงเท่านั้น“แม้ว่าตำหนักราชันย์จะเอาชนะเงาแห่งความมืดเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว และสร้างรากฐานที่มั่นคงในเรย์นได้ แต่โลกไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่เราคิด ดังนั้น น้องชายที่รัก ถนนสู่อนาคตของเรานั้นยังมีเส้นทางอีกยาวไกลนัก”ไทร์และคลิฟฟอร์ดยืนขึ้นพร้อม ๆ กันและจ้องไปที่ดวงอาทิตย์อันไกลโพ้นด้วยสายตาคร่ำครวญเช่นเดียวกัน“พี่ใหญ่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คำปฏิญาณในตอนนั้นของพวกเราและเป้าหมายที่เราตั้งไว้ จะเป็นจริงอย่างแน่นอน แม้ว่าเส้นทางนี้จะยากเกินไปและมีพี่น้องของเราไม่มากนักที่สามารถไปถึงจุดจบพร้อมกับเราได้”“มันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้” ไทร์กำหมัดแน่นเข้าที่หน้าอกของเขา “เอาล่ะ นำศรัทธาของพวกเขาไปกับเราและก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน!”"ตกลง!"ไม่กี่วันต่อมา ไทร์และคลิฟฟอร์ดได้ไปพบกับเพื่อนเก่าในอิตาลี หลังจากนั้น คลิฟฟอร์ดต้องเดินทางออกจากประเทศไปก่อ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 160 พลบค่ำ ภาคหนึ่ง
“ในที่สุด” ชาร์ล็อทตบมือลงบนไหล่ด้วยความรำคาญ เธอเปลี่ยนยุงให้กลายเป็นซากในทันที “นำทางพวกเขามา”ไฟฉายในมือของเขา เควินฉายแสงไปที่แม่น้ำเป็นจังหวะ จากฝั่งตรงข้าม เรือประมงธรรมดาทำสิ่งเดียวกันก่อนจะแล่นข้ามมาด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อเรือประมงใกล้เข้ามา ทุกคนที่อยู่ที่นั่น รวมทั้งชาร์ล็อท ฟิชเชอร์ จู่ ๆ ก็รู้สึกหนาวสันขึ้นมาทันที เรือลำนั้นให้ความรู้สึกราวกับเรือผีสิงที่เต็มไปด้วยวิญญาณที่ตายแล้วกำลังเคลื่อนที่เข้ามาหาพวกเขา“ความไร้มารยาทของพวกเขาทำให้เรารอนานมาก” น้ำเสียงของชาร์ล็อทเต็มไปด้วยการดูถูก ตั้งแต่ยังเด็ก มีเพียงเธอเท่านั้นที่ทำให้คนอื่นรอ “ฉันหวังว่าคนกลุ่มนี้จะทำให้ฉันพอใจ มิงั้นก็อย่าโทษที่ฉันจะไม่แสดงความเมตตาต่อพวกเขาแล้วกัน”ข้างหลังเธอ ชายคนหนึ่งที่มีรอยสักหัวหมาป่าตาเดียวเดินเข้ามาและพูดว่า “คุณหนู คุณต้องการให้ฉันทดสอบพวกเขาไหมครับ?”ชายที่พูดมีฉายาว่า หมาป่าเดียวดาย เขาเป็นนักสู้ผู้เชี่ยวชาญที่ตระกูลฟิชเชอร์จ่ายเงินเป็นจำนวนมากเพื่อเลี้ยงดู ความสามารถของชายผู้นี้ทัดเทียมกับแลร์รี่ และตอนนี้เขาทำงานเป็นผู้คุ้มกันของชาร์ล็อทเนื่องจากโครงการใหญ่ในเมืองไพร์มกำลัง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 161 พลบค่ำ ภาคสอง
หลังจากที่หมาป่าเดียวดายพูดจบ บรรยากาศรอบ ๆ ตัวพวกเขาดูเหมือนจะหยุดนิ่งในทันที เควินสะดุ้งอยู่ในใจ ความกลัวที่เลวร้ายที่สุดของเขาได้กลายเป็นจริงแล้ว ชาร์ล็อทไม่หยุดการกระทำของหมาป่าเดียวดาย เพราะเธอตั้งใจจะปล่อยให้เขาทดสอบกลุ่มของพลูโตตั้งแต่เริ่มต้น นี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้เห็นว่าคนเหล่านี้มีความสามารถอะไร พลูโตเงยหน้าขึ้นพร้อมประกายในดวงตาสีเข้มของเขา "แล้ว?" น้ำเสียงของเขาลึกจนน่ากลัว คำเดียวนี้ดูเหมือนจะมีมนต์เสน่ห์ ทำให้อากาศรอบตัวพวกเขาลดลงสองสามองศา หมาป่าเดียวดายก้าวไปข้างหน้าและหักนิ้วของเขา “คุณหนูของเราไม่ได้ทุ่มเงินไปสามสิบล้านเพื่อดูพวกแกวางมาดต่อหน้าเรา แสดงให้เราเห็นหน่อยว่าแกมีความสามารถอะไร” ไม่มีการแสดงสีหน้าของพลูโต และผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งห้าของเขาก็ดูไม่สะทกสะท้านเช่นกัน ทันใดนั้น ชายผิวดำก็ก้าวขึ้นมา “แกจะแสดงให้เราเห็น ? เอาเลย" หมาป่าเดียวดายพ่นลมหายใจก่อนจะพุ่งไปหาชายผิวดำ เขากำหมัดแน่นพร้อมพุ่งออกมาราวกับสายฟ้าฟาด ตูม! เช่นเดียวกับอากาศที่แตกออก หมัดของหมาป่าเดียวดายนั้นรุนแรงอย่างผิดปกติ ชายผิวดำก็ชกต่อยคล้ายกับแชมป์มวยโลก ปัง! เสียงทื่
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 162 พลบค่ำ ภาคสาม
พูดตามตรง พลูโตรู้สึกผิดหวัง คนงี่เง่าอย่างชาร์ล็อท ฟิชเชอร์ไม่คู่ควรกับการเป็นพันธมิตรทางธุรกิจของเขาเลย แต่เมื่อเขาจำได้ว่า จุดประสงค์ของพวกเขาเองก็คือจัดการกับไทร์ ซัมเมอร์ ดังนั้น การทำงานร่วมกันกับชาร์ล็อท ก็เป็นเพียงเรื่องบังเอิญเท่านั้น พลูโตจึงไม่สนใจที่จะอธิบายมันอีก แต่สามสิบล้านเหรียญก็ไม่ใช่เงินจำนวนเล็กน้อย เขารู้สึกวิตกกังวลเล็กน้อยที่ผู้คนในจักรวรรดิเซเลสเชียลร่ำรวยถึงเพียงนี้ ชาร์ล็อทครุ่นคิด "มิสเตอร์พลูโต ฉันไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่คุณพูด คุณบอกว่าข้อมูลของฉันมีจำกัดอยู่แค่นี้ นั่นหมายความว่าคุณไม่พอใจกับข้อมูลของฉันหรือเปล่า?” “คุณรู้จักอดีตของไทร์ ซัมเมอร์ หรือเปล่า? คุณรู้จักตัวตนของบุคคลที่คุณพยายามจะกำจัดหรือไม่?” พลูโตตอบ “อดีต?” ชาร์ล็อทตกตะลึงเป็นเวลาสองวินาที “อดีตของเขา… เขาเป็นแค่ขอทานไม่ใช่เหรอ?” “ขอทาน?” พลูโตแทบจะพ่นเหล้าครึ่งขวดที่เขาเพิ่งกระดกเข้าไป ผู้หญิงที่โง่เขลาคนนี้เพิ่งจะพูดว่า นายแห่งตำหนักราชันย์ผู้ยิ่งใหญ่เป็นขอทาน เธอบ้าหรือยังไง? “อ้อ มิสเตอร์พลูโต จู่ ๆ ฉันก็จำได้ว่าไทร์ ซัมเมอร์ นั้นไม่ได้ทรงพลังเพราะเขาแข็งแกร่ง แต่เพราะเขามี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 163 ได้เวลาเริ่มเกมส์เสือสองตัวแล้ว
แมทธิว ผู้ซึ่งกำลังดึงรถบรรทุกเขาวนรอบคอกสุนัขอยู่ก็หยุดการเคลื่อนไหวของเขาทันที เสียงเห่าของสุนัขรอบ ๆ ดังขึ้นและทันใดนั้น ภายในฟาร์มก็เต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง "มีใครมาที่นี่?" แมทธิวที่ตอนนี้แข็งแกร่งราวกับขุนเขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย วินาทีถัดมา เขารู้สึกเย็นวาบที่กระดูกสันหลัง “ว่ากันว่า สุนัขสามารถมองเห็นสิ่งที่มนุษย์มองไม่เห็น มันอาจจะเป็น…? ผีเหรอ? ฉันกลัวผี” ในขณะนั้นเอง แม็กซ์ที่หลับใหลก็ตื่นขึ้นด้วยเสียงเห่าหอน เขาสวมเสื้อผ้าแล้วออกไปข้างนอกทันที ไม่นานหลังจากนั้น เขาเห็นรัศมีของแสงส่องมาจากระยะไม่ไกลมาก นั่นทำให้เขาขมวดคิ้วทันที “ความอ่อนไหวของสุนัขต่อสู้ ต่อสภาพแวดล้อมนั้นเหนือกว่าผู้คนมาก นี่มันรังสีอันตราย” แม็กซ์เองก็รู้สึกเย็นยะเยือกที่กระดูกสันหลังของเขา เขากลับไปที่ห้องของเขาทันทีเพื่อโทรศัพท์และกดโทรหาไทร์ ในระยะไกล รถแลนด์โรเวอร์สามคันกำลังเข้ามาใกล้โรงเลี้ยงสุนัข ไม่นานพวกเขาก็หยุดอยู่ที่นอกฟาร์ม ประตูเปิดออกและคนมากกว่าสิบคนกระโดดลงมาจากรถ ส่วนใหญ่เป็นลูกน้องของชาร์ล็อท ฟิชเชอร์ แต่ละคนถือดาบอยู่ในมือ สองคนเป็นสมาชิกออร์เฟอุสที่พลูโตส่งมา คนหนึ่งคือ ร็อดดี ส่ว
Latest chapter
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 234 คำเชิญของ คาร์สัน ยอร์ก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 233 ฟ้าร้องในฤดูร้อน
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 232 ช่วยหย่ากับไทร์ ซัมเมอร์ด้วย
