บทที่ 126 ผู้สิ้นหวัง ภาคสอง

กระบะขับผ่านช่วงเวลาพลบค่ำ เมื่อพวกเขาไปถึงยังเมืองสแวมป์วิลล์ ก็เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้ว!

มีถังขยะอยู่ข้างประตูหลังของโรงแรมบนถนนที่พลุกพล่าน ชายพิการที่ดูสกปรกและดูง่อยสุด ๆ กำลังค้นหาอาหารในถังขยะ เขาหิว หิวจนใส้จะขาด

ก่อนหน้านี้ เขาเห็นพนักงานโรงแรมโยนของเหลือทิ้งลงในถังขยะใบนี้ ชายคนนั้นใช้เวลาประมาณสิบนาทีก่อนที่เขาจะไปถึงตรงถังขยะ เขาใช้เวลาสิบนาทีในการเดินทางในระยะทางเพียงแค่หนึ่งร้อยเมตร ซึ่งเคลื่อนที่ช้ากว่าเต่า ขาทั้งสองของเขาหักจึงใช้แขนคลานไปแทน

ชายคนนั้นเคาะถังขยะทิ้ง แล้วขูดเศษที่เหลือเพื่อยัดเข้าปากของเขา เขาหิวมากจนของเหลือในถังขยะนี้ดูเหมือนเป็นงานเฉลิมฉลองสำหรับเขา

“นั่นไม่ใช่ราชามวยแห่งเมืองสแวมป์วิลล์หรอกเหรอ? ไทเลอร์ แลงคาสเตอร์?”

“นายพูดถูก นั่นเขาไทเลอร์ แลงคาสเตอร์!”

กลุ่มชายที่มีรอยสักเข้ามาหาไทเลอร์และเตะที่ถังขยะที่อยู่ตรงหน้าของเขาทิ้ง

“ฮ่า ฮ่า ใครจะรู้ว่าราชามวยแห่งเมืองสแวมป์วิลล์ จะจบลงด้วยการกินขยะตามท้องถนน?”

“เฮ้อ มันช่างน่าเศร้าเหลือเกิน”

ชายคนหนึ่งหมอบลงและคว้าผมไทเลอร์ แต่ใบหน้าของเขาเห็นได้ชัดเจน ว่าเขากำลังเพลิดเพลินกับความโชคร้ายของไทเล