Share
บทที่ 134 สถานการณ์พลิกผันครั้งใหญ่
Related chapters
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 135 ไม่เต็มใจยอมจำนน
ชาร์ล็อท ฟิชเชอร์โกรธออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ ในมุมมองของเธอ ไม่มีใครสามารถยืนหยัดต่อสู้กับเธอได้ นี่เป็นกฎที่เธอตั้งไว้สำหรับตัวเธอเอง มันเป็นโลกของสุนัขกินสุนัข ชาร์ล็อทเชื่อเสมอว่าเธออยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร แต่ในครั้งนี้ มีคนที่สามารถยืนขึ้นเพื่อต่อต้านเธอได้ มันสร้างความประหลาดใจให้กับเธอเป็นอย่างยิ่งอันที่จริง เธอรู้สึกอับอายอย่างมากกับเหตุการณ์นี้ “อเล็กซ์ ลีโอนาร์ด ตระกูลฟิชเชอร์จะทำให้คุณต้องชดใช้ในสิ่งที่คุณทำ”“ไทร์ ซัมเมอร์และวินนี่เฟรด อย่าโทษฉันที่โหดร้ายก็แล้วกัน!”คาร์ล ฮิลล์ ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอรู้สึกประหม่าอย่างมาก ณ จุดนี้ ลูกสะใภ้ของเขาเป็นคนบ้าแน่นอน “ชาร์ล็อท เราจะทำยังไงต่อไป? เธอต้องการให้ตระกูลฮิลล์ทำอะไรไหม?” คาร์ลถามอย่างประหม่า“ตระกูลฮิลล์?” ชาร์ล็อตต์จ้องคาร์ลด้วยความรังเกียจ “คุณไม่คิดว่าครอบครัวของคุณสูงเกินไปหน่อยเหรอ? คุณโง่เหรอ? ตระกูลลีโอนาร์ด ซึ่งเป็นหนึ่งในตระกูลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในเมืองทาโคมา ยังไม่สามารถแม้แต่จะทำลายออทัมน์ฟิลด์กรุ๊ปได้ อย่าลืมว่ายังมีกองกำลังอื่นที่ต้องคำนึงถึงในเมืองคานห์”“ในขณะที่ ตระกูลฮิลล์ ถุ๊ย…”ชาร์ล็อทโขว์น
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 136 ฉันเป็นลำดับที่ศูนย์ของเนเมซิส
ดูเหมือนว่าไทร์ ซัมเมอร์ จะพูดแทนความในใจของทุกคนที่นั่น แม้ว่าจะไม่มีใครตอบคำถามของเขา แต่ความเงียบของพวกเขาก็เพียงพอแล้วที่ไทร์จะเข้าใจ"มิสเตอร์ซัมเมอร์” แม็กซ์ ชีเวอร์รู้สึกกังวลเล็กน้อย เขากังวลว่าคนที่ไม่เชื่อฟังเหล่านี้จะทำให้ไทร์ไม่พอใจ“ไม่ต้องพูด นี่คือสิ่งที่ฉันต้องการ” ไทร์ อดไม่ได้ที่จะนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหกปีก่อนเมื่อหกปีที่แล้ว ชายขอทานชราคนหนึ่งได้พาเขาไปที่เรย์น หลังจากนั้นเขาก็ได้สร้างตำหนักราชันย์ ขึ้นมาด้วยตัวเองแน่นอนว่าไทร์ไม่ได้เริ่มต้นจากศูนย์เมื่อมาถึงเรย์น ขอทานชราได้มอบเงินจำนวนมหาศาลให้กับเขารวมถึงโรงเลี้ยงอีกสุนัขด้วย สุนัขที่เขาเลี้ยงในเรย์น เหมือนกับที่นี่ตอนนี้ คนที่ไม่ยอมจำนนกว่าร้อยคนอยู่ในสภาพที่สิ้นหวังที่สุด เขาได้รับโอกาสครั้งที่สองในชีวิตด้วยความเอื้ออาทรจากขอทานชราผู้นั้น ตั้งแต่นั้นมา โรงเลี้ยงสุนัขก็กลายเป็นบ้านหลังเดียวของพวกเขาในเวลานั้นไทร์ไม่ได้อยู่ที่นั่นเพื่อดูแลโรงเลี้ยงสุนัข แต่เขาอยู่ที่นั่นเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวใหญ่ในโรงเลี้ยงสุนัข ในโรงเลี้ยงสุนัข เขาได้รับการฝึกฝนที่น่ากลัวที่สุดร่วมกับคนอื่น ๆ ทุกวันเขาต้องเผชิ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 137 คนจากเมืองไพร์ม
เสียงอันดังทำให้ทุกคนตกใจ สุนัขต่อสู้ในโรงเลี้ยงสุนัขเริ่มเห่าหอนด้วยความตื่นเต้น ไม่มีใครสามารถเห็นว่าไทร์ ซัมเมอร์โจมตีเจมี่ ซันเดอร์ได้อย่างไร อันที่จริง สิ่งที่พวกเขาเห็นคือ เจมี่ ถูกระเบิดออกจากโรงเก็บของจนกระทั่งเขาล้มลงกับพื้นฟาดเข้ากับกำแพงที่อยู่ห่างออกไปแปดเมตร ความเร็วและผลกระทบที่เกิดขึ้นทำให้ทุกคนอ้าปากค้าง ความแข็งแกร่งระดับนี้ไม่ควรเป็นของมนุษย์ด้วยซ้ำในขณะเดียวกัน เจมี่ก็นอนราบกับพื้นโดยไม่เคลื่อนไหว เขาหมดสติไปแล้ว เห็นได้ชัดว่า ไทร์ได้ยับยั้งกำลังเอาไว้บ้าง มิฉะนั้น ชายผู้นี้จะไม่เพียงแค่หมดสติไปเท่านั้นแน่หลังจากนั้น ไทร์ปัดฝุ่นในมือและมองไปรอบ ๆ ผู้คนที่อยู่รอบตัวเขา “จากนี้ไป ฉันคือที่ศูนย์แห่งโรงเลี้ยงสุนัข พวกนายทั้งหมดจะยอมจำนนต่อฉันหรือไม่?”หลังจากความเงียบไม่กี่วินาที เขาก็ได้ยินคำตอบของพวกเขาดังและชัดเจน "ใช่!""ดีมาก" ไทร์พยักหน้าอย่างพอใจก่อนจะหันไปมองที่แม็กซ์ ชีเวอร์ทันใดนั้น แม็กซ์ก็นึกขึ้นได้และเปิดกระเป๋าเอกสารหนังสองใบ มันเต็มไปด้วยเงินสด“สองล้านเหรียญ”ไทร์มองดูผู้คนรอบตัวเขาอย่างใจเย็น “คืนนี้ ฉันต้องการให้สองคนที่นี่ ไปทำภารกิจกับฉัน พว
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 138 ดินแดนต้องห้ามของพระเจ้า
ประตูของรถทั้งสองคันเปิดออก เมื่อนักสู้ผู้เชี่ยวชาญแปดคนจากตระกูลฟิชเชอร์แห่งเมืองไพร์มกระโดดออกมา เช่นเดียวกับฝูงหมาป่าที่หิวโหย พวกเขาพุ่งเข้าใส่แมทธิว คอลลินส์และมาร์ติน เจคแมนทันใดนั้นแมทธิวและมาร์ติน รู้สึกว่าเส้นเลือดของพวกเขาเริ่มเดือด ช่วงเวลานั้นทำให้พวกเขานึกถึงตอนที่ฝึกในโรงเลี้ยงสุนัข อะดรีนาลีนในร่างกายของพวกเขาพุ่งกระฉูดทันที“นี่เป็นการต่อสู้ครั้งแรกของเราที่ต่างจากในโรงเลี้ยงสุนัข เราต้องทำหน้าที่ให้ดี เราไม่สามารถปล่อยให้ท่านอาจารย์ดูถูกเราได้” แมทธิวตื่นเต้นมากจนตาแดงก่ำ เขาพุ่งเข้าใส่คู่ต่อสู้เหมือนวัวบ้าในเวลาเดียวกัน มาร์ตินส่งเสียงคำรามต่ำ ๆ และเข้าร่วมอย่างสนุกสนานทันทีที่การต่อสู้เริ่มขึ้น เสียงร้องของความเจ็บปวดก็ดังขึ้น แมทธิวและมาร์ตินกำลังเอาชนะนักสู้ผู้เชี่ยวชาญจากตระกูลฟิชเชอร์แห่งเมืองไพรม์ อันที่จริง นักสู้เหล่านั้นแทบจะไม่มีโอกาสได้โต้กลับแลร์รี่ตกใจกับสิ่งที่เขาเห็น“สองคนนี้เป็นใคร? ทำไมสถานที่เล็ก ๆ อย่างเมืองคานห์ถึงมีนักสู้ที่แข็งแกร่งเช่นนั้น?”ภายในหนึ่งนาที คนของแลร์รี่ครึ่งหนึ่งพ่ายแพ้ ในขณะนั้น มาร์ตินกำลังต่อสู้กับคู่ต่อสู้สามคน แต
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 139 ฉันจะให้เงินนายสามพันล้านดอลลาร์
“คุณพ่อ ที่ไทร์ ซัมเมอร์ ชนะเพราะว่าเขามีคนมากกว่า แลร์รี่ เฮนดริกตกหลุมพรางของพวกเขา เมื่อตระกูลฟิชเชอร์ออกคำสั่ง เมื่อเมืองคานห์ถูกทำลายล้าง มันก็จะกลายเป็นแค่เศษผง” ชาร๋ล็อทตั้งใจแน่วแน่ที่จะล้มไทร์“ไร้สาระ! ใครบอกเธอว่าแลร์รี่แพ้พวกเพราะเขามีคนมากกว่า? แลร์รี่ไปกับผู้ชายอีกแปดคน สามคนเสียชีวิตในขณะที่อีกหกคนที่เหลือได้รับบาดเจ็บสาหัส ในขณะเดียวกัน ฝ่ายตรงข้ามเพียงแค่สองคนเท่านั้น”ชาร์ล็อทตกตะลึงกับสิ่งที่เธอได้ยิน “คุณพ่อ มันเป็นไปได้ยังไง?”“แลร์รี่บอกฉันด้วยตัวเอง เธอคิดว่ามันเป็นเรื่องโกหกหรือยังไง? ไทร์สั่งให้แลร์รี่ส่งข้อความถึงตระกูลฟิชเชอร์แห่งเมืองไพร์ม เขาระบุว่า เมืองคานห์จะเป็นที่รู้จักในนามของ ดินแดนต้องห้ามของพระเจ้า และต่อจากนี้ไปถ้าหากผู้ใดล่วงละเมิด มันผู้นั้นจะต้องตาย! ชาร์ล็อท คราวนี้เธอยุ่งผิดคนแล้ว” แกรี่คำรามชาร์ล็อทขมวดคิ้วแน่น เธอไม่เคยเห็นพ่อของเธอจริงจังขนาดนี้มาก่อน“คุณพ่อ แม้ว่าพวกมันจะมีนักสู้ที่เชี่ยวชาญ แต่เราก็มีคนของเราจำนวนไม่น้อยในตระกูลฟิชเชอร์ ทำไมเราจะกำจัดพวกมันไม่ได้? คุณกลัวเหรอ ไทร์ ซัมเมอร์เป็นใคร? เขาทำผิดและยังกล้าคุกคามต่อตระกูล
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 140 องค์หญิงน้อยไม่มีความสุข
หลังจากออกจากร้านกาแฟ ไทร์ ซัมเมอร์มองเวลาและพบว่า ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสามโมงแล้ว ดังนั้นไทร์จึงโทรหาเฮเลน โคล แม่ยายของเขา เพื่อบอกกับเธอว่าเขาจะไปรับแบลร์ ซี กลับจากโรงเรียนเมื่อไทร์มาถึงทางเข้าโรงเรียนอนุบาล แบลร์เพิ่งเลิกเรียนในวันนี้และกำลังออกมาข้างนอก ไทร์เดินเข้าไปหาแบลร์อย่างร่าเริง อย่างไรก็ตาม แบลร์ไม่ได้เอื้อมมือไปหาไทร์ด้วยความตื่นเต้นเหมือนเมื่อก่อน อันที่จริง เธอทำหน้าบึ้งเล็กน้อยขณะที่จ้องไปที่ไทร์“มีอะไรเหรอแบลร์? ลูกไม่ชอบที่พ่อมารับลูกแล้วเหรอ?”ไทร์กำลังจะอุ้มแบลร์ขึ้น แต่เธอก้าวถอยหลังและเลี่ยงการสัมผัสของเขา“พ่อไม่ดี”ไทร์รู้สึกสับสน“แบลร์ ลูกเป็นอะไร? พ่อไม่ได้ทำอะไรให้ลูกเสียใจ” ไทร์ขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างไรก็ตาม แบลร์ยังคงไม่มีความสุขในขณะที่เธอทำหน้าเศร้า ไทร์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแย่เมื่อเห็นลูกสาวของเขามีพฤติกรรมเช่นนี้ ในเวลาเดียวกัน เขารู้สึกโกรธอย่างอธิบายไม่ถูก มีคนมารังแกลูกสาวเขาอีกแล้วเหรอ? ทันใดนั้น ครูสาวคนหนึ่งก็เดินเข้าไปหาไทร์“คุณเป็นพ่อของแบลร์เหรอคะ? ฉันคือ โซอี้ ฉันเป็นครูสอนภาษาของแบลร์” ครูหญิงแนะนำตัว“สวัสดีครูโซอี้” ไทร์รีบพยักหน้
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 141 เกิดเรื่องใหญ่แล้ว
เมื่อแบลร์ ซีเห็นว่าชายผู้นี้โกรธเพียงใด เธอก็รีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของวินนี่เฟรด ซีทันที วินนี่เฟรดกอดแบลร์ไว้แน่น “อย่ากลัว แม่อยู่นี่ จะไม่มีใครทำร้ายลูกได้”ชายคนนั้นหัวเราะ “หยุดพูดสักที ไม่งั้นฉันจะตีเธอทั้งคู่”ในที่สุด ผู้คนที่อยู่ในแถวข้างหลังของพวกเขา ก็เริ่มถอยห่างออกเนื่องจากการได้เห็นการโดนรังแกและพวกเขาก็เริ่มแสดงความคิดเห็น“ทุกคนรออยู่ในแถว ทำไมคุณต้องเข้ามาแซงคิว?”"ใช่ คุณยังข่มขู่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อีก คุณไม่ละอายใจในตัวเองบ้างเลยรึไง?”“คุณมันไม่ใช่ผู้ชาย”ความเห็นถากถางเข้ามาหาเขาทีละคน ทันใดนั้น ชายคนนั้นรู้สึกอับอายมาก ใบหน้าของเขาบูดบึ้งทันที“ฉันคือสเวน เฟนเดอร์ ทำไมไม่ลองพูดต่อหน้าฉันอีกทีล่ะ?”สเวน เฟนเดอร์! ทันทีที่ได้ยินชื่อของเขา ผู้คนจำนวนมากก็หุบปากทันที อันที่จริง คนเหล่านี้ดูค่อนข้างกลัวเขา“สเวน เฟนเดอร์ คือใคร? ทำไมดูเหมือนคุณกลัวเขา?” ใครบางคนในกลุ่มถามเบา ๆอีกคนตอบด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลในทันที “อย่าส่งเสียง สเวน เฟนเดอร์ เป็นหนึ่งในหัวหน้าแก๊งของละแวกนี้ เขาเป็นหนึ่งในสาวกของโนอาห์ ลี ไม่มีใครสามารถเข้าถึงด้านเลวร้ายของเขาได้”“โนอาห์ ลี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 142 มานอนด้วยกันเถอะ
แม้ว่าโทรศัพท์ของสเวน เฟนเดอร์ จะดังขึ้นหลายครั้งในสวนสนุก แต่เขาก็ไม่ได้สังเกตเลย เมื่อใดก็ตามที่เขาไปเดทกับแฟนสาว เขาจะเก็บโทรศัพท์ไว้เงียบ ๆ เพราะเขาไม่ต้องการให้ความสนุกถูกขัดจังหวะ และถ้าเขาดูโทรศัพท์ตอนนี้ เขาจะต้องตกใจ ภายในไม่กี่นาที โนอาห์ ลีพยายามโทรหาเขามากกว่าสิบครั้งในขณะเดียวกัน สเวน เริ่มหัวเราะเยาะไทร์ ซัมเมอร์ สำหรับการกระทำของเขา“เฮ้ย แกโทรหาท่านปรมาจารย์โนอาห์จริง ๆ เหรอ แกช่างเป็นนักแสดงที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ!”ใบหน้าของสเวนเปลี่ยนเป็นเย็นชาหลังจากแสดงความคิดเห็นสั้น ๆ“กล้าดียังไงมาแกล้งเป็นเพื่อนกับปรมาจารย์โนอาห์? ฉันจะหักแขนขาของแกอย่างง่ายดายเลยคอยดู!” สเวนโบกมือของเขา “จับมัน ฉันจะหักขามันเอง!”ชายร่างใหญ่หลายสิบคนรุมล้อมไทร์ทันทีทันใดนั้น รถเก๋งคันหนึ่งพุ่งชนประตูสวนสนุกและกำลังเร่งไปทางนั้น ทันทีที่รถหยุด ชายหัวล้านก็เดินออกไป“พวกแกหยุดเดี๋ยวนี้! สเวน เฟนเดอร์ แกบ้าไปแล้วเหรอ?”สเวนตกตะลึง “บัลดี นายกำลังจะทำอะไร? ทำไมนายดูกังวล?”บัลดีรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว เขาไม่กล้าแม้แต่จะมองตาไทร์ด้วยซ้ำ บัลดีเตะสเวนออกไปทันที“ต่อให้แกอยากตาย ก็อย่าดึงคนอื่นเข
Latest chapter
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 234 คำเชิญของ คาร์สัน ยอร์ก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 233 ฟ้าร้องในฤดูร้อน
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 232 ช่วยหย่ากับไทร์ ซัมเมอร์ด้วย
