เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 136 ฉันเป็นลำดับที่ศูนย์ของเนเมซิส
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 137 คนจากเมืองไพร์ม
เสียงอันดังทำให้ทุกคนตกใจ สุนัขต่อสู้ในโรงเลี้ยงสุนัขเริ่มเห่าหอนด้วยความตื่นเต้น ไม่มีใครสามารถเห็นว่าไทร์ ซัมเมอร์โจมตีเจมี่ ซันเดอร์ได้อย่างไร อันที่จริง สิ่งที่พวกเขาเห็นคือ เจมี่ ถูกระเบิดออกจากโรงเก็บของจนกระทั่งเขาล้มลงกับพื้นฟาดเข้ากับกำแพงที่อยู่ห่างออกไปแปดเมตร ความเร็วและผลกระทบที่เกิดขึ้นทำให้ทุกคนอ้าปากค้าง ความแข็งแกร่งระดับนี้ไม่ควรเป็นของมนุษย์ด้วยซ้ำในขณะเดียวกัน เจมี่ก็นอนราบกับพื้นโดยไม่เคลื่อนไหว เขาหมดสติไปแล้ว เห็นได้ชัดว่า ไทร์ได้ยับยั้งกำลังเอาไว้บ้าง มิฉะนั้น ชายผู้นี้จะไม่เพียงแค่หมดสติไปเท่านั้นแน่หลังจากนั้น ไทร์ปัดฝุ่นในมือและมองไปรอบ ๆ ผู้คนที่อยู่รอบตัวเขา “จากนี้ไป ฉันคือที่ศูนย์แห่งโรงเลี้ยงสุนัข พวกนายทั้งหมดจะยอมจำนนต่อฉันหรือไม่?”หลังจากความเงียบไม่กี่วินาที เขาก็ได้ยินคำตอบของพวกเขาดังและชัดเจน "ใช่!""ดีมาก" ไทร์พยักหน้าอย่างพอใจก่อนจะหันไปมองที่แม็กซ์ ชีเวอร์ทันใดนั้น แม็กซ์ก็นึกขึ้นได้และเปิดกระเป๋าเอกสารหนังสองใบ มันเต็มไปด้วยเงินสด“สองล้านเหรียญ”ไทร์มองดูผู้คนรอบตัวเขาอย่างใจเย็น “คืนนี้ ฉันต้องการให้สองคนที่นี่ ไปทำภารกิจกับฉัน พว
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 138 ดินแดนต้องห้ามของพระเจ้า
ประตูของรถทั้งสองคันเปิดออก เมื่อนักสู้ผู้เชี่ยวชาญแปดคนจากตระกูลฟิชเชอร์แห่งเมืองไพร์มกระโดดออกมา เช่นเดียวกับฝูงหมาป่าที่หิวโหย พวกเขาพุ่งเข้าใส่แมทธิว คอลลินส์และมาร์ติน เจคแมนทันใดนั้นแมทธิวและมาร์ติน รู้สึกว่าเส้นเลือดของพวกเขาเริ่มเดือด ช่วงเวลานั้นทำให้พวกเขานึกถึงตอนที่ฝึกในโรงเลี้ยงสุนัข อะดรีนาลีนในร่างกายของพวกเขาพุ่งกระฉูดทันที“นี่เป็นการต่อสู้ครั้งแรกของเราที่ต่างจากในโรงเลี้ยงสุนัข เราต้องทำหน้าที่ให้ดี เราไม่สามารถปล่อยให้ท่านอาจารย์ดูถูกเราได้” แมทธิวตื่นเต้นมากจนตาแดงก่ำ เขาพุ่งเข้าใส่คู่ต่อสู้เหมือนวัวบ้าในเวลาเดียวกัน มาร์ตินส่งเสียงคำรามต่ำ ๆ และเข้าร่วมอย่างสนุกสนานทันทีที่การต่อสู้เริ่มขึ้น เสียงร้องของความเจ็บปวดก็ดังขึ้น แมทธิวและมาร์ตินกำลังเอาชนะนักสู้ผู้เชี่ยวชาญจากตระกูลฟิชเชอร์แห่งเมืองไพรม์ อันที่จริง นักสู้เหล่านั้นแทบจะไม่มีโอกาสได้โต้กลับแลร์รี่ตกใจกับสิ่งที่เขาเห็น“สองคนนี้เป็นใคร? ทำไมสถานที่เล็ก ๆ อย่างเมืองคานห์ถึงมีนักสู้ที่แข็งแกร่งเช่นนั้น?”ภายในหนึ่งนาที คนของแลร์รี่ครึ่งหนึ่งพ่ายแพ้ ในขณะนั้น มาร์ตินกำลังต่อสู้กับคู่ต่อสู้สามคน แต
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 139 ฉันจะให้เงินนายสามพันล้านดอลลาร์
“คุณพ่อ ที่ไทร์ ซัมเมอร์ ชนะเพราะว่าเขามีคนมากกว่า แลร์รี่ เฮนดริกตกหลุมพรางของพวกเขา เมื่อตระกูลฟิชเชอร์ออกคำสั่ง เมื่อเมืองคานห์ถูกทำลายล้าง มันก็จะกลายเป็นแค่เศษผง” ชาร๋ล็อทตั้งใจแน่วแน่ที่จะล้มไทร์“ไร้สาระ! ใครบอกเธอว่าแลร์รี่แพ้พวกเพราะเขามีคนมากกว่า? แลร์รี่ไปกับผู้ชายอีกแปดคน สามคนเสียชีวิตในขณะที่อีกหกคนที่เหลือได้รับบาดเจ็บสาหัส ในขณะเดียวกัน ฝ่ายตรงข้ามเพียงแค่สองคนเท่านั้น”ชาร์ล็อทตกตะลึงกับสิ่งที่เธอได้ยิน “คุณพ่อ มันเป็นไปได้ยังไง?”“แลร์รี่บอกฉันด้วยตัวเอง เธอคิดว่ามันเป็นเรื่องโกหกหรือยังไง? ไทร์สั่งให้แลร์รี่ส่งข้อความถึงตระกูลฟิชเชอร์แห่งเมืองไพร์ม เขาระบุว่า เมืองคานห์จะเป็นที่รู้จักในนามของ ดินแดนต้องห้ามของพระเจ้า และต่อจากนี้ไปถ้าหากผู้ใดล่วงละเมิด มันผู้นั้นจะต้องตาย! ชาร์ล็อท คราวนี้เธอยุ่งผิดคนแล้ว” แกรี่คำรามชาร์ล็อทขมวดคิ้วแน่น เธอไม่เคยเห็นพ่อของเธอจริงจังขนาดนี้มาก่อน“คุณพ่อ แม้ว่าพวกมันจะมีนักสู้ที่เชี่ยวชาญ แต่เราก็มีคนของเราจำนวนไม่น้อยในตระกูลฟิชเชอร์ ทำไมเราจะกำจัดพวกมันไม่ได้? คุณกลัวเหรอ ไทร์ ซัมเมอร์เป็นใคร? เขาทำผิดและยังกล้าคุกคามต่อตระกูล
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 140 องค์หญิงน้อยไม่มีความสุข
หลังจากออกจากร้านกาแฟ ไทร์ ซัมเมอร์มองเวลาและพบว่า ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสามโมงแล้ว ดังนั้นไทร์จึงโทรหาเฮเลน โคล แม่ยายของเขา เพื่อบอกกับเธอว่าเขาจะไปรับแบลร์ ซี กลับจากโรงเรียนเมื่อไทร์มาถึงทางเข้าโรงเรียนอนุบาล แบลร์เพิ่งเลิกเรียนในวันนี้และกำลังออกมาข้างนอก ไทร์เดินเข้าไปหาแบลร์อย่างร่าเริง อย่างไรก็ตาม แบลร์ไม่ได้เอื้อมมือไปหาไทร์ด้วยความตื่นเต้นเหมือนเมื่อก่อน อันที่จริง เธอทำหน้าบึ้งเล็กน้อยขณะที่จ้องไปที่ไทร์“มีอะไรเหรอแบลร์? ลูกไม่ชอบที่พ่อมารับลูกแล้วเหรอ?”ไทร์กำลังจะอุ้มแบลร์ขึ้น แต่เธอก้าวถอยหลังและเลี่ยงการสัมผัสของเขา“พ่อไม่ดี”ไทร์รู้สึกสับสน“แบลร์ ลูกเป็นอะไร? พ่อไม่ได้ทำอะไรให้ลูกเสียใจ” ไทร์ขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างไรก็ตาม แบลร์ยังคงไม่มีความสุขในขณะที่เธอทำหน้าเศร้า ไทร์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแย่เมื่อเห็นลูกสาวของเขามีพฤติกรรมเช่นนี้ ในเวลาเดียวกัน เขารู้สึกโกรธอย่างอธิบายไม่ถูก มีคนมารังแกลูกสาวเขาอีกแล้วเหรอ? ทันใดนั้น ครูสาวคนหนึ่งก็เดินเข้าไปหาไทร์“คุณเป็นพ่อของแบลร์เหรอคะ? ฉันคือ โซอี้ ฉันเป็นครูสอนภาษาของแบลร์” ครูหญิงแนะนำตัว“สวัสดีครูโซอี้” ไทร์รีบพยักหน้
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 141 เกิดเรื่องใหญ่แล้ว
เมื่อแบลร์ ซีเห็นว่าชายผู้นี้โกรธเพียงใด เธอก็รีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของวินนี่เฟรด ซีทันที วินนี่เฟรดกอดแบลร์ไว้แน่น “อย่ากลัว แม่อยู่นี่ จะไม่มีใครทำร้ายลูกได้”ชายคนนั้นหัวเราะ “หยุดพูดสักที ไม่งั้นฉันจะตีเธอทั้งคู่”ในที่สุด ผู้คนที่อยู่ในแถวข้างหลังของพวกเขา ก็เริ่มถอยห่างออกเนื่องจากการได้เห็นการโดนรังแกและพวกเขาก็เริ่มแสดงความคิดเห็น“ทุกคนรออยู่ในแถว ทำไมคุณต้องเข้ามาแซงคิว?”"ใช่ คุณยังข่มขู่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อีก คุณไม่ละอายใจในตัวเองบ้างเลยรึไง?”“คุณมันไม่ใช่ผู้ชาย”ความเห็นถากถางเข้ามาหาเขาทีละคน ทันใดนั้น ชายคนนั้นรู้สึกอับอายมาก ใบหน้าของเขาบูดบึ้งทันที“ฉันคือสเวน เฟนเดอร์ ทำไมไม่ลองพูดต่อหน้าฉันอีกทีล่ะ?”สเวน เฟนเดอร์! ทันทีที่ได้ยินชื่อของเขา ผู้คนจำนวนมากก็หุบปากทันที อันที่จริง คนเหล่านี้ดูค่อนข้างกลัวเขา“สเวน เฟนเดอร์ คือใคร? ทำไมดูเหมือนคุณกลัวเขา?” ใครบางคนในกลุ่มถามเบา ๆอีกคนตอบด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลในทันที “อย่าส่งเสียง สเวน เฟนเดอร์ เป็นหนึ่งในหัวหน้าแก๊งของละแวกนี้ เขาเป็นหนึ่งในสาวกของโนอาห์ ลี ไม่มีใครสามารถเข้าถึงด้านเลวร้ายของเขาได้”“โนอาห์ ลี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 142 มานอนด้วยกันเถอะ
แม้ว่าโทรศัพท์ของสเวน เฟนเดอร์ จะดังขึ้นหลายครั้งในสวนสนุก แต่เขาก็ไม่ได้สังเกตเลย เมื่อใดก็ตามที่เขาไปเดทกับแฟนสาว เขาจะเก็บโทรศัพท์ไว้เงียบ ๆ เพราะเขาไม่ต้องการให้ความสนุกถูกขัดจังหวะ และถ้าเขาดูโทรศัพท์ตอนนี้ เขาจะต้องตกใจ ภายในไม่กี่นาที โนอาห์ ลีพยายามโทรหาเขามากกว่าสิบครั้งในขณะเดียวกัน สเวน เริ่มหัวเราะเยาะไทร์ ซัมเมอร์ สำหรับการกระทำของเขา“เฮ้ย แกโทรหาท่านปรมาจารย์โนอาห์จริง ๆ เหรอ แกช่างเป็นนักแสดงที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ!”ใบหน้าของสเวนเปลี่ยนเป็นเย็นชาหลังจากแสดงความคิดเห็นสั้น ๆ“กล้าดียังไงมาแกล้งเป็นเพื่อนกับปรมาจารย์โนอาห์? ฉันจะหักแขนขาของแกอย่างง่ายดายเลยคอยดู!” สเวนโบกมือของเขา “จับมัน ฉันจะหักขามันเอง!”ชายร่างใหญ่หลายสิบคนรุมล้อมไทร์ทันทีทันใดนั้น รถเก๋งคันหนึ่งพุ่งชนประตูสวนสนุกและกำลังเร่งไปทางนั้น ทันทีที่รถหยุด ชายหัวล้านก็เดินออกไป“พวกแกหยุดเดี๋ยวนี้! สเวน เฟนเดอร์ แกบ้าไปแล้วเหรอ?”สเวนตกตะลึง “บัลดี นายกำลังจะทำอะไร? ทำไมนายดูกังวล?”บัลดีรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว เขาไม่กล้าแม้แต่จะมองตาไทร์ด้วยซ้ำ บัลดีเตะสเวนออกไปทันที“ต่อให้แกอยากตาย ก็อย่าดึงคนอื่นเข
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 143 เล่านิทาน
หัวใจของวินนี่เฟรดเริ่มเต้นแรง ไทร์หมายความว่าอย่างไร เขาพยายามแสดงความรู้สึกที่มีต่อเธออยู่เหรอ? ในความเป็นจริงแล้ว ไทร์จะไม่ทำสิ่งนี้ในอดีต ก่อนหน้านี้ ไทร์จะปฏิบัติต่อเธอด้วยความเคารพอย่างสูงเสมอ ไม่รู้ว่าสิ่งนี้ มันเริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ไทร์ดูเหมือนจะเปลี่ยนไปและในเวลาเดียวกัน วินนี่เฟรดเองก็ดูเหมือนว่าจะเปลี่ยนไปโดยไม่รู้ตัวเช่นกันตัวอย่างเช่น เมื่อออทัมน์ฟิลด์ตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้าย วินนี่เฟรดวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของไทร์และร้องไห้ออกมา ในออฟฟิศ ไทร์กอดเธอแน่นโดยไม่ผลักเธอออกไปเช่นกัน ในช่วงเวลานี้ไม่มีใครสนใจการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาไตร่ตรองเรื่องนี้ในวันนี้ พวกเขาตระหนักดีว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาพัฒนาขึ้น“ทำไมพวกเธอถึงยังยืนอยู่ที่นั่น? มันดึกแล้ว พวกเธอคิดว่าค่าไฟฟรีหรือยังไง? รีบไปนอนกันได้แล้ว” เฮเลน แม่ยายของไทร์ เดินออกจากห้องของเธอและตะโกนใส่พวกเขาในความเป็นจริง เธอแอบฟังพวกเขาอยู่ที่ประตูเป็นเวลานานตอนนี้ เธอและเจคอบ ซี ยอมรับไทร์และทั้งคู่แล้ว ไม่ใช่เพราะว่าไทร์รวย แต่เป็นเพราะพวกเขารู้สึกว่าไทร์ห่วงใยวินนี่เฟรดและลูกสาวของเขาอย่างแท้จ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 144 กลายเป็นอดีตไปแล้ว
โดนัลด์ ลูอิสเข้าใจในทันทีว่า ไทร์ ซัมเมอร์ พยายามจะพูดอะไรในขณะที่เขารู้สึกหนาวไปถึงกระดูกสันหลัง โดนัลด์รีบคุกเข่าต่อหน้าไทร์ทันที “บราเธอร์ไทร์ ผมจะจำไว้เสมอตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ตระกูลลูอิสของเราจะทำทุกอย่างตามที่บราเธอร์ไทร์ต้องการ” โดนัลด์กล่าวขณะคุกเข่า"ลุกขึ้น อย่าคุกเข่าโดยไม่มีเหตุผล ฉันไม่ชอบ!” ไทร์โบกมือของเขาโดนัลด์ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว“อ้อ บราเธอร์ ไทร์ เมื่อเร็ว ๆ นี้ เราได้เริ่มขายวิลล่าสุดหรูบนภูเขาลูนาร์ พื้นที่แถบนั้น เป็นทำเลที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งในเมืองคานห์ ยิ่งไปกว่านั้น เรามีเฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างครบครันและผู้อยู่อาศัยสามารถย้ายเข้ามาได้ทันที คุณต้องการให้ผมเลือกหลังที่มีทำเลที่ดีที่สุดให้คุณหรือไม่?”โดนัลด์เป็นคนฉลาด บางมี เขาอาจศึกษาถึงสถานการณ์ปัจจุบันของไทร์เอาไว้แล้ว ในตอนนี้ ไทร์และวินนี่เฟรด ซี ยังคงอาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบสามห้องนี้ โดนัลด์จึงเดาว่า ไทร์อาจกำลังคิดที่จะซื้อบ้านเป็นของตัวเอง โดยธรรมชาติแล้ว โดนัลด์ต้องการเอาใจไทร์โดยการยื่นข้อเสนอวิลล่าที่ภูเขาลูนาร์ให้เขาในความเป็นจริงไทร์เอง ก็มีความคิดนี้อยู่ในหัวของเขาจริง ๆ อันที่จริง เขาพิจา
บทล่าสุด
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว
เมื่อไทร์ได้ยินข่าวนี้ สีหน้าของเขาไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ราวกับว่าเขารู้มาตลอด “ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ?” ไทร์พึมพำกับตัวเองก่อนจะตอบว่า “ผ่อนคลาย ทำสิ่งที่พวกนายต้องทำต่อไป แค่ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น” “แต่บราเธอร์ไทร์” เดรก ทัคเกอร์กล่าว “ฉันจะจัดการเอง” ในตอนท้ายของการโทร เดรกไม่กล้าพูดอะไรอีก ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงวางสายเท่านั้น ในยุคนี้ ที่วิธีการกระจายข้อมูลได้รับการพัฒนาเป็นอย่างดี ข้อมูลต่าง ๆ สามารถแพร่กระจายไปทั่วประเทศได้ทันที บุคคลสำคัญของเมืองคานห์มีการติดต่อทางธุรกิจกับเมืองไพร์มไม่น้อยและหลายคนยังเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจ ดังนั้น เมื่อข่าวการเสียชีวิตของกษัตริย์แห่งเซาท์ริเวอร์แพร่กระจายไปทั่วเมืองไพร์ม เมืองคานห์ก็จะได้รับข่าวคราวเช่นกัน หลังจากการโทรครั้งแรกจากเดรก ไทร์ยังได้รับสายจากบุคคลอื่น เช่น โนอาห์ ลี, แซคเคอรี่ สมิธ, โดนัลด์ ลูอิส, และเจด ลอเรล อย่างต่อเนื่อง แต่ละคนต่างก็ดูวิตกกังวลและเป็นห่วงไทร์ เหตุการณ์นี้ร้ายแรงเกินไป เนื่องจากเกี่ยวข้องกับการตายของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ คาร์สัน ยอร์ก ไทร์ได้ให้คำตอบกับบุคคลสำคัญในเมืองคานห์เหล่านี้แบบเดี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
ถึงตอนนี้ มีเพียงคาร์สัน ยอร์ก ไทร์ ซัมเมอร์และเจมสัน ซิงค์ ซึ่งรับผิดชอบการเทไวน์ข้าง ๆ พวกเขาเท่านั้น ที่ถูกทิ้งไว้ในห้องอาหาร “ไทร์ อย่าไปสนใจเธอเลย ผู้หญิงคนนั้นเป็นแบบนั้นเสมอมา คุณป้าเควลซ์ของคุณจะให้ความกระจ่างแก่เธอเอง ถ้าเธอพยายามจะรบกวนคุณอีก ผมจะเป็นคนดูแลเธอเอง” คาร์สันกล่าว ไทร์ยิ้มและตอบ “ไม่เป็นไรคุณลุงยอร์ก” “มาเถอะ วันนี้เราใช้โอกาสดี ๆ นี้เพื่อดื่มกัน” คาร์สันหันไปหาเจมสัน “เจมสัน ไปที่ห้องเก็บไวน์และหยิบไวน์ขวดเก่าที่ฉันเก็บไว้มา คืนนี้ไทร์และฉันจะดื่มจนกว่าเราจะเมากันไปข้างหนึ่ง” เจมสันพยักหน้าทันทีก่อนจะรีบไปที่ห้องเก็บไวน์ เมื่อเขาจากไป มีเพียงคาร์สันและไทร์เท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ในห้องอาหาร ในขณะนั้น คาร์สันที่ยิ้มแย้มแจ่มใสในตอนแรก ใบหน้าของเขาแสดงถึงความจริงจังออกมาชั่วครู่ก่อนที่รอยยิ้มของเขาจะกลับคืนมา เพียงชั่วพริบตานั้น ไทร์ก็เข้าใจความหมายของเขาทันที คาร์สันขยับแก้วไวน์ต่อหน้าเขา เขาใช้ไวน์หนึ่งหยดจากแก้วของเขาเขียนลงบนโต๊ะอย่างรวดเร็วว่า 'หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง' ขณะที่เขาเขียน เขาพูดต่อว่า “ไทร์ ผมต้องขอบคุณคุณ ที่รักษาป้าเควลซ์ของคุณให้หายดี
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก
ไทร์ ซัมเมอร์และคอนนี่ ยอร์กจึงนั่งลงด้วยกัน ในขณะที่พ่อบ้านเจมสันยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาเพื่อรินเครื่องดื่ม “พี่ชายที่รัก คุณแม่ของฉันดีกับคุณมาก ฉันมักจะขอให้เธอทำอาหารเหล่านี้ แต่เธอไม่ทำอาหารให้ฉันเลย เมื่อคุณอยู่ที่นี่ เธอกำลังแสดงทักษะการทำอาหารทั้งหมดของเธอให้คุณเห็น ในที่สุดฉันก็สามารถได้ทานอาหารเหล่านี้” จะว่าไปแล้ว คอนนี่ไม่ได้สนใจภาพลักษณ์ของเธอเลย เธอคว้าปีกไก่จากบนโต๊ะแล้วเคี้ยวมันทันที สีหน้าของคาร์สัน ยอร์กมืดลงในทันทีและเขาก็ตะคอกเธอ “ดูเธอทำ แขกของเธอยังไม่ได้เริ่มรับทานเลย แต่เธอกำลังกินอาหารด้วยมือเปล่า วางมันลงเดี๋ยวนี้ มารยาทของเธออยู่ไหนหมด?” เธอไม่สะทกสะท้านกับคำดุว่าของพ่อของเธอ คอนนี่ยังคงเคี้ยวไก่ของเธอต่อไป เธอคว้าอีกอันหนึ่งใส่ในชามของไทร์ และเคี้ยวในขณะที่เธอพูดว่า “พี่ชายที่รัก คุณก็กินด้วยสิ ฝีมือการทำอาหารของคุณแม่ของฉันยอดเยี่ยมมาก” ไทร์รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย พฤติกรรมของหญิงสาวคนนี้แตกต่างจากใบหน้าที่งดงามของเธอ คาร์สันไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรกับลูกสาวของเขา ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ถอนหายใจ “ไทร์ คุณไม่ต้องไปสนใจเธอ เธอไม่เป็นกุลสตรีเอาซะเลย” เขาส่งสายตา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง
ไทร์ ซัมเมอร์รู้สึกหนาวไปที่กระดูกสันหลังของเขา ผู้หญิงสมัยนี้ตรงไปตรงมาขนาดนี้ได้ยังไง? อันที่จริง ตั้งแต่ที่ วินนี่เฟรดเข้ามาในชีวิตเขา ไทร์ก็ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนอื่นอีกเลย แต่ถ้าเขาได้พบกับคอนนี่ ยอร์กก่อนวินนี่เฟรด บางทีเขาอาจจะถูกดึงดูดโดยผู้หญิงที่สวยและงดงามคนนี้แทน ถึงแม้ว่า ไทร์จะได้พบกับหญิงสาวผู้มั่งคั่งและเจ้าหญิงผู้งดงามมากมายและเขายังได้พบกับคนดังระดับโลกมานับไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีใครที่สวยได้เท่าคอนนี่ผู้นี่ ผู้หญิงคนนี้เป็นผลงานชิ้นเอกที่แกะสลักและสร้างขึ้นอย่างพิถีพิถันโดยพระเจ้า อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไทร์มีเพียงแค่วินนี่เฟรดเท่านั้น รถคาดิลแลคของเขามุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ยอร์ก ในขณะที่ เจย์ เบลด ถูกทิ้งให้ยืนแข็งทื่ออยู่เช่นนั้น เขายังคงตะลึงงันในขณะที่เขาจ้องไปที่รถคาดิลแลคที่พุ่งออกไปด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เปลวเพลิงแห่งความโกรธแผดเผาหัวใจของเขา ลูกน้องของเข้าเดินเข้ามาหาเขาและถามด้วยความเป็นห่วงว่า “บราเธอร์เจย์ คุณโอเคไหม?” ผัวะ… เจย์ปล่อยหมัดเข้าที่ท้องของลูกน้อง ชายผู้นั้นรู้สึกได้ถึงตะคริวที่หน้าท้องและเขาก็ล้มลงกับพื้นแล้วจับหน้าท้องเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด “แม่ง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น
เมื่อพูดถึงคาร์สัน ยอร์ก ใบหน้าของเจย์ เบลดก็กระตุกเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะเป็นนายน้อยซาร์แห่งเมืองไพร์ม แต่เขาก็ต้องเกรงกลัวคาร์สัน ยอร์ก ที่เป็นราชาแห่งเซาท์ริเวอร์อยู่มาก ในเวลานี้ เขาตาบอดอย่างสิ้นเชิงเพราะความรักที่เขามีต่อคอนนี่ ยอร์ก เขาเห็นไทร์เป็นคู่ต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา เมื่อคาร์สันเชิญไทร์ไปทานอาหารเย็น เจย์รู้สึกว่าตำแหน่งของเขาถูกคุกคาม เมื่อจิตนาการถึงคอนนี่และไทร์ ที่กำลังมีความสุขอยู่ด้วยกัน มันบีบคั้นหัวใจของเขาและจุดประกายความโกรธของเขา เขาไม่สามารถทนเห็นมันได้ “ไทร์ ซัมเมอร์! ฉันไม่สนใจว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าแกยังกล้าที่จะเข้ามาเหยียบเมืองไพร์มอีก ฉันจะฆ่าแก!” เมื่อมองดูท่าทางที่คุกคามของเจย์ ไทร์กลับคิดว่ามันไร้สาระ “ฉันไม่ได้สนใจมิสยอร์กของนาย ขอร้องเถอะเจย์ อย่ามายุ่งกับฉัน” ไทร์ไม่สนใจคนเหล่านี้ในขณะที่เขากลับไปที่รถคาดิลแลคของเขา พวกเขาโชคดีที่เป็นคนของคาร์สัน ยอร์ก ถ้าไม่เช่นนั้น ไทร์จะไม่เมตตาพวกเขาอย่างแน่นอน “ฉันไม่สน ว่าแกจะสนใจเธอหรือเปล่า แต่เธอต้องการแต่งงานกับแก และนั่นคือความกังวลของฉัน! ฉันจะให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย กลับเมือง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม
“นายบอกว่า ระหว่างนายกับคอนนี่ ยอร์ก ไม่มีอะไรไม่ใช่เหรอ? ทำไมพ่อของเธอถึงชวนนายไปที่นั่น? ไม่น่าแปลกใจที่นายจะมั่นใจมาก ๆ ว่าบริษัทต่าง ๆ ในเมืองไพร์มจะต้องมาอ้อนวอนเรา ใครจะรู้ว่านายกำลังคิดที่จะทยานขึ้นไปด้วยความช่วยเหลือจากตระกูลยอร์ก” ไทร์ ซัมเมอร์ขมวดคิ้ว วินนี่เฟรดแสดงออกถึงพฤติกรรมแปลก ๆ ไม่เหมือนวินนี่เฟรดคนเดิม เธอกลายเป็นคนไร้เหตุผล บางทีคอนนี่ ยอร์กอาจจะโดดเด่นเกินไป ด้วยหน้าตาที่ดูดีและภูมิหลังของตระกูลที่โดดเด่นของเธอ ที่ทำให้วินนี่เฟรดต้องเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา สิ่งนี้เกิดขึ้น เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งห่วงใยผู้ชายของเธออย่างแท้จริง ซึ่งหมายความว่าไทร์ ซัมเมอร์ มีจุดที่ลบไม่ออกอยู่ในหัวใจของวินนี่เฟรด ซี “ฉันจะโกรธถ้าเธอยังเป็นแบบนี้ต่อไป วินนี่เฟรด” วินนี่เฟรดถอนหายใจและเปลี่ยนทัศนคติของเธอในทันใด เธอหัวเราะ "ฉันแค่ล้อเล่น! แต่ว่าแบลร์กับฉัน เราจะไม่ไปกับนาย คาร์สัน ยอร์ก อาจจะต้องการเชิญนายคนเดียวเท่านั้น” “เขาไม่ใช่คนแบบนั้น” ไทร์ตอบตามสัญชาตญาณ แต่แล้ว จู่ ๆ ความตระหนักก็แวบเข้ามาในใจของเขา เฉกเช่นแสงแวววาบจากสวรรค์ หรือเพื่อให้แม่นยำยิ่งขึ้น สัมผัสที่หก ที
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 234 คำเชิญของ คาร์สัน ยอร์ก
เสียงฟ้าร้องดังก้องอยู่ข้างนอก ท่าทางของวินนี่เฟรดมืดมนลง ไทร์ถึงกับพูดไม่ออก เขายกมือขึ้นตามสัญชาตญาณด้วยเสียงฟ้าร้องฉับพลันและเขาก็เอามือลงหลังจากนั้น ในขณะนั้น เกรแฮม เดวิสโทรมา เพื่อแจ้งว่าลูกค้าจากเมืองไพร์มมาถึงแล้วและกำลังรออยู่ที่ชั้นล่าง วินนี่เฟรดจ้องเขม็งไปที่ไทร์ก่อนจะเดินออกจากออฟฟิศไป ไทร์นั่งลงบนเก้าอี้ของวินนี่เฟรด จากนั้นเขาหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและโทรไปหาฮวน เยตส์ ในอีกด้านหนึ่งของการโทรวิดีโอ ฮวนกำลังมีช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการผ่อนคลาย ในที่ดินของเขาที่แฟนทั้งสองคนมอบให้แก่เขา “ฮวน ภรรยาของฉันมีอาการหึงหวง ฉันควรจะทำยังไงดี?" ไทร์ถาม บนหน้าจอ ฮวนตกใจเล็กน้อย “นายท่าน ท่านลืมคำแนะนำของผมไปแล้วเหรอ?” “ไสหัวไปซะ” ถ้าหากพวกเขาอยู่ใกล้กัน ไทร์จะทำให้ฮวนต้องพ่ายแพ้อย่างที่เขาจะไม่มีวันลืม เมื่อเห็นท่าทางบูดบึ้งของไทร์ ฮวนรู้ดีว่าเขาควรจะเข้าข้างเจ้านายของเขาและหุบปาก “นายท่าน ถ้าเธอหึงหวง แสดงว่าเธอห่วงใย ยิ่งความหึงหวงมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งห่วงใยมากเท่านั้น! ท่านจะต้องพูดจาหวาน ๆ กับเธอ แล้วสาบานด้วยชีวิตของท่านว่าท่านไม่ได้ทำอะไรผิดต่อเธอ หลังจ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 233 ฟ้าร้องในฤดูร้อน
เชลดอน เฮย์ส และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองออกไปตามที่ได้รับคำสั่ง จากนั้น ความเงียบสงัดก็เกิดขึ้นภายในสำนักงาน ไม่เพียงแค่เชลดอนที่ประหลาดใจเท่านั้น แต่คอนนี่ ยอร์กซึ่งอยู่นอกสนามก็ตกใจกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเช่นกัน จนถึงตอนนี้ เธอไม่เคยเห็นใครที่มีพลังมากพอที่จะส่งเจย์ เบลด บินออกไปได้ด้วยหมัดเพียงหมัดเดียว "คุณเป็นใคร?" เธอมองไทร์ ซัมเมอร์อย่างระมัดระวัง พูดตามตรง เธอสนใจไทร์ ที่หล่อเหลาได้ถึงเพียงนี้ "เธอเป็นใคร?" ไทร์ถามกลับ คอนนี่ตรงไปตรงมากับความตั้งใจของเธอ “ฉันคือ คอนนี ยอร์ก ลูกสาวของคาร์สัน ยอร์ก ธิดาของกษัตริย์แห่งเซาท์ริเวอร์ ฉันมาเพื่อตามหาไทร์ ซัมเมอร์ เพื่อแต่งงานกับเขา” อะไรนะ? ไทร์รู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก ลูกสาวของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ ต้องการแต่งงานกับเขา? นี่เป็นเรื่องตลกที่น่ารังเกียจแบบไหน? เดี๋ยวก่อน แล้วใครคือ ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ อีก? คาร์สัน ยอร์ค? ไทร์รับรู้ได้อย่างฉับพลัน เขาเป็นสามีของป้าเควลช์ไม่ใช่เหรอ? ผลงานชิ้นเอกของพระเจ้าคนนี้คือลูกสาวที่ไร้ค่าของเฮเธอร์ เควลซ์? "ออกไปเถอะ ฉันไม่เห็นด้วย” ไทร์ตอบอย่างตรงไปตรงมาหลังจา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 232 ช่วยหย่ากับไทร์ ซัมเมอร์ด้วย
อะไรนะ?” วินนี่เฟรดเกือบทำกาน้ำชาในมือของเธอหก เธอมองไปที่คอนนี่ ยอร์ก ด้วยความงุนงงและพยายามทำความเข้าใจกับคำที่เธอเพิ่งได้ยิน ผู้หญิงคนนี้กล้ามาก! เธอกล้าแสดงความรักในที่สาธารณชนกับชายที่แต่งงานแล้วต่อหน้าภรรยาของเขาได้ยังไง? ความไร้เดียงสาของคอนนี่มันไร้สาระเกินไป "มิสยอร์ก มันไม่ตลกนะคะ” ทัศนคติที่จริงใจของวินนี่เฟรดหายไปทันที ความประทับใจที่ดีของเธอที่มีต่อคอนนี่ลดลง ในทางกลับกัน คอนนี่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “มิสวินนี่เฟรด ฉันมาที่นี่วันนี้ด้วยความตั้งใจจริง ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับคุณ ฉันไม่มีวันเปลี่ยนใจที่จะแต่งงานกับไทร์ ซัมเมอร์ ช่วยหย่ากับเขาด้วย แน่นอน ฉันจะชดเชยความสูญเสียที่เกิดขึ้น หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์เป็นยังไง? เพียงพอสำหรับคุณไหม?” วินนี่เฟรดกำลังต่อสู้เพื่อระงับความโกรธของเธอ แต่ข้อเสนอของคอนนี่ที่จะจ่ายให้เป็นฟางเส้นสุดท้าย เธอกำลังคิดอะไรอยู่? การจ่ายเงินให้เพื่อแลกกับสามี? “กรุณาเคารพการแต่งงานของเราด้วย มิสยอร์ก” น้ำเสียงของวินนี่เฟรดเย็นชา ถึงยังไงคอนนี่ก็ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง "มิสวินนี่เฟรด เหตุผลที่คุณปล่อยไทร์ไปไม่ได้ เป็นเพราะลูกสาวของคุณใช่ไหม? ไม่เ
