Share
บทที่ 125 ผู้สิ้นหวัง ภาคหนึ่ง
Related chapter
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 126 ผู้สิ้นหวัง ภาคสอง
กระบะขับผ่านช่วงเวลาพลบค่ำ เมื่อพวกเขาไปถึงยังเมืองสแวมป์วิลล์ ก็เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้ว!มีถังขยะอยู่ข้างประตูหลังของโรงแรมบนถนนที่พลุกพล่าน ชายพิการที่ดูสกปรกและดูง่อยสุด ๆ กำลังค้นหาอาหารในถังขยะ เขาหิว หิวจนใส้จะขาดก่อนหน้านี้ เขาเห็นพนักงานโรงแรมโยนของเหลือทิ้งลงในถังขยะใบนี้ ชายคนนั้นใช้เวลาประมาณสิบนาทีก่อนที่เขาจะไปถึงตรงถังขยะ เขาใช้เวลาสิบนาทีในการเดินทางในระยะทางเพียงแค่หนึ่งร้อยเมตร ซึ่งเคลื่อนที่ช้ากว่าเต่า ขาทั้งสองของเขาหักจึงใช้แขนคลานไปแทนชายคนนั้นเคาะถังขยะทิ้ง แล้วขูดเศษที่เหลือเพื่อยัดเข้าปากของเขา เขาหิวมากจนของเหลือในถังขยะนี้ดูเหมือนเป็นงานเฉลิมฉลองสำหรับเขา“นั่นไม่ใช่ราชามวยแห่งเมืองสแวมป์วิลล์หรอกเหรอ? ไทเลอร์ แลงคาสเตอร์?”“นายพูดถูก นั่นเขาไทเลอร์ แลงคาสเตอร์!”กลุ่มชายที่มีรอยสักเข้ามาหาไทเลอร์และเตะที่ถังขยะที่อยู่ตรงหน้าของเขาทิ้ง“ฮ่า ฮ่า ใครจะรู้ว่าราชามวยแห่งเมืองสแวมป์วิลล์ จะจบลงด้วยการกินขยะตามท้องถนน?”“เฮ้อ มันช่างน่าเศร้าเหลือเกิน”ชายคนหนึ่งหมอบลงและคว้าผมไทเลอร์ แต่ใบหน้าของเขาเห็นได้ชัดเจน ว่าเขากำลังเพลิดเพลินกับความโชคร้ายของไทเล
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 127 ฉันเป็นคนรอบรู้
ไทร์เดินทางไปมาระหว่างสามเมืองตลอดทั้งคืน เมื่อพวกเขากลับมาที่เมืองคานห์ ข้างนอกก็สว่างแล้ว แม็กซ์หาวด้วยอาการง่วงนอน แต่ไทร์ยังคงมีพลังเหลือล้น เขามองออกไปนอกหน้าต่างจนรุ่งสาง และแสงแดดส่องไปยังภูเขาภายนอกหน้าต่าง"มิสเตอร์ซัมมอร์ มันวิเศษมากที่คุณยังมีพลังงานเหลือเฟือ ทักษะของคุณคืนนี้ช่างเปิดหูเปิดตายิ่งนัก!”“อย่างนั้นเหรอ?” ไทร์ยิ้มและตอบว่า “ครั้งหนึ่ง ฉันเคยต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังในภูเขา เราทั้งคู่ไม่ได้นอนเป็นเวลาเจ็ดคืนเจ็ดวัน จนในที่สุดฉันก็ล้มเขาได้ หลังจากนั้นฉันก็ไม่รู้สึกเหนื่อย แม้ว่าฉันจะไม่ได้นอนเป็นเวลานานก็ตาม”“คุณเป็นสไนเปอร์หรือเปล่าครับเนี่ย?” แม็กซ์ถามด้วยความสงสัย“ไม่ ฉันแค่เป็นพวกถนัดทุกด้าน”เมื่อรถกระบะกลับมาถึงยังฟาร์มสุนัข พระอาทิตย์ก็ขึ้นสูงบนท้องฟ้าแล้ว แม็กซ์กระโดดลงจากรถแล้วพูดว่า “สุนัขหม้อไฟที่ฉันเคี่ยวทิ้งไว้ตลอดทั้งคืนน่าจะปรุงได้ที่แล้ว”ไทร์มองดูพระอาทิตย์ยามเช้าและยิ้ม “การกินสุนัขฮอทพอทในช่วงเช้าของฤดูร้อน บำรุงกำลังแค่ไหน!”ไทร์เดินไปยังโรงเก็บสุนัข และปลดล็อคกุญแจโลหะ และผลักประตูเปิดออก ไฟหรี่สลัวภายในห้องยังคงเปิดอยู่ แต่เมื่อแ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 128 ชาร์ล็อท ฟิชเชอร์
เจ้าของธุรกิจทุกคน ไม่ว่าจะอยู่ในอุตสาหกรรมใด ต่างก็มีความฝันที่จะสร้างบริษัทและแบรนด์ของตนให้เป็นสากล ไม่มีข้อยกเว้นแม้แต่กับวินนี่เฟรดเธอเคยคิดว่ามันเป็นแค่ความฝัน แต่ตอนนี้เธอรู้ว่ามันเป็นไปได้ เพื่อให้สามารถตั้งแบรนด์ของตัวเองได้ วินนี่เฟรดจึงทุ่มเทความพยายามและความรู้ทั้งหมดของเธอ ในงานของเธอในช่วงเวลานี้เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับก้าวสำคัญนั้นพวกเขาต้องการเปิดช่องทางการขายทุกพื้นที่ในจังหวัดริเวอร์เดลให้มากที่สุด และทำทุกอย่างที่ทำได้ โครงการได้รับความร่วมมือกับบริษัทเครื่องแต่งกายหลายแห่งในเมืองทาโคมา หากโครงการเหล่านี้ประสบความสำเร็จและสามารถได้รับการตอบรับที่ดีจากตลาด นั่นจะเป็นการวางรากฐานสำหรับออทัมน์ฟิลด์เมื่อพวกเขาเริ่มสร้างแบรนด์ อย่างไรก็ตาม ถ้าหากพวกเขาต้องล้มเหลว มันจะนำมาซึ่งความสูญเสียต่อออทัมน์ฟิลด์ กรุ๊ปอย่างใหญ่หลวงไม่ว่าจะเป็นวินนี่เฟรด โจเซฟหรือผู้บริหารคนอื่น ๆ ในออทัมน์ฟิลด์ พวกเขาต่างก็มั่นใจในแผนการนี้ ผลิตภัณฑ์ของพวกเขาทนต่อการทดสอบของตลาด ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะล้มเหลว!เมืองทาโคมา เป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดริเวอร์เดล และเมืองนี้เป็นเมืองใหญ่ในจังหวัดริ
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 129 มนุษย์แบ่งออกเป็นสามชนชั้น
ชาร์ล็อท ฟิชเชอร์ ไม่ได้มีรูปร่างที่ดี และหน้าตาของเธอก็ธรรมดา ถ้าผู้หญิงแบบนี้เกิดมาในครอบครัวทั่วไป สังคมคงไม่เอาจริงเอาจังกับเธอ แต่ด้วยความเธอโชคดี ที่เธอได้เกิดมาในตระกูลฟิชเชอร์ มันจึงกลายเป็นโชคชะตาของเธอ ที่จะหยิ่งยโสอย่างเหลือทนตั้งแต่อายุยังน้อย!อำนาจมาหาเธออย่างง่ายดาย ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องการให้ภูมิหลังของครอบครัวต้องมาแปดเปื้อนในเรื่องแค่นี้อย่าง แต่ในความคิดของคาร์ลนั้นต่างออกไป เขามีประสบการณ์ในสังคมมากมากมาย ดังนั้นเขาจึงรู้วิธีที่จะใช้ตัดสินสถานการณ์“ชาร์ล็อท แม้กระทั่งคารีมยังเสียชีวิตด้วยมือของไทร์ นอกจากนี้ ข่าวลือที่แพร่กระจายไปทั่วเมืองคานห์ เกี่ยวกับโนอาห์ ลี ที่เขามีราชาสนุน เขาคนนั้นอาจจะเป็น ไทร์ ซัมเมอร์ ก็ได้! ดังนั้น เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาด จะดีกว่าถ้าเธอหาผู้เชี่ยวชาญของตระกูลของเธอมาจัดการไทร์ ให้เด็ดขาด ”"เงียบไปซะ!" เสียงคำรามอย่างกะทันหันของชาร์ล็อท ทำให้พ่อตาของเธอเงียบไปในทันที “สิ่งที่อยู่ใต้ดิน สามารถเปรียบเทียบกับสิ่งที่กล่าวมาข้างต้นได้หรือยังไง? นี่คือเหตุผลที่ตระกูลฮิลล์ของคุณไม่สามารถกดขี่เดรก ทัคเกอร์ และกลุ่มของเขาได้ หลังจากผ่
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 130 ผู้หญิงไม่ควรทำเรื่องให้ยุ่งยากต่อผู้หญิงคนอื่น
อันที่จริง วินนี่เฟรดเดาตัวตนของชาร์ล็อทได้ตั้งแต่เริ่มต้น อย่างไรก็ตาม เมื่อชาร์ล็อทประกาศด้วยตัวเอง วินนี่เฟรดก็ยังคงรู้สึกประหม่า ออทัมน์ฟิลด์และตระกูล ฮิลล์ อยู่ในจุดที่มีเพียงฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะสามารถแก้ไขแความแตกต่างนี้ได้ เนื่องจากชาร์ล็อทมาที่นี่เป็นการส่วนตัวเพื่อประณามวินนี่เฟรด คงไม่ใช่สัญญาณที่ดีสำหรับเรื่องนี้“เธอไม่จำเป็นต้องประหม่ามาก ถ้าฉันต้องการทำอะไรเธอ ฉันจะทำก่อนหน้านี้ก็ได้” ขณะที่เธอพูด ชาร์ล็อทก็ชี้ไปยังที่นั่งด้านหลังโต๊ะ “ไปนั่งคุยกันเถอะ”ตอนนี้ มันเหมือนกับว่าชาร์ล็อทเป็นเจ้าของสำนักงานแห่งนี้ เธอได้กดขี่ออร่าของวินนี่เฟรดอย่างสมบูรณ์วินนี่เฟรดนั่งลงในขณะที่เหงื่อก่อตัวขึ้นบนหน้าผากของเธอ "เธอต้องการอะไร?"“เธอคิดว่าฉันต้องการอะไร?” ชาร์ล็อทถามกลับ ก่อนจุดบุหรี่ในมือของเธอและสูบมัน “ผู้ชายของเธอทำให้สามีของฉันพิการและยังฆ่าลุงของเขาที่เป็นเหมือนครอบครัวของฉัน คาร์ล ฮิลล์ พ่อตาของฉันบอกว่า ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะผู้ชายของเธอ สั่งให้เธอเกลี้ยกล่อมสามีของฉัน เพื่อที่เธอทั้งคู่จะได้ใช้ประโยชน์จากเขา! แต่สามีของฉันไม่เต็มใจ และนั่นเป็นเหตุผลที่พวกเธอทำให้เขา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 131 ออทัมน์ฟิลด์ เข้าขั้นวิกฤต
‘ลุงอเล็กซ์’ คนนี้ที่ชาร์ลอตต์พูดถึงคือ อเล็กซ์ ลีโอนาร์ด ที่อยู่ในเมืองทาโคมา อเล็กซ์เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียง ตระกูล ลีโอนาร์ด แห่งเมืองทาโคมา ก็เป็นหนึ่งในตระกูลชนชั้นสูงเพียงไม่กี่ตระกูล บริษัทเครื่องแต่งกายของพวกเขาเป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในเมืองทาโคมา ซึ่งดำเนินธุรกิจด้านการผลิตและการจำหน่ายเครื่องแต่งกายตระกูลลีโอนาร์ดมีแบรนด์เสื้อผ้าเป็นของตัวเองและเริ่มขายแบรนด์ในตลาดต่างประเทศเมื่อสามปีก่อน ตระกูลลี โอนาร์ดไม่เพียงมีสถานะที่สูงในตลาดเสื้อผ้าของประเทศเท่านั้น แต่พวกเขายังมีชื่อเสียงในต่างประเทศอีกด้วย ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะสวมมงกุฎให้แก่ตระกูลนี้ ในฐานะบริษัทเครื่องแต่งกายชั้นนำในจังหวัดริเวอร์เดลและทั่วทั้งภาคใต้ของจักรวรรดิเซเลสเชียลเพื่อให้ออทัมน์ฟิลด์ได้ปูทางไปสู่การสร้างแบรนด์ของตัวเอง ทิศทางเชิงกลยุทธ์หลักคือเมืองทาโคมา ก่อนหน้านี้ออทัมน์ฟิลด์ ทุ่มเงินมหาศาลเพื่อรักษาโครงการขนาดใหญ่สองสามโครงการในเมืองทาโคมาไว้ และผู้ร่วมโครงการชั้นนำของพวกเขาก็คือลีโอนาร์ดกรุ๊ปชาร์ล็อทถือว่าตัวเองเป็นชนชั้นสูง ดังนั้นเธอจึงไม่ใช้วิธีการ เช่น ใช้มาเฟียเพื่อกำจัดวินนี่เฟรดและไทร์เหม
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 132 นายมีเวลาหนึ่งนาที
วินนี่เฟรด ซี ตกตะลึงเป็นอย่างมากในขณะที่เธอได้ยินเสียงที่มีอิทพลของชาร์ล็อท ฟิชเชอร์จากทางโทรศัพท์ “ภายในเวลาสามวัน มากับสามีของเธอเพื่อขอโทษตระกูล ฮิลล์ ไม่เช่นนั้น เธอจะต้องเผชิญกับการล้มละลายของออทัมป์ ฟิลด์อย่างแน่นอน! อย่าโทษฉันที่โหดร้าย ฉันเคยพูดตั้งแต่แรกแล้ว ว่าผู้หญิงไม่ควรทำเรื่องให้ยุ่งยากสำหรับผู้หญิงคนอื่นเธอนำมันมาสู่ตัวเธอเอง ดังนั้นฉันจะแสดงให้เธอเห็นว่าฉันทำอะไรได้บ้าง!”หลังจากตะโกนใส่วินนี่เฟรด ชาร์ล็อทก็หัวเราะด้วยความสะใจก่อนจะวางสายไปใบหน้าของวินนี่เฟรดซีดลง ในขณะที่โทรศัพท์ของเธอก็ตกลงไปบนโต๊ะ“ท่านประธานซี เกิดอะไรขึ้น?”โจเซฟ ซีและเกรแฮม เดวิสถามอย่างกังวล“ไม่มีอะไร”วินนี่เฟรดเรียกคืนสติได้และสูดหายใจเข้า “พวกคุณไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ปล่อยให้ออทัมน์ฟิลด์ต้องล่มสลายแน่นอน เชื่อในตัวฉัน!"แม้ว่าคำพูดของวินนี่เฟรดจะฟังดูน่าเชื่อ แต่ภายในเธอรู้สึกถึงความไร้อำนาจตอนนี้เธอกำลังเผชิญกับเรือข้ามฟากขนาดมหึมา ในขณะที่บริษัทของเธอเป็นเพียงเรือลำเล็ก ๆ และดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะรอดจากคลื่นยักษ์แห่งความโชคร้ายนี้อย่างไรก็ตาม วินนี่เฟรดไม่รู้ว่า ยังมีสิ่ง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 133 สวรรค์และนรก
อเล็กซ์ ลีโอนาร์ด เสียสติไปแล้ว ตอนนี้ จิตใจของเขายุ่งเหยิง และร่างกายของเขาสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้ราวกับว่าเขาถูกทิ้งลงในแอ่งน้ำแข็งเย็นยะเยือก โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานของเขาราวกับเสียงคำสาปที่ยังคงสั่นอยู่ในหูของเขาในขณะเดียวกัน แผนกต่าง ๆ ภายนอกสำนักงานของเขา รวมถึงแผนกการลงทุน แผนกออกแบบ แผนกโลจิสติกส์ และฝ่ายการตลาด...พนักงานจากแต่ละแผนกวิ่งเข้ามาที่สำนักงานของอเล็กซ์เพื่อแจ้งข่าวร้ายอย่างต่อเนื่องภายในเวลาเพียงแค่ไม่กี่นาที ลีโอนาร์ดกรุ๊ปก็ดูเหมือนจะจมอยู่กับเหตุการณ์ที่โชคร้าย นี่เป็นสึนามิครั้งใหญ่ที่สุดจุดจบของพวกเขาใกล้เข้ามาแล้ว!ในขณะเดียวกัน ไทร์ ซัมเมอร์ยังคงนั่งอยู่บนโซฟาโดยมีขาข้างหนึ่งไขว้ทับขาอีกข้างหนึ่ง ตอนนี้เขากำลังเล่นเกมโซโคบันบนโทรศัพท์ของเขา ถึงตอนนี้เขาไปถึงขั้นที่เก้าแล้วท๊าดาและตอนนี้ อเล็กซ์ก็ได้คุกเข่าต่อหน้าไทร์แล้วความเย่อหยิ่งและรัศมีที่ความเหนือกว่าของเขาได้จางหายไปอย่างสมบูรณ์ มันถูกแทนที่ด้วยความหวาดกลัวและเสียใจ“ได้โปรดแสดงความเมตตาด้วย!” ผู้บริหารระดับสูงที่อยู่ถัดจากลีโอนาร์ดต่างก็ต้
Latest chapter
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 234 คำเชิญของ คาร์สัน ยอร์ก
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 233 ฟ้าร้องในฤดูร้อน
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 232 ช่วยหย่ากับไทร์ ซัมเมอร์ด้วย
