หาซื้อคน

แต่จือลู่ที่ไม่คิดว่าตนจะต้องออกเรือนก็ไม่ได้คิดอันใดตั้งแต่แรก เพียงอยากหาสิ่งใดทำ นางที่เป็นแม่สื่อ แถมยังได้แต่งหน้าเจ้าสาวในอาชีพที่นางรักอีกนับว่าอาชีพนี้ก็ไม่ได้แย่เกินไป หากป้าจูไม่เอ่ยเตือนนางเสียก่อนนางคงไม่ได้บอกป้าจิ่วในเรื่องนี้

เงินก้อนแรกที่นางได้จากป้าจิ่วเป็นเงินห้าสิบตำลึงนับว่ามากนัก หากเทียบกับค่าจ้างของแม่สื่อคนอื่น หนิงเฉิงเห็นพี่สาวมีความสุขจึงไม่ได้เอ่ยห้าม บ่าวในเรือนก็ช่วยคุณหนูของตนเช่นกัน

จือลู่อายุล่วงเข้าสู่วัยปักปิ่น นางจัดเลี้ยงขึ้นภายในจวนเท่านั้น โดยมีป้าจูเป็นคนช่วยปักปิ่นให้นาง เพราะนางไม่ได้สนใจเรื่องความเป็นนายหรือบ่าว

อาเยว่เมื่อแต่งเข้ามาเป็นสะใภ้ตระกูลจิ่วนางก็เปิดร้านขายของต่างถิ่นดั่งเช่นที่จือลู่ได้เคยแนะนำให้กับท่านป้าจิ่วไว้ กิจการของนางค้าขายได้กำไรงาม จนสหายของป้าจิ่วที่กำลังมองลูกสะใภ้ต่างก็สอบถามว่านางหาลูกสะใภ้เช่นนี้จากที่ใด

ป้าจิ่วจึงได้แนะนำจือลู่ให้ทุกคนได้รู้จัก แต่นามที่นางใช้เป็นแม่สื่อคือ 'อ้ายเสิ่น' (กามเทพ) ทุกครั้งที่นางออกไปพบฮูหยินทั้งหลายเพื่อสอบถามความต้องการของแต่ละคนนางจะปิดบังใบหน้าตนเองอยู่เสมอ ถึงจะเปิดใบหน้าให้ได้เ