การุณย์ขับรถไปจอดหน้าร้านสะดวกซื้อตามคำสั่งของตัวประกันปากดี มะเฟืองวางถุงยาไว้บนเบาะแล้วเปิดประตูลงจากรถ และเหมือนเดิม การุณย์จับตามองเธอทุกฝีก้าว เขามองผ่านกระจกใสเข้าไปเห็นเธอเดินไปเปิดตู้แช่ หยิบน้ำ แล้วเดินไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์ สายตาคู่คมวาววับเมื่อคนที่รับเงินจากเธอเป็นไอ้หนุ่มคนเดิมที่เธอยืนคุยด้วยเมื่อกี้ นั่น...หัวร่อต่อกระซิกกันอีกแล้ว และตอนยื่นมือรับเงินทอนจากมัน ไอ้หมอนั่นก็แอบจับมือเธอด้วย เขาเห็นเต็มสองตาเลย
มะเฟืองกลับขึ้นมานั่งบนรถอีกครั้ง หญิงสาวแกะยาคุมฉุกเฉินกินเข้าไปพร้อมกันทั้งสองเม็ด แล้วเปิดขวดดื่มน้ำตาม เมื่อเรียบร้อย เธอจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก ถึงแม้ผลสำเร็จในการป้องกันการตั้งครรภ์ของการคุมกำเนิดโดยวิธีนี้ ไม่ได้การันตีว่าจะคุมกำเนิดได้หนึ่งร้อยเปอร์เซ็น แต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย อะไรที่สามารถควบคุมหรือป้องกันได้ เธอก็จะทำทุกทาง และเธอไม่คิดจะเสี่ยงอีกในครั้งต่อไปอีกด้วย
“เสี่ยลงไปซื้อถุงยางอนามัยสิ” มะเฟืองรีบหันไปบอกคนขับรถ หน้าตาและน้ำเสียงของเธอจริงจังมาก คนถูกบอกให้ลงไป
“ขอบใจนะไอ้หนุ่มที่ช่วยเลือกถุงยางให้มะเฟือง ถ้าเราสองคนใช้หมดแล้ว ฉันจะกลับมาซื้ออีกนะ”“ครับเสี่ย” ไม่มีใครไม่รู้จักเสี่ยเจ๋ง ชายหนุ่มเองก็รู้จักเขาเช่นกันสองหนุ่มสาวต่างวัยเดินออกจากร้านไปแล้ว พี่ชายของมะเฟืองมองตามทั้งสองด้วยสายตาแปลกใจเล็กน้อย ถุงยางอนามัยที่ซื้อไปนั่นก็พอเดาได้ว่าเธอไม่ได้ซื้อไปให้พี่ไฟแน่นอน เขาไม่ได้สงสัยใคร่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนสาว แต่ที่ไม่เข้าใจคือทำไมคนดีๆอย่างมะเฟืองถึงยอมมาเป็นของเล่นของเสี่ยเจ๋งไปเสียได้ แต่ไม่ว่าอย่างไร เขาเชื่อว่าทุกคนมีเหตุผลในการเลือกทางเดินชีวิตของตนเสมอ มะเฟืองต้องมีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้ต้องตัดสินใจทำแบบนี้ ซึ่งเพื่อนของเขาไม่จำเป็นต้องอธิบายเหตุผลนี้ให้ใครฟัง และเขาก็ไม่มีสิทธิ์ไปอยากรู้หรือก้าวก่ายทางเดินชีวิตที่เพื่อนได้เลือกเองแล้วด้วย ทุกคนมีสิทธิ์เลือกทางเดินของตัวเอง ตราบใดที่ทางเดินที่เลือกนั้นไม่ทำให้ใครเดือดร้อนมะเฟืองนั่งนิ่งเงียบมาตลอดตั้งแต่ขึ้นรถแล้ว การุณย์ชำเลืองตามองหญิงสาวด้วยความหมั่นไส้ ให้
“เสี่ยเจ๋ง...อื้อ...” มะเฟืองโยกสะโพกพลิ้ว เธอส่ายร่อนเข้าหานิ้วหยาบกร้านที่ชักเข้าออกในกายสาวอย่างลืมอาย ผู้ช่ำชองชั้นเชิงสวาทโยกควานในหลืบสาวล้ำลึกได้ไม่นาน มะเฟืองก็ร้อนวูบวาบไปทั้งร่องรัก หญิงสาวจิกกำบ่าแกร่งแน่น แหงนเงยหน้าอ้าปากครางกระเส่า สมองว่างเปล่าขาวโพลน เธอได้ยินเพียงเสียงฝ่ามือหยาบกร้านตีกระทบเนินเนื้อสาวฉ่ำน้ำทุกครั้งที่เขากระทุ้งนิ้วมือเข้าออก มันดังหยาบโลน ทว่ากลับกระตุ้นเร้าให้เธอร่านร้อนถึงขีดสุด “เสี่ย...หนูเสียว อ๊า! เสี่ยขาไม่ไหวแล้ว อ๊าย!” มะเฟืองลืมตัวแทนตัวเองว่าหนู หญิงสาวแหงนเงยหน้าหวีดร้องเสียงหลงเมื่อถูกนิ้วร้ายกาจกระทุ้งกระแทกส่งเธอไปยังปลายทางเพลงกาม ดวงตาคู่งามหลับพริ้ม สองมือจิกกำบ่าแกร่งสุดแรง ร่างสาวกระตุกเฮือก น้ำกามราคะไหลถะถั่งล้นฝ่ามือใหญ่ กล้ามเนื้ออ่อนในร่องรักตอดกระตุกยวบยาบการุณย์รีบชักนิ้วมืออกมา ปลดเข็มขัด ปลดกระดุม รูดซิปกางเกงยีน แล้วยกสะโพกขึ้นรูดกางเกงลงพร้อมกางเกงในสีเข้มไปกองอยู
7 ลงโทษหลังจากกินอาหารมื้อค่ำที่โรงครัวร่วมกันคนงานคนอื่นแล้ว มะเฟืองก็อาบน้ำอาบท่าเตรียมตัวขึ้นไปปรนเปรอบำเรอกามตาแก่บ้าเซ็กซ์ หญิงสาวนั่งทอดถอนใจอยู่บนที่นอน เธอรอเวลาให้ใกล้ถึงสี่ทุ่มก่อน แล้วจึงจะออกจากบ้านพักดวงตาคู่งามมีแววสับสน ใบหน้าสาวหม่นเศร้า ความคิดมากมายตีกันอยู่ในหัว บางทีเธอก็ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ทำลงไปนั้นเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องแล้วหรือเปล่า หากพี่ชายเธอรู้ว่าน้องสาวเอาตัวเข้าแลกเพื่อต่อรองกับความปลอดภัยของเขา พี่ชายเธอจะว่าอย่างไรบ้าง พี่ไฟจะโทษตัวเองไหมว่าเป็นต้นเหตุให้เธอต้องตกอยู่ในสภาพนี้ เธอไม่อยากให้พี่ชายโทษตัวเอง ไม่อยากให้เขารู้สึกผิด ที่ผ่านมาพี่ไฟเสียสละและทำเพื่อเธอมามากแล้ว เรื่องแค่นี้ทำไมเธอจะทำเพื่อเขาไม่ได้ อะไรที่เสียแล้วก็ให้มันเสียไป ขอแค่ให้พี่ชายเธออยู่รอดปลอดภัยก็พอ“พี่ไฟจะต้องไม่รู้เรื่องนี้” มะเฟืองบอกกับตัวเองเบาๆเสียงเคาะป
“ฉันสั่งให้ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และไม่ต้องไปทำงานที่โรงอิฐแล้ว” การุณย์ใช้เสียงเข้มดุสั่งอีกครั้ง ทว่าคนถูกสั่งไม่ยอมทำตาม มะเฟืองชะงักเท้าหยุดฟังเขาพูดเพียงครู่ ก่อนเดินตรงไปยังประตู แต่ก่อนที่มือบางจะเอื้อมไปแตะลูกบิดประตู ลำแขนเรียวก็ถูกกระชาก ร่างสาวถูกดึงเข้าสู่วงแขนแกร่ง การุณย์กอดรัดเอวคอดไว้แน่นด้วยมือเพียงข้างเดียว มะเฟืองขืนตัวไว้ด้วยการใช้สองมือยันอกกว้าง สองสายตาประสานสบ ดวงตาสองคู่ลุกโชนด้วยไฟโทสะ ต่างมองกันราวกับจะแผดเผากันให้มอดไหม้ลงตรงนี้ “อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า และห้ามไปเหยียบที่โรงอิฐอีกเด็ดขาด” การุณย์สั่งเสียงราบเรียบ “ปล่อย!” มะเฟืองกัดฟันบอก ทั้งพยายามเบี่ยงตัวออกจากวงแขนแข็งแรง “อยากลองดีกับฉันเหรอ” การุณย์ดึงผ้าปิดหน้าหญิงสาวออก เขาบีบแก้มสาว
“ซี้ด! จะเสียวคนเดียวเหรอ ไม่ดีหรอก” การุณย์ยิ้มร้าย เขาช้อนสะโพกสาวขึ้น ขยับสะโพกดุนดันส่วนปลายน้ำเนื้อแข็งคึกให้จุ่มอยู่ตรงปากทางร่องสาว กระเด้งเอวเสือกไสส่วนหัวให้จมจ่อมเพียงตื้นๆ ขยับกางขายืนมั่นคง เกร็งสะโพกรอรับการกระแทกโยกโยนจากคนที่เขาอุ้มกระเตงอยู่“กระแทกลงมาแรงๆ” สิ้นเสียงสั่ง มะเฟืองก็โหนตัวกระแทกสะโพกลง ร่องเนื้อสาวสวยดูดกลืนลำเนื้อชายจนมิด หญิงสาวหวีดร้องให้กับความซ่านเสียวที่เสียดแทงไปทุกรูขุมขน การุณย์ครางกระหึ่ม เสียวไปทั้งลำกาย ยิ่งร่องเนื้ออุ่นอ้าวตอดรัดหนุบหนับเขาก็ยิ่งเข้าใกล้ความบ้าคลั่งเข้าไปทุกที“โอ้ว! มะเฟือง ซี้ด! เด็ดอะไรอย่างนี้ อ่า!” การุณย์เกร็งสะโพกกระดกสอดเสยทุกจังหวะที่หญิงสาวโยกโยนกดกระแทกลงกลืนกินตัวตนของเขา ร่องสาวรูดรัดหนึบแน่นรีดเค้นจนเขาแทบทะลักทะลายให้ขายหน้า หนุ่มใหญ่ขบกรามแน่น ข่มความเสียดเสียวที่พุ่งสูงใกล้ทะลุเพดานความอดกลั้นไปทุกที เขารีบหาตัวช่วยด้วยการพลิกตัวหันแผ่นหลังเนียนแนบผนัง ช้อนสองแขนลงใต้ขาพับสาวทั้งสองข้าง กดสะโพกสอบตรึงเธอไว้ให้อยู่นิ่งๆ
“ผิดสำแดงพ่อมึงสิ มีอะไร!” การุณย์ตะคอกเสียงดัง เก็บอาการระริกระรี้อารมณ์ดี ปรับสู่โหมดจริงจังแบบเนียนๆ ไอ้เชิดเกาหัวแกรกๆ รีบขยับเข้าใกล้อีกนิด แล้วกระซิบบอกจริงจัง“สายรายงานมาว่า ไอ้พวกตัดไม้เถื่อนมันจะลงมือวันนี้ครับเสี่ย” เมื่อได้ฟังรายงานจากลูกน้อง ใบหน้าหนุ่มใหญ่ก็เคร่งขรึมลงทันที“กี่โมง”“บ่ายโมงครับ”“ไปเตรียมคนให้พร้อม กูจะคิดบัญชีแบบทบต้นทบดอกกับพวกเลวนี้เอง” การุณย์บอกเสียงเข้ม สายตาดุวาววับด้วยเพราะเป็นผู้มีอิทธิพลในอำเภอ และมีกิจการค้าเฟอร์นิเจอร์ไม้ด้วย เขาจึงถูกทางการจับตาและสงสัยว่าเขาอาจจะเป็นพวกลักลอบตัดไม้ ปีที่แล้วไอ้พวกรับจ้างตัดไม้เถื่อนถูกจับบนภู พวกมันซัดทอดมาที่เขา กล่าวหาว่าเขาเป็นผู้ว่าจ้าง ทั้งที่เขาไม่มีส่วนรู้เห็นใดๆทั้งสิ้น กว่าเขาจะดิ้นหลุดมาได้ก็เสียทั้งเงินและเวลาไปมาก เขาให้คนนำสืบอยู่นานกว่าจะรู้ว่าพวกมันเป็นใคร และรู้กระทั่งว่ามันกำลังเคลื่อนไหว เพื่อจะเข้ามาตัดไม้พยุงต้นใหญ่ท
เสียงวิ่งสวบสาบและร่างคนที่เห็นอยู่ไกลๆทำให้การุณย์และลูกน้องพากันรีบหลบหลังต้นไม้ใหญ่ บ้างก็ก้มลงพรางตัวกับพุ่มไม้ใบหญ้า แต่เมื่อร่างที่วิ่งปานนักวิ่งลมกรดเข้ามาใกล้การุยณย์ก็เดินออกมาจากหลังต้นไม้ เขายิงปืนขึ้นฟ้าขู่ขวัญทันทีมะเฟืองตกใจเสียงปืนจึงหยุดวิ่ง เอามือปิดหูสองข้างแล้วรีบย่อตัวนั่งลงกับพื้น หัวใจดวงน้อยเต้นระรัว สั่นไปหมดทั้งตัวเพราะเกรงกลัวอันตรายที่จะเกิดขึ้นกับตน“กรี๊ด!” มะเฟืองกรีดร้องออกมาเมื่อถูกกระชากต้นแขนจนเธอต้องลุกขึ้นยืนตามแรงฉุดมหาศาล หญิงสาวหลับหูหลับตาดิ้นรน กระชากแขนกลับ“ยายบ้า! แหกปากร้องออกมาได้ แก้วหูฉันแตกแล้วมั้ง แล้วนี่จะดิ้นทำไม หยุดดิ้น!” เสียงตวาดที่เคยคุ้นทำให้มะเฟืองหยุดชะงัก หญิงสาวลืมตาขึ้นมองเจ้าของมือที่จับต้นแขนเธออยู่“เสี่ยเจ๋ง”“เออ...ฉันเอง แล้วนี่เธอเข้ามาในป่าทำไม คิดจะหนีเหรอ” การุณย์ถามแล้วจ้องหน้ารอคำตอบ“เอ่อ...ฉันนึกว่าเสี่ยจ
“เสี่ยขา! เร็ว! อ๊ะๆ” มะเฟืองร้องบอกเสียงสั่นพร่า เนื้อตัวเธอร้อนวูบวาบไปหมด ร่องเนื้อฉ่ำน้ำกระตุกตอดถี่ๆราวกับยินดีกับความเสียดเสียวที่กำลังไต่ระดับขึ้นเรื่อยๆ“เสี่ย...เสี่ย...อ๊ะ...อ๊าย!!!” มะเฟืองหวีดร้องเสียงดังก้อง กล้ามเนื้อร่องสาวดูดรัดรุนแรงรีดเค้นลำเนื้อชายที่ผนึกแนบอยู่กลางร่องให้แตกกระจายไปพร้อมกัน“มะเฟือง! ยายตัวดี!” การุณย์ครางกระหึ่ม เบียดสะโพกกดตัวตนแช่ลึกสุดทางร่องรัก ปลดปล่อยธารรักจนล้นหลืบสาว ไหลทะลักลงมาตามซอกขาขาว มะเฟืองสั่นระริก สองขาไร้สิ้นเรี่ยวแรง อ่อนระทวยไปทั้งร่าง หากไม่มีวงแขนแกร่งรวบกอดเอวเธอไว้ เธอคงล้มเผละลงไปกองอยู่กับพื้นแล้วเสียงหอบหายใจหนุ่มสาวต่างวัยดังประสานกัน กลิ่นเหงื่อระคนกลิ่นสาบสาวทำให้การุณย์อดใจไม่ไหว ต้องก้มลงหอมแก้มเนียนฟอดใหญ่“เธอมันเด็ดจริงๆมะเฟือง สุดยอด!” สิ้นเสียงชมของการุณย์ ต่างคนต่างก็เงียบเก็บเกี่ยวห้วงอารมณ์หวามอย่างอิ่มเอม
ด่วนพิเศษ2“เฮีย ลูกหลับหรือยังจ๊ะ” มะเฟืองเดินเช็ดปลายผมออกมาจากห้องน้ำ เอ่ยถามสามีที่รับหน้าที่กล่อมลูกชายวัยขวบเศษอยู่บนเตียง“ชู่ว์! เบาๆสินังหนู กว่าไอ้มะเขือม่วงจะหลับได้ เฮียแทบกระอักเลือดนะ”“เฮี้ย! เอาอีกแล้วนะ เรียกลูกแบบนี้อีกแล้ว เดี๋ยวเถอะ” มะเฟืองพาดผ้าเช็ดตัวไว้ที่ราวหน้าห้องน้ำ หญิงสาวเดินมาที่เตียงแล้วส่งสายตาดุให้สามี“เฮียเขยิบไปหน่อย หนูจะเอาตัวอ้วนไปนอนเตียงเด็ก” เมื่อสามีขยับเปิดทางให้ มะเฟืองจึงช้อนอุ้มเจ้าตัวอ้อนแนบอก แล้วอุ้มไปวางเตียงเด็กซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากเตียงใหญ่การุณย์มองตามบั้นท้ายเมียด้วยสายตาหวานฉ่ำหยาดเยิ้ม วันนี้เขาเร่งเคลียร์งาน รีบขึ้นมาหาเมียกับลูก หลังจากที่สามวันที่ผ่านมาลูกหลับก่อนเจอหน้าเขาตลอด“ป๊าพาเล่นซนจนเพลียใช่ไหมเนี่ย หลับไม่รู้เรื่องเลย เจ้าตัวอ้วน” มะเฟืองดึง
การุณย์ทอดถอนใจอย่างมีความสุข เสียวกระสันจนทะลุทุกสวรรค์ชั้นฟ้า หนุ่มใหญ่ยิ้มให้คนที่คลานคร่อมร่างของตนขึ้นมาจนใบหน้าเสมอกัน เขากอบใบหน้านวลไว้ด้วยสองมือ ใช้นิ้วโป้งข้างหนึ่งไล้เบาๆบนริมฝีปากอิ่มสีเรื่อ “เก่ง” คำชมของสามีทำให้มะเฟืองยิ้มหวาน ก้มลงจุ๊บเบาๆบนริมฝีปากหยักได้รูป “เฮียสอนมาดี” คำพูดของคนอยู่เป็นส่งผลให้เธอได้รับรางวัลเป็นจูบหวานๆอีกหนึ่งยก “ให้เฮียเลียบ้าง” เสียงบอกกระเส่าสั่น ลิ้นสากแลบเลียริมฝีปากของตนอย่างหื่นกระหาย มะเฟืองพลิกกายลงนอนหงาย รอกระทั่งสามีมานั่งอยู่หว่างขาเรียว หญิงสาวจึงเปิดอ้ากลีบสาว ด้วยการกางขาออกจนสุดแล้วชันเข่าขึ้น สองมือวางทาบเนินนาง แบะอ้าออกให้
“พูดอะไรกัน วาสนงวาสนาอะไร เป็นเมียเฮีย อยากไปไหนก็จะได้ไป ขอแค่บอก” “หนูอยากไปดาวอังคาร เฮียพาไปได้ไหม” มะเฟืองเงยหน้าขึ้นถามสามี หญิงสาวยิ้มล้อเลียนเจ้าเล่ห์ เสี่ยเจ๋งส่ายหน้ายิ้มน้อยๆ “ดาวอังคารไกลไป พาไปไม่ได้หรอก แต่ถ้าไปสวรรค์ชั้นเจ็ดล่ะก็ เฮียพาไปได้ทุกที่ทุกเวลา” “อุ๊ย! เฮีย!” มะเฟืองอุทานตกใจ เมื่อสามีย่อตัวลงอุ้มเธอแนบอก หญิงสาวรีบคล้องลำคอแกร่งไว้แน่น เธอกลัวตก “ป่ะ! ไปทัวร์สวรรค์ชั้นเจ็ดกันเถอะ” ร่างอวบอิ่มของคุณแม่ยังสาวถูกวางลงอย่างทะนุถนอมบนเตียงกว้าง มะเฟืองสบสายตากับสามี
การุณย์กอบใบหน้าเมียด้วยมือสองข้าง ค่อยๆจับให้เธอหันมามองหน้าเขา “ไม่อยากได้ลูกชายเหรอ” น้ำเสียงทุ้มถามด้วยความเป็นกังวล “ไม่เกี่ยวกับลูกสักหน่อย จะลูกสาวหรือลูกชายหนูก็รัก เพราะเขาเป็นลูกของหนู” เมื่อเมียยอมเปิดปากพูดด้วย การุณย์ก็ยิ้มได้ “แล้วทำไมต้องทำหน้าหงิกงอ ไม่สวยเลย” “ไม่สวยก็ไม่ต้องมารัก” “อ้าว! เป็นงั้นไป” คนถูกเมียงอนหัวเราะในลำคอ ดวงตาคู่งามตวัดมองไม่พอใจ&
“กว่าจะได้นอนกอดกันแบบนี้ก็เล่นเอาเกือบตายเนอะ” มะไฟบ่นไม่จริงจัง กรุณาหัวเราะคิก หญิงสาวจุ๊บคางสามีเบาๆ“แต่เราก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว” กรุณาเบียดกายเข้าหาความอบอุ่นจากร่างกำยำ มะไฟโอบกอดร่างสาวแน่นขึ้นอีกนิด“ใช่ เราได้อยู่ด้วยกันแล้ว และพี่จะไม่มีวันปล่อยมือจากตัวจิ๋วเด็ดขาด พี่สัญญา”กรุณาหลับตาลงด้วยความอุ่นใจในอ้อมกอดสามี แม้เรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาจะดูวุ่นวายและโหดร้ายในบางช่วง แต่สุดท้ายแล้ว วันนี้เธอก็ได้ใช้ชีวิตคู่กับคนรัก และป๊าของเธอก็มีคนที่รักและรักท่านมาอยู่ข้างกาย เส้นทางความรักของเธอกับพี่ไฟนั้นยาวนานหลายปี กว่าจะลงเอยกันได้แบบสวยงาม แต่เส้นทางความรักของป๊ากับมะเฟืองนั้นเกิดขึ้นในระยะเวลาสั้นๆ เป็นเส้นทางรักสายด่วน...ด่วนพิศวาส-จบบริบูรณ์-ด่วนพิเศษ 1&nbs
“ทำไมยังไม่นอน” เพราะสังเกตมาพักใหญ่แล้วว่า ช่วงหลังๆนี่มะเฟืองนอนเร็วมาก และหลับลึก แบบปลุกยังไงก็ไม่ตื่นด้วย ท่าทางเธอก็เหนื่อยๆ เขาเลยไม่อยากกวนเท่าไร ปล่อยให้เธอนอนสบายมาหลายคืนแล้ว “รอเฮียนั่นแหละ” ปากขยับพูด แต่ตาจะปิดอยู่รอมร่อ การุณย์หัวเราะในลำคอ เขาเดินไปนั่งลงใกล้เธอ โอบเอาร่างแน่งน้อยมากอด แล้วจุ๊บเหม่งเบาๆ “ง่วงก็นอน เดี๋ยวเฮียอาบน้ำก่อน จะมานอนกอดนะ” มะเฟืองพยักหน้ารับ หญิงสาวเอนกายลงนอนอย่างว่าง่าย เธอพร้อมหลับเต็มที่ การุณย์กลับออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่าเมียรักหลับไปซะแล้ว เขารีบสวมกางเกงขายาวผ้าฝ้าย เปลือยท่อนบน ปิดไฟทุกดวง แล้วคลานขึ้นเตียงไปนอนกอดเมีย มะเฟืองรับรู้
การุณย์ให้มะไฟเรียนรู้งานทุกอย่างที่ควรรู้ เพื่อจะได้นำไปใช้งานจริงในวันที่เขาจะเปิดร้านใหม่ให้ที่ต่างอำเภอ ตามที่เคยตกลงกันไว้ ซึ่งชายหนุ่มก็ขยันขันแข็งทำงาน และเรียนรู้ทุกอย่างได้อย่างรวดเร็วเป็นที่น่าพอใจ “ทำไมมะเฟืองไม่ท้องบ้างนะ” คนอยากมีลูกอีกคนหันไปถามภรรยาที่นั่งอยู่ข้างๆ คิ้วเข้มขมวดมุ่นสงสัย “เฮียทำไม่เป็นมั้ง” มะเฟืองว่ายิ้มๆ คนถูกสบประมาทแทบสำลักน้ำที่ยกขึ้นจิบ การุณย์หันมาสบตาแม่ตัวดีอย่างคาดโทษ มะเฟืองมองเมินสายตาของสามี เธอหันไปพูดกับพี่ชายต่อโดยไม่สนใจเขาอีก “พี่ไฟไปทำงานเถอะ หนูจะอยู่เป็นเพื่อนตัวจิ๋วให้เอง ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ” “ตัวจิ๋วอยู่กับมะเฟืองก็ได้ ตัวจิ๋วแพ้แค
“ตรงนี้ก็หอม” การุณย์เลื่อนใบหน้าลงไปจนถึงกลุ่มไหมเหนือเนินสาว เขาสูดดมเสียงดังฟอด มะเฟืองบิดตัวหนี ทุบตีบ่าบึกบึนไปหลายที ทว่าคนอยากมอบกายถวายตัวให้เมียไม่ระคายผิวแม้แต่น้อย“อื้อ! เฮีย! ยังไม่ได้ล้าง” เพราะมันผ่านการใช้งานมาอย่างโชกโชนเมื่อครู่ใหญ่ที่ผ่านมา น้ำสวาททั้งของเขาและเธอปนเปกันอยู่ตรงนั้น มะเฟืองจึงรีบเอ่ยห้ามอย่างตกใจ“ไม่ล้างก็หอม กระดองเต่าน้อย” การุณย์การันตีความหอมด้วยการสูดดมเสียงดังฟอดอีกครั้ง มะเฟืองอ่อนอกอ่อนใจที่จะห้ามปราม หญิงสาวประชดเขาด้วยการกางขาออกสุด การุณย์หัวเราะพอใจ ประชดแบบนี้เขาชอบ“หอมอีกสิ” อายซะที่ไหน ก็ในเมื่อเตือนไม่ฟัง เธอก็ทำประชดเสียเลยดวงตาคู่คมจับจ้องดอกไม้บานฉ่ำในระยะประชิด มองกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ สวย น่าหลงใหล และเขาก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้น และตอนนี้ก็ไม่คิดจะโงหัวขึ้นด้วยการุณย์ฝังใบหน้าลงบนผืนเนื้อสาว มันเปียกโชก ชุ่มฉ่ำ แต่เนื้ออ่อนสาวก็หวานละมุนลิ้น กลิ่นสาบสาวก็ยวนใจ ปาดเ
“อ้วกออกมาก็ได้” มะเฟืองทำท่าจะล้วงคออ้วกจริงๆ การุณย์ดึงมือเธอไว้แทบไม่ทัน“หนูกินไปแล้ว” การุณย์ย้ำอีกครั้ง มะเฟืองมองหน้าคนขี้งกด้วยสายตาดุ“คิดไว้ก่อนแล้วใช่ไหม” มะเฟืองมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง เขาเป็นพ่อค้าที่ไม่ยอมขาดทุนอะไรเลยจริงๆ“อย่ามาใส่ร้ายเฮีย” การุณย์พูดยิ้มๆ“กินไปกี่คำน้า” คนขี้งกทำท่าคิดคำนวณ ใบหน้าหล่อเหลากวนไม้กวนมือเหลือเกิน“ไม่รู้ ไม่ได้นับ” มะเฟืองดึงมือกลับมา ขยับตัวห่างจากเขา หญิงสาวสะบัดหน้าหนีงอนๆ การุณย์ขยับตาม โน้มใบหน้ากระซิบชิดใบหูขาว คำกระซิบบอกของเขา เล่นงานหัวใจสาวให้เต้นโครมคราม ใบหน้าร้อนผะผ่าว และยิ้มหวานเอียงอายน่ารัก การุณย์กระซิบบอกเสียงทุ้มสะกดใจสาวว่า“เฮียคิดราคาเหมาแล้วกัน ราคาเท่าหัวใจของมะเฟือง จ่ายมาซะดีๆ”บทจะหวานก็หวานปานน้ำตาลจะหยด มะเฟืองผู้ไม่ประสาตามไม่ทันคารมหนุ่มใหญ่ หญิงสาวได้แต่นั่งนิ่งเขินอาย ใบ