EP.01 ตำรวจตรวจสอบ

เสียงเครื่องจักรขนาดใหญ่กำลังทำงานอย่างสอดประสานเป็นจังหวะสม่ำเสมอดังแว่วมาจากด้านในโรงงาน ทำให้เจ้าของดวงตาคมเข้มตื่นจากภวังค์ก่อนจะกวาดสายตามองไปให้ทั่วบริเวณ อาณาจักรแห่งนี้คือสถานที่ที่เขาจะต้องมาอยู่ทั้งที่ไม่เคยคาดคิดสักนิด ทว่าความจริงก็เป็นสิ่งที่ไม่มีใครสามารถหนีได้พ้น และนอกเหนือไปจากความจริงที่รู้อยู่แก่ใจนั้นกลับสอดแทรกด้วยความเจ็บปวดอย่างลึกๆ ที่รู้ว่าเวลาที่เหลืออยู่นี้ช่างน้อยนิดนัก ทุกวินาทีที่ก้าวผ่านไปมีค่าและหน้าที่ที่รับมอบมาเขาก็ต้องทำให้สำเร็จให้จงได้

ร่างสูงสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะลุกขึ้นยืนและเดินสำรวจไปมารอบๆ ห้องประชุมใหญ่ที่ประกอบไปด้วยอุปกรณ์รองรับการประชุมหรือการสัมมนาที่ทันสมัย พร้อมเกียรติบัตรอันบ่งบอกถึงสถานะทางสังคมประดับอยู่ตามผนัง รวมทั้งภาพผู้บริหารสูงสุดที่เด่นเป็นสง่าอันจะบ่งบอกถึงอำนาจที่มีอย่างเต็มที่ภายในอาณาจักรแห่งนี้ และเป็นคนที่ชักพาเขาสู่หน้าที่ที่ไม่สามารถปฏิเสธได้เลย

วันนี้บริษัท เกียรติกรเพลสพาร์ท จำกัด หรือที่คนทั่วไปรู้จักก็คือ KPP ได้รับพนักงานใหม่เข้ามาดำรงตำแหน่ง ผู้จัดการของฝ่ายรับประกันคุณภาพ(Quality Assurance) หรือที่พนักงานเรียกกันว่า ‘ฝ่าย QA’ แทนผู้จัดการคนเก่าที่ได้เกษียณอายุไป ข่าวการรับ ผจก.QA คนใหม่ไม่ได้ทำให้พนักงานสนใจมากเท่าที่ควร เพราะคนที่จะมาก็แค่ ‘ผู้ร้ายคนใหม่’ หรืออาจจะเรียกว่า ‘ตำรวจตรวจสอบ’ ตามที่ฝ่ายผลิตจะเรียกเอาเมื่อลับหลังก็เท่านั้น

          แต่เมื่อคนที่กล่าวถึงปรากฏตัว ไฟลามทุ่งจึงแพร่ไปทั่ว KPP ทันที เพราะชายหนุ่มวัย 33 ปี ที่ทั้งหล่อ เท่ สมาร์ท สูงยาวเข่าดี ในมาดแบบนุ่มๆ นิ่งลึกนั้น แทบจะทำให้สาวเล็กสาวใหญ่ตลอดจนลิง ค่าง บ่าง ชะนี ร้องโหยหวนหาคู่กันให้แซด ‘กฤปมัย ทองภูผา’ นั่นคือชื่อของเขา

          “นังแจ๋ว แกได้ยินเรื่องผู้จัดการ QA. คนใหม่ล้อหล่อหรือเปล่าแก”

          “ไม่ได้ยินก็หูหนวกแล้วแหละ ดูดิ!”

แจ๋วพนักงานสาวชี้ชวนให้เพื่อนพนักงานด้วยกันดูเหล่าสาวๆ ทั้งสาวแท้และสาวเทียมที่ด้อมๆ มองๆ แออัดกันอยู่หน้าห้องประชุมจนเธอกลัวว่าประตูห้องจะผลุบเข้าไปด้านในเสียก่อน เพราะมีแต่คนอยากมายลโฉมผู้ชายหล่อๆ ที่นานๆ ทีจะโฉบเข้ามาในโรงงานสักครั้ง ทั้งยังภาวนาให้คนนี้อยู่ทนอยู่นานอยู่ให้เป็นอาหารตาอาหารใจไปนานๆ ด้วยเถอะ

.

.

          หญิงสาวผมยาวประบ่าในชุดเดรสสีครีมคาดเข็มขัดสีน้ำตาลเดินอย่างระมัดระวังไปยังทิศทางที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหรือที่เธอเรียกสั้นๆ ว่า ‘รปภ. หรือ ยาม’ ที่สุดแล้วแต่ใครจะเรียกบอกทาง รองเท้าส้นสูงที่ไม่เคยชินสักนิดแต่ต้องจำยอมใส่มาเพื่อภาพพจน์ที่ดูดีในวันสัมภาษณ์งาน หากโชคดีเธออาจจะได้งานที่นี่ก็ได้ เพราะพี่ยามสุดหล่อที่หน้าคล้ายพี่หม่ำยังกับแกะกันออกมานั้นกระซิบบอกว่า เจ้าหน้าที่จัดซื้อลาออกไปพอดี เธอจึงมีหวังที่จะได้งาน

          เสียงเครื่องจักรที่เธอคิดว่ามันน่ากลัวนักในความรู้สึกยังดังอยู่อย่างต่อเนื่อง เครื่องสีดำ เขียว ฟ้า ที่มองเห็นอยู่ไม่ไกลนั้นดูน่าสะพรึงกลัวกับคนที่ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะสัมผัสงานแบบนี้ แม้จะเป็นเจ้าหน้าที่จัดซื้อมาก่อน แต่เธอก็เป็นเพียงเจ้าหน้าที่จัดซื้อในร้านฮาร์ดแวร์ขนาดกลางเท่านั้น ซึ่งคงเทียบไม่ได้กับธุรกิจขนาดยักษ์ที่ลงเครื่องจักรกำลังตัน*มากๆ ใช้สำหรับผลิตงานโลหะชิ้นใหญ่ๆ โดยเฉพาะ

          ผู้คนที่ดูแออัดกันอยู่หน้าบริเวณที่คาดว่าจะเป็นห้องประชุมทำให้ดาวินีรู้สึกแปลกใจ เพราะพี่ยามบอกว่ามีพนักงานมารอสัมภาษณ์ก่อนเธอแล้ว 1 คน และที่มาออกันอยู่หน้าห้องนี่ล่ะเรียกว่าอะไร

          “พี่คะ...พี่คะ” นิ้วน้อยๆ กล้าๆ กลัวๆ ที่จะสะกิดเรียกแต่ก็ต้องทำเพราะไม่อย่างงั้นคงผ่านด่านเข้าไปไม่ได้แน่

          “อ่ะ! อย่ามายุ่ง กำลังดูคนหล่ออยู่ คนอะไรไม่รู้ล้อหล่อ โถ...พ่อยอดขมองอิ่มของเจ๊ ทำบุญมาด้วยอะไรนะถึงได้หล่อแบบนี้” พนักงานสาวร่างใหญ่บัดมือของดาวินีที่จิ้มอยู่ที่บ่าออกอย่างรำคาญ

          “พี่คะ...พี่คะ!” สาวร่างเล็กป้องปากส่งเสียงแปดหลอดเข้าสู่กกหูพนักงานสาวที่ยืนบังหน้าห้องประชุมจนมิด ขนาดตัวเธอคงสู้ไม่ได้แต่เสียงไม่เป็นรองใครแน่ และมันก็ได้ผล

          “จะเรียกทำไมนัก ว้าย! ตาเถรตกยายชีหล่น”

พนักงานสาวหันมาทำท่าจะเอาเรื่อง แต่เมื่อเห็นเป็นคนไม่รู้จักทั้งรูปลักษณ์ยังแตกต่างไปจากพวกเธอโดยสิ้นเชิงทำให้เธอร้องออกมาด้วยความตกใจ ก่อนจะตามมาด้วยวงแตกฮือเพราะเหล่าพนักงานที่หันมามองดาวินีเป็นตาเดียวนั้นต่างแยกย้ายกันไปคนละทิศคนละทาง

          ‘Meeting Room’

          ป้ายหน้าห้องที่บ่งบอกสถานะทำให้ดาวินีต้องสูดลมหายใจเข้าลึกเพื่อเรียกความมั่นใจให้กับตัวเอง ก่อนจะยกมือขึ้นเคาะ 3 ครั้ง เพราะรู้ว่ามีคนอยู่ก่อนแล้ว

          ‘ว้าว...หล่ออะ!’ คำอุทานในใจพร้อมดวงตากลมโตเบิกกว้างมากขึ้นเพราะคนที่เห็นอยู่ด้านในนั้นสะกดทุกลมหายใจเข้าออกจริงๆ

ชายหนุ่มในรูปลักษณ์เสื้อเชิ้ตลายสก๊อตสีฟ้ากับกางเกงยีนส์สีเข้ม เรือนร่างสูงโปร่งสมส่วนแข็งแรงรับกับเส้นผมที่เหมือนไม่ได้ใส่ใจจะหวีมากนัก คิ้วเข้มเรียงตัวกันสวยรับกับดวงตาคมเข้มที่มองตรงไปข้างหน้าอย่างไม่ใส่ใจการไปการมาของเธอสักนิด จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากได้รูปน่าสัมผัส ประกอบกับไรหนวดเขียวๆ ครึ้มๆ มันทำให้เธอรู้สึกเหมือนเจอเทพบุตรอยู่กลางดงเหล็กซะงั้น