LOGINShare
บทที่ 5-2 หนีไปแล้ว
Last Updated:
2024-11-22 17:24:02
Related chapters
ดื้อรักนายหัว บทที่ 5-3 5 ปีผ่านไป
บทที่ 5-3ร่างสูงโปร่งสวมชุดทำงานออฟฟิศแบบสาวสมัยใหม่อย่างคนกรุงเทพมหานครเมืองหลวง ลงจากรถแท็กซี่เพื่อเข้าสู่ตัวอาคารคอนโดมิเนียมหลังจากเลิกงานเธอยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกาอีกไม่กี่นาทีจะยี่สิบนาฬิกา เสียงถุงพลาสติกใส่กับข้าวที่ซื้อมาจากข้างออฟฟิศส่งเสียงดังขณะที่เอื้อมมือออกไปกดลิฟต์ติ๊ง!เบอาก้าวเท้าเข้าสู่ภายในตัวลิฟต์พาเธอขึ้นสู่ชั้นบนไม่สูงมากนักตามกำลังซื้อของเธอที่หามาด้วยน้ำพักน้ำแรง แต่ก็ยังต้องผ่อนส่งกับธนาคารอีกหลายปีมากนักเธอเรียนจบมาหนึ่งปีแล้วและกำลังไปได้สวยในสายงานเกษตรซึ่งไม่น่าเชื่อว่าเธอจะเลือกเรียนด้านนี้จริง ๆ เธอจบมาจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง เงินเดือนสูงพอประมาณแม้แลกกับการทำงานกับบริษัทปุ๋ยจะหนักหนาสักหน่อยเบอาก้าวออกจากลิฟต์เมื่อถึงชั้นที่เก้าเดินเลี้ยวซ้ายไปตามโถงทางเดินยาว เสียงรองเท้าส้นสูงดังกระทบพื้นเป็นระยะ ๆรอยยิ้มประดับบนใบหน้าเมื่อนึกถึงพี่สาวอัญาพรที่ตอนนี้เข้าทำงานในโรงแรมชื่อดังของเมืองหาดใหญ่ เป็นหัวหน้าเซฟอย่างที่พี่สาวต้องการแอ๊ด!!เธอเปิดประตูเข้าห้องขนาดเล็กแบบสตูดิโอแบ่งกั้นสัดส่วน โยนกระเป๋าสะพายลงบนโซฟาเหมือนเคยตามความเคยชินก่อนจะเดินตรงไปยังครัว
Last Updated : 2024-11-22ดื้อรักนายหัว บทที่ 5-4 เบย์
บทที่ 5-4ทันทีที่เบอาเหยียบเท้าย่างลงแผ่นดินเมืองหาดใหญ่ฝนเม็ดใหญ่พลันตกลงอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยเธอลากกระเป๋าเดินทางออกจากช่องผู้โดยสารขาเข้ามองตรงไปยังอัญาพรที่ลามาชั่วคราวเพื่อแวะมารับเธอ“พี่พร!!”เบอาลากกระเป๋าวิ่งตรงไปหาพี่สาวสวมกอดด้วยความคิดถึง หอมแก้มซ้ายขวาสลับกันจนพี่สาวเธอต้องเบือนหน้าหนี“พอ ๆ แล้ว ดูสิ ไหน ไม่เจอกันหลายปีโตเป็นสาวแล้วเรา”“เบย์ก็โตเป็นสาวตั้งแต่ก่อนไปแล้วนะคะ”เบอาหยุดยืนตรงชายคาเมื่อออกมาแล้วเจอกับสายฝนที่ยังกระหน่ำ“รอนี่ล่ะ พี่ไปเอารถที่ลานแล้วจะวกมารับ”“แต่ฝนมันยังตกหนักนะพี่พร เรารอก่อนดีไหม”“ไม่ได้หรอก พี่ลามาไม่นานต้องรีบกลับแล้ว วันนี้มีงานประชุมสมาคมสวนยางภาคใต้ พวกคนใหญ่โตมากันเยอะกลัวจะทำมื้อเย็นไม่ทัน”เบอาพยักหน้ารับมองตามร่างพี่สาวที่วิ่งฝ่าฝนออกไปยังลานจอดรถ เพียงไม่นานรถเก๋งสีเทากลางเก่ากลางใหม่ก็มาจอดรับเธอตรงชายคาปัง!!“พี่พรซื้อรถใหม่เหรอคะ”“ของเพื่อน”แก้มอัญาพรแดงซ่านเล็กน้อยเมื่อตอบคำถามของน้องสาว ค่อยเลื่อนออกตัวจากสนามบินหาดใหญ่เข้าสู่ถนนหลักเพื่อตรงไปยังโรงแรมชายหาด“วันนี้ค้างในเมืองก่อน พรุ่งนี้พี่ลาไว้แล้วจะได้กลับบ้านพร้อมก
Last Updated : 2024-11-22ดื้อรักนายหัว บทที่ 6-1 กลับมาทำไม
บทที่ 6-1ฝนยังตกไม่หยุดตั้งแต่เบอาลงจากเครื่องบินกระทั่งถึงเวลานี้ เธอตัดสินใจเลือกอยู่แต่ในห้องเมื่อทราบว่าโรงแรมแห่งนี้เจ้าของคือนายหัวนาวินทร์ร่างสูงโปร่งยืนตรงหน้าต่างห้องพักแหวกผ้าม่านสีครีมผืนใหญ่มองออกไปภายนอก ห้องพักไม่ใหญ่มากนักเป็นแบบสองเตียงแต่สะอาดและกว้างกว่าโรงแรมทั่วไปเบอาเพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากใช้เวลาชำระร่างกายนานพอสมควร ยกมือขึ้นซับน้ำจากการสระผมด้วยผ้าขนหนูผืนเล็กป่านนี้นายหัวนาวินทร์คงรู้แล้วว่าเธอกลับเข้ามาในอาณาจักรของเขา ความรู้สึกวันนั้นติดตรึงเธอนานเกินไปจนไม่สามารถสลัดออกไปได้หมด เบอาสลัดศีรษะแรง ๆ ขับไล่ความคิดฟุ้งซ่านไม่ อย่าไปคิดถึงมันเบย์!แต่เสียงหญิงสาวคนนั้นก็ยังติดหู เธอจำได้แม้กระทั่งเสียงทอดถอนหายใจเมื่อเธอเอ่ยชื่อนายหัวหลังจากเย็นวันนั้นเธอจึงตัดสินใจเดินทางกระทันหันเข้าสู่เมืองกรุงเทพแล้วไม่หันกลับมาอีกเลยห้าปีที่ไม่เคยเห็นแม้แต่รูปถ่าย มีเพียงชื่อและเรื่องสิ่งละอันพันละน้อยที่นารินทร์มักพูดถึงพี่ชายครื้นนนน!!เบอาสะดุ้งตกใจตื่นจากภวังค์ความหลังเมื่อท้องฟ้าร้องลั่น เธอเห็นสายฟ้าแลบผ่านตรงหน้าจึงห่อไหล่รีบปิดม่านก๊อก ก๊อก!!หญิงสาวใ
Last Updated : 2024-11-22ดื้อรักนายหัว บทที่ 6-2 ถ้าไม่อยากเจอดี
บทที่ 6-2เบอาตะวาดแหลมออกมาพยายามใช้น้ำเสียงเข้าสู่ เธอจำได้ว่าเขามักอารมณ์เสียเสมอเมื่อเธอทำเสียงเช่นนี้ แต่ในปัจจุบันเขาได้เปลี่ยนไป นายหัวนาวินทร์ควบคุมตัวเองได้ดีกว่าเดิมนายหัวร่างใหญ่ดึงเธอเข้าใกล้อีก เขาโน้มใบหน้าใกล้เสียจนเบอามองเห็นขนตาดกหนา ได้กลิ่นบุหรี่และกลิ่นโคโลญจน์ เธอวางมือบนหน้าอกอุ่นร้อนที่แผ่ออกมาผ่านเสื้อเชิ้ตสีขาวสาบเสื้อของเบอาแบะออกจนเห็นเงาราง ๆ ของทรวงอกอิ่มจนนาวินทร์สังเกตเห็นได้ว่าอวบอิ่มกว่าเดิมมากเธอมองลูกกระเดือกที่เขยื้อนขึ้นลงยามเขากลืนน้ำลาย ลำคอใหญ่แกร่งลาดไปกับไหล่กว้างแน่นจนเสื้อเชิ้ตเหยียดตึง“กลับไปสะ มาจากทางไหนให้กลับไปทางนั้น ฉันจะให้เวลาสองวันสำหรับการเตรียมตัว”เบอาตกตะลึง เธอเลื่อนสายตาขึ้นมองเขาสบสายตาดำสนิทที่ไม่ปิดบังอารมณ์ปรารถนาทั้ง ๆ ที่เสียงทุ้มต่ำออกคำสั่งไล่เธอออกจากอาณาจักรของเขาความเสียใจพุ่งขึ้นตรงไปยังหัวใจดวงน้อย แม้ว่าเธอเองเป็นฝ่ายหนีไปแต่มันไม่ใช่ความผิดของเธอสักทีเดียว เธอกลั้นน้ำตาที่รื้นขึ้นกลืนมันกลับลงไปแล้วพ่นคำที่คาดว่าคนอย่างเขาคงไม่อยากฟัง“คุณไม่มีสิทธิ์ในตัวฉัน ฉันจะไปไหนมาไหน หรือจะอาศัยอยู่ที่นี่แบบถาวรมันก็
Last Updated : 2024-11-22ดื้อรักนายหัว บทที่ 6-3 ถ้าจะดื้อให้น้อยลง
บทที่ 6-3“เป็นอะไรไปคนเก่ง กำลังท้องนะอย่าเครียดไปสิที่รัก”นารินทร์วางโทรศัพท์มือถือลงบนโต๊ะหลังจากคุยกับเบอาจบเรียบร้อย เธอลูบท้องใหญ่ใกล้คลอดใบหน้ายังนิ่วเล็กน้อย“ก็เบย์โทรมาขอเบอร์พี่วินทร์ค่ะ”“แล้วมันเป็นยังไงเหรอ”นารินทร์พิงซบกับไหล่ของสามี เธอนึกถึงพี่ชายที่เธอเคารพรัก ตั้งแต่เบอาไปเรียนต่อที่กรุงเทพ พี่ชายของเธอก็เปลี่ยนไป เขาเงียบขรึมลงและแข็งกร้าวเด็ดขาดมากขึ้น เปลี่ยนผู้หญิงเก็บบ่อยจนกลายเป็นชายเสเพลที่คนจังหวัดนี้คงไม่ยินยอมให้ลูกสาวแต่งงานด้วย ส่วนเบอาก็ไม่กลับมาที่หาดใหญ่อีก“รินทร์แค่เป็นห่วงคนทั้งสองคนค่ะ เรื่องมันนานมาแล้วซึ่งรินทร์คิดว่าคงจบไปแล้วและไม่ใส่ใจ จนกระทั่งเบย์เพิ่งโทรมาเมื่อกี้ รินทร์ถามก็ไม่ตอบว่ามีเรื่องอะไร”เธอทอดถอนใจกับบ่าของสามีที่เธอแต่งงานมาได้ราวหนึ่งปี เบอาไม่ยอมกลับมาแม้ว่าจะเป็นงานแต่งงานของเธอ และนารินทร์คาดว่ามันคงเป็นเรื่องเกี่ยวกับพี่ชายคนโตของเธอขออย่าให้คนทั้งสองมีเรื่องทะเลาะกันอีกเลยนาวินทร์เขี่ยเถ้าบุหรี่ลงจานรองก่อนจะสูดเข้าเต็มปอดแล้วพ่นออกจนเป็นสายเขานั่งอยู่ริมระเบียงบ้านพักส่วนตัวริมหาดที่ซื้อไว้มาหลายปีแล้ว ข้างกายเขาเป็น
Last Updated : 2024-11-22ดื้อรักนายหัว บทที่ 7-1 หรืออยากแบให้จริงๆ
บทที่ 7-1“กลับมาแล้วค่ะ”เบอาส่งเสียงบอกคนในบ้านขณะที่เดินขึ้นบันไดบ้าน เธอเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานแทนพ่อตั้งแต่เช้าตอนนี้เธอสั่งงดกรีดยางบางส่วนเพื่อรอให้ต้นยางพักฟื้น ส่วนที่ยังพอกรีดได้เธอเองต้องออกไปกำกับแต่เช้ามืด“เบย์มาทานข้าว”เสียงแม่ทิพย์ประภารีบเอ่ยเรียกลูกสาวคนเล็กที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาในบ้านแล้ววางกระเป๋าไว้ที่โซฟาห้องนั่งเล่นเหมือนที่มักทำเป็นประจำตั้งแต่เด็ก“เบย์ขอล้างมือก่อนนะคะ”ทิพย์ประภายกกับข้าวออกมาจากห้องครัวตรงไปยังโต๊ะทานอาหารอีกห้อง สองรอบจึงครบทุกจาน“แม่ให้เบย์ช่วยก็ได้ค่ะ”“ไม่เป็นไรจ๊ะลูก แล้วพ่อล่ะ”“พ่อยังขออยู่ต่ออีกหน่อยค่ะ เห็นว่าอาจจะเข้าหาดใหญ่ไปสมาคม”“อ้อ งั้นทานข้าวเถอะ”เบอาตักอาหารใส่จาน ตอนนี้เริ่มสายมากจนแดดกำลังออก โชคดีที่ฝนไม่ตกไม่อย่างนั้นเธออาจจะต้องกลับบ้านช้ากว่านี้“เบย์ พรโทรมาชวนเข้าไปเที่ยวงานบุญชักพระ ไปไหมลูก”“วันไหนนะคะ เบย์ลืมไปแล้ว”มือของสาวน้อยยังตักกับข้าวต่อ เธอตั้งใจว่าจะโทรศัพท์หานายหัวนาวินทร์วันนี้หลังจากที่อิดออดมาเกือบเดือนยังไงก็ขอกินข้าวเอาแรงไว้สู้รบกับเขาก่อนแล้วกัน“อีกสามวัน ไปไหนลูก ชวนหนูรินทร์ไปด้วยสิจะไ
Last Updated : 2024-11-22ดื้อรักนายหัว บทที่ 7-2 นายหัว
บทที่ 7-2นาวินทร์ยิ้มกว้างเดินเข้ามาในบ้านหลังจากที่วางหูใส่สาวน้อย นึกถึงใบหวานคมป่านนี้คงแดงก่ำด้วยความโกรธ เขาอยากจะเห็นใบหน้าหวานคมนั่นจริง ๆ ว่าจะสวยขนาดไหน“เดินยิ้มมาเลย มีข่าวดีอะไรเหรอคะ”แพรวนภายื่นกาแฟร้อนส่งให้นายหัวนาวินทร์ เธอแปลกใจมากที่เมื่อคืนนี้เขาร่วมรักกับเธอถึงสองรอบ ทั้ง ๆ ที่ตามปกติเขาจะหยุดแค่ครั้งเดียวโดยให้เหตุผลว่าเช้ามาต้องรีบไปทำงานเธอเห็นเขาเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มกว้างอย่างที่เธอไม่เคยเห็นยิ่งดีใจ คิดเข้าข้างตัวเองอาจเป็นเพราะเธอที่ทำให้เขาอารมณ์ดี“ไม่มีอะไร แค่สัญญากำลังไปได้สวย เตรียมตัวเสร็จยังเดี๋ยวผมขับไปส่งเองครับ”แพรวนภาพยักหน้าเตรียมหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นมา ตามปกติเขามักไม่ค่อยพาเธอมาที่นี่ นายหัวนาวินทร์จะไปหาเธอที่ห้องบ้านยามเขาต้องการปลดปล่อย ในรอบเกือบสองปีเธอมาที่บ้านหลังนี้เป็นครั้งที่สี่เท่านั้นรอยยิ้มหวานบนใบหน้าคมเมื่อคิดไปถึงว่าอีกหน่อยเขาอาจจะพาเธอกลับมาที่บ้านหลังนี้อีกจึงทิ้งเสื้อผ้าไว้บางส่วนในตู้เผื่อไว้ว่าเวลามาค้างจะได้มีผลัดเปลี่ยนผิดไปจากนาวินทร์ที่ตอนนี้เขาคิดถึงเรื่องการบอกเลิกอีกครั้ง หญิงสาวกับเวลาสองปีอันที่จริงก็นานเกินไ
Last Updated : 2024-11-22ดื้อรักนายหัว บทที่ 7-3 แพรวนภา
บทที่ 7-3ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ดหญิงสาวลูกครึ่งนิ่วหน้าเมื่อเสียงรอสายดังนานสักพักใหญ่ เธอกำลังคิดวางสายแต่เสียงทุ้มดังขึ้นเสียงก่อนคล้ายกำลังเดินไปด้วย“ว่าไงครับ”“ฉันอยู่ที่หาดใหญ่ ทีนี้คงสะดวกนัดฉันแล้วใช่ไหม”“พูดชื่อสิ”“เบย์จะขอนัดนายหัว สะดวกกี่โมงคะ”เบอาพูดผ่านไรฟันพยายามทำเสียงให้ราบเรียบเข้าไว้ อย่างไรเธอควรทำให้เขาโกรธน้อยที่สุดเพื่อผลดีต่อตัวเธอเอง เบอาได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอ มือเรียวจึงกำโทรศัพท์แน่นเข้าอารมณ์หึงหวงยังคุกรุ่นในทรวงอก ในเมื่อยังอยู่กับผู้หญิงคนนั้นเธอก็จะนัดเขาวันนี้เลย!“วันนี้ไม่ว่าง”“ถ้างั้นแค่นี้นะคะเพราะฉันก็จะไม่ว่างแล้ว”นาวินทร์มองโทรศัพท์ในมือเมื่อสาวน้อยที่เขาฝันถึงเรื่อยมาหลายปีวางหูใส่เขา รอยยิ้มกว้างแทนที่จะฉุนเฉียวผุดขึ้นบนใบหน้าแกร่ง กดเบอร์ต่อสายหาเธออีกครั้ง เขาพูดใส่โทรศัพท์ทันทีเมื่อเธอรับสาย“อย่าฉุนเฉียวไปสิคนดี จะไปรับที่โรงแรมตอนห้าโมงเย็น”เบอามองโทรศัพท์เมื่อเขาพูดจบก็วางหูไปโดยที่ไม่ถามว่าเธอพักอยู่ที่ไหน นี่เขามันเป็นพวกมาเฟียหรือไงถึงรู้ไปทุกเรื่องในจังหวัดนาวินทร์เดินกลับมายังห้องทำงานอีกครั้งในโรงแรมหลังจากวางสาย รอยยิ้มยังเ
Last Updated : 2024-11-22
Latest chapter
ดื้อรักนายหัว บทที่ 12-1** nc จบบริบูรณ์
บทที่ 12-1** nc จบบริบูรณ์สาวน้อยหน้าหวานลูกครึ่งโปรตุเกสนอนหลับสนิทคว่ำหน้าบนหมอนใบนุ่มจนไม่รู้เลยว่ายังมีชายหนุ่มอีกคนนอนกระสับกระส่ายอยู่ข้าง ๆนาวินทร์เพียรพยายามทั้งลูบตัว ทั้งกระซิบและพลิกร่าง แต่สาวสวยยังนอนพลิกร่างกลับไปคว่ำตามเดิม ลูบผ่านต้นแขนจนถึงข้อมือบางกระทั่งถึงแหวนหมั้นเพชรเม็ดเล็กพอเหมาะอย่างที่เธอชอบเขาหงายตัวลงใช้มือก่ายหน้าผากสะกดกลั้นความต้องการยามเช้าที่พุ่งทะยานแม้ว่ายามค่ำคืนจะสุขสมไปแล้วเปลือกตาของเบอายังหลับพริ้มไม่รับรู้สิ่งรอบข้างจากความเหนื่อยอ่อนจนเขาต้องลุกขึ้นจากเตียงหยิบบุหรี่ออกไปสูบมือควานหาไฟแช็กในลิ้นชักโต๊ะแต่ไม่เจอ พลันนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนตอนพาเบอาไปทานข้าวเขาได้ฝากไว้ที่เธอ จึงเดินกลับไปยังหน้ากระจกหยิบกระเป๋าสะพายสีดำใบเดิมที่เธอชอบใช้ขึ้นมาเขาล้วงมือควานหาและพบว่ามันอยู่ที่ก้นกระเป๋าเพราะน้ำหนักของไฟแช็กแบบซิปโป ขณะที่กำลังหยิบพลันนิ้วไปโดนแผงยาบางอย่าง ด้วยความสงสัยจึงหยิบมันออกมานาวินทร์หรี่ดวงตาคมกริบลงเมื่อเห็นแผงยาชัด ๆ ท่ามกลางแสงยามเช้าที่เริ่มสาดเข้ามาในห้อง เม็ดสีชมพูสวยบนแผงมีลูกศรชี้ว่าควรเริ่มทานจากเม็ดไหนไปถึงเม็ดไหนยาคุม!
ดื้อรักนายหัว บทที่ 11-3 ไอ้สิงห์
บทที่ 11-3เขาหันกลับไปมองเห็นสาวน้อยออกมายืนอยู่ด้านข้างตัวรถห่มด้วยผ้าห่มผืนใหญ่สีขาวเหมือนเดิม สีของผ้าห่มขาวโพลนตัดกับสีของผืนป่ายามโพล้เพล้นายหัวนาวินทร์ยังเดินขึ้นบันไดบ้านต่อจนถึงร่างของไอ้สิงห์ จากนั้นเดินเลยไปยังครัวที่ทำใหม่ปลดถังแก๊สออกมาลากจนถึงกลางบ้านเทน้ำมันเบนซินโดยรอบตัวและเทเป็นทางจนเกือบถึงประตูบ้านก็หมดเสียก่อน ยืนมองร่างที่เริ่มเย็นชืดของไอ้สารเลวอีกครั้ง“ไม่ต้องกังวลไอ้สิงห์ เดี๋ยวตัวมึงก็ร้อนแล้ว”เขาหยิบซิบโปออกมาจากกระเป๋ากางเกงจุดใส่เศษกระดาษนิตยสารที่หยิบมาจากในบ้านแล้ววางให้ตรงกับคราบน้ำมันเบนซินที่เริ่มระเหยจากนั้นจึงปิดประตูบ้านแล้วลงมาจากตัวบ้านให้เร็วที่สุดวิ่งกลับไปที่รถบรึ้ม!!นาวินทร์สะดุ้งเมื่อเสียงระเบิดจากถังแก๊สดังขึ้นพร้อมกับเสียงไม้บ้านแตกลั่นเขาหันไปมองบ้านหลังเล็กที่เขาสร้างขึ้นมาเพื่อไว้พักผ่อนกับสาวๆ แต่บ้านหลังนี้กลับกลายเป็นสถานที่ที่เกือบจะทำให้เขาเสียเบอาไป“พี่วินทร์”นาวินทร์เดินกลับมาที่รถสวมกอดเบอาไว้แน่น โน้มใบหน้าลงหอมศีรษะ“ขึ้นรถเถอะ พี่จะพาไปบ้านพี่”“แต่ว่า..”“อย่าเพิ่งดื้อนะคนดี ใจพี่จะไม่ไหวแล้ว”เบอาเงยหน้ามองชายร่าง
ดื้อรักนายหัว บทที่ 11-2 เสียงปืน
บทที่ 11-2เอี๊ยดดดด!!นาวินทร์หักหลบรถกระบะเก่าที่สวนกับเขากลางทางขณะที่กำลังออกจากถนนเข้าท้ายสวนเห็นลาง ๆ เป็นผู้ชายสองคนมีหญิงสาวอยู่ในอ้อมแขนของคนนั่งฝั่งข้างคนขับอีกหนึ่งคนเขาขับรถต่อไปอีกสักพักจึงนึกขึ้นได้ว่าถนนสายนี้เป็นทางส่วนบุคคลเข้าท้ายสวนของเขาโดยเฉพาะ และมีไม่กี่คนที่รู้ทางนี้เอี๊ยด!!นาวินทร์เหยียบเบรกกะทันหันเมื่อนึกถึงผู้หญิงที่ถูกขนาบข้าง หล่อนดูเหมือนจะนอนนิ่งไม่ไหวติง ผมสีน้ำตาลอ่อนพระเจ้า!! ระยำ ไอ้ห่าเอ้ย!!เขาหักรถเลี้ยวกลับทันที ระยะทางที่เขาขับสวนกับรถคันนั้นเพิ่งผ่านไปไม่นานแต่ใจเขากลัวเหลือเกินว่าจะไปไม่ทันนาวินทร์เหลือบตามองผู้ชายร่างสูงผอมเกร็งผิวคล้ำที่เดินสวนออกมาบนไหล่ทางเล็ก มันเดินออกมาจากบ้านท้ายสวน สบตาตื่นตระหนกของไอ้หมอนั่นด้วยตาแข็งกร้าว แต่เขาไม่หยุดรถเวลามันกระชั้นชิดเกินไป ถ้าเขาหยุดรถถามมันตอนนี้ เบอาอาจถูกทำร้ายถึงขั้นเสียชีวิตเขาจอดรถดับเครื่องก่อนที่จะถึงทางเข้าบ้าน ตั้งใจไม่ให้คนร้ายอีกคนรู้ตัว เปิดลิ้นชักรถแล้วหยิบปืนสั้นออกมา เปิดดูกระสุนในรังปืนแล้วหมุนปิดขึ้นไกนกค้างไว้นาวินทร์ลงจากรถกระบะคันเก่าสีดำ เดินอาดไม่กลัวเกรงสิ่งใดตัด
ดื้อรักนายหัว บทที่ 11-1 กระท่อม
บทที่ 11-1บ้านหลังเล็กหรือกระท่อมที่นาวินทร์มักเรียกดูเรียบร้อยดี กลิ่นสีทาไม้เปลี่ยนจากสีไม้แดงเป็นสีไม้โอ๊ก เตียงใหญ่เขาสั่งให้เปลี่ยนใหม่เช่นกันพร้อมกับฟูกที่นอนเขาเดินออกไปดูในห้องน้ำ ช่างขาประจำทำงานดีเหมือนเคย อ่างอาบน้ำสุดหรูติดตั้งถูกต้องและงานเนี้ยบจากนั้นจึงเดินออกมาทางห้องครัวที่ทำเพิ่ม ใจคิดไปว่าบางวันอาจชวนสาวน้อยทำบาร์บีคิวนั่งเล่นนอกบ้านบ้างรอยยิ้มมุมปากผุดขึ้นบนใบหน้าคมเข้มยามนึกไปถึงดวงหน้างามของเบอา เธอคงบ่นบ้างเวลาให้ทำกับข้าวเพราะเป็นงานที่เธอไม่ถนัด แต่เขาจะคอยช่วยเป็นลูกมืออยู่ไม่ห่าง ยิ่งถ้าให้สาวน้อยลองนั่งบนเคาน์เตอร์ครัวหลังใหม่ขนาดความสูงกำลังพอดีแล้วมีเขาที่อยู่ตรงกลางมั่นโยกคลึงบ่อย ๆ เบอาคงจะชอบงานครัวมากขึ้นนาวินทร์ปิดประตูบ้านใส่กุญแจแล้วเดินลงบันได เวลาเย็นของป่าสวนยางมืดเร็วขนาดยังไม่ทันห้าโมงครึ่งก็เกิดเงาแสงสีอ่อนทอดยาวผ่านใบไม้ของต้นยางมายังลานจอดรถบรื้น!ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ขับรถออกจากลานจอดของบ้านหลังเล็กกลางป่าท้ายสวน กลับรถวนจนล้อสะบัดเข้าสู่เลนถนนลูกรังสีแดงฝ่าสวนยางออกไปยังถนนใหญ่เพื่อไปยังสวนข้างเคียง ไปหาสาวน้อยของเขา“ไอ้ห่า ไหนว่ะ”“อ
ดื้อรักนายหัว บทที่ 10-4 ใจง่าย
บทที่ 10-4ยามเย็นของอำเภอเล็ก ๆ ขอบชายแดนสุดของภาคใต้ เบอาขับรถกลับจากอำเภอไปยังทางที่คุ้นเคยโดยไม่คิดเอะใจอารมณ์ยังขุ่นมัวจากเรื่องเมื่อบ่ายจนไม่ต้องการเห็นหน้านายหัวตัวต้นเรื่อง เสียงเอะอะโวยวายเมื่อเธอโทรศัพท์ไปบอก นึกภาพใบหน้าคมเข้มของนายหัวอารมณ์ฉุนเฉียวให้ยิ้มกริ่มในหน้าอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย มองไปยังเบาะด้านข้าง นอกจากเสียตัวเป็นดอกเบี้ย เธอยังต้องเอาใจซื้อของขวัญวันเกิดให้เขาอีกยายเบย์ เธอนี่มันใจง่ายจริง ๆจากวันนั้นในบ้านริมทะเลเธอเริ่มรู้สึกแล้วว่านายหัวนาวินทร์มีใจให้เธอ เขาให้คำมั่นว่าจะไม่มีใครอีกตลอดระยะสัญญาสัญญาที่ทำกันไว้หนึ่งปีแม้ดูเหมือนว่าจะนานเกินพอแต่เบอากลับไม่คิดเช่นนั้น หนึ่งปีมันช่างสั้นเหลือเกินและเธอเก็บเกี่ยวช่วงเวลานี้ให้ดีที่สุดเป็นความทรงจำไว้ในยามที่ต้องจากกันหน้าหวานคมลูกครึ่งอมยิ้ม เมื่อวันก่อนพาเธอไปทานข้าวร้านเดิมมาอีกครั้งทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าเจ๊ศศิคงจะเที่ยวเอาไปเป่าประกาศ และในที่สุดเธอก็ได้ทานอาหารรสจืดสมใจแต่นายหัวกลับทำหน้าปุเลี่ยนเพราะรสชาติชืดเกินไปเธอมองไปยังข้างทางที่มีแต่ป่าสวนยางสุดลูกหูลูกตาในแถบนี้ล้วนส่วนใหญ่เป็นของนายหัวที่แบ่งให้คน
ดื้อรักนายหัว บทที่ 10-3 แพรวนภา
บทที่ 10-3แพรวนภากำเช็คในมือแน่น จำนวนเงินสองล้านมากโขสำหรับการตั้งต้นชีวิตใหม่ เธอลงทุนกับนายหัวไว้มากเกินกว่าจำนวนที่นายหัวเซ็นเช็คมาให้ ทั้งแรงกายแรงใจ ร่างกายของเธอพร้อมสำหรับนายหัวคนเดียวสาวร่างอวบหยิบเช็คใส่กระเป๋าสะพาย หลังจากลุกขึ้นจากโต๊ะแผนกบัญชีของโรงแรมชื่อดัง แพรวนภาไม่แน่ใจว่าคนในแผนกนี้จะสงสัยที่มาของเช็คใบนี้หรือไม่ว่าเพราะเหตุใดนายหัวถึงสั่งจ่ายเงินเป็นจำนวนมากผ่านมาแล้วเกือบอาทิตย์ที่เธอไม่พบกับนายหัวอีกเลย เขาเหมือนหายไปจากตัวเมืองหาดใหญ่จนน่าแปลกใจ เธอพาร่างเดินผ่านโถงทางเข้ากระทั่งพบกับคนรู้จักคุ้นเคย“อ้าว แพรว ไม่เจอกันนาน”ใบหน้าอย่างคนใต้ของแพรวนภาค่อนข้างตกใจเมื่อเจอกับแฟนเก่าสมัยช่วงที่เธอเลิกลากับนายหัว ผู้ชายเลวที่ตบตีเธอสารพัดและยังปอกลอกเงินที่นายหัวให้มาจนเกลี้ยงเธอจึงพยายามเดินเลี่ยงแต่มือแข็งสีเข้มดึงไว้ ใบหน้าหล่อแต่เหี้ยมโหดยิ้มกริ่ม“จะรีบไปไหน ทำเป็นคนไม่รู้จักกันไปได้”แพรวนภารู้สึกขยะแขยงเต็มทน เธอสลัดแขนจนหลุดจากการเกาะกุม มองหน้าเหี้ยมที่แฝงความหื่นกาม“ต้องการอะไร!”“ไม่เห็นยาก ดูก็รู้ว่าต้องการอะไร”“ฉันไม่มีเงินให้แกหรอกไอ้สิงห์”“โอ๊ะโอ
ดื้อรักนายหัว บทที่ 10-2 แพรวนภา
บทที่ 10-2เธอสังเกตว่าเขาไม่ยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม นั่งใช้ข้อศอกเท้าบนหัวเข่าใบหน้าครุ่นคิดแล้วจึงยืดร่างขึ้นนั่งตรงเอี้ยวใบหน้ามองเธอตรง ๆ“แพรวเอาของใช้ส่วนตัววางไว้ในบ้านริมทะเล ในตู้เสื้อผ้า”แพรวนภาหน้าแดงซ่านจากพวงแก้มลงสู่ลำคอ อับอายจากคำพูดเชิงตำหนิ สาวร่างอวบกำลังคิดหาคำพูดแก้ตัว เธอยื่นมือออกไปจับต้นขาอุ่นร้อนบีบเบา ๆ“แพรวขอโทษค่ะ แพรวคิดสั้นไปหน่อย คิดแค่ว่าวันหลังไปอีกจะได้ไม่ต้องเตรียมของไปเยอะ”สายตาคมกล้าหลุบตาลงมองมือนุ่มนิ่มเล็บตกแต่งทันสมัยจากการทำสีผิดไปจากสาวน้อยอีกคน เขาขยับตัวให้มือของแพรวเลื่อนลงจากตัก“ฉันทิ้งมันไปแล้ว เพราะมันก็ไม่กี่ชิ้น แล้วจะจ่ายเงินชดใช้ให้”เธอกลืนน้ำลายลงคอ ดวงตาเรียวคมเฉียงขึ้นมีน้ำรื้นขึ้น ชักมือกลับมาวางไว้บนตัก“ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ นายหัวไม่ต้องให้แพรว แพรวได้เงินจากนายหัวมาเยอะแล้วค่ะ”นาวินทร์เอี้ยวหน้ามองเธออีกครั้ง จ้องสบตาเธอให้แพรวนภาเข้าใจไม่ผิดในสิ่งที่เขาจะพูดต่อจากนี้“ฉันจะให้เงินเธอก้อนหนึ่งสำหรับการตั้งต้นชีวิตใหม่ หลังจากนี้ฉันคงไม่ได้มาหาเธออีก ส่วนงานที่โรงแรมฉันไม่ขัดข้องที่เธอจะทำต่อไปเพราะเธอทำมันได้ดี”แพรวนภาสะอึก ทุ
ดื้อรักนายหัว บทที่ 10-1 ทำทาน
บทที่ 10-1“พี่วินทร์แวะร้านขายยาให้เบย์ด้วยนะคะก่อนจะถึงโรงแรม”นาวินทร์เอี้ยวหน้ามองอย่างแปลกใจแต่ไม่ถามอะไรเมื่อเห็นร้านขายยาตรงข้างหน้าพอดีจึงจอดรถเทียบทางเท้า มองตามร่างบางที่เข้าร้านขายยาไปสักพักใหญ่จึงเห็นเธอเดินออกมาจากร้านพร้อมถุงในมือ ดูแล้วไม่ใช่ยาจำนวนมากปัง!“ไปกันเถอะค่ะ”นาวินทร์เคลื่อนล้อรถออกจากริมทาง เหลือบตามองมือของเบอาที่เอายาใส่กระเป๋าสะพายไปอย่างรวดเร็ว“ซื้อยาอะไรมาน่ะ”“ก็ยาของผู้หญิงค่ะ ไม่มีอะไร เออ วันนี้เบย์จะกลับไปบ้านเลยนะคะ แล้วพี่วินทร์ก็นัดเบย์มาแล้วกันว่าจะทำสัญญาวันไหน”“สัญญา?”“อ้าว ก็สัญญาเงินกู้ฉบับใหม่ไงคะ”เอี๊ยดดด!!เบอาใช้มือบางยันร่างของตัวเองที่คอนโซลรถเมื่อจู่ ๆ นาวินทร์หักรถเข้าทาง เธอเอี้ยวหน้ามองด้วยความสงสัย“พี่วินทร์จอดทำไมคะ”“ยังจะถามอีก แล้วห่วงอะไรกับสัญญาเงินกู้”“อ้าว ก็มันมีการเปลี่ยนแปลงนี่คะ ต้องยึดเวลาไปอีกสองปี”“ฮึ ที่แท้ก็ถวายตัวให้พี่เพราะสัญญานี่เองใช่ไหม ต้องลงรายละเอียดด้วยไหมว่าต้องเอากันกี่ครั้งต่อวันในสัญญา”“พี่วินทร์!!”หน้าหวานคมแดงซ่านเป็นลูกตำลึง ยกมือขึ้นทุบบ่านาวินทร์สองครั้ง“พี่วินทร์จะเอายังไง! ไม่ทำก็
ดื้อรักนายหัว บทที่ 9-3 18+
บทที่ 9-3 18+“เบย์จะกลับบ้าน ถอยไป!”“ไปตอนนี้ไม่ได้ พรุ่งนี้พี่จะไปส่ง”“พี่ไม่ต้องไปส่งก็ได้ เบย์จะเดินไปเอง แล้วถ้าเจอใครก็ขอโบกรถเข้าอำเภอ”เขาคว้าต้นแขนของเบอาไว้กระชากกลับ อกแน่นด้วยอารมณ์บางอย่างที่อธิบายไม่ถูก ทั้งรู้สึกผิด ทั้งเจ็บปวด ทั้งกลัวว่าเธอจะไม่กลับมาอีกเหมือนเมื่อห้าปีก่อน“ไม่! พี่ไม่ให้ไป”เบอาฉุนขาด เธอหันหน้ากลับมาจ้องเขาเต็มตา ความรู้สึกอัดแน่นท่วมท้นอยู่ข้างในและร้องไห้ไปแล้ว แต่เธอจะไม่ปล่อยให้เขาได้เห็นน้ำตาของเธอเด็ดขาด“นายหัวมีสิทธิ์อะไรในตัวฉัน”“สิทธิ์!!”เขากระชากเธอเข้ามาแนบกายแน่นขึ้น ชะโงกหน้าลงมองสาวน้อยที่สู้ตาไม่ถอย เธอโกรธจัดและเขาก็เช่นกัน เขากำลังจะถูกทิ้งอีกครั้ง“บอกให้ว่าสิทธิ์อะไร สิทธิ์ของการเป็นผัวยังไงล่ะ”“ฮึ ผัว ผัวงั้นเหรอ! งั้นเบย์คงมีผัวร่วมกับคนอื่นเยอะเกินไปนายหัวว่ายังงั้นไหม ปล่อย!!”“ให้ตายสิเบย์ ฟังพี่ก่อน เบย์จะให้พี่ทำยังไงก็พูดมาสิ อย่าทำแบบนี้ อย่าเดินจากไปอีก”“ทำยังไง? ทำไมนายหัวจะต้องทำด้วยคะ เบย์เป็นเพียงลูกหนี้เท่านั้น นายหัวไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ กลับไปเราจะเขียนสัญญาให้ละเอียด ต่อไปก็นัดกันที่โรงแรมแล้วกันค่ะ เบย์จะได
