Mag-log inShare
บทที่ 16 เริ่มแผนการ
Huling Na-update:
2025-04-21 15:34:42
Kaugnay na kabanata
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 17 พิษซ้อนพิษ
ไป๋อี๋ซินที่ได้ยินเช่นนั้นก็จ้องมองหยางจิ่งด้วยแววตาที่เย็นเยียบพลางขมวดคิ้วมุ่น คนผู้นี้รู้ได้เช่นไรว่านางคิดจะทำสิ่งใดแววตาที่มองนางด้วยความเกลียดชังสลับกับการตัดพ้อต่อว่านั่นมันหมายความว่าเช่นไรกัน!!!หยางจิ่งจ้องมองไป๋อี๋ซินอย่างไม่ละสายตาเช่นเดียวกัน ก่อนจะเห็นว่าท่าทีที่คิดจะสังหารเขาเมื่อครู่พลันมลายหายไปจนหมดสิ้น นางมองน้องชายของตนที่ยามนี้ถูกเขาจับตัวเอาไว้ด้วยแววตาที่ร้อนรน ก่อนจะเอ่ยกับเขาด้วยน้ำเสียงอันเย็นชา"ปล่อยน้องชายข้า หากท่านอยากได้สิ่งใด ข้าจะทำตามที่ท่านขอ"หยางจิ่งได้ยินเช่นนั้นก็ส่งเสียงเหอะออกมาคราหนึ่ง วันนี้เขาได้รู้ธาตุแท้ของสตรีนางนี้ด้วยตาตนเองแล้ว นางยอมทำทุกอย่างเพื่อความอยู่รอดจริง ๆหยางจิ่งยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะเอ่ย"หากข้าให้เจ้าหักหลังบุรุษที่เจ้ารัก เจ้าก็ยินยอมทำใช่หรือไม่?"ไป๋อี๋ซินเม้มริมฝีปากแน่น นางไม่ได้เอ่ยตอบสิ่งใดออกไป แต่ทว่ากลับจ้องมองหยางจิ่งด้วยแววตาที่ระแวดระวัง บุรุษผู้นี้รู้ได้เช่นไรกันว่านางมีคนรักอยู่?เมื่อหลายเดือนก่อน เพราะน้องชายป่วยหนัก นางไร้หนทางจะหาเงินมารักษา จึงใช้ความงามของตนเข้าไปทำงานร่ายรำที่หอคณิกา นางไม่ได้ขายเรือน
Huling Na-update : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 18 ขนม
เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว หยางจิ่งก็เดินออกมาจากเรือนของไป๋อี๋ซิน ก่อนจะยกยิ้มมุมปากคราหนึ่ง แล้วจึงหันไปเอ่ยกับหวังซุน“ประคองข้า”“ประคองทำไมพ่ะย่ะค่ะ”หวังซุนงงงันไม่น้อย ก่อนหน้านี้องค์ชายก็พาเขาเดินย้อนไปย้อนมา เข้าร้านสุรา แวะโรงพนัน ก่อนจะอ้อมไปตามทางเดินจนมาถึงที่อยู่ของไป๋อี๋ซิน มาครานี้ยังแกล้งเมาอีก“เราไม่รู้ว่าจะมีคนของหยางเฉิงอยู่แถวนี้หรือไม่ รีบประคองเร็วเข้า”“พ่ะย่ะค่ะ”หวังซุนพยักหน้าด้วยความมึนงง ก่อนจะรีบตรงเข้าไปประคองหยางจิ่งทันที หยางจิ่งที่เห็นเช่นนั้นก็แกล้งทำเป็นเมาจนเดินโซเซ พูดไม่เป็นภาษา แล้วเดินตามทางไปเรื่อยเปื่อยหลายวันก่อนเขาสั่งให้หวังซุนไปตามหาหมอปรุงยาพิษผู้หนึ่ง ที่อาศัยอยู่บนภูเขาด้านหลังวัดไป๋หวา เขาจำได้ว่าในชาติก่อน ตอนเดินทางไปวัดไป๋หวาพร้อมกับเสด็จพ่อเพื่อกราบขอพรพระโพธิสัตว์ เสด็จพ่อของเขาชอบไหว้พระขอพรเป็นอย่างมาก จึงเดินทางไปที่วัดไป๋หวาทุก ๆ ปี เคยได้ยินว่ามีหมอเทวดาผู้หนึ่งเชี่ยวชาญเรื่องการปรุงยารักษาคน อีกทั้งยังเชี่ยวชาญด้านการปรุงยาพิษและยาถอนพิษ ฝีมือนั้นเก่งกาจจนแทบหาตัวจับยาก แต่ทว่าราคาค่อนข้างแพงไปเสียหน่อย หากต้อง
Huling Na-update : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 19 เริ่มลงมือ
เฉินป๋อเหวินที่เห็นหยางจิ่งก็ชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะทำความเคารพอย่างนอบน้อม เพราะเขาติดตามท่านพ่อเข้าวังหลวงอยู่บ่อยครั้ง ทำให้ได้พบหน้าหยางจิ่งอยู่บ้างในบางครา แต่เพราะเขาเป็นเพียงบุตรชายตระกูลคหบดี ส่วนหยางจิ่งเป็นถึงองค์ชาย อีกทั้งด้วยวัยที่ห่างกันทำให้เขาไม่ได้สนิทสนมกับหยางจิ่งมากเท่าใดนัก เขาเองไม่ค่อยได้อยู่ที่เมืองหลวง เนื่องจากชอบตามท่านพ่อไปค้าขายนอกเมืองตั้งแต่วัยเยาว์ ไม่เหมือนกับโจวอวี้หานที่เป็นเพื่อนเล่นวัยเดียวกันกับหยางจิ่งมาตั้งแต่วัยเด็ก หยางจิ่งเพียงพยักหน้าให้เฉินป๋อเหวิน ก่อนจะปรายตามองกล่องอาหารในมือของเฉินป๋อเหวินคราหนึ่งโจวหว่านหรูที่เห็นว่าเฉินป๋อเหวินมาหา นางก็ยิ้มให้เขาคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"ป๋อเหวิน เจ้ามาตั้งแต่เมื่อใดกัน?"เฉินป๋อเหวินที่ได้ยินเช่นนั้นก็เอ่ยตอบนางอย่างสนิทสนม"สักพักแล้ว พอข้ารู้ว่าเจ้าอยู่ที่นี่จึงรีบมาพบเจ้า ข้านำขนมมาให้เจ้าด้วยนะ เจ้าหิวแล้วหรือไม่?"หยางจิ่งจ้องมองคนทั้งสองที่สนทนากันอย่างสนิทสนมด้วยแววตาที่ไม่พอใจ แต่ทว่าไม่นานเขาก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติโจวอวี้หานที่ได้เห็นเช่นนั้น จึงเอ่ยขึ้นมาทันที"ไหน ๆ ก็มากันแล้ว ไปนั่งเล่นกัน
Huling Na-update : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 20 แผนซ้อนแผน
ด้านไป๋อี๋ซินที่ได้ฟังคำสั่งจากหวังซุน นางก็ลอบกลืนน้ำลายลงคอตนเองคราหนึ่ง คนผู้นี้นับว่าลงมือได้รวดเร็วไม่น้อยเลยนางจ้องมองขวดยาระงับพิษที่หวังซุนมอบให้คราหนึ่ง ในใจรู้สึกขมขื่นจนยากจะอธิบาย ตั้งแต่วันนั้นนางก็ตัดสินใจได้แล้ว ว่านางจะเลือกรักษาชีวิตของผู้ใดเอาไว้แน่นอนว่านางเลือกไป๋หลงน้องชายของนางหากนางเลือกหยางเฉิง ยามใดที่นางตายไป นางจะมองหน้าดวงวิญญาณของท่านพ่อท่านแม่ในปรโลกได้เช่นไรกันไป๋อี๋ซินยิ้มทั้งน้ำตา ความรู้สึกของนางในยามนี้สับสนมืดมนเหลือเกิน นางเลือกทางใดย่อมไม่เป็นผลดีต่อจิตใจของนางเลยแม้แต่ทางเดียวหลายวันต่อจากนั้น หยางเฉิงก็มาพบนาง เขายังคงปฏิบัติต่อนางเป็นอย่างดี แต่ทว่าเขากลับเอ่ยกับนางขึ้นมาประโยคหนึ่ง"ไป๋อี๋ซิน""เพคะ""อีกไม่นานข้ามีงานหนึ่งให้เจ้าไปทำ หากงานนี้สำเร็จ เจ้าจะสุขสบายไปทั้งชีวิต น้องชายเจ้าก็จะมีท่านหมอดี ๆ คอยรักษา"ไป๋อี๋ซินรินชาร้อนส่งให้หยางเฉิง เขารับมันไปดื่มจนหมดถ้วย ก่อนจะยิ้มให้นาง ไป๋อี๋ซินจ้องมองเขาด้วยแววตาที่อ่อนโยน ก่อนจะจ้องมองถ้วยชาที่หยางเฉิงดื่มจนหมดด้วยแววตาที่เจ็บปวดนางยังคงไม่กล้าลงมือกับเขา!นางใจไม่แข็งพอที่จะทำเช่นนี้
Huling Na-update : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 21 วังหลวงช่างแคบยิ่งนัก
หยางจิ่งได้ฟังเรื่องราวที่หวังซุนนำมารายงานก็ยกยิ้มมุมปากคราหนึ่ง เมล็ดพันธุ์แห่งความระแวงที่เขาหว่านให้ไป๋อี๋ซินยามนี้เห็นผลแล้ว รอเวลาอีกเพียงไม่นาน เขาย่อมสามารถจัดการหยางเฉิงได้เป็นแน่“แล้วเรื่องที่ข้าให้เจ้าไปตามคนชุดดำผู้นั้นไปถึงไหนแล้ว”หวังซุนที่ได้ยินเช่นนั้นก็จ้องมองหยางจิ่งคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยที่มาที่ไปของชายชุดดำผู้นั้นให้ฟังอย่างละเอียด หยางจิ่งที่ได้ยินเช่นนั้นก็ขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะเอ่ย“เจ้าแน่ใจหรือว่ามันไปที่นั่นจริง ๆ”“พ่ะย่ะค่ะ อีกเรื่องหนึ่งก็คือ คนของเราที่แฝงตัวอยู่ในวังหลวงมารายงานว่า ไม่นานมานี้ ฉินกุ้ยเฟยให้คนนำจดหมายไปส่งให้คนผู้หนึ่ง คนของเราจึงตามสืบต่อไป จนกระทั่งพบว่า...”"อ้ำอึ้งทำไมกัน รีบบอกมาสิ"หวังซุนที่ได้ยินเช่นนั้นจึงถอนหายใจออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาหยางจิ่ง พลางกระซิบบางอย่างที่ข้างหูของเขา หยางจิ่งได้ฟังที่หวังซุนบอกเขาก็กำมือแน่น แววตาคมพลันมีท่าทีตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก"เจ้าแน่ใจหรือ?""พ่ะย่ะค่ะ คนของเรายืนยันหนักแน่นว่าเป็นเรื่องจริง อีกทั้งยังบอกว่าการส่งจดหมายโต้ตอบกันไปมาเช่นนี้ มิใช่เพิ่งเริ่มทำ แต่คล้ายว่าทำมานานแล้ว เห็นได้
Huling Na-update : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 22 ลองเชิง
เจียงหมิงเจ๋อที่มองเห็นสีหน้าลำบากใจของโจวหว่านหรู ก็รู้สึกไม่ชอบใจขึ้นมาอย่างแปลกประหลาด เขายิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเก็บดอกมู่ตานดอกนั้นเอาไว้เสียเอง แววตาที่จ้องมองนางอย่างล้ำลึกเมื่อครู่ แปรเปลี่ยนเป็นเรียบเฉยเช่นเดิม เมื่อครู่เขาเกือบจะเผยตัวตนเดิมของตนเองออกไปต่อหน้านางเสียแล้วน้อยคนนักที่จะทำให้เขารู้สึกประหม่าและควบคุมตนเองไม่ได้เช่นนี้ นางคือคนแรก ทั้งแววตาและท่าทีของนาง มันทำให้เขารู้สึกว่านางกำลังค้นหาบางอย่างในตัวของเขาอยู่เจียงหมิงเจ๋อคร้านจะใส่ใจเรื่องเล็กน้อยเช่นสตรีไม่รับดอกไม้ เขามองว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ เมื่อคิดได้เช่นนั้นเขาจึงยิ้มให้นางคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"ขออภัยแม่นางด้วย ข้าคงเสียมรรยาทแล้ว เดิมทีข้าเห็นว่าแม่นางกำลังจะยื่นมือไปเด็ดดอกมู่ตานดอกนั้น จึงเก็บมันมามอบให้แม่นาง ไม่ได้มีความคิดที่ไม่น่าให้อภัยเลยแม้แต่น้อย หากทำให้แม่นางขุ่นเคือง ข้าต้องขออภัยด้วย"โจวหว่านหรูจ้องมองเจียงหมิงเจ๋อคราหนึ่ง นางขมวดคิ้วเล็กน้อย ท่าทีที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาของบุรุษผู้นี้ช่างน่าสนใจไม่น้อยเลยแท้จริงแล้วเจียงหมิงเจ๋อเป็นคนเช่นไรกันแน่!"โจวหว่านหรู"ในขณะที่โจวหว่านหรูกำลัง
Huling Na-update : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 23 ความในใจของเฉินป๋อเหวิน
เมื่อไม่มีสิ่งใดแล้ว เจียงหมิงเจ๋อจึงขอตัวกลับมายังที่พักของตน ก่อนจากไปเขาหันมามองโจวหว่านหรูคราหนึ่ง ก่อนจะยิ้มให้นางอีกครา โจวหว่านหรูเบือนหน้าหนี ไม่อยากสบตาหรือสนทนากับเจียงหมิงเจ๋อเลยแม้แต่น้อยยามนี้ไม่มีเรื่องใดน่าสนใจแล้ว อีกทั้งนางก็เหนื่อยล้าไม่น้อย จึงคิดจะกลับจวน แต่ทว่าหยางจิ่งกลับเดินมาพร้อมกับนาง เขาบอกว่าจะไปส่งนางที่หน้าประตูวังหลวง เดิมทีนางคิดจะปฏิเสธ เพราะไม่อยากให้เขาติดตามนางมาด้วย ยามที่ได้ใกล้เขานางรู้สึกประหม่าลนลานอย่างบอกไม่ถูก ท่าทีของเขาที่มีต่อนางยามนี้มันทำให้นางสับสนจนยากจะหาคำอธิบาย แต่ทว่าหยางจิ่งกลับดื้อรั้นไม่เบา เขาดึงดันที่จะเดินตามออกมาส่งนางที่นอกวังหลวงอย่างไม่ลดละ โจวหว่านหรูเมื่อไม่อาจทัดทานหยางจิ่ง จึงต้องยอมให้เขาเดินมาส่งนางอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ใจของโจวหว่านหรูเต้นไม่เป็นจังหวะ กลิ่นกายของหยางจิ่งนั้นนางยังจำได้ไม่ลืม ยิ่งได้กลับมาใกล้ชิดกับเขาเช่นนี้ก็ยิ่งรู้สึกว่านางไม่อาจควบคุมตนเองได้เหตุใดยิ่งนางไม่อยากพบ ถึงกลับยิ่งเจอเขาเช่นนี้เล่า!หยางจิ่งจ้องมองท่าทีของโจวหว่านหรูคราหนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย คล้ายว่าจะนานมากแล้วที่เขาไม่ได
Huling Na-update : 2025-04-21ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 24 คลุ้มคลั่ง
สายลมต้นฤดูใบไม้ผลิยังคงค่อนข้างหนาวเย็นเล็กน้อย ยามนี้วังหลวงค่อนข้างเงียบสงัดเนื่องจากเป็นเวลาปลายยามโหย่วแล้ว ท้องฟ้าจึงเริ่มมืดลงเรื่อย ๆด้านเจียงหมิงเจ๋อยามนี้เขากำลังนั่งอยู่ในห้อง พลางจ้องมองจดหมายในมือตนคราหนึ่ง จดหมายนี้หยวนเหนียงเป็นคนที่แอบนำมามอบให้เขาทูลองค์ชาย ใต้สระน้ำมีทางเชื่อมที่สามารถออกไปด้านนอกวังหลวงได้จริง ๆ เพคะ แต่ทว่าทางที่จะใช้ออกไปคับแคบไม่น้อย หากองค์ชายคิดจะหนีออกไปทางนี้ โปรดระมัดระวังตนเองด้วย ทันทีที่พระองค์หนีออกไปได้แล้ว จะมีคนของเรามารอพระองค์อยู่ที่ริมแม่น้ำซึ่งเชื่อมต่อกำแพงวังหลวงเพคะเจียงหมิงเจ๋ออ่านจดหมายฉบับนั้นจบ ก็จัดการเผามันทิ้ง แล้วเขียนจดหมายฉบับใหม่มอบให้แก่แม่นมเถียน อีกทั้งยังกำชับว่าจะต้องส่งให้หยวนเหนียงอย่างลับ ๆแท้จริงแล้ว นางกำนัลน้อยที่ตกน้ำผู้นั้นคือหยวนเหนียงคนของเขา ซึ่งจัดฉากว่าตนเองจมน้ำ เพื่อลงไปสืบดูว่าใต้สระน้ำแห่งนั้นมีทางออกที่เชื่อมกับแม่น้ำใหญ่ด้านนอกเมืองหลวงอย่างที่หยางจินจินบอกจริงหรือไม่เจียงหมิงเจ๋อยกยิ้มมุมปากคราหนึ่ง ยามนี้ใกล้จะถึงเวลาที่เขาจะได้ออกไปจากวังหลวงบัดซบแห่งนี้เสียที"องค์ชายเพคะ เราจะหาทางหน
Huling Na-update : 2025-04-21
Pinakabagong kabanata
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา ตอนพิเศษ
ค่ำคืนนี้ช่างเหน็บหนาวนัก แต่ทว่าภายในตำหนักมังกรสวรรค์แคว้นเยี่ยนนั้นกลับคุกรุ่นไปด้วยไฟแห่งปรารถนาเจียงหมิงเจ๋อและโจวหว่านหรูแต่งงานกันมาร่วมปีแล้ว แต่ทว่ายังคงไม่มีบุตร อาจเพราะได้รับพิษในครานั้น ทำให้การมีบุตรไม่ใช่เรื่องง่ายบนเตียงใหญ่ เจียงหมิงเจ๋อกำลังตระกองกอดร่างบางระหงตรงหน้าอย่างทะนุถนอม ริมฝีปากหนาใหญ่ทาบทับลงไปบนริมฝีปากบางสวยของนางอย่างอ่อนโยน ก่อนจะบดขยี้อย่างเร่าร้อนราวกับคนเอาแต่ใจ ลิ้นอุ่นร้อนสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของนางและเกี่ยวกระหวัดกันอย่างเมามัน ยามนี้ร่างกายของคนทั้งสองเปลือยเปล่า กลิ่นหอมกำยานอ่อน ๆ ยิ่งกระตุ้นกำหนัดให้ลุกโหมมากยิ่งขึ้น เจียงหมิงเจ๋อผละริมฝีปากออกจากนาง แล้วจึงจูบไซ้ไปตามซอกคอขาวเนียน ก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงมาเรื่อย สองมือหนาใหญ่บีบขยำดอกบัวงามทั้งสองข้างของนางอย่างเต็มไม้เต็มมือ พร้อมกับครอบริมฝีปากกลืนกินจุกบัวสีหวานอย่างลำพองใจ โจวหว่านหรูส่งเสียงครางกระเส่าพลางบิดกายเร่า ๆ ไปมาด้วยความเสียวซ่าน กายสาวถูกบุรุษตรงหน้าลูบคลำเชยชมอย่างไม่ยอมลดละ เจียงหมิงเจ๋อสอดแทรกแท่งหยกสวรรค์เข้าไปในกายของนาง ก่อนจะขยับกายอย่างช้า ๆ แล้วเร่
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 66
ยามนี้เจียงหมิงเจ๋อและโจวหว่านหรูกำลังเดินเคียงข้างกันไปตามทางเดินเพื่อมุ่งหน้าออกจากวังหลวง ฉับพลันนางก็หันมาเอ่ยถามเขา“เจียงหมิงเจ๋อ ท่านเอ่ยสิ่งใดฝ่าบาทจึงเห็นด้วยง่ายดายเช่นนี้ ข้าคิดว่าจะไม่ทรงเห็นด้วยเสียอีก”เจียงหมิงเจ๋อยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะหันมามองนางด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ โจวหว่านหรูหนังตากระตุกรู้สึกว่าบุรุษตรงหน้าเริ่มจะออกอาการเจ้าเล่ห์ใส่นางอีกแล้ว“อย่ามองข้าแบบนี้สิ”“ก็ไม่ได้เอ่ยสิ่งใด ข้าเอ่ยเพียงว่า ขอเพียงมีเจ้าข้างกาย และครอบครัวของเจ้าสามารถใช้ชีวิตได้อย่างปลอดภัย ใต้หล้านี้ข้ายกให้แคว้นเป่ยฉินทั้งหมด ข้าขอมีเพียงแคว้นเยี่ยนและมีเจ้าก็พอ”โจวหว่านหรูที่ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย“ท่านทำได้จริง ๆ หรือ”“ทำได้สิ คนอย่างข้าไม่เคยเอ่ยวาจาโป้ปด”“แต่ท่านเคยแกล้งป่วยนะ”“โจวหว่านหรู เจ้าไม่เชื่อข้าหรือ ที่ข้าทำเพราะความอยู่รอดเพียงเท่านั้น”โจวหว่านหรูจ้องมองเจียงหมิงเจ๋อด้วยแววตาที่อ่อนโยน ก่อนจะเอ่ย“หากไม่เชื่อ ข้าคงไม่เลือกท่าน”เจียงหมิงเจ๋อที่ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มกว้าง โจวหว่านหรูพลันใจเต้นแรงเมื่อได้เห็นรอยยิ้มของเขา“เจ้าจะไม่มีวันเสียใจที่เลือกข้า
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 65
โจวหว่านหรูเดินทางกลับมาที่แคว้นเป่ยฉิน หยางจิ่งที่ได้รู้ข่าวว่าโจวหว่านหรูกลับมาถึงแล้ว ก็รีบมาพบนางในทันทีสตรีตรงหน้ายามนี้งดงามเป็นสาวงามสะพรั่งแล้ว โจวหว่านหรูหันมามองหยางจิ่งคราหนึ่ง ก่อนจะยิ้มให้เขาเล็กน้อยหลายปีที่ไม่ได้พบกัน มันทำให้นางเข้าใจหัวใจตนเองได้อย่างชัดเจนแล้วนางไม่อาจกลับไปรักเขาเฉกเช่นเดิมได้อีก แม้ในใจของนางจะไม่สามารถตัดขาดจากหยางจิ่งได้อย่างสนิทใจ แต่ทว่านางเองก็ไม่ได้รู้สึกเกลียดชังเขาแล้ว นางไม่ได้รู้สึกว่าเขากำลังติดค้างสิ่งใดกับนางอยู่ บางคราทุกสิ่งที่มันเปลี่ยนไปแล้วย่อมไม่อาจหวนคืนกลับมาได้อีก จะคงไว้เพียงเรื่องราวดี ๆ ในอดีตที่จะให้จดจำแม้จะดูเหมือนสตรีที่เห็นแก่ตัว แต่โจวหว่านหรูคิดเสมอว่าในเมื่อนางมีชีวิตอีกชาติหนึ่งแล้ว นางควรมีสิทธิ์เลือกในสิ่งที่นางต้องการคราก่อนนางยังไม่แน่ใจในหัวใจของตนเองมากเท่าใดนัก แต่เมื่อได้หลับฝันไปตื่นหนึ่ง ได้รู้ความจริงบางอย่าง ใจของนางก็เริ่มชัดเจนขึ้นหยางจิ่งคือรักแรกของนางส่วนเจียงหมิงเจ๋อคือคนที่นางเลือก เพราะไม่ว่าจะชาติก่อนหรือชาตินี้เขาคือคนที่ทำเพื่อนางมากที่สุด“หวานหว่าน เจ้ากลับมาแล้ว”หยางจิ่งเอ่ยด้วยน้ำ
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 64
เช้าวันต่อมา โจวหว่านหรูควบม้ามุ่งหน้าไปยังทิศทางของประตูวังหลวง ระหว่างทางนั้นนางมองเห็นหยางจิ่งที่ยืนมองนางอยู่ที่ด้านหน้าประตู เขาสวมชุดสีขาวทั้งชุด ดูแล้วช่างงดงามสง่าราวกับเทพเซียน นางสั่งให้ม้าหยุด ก่อนจะกระโดดลงจากหลังม้า และเดินตรงเข้ามาหาเขา หยางจิ่งยิ้มให้นางคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"แต่งเป็นบุรุษเช่นนี้นับว่าไม่เลวเลย"โจวหว่านหรูยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย"อืม"หยางจิ่งจ้องมองโจวหว่านหรูคราหนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย พลางเอ่ย"หวานหว่าน เจ้าจะกลับมาเมื่อใด"โจวหว่านหรูจ้องมองหยางจิ่งด้วยแววตาที่อ่อนโยน ก่อนจะเอ่ย"ยังไม่รู้เหมือนกัน อาจจะหนึ่งปี สามปี หรือห้าปี ข้าอยากจะไปทำตามความฝัน ท่องไปในยุทธภพ"หยางจิ่งจ้องมองนางด้วยแววตาที่ล้ำลึก เขาอยากยื่นมือไปดึงรั้งนางใจจะขาด แต่ทว่าอีกใจก็ไม่อยากทำลายสิ่งที่นางถวิลหา ตั้งแต่ได้รู้ว่านางตั้งใจจะไปท่องเที่ยวทั่วทั้งใต้หล้า เขาก็ตกใจไม่น้อย เดิมทีคิดจะพานางเข้าวัง แต่งนางเป็นชายาเอก แต่ทว่านางกลับปฏิเสธเขาข้ายังไม่คิดจะแต่งงานกับผู้ใดในยามนี้"ข้าจะรอเจ้า ต่อให้รอทั้งชีวิต ข้าก็จะรอ"หยางจิ่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ โจวหว่านห
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 63
ที่ตำหนักมังกรสวรรค์แคว้นเยี่ยนยามนี้มีเหล่าทหารกำลังผลัดเปลี่ยนกันเฝ้าเวรยาม โจวหว่านหรูรีบตรงมาที่แห่งนี้ทันทีที่ได้ทราบเรื่องราวจากหยางจินจินแท้จริงแล้วนางไม่ได้ฝัน เป็นเขาจริง ๆ ที่ช่วยนาง เขาป้อนโลหิตให้นางดิื่มเพื่อระงับพิษไม่ให้ลุกลามไปยังส่วนต่าง ๆ ในร่างกายนาง"ข้าอยากพบเจียงหมิงเจ๋อ"เหล่าทหารที่เฝ้าเวรยามปรายตามองนางคราหนึ่ง แต่ทว่าไม่ได้เอ่ยสิ่งใด โจวหว่านหรูที่กำลังร้อนใจ พลันจ้องมองสตรีนางหนึ่งที่เดินออกมาจากตำหนักมังกรสวรรค์ นางสวมชุดเยี่ยงสตรีสูงศักดิ์ ใบหน้างดงามไม่น้อย นางจ้องมองโจวหว่านหรูคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"เจ้าก็คือโจวหว่านหรูกระมัง"โจวหว่านหรูที่ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าคราหนึ่ง สตรีนางนั้นยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย"ข้าคือพระสนมเอกของฝ่าบาท ยามนี้ฝ่าบาทคงกำลังรอพบเจ้าอยู่ เจ้าเข้าไปเถิด"ฟ่านฮวาเอ่ยเพียงเท่านั้น ก่อนจะเดินจากไปไม่แม้แต่จะมองนางอีก โจวหว่านหรูไม่รอช้ารีบเข้าไปด้านในทันที เมื่อมาถึงนางก็พบกับเจียงหมิงเจ๋อที่กำลังเอนกายนอนพิงขอบเตียง ใบหน้าหล่อเหลายามนี้ซีดเซียวราวกับคนป่วยไข้ เมื่อรับรู้ได้ว่ามีคนเข้ามา เขาจึงหันไปมองคราหนึ่ง ก่อนที่แววตาจะฉาย
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 62
หยางจิ่งนั้นยามนี้กำลังเดินออกมาจากตำหนักเหลียนฉง เมื่อออกมาก็ได้พบกับโจวอวี้หาน เฉินป๋อเหวิน รวมถึงหยางจินจินที่กำลังยืนรออยู่ด้านนอกตำหนัก เขามีท่าทีแปลกใจไม่น้อย ก่อนจะเอ่ย"พวกเจ้ามาได้เช่นไรกัน"โจวอวี้หานยิ้มให้หยางจิ่งเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย"ข้าเป็นห่วงน้องเล็กจึงรีบติดตามมาสมทบกับเจ้า เฉินป๋อเหวินและหยางจินจินก็เป็นห่วงนางเช่นกัน จึงขอติดตามข้ามาด้วย"หยางจิ่งที่ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"เจ้ามาก็ดีแล้ว ข้าอยากให้เจ้าช่วยดูนางสักระยะ ข้ามีเรื่่องต้องไปจัดการ”โจวอวี้หานที่ได้ยินเช่นนั้นจึงเอ่ยถามทันที"เรื่องใดหรือ"หยางจิ่งถอนหายใจออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"สมุนไพรที่ใช้ถอนพิษไม่เพียงพอ ข้าจำต้องขึ้นเขาไปเก็บมันมา""ข้าไปกับท่านด้วย"หยางจิ่งหันไปจ้องมองเฉินป๋อเหวินคราหนึ่ง ก่อนจะพบว่าในดวงตาของเฉินป๋อเหวินดูเด็ดเดี่ยวและมั่นคงเป็นอย่างยิ่ง ยามนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาหึงหวงอันใดกัน เขาจึงเอ่ยกับเฉินป๋อเหวินด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรมากกว่าเดิม"ทางไปเก็บสมุนไพรอยู่บนเขา ข้าได้ยินว่ามันทั้งหนาวเหน็บและอันตรายไม่น้อย กลับมาแล้วอาจจะไม่ดีต่อสุขภาพ เจ้า...""ต่อให้ต้องตาย
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 61
เจียงหมิงเจ๋อปรายตามองหยางจิ่งคราหนึ่ง ก่อนจะยกมือขึ้น เหล่าทหารแคว้นเยี่ยนของเขาก็พุ่งเข้าสังหารทหารแคว้นฉีในทันที อู๋เจี๋ยตื่นตระหนกไม่น้อย เพียงมองอาภรณ์ที่สวมใส่เขาก็พอคาดเดาได้ไม่ยากว่าผู้มาใหม่นี่คือใครฮ่องเต้แคว้นเยี่ยนเช่นนั้นหรือ!!!เจียงหมิงเจ๋อจ้องมองอู๋เจี๋ยคราหนึ่ง ก่่อนจะเอ่ย"เจ้าสินะ ที่ขโมยศีรษะของเจียงหย่งหลางส่งไปให้ฮ่องเต้แคว้นเป่ยฉิน ศีรษะของพี่ชายข้าก็เสียบประจานอยู่ที่หน้าประตูชายแดนดี ๆ เจ้ากลับไร้มรรยาทเอาหัวเขาไปเที่ยวเล่น ช่างบังอาจนัก!!!"อู๋เจี๋ยตกใจไม่น้อย ไม่คาดคิดว่าแผนการทั้งหมดของเขาจะถูกล่วงรู้ได้รวดเร็วเช่นนี้เขารู้ว่ายามนี้ไม่อาจต่อกรได้แล้ว เจียงหมิงเจ๋อพาทหารแคว้นฉู่ที่ยามนี้รวมเป็นหนึ่งกับแคว้นเยี่ยนบุกเข้ามาเพื่อจัดการเขา มันเป็นไปได้เช่นไรไม่ใช่ว่าเจียงหมิงเจ๋อต้องสังหารหยางจิ่งหรอกหรือ!!!อู๋เจี๋ยไม่รั้งรอ เขารีบควบม้าคิดจะหนี เจียงหมิงเจ๋อยกยิ้มมุมปาก มีหรือที่เขาจะปล่อยศัตรูให้รอดไปได้ ใครที่มันคิดรุกรานเขา เขาไม่เคยเก็บเอาไว้เจียงหมิงเจ๋อคว้าคันธนูมาจากฟ่านเฉียน ก่อนจะยกขึ้นเล็งไปที่อู๋เจี๋ย ลูกธนูพุ่งฝ่าอากาศก่อนจะทะลุเข้าไปที่กลางอกข
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 60
โจวหว่านหรูสวมชุดเกราะเตรียมออกรบ ในมือของนางถือดาบยาวที่ส่องประกายวาววับ ก่อนจะกระโดดขึ้นหลังม้าและพุ่งทะยานออกไปที่ประตูชายแดนในทันที โดยมีหยางจิ่งและโจวอวี้หานเป็นผู้นำทัพ ยามนี้แขนของท่านพ่อนางดีขึ้นมากแล้ว เมื่อภัยมาถึงด้วยนิสัยของท่านพ่อย่อมไม่อาจอยู่เฉยได้ด้านหยางจินจินนั้นคอยดูแลเหล่าทหารที่ได้รับบาดเจ็บและถูกหามกลับเข้ามา ใจของนางสั่นไหวไม่น้อยหยางจิ่งที่ควบม้ามายังสนามรบ เมื่อได้มองเห็นกองกำลังทหารเรือนแสนที่แคว้นฉียกทัพมาก็จ้องมองด้วยแววตาเย็นเยียบ ก่อนจะมองไปที่อู๋เจี๋ยซึ่งเป็นผู้นำทัพออกรบอู๋เจี๋ยจ้องมองหยางจิ่งอย่างไม่ละสายตาเช่นเดียวกัน ก่อนจะปรายตามามองโจวหว่านหรูคราหนึ่ง ในใจนึกเสียดายที่ไม่อาจนำสาวงามนางนี้มาครอบครองได้ หากเขารบชนะศึกในครานี้และหยางจิ่งพ่ายแพ้ เขาจะลากตัวนางกลับแคว้นฉีและทรมานให้สาแก่ใจโจวหว่านหรูจ้องมองอู๋เจี๋ยด้วยแววตาเกลียดชัง"ไม่คิดว่าคนแคว้นฉีจะตีสองหน้าได้เก่งกาจปานนี้ อาศัยช่วงที่ทัพของข้าอ่อนไหว ตลบหลังได้อย่างหน้าไม่อาย"หยางจิ่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบ อู๋เจี๋ยที่ได้ยินเช่นนั้นก็ส่งเสียงหัวเราะออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"ว่าแคว้นฉีขอ
ดั่งบุปผา ดุจจันทรา บทที่ 59
หยางจิ่งรีบเข้ามากอดโจวหว่านหรูทันที ก่อนจะเอ่ย"เจ้ากลับมาแล้ว รู้หรือไม่ว่าข้าเป็นห่วงเจ้ามากเพียงใด ข้าแทบจะพลิกแผ่นดินตามหาเจ้า"โจวหว่านหรูไม่ได้ขัดขืนหยางจิ่ง ยังคงปล่อยให้เขากอดนางอยู่เช่นนั้น"ข้าเหนื่อยแล้ว"นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยล้า หยางจิ่งที่ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"เช่นนั้นเรากลับเป่ยฉินกันเถิด"หยางจิ่งกำลังจะพาโจวหว่านหรูเดินไปยังรถม้า แต่ทว่านางกลับรั้งมือของเขาเอาไว้ หยางจิ่งหันกลับมามองนางคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย"มีสิ่งใดหรือ"โจวหว่านหรูจ้องมองหยางจิ่ง ก่อนจะเอ่ย"ข้าหายไปแคว้นเยี่ยนตั้งหลายวัน ท่านไม่สงสัยข้าเลยหรือ"หยางจิ่งที่ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะยื่นมือมาลูบศีรษะของนางอย่างรักใคร่"ข้าไม่สนใจ และไม่ติดใจเรื่องใดทั้งสิ้น ข้ารู้ว่าคนเช่นเจ้าหากถูกเอาเปรียบเจ้ายอมตายดีกว่า จริงหรือไม่"โจวหว่านหรูยิ้มออกมาคราหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าให้เขา หยางจิ่งชะงักไปชั่วขณะ เขารู้สึกว่ารอยยิ้มนี้ของนางเขาไม่ได้เห็นมานานมากแล้ว แต่วันนี้นางกลับยิ้มให้เขาอีกคราโจวหว่านหรูก้าวขึ้นมานั่งบนรถม้า ก่อนจะหันมามองหยางจินจินที่นั่งอยู่ หยางจินจินก็ห
