Share

ดอกมู่ตานขี้เซา ผ่ามิติข้ามภพมาเพื่อนิทรา
ดอกมู่ตานขี้เซา ผ่ามิติข้ามภพมาเพื่อนิทรา
Author: moonlight -mini

บทที่1

last update Last Updated: 2025-02-16 02:22:23

บทนำ

ไพริน สัตว์แพทย์หญิง ทำงานหามรุ่งหามค่ำ เพื่อรักษาสัตว์เลี้ยงจนไม่มีเวลาให้แฟนหนุ่ม วันแต่งงานของทั้งคู่ที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แต่ไพรินก็ยังปลีกตัวมาลองแม้กระทั่งชุดแต่งงานกับว่าที่เจ้าบ่าวไม่ได้ อีกฝ่ายเป็นแพทย์อายุรกรรมเขาก็มีเวลาน้อยไม่ต่างจากเธอ ไพรินขอบคุณแฟนหนุ่มอยู่เสมอที่เขาเข้าใจว่างานของเธอนั้นสำคัญไม่ต่างจากงานของเขา

แต่ความเข้าใจในวันนั้นกลับกลายเป็นช่องว่างให้อีกฝ่ายทรยศและหักหลังเธอ

กว่าไพรินจะรู้ก็สายไปเสียแล้ว เธอร่อนการ์ดแต่งงานแจกญาติมิตรเพื่อนฝูงไปจนหมด

พี่โอ๋แฟนหนุ่มว่าที่เจ้าบ่าวของเธอทำเพื่อนรักตั้งแต่เสมอเรียนมหาวิทยาลัยของเธอท้อง ไม่ใช่ว่าไพรินจับได้เอง แต่เป็นนิดที่ส่งรูปภาพโป๊เปลือยของทั้งคู่บนเตียงและแนบผลการตั้งครรภ์มาให้ดู

ครั้งสุดท้ายที่เจอนิดคือร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยาที่เธอและนิดมักจะไปฉลองในโอกาสสำคัญๆ

ตื่นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองผ่าทะลุมิติมาอยู่ในยุคจีนโบราณเสียแล้ว มาอยู่ในร่างของคุณหนูใหญ่สกุลอู่ ต้องเข้ามาอยู่ในวังวนรักสามเศ้า เราสามคนอีกแล้วเหรอ อู่เหมยตาฮวยคนเดิมอาจจะทนได้ แต่ไพรินคนนี้ไม่ทนจ้า

สตรีนางอื่นคงจะข้ามภพมาเพื่อฝ่าฟันอุปสรรคมากมายจนกลายเป็นวีรสตรี กู้ชาติกู้แผ่นดิน แต่สำหรับข้านั้นสู้รบกับรถติดของเมืองหลวง ทนให้เจ้านายจิกหัวใช้รายชั่วโมงเหนื่อยพอแล้ว ในเมื่อมีโอกาสได้ทะลุมิติมาก็ขอขี้เกียจหน่อยก็แล้วกัน ข้าจะนอน!พวกเจ้าไปคลั่งรักให้ไกลๆข้าได้หรือไม่

“ความรักไม่แน่นอน แต่ความง่วงเป็นสิ่งที่ต้องนอนแน่ๆ”

บทที่1

“อื่อ” เสียงหวานครางแผ่วมาจากเตียงนอนหลังใหญ่

“คุณหนูพื้นแล้ว!”

เสียงสตรีตะโกนโหวกเหวกโวยวายดังลั่นไปทั่ว ทำเอาไพรินจำต้องปรือตาที่หนักอึ้งขึ้นดูว่าเป็นเสียงของใคร ไม่ช้าคนกลุ่มใหญ่ก็วิ่งเข้ามารุมล้อมข้างเตียง

“เจ้าเป็นอย่างไรบ้างเหมยตาฮวย” มือเหี่ยวย่นของสตรีชราบีบนวดไปทั้งแขนของเธอ แต่ไพรินก็ไร้ซึ่งแรงจะขัดขืนใครกัน เหมยตาอวย ชื่อโคตรแปลก

“พวกคุณเป็นใคร คุณป้าล่ะ” ไพรินถามด้วยเสียงแหบพร่า

“ข้านี่ไงท่านป้าของเจ้า” สตรีวัยกลางคนที่บีบแขนไพรินอยู่รีบตอบ

“ไม่ใช่ ฉันไม่รู้จักพวกคุณ” ไพรินส่ายหน้าวืด พยายามขืนตัวลุกขึ้นแต่พบว่าตัวเองนั้นไร้เรียวแรง

“ท่านหมอ” จางฮูหยินน้ำคลอ หันไปหาหมอหลวงที่ฮองเฮาส่งมารักษาอาการของอู่เหมยตาฮวยด้วยน้ำเสียงสั่นครือ

“จางฮูหยินไม่ต้องเป็นกังวล ข้าตรวจดูชีพจรคุณหนูใหญ่แล้ว อาการไม่น่าเป็นห่วง คงจะยังมีอาการกระทบกระเทือนความทรงจำจากพิษไข้ อีกไม่กี่วันคงจะหายเป็นปกติ คุณหนูยังไม่สร่างไข้ดีนัก ทานยาต้มอีกสัก 2-3 วัน อาการคงทุเลา ระหว่างนี้ข้าจะมาตรวจอาการของคุณหนูทุกเช้า”

ไพรินได้ยินชายชราหนวดเครายาวเหยียด ผมสีดอกเลาหันไปพูดกับคนกลุ่มนั้น เธอจึงพยายามลืมตาเพ่งมองอย่างตั้งใจอีกรอบ พบว่ารอบๆ กายผิดแปลกไปจากความเป็นจริงไปหมด ไม่ว่าจะการแต่งการ เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นภายในห้อง ไพรินจำได้ว่าตกแม่น้ำ หากถูกงมขึ้นมาจากแม่น้ำได้เธอต้องตื่นมาที่โรงพยาบาล ไม่ใช่ที่แปลกๆๆ แบบนี้

อย่าบอกนะ!

ยิ่งสตรีใช้ชุดสีขาวบีบนวดปลายเท้าของไพรินอยู่ในตอนนี้ แรงบีบและน้ำหนักมือที่กดลงบนฝ่าเท้า ตอกย้ำว่าตอนนี้เธอไม่ได้กำลังฝันอยู่

นี่ฉันทะลุมิติอย่างนั้นหรอ

“แน่ใจหรือเจ้าค่ะ” จางฮูหยินถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ ไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกับอู่เหมยตาอวยระหว่างที่มาพักอาศัยอยู่ที่จวนสกุลจาง แค่นางตกน้ำสลบไสลหลับไม่พื้นมาสามวันสามคืน ใจของนางก็ตกไปอยู่ตาตุ่มแล้ว แค่นี่ฮองเฮาก็พิโรธโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงที่หลานรักพระองค์มาตกน้ำตกท่าในจวนของนางแบบนี้ ถึงขั้นส่งหมอหลวงในวังมารักษาเอง เพราะไม่ไว้ใจคนสกุลจางอีกแล้ว

“แน่นอน” หมอหลวงกล่าวย้ำ เข้าใจถึงความกังวลของจางฮูหยินเป็นอย่างดี

“ถ้าเช่นนั้นข้าก็ค่อยวางใจหน่อย ชิงชิง เจ้าดูแลคุณหนูเจ้าให้ดี ข้าจะออกไปส่งท่านหมอที่หน้าจวน” จางฮูหยินหันไปบอกสาวใช้คนสนิทของเหมยตาฮวย

เมื่อคนกลุ่มใหญ่หายยกขบวนออกไปจากห้อง ไพรินที่หลับตาทบทวนสติอยู่เงียบๆ ก็ค่อยลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง

“คุณหนูท่านเป็นอย่างไรบ้างเจ้าค่ะ อยากดื่มน้ำหรือน้ำแกงร้อนๆ หรือไม่”

ได้ก็ดี กำลังคอแห้ง ไพรินจึงพยักหน้ารับ

เมื่อชิงชิงเห็นแบบนั้นก็รีบวิ่งตือออกจากห้องไป ไม่กี่อึดใจก็กลัวเข้ามาพร้อมน้ำแกงชามโต นางประคองชามน้ำแกงเข้าใกล้ริมฝีปากไร้สีเลือด ไพรินอ้าปากรับอย่างไม่อิดออด

“เธอเป็นใคร” เมื่อดื่มน้ำแกงและตามด้วยน้ำชาเรียบร้อย ไพรินจึงคิดว่าถึงเวลาที่ต้องสอบถามข้อมูลจากคนตรงหน้า

ชิงชิงขมวดปมคิ้วจนยุ่ง เหตุใดคุณหนูจึงพูดแปลกๆ

“คุณหนูหมายถึงสิ่งใดเจ้าค่ะ”

ไพรินแทบจะยกมือขึ้นกุมศีรษะ โอ้ยจะคุยยังไงให้เข้าใจกันเนี่ย ความรู้ท่วมหัว จะเอาตัวไม่รอดก็งานนี้ล่ะ

“ฉัน..ข้าเป็นใคร เจ้าเป็นใคร”

“คุณหนูก็เป็นคุณหนูใหญ่สกุลอู่ ข้าเป็นสาวใช้คนสนิทของท่านอย่างไรละเจ้าคะ”

“เจ้าชื่อ”

ชิงชิงเริ่มเข้าใจคำว่ายังไม่สร่างไข้ของท่านหมอหลวง คุณหนูของนางยังไม่ตื่นดีคงจะยังสับสนในหลายๆ อย่างอยู่ ไม่เป็นไร ชิงชิงคนนี้จะช่วยเหลือคุณหนูเอง

“ข้าชื่อชิงชิง ส่วนท่านมีนามว่าอู่เหมยตาฮวย”

ไอ้ชื่อแปลกๆ นั้นคือชื่อเจ้าของร่างงั้นเหรอ

ไพรินพรูลมหายใจยาวทิ้งศีรษะลงบนหมอนอีกครั้ง นึกถึงความทรงจำก่อนที่จะลืมตาขึ้นมาในโลกแปลกๆ เมื่อนึกถึงตรงนี้ความร้อนมากมายก็แล่นริ้วไปทั่วขอบตา ความปวดร้าวที่ถูกคนที่ไว้ใจถึงสองคนทรยศหักหลัง แต่นั้นยังไม่พอนิดยังพลักเธอลงแม่น้ำเจ้าพระยาทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอนั้นว่ายน้ำไม่เป็น

Related chapters

  • ดอกมู่ตานขี้เซา ผ่ามิติข้ามภพมาเพื่อนิทรา   ขทที่2

    บทที่2“พลอยโทรไปแคนเซิลออแกไนช์มาเหรอ”หลังจากยกหูโทรศัพท์เสียงทุ้มก็รีบพูดแทรกขึ้นมาทันที ไพรินบล๊อกเบอร์และทุกช่องทางการติดต่อกับว่าที่เจ้าบ่าว เขาก็ยังจะโทรมาก่อกวนเบอร์ที่ทำงานอีก“ก็ไม่มีงานแต่งแล้วนิคะ พลอยก็ต้องโทรไปแคลเซิลเค้าจะได้ไม่เสียเวลา”“จะยกเลิกได้ยังไงกันพลอย การ์ดแต่งงานก็แจกไปหมดแล้ว”“แล้วพี่จะให้พลอยทำยังไง พี่โอ๋ทำนิดท้องสี่เดือนแล้ว พลอยมีผัวคนเดียวกับเพื่อนไม่ได้หรอกค่ะ” หลักฐานอยู่ในท้องสี่เดือน แล้วก่อนหน้านี่อีกล่ะ แฟนหนุ่มของเธอและเพื่อนรักของเธอนั้นแอบไปกินกันหลับหลังเธอมานานแค่ไหนแล้ว“เรื่องของนิดมันเป็นความผิดพลาด เพราะพลอยทำแต่งานๆๆ ไม่เคยมีเวลาให้พี่เลย นิดเค้าคอยอยู่เป็นเพื่อนพี่เวลาพลอยไม่ว่าง มันเป็นความผิดพลาดจริงๆ พลอยเชื่อพี่เถอะ พี่เมาแล้วนิดก็เป็นฝ่ายมายั่วพี่”ไพรินอ้างปากค้างที่ถูกโยนความผิดทั้งหมดมาให้เธอ ต่อให้เพื่อนเธอนั้นจะยั่วหรืออ้าขาให้ก่อน แต่ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง ถ้านิดไม่ส่งรูปกับผลการตั้งครรภ์มาให้เธอคงโง่แต่งงานกับผู้ชายแบบนี้ พี่โอ๋รุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยคบกันมาจนทุกวันนี้ จนคุยเรื่องแต่งงาน ในชีวิตของไพรินมีแต่เรียนๆ จบมาก็ทุ

    Last Updated : 2025-02-16
  • ดอกมู่ตานขี้เซา ผ่ามิติข้ามภพมาเพื่อนิทรา   บทที่3

    บทที่3เมื่อสอบถามข้อมูลของเจ้าของร่าง สุดท้ายก็ยอมรับความเป็นจริงทั้งหมดและยอมรับที่จะอยู่ในร่างนี้ต่อไป ในวันที่เธอตกแม่น้ำเจ้าพระยาเธอได้ทะลุมิติมายังโลกนี้ในช่วงเวลาที่อู่เหมยนาฮวยตกสระบัว ชิงชิงเล่าว่าตอนที่ช่วยนำร่างขึ้นมานั้น เหมยตาฮวยไม่หายใจแล้ว กว่าจะดึงลมหายใจกลับมาได้ก็ช่วยกันอยู่นานร่างของไพรินจมอยู่ในแม่น้ำเจ้าพระยา ส่วนวิญญาณที่แท้จริงของอู่เหมยตาฮวยป่านนี้คงเดินทางไปยังภพปรโลกแล้ว“เฮ้อ!” ร่างบางลุกจากเตียงเดินมาทิ้งตัวที่หน้าคันฉ่องเหลืองบานใหญ่ สตรีที่อยู่เบื้องหน้าอายุเพียงยี่สิบ เท่านั้นกลับต้องมาจบชีวิตลง เธอเองก็อายุสามสิบห้า ก็ต้องตายไปทั้งแบบนั้น ช่างน่าอนาถ แต่ในเมื่อเธอได้มีโอกาสมีชีวิตกลับมาอีกครั้ง ไม่ว่าจะในอีกมิติหนึ่งที่ไม่คุ้นเคย เธอก็จะขออยู่ต่อไป เพื่อตนเองและเพื่อเจ้าของร่างเดิม“ถอนหายใจแบบนี้ไม่งามเลยเจ้าคะ” ชิงชิงที่ยืนใช้หยกสีขาวล้ำค่าสางผมให้สตรีเลอโฉมที่ส่องกระจกอยู่“ข้าขอบคุณเจ้าที่ยอมตอบคำถามของข้าโดยที่ไม่อารมณ์เสียใส่” เธอถามชิงชิงเยอะมากๆ ความทรงจำเดิมของเจ้าของร่างไม่มีเหลือมาให้เธอเลยแม้แต่นิดเดียว อยากได้ยาดมขวดเขียวดมทีสดชื่นไปถึงก้า

    Last Updated : 2025-02-16
  • ดอกมู่ตานขี้เซา ผ่ามิติข้ามภพมาเพื่อนิทรา   บทที่4

    บทที่4อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่นสุภาษิตไทยว่าแบบนั้น ในเมื่อจะกลับจวนสกุลอู่ เหมยตาฮวยจึงคิดว่าควรลาผู้หลักผู้ใหญ่ของบ้าน ไปลามาไหว้ไม่เกินจริง“คาราวะท่านป้าจาง” เหมยตาฮวยยอบกายลงเล็กน้อยอย่างที่ชิงชิงพร่ำสอนก่อนมาจางฮูหยินถึงกับหางคิ้วกระตุก อู่เหมยตาฮวยไม่เคยเคารพนับถือนางเลยสักครั้ง มาอาศัยอยู่จวนนี้ด้วยบารมีของฮองเฮาถือตนว่าตัวเองเป็นถึงท่านหญิง หากไม่ใช่ว่านางเป็นมารดาของจางซานฟง เชื่อว่าอู่เหมยตาฮวยคงให้นางเป็นฝ่ายทำความเคารพเสียเอง“เข้ามานั่งก่อน ข้ากำลังคุยกับไป๋ซานอยู่พอดี นางบอกว่าเจ้าดีขึ้นแล้ว” สตรีวัยกลางคนกวักมือเรียกให้ผู้มาใหม่เข้ามานั่งร่วมโต๊ะเหมยตาฮวยเดินเข้ามาทรุดตัวลงนั่งเคียงข้างไป๋ซาน ดูจากกริยาอาการที่จางฮูหยินแสดงกับไป๋ซาน คงจะเอ็นดูคนรักของบุตรชายไม่น้อย ต่างจากนางที่เป็นคู่หมั้น จางฮูหยินดูเกรงอกเกรงใจมากกว่า“ขอบคุณท่านป้าเจ้าค่ะ”“เป็นอย่างไรบ้างพักผ่อนจนหายสนิทแล้วใช่ไหม ข้าไม่ได้ไปเยี่ยมเยียนเจ้าที่เรือนแต่ก็ฟังข่าวคราวจากหมอหลวงตลอด เพราะช่วงนี้ปวดขาเดินไกลๆ ไม่ค่อยจะไหว ดีมีไป๋ซานมานั่งคุยเป็นเพื่อนช่วยคลายเหงาได้บ้าง”

    Last Updated : 2025-02-16
  • ดอกมู่ตานขี้เซา ผ่ามิติข้ามภพมาเพื่อนิทรา   บทที่5

    บทที่5 “น้องหญิง” อู่ไท่จงรีบวิ่งมาประคองน้องสาวลงจากรถม้าเหมยตาฮวยยกยิ้มรับ พี่ชายนางแสดงออกอย่างเปิดเผยว่ารักน้องสาวขนาดนี้ ไม่มีที่ใดอยู่แล้วสุขใจเท่าที่บ้านอีกแล้ว“คนสกุลจางดูแลเจ้าไม่ดีหรือเจ้าถึงอยากกลับ แล้วอาการป่วยเป็นอย่างไรบ้าง หายแล้วใช่หรือไม”“ทีละคำถาม” เหมยตาฮวยรีบยกมือห้ามก่อนจะมีคำถามเพิ่ม“ตอนรู้ว่าเจ้าพลัดตกน้ำ ข้ากับท่านพ่อร้อนใจแวะไปเยี่ยมเจ้าวันแรก แต่ท่านป้าจางก็บอกวว่าเจ้าไม่เป็นไร หมอหลวงดูอาการอย่างใกล้ชิด ข้ากับท่านพ่อเลยรอฟังข่าวอยู่ที่จวน”ร่างบางเดินเข้าไปในเรือนรับรอง ส่งยิ้มกว้างอย่างสดใสให้พี่ชาย ในอีกภพนางไม่มีพี่น้อง เป็นลูกสาวคนเดียว พอมีพี่ชายเดินตามประกบเป็นห่วงเป็นใย นางรู้สึกดีอย่างประหลาด“หมอหลวงที่เสด็จป้าส่งไปจัดเทียบยาให้ข้าทุกวัน จนข้าทนไม่ไหวเลยต้องหนีกลับบ้านนี่ไงเล่า”อู่ไท่จงมองรอยยิ้มของเหมยตาฮวยจนตาค้าง น้องสาวของเขานางไม่ยิ้มแบบนี้มานานเท่าไรแล้ว “เจ้าเป็นใคร คนสกุลจางทำอะไรเจ้า” หาเพิ่งมาถึงพี่ชายอู่เหมยตาฮวยก็จับได้แล้วเหรอว่านางไม่ใช่ตัวจริง เหมยตาฮวยถึงกับหยุดซะงัก“ขะ..ข้า” “เจ้ายิ้ม” อู่ไท่จงเห็นสีหน้าอึกอักของนางจึงรีบ

    Last Updated : 2025-02-16
  • ดอกมู่ตานขี้เซา ผ่ามิติข้ามภพมาเพื่อนิทรา   บทที่6

    บทที่6เมื่อเดินเข้ามาในเรือนนอนของตน เหมยตาฮวยเบิกตาโพล่ง ตะลึงพรึงเพริดกับกองหนังสือมากมาย เจ้าของร่างเดิมนอกจากจะชอบเข้าครัวทำอาหารแล้วนางเป็นหนอนหนังสือด้วยเหรอ“เจ้าจะถอนหมั้นจริงๆ เหรอน้องหญิง” คุณชายอู่ที่เดินตามไม่ห่าง พอไม่มีบ่าวรับใช้ในบริเวณนี้มีเพียงสาวใช้คนสนิท จึงรีบเอ่ยถามน้องสาว“จริงสิ เรื่องแบบนี้ล้อเล่นได้ที่ไหนกัน” ร่างบางเดินไปทรุดตัวลงนั่งบนตั่งไม้ข้างหน้าต่าง นิ้วเรียวยาวลองคีบหนังสือขึ้นดูเนื้อหาภายในว่าเกี่ยวกับอะไรที่เหมยตาฮวยคนเก่าศึกษา“เจ้าทุ่มเทอ่านหนังสือมากมาย ฝึกกาพย์โครงกลอน ฝึกดนตรีทุกแขนงจนเชี่ยวชาญ เพื่อที่จะได้ยืนเคียงข้างจางซานฟงสามารถเชิดหน้าชูตาได้ในฐานะฮูหยินของแม่ทัพ แล้วอยู่ๆ จะมาบอกว่าอยากถอนหมั้น ข้าไม่เชื่อเจ้าหรอก” อู่ไท่จง ทรุดร่างหนาของตนนั่งลงตรงข้าม เหมยตาฮวยหลงรักจางซานฟงมาตั้งแต่เด็ก ทุ่มเทแรงกายแรงใจเพื่อบุรุษผู้นั้นไปเท่าใด เขาคนนี้รู้ดีเหมยตาฮวยกวาดสายตามองไปรอบๆ เรือนนอนของตนเอง ที่นี่ราวกับห้องสมุดขนาดย่อม ต้องทุ่มเทเพื่อบุรุษผู้หนึ่งถึงเพียงนี้เชี่ยวเหรอ แล้วเขาล่ะ เคยเห็นคุณค่าความมานะของเหมยตาฮวยหรือไม่ “ท่านพี่ ไม่ว่าใน

    Last Updated : 2025-02-19
  • ดอกมู่ตานขี้เซา ผ่ามิติข้ามภพมาเพื่อนิทรา   บทที่7 

    บทที่7“คุณหนู ตื่นเถิดเจ้าค่ะ” ชิงชิงตัดสินใจเขย่าสตรีที่หลับไม่ยอมตื่น“เช้าแล้วเหรอ” เหมยตาฮวยงัวเงียลุกขึ้น เดินตามแรงประคองจากสาวใช้คนสนิทมานั่งที่โต๊ะ“สายแล้วต่างหากเจ้าค่ะ ข้าเข้ามาดูคุณหนูสองสามหนแล้ว แต่ท่านก็ยังนอนอยู่” สาวใช้คนสนิทยกอ่างล้างหน้าใบใหญ่มาวางตรงหน้า พร้อมผ้าขาวบางหนึ่งผืน เพื่อให้คุณหนูของนางซับน้ำออกจากดวงหน้าหลังจากล้างหน้าเรียบร้อยแล้วเหมยตาฮวยทำทุกอย่างที่ชิงชิงจับมือให้ทำไม่ว่าจะล้างหน้า เช็ดหน้า เดินตามแรงประคองมานั่งริมหน้าต่าง ดวงหน้ากระจ่างใส่ยังคงงัวเงียราวกับคนนอนไม่เต็มอิ่ม ทั้งๆที่เมื่อวานก็นอนกลางวัน จ

    Last Updated : 2025-02-20
  • ดอกมู่ตานขี้เซา ผ่ามิติข้ามภพมาเพื่อนิทรา   บทที่8

    บทที่8เหมยตาฮวยรอจนชิงชิงเดินออกไปจนห่าง จึงโน้มตัวขนานกับหน้าต่าง กระซิบเบาๆ ถามนกกระจิบสองตัวนั้น“นี่ๆ พวกเจ้าเข้าใจที่ข้าพูดไหม”สองนกน้อยเอียงคอก่อนจะพยักหน้าหงึกๆ“ข้าคุยกับพวกเจ้าได้ตั้งแต่เมื่อไร”‘ตั้งแต่ข้าเกิด’ นกกระจิบตัวหนึ่งบอก“แล้วมันเมื่อไรเล่า” ต้องมานั่งทายอายุนกเหรอ นางเคยเป็นสัตวแพทย์ก็จริง แต่อายุสัตว์เลี้ยงอย่างไรก็ต้องให้เจ้าของบอก หรือหากต้องเดาก็ต้องตรวจองค์ประกอบมากมายในร่างกาย

    Last Updated : 2025-02-21

Latest chapter

  • ดอกมู่ตานขี้เซา ผ่ามิติข้ามภพมาเพื่อนิทรา   บทที่8

    บทที่8เหมยตาฮวยรอจนชิงชิงเดินออกไปจนห่าง จึงโน้มตัวขนานกับหน้าต่าง กระซิบเบาๆ ถามนกกระจิบสองตัวนั้น“นี่ๆ พวกเจ้าเข้าใจที่ข้าพูดไหม”สองนกน้อยเอียงคอก่อนจะพยักหน้าหงึกๆ“ข้าคุยกับพวกเจ้าได้ตั้งแต่เมื่อไร”‘ตั้งแต่ข้าเกิด’ นกกระจิบตัวหนึ่งบอก“แล้วมันเมื่อไรเล่า” ต้องมานั่งทายอายุนกเหรอ นางเคยเป็นสัตวแพทย์ก็จริง แต่อายุสัตว์เลี้ยงอย่างไรก็ต้องให้เจ้าของบอก หรือหากต้องเดาก็ต้องตรวจองค์ประกอบมากมายในร่างกาย

  • ดอกมู่ตานขี้เซา ผ่ามิติข้ามภพมาเพื่อนิทรา   บทที่7 

    บทที่7“คุณหนู ตื่นเถิดเจ้าค่ะ” ชิงชิงตัดสินใจเขย่าสตรีที่หลับไม่ยอมตื่น“เช้าแล้วเหรอ” เหมยตาฮวยงัวเงียลุกขึ้น เดินตามแรงประคองจากสาวใช้คนสนิทมานั่งที่โต๊ะ“สายแล้วต่างหากเจ้าค่ะ ข้าเข้ามาดูคุณหนูสองสามหนแล้ว แต่ท่านก็ยังนอนอยู่” สาวใช้คนสนิทยกอ่างล้างหน้าใบใหญ่มาวางตรงหน้า พร้อมผ้าขาวบางหนึ่งผืน เพื่อให้คุณหนูของนางซับน้ำออกจากดวงหน้าหลังจากล้างหน้าเรียบร้อยแล้วเหมยตาฮวยทำทุกอย่างที่ชิงชิงจับมือให้ทำไม่ว่าจะล้างหน้า เช็ดหน้า เดินตามแรงประคองมานั่งริมหน้าต่าง ดวงหน้ากระจ่างใส่ยังคงงัวเงียราวกับคนนอนไม่เต็มอิ่ม ทั้งๆที่เมื่อวานก็นอนกลางวัน จ

  • ดอกมู่ตานขี้เซา ผ่ามิติข้ามภพมาเพื่อนิทรา   บทที่6

    บทที่6เมื่อเดินเข้ามาในเรือนนอนของตน เหมยตาฮวยเบิกตาโพล่ง ตะลึงพรึงเพริดกับกองหนังสือมากมาย เจ้าของร่างเดิมนอกจากจะชอบเข้าครัวทำอาหารแล้วนางเป็นหนอนหนังสือด้วยเหรอ“เจ้าจะถอนหมั้นจริงๆ เหรอน้องหญิง” คุณชายอู่ที่เดินตามไม่ห่าง พอไม่มีบ่าวรับใช้ในบริเวณนี้มีเพียงสาวใช้คนสนิท จึงรีบเอ่ยถามน้องสาว“จริงสิ เรื่องแบบนี้ล้อเล่นได้ที่ไหนกัน” ร่างบางเดินไปทรุดตัวลงนั่งบนตั่งไม้ข้างหน้าต่าง นิ้วเรียวยาวลองคีบหนังสือขึ้นดูเนื้อหาภายในว่าเกี่ยวกับอะไรที่เหมยตาฮวยคนเก่าศึกษา“เจ้าทุ่มเทอ่านหนังสือมากมาย ฝึกกาพย์โครงกลอน ฝึกดนตรีทุกแขนงจนเชี่ยวชาญ เพื่อที่จะได้ยืนเคียงข้างจางซานฟงสามารถเชิดหน้าชูตาได้ในฐานะฮูหยินของแม่ทัพ แล้วอยู่ๆ จะมาบอกว่าอยากถอนหมั้น ข้าไม่เชื่อเจ้าหรอก” อู่ไท่จง ทรุดร่างหนาของตนนั่งลงตรงข้าม เหมยตาฮวยหลงรักจางซานฟงมาตั้งแต่เด็ก ทุ่มเทแรงกายแรงใจเพื่อบุรุษผู้นั้นไปเท่าใด เขาคนนี้รู้ดีเหมยตาฮวยกวาดสายตามองไปรอบๆ เรือนนอนของตนเอง ที่นี่ราวกับห้องสมุดขนาดย่อม ต้องทุ่มเทเพื่อบุรุษผู้หนึ่งถึงเพียงนี้เชี่ยวเหรอ แล้วเขาล่ะ เคยเห็นคุณค่าความมานะของเหมยตาฮวยหรือไม่ “ท่านพี่ ไม่ว่าใน

  • ดอกมู่ตานขี้เซา ผ่ามิติข้ามภพมาเพื่อนิทรา   บทที่5

    บทที่5 “น้องหญิง” อู่ไท่จงรีบวิ่งมาประคองน้องสาวลงจากรถม้าเหมยตาฮวยยกยิ้มรับ พี่ชายนางแสดงออกอย่างเปิดเผยว่ารักน้องสาวขนาดนี้ ไม่มีที่ใดอยู่แล้วสุขใจเท่าที่บ้านอีกแล้ว“คนสกุลจางดูแลเจ้าไม่ดีหรือเจ้าถึงอยากกลับ แล้วอาการป่วยเป็นอย่างไรบ้าง หายแล้วใช่หรือไม”“ทีละคำถาม” เหมยตาฮวยรีบยกมือห้ามก่อนจะมีคำถามเพิ่ม“ตอนรู้ว่าเจ้าพลัดตกน้ำ ข้ากับท่านพ่อร้อนใจแวะไปเยี่ยมเจ้าวันแรก แต่ท่านป้าจางก็บอกวว่าเจ้าไม่เป็นไร หมอหลวงดูอาการอย่างใกล้ชิด ข้ากับท่านพ่อเลยรอฟังข่าวอยู่ที่จวน”ร่างบางเดินเข้าไปในเรือนรับรอง ส่งยิ้มกว้างอย่างสดใสให้พี่ชาย ในอีกภพนางไม่มีพี่น้อง เป็นลูกสาวคนเดียว พอมีพี่ชายเดินตามประกบเป็นห่วงเป็นใย นางรู้สึกดีอย่างประหลาด“หมอหลวงที่เสด็จป้าส่งไปจัดเทียบยาให้ข้าทุกวัน จนข้าทนไม่ไหวเลยต้องหนีกลับบ้านนี่ไงเล่า”อู่ไท่จงมองรอยยิ้มของเหมยตาฮวยจนตาค้าง น้องสาวของเขานางไม่ยิ้มแบบนี้มานานเท่าไรแล้ว “เจ้าเป็นใคร คนสกุลจางทำอะไรเจ้า” หาเพิ่งมาถึงพี่ชายอู่เหมยตาฮวยก็จับได้แล้วเหรอว่านางไม่ใช่ตัวจริง เหมยตาฮวยถึงกับหยุดซะงัก“ขะ..ข้า” “เจ้ายิ้ม” อู่ไท่จงเห็นสีหน้าอึกอักของนางจึงรีบ

  • ดอกมู่ตานขี้เซา ผ่ามิติข้ามภพมาเพื่อนิทรา   บทที่4

    บทที่4อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่นสุภาษิตไทยว่าแบบนั้น ในเมื่อจะกลับจวนสกุลอู่ เหมยตาฮวยจึงคิดว่าควรลาผู้หลักผู้ใหญ่ของบ้าน ไปลามาไหว้ไม่เกินจริง“คาราวะท่านป้าจาง” เหมยตาฮวยยอบกายลงเล็กน้อยอย่างที่ชิงชิงพร่ำสอนก่อนมาจางฮูหยินถึงกับหางคิ้วกระตุก อู่เหมยตาฮวยไม่เคยเคารพนับถือนางเลยสักครั้ง มาอาศัยอยู่จวนนี้ด้วยบารมีของฮองเฮาถือตนว่าตัวเองเป็นถึงท่านหญิง หากไม่ใช่ว่านางเป็นมารดาของจางซานฟง เชื่อว่าอู่เหมยตาฮวยคงให้นางเป็นฝ่ายทำความเคารพเสียเอง“เข้ามานั่งก่อน ข้ากำลังคุยกับไป๋ซานอยู่พอดี นางบอกว่าเจ้าดีขึ้นแล้ว” สตรีวัยกลางคนกวักมือเรียกให้ผู้มาใหม่เข้ามานั่งร่วมโต๊ะเหมยตาฮวยเดินเข้ามาทรุดตัวลงนั่งเคียงข้างไป๋ซาน ดูจากกริยาอาการที่จางฮูหยินแสดงกับไป๋ซาน คงจะเอ็นดูคนรักของบุตรชายไม่น้อย ต่างจากนางที่เป็นคู่หมั้น จางฮูหยินดูเกรงอกเกรงใจมากกว่า“ขอบคุณท่านป้าเจ้าค่ะ”“เป็นอย่างไรบ้างพักผ่อนจนหายสนิทแล้วใช่ไหม ข้าไม่ได้ไปเยี่ยมเยียนเจ้าที่เรือนแต่ก็ฟังข่าวคราวจากหมอหลวงตลอด เพราะช่วงนี้ปวดขาเดินไกลๆ ไม่ค่อยจะไหว ดีมีไป๋ซานมานั่งคุยเป็นเพื่อนช่วยคลายเหงาได้บ้าง”

  • ดอกมู่ตานขี้เซา ผ่ามิติข้ามภพมาเพื่อนิทรา   บทที่3

    บทที่3เมื่อสอบถามข้อมูลของเจ้าของร่าง สุดท้ายก็ยอมรับความเป็นจริงทั้งหมดและยอมรับที่จะอยู่ในร่างนี้ต่อไป ในวันที่เธอตกแม่น้ำเจ้าพระยาเธอได้ทะลุมิติมายังโลกนี้ในช่วงเวลาที่อู่เหมยนาฮวยตกสระบัว ชิงชิงเล่าว่าตอนที่ช่วยนำร่างขึ้นมานั้น เหมยตาฮวยไม่หายใจแล้ว กว่าจะดึงลมหายใจกลับมาได้ก็ช่วยกันอยู่นานร่างของไพรินจมอยู่ในแม่น้ำเจ้าพระยา ส่วนวิญญาณที่แท้จริงของอู่เหมยตาฮวยป่านนี้คงเดินทางไปยังภพปรโลกแล้ว“เฮ้อ!” ร่างบางลุกจากเตียงเดินมาทิ้งตัวที่หน้าคันฉ่องเหลืองบานใหญ่ สตรีที่อยู่เบื้องหน้าอายุเพียงยี่สิบ เท่านั้นกลับต้องมาจบชีวิตลง เธอเองก็อายุสามสิบห้า ก็ต้องตายไปทั้งแบบนั้น ช่างน่าอนาถ แต่ในเมื่อเธอได้มีโอกาสมีชีวิตกลับมาอีกครั้ง ไม่ว่าจะในอีกมิติหนึ่งที่ไม่คุ้นเคย เธอก็จะขออยู่ต่อไป เพื่อตนเองและเพื่อเจ้าของร่างเดิม“ถอนหายใจแบบนี้ไม่งามเลยเจ้าคะ” ชิงชิงที่ยืนใช้หยกสีขาวล้ำค่าสางผมให้สตรีเลอโฉมที่ส่องกระจกอยู่“ข้าขอบคุณเจ้าที่ยอมตอบคำถามของข้าโดยที่ไม่อารมณ์เสียใส่” เธอถามชิงชิงเยอะมากๆ ความทรงจำเดิมของเจ้าของร่างไม่มีเหลือมาให้เธอเลยแม้แต่นิดเดียว อยากได้ยาดมขวดเขียวดมทีสดชื่นไปถึงก้า

  • ดอกมู่ตานขี้เซา ผ่ามิติข้ามภพมาเพื่อนิทรา   ขทที่2

    บทที่2“พลอยโทรไปแคนเซิลออแกไนช์มาเหรอ”หลังจากยกหูโทรศัพท์เสียงทุ้มก็รีบพูดแทรกขึ้นมาทันที ไพรินบล๊อกเบอร์และทุกช่องทางการติดต่อกับว่าที่เจ้าบ่าว เขาก็ยังจะโทรมาก่อกวนเบอร์ที่ทำงานอีก“ก็ไม่มีงานแต่งแล้วนิคะ พลอยก็ต้องโทรไปแคลเซิลเค้าจะได้ไม่เสียเวลา”“จะยกเลิกได้ยังไงกันพลอย การ์ดแต่งงานก็แจกไปหมดแล้ว”“แล้วพี่จะให้พลอยทำยังไง พี่โอ๋ทำนิดท้องสี่เดือนแล้ว พลอยมีผัวคนเดียวกับเพื่อนไม่ได้หรอกค่ะ” หลักฐานอยู่ในท้องสี่เดือน แล้วก่อนหน้านี่อีกล่ะ แฟนหนุ่มของเธอและเพื่อนรักของเธอนั้นแอบไปกินกันหลับหลังเธอมานานแค่ไหนแล้ว“เรื่องของนิดมันเป็นความผิดพลาด เพราะพลอยทำแต่งานๆๆ ไม่เคยมีเวลาให้พี่เลย นิดเค้าคอยอยู่เป็นเพื่อนพี่เวลาพลอยไม่ว่าง มันเป็นความผิดพลาดจริงๆ พลอยเชื่อพี่เถอะ พี่เมาแล้วนิดก็เป็นฝ่ายมายั่วพี่”ไพรินอ้างปากค้างที่ถูกโยนความผิดทั้งหมดมาให้เธอ ต่อให้เพื่อนเธอนั้นจะยั่วหรืออ้าขาให้ก่อน แต่ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง ถ้านิดไม่ส่งรูปกับผลการตั้งครรภ์มาให้เธอคงโง่แต่งงานกับผู้ชายแบบนี้ พี่โอ๋รุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยคบกันมาจนทุกวันนี้ จนคุยเรื่องแต่งงาน ในชีวิตของไพรินมีแต่เรียนๆ จบมาก็ทุ

  • ดอกมู่ตานขี้เซา ผ่ามิติข้ามภพมาเพื่อนิทรา   บทที่1

    บทนำไพริน สัตว์แพทย์หญิง ทำงานหามรุ่งหามค่ำ เพื่อรักษาสัตว์เลี้ยงจนไม่มีเวลาให้แฟนหนุ่ม วันแต่งงานของทั้งคู่ที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แต่ไพรินก็ยังปลีกตัวมาลองแม้กระทั่งชุดแต่งงานกับว่าที่เจ้าบ่าวไม่ได้ อีกฝ่ายเป็นแพทย์อายุรกรรมเขาก็มีเวลาน้อยไม่ต่างจากเธอ ไพรินขอบคุณแฟนหนุ่มอยู่เสมอที่เขาเข้าใจว่างานของเธอนั้นสำคัญไม่ต่างจากงานของเขาแต่ความเข้าใจในวันนั้นกลับกลายเป็นช่องว่างให้อีกฝ่ายทรยศและหักหลังเธอกว่าไพรินจะรู้ก็สายไปเสียแล้ว เธอร่อนการ์ดแต่งงานแจกญาติมิตรเพื่อนฝูงไปจนหมดพี่โอ๋แฟนหนุ่มว่าที่เจ้าบ่าวของเธอทำเพื่อนรักตั้งแต่เสมอเรียนมหาวิทยาลัยของเธอท้อง ไม่ใช่ว่าไพรินจับได้เอง แต่เป็นนิดที่ส่งรูปภาพโป๊เปลือยของทั้งคู่บนเตียงและแนบผลการตั้งครรภ์มาให้ดูครั้งสุดท้ายที่เจอนิดคือร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยาที่เธอและนิดมักจะไปฉลองในโอกาสสำคัญๆตื่นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองผ่าทะลุมิติมาอยู่ในยุคจีนโบราณเสียแล้ว มาอยู่ในร่างของคุณหนูใหญ่สกุลอู่ ต้องเข้ามาอยู่ในวังวนรักสามเศ้า เราสามคนอีกแล้วเหรอ อู่เหมยตาฮวยคนเดิมอาจจะทนได้ แต่ไพรินคนนี้ไม่ทนจ้า สตรีนางอื่นคงจะข้ามภพมาเพื่อฝ่าฟันอุปสรรคมากมายจ

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status