สะท้านซ่านทรวง

​มีอะไรให้ขอเยอะแยะ ทำไมเด็กนี่ถึงชอบขออะไรสุ่มเสี่ยงอยู่เรื่อยเลยวะ?

​ถามว่าให้ไหม…จะเหลือเหรอ!

​หมับ…

​เมธากรจัดให้ตามคำขอของสาวน้อยร้อนรัก มือหนาจับมั่นที่ต้นคอเธอก่อนรั้งเข้าไปฉกฉวยริมฝีปากอิ่มในเวลาเพียงเสี้ยววินาที จนคนที่เป็นฝ่ายอยากได้อยากโดนตั้งตัวไม่ทัน

“อื้อ” ดวงตาที่กลมโตอยู่แล้วเบิกกว้างมากขึ้นเมื่อเขาจูบเธออย่างเร่าร้อน และรุนแรงมากกว่าตอนนั่งจูบนั่งล้วงกันในผับหลายเท่า

​เรียวลิ้นเขาเสาะแสวงหาดื่มกินความหวานจากปากสาวน้อยอย่างต้องการจะเก็บเกี่ยวความเย้ายวนใจนี้ให้ได้มากที่สุด เช่นเดียวกับเธอ เมื่อได้สติก็จูบตอบเขาอย่างเร่าร้อนไม่แพ้กัน ทั้งกลิ่นกายและลมหายใจอุ่นที่เป่ารดใบหน้าของขวัญเมษามันทำให้คนอ่อนประสบการณ์อย่างเธอเตลิดไปไกลถึงไหนต่อไหน ยิ่งเมื่อคนตรงหน้าดูดเม้มริมฝีปากล่างเธออย่างแรง ก่อนจะวกไปดูดดึงที่ริมฝีปากบน และหวนกลับมาตวัดเรียวลิ้นเล็กของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่อย่างนั้น

​บอกตามตรงว่าขวัญเมษาเพิ่งเข้าใจคำว่า ‘น้ำเดิน’ ก็คราวนี้

เดี๋ยว! ยังฟินอยู่ อย่าพึ่งหยุด

​ทว่าจู่ๆ คนจูบเก่งก็ค่อยๆ ถอนริมฝีปากออก นัยน์ตาเขายังเต็มไปด้วยไฟปรารถนาที่ขวัญเมษาเองก็ดูออกว่าอารมณ์เขากำลังขึ้นอย่างเต็มที่ไม่ต่างกัน

​“พอใจหรือยังเด็กขี้อ่อย” ชายหนุ่มโยกศีรษะคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู แม้จะอยากให้เธอได้ ‘ดูเอ็น’ เขามากแค่ไหน แต่ต้องหยุด เขาไม่อยากทำอะไรที่ตัวเองจะต้องเสียใจหรือทำร้ายเธอในภายหลัง เธอยังเด็ก ส่วนเขาก็ไม่ชอบความสัมพันธ์ข้ามคืนแบบนี้

​“คะ?” ขวัญเมษากะพริบตาถี่รัว แล้วคิดได้ว่าก็เธอเป็นคนขอจูบครั้งสุดท้ายจากเขาเองนี่นา ตอนนี้เขาก็ทำให้แล้ว จากนี้เธอก็ควรจะลงจากรถโดยไม่ต้องหาเรื่องโยกโย้ไปมา

หยุดเถอะเมษ์ ถ้าเขาจะเอาก็คงเอาไปนานแล้ว!

แม้นหญิงสาววัยน่าขยี้ที่รู้ตัวดีว่าตัวเอง ‘น่าเอา’ มากแค่ไหนจะยังคงงุนงงอยู่ว่าทำไมเขาถึงไม่ยอมเอาเธอ แต่เรื่องในคืนนี้มันก็จบเพียงแค่นี้แล้ว

​“ยังไงก็ดีใจที่เราได้เจอกันนะคะพี่หมอก พี่ทำให้เมษ์มีความสุขมากๆ ในรอบปีนี้เลยค่ะ” เธอเอ่ยทิ้งท้ายเสียงหวาน ก่อนจะยินยอมลงจากรถเขาแต่โดยดี

​บ้า บ้า ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ!

​เมื่อคืนนี้ขวัญเมษานอนไม่หลับเอาแต่พลิกตัวไปมา ไม่ว่าจะพลิกซ้าย พลิกขวา ในหัวสมองก็เอาแต่คิดถึงหน้าแดดดี้สุดหล่อกร้าวใจคนนั้น

ทั้งคำพูด น้ำเสียง สายตาที่มีอำนาจทำลายล้างสูง ที่สำคัญคือรสจูบของเขา…แม้มันจะเป็นการจูบกับผู้ชายครั้งแรก แต่ขวัญเมษาก็พอจะเดาได้ว่าผู้ชายคนนี้จัดว่าเป็นคนจูบเก่งมากคนหนึ่ง มาก ๆๆ ถึงมากที่สุด

​จูบยังทำเสียวสะท้านซ่านทรวงได้ขนาดนี้ ถ้าทำมากกว่านี้เธอไม่ตัวเหลวหรือหลอมละลายไปเลยเหรอ! เอาเป็นว่าเธอขอตั้งฉายาให้เขาว่า พี่หมอกคนจูบสูบวิญญาณก็แล้วกัน

​“หยุดๆ เลิกคิดได้แล้วยัยเมษ์” ขวัญเมษาพยายามดึงวิญญาณให้กลับเข้าร่าง

ใช่! เธอต้องเลิกคิดทะลึ่งกับผู้ชายได้แล้ว แต่ก็นะเกิดมาตั้ง 23 ปี แฟนคนแรกก็ยังไม่มี ประสบการณ์ใกล้ชิดผู้ชายก็อย่าฝัน พอเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ในวัยที่เป็นสาวสะพรั่งเต็มตัว มันก็อดไม่ได้ที่จะจินตนาการถึงริมฝีปากคู่นั้นยามที่มันแตะลงมาที่ต้นคอเธอ หรือแม้แต่มือเรียวหนายามที่สัมผัสผิวกายเธออย่างแผ่วเบา น้ำเสียงอ่อนทุ้มมีเสน่ห์ยามที่เรียกชื่อเธอด้วยความหอบกระเส่า

​มันคงจะเซ็กซี่ไม่น้อยเลย…

​“กรี๊ดดดดดด นี่แกจะหลงรักผู้ชายที่เจอคืนเดียวจนอยากนอนกับเขาไม่ได้นะเมษ์” หญิงสาวเด้งตัวขึ้นนั่งเรียกสติตัวเอง แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรไอ้ความคิดถึงที่มีต่อพี่หมอกของเธอมันก็ไม่หายไปไหนเลย

“ฮือ” แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าหากเขาชอบเธอสักนิดเขาคงไม่ปฏิเสธกันแบบนั้น แต่อีกใจก็แย้งขึ้นมาว่าถ้าเขาไม่สนใจเธอเลยก็คงไม่เลี้ยงเหล้าแถมยังจูบเธออย่างดูดดื่มแบบนั้นแน่ๆ

​คนอย่างเขาย่อมต้องเจอผู้หญิงสวยถูกใจมามากมาย แต่กับเธอ…กว่าจะเจอคนที่รูปร่างหน้าตาตรงสเปกมันง่ายซะที่ไหนกัน เพราะฉะนั้นขวัญเมษาคิดดีแล้วว่า…

​เอาวะ! หมดยุคเหนียมอาย หากอยากได้ก็ต้องลุย

​นั่นจึงเป็นเหตุผลให้เธอตัดสินใจควบมอเตอร์ไซค์คันโปรดมุ่งหน้าไปยังผับที่เมื่อคืนเธอได้เจอกับเขา ทั้งที่คืนนี้ไม่มีคิวต้องขึ้นร้องเพลง เพราะเธอต้องเตรียมตัวเดินทางไปเกาะเสม็ดวันพรุ่งนี้ หากแต่หัวใจมันสั่งให้เธอมา ด้วยความหวังที่ว่าจะเจอชายหนุ่มอีกครั้ง

​วันนี้นักร้องสาวสวมชุดหนังสีดำ แต่งหน้าจางๆ ขัดกับลุควันที่เธอขึ้นร้องเพลงราวกับคนละคน แต่ถึงอย่างนั้นทันทีที่เธอย่างก้าวเข้ามาด้านในสายตาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ก็ไม่วายหันมากระจุกอยู่ที่เธอ

ขวัญเมษาสบตาทุกคนอย่างตรงไปตรงมาไม่หลบซ่อน ใช่ว่าจะอ่อย ใช่ว่าจะให้ท่า แต่เธอกำลังตามหาเขาคนนั้นต่างหาก!

​“จริงด้วย เขาบอกว่าไม่ได้มาบ่อยๆ นี่นา” เธอถอนหายใจออกมาเมื่อมองหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอพี่หมอกคนจูบเก่ง ขวัญเมษาเลยตัดสินใจเดินไปหาการ์ดหน้าร้าน มั่นใจว่าพวกเขาจะต้องจำลูกค้าคนสำคัญของเจ้าของผับได้เป็นอย่างดี

​“เอ่อพี่คะ หนูเมษ์นะ นักร้องนำที่นี่”

​“อ้อ น้องเมษ์พี่จำได้ แต่วันนี้ไม่มีคิวเราไม่ใช่เหรอ”

​“แหม จำแม่นจังเลยนะคะ งั้นหนูมาถามพี่ถูกต้องแล้ว” ขวัญเมษาผลิยิ้มอย่างมีความหวัง การ์ดที่ภาคย์เลือกมาความจำดีใช้ได้เลย

​“แล้วมีอะไรให้พี่ช่วยเหรอ”

​“คือว่าหนูมาหาพี่คนหนึ่งค่ะ ไม่แน่ใจว่าเขามาไหม ชื่อพี่หมอก เป็นเพื่อนกับพี่ภาคย์ เขาเป็นเจ้าของผับอยู่ที่ไหนสักแห่ง เมื่อคืนนี้เขาก็มานะคะ คืนนี้พี่เห็นเขาหรือเปล่า”

​“อืม…ถ้าบอกว่าเพื่อนคุณภาคย์พี่คิดว่าไม่มีคนชื่อนี้นะ หมอกงั้นเหรอ…” คุ้นๆ ว่าไม่มีแฮะ มีแต่ ‘หมอเมธ’ สงสัยเธอคงจะโดนพวกสวมรอยมาหลอกหวังเอาชื่อเสียงภาคย์ไปทำให้เธอสมยอมเป็นแน่

​“ไม่มีครับ พี่ว่าน้องเมษ์โดนหลอกแล้วล่ะ เดี๋ยวนี้พวกผู้ชายมันมุกเยอะ เรายิ่งสวยๆ อยู่ มีแต่คนจ้อง ต้องระวังตัวนะ”

เอ่อ…หนูนี่แหละที่จ้องจะเอาเขา ไม่ใช่เขาจ้องจะเอาหนู

​“ไม่นะคะ เมษ์ยังเห็นว่า…ช่างเถอะค่ะ แต่คืนนี้พี่ภาคย์เข้ามาไหมคะ” ขอถอนคำพูด แปลว่าการ์ดของภาคย์ไม่ได้ความจำดีอะไรมากมาย ทั้งที่เมื่อคืนเธอเห็นเต็มสองตาว่าภาคย์เข้าไปคุยกับพ่อหนุ่มทรงแดดดี้ของเธอถึงโต๊ะ แถมยังยื่นกล่องถุงยางอนามัยให้ด้วย แล้วกล่องถุงยางอนามัยนั่นก็ยังอยู่ที่เธอ

แบบนี้จะเอาอะไรมาไม่รู้จักกัน แต่เหนื่อยจะเถียงขวัญเมษาขอคุยกับภาคย์โดยตรงเลยคงจะได้เรื่องกว่า!

​“คืนนี้คุณภาคย์ไม่เข้านะ น่าจะไปธุระที่ญี่ปุ่นกลับอีกทีก็อาทิตย์หน้าเลย”

​หา…นานโคตร! ถึงตอนนั้นเธอคงลืมพี่หมอกไปได้แล้ว นั่นหมายความว่าโชคชะตาของเธอกับเขามันดลให้เรามาเจอกันแค่นี้สินะ…แค่เพื่อให้ได้จูบไม่กี่ครั้งแต่จดจำตลอดไป

​ขวัญเมษาพยักหน้ายกมือไหว้ขอบคุณการ์ดด้วยสีหน้าเศร้า คงต้องทำใจจริงๆ แล้วว่าคืนนี้เธอคงไม่ได้เจอชายหนุ่มในดวงใจแน่ๆ

แต่เอาเถอะ! ไม่แน่ว่าพอกลับจากเกาะเสม็ดแล้วอาจมีสักคืนที่เขามาเที่ยวที่ผับภาคย์อีก จากตอนแรกที่คิดว่าถ้าได้งานประจำทำเมื่อไหร่จะเบางานร้องเพลงลง กลายเป็นว่าขวัญเมษาไม่กล้าเบาแล้ว เพราะอยากเจอพี่หมอก

​เห้อ…เป็นเอามากจริงๆ นะเรา!

​