เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 22
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-11 13:00:09
บทที่เกี่ยวข้อง
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 23
ตั้งแต่ได้ยินชื่อของเจ้าสาวว่าที่ภรรยาตน เซี่ยฉงอวิ๋นไม่รู้เลยว่ากี่ครั้งแล้ว ที่เขาเฝ้าคิดเกี่ยวกับความเป็นไปได้นี้ความคาดหวังอันเลือนรางเติบโตอยู่กลางใจ ทว่าไม่นานก็พลันร่วงหล่นโรยราในพริบตา ช่างแสนสั้นยิ่งกว่าชั่วเวลาเบ่งบานของดอกถาน [1] ในข้ามคืนเสียอีก ต่อให้อยากหลอกตัวเองแค่ไหน เซี่ยฉงอวิ๋นก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-11ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 24
เดินกันมาจนเกือบครึ่งชั่วยาม รอบด้านที่โล่งตาก็เริ่มเต็มไปด้วยต้นไม้ใบหญ้าหนาทึบ เยว่อวิ๋นก้าวไปหยุดใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง พลางแหงนหน้ามองบนยอดอยู่นาน จนสุดต้าเป่าที่ยืนรออยู่ด้านข้างอดร้องเรียกขึ้นมาไม่ได้“ท่านแม่…”เยว่อวิ๋นส่งสัญญาณให้อีกฝ่ายหยุดพูด ก่อนจะพับแขนเสื้อไปด้วย จู่ๆ เสียงร้องของนกชนิด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-11ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 25
ต้าเป่าน้อยบุ้ยหน้าไปทางด้านหลัง ทว่ายังไม่ทันได้หันกลับไป เสียงตวาดจากคนเป็นมารดาก็ดังขึ้นเสียก่อน “อย่าขยับ!”เยว่อวิ๋นจ้องเลยไปยังด้านหลังของเด็กชายเขม็ง ใบหน้าเคร่งขรึมที่ดูจริงจังกว่าเวลาปกติทำให้เด็กชายอดใจหายไม่ได้ หรือว่าข้างหลังเขาจะมีงูตัวอื่นซ่อนอยู่อีก!หากเยว่อวิ๋นได้ยินความคิดนี้ นางคง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-11ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 26
ยิ่งคิดเยว่อวิ๋นก็ยิ่งมีโทสะ นึกอยากร้องด่าระบายความไม่เป็นธรรมที่ได้รับสักสองสามประโยค แต่จนใจที่ฝ่ายตรงข้ามดันไม่เข้าใจภาษามนุษย์เสี่ยนี่ คิดพลางได้แต่ถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่งหญิงสาวทำได้เพียงใช้ความสงบเข้ากดดัน ทว่าแม่เสือที่บาดเจ็บก็เรียนรู้ที่จะไม่บุ่มบ่ามโจมตี หนึ่งคนหนึ่งสัตว์จดจ้องกันอยู่เนิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-15ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 27
“คุณชาย บ่าวว่าท่านส่งลูกเสือออกไปเถอะขอรับ แม่นางข้างข้านบนนั้น…” ดูเอาจริงเป็นอย่างยิ่งลู่จิ่วโน้มน้าวผู้เป็นนาย ถึงแม้ลูกเสือจะเป็นตัวยาสำคัญในการรักษานายหญิงผู้เฒ่า แต่หากไม่มีชีวิตรอดนำกลับไปแล้วจะมีประโยชน์อันใดเล่าเสียงใบไม้ดังกรอบแกรบเหนือศีรษะ สองนายบ่าวต่างมองหน้ากันด้วยใจหนักอึ้ง จากนั้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-15ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 28
จี้จิ่งชวนประสานสายตากับหญิงสาวที่อยู่ด้านบนผ่านช่องว่างอย่างพินิจ นางดูอายุยังน้อยเหมือนที่คิดไว้ ใบหน้าซูบผอมมอมแมมที่เห็นไม่ใช่สตรีงดงามเลยสักนิด ทว่ากลับมีดวงตากลมโตกระจ่างใสราบเรียบดุจผิวน้ำไร้ระลอกคลื่นน่ามองยิ่ง“ขะ...” คำว่าขอบคุณแม่นางยังไม่ทันถูกพูดออกมา เท้าที่ห่อหุ้มด้วยรองเท้าผ้าเก่าๆ ก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-15ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 29
ร้อยตำลึงเป็นค่ารักษาขา!ประโยคนี้ราวกับสายฟ้าฟาดลงกลางใจจี้จิ่งชวน เดิมทีหนึ่งคืนที่ติดอยู่ในหลุมดักสัตว์ ได้ลดทอนความคิดที่ว่าจะสามารถรักษาขาไว้ได้ของเขาไปหมดแล้ว ทว่ายามนี้ความคาดหวังที่หายไปพลันปรากฏขึ้นอีกครั้งหลังได้ฟังคำพูดของสตรีแปลกหน้า“แม่นางหมายความว่าอย่างไร เจ้ารักษาขาของข้าได้จริงน่ะห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-16ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 30
เยว่อวิ๋นกับต้าเป่าเดินนำสองนายบ่าวมุ่งลงเขา เนื่องจากระหว่างทางขึ้นเยว่อวิ๋นคิดจะล่าสัตว์ ขามาทั้งคู่จึงไม่เก็บของเล็กน้อยให้เต็มตะกร้า แต่ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว พวกนางแม่ลูกย่อมต้องแวะเก็บของป่าตามรายทางที่ลงเขาเพื่อไม่ให้มาเสียเที่ยวลู่จิ่วต้องแบกจี้จิ่งชวนขึ้นหลังเดินจึงทั้งร้อนทั้งเหนื่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-16
บทล่าสุด
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 136
ทว่าสวีเหยากลับไม่ได้ทำอะไรเยว่อวิ๋นอย่างที่ทุกคนคาดเดา นางเพียงพุ่งไปคุกเข่าเบื้องหน้าเยว่อวิ๋น ก่อนจะก้มลงโขกศีรษะให้ฝ่ายหลังสุดแรง“เยว่อวิ๋น ขอร้องเจ้าแล้ว ยอมให้ข้าเป็นอนุของพี่ชายอวิ๋นเถอะ ขอแค่เจ้ายอมรับปาก ข้าสาบานจะปรนนิบัติรับใช้เจ้ากับพี่ชายอวิ๋นจนชีวิตหาไม่”สวีเหยาพร่ำขอร้องไปพลางโขกศีร
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 135
อีกด้าน เยว่อวิ๋นกำลังฝังเข็มให้เซี่ยฉงอวิ๋นอยู่เช่นกัน ทว่าฝั่งนี้กลับดูสบายกว่าทางหลีจวินอย่างเห็นได้ชัด“หลีจวินนี่เด็กจริงๆ เขาแกล้งเอะอะใส่หมอจางทุกครั้งแบบนี้สนุกนักหรือไง” เยว่อวิ๋นฟังเสียงร้องโหยหวน พลางขมวดคิ้วบ่นเบาๆถึงอย่างไรหมอจางก็เป็นลูกศิษย์นาง เจ้าหนุ่มนั่นไม่รู้จักเคารพผู้อาวุโสเอา
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 134
ได้ยินอีกฝ่ายสาธยายความผิดของฟางฮัวทีละข้อชัดถ้อยชัดคำ เยว่อวิ๋นได้แต่นิ่งเงียบพูดไม่ออก นี่เขาพิการออกไปไหนไม่ได้จริงหรือส่วนฟางฮัวผู้นี้คงรังเกียจว่าชีวิตตนสงบสุขเกินไปสินะ ถึงได้พยายามรนหาที่ซะเหลือเกินเซี่ยฉงอวิ๋นเห็นภรรยาไม่คิดจะพูดแทนฟางฮัวอีกก็พอใจอย่างมาก เขาเอื้อมมือดึงคนเข้ามากอดขณะเอ่ยเ
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 133
“สงสารนางหรือ” ต้าเป่าที่ก้มหน้าได้ยินคำถามก็เงยหน้าขึ้นทันที“ไม่ขอรับ นางสมควรได้รับแล้ว” เขาจะสงสารนางได้อย่างไร สะใภ้ใหญ่จ้าวผู้นั้นมีเจตนาร้ายต่อมารดาเรื่องข่าวลือเสียหายคราวก่อนก็เป็นนางที่รับเงินสวีเหยามาใส่ร้ายท่านแม่ ตอนที่พวกเถี่ยโกว่มาเล่าเรื่องนี้ให้ฟังเขาก็จดชื่อนางไว้ในบัญชีแค้นแล้วต
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 132
ผู้ใหญ่บ้านเพิ่งพูดจบก็หันมาพบกับเยว่อวิ๋นยืนอุ้มเสี่ยวอวี้อยู่ ใบหน้าชายชราพลันเผยแววกระอักกระอ่วนให้เห็นวูบหนึ่ง คำพูดใดๆ ล้วนติดอยู่แค่ในลำคอแต่ยังโชคดีที่เยว่อวิ๋นนั้นสำเร็จวิชาขั้นสูงแล้ว คำพูดค่อนขอดลอยๆ ของผู้ใหญ่บ้านจึงไม่สามารถโจมตีทะลุผิวหน้าหนาๆ ของนางไปได้หญิงสาวเพียงยกมือลูบจมูกเบาๆ น
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 131
“แล้วกันไป ง่ายดายแบบนี้เลย แล้วชื่อเสียงลูกชายข้าล่ะ จ้าวฮวา คนเริ่มก่อนเป็นบ้านเจ้า ถึงตอนนี้ป้ายอุจจาระใส่ศีรษะต้าหว่างของข้าจนเหม็นแล้วคิดจะสะบัดก้นกันไปง่ายๆ งั้นหรือ ฝันไปเถอะยายแก่เจ้าเล่ห์!”“แล้วเจ้าจะเอาอย่างไร” ป้าจ้าวชักสีหน้าหงุดหงิด ต้าหว่างเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง โดนด่านิดด่าหน่อยจะเป็นอะไ
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 130
อีกทั้งสาเหตุที่นางขอให้เถี่ยโกว่กับต้าหว่างปิดบังเรื่องนี้ สาเหตุแท้จริงก็ไม่ใช่เพราะเรื่องสิ่งของเสียหน่อยสกุลฟางมีบุตรสาวถึงสามคน ส่วนบุตรชายกลับมีแค่คนเดียวเท่านั้น บิดามารดาของฟางฮัวจึงรักถนอมเขามาก ทว่าความรักที่มากเกินไปก็ใช่ว่าจะดี ฟางเฉาที่ถูกตามใจมาแต่เล็กก็เช่นกัน เขาโตมาจนอายุขนาดนี้กลั
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 129
หญิงที่อยู่นอนเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้นกรีดร้องร่ำไห้สภาพน่าเวทนายิ่งนัก ทว่าหญิงสูงวัยผู้ลงมือกลับมิได้ผ่อนแรงลงแม้แต่น้อย ซึ่งเยว่อวิ๋นจะไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย ถ้าสตรีสองนางนี้ไม่ใช่คนที่นางกับเซี่ยฉงอวิ๋นพูดถึงเมื่อวานนี้ฟางฮัวกับแม่สามีของนางนั่นเอง…“นางแพศยา เจ้าแต่งมาเป็นสะใภ้บ้านจ้าวเรา กินดื่มล้
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม บทที่ 128
เรื่องไม่เหตุสมผลเลยแม้แต่น้อย ทว่าเยว่อวิ๋นที่นานทีจะเกิดเมตตาจิตไม่ได้เปิดโปงอีกฝ่ายออกไป ที่นางมาถามข่าวกับเฉียนซานก็แค่อยากจะประเมินความร้ายแรงของเรื่องนี้เท่านั้น และก็จริงดังที่คาดไว้เสียด้วยหากหลีจวินเป็นเพียงทายาทตระกูลชั้นสูงที่มาเที่ยวเล่น ตำบลซานซีทั่วไป มีหรือที่คนในพื้นที่จะไม่รู้เรื่อ
