ช่างยนต์หลงกาวน์ EP.1 เซ็กซี่ ขี้เหงา เอาแต่ใจ [2]

ผมไม่ได้แคร์ว่าเพื่อนในวงเหล้าจะรอ ไว้ค่อยแชทไปบอกก็ได้ว่าปลีกตัวออกมากับพี่หมี่แล้ว พวกมันคงไม่กล้าแย้งอะไรหรอก

ก็ลองแย้งดู เดี๋ยวก็จะได้รู้ว่าจะได้เจอกับอะไร ทุกคนบนโลกถ้าไม่ใช่พี่หมี่ ผมก็ไม่แคร์ทั้งนั้น

ผมประคองร่างบางมาที่รถฮอนด้าซีวิคสีแดงที่พี่หมี่เคยบ่นว่าอยากได้แล้วก็ซื้อมันมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเองสำเร็จ เงินเดือนเธอแม่งเยอะกว่าเงินเดือนที่ผมขอพ่อแม่ไปวันๆ เพราะเขาอยากให้ผมเรียนให้จบก่อน จะไปตีรันฟันแทงกับใครก็ได้ แต่ขอแค่เรียนให้จบ

พ่อกับแม่ไม่ได้คาดหวังกับคนอย่างผมมาก เพราะเขารู้ว่าผมแอบชอบพี่สาวข้างบ้านที่เป็นถึงแพทย์หญิงดีเด่นและรายได้เป็นแสน ครอบครัวพี่หมี่ก็หมอทั้งบ้าน ผมเลยต้องพยายามทำตัวเองให้ดีเพื่อให้เหมาะสมกับเธออยู่แล้ว

ไม่รู้พี่เค้าจะเอาผมมั้ย แต่ผมคิดไว้ก่อนเลยไง

พี่หมี่ถูกผมประคองร่างอรชรเข้าไปที่ที่นั่งข้างคนขับ เธอโอบรอบคอผมไว้เพื่อกันสะดุด และปล่อยให้ผมเป็นคนนำพาเธอ หน้าอกหน้าใจที่ใหญ่โตเกินตัวล้นออกมานอกเกาะอกสีชมพูที่เหมือนกับสีผมของเธอยามเมื่อเธอเอนหัวมาพิงขอบประตูรถด้วยความเมา

ผมกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อก

ให้ตาย ใหญ่อะไรขนาดนี้วะ แม่ง

“พี่หมี่ นั่งดีๆ หน่อย” ผมพยายามหักห้ามอารมณ์ส่วนตัวที่พลุ้งพล่านจนแทบบ้า พร้อมกับปรับเบาะให้เอนลง มองจากมุมนั้นก็เห็นเป็นภูเขาสองลูกที่ตั้งตระหง่านและกระสับกระส่ายไปตามแรงส่ง ยิ่งทำให้ห้ามใจยากขึ้น

ผมเอื้อมเข็มขัดไปรัดโดยเลี่ยงภูเขาสองลูกนั้น แล้วปิดประตูหักดิบตัวเอง ก่อนที่จะเดินอ้อมไปฝั่งคนขับ สตาร์ทรถ แล้วขับออกไป

หัวใจเต้นแรงตลอดทางที่รู้สึกว่าคนตัวเล็กที่เบาะข้างๆ ขยับตัว เธอหันหน้าไปทางกระจกรถ พาลทำให้เวลาเหลือบตาไปมอง ก็เห็นต้นคอขาวผ่องที่ไม่มีริ้วรอยอะไรเด่นชัดมากขึ้น มันขาว และเนียนตาไปซะทุกส่วน

เวรเอ้ย

ผมกัดฟันแน่น และอดทนไปถึงคอนโดของเธอ

พอมาถึงก็ต้องรับหน้าที่อุ้มเธอขึ้นไปบนห้อง จนผมแอบรู้สึกเหมือนตัวเองโรคจิตหน่อยๆ ที่รู้ได้แม้กระทั้งเลขชั้นและเลขห้องที่เธออยู่ ผมอุ้มพี่บะหมี่ในท่าผู้หญิง พยายามไม่มองไม่สนใจผิวสัมผัสนุ่มๆ และกลิ่นหอมของเธอ ในขณะที่จะไปยืนอยู่หน้าประตูห้อง

“พี่หมี่ครับ กุญแจห้อง” ผมเรียกชื่อคนในอ้อมแขน เธอปรือตาขึ้นมา ไม่ได้ตื่นที่อยู่ในอ้อมแขนของผม แต่กลับล้วงกุญแจห้องออกมาจากกระเป๋าถือส่งให้ผมอย่างว่าง่าย

ไว้ใจผมมากไปรึเปล่า

เอาตรงๆ ปะ ตอนนี้ผมแม่งคิดไม่ดีเลยนะ

จนเปิดประตูเข้าไปในห้องที่มืดสนิท ผมถือวิสาสะควานหาสวิตช์ไฟ แล้วปิดประตูด้วยมือข้างที่ว่าง ก็อย่างว่า พี่หมี่ทั้งตัวเล็กเลยตัวเบายังกับขนนก อุ้มด้วยมือข้างเดียวก็ได้แล้ว

ผมเดินเข้าไปวางร่างอวบอัดลงบนเตียงนอนในห้องของเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เข้ามาในห้องของพี่หมี่ ผมเลยกวาดสายตาไปมองรอบๆ เพื่อเก็บรายละเอียด ห้องนี้ตกแต่งด้วยสีม่วงอมชมพู มีโต๊ะเครื่องแป้ง เตียงที่ดูเป็นทรงผู้หญิง กับตู้เสื้อผ้า และของแค่ไม่กี่อย่าง

โคตรตื่นเต้น แม้ว่าภายนอกจะทำหน้านิ่งแค่ไหน

ห้องเธอแม่ง... บรรยากาศเหมาะที่จะมีเซ็กซ์โคตรๆ

“ขาล...” เสียงหวานดังขึ้นตอนที่ผมยืนตัวใหญ่กวาดสายตามองรอบห้องเธออยู่ ผมหลุบตาลงมอง ก่อนที่จะรู้สึกตัวว่าข้อมือหนาโดนคว้า

“พี่?” ผมเรียกชื่อเธอ พร้อมกับมือหนาที่ถูกฝ่ามือเล็กบีบแน่น ร่างอรชรที่นอนอยู่บนเตียงเงยหน้าขึ้นมองผม แววตาของเธอหยาดเยิ้ม ก่อนที่จะทันรู้สึกตัว พี่หมี่ก็ยันตัวลุกขึ้นมา แล้วรั้งชายเสื้อผมฉุดให้เข้ามาใกล้ๆ เธอ

“ขาล ขาลรู้มั้ย” เธอกระซิบชิดกับหน้าท้องหนาที่ถูกกั้นด้วยเสื้อยืดสีเทาของผม เรือนร่างยั่วยวนชิดใกล้กับหน้าท้องแกร่งจนผมใจเต้นไม่เป็นส่ำ “พี่โดนบอกเลิกอีกแล้ว”

“ครับ?” ผมเลิกคิ้วถาม ไม่เข้าใจว่าเธอจะสื่ออะไร แล้วร่างบางก็เม้มริมฝีปากแน่น

“พี่รู้สึกว่าตัวเองไม่เคยเข้ากับใครได้เลย” เธอเริ่มน้ำตาคลอต่อหน้าผม พึมพำปรับทุกข์ไม่รู้เรื่อง ทั้งๆ ที่ร่างกายอวบอัดนั่นยังแนบชิดในท่าที่อันตราย “พี่ไม่อยากมีแฟนตอนนี้ พี่ไม่อยากจริงจัง ทำไมไม่มีใครเข้าใจพี่เลย ทำไมไม่มีใครรอพี่ได้เลย ทำไมต้องทำเหมือนพี่เป็นผู้หญิงง่ายๆ”

“...”

“ทำไม... ทั้งที่พี่ยังไม่พร้อมมีใคร แค่อยากคุยไปเรื่อยๆ เท่านั้นเอง”

เธอคงหมายถึงผู้ชายที่เธอคุยๆ ด้วยใช่มั้ยวะ

พอรู้แบบนี้ก็เจ็บดี แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยรู้ว่าพี่หมี่ต้องการอะไร เธอเลยไม่มีแฟนสักที แต่ผมมันก็แค่คนโง่ดักดานคนนึง ที่เจ็บแล้วไม่เสือกจำ

“ผมไม่รู้ว่าทำไมพี่ถึงไม่อยากจริงจังกับใครตอนนี้เหมือนกัน” ผมโพล่งออกไป พร้อมกับคว้าไหล่ขาวจัดนั่นเข้ามาแนบตัวด้วยฝ่ามือแกร่ง “เอาจริงๆ มั้ย ผมเดาใจพี่ไม่เคยออก”

“...”

“แต่ถ้าเป็นผม ผมรอพี่ได้นะ” ผมเลือกที่จะโพล่งมันออกไป ซึ่งไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมแสดงออกว่าชอบเธอ โคตรชอบพี่หมี่จนแทบคลั่ง แม้ว่าเธอจะไม่เคยให้คำตอบ ไม่เคยทำอะไรไปมากกว่ากอดกับผมในฐานะน้องชาย “ผมรอพี่ได้ตลอดแหละว่ะ ถ้าพี่ต้องการอะไร ขอแค่บอกผมมา”

“...”

“แค่มองผมเป็นผู้ชายคนนึงก็พอ” แววตาสีน้ำตาลอ่อนช้อนขึ้นมองหน้าผมที่กลืนน้ำลายลงคอจนลูกกระเดือกสั่นขึ้นลง แม่งเป็นครั้งแรกที่ผมเอาแต่ใจกับพี่หมี่ เพราะผมไม่อยากให้เธอจำกัดผม แล้วทำมันแค่กอดในสถานะแค่นั้น

ผมอยากทำมากกว่านั้นกับเธอ ไม่ว่าเธอจะมองผมเป็นแค่ของเล่นก็ตาม

“ขาล” เธอเรียกชื่อผม มือเล็กๆ ค่อยๆ สอดเข้าไปใต้ชายเสื้อยืด ลูบไล้ที่ซิกแพคหนาของผมใต้เสื้ออย่างอ้อยอิ่ง ซึ่งนั่นทำให้ผมโคตรตื่นเต้น “เธอแน่ใจเหรอ”

“ผมแน่ใจ” ผมตอบกลับไปทันควัน ใช่ เพราะผมไม่อยากทำแค่กอดแล้วว่ะ ผมไม่อยากเป็นแค่น้องชายที่เอาแต่รอเธอไปวันๆ แล้วหมาก็คาบไปแดก อะไรที่เป็นโอกาส ผมจะเอาตัวเองเข้าไปแทนที่แม้ว่าแม่งจะเสี่ยง และไม่ได้เหี้ยอะไรกลับมา

“แล้ว...” เธอเลื่อนมือขึ้นไต่สูงกว่าเดิม จนชายเสื้อของผมเลิกขึ้นมาด้วย ซิกแพคเป็นลอนหนาโผล่ออกมา ริมฝีปากบางกดจูบเบาๆ ที่กล้ามหน้าท้องของผมด้วยความมึนเมา พร้อมกับคำพูดที่ออกมาจากความคิดชั่ววูบของเธอ “ถ้าพี่อยากมีเซ็กซ์กับขาลตอนนี้เลยล่ะ”

“...”

“ขาลจะยอมพี่มั้ยคะ”