เท้าของเสิ่นม่านหยุด เธอมองไปที่ป๋อซือเหยียนด้วยความอยากขำเล็กน้อยและพูดว่า"ทําไมคุณถึงคิดว่าฉันจะตกลง? ตอนนี้ฉันเป็นแค่เด็กฝึกหัดที่ฮั่วซือกรุ๊ป ฉันได้ประโยชน์อะไรถ้าคุณลงทุนในฮั่วซือกรุ๊ป""คุณน่าจะมีหุ้นในบริษัท M กรุ๊ปเล็กน้อย ขณะที่บริษัท M กรุ๊ปก็ร่วมงานกับฮั่วซือกรุ๊ป แลฮั่วซือกรุ๊ปมีรายได้มากขึ้นบริษัท M กรุ๊ปก็จะมีรายได้มากขึ้น คุณจะสามารถได้เงินปันผลเพิ่มขึ้น"คําพูดของป๋อซือเหยียนทำให้เสิ่นม่านไม่สามารถหาเหตุผลที่จะปฏิเสธได้เขาพูดถูกในสายตาของคนนอก เธอเป็นคุณหนูของตระกูลเสิ่นที่ล้มละลายและต้องการการเงินหมุนเวียนอย่างเร่งด่วนเพื่อชําระหนี้ของเธอเธอพึ่งเงินปันผลเล็กน้อยของบริษัท M กรุ๊ปนั้น ก็ไม่เพียงพอสําหรับอดีตคุณหนูที่ใช้เงินสุรุยสุรายเห็นว่าป๋อซือเหยียนก็คิดเช่นนั้น เสิ่นม่านก็ตอบ:"โอเค ฉันตกลง"เสิ่นม่านเดินไปพูด "แต่ฉันมีเงื่อนไข""พูด ""ฉันแค่รับปากว่าอยู่เป็นเพื่อนคุณวันเดียว นอกจากนี้ คุณและฉันต้องอยู่ในระยะห่างที่ปลอดภัย"เสิ่นม่านถอยออกมาหนึ่งก้าวพูด :"นี้เป็นระยะที่ปลอดภัย""ได้ครับ"ป๋อซือเหยียนรับปาก ถาม:"จะขออะไรอีก พูดออกมาได้""……ยังไม่มี"เ
"ได้ครับ"เวลานี้ในบ้านป๋อคุณนายป๋อลุกขึ้นใบหน้าไม่ค่อยดูดี:"อะไรนะ เธอบอกว่า ซือเหยียนพาเสิ่นม่านไปสวนสนุก?""ใช่ค่ะ ไม่เพียงแค่นั้น ฉันได้ยินมาว่าพี่ซือเหยียนได้เหมาสวนสนุกทั้งหมด ใช้เงินหนึ่งพันล้านเพื่อลงทุนกับฮั่วซือฟิล์ม เขาถึงนัดเสิ่นม่านออกมาได้"หลินหวั่นเอ๋อร์ก้มหน้าอย่างน้อยใจคราวนี้ เนื่องจากซูเฉี่ยนเฉี่ยนหนีไป เธอจึงฉวยโอกาสกลับไปที่บ้านป๋ออีกครั้งใครจะรู้ว่าจิตใจของ ป๋อซือเหยียนทั้งหมดอยู่กับเสิ่นม่าน เขาไม่มีความตั้งใจที่จะแต่งงานกับเธอเลยวันนี้เธอยังไปป๋อซือกรุ๊ปเพื่อส่งอาหารเช้ามาให้ป๋อซือเหยียนถึงได้รู้เรื่องเข้า"หลานชายโง่คนนี้! กําลังทําอะไรกันแน่?"คุณนายป๋อกัดฟันด้วยความโกรธตระกูลเสิ่นได้ล้มละลายแล้ว ป๋อซือเหยียนไม่ควรเสียเวลากับเสิ่นม่าน!ควรหย่าโดยเร็วที่สุด!คุณนายป๋อพูดว่า"เธอโทรหาเลขาหลี่ และบอกว่าฉันพูด ให้ป๋อซือเหยียนกลับบ้านทันที!""ค่ะ คุณนาย!"หลินหวั่นเอ๋อร์หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอย่างมีความสุข เลขาหลี่ที่อยู่ปลายสายเห็นว่าเป็นสายของหลินหวั่นเอ๋อร์คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบ:"คุณหนูหลิน คุณนายมีธุระอะไรเหรอครับ?"หลินหวั่นเอ๋อร์พูด "คุณ
ทันทีที่พูดออกไปเสิ่นม่านก็เสียใจเพราะว่าเธอเห็นความรักในสายตาของป๋อซือเหยียนที่มีต่อเธอ และมันไม่เคยเปลี่ยนแปลงก่อนหน้านี้ ป๋อซือเหยียนได้ใช้ทั้งหมดของเขาแล้วเดิมพันกับความรักที่เธอมีต่อเขาป๋อซือเหยียนไม่ลังเลพูด:"แค่คุณต้องการ ผมก็จะให้""คุณมั่นใจว่าฉันไม่กล้ารับเหรอ?""ผมไม่ได้……""โอเค ฉันเบื่อที่จะเล่นต่อไป ไปที่อื่น "เสิ่นม่านเดินไปที่ทางออกของสวนสนุกป๋อซือเหยียนตกตะลึง เสิ่นม่านพูด:"อย่าบอกฉันนะว่า คุณเตรียมไว้แค่นี้"ไม่ว่าป๋อซือเหยียนทำอะไรก็จะะมีแผนสำรองตลอด นอกจากนี้ ป๋อซือเหยียนนัดเธอออกมาแบบนี้ ต้องมีต่ออีกแน่นอน เธอก็อยากรู้ ป๋อซือเหยียนที่กลัวความสูงก็ได้ข่มความกลัวนั้นแล้ว ยังมีแผนอะไรอีก"ผมพาคุณไป"ป๋อซือเหยียนเดินตามหลังเสิ่นม่าน ตอนที่เขาต้องการเข้าใกล้ เสิ่นม่านก็ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวระยะห่างระหว่างเขา ก็เหมือนกับก้าวนั้น ก้าวไม่ถึงสักที"แม่ง เธอพูดจริงเหรอ?"ฟู่ฉือโจวกระโดดขึ้นจากโซฟาในบ้านของเซียวตั๋วเจียงฉินอยู่ในปลายสายก็เขาพูดอย่างกระวนกระวายใจ:"แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องจริง! ฉํนโกหกนายทำไม! ป๋อซือเหยียนได้เหมาสวนสนุกแล้ว นายคิดว่าผู้ชา
"สุขสันต์วันเกิดเสิ่นม่าน""ขอบ……"ก่อนที่เสิ่นม่านจะพูดจบเสียงของคุณนายป๋อก็ได้ดังมาจากนอกห้าง:"เหมาเลยทั้งห้าง ดูยิ่งใหญ่จริงๆ"คุณนายป๋อเข้ามา บอดี้การ์ดทุกคนก็ได้หลีกทาง และในไม่ช้าทั้งห้างก็ถูกล้อมคนที่ไม่รู้สถานการณ์พวกเขาทั้งหมดยืนอยู่ข้างๆ สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เสิ่นม่านเห็นคุณนายป๋อ รอยยิ้มเดียวในดวงตาของเธอก็หายไปคุณนายป๋อมองไปที่เสิ่นม่านพูดอย่างเย็นชา:"คุณหนูเสิ่น คุณขู่จะหย่าหลานชายฉันไม่ใช่เหรอ? ทำไม? ตอนนี้มาเป่าหูให้หลานชายฉันจัดงานวันเกิดให้ ! หรือว่าตระกูลเสิ่นของคุณล้มละลายแล้ว ตอนนี้คุณคิดที่จะกลับไปหาตระกูลป๋อ? ฝันไปเถอะ!""คุณย่า!"สีหน้าของป๋อซือเหยียนก็ได้แย่ลงกว่าเดิมเลขาหลี่ก็ได้รีบเข้ามาในเวลานี้ และหลังจากเห็นฉากนี้ใบหน้าของเขาก็ซีดมากเช่นกันใครจะรู้ว่าคุณนายป๋อจะเอาแต่ใจแบบนี้ เธอพลิกดูบันทึกบัตรธนาคารของป๋อซือเหยียน แล้วก็พบห้างสรรพสินค้าแห่งนี้"คุณนาย นี่เป็นสถานที่สาธารณะ ดังนั้นเรากลับไปพูดเถอะครับ"เลขาหลี่กล่อมคุณนายป๋อ แต่คุณนายป๋อก็ได้มองเขาอย่างเย็นชาและพูดว่า:"แกนี่เป็นนสุนัขที่ดีของซือเหยียนจริงๆ เขาทำอะไร แกก็ช่วย" "ผ
"เสี่ยวหลี่! ส่งคุณนายกลับไป!"ป๋อซือเหยียนมีท่าทีแข็งกร้าว เลขาหลี่ได้แต่ก้าวไปข้างหน้าและพูดกับคุณนายป๋อว่า"คุณนาย คุณรีบ……""หลีกไป!"คุณนายป๋อสบัดมือของเลขาหลี่ ก้าวไปข้างหน้าและเดินไปหน้าเสิ่นม่านและพูดด้วยเสียงเยาะเย้ย:"เสิ่นม่าน ฉันรู้ตระกูลเสิ่นล้มละลาย ตอนนี้แกขาดแคลนเงินมาก แต่แกและซือเหยียนกําลังจะหย่ากัน ดังนั้นเรามาพูดถึงเรื่องนี้ที่นี่ ตราบใดที่ฉันอยู่แกอย่าเข้าบ้านป๋ออีก! และสินทรัพย์หลังแต่งงาน แกก็อย่าหวัง!""คุณย่า!"ป๋อซือเหยียนก็ได้โมโหมากเลขาหลี่หบอกทันทีว่า:"คุณนาย คุณกลับไปเถอะครับ อย่าให้ประธานป๋อโมโหไปกว่านี้เลย!"เลขาหลี่พึางพูดจบ เสิ่นม่านก็พูดอย่างเย็นชา:"ได้ งั้นเรามาคุยกันเรื่องนี้ได้ชัด โปรดให้หลานชายตัวน้อยของคุณรีบเซ็นหย่าให้เร็วที่สุด สัญญาหย่าของฉันถูกส่งไปมากกว่าหนึ่งโหล ทั้งหมดถูกประธานป๋อฉีกไปหมด ฉันไม่เข้าใจ ประธานป๋อเป็นมาโซคิสต์เหรอ ฉันพูดไปขนาดนั้นแล้ว เขายังไม่ยอมหย่ากับฉัน"คุณนายป๋อเห็นชื่อเสียงของตระกูลป๋อสำคัญที่สุด คําพูดของเสิ่นม่านก็ได้ทำให้เธอขายหน้ามากแต่ไม่นาน คุณนายป๋อก็พูด:"แกหมายความว่า ซือเหยียนไม่เต็มใจที่จะหย่ากับแก?
เสิ่นม่านหันหลังกลับและออกจากห้าง และป๋อซือเหยียนรู้สึกเหนื่อยและนวดหว่างเขาถามเสียงต่ำ:"ใครบอกข่าวออกมา?""ดูเหมือนว่าเป็นคุณหนูหลินครับ"เลขาหลี่ลังเลเล็กน้อย เขาจัดสถานที่ ซื้อของขวัญ ออกแบบและวางแผนงานวันเกิด มีเพียงไม่กี่คนในบริษัทเท่านั้นที่รู้ แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าเรื่องเหล่านี้จะไปถึงหูของหลินหวั่นเอ๋อร์ป๋อซือเหยียนมองไปที่แผ่นหลังของเสิ่นม่านถาม:"นายว่า ฉันไม่มีโอกาสจริงๆแล้วใช่ไหม" "ประธารป๋อ…… "แม้ในเมื่อกี้ เขาไม่เคยเห็นเงาของเขาในดวงตาของเสิ่นม่านเมื่อเสิ่นม่านพูดถึงความฝันนั้น ดวงตาก็ได้แสดงความขมขื่นและโล่งอกนอกห้าง เสิ่นม่านเสียใจเล็กน้อย เธอควรจะขับรถนั้นออกมา ตอนนี้ดีเลย นี่คือย่านการค้าที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในเมืองไห่เฉิง เธอจะไปเรียกรถที่ไหน?วินาทีถัดมา รถปอร์เช่คันหนึ่งปรากฏตัวต่อหน้าเสิ่นม่านก่อนที่เสิ่นม่านจะรู้สึกตัว หน้าต่างรถก็เปิด เห็นเซียวตั๋วนั่งอยู่ในรถด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างเกเร:"ขึ้นรถ"เสิ่นม่านก็ไม่เกรงใจและนั่งที่นั่งข้างคนขับข้างเซียวตั๋วเสิ่นม่านถาม:"คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันอยู่ที่นี่"เซียวตั๋วไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้า แต่กดปุ่มออกอาก
เมื่อเธอตื่นขึ้นมาเธอได้กลิ่นลมทะเลเสิ่นม่านคิดว่าตัวเองฝันอยู่ แต่เมื่อลืมตาขึ้นด้วยความงุนงง ก็เห็นพระอาทิตย์ตกเธอนั่งอยู่ในเรือสําราญ สามารถมองเห็นภายนอกได้อย่างชัดเจนจากหน้าต่างของเรือสําราญดวงอาทิตย์ได้ตกดินแล้ว แสงระเรื่อยามพระอาทิตย์ตกดินนั้นสวยงามมาก และผู้คนไม่สามารถละสายตาไปได้"ถึงแล้ว?"ถึงตอนไหน?ในเรื่อไม่มีใครอยู่ในมีเพียงเธอและเซียวตั๋วเธอมองเซียวตั๋วเช็ดมีดในครัวคนเดียว จัดระเบียบข้าวของเครื่องใช้ กลิ่นหอมของเนื้อก็ลอยออกมาจากห้องครัว"มาถึงสักพักแล้ว คุณหลับสนิท ก็เลยไม่ปลุกคุณ"จากนั้นเสิ่นม่านก็สังเกตเห็นว่าเธอนอนอยู่บนเตียงใหญ่ เธอลุกขึ้น เซียวตั๋วก็พาดผ้าห่มไว้บนตัวของเสิ่นม่าน:"ลมทะเลค่อนข้างเย็นในฤดูกาลนี้ แต่ว่า ก็สวยมาก"บนเรื่อได้เปิดฮีทเตอร์ เสิ่นม่านไม่รู้สึกถึงความหนาวเย็น แต่เพียงรู้สึกว่าพระอาทิตย์ตกนอกเรือสําราญส่องมาบนตัวของเธออย่างอบอุ่น ให้ความอบอุ่นแก่เธอ"หลอกฉันมาที่นี่ เพื่อฉลองวันเกิดฉัน?"เสิ่นม่านก็ได้ถามเซียวตั๋วตรงๆเซียวตั๋วก้าวถอยหลัง ทักทายกับเสิ่นม่านราวสุภาพบุรุษ และถามว่า:"คุณหนูเสิ่น เชิญทานอาหารค่ำกับผมได้ไหมครับ""
"สัญญาอะไร?"เสิ่นม่านงงเซียวตั๋วหยิบสัญญาที่ประทับตราและพิมพ์ลายมือออกมา:"ให้โดยสมัครใจ และจะไม่เอาคืน" "คุณ…… ""มีอํานาจตามกฎหมาย นี่คือของคุณ"เซียวตั๋วนั่งยอง ๆ แล้วสวมแหวนบนนิ้วชี้ของเสิ่นม่านอัญมณีสีฟ้าเรียงรายทำให้ผิวของเธอบอบบางและขาวราวกับหิมะเซียวตั๋วจูบบนอัญมณีเบาๆ"แหวนวงนี้เรียกว่า ความภักดี"เซียวตั๋วมองไปที่เสิ่นม่าน และสิ่งที่สะท้อนในดวงตาเหล่านั้นคือความยับยั้งชั่งใจและความเสน่หาไม่รู้จบ:"ผมเซียวตั๋ว ภักดีต่อเสิ่นม่านอย่างไม่มีเงื่อนไข ในชาตินี้ จะอยู่เคียงข้างเสิ่นม่าน เท่านั้น"เปลวเทียนกะพริบเล็กน้อย และบรรยากาศบนเรือก็ดูล่อแหลมใบหน้าของเสิ่นม่านร้อน ฝ่ามือของเซียวตั๋วร้อน และเมื่อเขาสัมผัสปลายนิ้วของเธอ มันก็เหมือนกับไฟฟ้าช็อต ทำให้คนไม่สามารถต้านทานได้ภายในเรือก็ได้เงียบสงัด ได้ยินเสียงคลื่นกระทบกับแนวปะการังชัดเจนหลังจากผ่านไปนาน เสิ่นม่านก็พูดว่า:"คุณลืมถามอะไรหรือเปล่า"เซียวตั๋วขมวดคิ้วไม่เข้าใจคําพูดของเสิ่นม่าน"คุณ……จีบสาว ได้จีบมาขนาดนี้แล้ว ไม่มีอะไรจะถามเหรอ?"เสิ่นม่านติดติดขัดขัดเล็กน้อยแม้ว่าเธอจะเกิดใหม่ แต่เธอก็ไม่เคยมีควา