"เสี่ยวหลี่! ส่งคุณนายกลับไป!"ป๋อซือเหยียนมีท่าทีแข็งกร้าว เลขาหลี่ได้แต่ก้าวไปข้างหน้าและพูดกับคุณนายป๋อว่า"คุณนาย คุณรีบ……""หลีกไป!"คุณนายป๋อสบัดมือของเลขาหลี่ ก้าวไปข้างหน้าและเดินไปหน้าเสิ่นม่านและพูดด้วยเสียงเยาะเย้ย:"เสิ่นม่าน ฉันรู้ตระกูลเสิ่นล้มละลาย ตอนนี้แกขาดแคลนเงินมาก แต่แกและซือเหยียนกําลังจะหย่ากัน ดังนั้นเรามาพูดถึงเรื่องนี้ที่นี่ ตราบใดที่ฉันอยู่แกอย่าเข้าบ้านป๋ออีก! และสินทรัพย์หลังแต่งงาน แกก็อย่าหวัง!""คุณย่า!"ป๋อซือเหยียนก็ได้โมโหมากเลขาหลี่หบอกทันทีว่า:"คุณนาย คุณกลับไปเถอะครับ อย่าให้ประธานป๋อโมโหไปกว่านี้เลย!"เลขาหลี่พึางพูดจบ เสิ่นม่านก็พูดอย่างเย็นชา:"ได้ งั้นเรามาคุยกันเรื่องนี้ได้ชัด โปรดให้หลานชายตัวน้อยของคุณรีบเซ็นหย่าให้เร็วที่สุด สัญญาหย่าของฉันถูกส่งไปมากกว่าหนึ่งโหล ทั้งหมดถูกประธานป๋อฉีกไปหมด ฉันไม่เข้าใจ ประธานป๋อเป็นมาโซคิสต์เหรอ ฉันพูดไปขนาดนั้นแล้ว เขายังไม่ยอมหย่ากับฉัน"คุณนายป๋อเห็นชื่อเสียงของตระกูลป๋อสำคัญที่สุด คําพูดของเสิ่นม่านก็ได้ทำให้เธอขายหน้ามากแต่ไม่นาน คุณนายป๋อก็พูด:"แกหมายความว่า ซือเหยียนไม่เต็มใจที่จะหย่ากับแก?
เสิ่นม่านหันหลังกลับและออกจากห้าง และป๋อซือเหยียนรู้สึกเหนื่อยและนวดหว่างเขาถามเสียงต่ำ:"ใครบอกข่าวออกมา?""ดูเหมือนว่าเป็นคุณหนูหลินครับ"เลขาหลี่ลังเลเล็กน้อย เขาจัดสถานที่ ซื้อของขวัญ ออกแบบและวางแผนงานวันเกิด มีเพียงไม่กี่คนในบริษัทเท่านั้นที่รู้ แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าเรื่องเหล่านี้จะไปถึงหูของหลินหวั่นเอ๋อร์ป๋อซือเหยียนมองไปที่แผ่นหลังของเสิ่นม่านถาม:"นายว่า ฉันไม่มีโอกาสจริงๆแล้วใช่ไหม" "ประธารป๋อ…… "แม้ในเมื่อกี้ เขาไม่เคยเห็นเงาของเขาในดวงตาของเสิ่นม่านเมื่อเสิ่นม่านพูดถึงความฝันนั้น ดวงตาก็ได้แสดงความขมขื่นและโล่งอกนอกห้าง เสิ่นม่านเสียใจเล็กน้อย เธอควรจะขับรถนั้นออกมา ตอนนี้ดีเลย นี่คือย่านการค้าที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในเมืองไห่เฉิง เธอจะไปเรียกรถที่ไหน?วินาทีถัดมา รถปอร์เช่คันหนึ่งปรากฏตัวต่อหน้าเสิ่นม่านก่อนที่เสิ่นม่านจะรู้สึกตัว หน้าต่างรถก็เปิด เห็นเซียวตั๋วนั่งอยู่ในรถด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างเกเร:"ขึ้นรถ"เสิ่นม่านก็ไม่เกรงใจและนั่งที่นั่งข้างคนขับข้างเซียวตั๋วเสิ่นม่านถาม:"คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันอยู่ที่นี่"เซียวตั๋วไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้า แต่กดปุ่มออกอาก
เมื่อเธอตื่นขึ้นมาเธอได้กลิ่นลมทะเลเสิ่นม่านคิดว่าตัวเองฝันอยู่ แต่เมื่อลืมตาขึ้นด้วยความงุนงง ก็เห็นพระอาทิตย์ตกเธอนั่งอยู่ในเรือสําราญ สามารถมองเห็นภายนอกได้อย่างชัดเจนจากหน้าต่างของเรือสําราญดวงอาทิตย์ได้ตกดินแล้ว แสงระเรื่อยามพระอาทิตย์ตกดินนั้นสวยงามมาก และผู้คนไม่สามารถละสายตาไปได้"ถึงแล้ว?"ถึงตอนไหน?ในเรื่อไม่มีใครอยู่ในมีเพียงเธอและเซียวตั๋วเธอมองเซียวตั๋วเช็ดมีดในครัวคนเดียว จัดระเบียบข้าวของเครื่องใช้ กลิ่นหอมของเนื้อก็ลอยออกมาจากห้องครัว"มาถึงสักพักแล้ว คุณหลับสนิท ก็เลยไม่ปลุกคุณ"จากนั้นเสิ่นม่านก็สังเกตเห็นว่าเธอนอนอยู่บนเตียงใหญ่ เธอลุกขึ้น เซียวตั๋วก็พาดผ้าห่มไว้บนตัวของเสิ่นม่าน:"ลมทะเลค่อนข้างเย็นในฤดูกาลนี้ แต่ว่า ก็สวยมาก"บนเรื่อได้เปิดฮีทเตอร์ เสิ่นม่านไม่รู้สึกถึงความหนาวเย็น แต่เพียงรู้สึกว่าพระอาทิตย์ตกนอกเรือสําราญส่องมาบนตัวของเธออย่างอบอุ่น ให้ความอบอุ่นแก่เธอ"หลอกฉันมาที่นี่ เพื่อฉลองวันเกิดฉัน?"เสิ่นม่านก็ได้ถามเซียวตั๋วตรงๆเซียวตั๋วก้าวถอยหลัง ทักทายกับเสิ่นม่านราวสุภาพบุรุษ และถามว่า:"คุณหนูเสิ่น เชิญทานอาหารค่ำกับผมได้ไหมครับ""
"สัญญาอะไร?"เสิ่นม่านงงเซียวตั๋วหยิบสัญญาที่ประทับตราและพิมพ์ลายมือออกมา:"ให้โดยสมัครใจ และจะไม่เอาคืน" "คุณ…… ""มีอํานาจตามกฎหมาย นี่คือของคุณ"เซียวตั๋วนั่งยอง ๆ แล้วสวมแหวนบนนิ้วชี้ของเสิ่นม่านอัญมณีสีฟ้าเรียงรายทำให้ผิวของเธอบอบบางและขาวราวกับหิมะเซียวตั๋วจูบบนอัญมณีเบาๆ"แหวนวงนี้เรียกว่า ความภักดี"เซียวตั๋วมองไปที่เสิ่นม่าน และสิ่งที่สะท้อนในดวงตาเหล่านั้นคือความยับยั้งชั่งใจและความเสน่หาไม่รู้จบ:"ผมเซียวตั๋ว ภักดีต่อเสิ่นม่านอย่างไม่มีเงื่อนไข ในชาตินี้ จะอยู่เคียงข้างเสิ่นม่าน เท่านั้น"เปลวเทียนกะพริบเล็กน้อย และบรรยากาศบนเรือก็ดูล่อแหลมใบหน้าของเสิ่นม่านร้อน ฝ่ามือของเซียวตั๋วร้อน และเมื่อเขาสัมผัสปลายนิ้วของเธอ มันก็เหมือนกับไฟฟ้าช็อต ทำให้คนไม่สามารถต้านทานได้ภายในเรือก็ได้เงียบสงัด ได้ยินเสียงคลื่นกระทบกับแนวปะการังชัดเจนหลังจากผ่านไปนาน เสิ่นม่านก็พูดว่า:"คุณลืมถามอะไรหรือเปล่า"เซียวตั๋วขมวดคิ้วไม่เข้าใจคําพูดของเสิ่นม่าน"คุณ……จีบสาว ได้จีบมาขนาดนี้แล้ว ไม่มีอะไรจะถามเหรอ?"เสิ่นม่านติดติดขัดขัดเล็กน้อยแม้ว่าเธอจะเกิดใหม่ แต่เธอก็ไม่เคยมีควา
เมื่อได้ยินเจียงฉินพูดเสียงดัง ดังมากจนเซียวตั๋วก็ได้ยินเสิ่นม่านหน้าแดง มองเซียวตั๋วข้างๆโดยไม่รู้ตัวและถามว่า:"เขา……เตรียมงานเลี้ยงอาหารค่ำให้ฉัน?""ใช่ใช่ ที่โรงแรมรอยัล! ได้เตรียมทุกอย่างไว้แล้ว ตอนนี้ก็เหลือแค่ตัวเองแล้ว ฉันให้ฟู่ฉือโจวไปรับเธอ เธออยู่ที่ไหน"เสิ่นม่านปิดไมค์โทรศัพท์กระซิบคําถาม:"คุณยังเตรียมงานที่โรงแรมรอยัลให้ฉัน?"เซียวตั๋วส่ายหัวเสิ่นม่านรู้ทันทีนี่คือเซอร์ไพรส์ที่เจียงฉินและฟู่ฉือโจวเตรียมแทนเซียวตั๋ว"งั้น……เซียวตั๋วอยู่ที่นั่นไหม?"เจียงฉินพูดติดๆ ขัดๆ เล็กน้อย:"แน่ แน่นอนว่าอยู่! เขากําลังรอเธอที่โรงแรมรอยัล!"เสิ่นม่านก็ได้ถามออกไป:"ถ้าเซียวตั๋วอยู่กับพี่ แล้วตอนนี้คนนี้อยู่ข้างๆ ฉันคือใคร?""อะไรนะ อาตั๋วอยู่กับเธอ?"เจียงฉินกระโดดทันใด ฟู่ฉือโจวก็กระโดดเช่นกัน :"อะไรนะ! เธอสองคนอยู่ด้วยกัน?"ฟู่ฉือโจวและเจียงฉินดูเหมือนจะกระโดดลงจากรถ และเสิ่นม่านได้ยินเสียงเบรกกะทันหันทางปลายสายฟู่ฉือโจวโมโหจนกัดฟัน:"พวกเธออยู่ด้วยกันทําไมเราไม่บอกเราเร็วกว่านี้? ฉันบอกเธอนะ ฉันใช้เงินหลายแสนเพื่อเหมาโรงแรมรอยัลนั้น! พวกเธอกลับมาเลย!""ใช่ฉลองวันเกิดแต่
"แต่ว่า มันยังไม่สายไป"ดวงตาของเซียวตั๋วเต็มไปด้วยความอ่อนโยนคนนอกรู้สึกว่าเซียวตั๋วเป็นผู้ส่งสารที่กลับมาจากนรก และทุกคนกลัวเซียวตั๋ว หวาดหวั่นเซียวตั๋วแต่เซียวตั๋วตรงหน้าเธอ เป็นคนเงียบมาตลอด บางครั้งใช้สมองในทางที่ไม่ดี และทําสิ่งต่างๆ ตามใจตัวเองเซียวตั๋วที่เป็นแบบนั้น ไม่เพียงน่ารัก แต่ก็ไม่ได้น่ากลัว"รอผมอยู่ที่นี่"เซียวตั๋วลงไปชั้นล่าง นําของว่างมาให้อย่างรวดเร็วดูเหมือนว่าเป็นเค้กทําจากซอสเชอร์รี่เสิ่นม่านก็นึกคนที่จริงจังอย่างเซียวตั๋วได้ทำเค้กรูปร่างที่น่ารัก ก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ"ชิมดู"เสิ่นม่านก็ได้ชิมตามคำชวนของเซียวตั๋ว ก็ได้ชิมเล็กน้อยเข้าปากก็ได้เป็นรสหวานอมเปรี้ยวของเชอร์รี่ แต่ความหวานก็ชวนให้นึกถึงเช่นกัน"น่าเสียดายที่คุณไม่ไปทําอาหาร""ผมเคยเป็นพ่อครัวมาก่อน""ฉันจําได้ว่า คุณพูดก่อนหน้านี้ว่าคุณทํางานเป็นช่างตัดผมในร้านตัดผม""ก็เคย""ถ้าอย่างนั้น คุณเล่าเรื่องอดีตของคุณให้ฉันได้ไหม?"ในสายตาของเสิ่นม่านมีความอยากรู้อยากเห็น"ได้"เสิ่นม่านพร้อมที่จะฟัง เธอได้ยินข่าวลือมากมายเกี่ยวกับเซียวตั๋วจากปากของฟู่ฉือโจวและเจียงฉิน แต่ไม่ค่อยได
เรื่องราวภายนอกเล่านั้นเป็นตํานานจริงๆ แต่มีบางอย่างผิดปกติอุตสาหกรรมของตระกูลเซียวใหญ่ขนาดนี้ การตามหาที่อยู่ของเซียวตั๋วง่ายมากสิบหกปี จะหาไม่เจอได้ไงแต่ในเรื่องเล่านี้ ไม่มีร่องรอยของตระกูลเซียว"คุณรู้ว่าตระกูลเซียวได้ตัวได้เพราะอะไรไหม?""กองทัพทหาร? "เสิ่นม่านโพล่งออกมาตระกูลเซียว ตั้งแต่รุ่นแรกก็พึ่งพากองทัพในการก่อตั้งธุรกิจ แต่ต่อมาด้วยการเปลี่ยนแปลงนโยบาย พวกเขาค่อยๆกลายเป็นนักธุรกิจแต่ตระกูลเซียวไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลย และจนถึงทุกวันนี้ ผู้ใต้บังคับบัญชาเก่าของตระกูลเซียวยังคงมีเส้นสายและความแข็งแกร่งที่ไม่สามารถดูถูกได้"ม่านม่าน เหตุผลที่ผมอยู่เคียงข้างคุณเสมอไม่ได้ ก็เพราะผมต้องเชื่อฟังคําสั่งของเบื้องบนของตระกูลเซียว แต่ตอนนี้ผมได้เข้าสานต่อตระกูลเซียวแล้วจะไม่มีเรื่องนั้นอีก"เซียวตั๋วกํามือของเสิ่นม่าน และพูดด้วยเสียงเบา:"ผมจะปกป้องคุณ และจะไม่ให้คุณได้รับบาดเจ็บอีก"เสิ่นม่านไม่ได้ถามต่อเห็นได้ชัดว่า เซียวตั๋วกลัวว่าหลังจากที่เธอรู้ความจริงเธอจะตกเป็นเป้าหมายของคนอื่นเวลานี้ ไฟหน้ากะพริบในระยะไกลดึงดูดความสนใจของสองคนเมื่อเห็นร่างสองคนลงจากรถ เจียง
ท้องฟ้ามืดลง ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเริ่มเคลื่อนไหวหลังจากเห็นข่าวทางทีวีในบ้านของหยุนเฟยหานเพราะเธอเธอไม่เพียง แต่เห็นป๋อซือเหยียนเท่านั้น แต่ยังเห็นหลินหวั่นเอ๋อร์ที่อยู่ข้างคุณนายป๋อ!เมื่อข่าวนี้ออกมา สื่อหลายแห่งคาดเดาว่าหลินหวั่นเอ๋อร์จะจะได้เป็นคุณหญิงป๋อแทนเสิ่นม่านซูเฉี่ยนเฉี่ยนมองไปที่หน้าท้องที่โตเล็กน้อยของเธอยัยแก่นั่น คงต้องการให้หลินหวั่นเอ๋อร์เข้าตระกูลป๋อแทนเธอ!ไม่ เธอไม่อนุญาต!หยุนเฟยหานก็เหมือนคนบ้า เธออยู่กับคนบ้าคนนี้ไม่ได้หากต่อไปต้องการมีชีวิตอยู่ มีแค่ที่พึ่งได้ป๋อซือเหยียนเท่านั้นซูเฉี่ยนเฉี่ยนกัดฟัน เวลานี้ หยุนเฟยหานเดินออกจากห้องน้ํา ทันทีที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเห็นหยุนเฟยหาน ก็อยากจะซ่อนตัวทันทีแต่เมื่อคิดว่าตัวเองต้องจําเป็นต้องหาทางออกให้ตัวเอง ซูเฉี่ยนเฉี่ยนยังคงลองใจหยุนเฟยหานอย่างระมัดระวังว่า:"เฟยหาน ฉันไม่ได้กลับบ้านมาสองสามวันแล้ว และฉันคิดถึงพ่อมาก ฉัน……"หยุนเฟยหานยิ้มอย่างเย็นชา:"จะเล่นตุกติกอะไร?""ฉันกล้าเล่นตุกติกที่ไหน? ก็แค่คิดถึงบ้าน……""ถ้าเธออยากจะเอาเรื่องที่ฉันทำไม่ดีกับเธอกับประธานซ่ง ฉันไม่คิดว่ามันจําเป็น"หยุนเฟยหานพูดอย่างเย็