เสิ่นม่านยืนอยู่กับที่มองไปที่เกาเยว่พร้อมกับท่าทางที่บอกว่า 'ฉันดูสิว่าเธอจะทำยังไง’กลางวัน พวกเหวินหยาไม่ได้คำตอบที่น่าพอใจจากเธอ ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องไปถามเกาเยว่ดูสิเกาเยว่จะอธิบายยังไงการลำเอียงอย่างเปิดเผยแบบนี้ เป็นเธอ เธอก็ไม่พอใจ"นี่คือการตัดสินใจของบริษัท พวกเธอไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่ง และฉันไม่จําเป็นต้องตอบคําถามของพวกเธอ"ด้านนอกโรงอาหารของพนักงานมีเด็กฝึกหัดชายเดินเข้ามาโจวหยางเห็นว่าบรรยากาศไม่ดี เขารีบเดินไปหาเกาเยว่ด้วยรอยยิ้มวางมือบนไหล่ของเกาเยว่แล้วพูดว่า:"พี่เกาใครทําให้พี่ไม่พอใจ? อย่าซีเรียสแบบนั้นสิ""เอาอุ้งเท้าของแกออก"เกาเยว่ไม่ได้ให้หน้าโจวหยางโจวหยางก็ได้เอามือออก เกาเยว่มองคนรอบๆ อย่างเย็นชา แล้วพูดว่า"เรื่องการที่เสิ่นม่านได้รับสวัสดีการดีกว่า ใครยังไม่พอใจอีก ยืนออกมา!""พวกเราต่างไม่พอใจ!"ตู้ซินอี่และฉุยเสว่ต่างก็ยืนขึ้น และเด็กฝึกหัดคนอื่นก็ดูไม่พอใจเช่นกัน พูดว่า:"เกาเยว่ พวกเราทุกคนเป็นเด็กฝึกหัด ทําไมคุณถึงให้ความสะดวกสบายแก่เสิ่นม่าน ทำไม?""ใช่! ทําไม!""ฉันว่านะ เธอปกป้องเสิ่นม่านขนาดนี้ เพราะเสิ่นม่านเป็นชู้กับเสี่ยคนไหนใช่ไหม?"
เสิ่นม่านไม่ขยับมู่หยุนหานมองไปเรียบๆ แล้วก็ได้มองไปทางอื่นเกาเยว่โน้มตัวเข้าใกล้หูของเสิ่นม่านพูดว่า:"มีคนต้องการเจอคุณ หวังว่าคุณหนูเสิ่นจะให้ความร่วมมือ"เสิ่นม่านมองเกาเยว่ สุดท้ายยังคงเดินตามเกาเยว่ออกไปอย่างช่วยไม่ได้"ถรุ้ย! ยังบอกว่าตัวเองเลือกไม่ได้! ฉันว่าเธอเต็มใจมาก!""ใช่ๆ มีคนให้สิทธิพิเศษยังไม่พอใจ? ใครชอบกินข้าวในโรงอาหารนี้?"เหวินหยาและตู้ซินอี่ไม่พอใจเอามากสายตาของฉุยเสว่ก็ได้มองไปที่มู่หยุนหานที่อยู่ไม่ไกล เห็นว่าทั้งสองคนทะเลาะกันดังนั้นก็ได้พูดออกไปเรียบๆ:"พอแล้ว กลับไปกินข้าวของตัวเอง"ทุกคนฟังฉุยเสว่พูดแบบนั้นก็ได้กลับไปนั่งทางนั้น โจวหยางก็ได้อยู่ข้างๆ มู่หยุนหาน และถามอย่างซุบซิบ:"เฮ้ นายมองคนเขาหมายความว่าไง? นายแอบชอบเขาเหรอ?""หุบปาก กินข้าวไป"มู่หยุนหานดูเย็นชา คนตรงข้ามพูด"โจวหยางเธอพูดให้น้อยๆ หน่อย นายยังไม่รู้จักกัปตันของเราเหรอ? กัปตันของเราเป็นต้นไม้เหล็กอายุพันปีและจะไม่บาน!""ใช่ๆ ยิ่งไปกว่านั้นคุณหนูใหญ่ตระกูลเสิ่นคนนั้นยังมีเรื่องหย่าอีก มีผู้หญิงที่ชอบกัปตันของเราเยอะแยะ จะให้ไปเอาของที่ใช้แล้วทำไม!""พูดดีๆ หน่อย ทำไมถึงว่าผู้
เกาเยว่ถอยออกมาไม่ได้ขวาง และหลังจากนั้นไม่นานก็มีรถสีดําขับเข้ามาเด็กฝึกหัดที่เดินออกมาจากโรงอาหารเด็กฝึกก็เห็นตอนที่เสิ่นม่านขึ้นรถ"ฉันบอกแล้ว่ามีคนอยู่เบื้องหลังเสิ่นม่าน ! ตอนกลางคืนก็ถูกพาตัวไป! ก็เป็นเด็กเสี่ยแล้วไม่ใช่เหรอ?""เสียดายที่เกาเยว่ยังปกป้องเธอ แต่เราเป็นเด็กฝึกหัดพอเข้าห้องฝึกซ้อมนี้แล้ว และกว่าจะได้กลับก็อีกสิบวันหรือครึ่งเดือน ดูเสิ่นม่านสิเป็นกรณีพิเศษจริงๆ "ทางนั้น เสิ่นม่านโทรไปหาผู้อำนวยการโรงพยาบาล หลังจากที่ผู้อำนวยการรับสาย ก็พูดทันที:"ประธานเสิ่น โดยรวมแล้วสถานการณ์ค่อนข้างร้ายแรง แต่ก็ไม่มากครับ ใบหน้าไม่เป็นไร""ฉันถามว่าคนเป็นไงบ้าง ! ไม่ใช่หน้า!""คน……ก็ดีครับ พ้นขีดอันตรายแล้ว"เห็นได้ชัดว่าผู้อำนวยการไม่กล้าพูดความจริง และเสิ่นม่านก็วางสายทันที พูดกับเลขาจาง:"นายพอธิบายกับฉันให้ละเอียด""ครับ เช้านี้เดิมทีกู้ไป๋จะไปที่ฮั่วซือกรุ๊ป แต่เขาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์กลางทาง มีปัญหากับสายเบรกของรถ สรุปเบื้องต้นว่าน่าจะมีคนจงใจ""จากนั้นล่ะ? จับคนร้ายได้หรือยัง?""จับได้ แต่ว่า……"เลขาจางก็ได้พูดอย่างลำบากใจ:"คนที่ลงมือเป็นแฟนคลับที่มีปัญหาทางจิ
"แต่……""ผมเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว รีบไปนอนเถอะ"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนท้อ สุดท้ายก็กลับไปในห้องนั่งเล่นของที่กว้าง โทรศัพท์ของหยุนเฟยหานดังขึ้น ปลายสายเลขาเป็นคนโทรมา :"ประธานหยุน ได้เจอลูกนอกสมรสของนายท่านกับผู้หญิงคนนั้นแล้วครับ"หยุนเฟยหานถาม:"ใคร ?""ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา สองแม่ลูกอยู่ในเมืองหลินเฉิงจริงๆ ครับ! เราตรวจสอบแล้ว ลูกนอกสมรสของนายท่านชื่อมู่หยุนหาน"มู่หยุนหาน……หยุนเฟยหานหัวเราะอย่างเย็นชาเขาจําไว้ว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้แซ่มู่ดูเหมือนว่า ผู้หญิงคนนั้นยังคงต้องการเข้าตระกูลหยุน ยังคงฝันว่าลูกชายของตัวเองจะได้เป็นคุณชายของตระกูลหยุน!ฝันกลางวัน!"ประธานหยุน ยังมีอีกเรื่องครับ""พูด ""คือคุณซู"ปลายสายก็ได้พูดอย่างลำบากใจ:"คนของเราบอกว่าคุณซูส่งเขาไปตัดสายเบรกของกู้ไป๋ และตอนนี้กู้ไป๋อยู่ในโรงพยาบาลครับ"ได้ยินปลายสายรายงาน หยุนเฟยหานก็ขมวดคิ้ว:"ทำไมพวกนายไม่ห้าม?""นิสัยของคุณซู พวกเรา……"หยุนเฟยหานพูดอย่างหงุดหงิด:"เข้าใจแล้ว วางเถอะ"หยุนเฟยหานวางสาย เขาไม่ได้วางแผนที่จะหาลูกสาวของตระกูลซ่งจริงๆ แค่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนปรากฏตัวขึ้นพอดี ยังท้องลูกของป๋อซือเหยียน เพื
"ประธานหยุนของพวกเรามาหากู้ไป๋ ห้องพักคนไข้ของกู้ไป๋อยู่ไหน?"พยาบาลมองไปที่หยุนเฟยหานอย่างสงสัยและถามว่า:"ไม่ทราบว่าคุณเป็นครอบครัวของกู้ไป๋หรือเปล่า? หรือเพื่อนร่วมงานของกู้ไป๋?""ประธานหยุนของพวกเรามาแสดงความเสียใจกับกู้ไป๋ในนามของ บริษัท ถาอะไนเยอะแยะ? รีบนําทาง"บอดี้การ์ดที่อยู่ด้านข้างหยุนเฟยหานหมดความอดทนเล็กน้อย พยาบาลก็กลัวว่าหยุนเฟยหานจะโกรธ เธอจึงทําได้เพียงนําทางในเวลานั้น เสิ่นม่านก็ไปถึงห้องพักคนไข้ของกู้ไป๋แล้วเมื่อพิจารณาถึงลักษณะเฉพาะของอาชีพของกู้ไป๋ ห้องคนไข้นี้ได้รับการคุ้มครองอย่างลับๆ แต่โรงพยาบาลก็ไม่ปลอดภัย บริษัทจะพาตัวกู้ไป๋ไปพักฟื้นที่บ้านพรุ่งนี้กู้ไป๋นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลในขณะนี้ ใบหน้าของเขาซีดเล็กน้อย สวมชุดโรงพยาบาล ศีรษะของเขามีผ้ากอซพัน ซึ่งแสดงให้เห็นว่าอาการบาดเจ็บไม่เบาเมื่อเห็นเสิ่นม่านมา กู้ไป๋ก็อยากจะลุกขึ้น"นอน ห้ามขยับ"ได้ยินเสิ่นม่านพูด กู้ไป๋จึงหยุดไม่ลุกขึ้นเสิ่นม่านนั่งข้างๆถามผู้อำนวยการ:"ไม่ได้บาดเจ็บร้ายแรงไม่ใช่เหรอ?""คือ……"ลานผมไม่กล้าพูดกู้ไป๋ยิ้มบาง ๆ :"ผมเป็นคนบอกให้ผู้อำนวยการพูดแบบนั้นเอง การเป็นเด็กฝึก
‘เคาะเคาะ’ดวงตาของกู้ไป๋ก็ได้มองไปด้านนอก และเมื่อเขาเห็นใบหน้าของหยุนเฟยหานเขาก็ตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าตัวตนของเสิ่นม่านจะเปิดเผยไม่ได้ และเขาก็พูดไปเรียบ ๆ :"ขอโทษครับ ตอนนี้ไม่สะดวกที่จะพบแขก ดังนั้นประธานหยุนโปรดรอข้างนอกสักพัก"กู้ไป๋ปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา แต่หยุนเฟยหานไม่ได้พูดอะไร แต่นั่งบนเก้าอี้ในทางเดินของโรงพยาบาลเมื่อเห็นว่าหยุนเฟยหานไม่ได้มองเข้าไปในห้อง เสิ่นม่านก็ปิดเอกสารทั้งหมดทันทีแล้วมองไปที่กู้ไป๋กู้ไป๋พยักหน้าให้เสิ่นม่าน เสิ่นม่านก็ไปเปิดประตูห้องและพูดกับหยุนเฟยหาน:"ประธานหยุนมาที่นี่ดึกขนาดนี้ มีธุระอะไรไหม?""ได้ยินว่ากู้ไป๋ได้รับบาดเจ็บดังนั้นผมจึงมาดู"หยุนเฟยหานลุกขึ้น เขาสูงกว่าเสิ่นม่านมาก เสิ่นม่านก็ได้เลยสร้างระยะห่างระหว่างตนกับหยุนเฟยหาน และพูดว่า:"ที่กู้ไป๋ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ประธานหยุนไม่รู้จริงเหรอ?"นี่เป็นเรื่องที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนทํามัน ถ้าซูเฉี่ยนเฉี่ยนกล้าที่จะทํา แน่นอนว่าเบื้องหลังต้องมีคนคอยช่วยหยุนเฟยหานเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูด :"ผมไม่อยากปิดบังคุณหนูเสิ่น อุบัติเหตุทางรถยนต์ของกู้ไป๋เหนี่ยนสือมีส่วน ผมเพิ่งรู้เรื่องนี้และเธอทํ
นี่เป็นการฆาตกรรมโดยเจตนา ถ้าซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะเข้าคุก ทั้งสองฝ่ายก็ไม่สามารถคุยแบบส่วนตัวได้ และคงได้ติดคุกหลายปียิ่งไปกว่านั้นที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนทำร้ายไม่ใช่คนอื่น แต่กู้ไป๋นักแสดงที่มีอิทธิพลอย่างกู้ไป๋ ถ้าสืบเจอว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนทำ ผู้คนทั่วประเทศคงได้ด่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนจนตายหยุนเฟยหาน พูด "ผม ขอโทษจริงๆ พรุ่งนี้ผมจะให้เหนี่ยนสือมาขอโทษคุณอย่างแน่นอน""ถ้าประธานหยุนพูดจบแล้ว ก็กลับไปเถอะค่ะ กู้ไป๋ต้องพักผ่อน ฉันก็ไม่ไปส่งแล้ว"เสิ่นม่านไล่แขก หยุนเฟยหานพูด "ผมถามไถ่เสร็จแล้วก็กลับไปแน่นอน ไม่รบกวนการพักผ่อนของคุณกู้ แต่แค่คุณหนูเสิ่น ...ดูเหมือน ตอนนี้คุณกับกู้ไป๋ไม่เกี่ยวข้องอะไรหรือเปล่าครับ"เสิ่นม่านดู เอกสารที่จัดการไปแล้วครึ่งหนึ่งบนโต๊ะ จากนั้นจงใจพูดกับหยุนเฟยหานว่า "ใช่ค่ะ ฉันแค่มาเยี่ยมเพื่อนเก่าเท่านั้น ไหนๆ ประธานหยุนก็ได้พูดออกมาแล้ว งั้นส่งฉันกลับไปสะดวกไหมคะ?"หยุนเฟยหานคิดไม่ถึงว่าเสิ่นม่านจะขอออกมาแบบนี้เขา ขมวดคิ้วสักพัก แต่เมื่อเผชิญกับสถานการณ์นี้ เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตอบว่า "ก็แค่ทางผ่านครับ เชิญคุณหนูเสิ่น"เสิ่นม่านไม่ได้คิดเกรงใจหยุนเฟยหาน เธอ
"มีอะไรที่คุณต้องไปจัดการกลางดึกแบบนี้"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่เชื่อในสิ่งที่ชายคนนั้นพูดผู้ชายมักจะไม่ซื่อสัตย์ ไม่กินที่บ้าน ก็เพราะอยากกินข้างนอก!ในขณะนี้ สายตาของเธอก็ได้เต็มไปด้วยความสงสัย ในวินาทีถัดมา ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเห็นรอยลิปสติกบนปกเสื้อสีขาวของหยุนเฟยหานเมื่อเห็นรอยลิปสติกนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเอื้อมมือไปจับคอเสื้อขอหยุนเฟยหานราวกับว่าเธอจับอะไรได้ และเธอถามว่า:"นี่อะไร?"หยุนเฟยหานเห็นรอยลิปสติกบนปกเสื้อ ก็นึกถึงเสิ่นม่านที่จงใจล้มลงในอ้อมแขนของเขาในรถ และสบตาเมื่อลุกขึ้นทันใดนั้น หยุนเฟยหานก็เข้าใจอะไรบางอย่างผู้หญิงคนนี้ ใช้เขาเพื่อกระตุ้นความสงสัยของซูเฉี่ยนเฉี่ยน!เมื่อเห็นว่าหยุนเฟยหานไม่อธิบาย ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็สงสัยกว่าเดิม พูดด้วยความโกรธ:"ดี คุณบอกว่าชอบฉัน แต่คุณไม่แตะต้องฉัน! ปรากฎว่าก็แค่แสร้งทําเป็นรักใคร่! ฉันสงสัยมานานแล้ว ที่แท้คุณแอบกินข้างนอกจริงด้วย!""เหนี่ยนสือฟังผมอธิบาย……""ฉันไม่ฟังฉันไม่ฟัง! ฉันจะบอกคุณพ่อ ว่าคุณไม่รักฉันเลย! คุณแค่แสดงละคร!"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนมักจะใช้วิธีนี้แล้วได้ผล แต่คราวนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่กำลังออกจาดวิลล่า ก็ได้ถูกหยุนเฟยหานผลั