เสิ่นม่านโยนกองเอกสารลงบนโต๊ะต่อหน้าซูเฉี่ยนเฉี่ยนสีหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ดีเอามาก"ประธานเสิ่นพูดถูก! จะไม่มีแล้วครับ!"เสิ่นม่านยิ้ม:"งั้นก็ตามนั้น ฉันทำงานต่อ ก็รบกวนประธานถังเซ็นชื่อด้วย""ครับ! ครับ! ผมเซ็นเดี๋วนี้!"ประธานถังตกใจมากจนเซ็นสัญญาทันที เขาไม่มีเวลาสนใจว่าเขาจะต่อสัญญากับกู้ไป๋ในปีหน้าได้หรือไม่เพราะว่าทำให้คุณหญิงป๋อโมโหแล้ว และสิ่งที่สําคัญที่สุดสําหรับเขาในตอนนี้ไม่ใช่การทําเงิน แต่เป็นรักษาชีวิต!ซูเฉี่ยนเฉี่ยนยืนอยู่กับที่ มองไปที่ท่าทางของเสิ่นม่านที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน และตัวสั่นด้วยความโกรธดูท่าทางโกรธเกรี้ยวของซูเฉี่ยนเฉี่ยน รอยยิ้มบนใบหน้าของเสิ่นม่านก็ได้เข้มขึ้นพูดตรงๆซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ฉลาดเล็กน้อย และเธอก็เก่งด้านวิชาการ แต่เธอไม่เข้าใจกฎในแวดวงนี้เลย คิดว่าเกาะป๋อซือเหยียนได้ก็ไม่มีอะไรต้องกังวล แต่ในความเป็นจริงแม้ว่าเธอจะได้ฐานะจริง แต่ในแวดวงนี้ก็ไม่มีทางยอมรับเมียน้อยขึ้นตำแหน่งหรอกก็เหมือนคุณฉินแม้ว่าตอนนี้จะเป็นภรรยาตามกฏหมายแล้ว ลุงรองเสิ่นก็รักเธอเช่นกัน แต่เธอก็ยังถูกดูถูกเพราะฐานะไม่เหมาะ ได้ตำแหน่งนี้มาด้วยวิธีที่ปกปรกประธ
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนตกตะลึงเสิ่นม่านก็แค่ผู้หญิงไม่ใช่เหรอ? ตระกูลเสิ่นวางใจที่จะเอาธุรกิจของตระกูลเสิ่นทั้งหมดให้เสิ่นม่านที่เป็นแค่ผู้หญิงจัดการได้ยังไง?"มันเป็นไปไม่ได้ คุณต้องเข้าใจผิด!"มันไม่สมเหตุสมผลเลย!ประธานถังพูดอย่างจริงจัง:"คุณซู ผมจะโกหกคุณทำไมครับ? เรื่องนี้แพร่กระจายในแวดวงแล้ว ผมสามารถทําให้เจ้านายของบริษัทการบันเทิงเสิ่นซื่อไม่พอใจได้ แต่ผมไม่สามารถทําให้ของเสิ่นซือกรุ๊ปโมโหได้นะครับ!"เมื่อซูเฉี่ยนเฉี่ยนได้ยินคําพูดของประธานถัง เธอก็เหมือนโดนสูบวิญญาณไปเสิ่นม่านเข้าบริหารตระกูลเสิ่นทั้งหมด……หรือว่า ป๋อซือเหยียนเป็นคนจัดการให้?ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกําหมัดแน่นเสิ่นม่าน เธอมีภูมิหลังที่ดี แม้ว่าเธอจะทำอะไรไม่เป็นเลย เธอก็ยังสามารถพึ่งพาป๋อซือเหยียนและตระกูลเสิ่นเพื่อนั่งในตําแหน่งของประธานเสิ่นซือกรุ๊ปได้ แต่ทําไม? ทําไมฉันพยายามเรียนหนังสือหลายปี แต่ฉันกลับมีชีวิตแบบนี้?"คุณซู หวังว่าคุณจะเข้าใจ"ประธานถังพูดขนาดนี้แล้วแม้ว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะไม่พอใจ แต่ก็ทําได้เพียงจากไปด้วยความเกลียดชังในพื้นที่ทำงาน คนที่เคยประจบซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ได้พากันมาทำดีกับเสิ่นม่าน"พี่
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเป็นคนรักของป๋อซือเหยียนไม่ใช่เหรอ ? ป๋อซือเหยียนเย็นชากับคนรักเขาจัง เกิดเรื่องไม่ถามเลยสักคำ"ครับ ครับ ครับ ประธานป๋อวางใจได้เลย ผมจะดูแลคุณหญิงให้ดี! จะไม่ปล่อยให้คุณหญิงต้องลำบากในบริษัทเรา!"ป๋อซือเหยียนลำคาญเล็กน้อยและไม่สนใจประธานถังและวางสายไปเลขาหลี่อยู่ข้างๆ ก็ได้พูด:"ประธานป๋อครับ อย่างไรก็ตามหากคุณซูไม่สามารถหาที่ฝึกงานได้ วิทยานิพนธ์ของเธอ……""ถ้าเธอไม่มีความสามารถนั้น ก็เสียแรงที่ฉันสั่งสอนเธอมานานขนาดนี้"ป๋อซือเหยียนพูดออกไปเรียบๆ:"ต่อไปอย่าพูดถึงซูเฉี่ยนเฉี่ยนต่อหน้าฉันอีก ฉันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเธอแล้ว" "ครับประธานป๋อ "ในตอนบ่าย เสิ่นม่านได้รับมันสายจากเลขาจางเสิ่นม่านชงชาให้ตัวเองไปพลางถามไปพลางว่า:"มีอะไรเหรอ""วันนี้ตอนเที่ยงทางบริษัทได้รับเรซูเม่มาฉบับหนึ่งครับ""คือใคร ""ซูเฉี่ยนเฉี่ยน"เสิ่นม่านขำออกมาเพิ่งออกจากงาน ก็รีบหาบริษัทใหม่ ควรกลัวว่าการฝึกงานครั้งนี้จะล้มเหลว และโควต้านักศึกษาปอโทที่พึ่งป๋อซือเหยียนจนได้มาก็จะหายไปเสิ่นม่านพูด:"เธอต้องการตําแหน่งอะไร""คือ……รองผู้จัดการครับ"เลขาจางยังคิดว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนคนนี้น่าส
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนแต่งตัวเป็นพิเศษเหยียบรองเท้าส้นสูงและเข้าไปใน บริษัท ผู้สัมภาษณ์มองไปที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนและพูดว่า:"ฉันเห็นในประวัติย่อของคุณ คุณคือนักศึกษาปอโทของมหาลัยเอ?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนได้ใจเล็กน้อย และพูดว่า: "ค่ะ""อายุน้อยขนาดนี้ ไม่เลว"หัวหน้าผู้สัมภาษณ์ชมซูเฉี่ยนเฉี่ยนยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไม่ธรรมดาเพราะไม่ว่ายังไงเธอพึ่งพาความสามารถของคุณเองเข้ามหาลัยเอ และก็พึ่งความสามารถของตัวเองเรียนต่อปอโทผู้สัมภาษณ์ พูดว่า:"เรามีตําแหน่งที่คุณสามารถฝึกงานได้ แต่ไม่ใช่ตําแหน่งรองผู้จัดการ""ไม่ใช่รองผู้จัดการ? "ซูเฉี่ยนเฉี่ยนขมวดคิ้ว เธอก็คิดไว้แล้วว่ามันจะไม่ง่ายที่จะได้รับตําแหน่งรองผู้จัดการ ดังนั้นเธอจึงพูดว่า:"เงื้อนไขที่ฉันตั้งไว้ ที่นี่คือหัวหน้าแผนกการเงินหรือแผนกบัญชี……""ไม่ ไม่ ไม่ คุณเข้าใจความหมายของพวกเราผิดไป"ผู้สัมภาษณ์ขัดจังหวะซูเฉี่ยนเฉี่ยนและพูดว่า:"แม้ว่าคุณจะมาจากมหาลัยเอ แต่มาตรฐานนักศึกษาของบริษัทของเราสําหรับการฝึกงานนั้นสูงมากเสมอมาและ ผู้ฝึกงานล่าสุดใน บริษัท ก็กลับมาจากต่างประเทศได้วุฒิการปริญญาโทและรางวัลทั้งในและต่างประเทศ ไม่รู้ว่าคุณได้รับรางวัลใด ๆ
สี่พันไปทำอะไรได้?ในเมืองไห่เฉิง เดือนหนึ่งสี่พันแทบกินไม่อิ่มด้วยซ้ำ!"คุณซู อย่ารีบปฏิเสธครับ ผมจะให้เวลาคุณคิดเรื่องนี้หนึ่งวัน ค่อยมาให้คำตอบผมในวันพรุ่งนี้"ผู้สัมภาษณ์ยิ้มแล้วส่งคืนเซูเม่ให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเคร่งลง กระทืบเท้าและออกจากบริษัทก็แค่บริษัทที่เพิ่งจดทะเบียน เทียบป๋อซือกรุ๊ปไม่ได้แม้แค่ครึ่ง! แต่มาตรฐานสูงมากขนาดนี้?ซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่เชื่อ ก็ได้ติดต่อ บริษัท อื่น ๆ อย่างรวดเร็วแต่บริษัทเหล่านั้นได้รับคําสั่งจากเสิ่นม่าน ปฏิเสธซูเฉี่ยนเฉี่ยนทุกบริษัทแม้ว่า ซูเฉี่ยนเฉี่ยนลดมาตรฐานของตน และอีกฝ่ายให้เงินเดือนเพียงสามพันซูเฉี่ยนเฉี่ยนนั่งอยู่บนถนนอย่างสิ้นหวัง เธอไม่เชื่อว่า เธอนักศึกษาปอโทของมหาลัยเอ ทำไมไม่มีบริษัทไหนเต็มใจรับเธอเลย?เวลานี้ โทรศัพท์มือถือของซูเฉี่ยนเฉี่ยนดังขึ้น เดิมทีซูเฉี่ยนเฉี่ยนคิดว่าเป็นฝ่ายบุคคลโทรมาหาเธอ แต่หลังจากรับโทรศัพท์ฉันก็รู้ว่าเป็นคณบดีคณะที่โทรมาเตือนเธอ"ซูเฉี่ยนเฉี่ยน เธอลากออกจากบริษัทถังซือ?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกัดริมฝีปาก พูดว่า:"ฉันรู้สึกว่าบริษัทถังซือไม่เหมาะกับฉันค่ะ ดังนั้นฉันจึงลาออก""แต่ทำไม
แต่ตอนนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ได้เสียป๋อซือเหยียนไป เทียบเท่ากับการสูญเสียตลาดการเงินส่วนใหญ่อย่างน้อยบริษัทของป๋อซือเหยียน ไม่มีใครจะเอาซูเฉี่ยนเฉี่ยน"เธอไม่สามารถทำอะไรได้"เสิ่นม่านพูดเรียบๆ:"ปล่อยให้เธอดิ้นรนในเมืองไห่เฉิง และในไม่ช้าเธอก็จะเข้าใจ หากไม่มีป๋อซือเหยียน เธอไม่มีอะไรเลย"แวดวงการเงินเข้าได้ไม่ง่ายเดิมเธอไม่คิดที่จะจัดการกับซูเฉี่ยนเฉี่ยน แต่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนใช้อุบัติเหตุทางรถยนต์มากัดเธอและเจียงฉิน และปล่อยข่าวลือแบบนั้นในมหาลัยและบริษัทถังซือ ถ้าเธอไม่สนใจอะไรเลยจริงๆ ก็จะดูเหมือนว่าเธออ่อนแอไปเธอเสิ่นม่าน ไม่ได้เป็นคนที่จะโดนรังแกง่ายๆ‘ติงติง——’เวลานี้โทรศัพท์มือถือของเสิ่นม่านดังขึ้นคนที่โทรมาคือคุณนายป๋อช่วงนี้ คุณนายป๋อไม่ได้ติดต่อเธอ อาจเป็นเพราะคิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับป๋อซือเหยียนมั่นคงดี คราวนี้โทรมา คงไม่มีอะไรดีเสิ่นม่านรับโทรศัพท์น้ําเสียงของคุณนายป๋อที่อยู่ปลายสายก็ได้เย็นชากว่าเมื่อก่อนเล็กน้อย:"ม่านม่าน เกิดเรื่องกับบริษัทของซือเหยียน เธอรู้ไหม"เสิ่นม่านเลิกคิ้วที่แท้ก็เรื่องนี้ก็ว่า คุณนายป๋อไม่มีทางติดต่อมาง่ายๆ ถ้าติดต่อมา ต้
เสิ่นม่านไม่โกรธ คุณนายป๋อเป็นคุณหนูตระกูลใหญ่ตั้งแต่เกิด และเธอไม่เคยทํางานเลยแม้แต่วันเดียว แต่เงินก็เพียงพอที่จะใช้จ่ายสามหรือสี่ชั่วอายุคน คนแบบนี้จะกลัวไม่มีเงินใช้เหรอ?ในชาติที่แล้วเธอก็คิดแบบนั้น มีตระกูลเสิ่นเป็นที่พึ่ง และแต่งงานกับป๋อซือเหยียน ไม่ต้องกังวลไปตลอดชีวิตแต่ตระกูลเสิ่นพึ่งพาไม่ได้ ป๋อซือเหยียนยิ่งไม่น่าพึ่งพา!เธอเคยประสบกับวันที่ไม่มีเงินและหมดหวังมาก่อน และจะไม่ปล่อยให้ตัวเองประสบกับมันเป็นครั้งที่สองเสิ่นม่านดึงเก้าอี้ขึ้นมานั่งตรงฝั่งตรงข้ามคุณนายป๋อคุณนายป๋อคงไม่คาดคิดว่า เสิ่นม่านจะกล้านั่งลงต่อหน้าเธอ ก็ได้อึ้งไปเสิ่นม่านยังคงยิ้ม เธอพูดว่า:"คุณนายอย่าโมโหไปค่ะ ฉันแค่ออกไปทำงานกับบริษัทของพวกเรา บริหารบริษัทของตัวเอง ไม่มีอะไรน่าอายค่ะตอนนี้สิ่งที่คุณนายต้องกังวลควรเป็นซือเหยียน เพราะบริษัทของซือเหยียนเพิ่งได้รับผลกระทบจากบริษัท M กรุ๊ป หลายโครงการก็ได้ยุติ แบบนี้ บริษัทก็ได้ขาดทุนไปเป็นจำนวนมาก ที่ฉันออกไปทำงาน ก็เพื่อบ้านเรานะคะ"คุณนายป๋อขมวดคิ้ว :"เธอหมายความว่าไง แค่บริษัท M กรุ๊ป ฉันอยู่มาขนาดนี้แล้วไม่เคยได้ยินแบบนี้มาก่อน ! ทำโครงการของต
"คุณย่า เรื่องของบริษัทท่านไม่ต้องกังวลครับ มีผมอยู่"ป๋อซือเหยียนพูดเสียงเบา แต่ป๋อซือเหยียนจริงจังขนาดนี้ ก็ทำให้คุณนายป๋อรู้ว่าเรื่องนี้สาหัสขนาดไหนคุณนายป๋อตัวสั่นไปหมด:"ป๋อซือกรุ๊ปเป็นบริษัทที่ปู่แกพยายามสร้างขึ้น ถ้าป๋อซือกรุ๊ปล่มสลายในรุ่นของแก หลังฉันตายไปฉันจะอธิบายกับปู่แกยังไง? ทำไมแกคิดน้อยแบบนี้!"ป๋อซือเหยียนมองไปที่เสิ่นม่านซึ่งกําลังดื่มชาอยู่ข้างๆอย่างเงียบ ๆเขาพูดเรียบๆว่า:"คุณย่าครับ ป๋อซือกรุ๊ปไม่มีทางล้ม แค่ขาดทุนเล็กน้อย และไม่ร้ายแรงอย่างที่คิด"ฟังป๋อซือเหยียนพูดแบบนี้เสิ่นม่านก็ยิ้มในใจเกรงว่าตั้งแต่ที่ป๋อซือกรุ๊ปก่อตั้งมาไม่เคยขาดทุนขนาดนี้มาก่อน ป๋อซือเหยียนพูดง่ายๆแบบนี้ ก็แค่พึ่งรากของตระกูลป๋อได้ฝังลึกคุณนายป๋อได้ยินป๋อซือเหยียนปลอบแบบนี้ เธอก็ได้วางใจไม่น้อย เธอก็ได้หันไปมองที่เสิ่นม่าน ไม่ได้มีท่าทางไม่พอใจในตอนแรก เธอทำใจเย็นลงแล้วก็พูดว่า:"ม่านม่าน ไหนๆเธอก็รู้ว่าสถานการณ์ของป๋อซือไม่ดีนัก เธอก็ควรช่วยซือเหยียนให้ดี นี่เป็นความรับผิดชอบของภรรยาอย่างเธอ เข้าใจความหมายของฉันไหม?"เสิ่นม่านลดสายตาลง พูด:"คุณนาย วันนี้ฉันกลับไปหาตระกูลเสิ่น ก็เ