บทที่ 181

เซียวตั๋วกลืนน้ำลาย เขาเอื้อมมือไปที่ด้านหลังของคอของเสิ่นม่าน และในขณะที่เขากําลังจะจูบเธออย่างดุเดือด เซียวตั๋วก็กลับมารู้สึกตัวเขากลั้นความปรารถนาไว้ในดวงตาของเขาและพูดเสียงเบา:"หากคุณมีสติสัมปชัญญะดีก็คิดอย่างนั้น ในตอนนั้นผมจะไม่ปล่อยคุณไป แต่……ตอนนี้ไม่ได้"

ดวงตาของเสิ่นม่านยังคงสับสน เซียวตั๋วตีเสิ่นม่านที่ด้านหลังคอด้วยมีดมือ และเสิ่นม่านเป็นลมในอ้อมแขนของเซียวตั๋วในวินาทีถัดไป

เซียวตั๋วห่อร่างของเสิ่นม่านให้แน่นด้วยผ้าขนหนู จากนั้นอุ้มเธอขึ้นมา

ลุงรองเสิ่นและคุณฉินอยู่นอกประตู ลุงรองเสิ่นไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่คุณฉินกลับมีสีหน้ากังวล

เมื่อเห็นเซียวตั๋วเดินออกจากห้องโดยมีเสิ่นม่านอยู่ในอ้อมแขน ดวงตาของเซียวตั๋วก็กวาดไปที่คุณฉินราวกับมีดเย็น

คุณฉินตกใจ หลบตาอย่างมีพิรุธ

"บัญชีนี้ผมจะกลับมาคิดทั้งหมดที่หลัง!"

เซียวตั๋วทิ้งประโยคนี้และรีบอุ้มเสิ่นม่านออกไป

ลุงรองเสิ่นไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เขามองไปที่คุณฉินข้างๆเขาอย่างสงสัยและพูดว่า:"เกิดอะไรขึ้น?"

"เซียวตั๋วประสานไปเอง! มันเกี่ยวอะไรกับฉัน!"

คุณฉินพูดอะไรไม่ออกก็ทิ้งประโยคนี้ไว้ และจากไป

ในโรงพยาบาลแขนของเสิ่นม