ฉินเทียนรุ่ยตะโกนไปก็ไม่มีประโยชน์ คนของเซียวตั๋วได้พาฉินเทียนรุ่ยออกไปเสิ่นม่านหันหลังกลับเตรียมออกไป ลุงรองเสิ่นพูดว่า:"ม่านม่าน การตัดสินใจทั้งหมดของบริษัทลุงจะมอบอํานาจให้เรา ลุงรองแก่แล้ว เราบริหารได้ดี คนเหล่านั้นใน บริษัท ไม่กล้าขัดขืนเรา"เสิ่นม่านหันหลัง หัวขมวดคิ้วเล็กน้อยไม่ว่าคุณฉินจะเป็นยังไง สําหรับลุงรองของเธอรักเธอเสมอและไม่เคยเปลี่ยนแปลง"ลุงรองขอบคุณค่ะ"ออกจากบ้านตระกูลเสิ่น เสิ่นม่านเดินเร็วและไม่กล้าคุยกับเซียวตั๋ว"ม่านม่าน! ทำไมเดินเร็วขนาดนั้น!"เจียงฉินรีบตามเสิ่นม่านไปเสิ่นม่านไม่กล้าเงยหน้าขึ้น:"ไม่……ไม่เป็นไร""เป็นอะไรไป"เจียงฉินมองไปที่เสิ่นม่านที่หน้าแดงจัด เธอเอื้อมมือไปวางบนหน้าผากของเสิ่นม่านและพูดว่า:"ไม่ได้ป่วยแล้วทำไมหน้าแดงขนาดนี้?"เสิ่นม่านกัดริมฝีปากของเขาเธอไม่อยากคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้จริงๆเซียวตั๋วที่เดินตามหลังเสิ่นม่านยิ้มมุมปากเล็กน้อยฟู่ฉือโจวกดแตรสองครั้ง เซียวตั๋วถึงได้รู้สึกตัว"วุ่นวายด้านในตั้งนาน! ออกมาแล้วเหม่อลอยอะไร?"ฟู่ฉือโจวรอจนรากจะงอก และในที่สุดก็รอให้ผู้คนออกมาแต่แต่ละคนก็ทำตัวแปลกๆเซียวตั๋ว
"พี่เจียง!"เสิ่นม่านรีบขัดจังหวะเจียงฉินและส่ายหัวให้เจียงฉิน"เกิดอะไรขึ้นกันแน่ "ป๋อซือเหยียนรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติเขาพูดด้วยเสียงเคร่ง:"ผมไม่รู้ว่าวันนี้เป็นงานเลี้ยงครอบครัวของตระกูลเสิ่น คุณควรโทรหาผม……""คุณไม่รู้? ม่านม่านโทรหาคุณแล้วคุณไม่รับสายเลย! คุณไม่มีปากเหรอ ? ถามไม่เป็นเหรอ!""โทรหา โทรหาอะไร?"ป๋อซือเหยียนมีสีหน้ามึนงงเขาไม่เคยได้รับโทรศัพท์เลย!เจียงฉินเยาะเย้ย:"ตลกจริงๆ ตอนนี้มาแกล้งโง่"ป๋อซือเหยียนรีบอธิบาย:"ม่านม่าน คุณฟังผมผมไม่ได้รับสายอะไรเลยจริงๆ……""ฉันแค่อยากจะแจ้งให้คุณทราบ ฉันไม่ได้ตั้งใจให้คุณไปกับฉัน คุณไม่ได้รับก็ไม่เป็นไร"เสิ่นม่านไม่อยากยืนเถียงกับป๋อซือเหยียนตรงนี้:"ถ้าอยากขอโทษ ฉันไม่โทษคุณแล้ว พวกเราขอไปได้ไหม"ป๋อซือเหยียนเงียบ ไม่รู้จะพูดอะไรจึงได้แต่หลีกทางให้เงียบๆเสิ่นม่านและเจียงฉินขึ้นรถ ขับเข้าไปในหมู่บ้านอย่างรวดเร็วป๋อซือเหยียนมองเสิ่นม่านจากไป แล้วเปิดโทรศัพท์มือถือของเขาไม่มีสายที่ไม่ได้รับในระหว่างวันในบันทึกป๋อซือเหยียนขมวดคิ้วแน่น หัวของเขาก็ได้มีภาพที่เขาตื่นขึ้นอย่างมึนๆในตอนกลางวัน และเห็นซูเฉี่ยนเฉี่ยนเปลือยกาย
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและต้องการโทรไปหาป๋อซือเหยียน แต่เลขาหลี่มองอย่างเย็นชา:"คุณซู อย่าเสียเวลาเลย ประธานป๋อจะไม่รับสายของคุณ"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่เชื่อ ก็ได้โทรไปหาป๋อซือเหยียนไม่หยุด แต่ก็ไม่มีการตอบรับซูเฉี่ยนเฉี่ยนได้สิ้นหวัง เธอคุกเข่าลงบนพื้นราวกับขอความช่วยเหลือและดึงแขนเสื้อของเลขาหลี่:"พี่หลี่ ฉันขอร้องคุณคุณช่วยฉันด้วย……ฉันจะไปแบบนี้ไม่ได้ คุณช่วยโทรหาประธานป๋อหน่อยได้ไหม"เลขาหลี่ขมวดคิ้วและ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนร้องไห้อย่างหนัก:"ฉัน……ฉันเป็นของประธานป๋อแล้ว เขาไม่อยากเอาฉันบอกฉันตรงๆก็ได้! แต่เขาทําแบบนั้นกับฉันไม่ได้!"เสียสปอนเซอร์อย่างป๋อซือเหยียนไป ในมหาลัยเธอก็แค่หมาตัวหนึ่งเท่านั้น !เธอต้องไปมีชีวิตที่กินไม่อิ่มนอนไม่อุ่น และยังต้องเจอคนร่วมห้องดูถูกในที่สุดเลขาหลี่ก็ใจอ่อน เอาโทรศัพท์ให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยน และพูดอย่างเย็นชา:"ถึงประธานป๋อรับโทรศัพท์ แต่มันก็ไร้ประโยชน์สิ่งที่ประธานป๋อตัดสินใจอะไรแล้วไม่มีใครเปลี่ยนได้ อีกอย่าง……นี่เป็นสิ่งที่คุณก่อเอง!"เขาติดตามประธานป๋อมาตลอด เป็นคนที่ดูข้างๆตั้งนานวิธีการก่อนหน้านี้ของซูเฉี่ยนเฉี่ยน ไม่ใช่ว่าเขามอง
"วันนี้คุณหญิงกลับไปที่บ้านตระกูลเสิ่น และดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นในงานเลี้ยงของครอบครัวทําให้คนในตระกูลเสิ่นออกไปก่อน และต่อมามีคนเห็นเซียวตั๋วเอะอะโวยวาย และเอาตัวฉินเทียนรุ่ยน้องชายของภรรยาเสิ่นเจียนซานออกไป""เป็นประธานตระกูลฉินคนนั้น""ครับ"เลขาหลี่ พูดว่า:"ตระกูลฉินมาหาเราเพื่อขอร่วมงานมาก่อน เห็นแก่ตระกูลเสิ่น เราจึงให้โครงการแก่เขา"ป๋อซือเหยียนเงียบไป"ประธาน……"เลขาหลี่อยากพูดอะไร แต่ก็พูด"ผมฟังมาว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เซียวตั๋วไปโวยวายที่บ้านตระกูลเสิ่น""อะไรคือไม่ใช่ครั้งแรก"ป๋อซือเหยียนขมวดคิ้วเลขาหลี่ พูดว่า:"ครั้งก่อนที่เซียวตั๋วไปโวยวายที่บ้านตระกูลเสิ่น ก็เมื่อสามเดือนที่แล้ว เป็นตอนที่คุณหญิงของประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์""อุบัติเหตุทางรถยนต์ไม่ใช่อุบัติเหตุเหรอ?""ได้ยินมาว่าไม่ใช่อุบัติเหตุครับ แต่เป็นฝีมือของลูกชายของเสิ่นเจียนซาน เซียวตั๋วน่าจะไปท้วงความยุติธรรมให้กับคุณหญิง ดังนั้นเลยไปโวยวายที่บ้านตระกูลเสิ่น"คิ้วของป๋อซือเหยียนขมวดแน่นเขาไม่เคยรู้เรื่องนี้และ เสิ่นม่านไม่เคยพูดอะไรกับเขาเลย!ป๋อซือเหยียนกําหมัดแน่นและพูดว่า:"ตอนนี้ขับรถไป
"ดูเหมือนว่าจะเป็นเซียวตั๋วจริงด้วย"เซียวตั๋วมาโวยวายที่ตระกูลเสิ่นเพื่อเสิ่นม่านสองครังถ้าบอกว่าสองคนนี้ไม่มีอะไรจริงๆ เสิ่นเจียนซานก็คงไม่เงียบ"บอกเสิ่นม่าน ผมไม่เห็นด้วยกับการหย่า ให้เธอหยุดคิดเรื่องนี้ได้แล้ว!"ป๋อซือเหยียนหันหลังกลับและออกจากตระกูลเสิ่นเสิ่นเจียนซานเช็ดเหงื่อเย็นแล้วรีบติดต่อเสิ่นม่านทางนั้น เมื่อเสิ่นม่านรับโทรศัพท์สีหน้าของเธอก็มืดลง:" ค่ะ หนูเข้าใจแล้ว"เจียงฉินง่วง:"ดึกขนาดนี้ใครโทรมา"เสิ่นม่านวางสายพูดอย่างเย็นชา:"ดูเหมือน ต้องเร่งแผนแล้ว""หา?"บ่ายวันรุ่งขึ้นห้องทำงานบริษัท M กรุ๊ปเสิ่นม่านเขาจ้องมองไปที่ตราสัญลักษณ์ที่ได้คืนในคืนที่งานสวมหน้ากาก พูดว่า:"นับหรือยัง?"เลขาจาง พูดว่า:"นับแล้วค่ะ คนที่เข้าร่วมงานสวมหน้ากากในคืนนั้นคือใคร ก็รู้อย่างชัดเจน""ดีมาก รวบรวมเนื้อหาเหล่านี้ ค่อยๆแอบหลุดให้ป๋อซือเหยียนรู้""ค่ะ ประธานเสิ่น"รอจนกว่าเลขาจางออกไป เจียงฉินถามอย่างสงสัย:"งานสวมหน้ากาก เข้าร่วมแบบไม่เปิดเผยตัวตนไม่ใช่เหรอ เธอจะรู้ว่าใครเป็นคนเข้าร่วมได้ไง?""ตรานี้เท่ากับจดหมายเชิญ ตอนฉันส่งให้แต่ละตระกูลฉันฝังชิปไว้ในนี้ เช่นให้ป๋อซ
เสิ่นม่านวางโทรศัพท์ลงพี่จางนั่งรอเสิ่นม่านในห้องทำงาน และหลังจากเห็นเสิ่นม่าน สีหน้าของเธอก็ไม่ได้เป็นมิตรนัก"กู้ไป๋ระบุตัวว่าต้องการให้เธอติดตามการถ่ายทำของเขา ก็คอยเป็นผู้ช่วยเรื่องเล็กๆน้อยๆของเขา เรื่องอื่นเธอก็วางไว้ก่อน"น้ําเสียงของพี่จางไม่ดี และแววตาของเธอได้บอกว่าเสิ่นม่านได้เล่นตุกติกอะไรบางอย่าง"ค่ะ ฉันรู้แล้วค่ะ"ตอนที่เสิ่นม่านกําลังจะออกไป จู่ๆ พี่จางก็พูดเสียดสีว่า:"นักศึกษาฝึกงานบางคนคิดอะไรไม่ดี ชอบคิดเรื่องผู้ชาย เด็กสมัยนี้นะ ทำให้ที่ทำงานดูต้อยต่ำไปเลย!"เสิ่นม่านไม่สนใจ ไม่มีอะไรต้องอธิบายกับคนแบบนี้"ได้ยินมาว่ากู้ไป๋ระบุว่าให้นักศึกษาฝึกงานคนนี้เป็นผู้ช่วย ของเขา ก็ไม่รู้ว่าสองคนนี้เป็นอะไรกัน""ยังเป็นอะไรได้ ? เห็นว่าตัวเองสวยก็ได้อ่อนคนอื่นไง""คราวที่แล้วฉันยังเห็นเธอแอบเจอกับกู้ไป๋ที่ทางเดิน เธอหน้าตาดีขนาดนี้ คิดไม่ถึงว่า……"……คนในบริษัทถังซือชอบซุบซิบเรื่องชาวบ้านมากเสิ่นม่านมาฝึกงานที่นี่ตามที่มหาลัยจัดให้แค่หนึ่งเดียว ตอนนี้เธอได้ยินเรื่องซุบซิบของบริษัทไปเกือบทั้งหมดแล้วตอนที่ผู้จัดการกู้ไป๋มาเรียกเธอ ผู้คนรอบข้างก็มองเธอด้วยสายตาแป
กู้ไป๋พูดเสียงเบา: "คุณมีอะไร ปิดบังผมหรือเปล่า?"เสิ่นม่านคาดหัวเข็มขัดแน่นทําให้ กู้ไป๋รู้สึกเจ็บเล็กน้อย เขาก้มศีรษะลงเห็นว่า เสิ่นม่านเอามือออกแล้ว พูด:"รอนายนักแสดงนำชายแล้วฉันจะบอก""นี่มันอะไร ทำไมช้าขนาดนี้!"เจ้าหน้าที่กําลังเร่ง และเขาขมวดคิ้วเข้าไปเห็นเสิ่นม่าน:"เธอทําได้ไหม ทําไม่ได้ก็ไสหัวไป!""ผมช้าเอง ทำไม? ผมก็ต้องไสหัวออกไปไหม?"น้ําเสียงของกู้ไป๋ไม่มีความรู้สึกอะไร และทันใดนั้นเจ้าหน้าที่ก็ได้ประจบ:"เปล่าครับ เปล่าครับ!อาจารย์กู้ รีบไปถ่ายกันเถอะครับ"กู้ไป๋ไม่ขยับ แต่มองเจ้าหน้าที่ด้วยสีหน้าเยือกเย็น: "ด่าคนอื่นเขา ไม่รู้จักขอโทษยังไง?"เจ้าหน้าที่คิดไม่ถึงว่ากู้ไป๋จะจริงจังกับพนักงานตัวเล็ก ๆ แบบนี้ แต่เขาไม่สามารถทำให้ศิลปินชายยอดนิยมที่ตอนนี้ดังไม่พอใจได้ ดังนั้นเขาจึงพูดกับเสิ่นม่าน:"ขอโทษจริงๆ เมื่อกี้ฉันอารมณ์ร้อนไป""ไม่เป็นไรค่ะ ต่อไประวังหน่อยก็พอ"ท่าทางของเสิ่นม่านไม่เหมือนพนักงานตัวเล็กเลย แต่เหมือนเจ้านายระดับสูงเจ้าหน้าที่อึ้ง ศิลปินคนนี้นี่อะไร? พนักงานคนนี้ก็อะไรอีก?!ในเวลาเดียวกัน——ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกลับไปที่หอพัก และเพื่อนร่วมห้องคนอื่นๆ
"รีบมาดู ผู้หญิงคนนี้มีเบื้องหลังอะไร?""ไม่รู้สิ ประธานถังไปต้อนรับด้วยตัวเอง น่าจะมีฐานะไม่น้อย""ดูท่าทางของเธอ คนไม่ใช่คุณหนูที่ไหนมาสัมผัสชีวิตคนธรรมดาใช่ไหม?"……คนข้างล่างเริ่มกระซิบอีกครั้ง "ความสามารถของคุณซู เราทุกคนต่างก็ได้เห็นว่า คุณอยากทำงานตำแหน่งไหนครับ พวกสามารถจัดให้ได้!"ผู้จัดการถังก็คอยประจบซูเฉี่ยนเฉี่ยนซูเฉี่ยนเฉี่ยนนั่งบนเก้าอี้ห้องทำงานผู้จัดการ มองไปด้านนอก คิดว่าจะเห็นเสิ่นม่าน แต่หลังจากมองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นอะไรเลย"ไม่จําเป็นต้องเป็นตําแหน่งสูง เพราะฉันแค่มาฝึกงาน ไม่รู้ว่าตำแหน่งกัวหน้ายังมีไหม""แน่นอน! แน่นอน แต่ว่าตําแหน่งของหัวหน้าทีมมันก็ลำบากไป คุณซูมีคุณสมบัติตําแหน่งรองประธานแผนกของเราได้เลยนะครับ"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า:"ไม่จำเป็นต้องรองประธาน ฉันกลัวคนอื่นนินทา""ได้ครับ! ไม่มีปัญหาครับ ให้ผมทักทายกับประธานป๋อไหมครับ?"ฟังผู้จัดการถังพูด หัวใจของซูเฉี่ยนเฉี่ยนกได้รนเล็กน้อย เธอพูดว่า:"ฉันมาฝึกงานครั้งนี้ ซือเหยียนไม่รู้ ประธานถัง คุณต้องเก็บเป็นความลับนะคะ บอกซือเหยียนไม่ได้ มิฉะนั้นเขาจะตําหนิฉันที่มาทำงานแล้วไม่บอกเขา