บทที่ 177

"เด็กนี่ !หุบปาก!"

ลุงรองเสิ่นจ้องมองเสิ่นเหวินฉวนอย่างหงุดหงิด

เสิ่นเหวินฉวนไม่กล้าพูด

เสิ่นม่านคิดว่า เสิ่นเหวินฉวนอยู่ในคุกมานานขนาดนี้ และเขาควรจะเรียนรู้น้อย แต่คิดไม่ถึงว่าจะเหมือนเดิม

"ม่านม่าน ลุงตัดสินใจแล้วว่า จะมอบบริษัท อื่น ๆ ของตระกูลเสิ่นให้กับเรา เราจะได้ฝึกฝนตัวเอง"

ทันทีที่คําพูดของลุงรองเสิ่นพูดจบคุณฉิน ซึ่งมาจากครัวพร้อมอาหารก็ได้ยิน

สีหน้าคุณฉินเปลี่ยนไปเล็กน้อย:"ที่รัก คุณพูดเรื่องอะไรน่ะ ! บริษัทของบ้านจะให้กับคน……"

คำว่าคนนอกไม่ได้พูดออกมา คุณฉินรู้ตัวว่าตัวเองพูดผิด

เมื่อเทียบกับเสิ่นม่าน พวกเขาต่างหากที่เป็นคนนอก!

ธุรกิจทั้งหมดของตระกูลเสิ่น เป็นพ่อของเสิ่นม่านที่เป็นสร้างมาเพียงลำพัง

เสิ่นม่านเลิกคิ้วพูด :"ป้ารอง ไม่ได้เจอตั้งนาน ไม่คิดว่าป้าก็ยังเหมือนเมื่อก่อน"

"ผม……"

คุณฉินว่าตัวเองเถียงไม่ออก เธอนําจานมาวางที่โต๊ะ

เสิ่นม่านคิดว่าคุณฉินจะโวยวาย แต่ไม่คิดว่าคุณฉินจะกลั้นใจและยิ้มแย้ม:"เมื่อก่อนป้ารองไม่ดีเอง ป้ารองขอโทษนะ วันนี้เป็นงานเลี้ยงครอบครัว ต้องมีร่วมอย่างสนุก"

เสิ่นม่านขมวดคิ้ว

คุณฉินในวันนี้ไม่เหมือนเดิม

ตอนเย็น คนในตระกูลเสิ่นก็ไ