แชร์

ตอนที่ 9.1 การเดินทาง

ผู้เขียน: JAOTUNTEE
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-14 20:40:53

ตอนที่ 9

การเดินทาง

แต่ถึงปากจะพูดแบบนั้นเขาก็จัดการอาหารในถ้วยรวดเดียวจนหมด ทำให้ทหารที่มองอยู่หันมากลืนน้ำลายกันอึกใหญ่ ไป๋ลี่เซียนเหลือบสายตาไปมองพร้อมทั้งยกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะคิดอะไรได้ หากกองทัพจะอยู่รอดปลอดภัยอาหารการกินก็ถือว่าเป็นสิ่งที่จำเป็น และตั้งแต่วันนั้นเธอก็อาสาจัดการเรื่องอาหารแต่ละมื้อจนตลอดการเดินทาง

คืนแรกดูเหมือนจะผ่านไปด้วยดีไม่มีอันตรายอะไร หรืออาจจะเป็นเพราะเธอนั้น ไม่ได้ออกเดินทางในสถานที่เช่นนี้ในชีวิตมาก่อน ทำให้ร่างกายที่เคยเต็มร้อยเริ่มจะอ่อนเปลี้ยเพลียแรงอยู่บ้าง

แต่ถึงอย่างนั้นนางก็ยังอยากจะเดินทางด้วยการขี่ม้าทำเท่ด้วยตนเองอยู่ดี และสิ่งที่อยู่นอกเหนือความคาดหมายอีกอย่างหนึ่งของโลกใบนี้ก็คือภาพอากาศ ดูเหมือนว่าสภาพอากาศในวันที่สามหลังจากที่เธอออกเดินทางนั้นจะไม่เอื้ออำนวยเสียเท่าไหร่

ท้องฟ้าที่เคยสว่างอากาศที่เคยปลอดโปร่ง เริ่มมืดลงอย่างรวดเร็ว เม็ดฝนเริ่มโปรยปรายลงมาเล็กน้อยก่อนจะกลายเป็นพายุลูกใหญ่ที่โหมกระหน่ำ เสียงฟ้าร้องฟ้าแลบดังกึกก้องทั่วผืนฟ้า ทำให้กองทหารต้องเร่งตั้งค่ายชั่วคราวใต้ต้นไม้ใหญ่ ไป๋ลี่เซียนยืนกอดอกมองไปรอบ ๆ อย่างขัดใจ

"ถ้าข้ารู้ว
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 9.2 การเดินทาง

    กว่าที่จะช่วยดูแลผู้บาดเจ็บเรียบร้อยก็ผ่านมาจนถึงช่วงบ่ายของวัน และเพราะกองทัพเองก็ต้องรีบเดินทางทำให้พวกเขารีบออกเดินทางอีกครั้ง และก็เป็นเหมือนหลายวันที่ผ่านมา เดินทาง ตั้งค่าย ทานข้าว พักผ่อน ชีวิตวนลูปอยู่แบบนี้เรื่อย ๆ จนเมื่อในช่วงบ่ายของอีกวันที่ทหารเริ่มเหนื่อยล้า หลงเยี่ยนจึงสั่งให้กองทัพหยุดพักกลางทุ่งหญ้ากว้างที่เป็นทางผ่าน ลี่เซียนเดินสำรวจรอบ ๆ ก่อนจะพบกับทุ่งดอกไม้ป่าที่กำลังออกดอกบานสะพรั่ง"ข้าไม่คิดว่าเส้นทางของกองทัพจะมีทิวทัศน์เช่นนี้"หลงเยี่ยนที่เดินมาข้าง ๆ หันมามอง ก่อนจะพูดเรียบ ๆ"นี่คือเส้นทางที่ข้าเลือก หากเป็นแม่ทัพคนอื่นพวกเขาคงเลือกทางที่สั้นกว่านี้""เจ้าเลือกเส้นทางนี้เพราะมันปลอดภัย หรือเพราะมันงดงาม"เขาเงียบไปครู่หนึ่ง"ก็.. อาจจะทั้งสองอย่าง"เธอหลุดหัวเราะเบา ๆ แม้จะเคยคิดว่าแม่ทัพเช่นเขานั้นเลือดเย็นไม่สนใจใคร แต่พอทำความรู้จักแล้วก็เป็นบุรุษที่จิตใจดีผู้หนึ่ง"ดูเหมือนเจ้าจะไม่ใช่แม่ทัพไร้หัวใจอย่างที่คิด"เธอเอ่ยออกมาก่อนจะล้มตัวลงนอนที่ผืนหญ้ากว้าง สองแขนกางออกสูดลมหายใจเข้ารับกลิ่นของธรรมชาติ"เจ้าก็ไม่ใช่ภรรยาที่ไร้ประโยชน์อย่างที่ข้าคิด"เข

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-14
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 10.1 ศัตรูบุก

    ตอนที่ 10ศัตรูบุกก่อนทีขบวนทัพจะทันได้ตั้งตัว เสียงแหลมของลูกธนูแหวกอากาศตรงเข้ามาได้ดังขึ้น"หมอบลง!"หลงเยี่ยนตะโกนบอกเหล่าทหาร ก่อนที่ลี่เซียนจะบังคับม้าให้เบี่ยงตัวหลบลูกธนูนั้นทันควัน เธอเห็นลูกดอกปักลงกับต้นไม้ห่างจากเธอเพียงเส้นผม แค่พริบตาก็มีเสียงของศัตรูตะโกนดังขึ้นจากบนหน้าผา"ปล้น!"เหล่าโจรหลายสิบคนกระโจนออกจากเงามืด พวกมันไม่กลัวตายกันเลยแม้แต่น้อย ควงดาบเข้าหากองทัพ ด้านทหารเองก็รีบตั้งแนวรับอย่างทันท่วงที หลงเยี่ยนกระโจนเข้าต่อสู้ทันที ดาบของเขาฟาดฟันศัตรูอย่างรวดเร็วและแม่นยำไป๋ลี่เซียนได้สติรีบดึงดาบของตนเองออก ก่อนจะบุกเข้าปะทะศัตรูที่พุ่งเข้ามาหาเธอ ร่างเล็กหลบการโจมตีได้อย่างคล่องแคล่วและตอบโต้กลับด้วยความเร็ว แม้ว่าจะไม่เคยลงสนามรบจริงจังมาก่อนแต่ก็ดูเหมือนจะไม่ได้ยากกว่าที่คิดไว้'ต้องขอบคุณอาจารย์ที่สอนการแสดงให้ ไม่ได้แตกต่างสักเท่าไหร่แฮะ'เธอกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ มือหนึ่งบังคับม้าอีกมือตวัดดาบ แม้จะใจเต้นรัวด้วยความกลัวแต่ก็รู้สึกได้เลยว่าฝีมือที่เธอมีไม่ได้แตกต่างจากโจรพวกนี้สักเท่าไหร่"เจ้าสู้เก่งกว่าที่ข้าคิด"หลงเยี่ยนเอ่ยขึ้นขณะฟาดศัตรูไปอีกคน เขาบัง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-22
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 10.2  ศัตรูบุก

    ตอนที่ 10.2 ศัตรูบุกรุ่งเช้า กองทัพได้เร่งเดินทางต่อโดยหวังว่าจะออกจากหุบเขามู่หยางให้เร็วที่สุด แต่เมื่อข้ามเนินเขาไปถึงป่ารกทึบกลับพบเข้ากับสายหมอกสีขาวซีดก็ลอยปกคลุมไปทั่วผืนป่า ทุกอย่างดูแปลกตาและเงียบงันจนน่าขนลุก แต่หากจะไปที่ชายแดนพวกเขาจำเป็นต้องเดินผ่านเส้นทางนี้"นี่มัน.."หานเจี้ยนองครักษ์หนุ่มมือซ้ายขมวดคิ้วแน่น เขาขี่ม้าตามแม่ทัพและพระชายาไม่ห่างนัก ถัดไปเป็นองครักษ์หนุ่มมือขวาอย่างหลิวหานที่มีท่าทีกังวลกับสภาพอากาศตรงหน้า"หมอกนี่แปลกเกินไป""อาจเป็นแค่หมอกธรรมดา"องครักษ์ทั้งสองพูดคุยกันด้วยท่าทางที่ซีเรียส กองทัพหยุดลงชั่วขณะหลังจากที่หลงเยี่ยนนั้นส่งสัญญาณ"ไม่ใช่"ไป๋ลี่เซียนขี่ม้าเข้าไปใกล้ นางสูดลมหายใจลึก ๆ ก่อนจะขมวดคิ้ว แม้ว่าจะไม่ได้รู้เรื่องดีเลิศอะไร แต่กลิ่นที่ลอยคลุ้งในอากาศนี้มีกลิ่นจาง ๆ ของสมุนไพรบางอย่าง นั่นหมายความว่าไม่ใช่แค่หมอกที่เกิดจากธรรมชาติเท่านั้น"กลิ่นมันแปลก.. ข้าว่ามันอาจมีพิษ"ทุกคนตกใจแต่ก็ยังถือว่าควบคุมสถานการณ์ไว้ได้ แม่ทัพหลงเยี่ยนเห็นดังนั้นจึงหันไปสั่งการทันที"ทุกคนปิดจมูกไว้อย่าเพิ่งเดินลึกเข้าไป""ข้าพอมีความรู้เรื่องยา"นางเ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-22
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 11.1 ข้ามีวิธีของข้า

    ตอนที่ 11.1ข้ามีวิธีของข้าเสียงตะโกนดังขึ้นจากหานเจี้ยน ที่วิ่งมากันแม่ทัพและพระชายาเอาไว้“ป้องกันค่าย! ทุกคนเข้าประจำตำแหน่ง!”เมื่อสถานการณ์ไม่สู้ดีนักชายหนุ่มจึงรีบออกคำสั่งอย่างรวดเร็ว เงาดำหลายสิบคนกระโจนออกจากพุ่มไม้ พวกมันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและเงียบเชียบเหมือนปีศาจยามราตรี เสียงของอาวุธกระทบกันดังสนั่น ผสมกับเสียงของผู้คนที่ล้มตายทำให้ค่ายพักกลายเป็นสนามรบในพริบตา ไป๋ลี่เซียนคว้าดาบจากทหารนายหนึ่งที่บาดเจ็บออกมาแล้วเข้าสู้ เธออาศัยความเร็วและไหวพริบมากกว่าพละกำลัง แม้จะไม่เคยฝึกยุทธยุคนี้มาก่อนแต่ทักษะการต่อสู้จากโลกเดิมก็ทำให้เธอพอเอาตัวรอดได้บ้างอีกด้าน แม่ทัพหลงเยี่ยนฟาดดาบในมือใส่ศัตรูอย่างหนักหน่วง ท่วงท่าของเขาสง่างามและทรงพลังเฉกเช่นนักรบผู้ผ่านศึกนับร้อยสนาม“จับเป็นสักคน ข้าต้องการรู้ว่าใครส่งพวกมันมา!”หลังจากต่อสู้อย่างดุเดือด ไม่นานพวกศัตรูที่เหลือก็ถูกจับไว้ได้สามคน แต่แทนที่จะพูดอะไรออกมา พวกมันกลับกัดบางสิ่งที่ซ่อนไว้ในปาก เพียงพริบตาร่างของพวกมันก็ชักกระตุกก่อนจะล้มลงกับพื้น“พวกมันฆ่าตัวตายขอรับ”หลิวหานอุทานออกมาเสียงดัง หลงเยี่ยนและลี่เซียนมองภาพของคน

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-22
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 11.2  ข้ามีวิธีของข้า

    ตอนที่ 11.2 ข้ามีวิธีของข้าเขาหันมายิ้มบาง ๆ ส่งให้เธอ ดวงตาเปล่งประกายแสดงออกว่ากำลังท้าทายสตรีผู้นี้ ลี่เซียนจ้องหน้าเขานิ่งก่อนจะเบือนหน้าหนีแล้วหัวเราะเบา ๆ"ข้าไม่ตกหลุมพรางเจ้าง่าย ๆ หรอก"เพราะเธอรู้ดีว่าฝีมือของเขาเก่งกาจเพียงใด ต่อให้หยิ่งยโสในความสามารถแต่ก็รู้จักประมาณตนอยู่บ้าง หากได้ลงมือกันจริง ๆ แค่ดาบเดียวเขาก็สามารถปลิดชีพเธอได้แล้วกระมังกองทัพปีศาจเดินทางกันต่อไปจนกระทั่งทหารแนวหน้าส่งสัญญาณมาว่าอีกไม่กี่ลี้ก็จะถึงค่ายทัพหลวง เมื่อค่ายทัพปรากฏอยู่ไกลลิบ ๆ ลี่เซียนก็เริ่มเห็นธงของกองทัพหลวงโบกสะบัดอยู่เหนือป้อมปราการ ขนาดใหญ่ ที่แม้ดูจะไม่ได้แข็งแรงมากนักแต่กับอลังการกว่าที่คิด ทหารมากมายยืนเรียงรายเป็นแนว พร้อมกับนายทหารชั้นสูงที่ออกมาต้อนรับ“แม่ทัพหลงเยี่ยนและพระชายามาถึงแล้ว!”"หลิวหาน เจ้าพาพระชายาไปที่พักก่อน""ขอรับ"เสียงแตรต้อนรับดังกึกก้องไปทั่ว แม่ทัพหลงเยี่ยนตรงเข้าไปยังตำหนักบัญชาการซึ่งมีแม่ทัพและขุนนางที่รออยู่แล้ว ขณะที่พระชายาเองก็มองสำรวจไปรอบ ๆค่ายทัพแห่งนี้ใหญ่กว่าที่เธอคาดคิดมาก เต็นท์หลายหลังตั้งเรียงรายเป็นระเบียบ เธอมองเห็นเศษซากของกองไฟที่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-22
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 12.1 ขบวนเสบียง

    ตอนที่ 12.1ขบวนเสบียงหลงเยี่ยนพยักหน้ารับ แม้จะยังไม่แน่ใจว่าเธอจะทำอย่างไร แต่เขาก็เลือกที่จะวางใจหญิงสาวที่กล้าต่อกรกับเขาในสนามประลองและสามารถใช้ไหวพริบเอาชนะมาได้ คงไม่ใช่คนที่จะทำเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ได้"เอาล่ะ เช่นนั้นเจ้าก็ลองทำดู แต่หากเกิดอะไรขึ้น ข้าต้องเป็นคนแรกที่รู้""ตกลง"นางเริ่มดำเนินการตามแผนการที่วางไว้เป็นระเบียบอย่างรอบคอบ เริ่มต้นจากการสังเกตพฤติกรรมของเสนาบดีหวังอย่างละเอียดทุกวัน โดยไม่ให้ใครสังเกตเห็นถึงความผิดปกติวันแล้ววันเล่าที่ไป๋ลี่เซียนเริ่มติดตามเส้นทางการส่งเสบียง และพูดคุยกับผู้ที่รับผิดชอบในการนำเสบียงเข้าค่าย เพื่อหาข้อมูลที่อาจจะเชื่อมโยงกับการทุจริตของเสนาบดีหวัง เธอยังคอยดูแลเสบียงต่าง ๆ ที่จัดส่งไปยังกองทัพหลวง เพื่อให้มั่นใจว่าไม่มีการขโมยหรือเก็บเอาไว้ในส่วนของขุนนางหรือเจ้าหน้าที่ที่มีอำนาจสูงกว่าหลายวันผ่านไปความพยายามของนางเริ่มได้ผล เธอได้ข้อมูลบางอย่างจากทหารคนหนึ่งที่สังเกตเห็นเสนาบดีหวังเข้าไปในโกดังเสบียงในเวลากลางคืน ซึ่งไม่มีการบันทึกการเข้าออกตามปกติ จึงรู้ทันทีว่าต้องมีบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากลในคืนนี้เธอจึงจัดการไปตรวจสอบด้ว

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-22
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 12.2  ขบวนเสบียง

    ตอนที่ 12.2 ขบวนเสบียงแต่ถึงแม้จะกังวล ตัวเธอเองก็ทำได้แค่รายงานสิ่งที่รู้มาให้กับหลงเยี่ยนเพียงเท่านั้นอยู่ดี แม้ทั้งคู่ต่างรู้ดีว่าหากพวกเขาไม่สามารถจัดการกับทุจริตภายในได้ ทุกอย่างก็จะพังทลายลง ก็ได้แต่หวังว่าเขาจะเชื่อคำพูดเธอและดูเหมือนว่าโชคยังดีที่แม่ทัพหลงเยี่ยนนั้นเชื่อเธอ เมื่อเขาส่งคนไปตรวจสอบจนเสร็จสิ้นและเก็บหลักฐานไว้เอาผิดได้ จึงเป็นการพิสูจน์แล้วว่าขุนนางผู้นั้นทุจริตจริง ๆ แม่ทัพไม่รอช้าในการจัดการ สั่งลงโทษเสนาบดีหวังและผู้ร่วมทำการทุจริตอย่างเด็ดขาดโดยไม่ลังเล การลงโทษนั้นไม่ใช่แค่การประณาม แต่ยังเป็นการทำให้ทุกคนในกองทัพได้เห็นว่า การทุจริตจะต้องได้รับผลที่ร้ายแรงเช่นนี้ทันทีที่ข่าวนี้แพร่กระจายไปในกองทัพ ทหารและขุนนางต่างก็ได้เห็นถึงความเด็ดขาดและความช่วยเหลือของลี่เซียนในเรื่องการจัดการหาคนทุจริตภายใน แม้กระทั่งหลงเยี่ยนเองก็รู้สึกประทับใจในตัวเธอมากขึ้นจนเกิดเป็นความรู้สึกบางอย่างหลังจากเหตุการณ์นี้จบลง เขาจึงตัดสินใจสั่งให้ขุนนางคนสนิทไปดูแลคลังเสบียงร่วมกับพระชายา เพื่อมั่นใจว่าเสบียงจะได้รับการจัดการอย่างถูกต้องและไม่เกิดการทุจริตอีกในอนาคต"ข้าอยากให้เ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-22
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 13 พระชายา!

    ตอนที่ 13พระชายา!ทหารที่ถูกสั่งขานรับและวิ่งไปยังจุดที่ขนย้ายเสบียงอยู่ ท่ามกลางเสียงเคลื่อนไหวของทหารที่กำลังทำงาน ไป๋ลี่เซียนจึงเริ่มพูดคุยกับเสนาบดีถึงเส้นทางที่ต้องเดินทางไปหาเสบียง ยิ่งเมื่อเธอตัดสินใจว่าจะไม่บอกหลงเยี่ยนเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอจึงจำเป็นต้องรอบคอบให้มากที่สุด แม้ว่าเขาจะเป็นผู้นำกองทัพ แต่เรื่องนี้เธอคิดว่าตนเองจัดการด้วยมือของตัวเองได้“ระหว่างนี้ให้คนของเราไปลาดตระเวนในพื้นที่รอบ ๆ อีกครั้งแล้วกัน อาจมีเสบียงที่หลงเหลืออยู่จากคาราวานหรือที่ไหนสักแห่งที่ยังพอใช้ได้บ้าง ฝากท่านเสนาบดีจัดการให้หน่อย”เมื่อจัดการสั่งให้ทหารได้ออกลาดตระเวนเสร็จสิ้น นับจำนวนทหารที่พร้อมจะออกเดินทางเรียบร้อย เธอก็เดินไปยังที่พักของตนเองเพื่อคิดหาทางที่รอบคอบที่สุด"ไม่ได้.. เราต้องออกเดินทางตอนนี้ หากรอให้เช้าจะเสียเปรียบคนพวกนั้น"เธอรีบออกมายังกองทหารที่เตรียมพร้อมด้านนอก จัดการสั่งการทั้งหมดให้ตั้งขบวนทัพเล็ก เมื่อทุกอย่างพร้อมเธอก็ออกคำสั่งให้ทหารมีฝีมือนำขบวนออกเดินทางทันที เธอเลือกที่จะเดินเท้าผ่านความมืดที่คืบคลานเข้ามา พระชายาเดินนำหน้ากองทหารที่ตามหลังมาอย่างเงียบเชียบ ใช้เวล

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-22

บทล่าสุด

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 19 พระชายาทำร้ายข้า

    ตอนที่ 19พระชายาทำร้ายข้าฮูหยินใหญ่เอ่ยเสียงหวานพลางยิ้มอย่างเป็นมิตร โดยมีแววตาที่เปลี่ยนไปจากตอนแรกที่ดูไม่น่าจะชอบลี่เซียนมากนัก ตอนนี้เหมือนเห็นความสำคัญของเธอชัดเจน"ขอแสดงความยินดีกับพระชายา เวลานี้ทุกอย่างดีขึ้นหมดแล้ว บ้านเมืองสงบสุข เป็นที่น่าภาคภูมิใจของข้ายิ่งนัก"บิดาของหลงเยี่ยนกล่าวยิ้ม ๆ แววตาของเขาก็เต็มไปด้วยความพอใจการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นนี้ทำให้ลี่เซียนรู้สึกอึดอัดไม่น้อย เมื่อก่อนคนในจวนไม่ค่อยชอบเธอ แต่ตอนนี้ทั้งสองกลับมอบความสนิทสนมที่ดูเหมือนจะเกินไป ซึ่งมันทำให้เธอไม่สามารถตอบรับได้อย่างสบายใจนัก แต่ถึงอย่างนั้นทั้งสองก็ยังคงได้ชื่อว่าพ่อแม่สามีอยู่ดี"ขอบพระคุณท่านทั้งสองเจ้าค่ะ"นางกล่าวเสียงเบา มุมปากยิ้มแย้มพยายามที่จะรักษาความสุภาพและไม่ให้ทุกคนรู้สึกอึดอัดมากเกินไป"ไม่ต้องขอบคุณหรอก นี่คือสิ่งที่เจ้าสมควรได้รับแล้ว เจ้าทำให้ครอบครัวของเราภูมิใจ"ฮูหยินใหญ่พูดแล้วเดินเข้ามาใกล้ลี่เซียน พลางเอื้อมมือไปแตะแขนของนางอย่างเป็นมิตรอย่างที่ไม่เคยได้รับจากหญิงใหญ่มาก่อนไป๋ลี่เซียนพยายามยิ้มแย้มและค้อมหัวขอบคุณอีกครั้ง แต่กลับรู้สึกถึงการควบคุมที่มากเกินไปจา

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 18 ฮูหยินใหญ่

    ตอนที่ 18ฮูหยินใหญ่ลี่เซียนสบถออกมาอย่างหยามเกียรติศัตรู ดวงตาของนางกะพริบเล็กน้อยก่อนที่จะหมุนตัวหลบการโจมตีของศัตรูและแย่งชิงอาวุธของศัตรูที่ล้มตายมาครอบครองแทนทวนเหล็กในมือของเธอฟาดลงไปอย่างหนัก ทหารศัตรูที่ยืนตรงหน้าถูกทำให้ล้มลงด้วยการโจมตีที่รวดเร็ว ก่อนจะเหวี่ยงทวนไปข้างหน้าและฟันไปที่ศัตรูอีกกลุ่มที่กำลังเข้ามาทำร้ายเธอเสียงโลหะกระทบกันดังกึกก้องไปทั่วสนามรบ ยิ่งเธอเข่นฆ่ามากเท่าไหร่ เลือดในกายก็ยิ่งร้อนรุ่มจนหัวใจสูบฉีด ลี่เซียนทำให้ทุกคนที่อยู่รอบข้างต่างต้องหยุดหันมามอง สงครามที่ก่อนนี้ดูไร้ทิศทางชนะ กลับเปลี่ยนแปลงไปด้วยการเข้าสู่สนามรบของเธออย่างดุดัน หลงเยี่ยนที่เห็นทหารฝ่ายศัตรูจำนวนมากเริ่มล้มตายไปอย่างรวดเร็วก็เริ่มสั่งการให้กองทัพของเขาโจมตีเข้าไปอีก ในสนามรบนั้นชัยชนะเริ่มชัดเจนขึ้นเธอยังคงใช้ทวนโจมตีอีกครั้ง ศัตรูที่โผล่มาในระยะใกล้พยายามจะทำลายทวนของเธอ แต่ลี่เซียนกลับหลบหลีกอย่างรวดเร็ว และฟาดทวนเข้าที่ท้องของเขาจนมันกระเด็นออกไปไกล ก่อนที่เธอจะเหวี่ยงทวนกลับมาในท่าทางที่แม่นยำ ใช้ทวนเหล็กแทงตรงไปที่หัวใจของศัตรูที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาคนแล้วคนเล่า“อ้ากกกก!”

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 17 เราจะต้องชนะ

    ตอนที่ 17เราจะต้องชนะนางค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองหลงเยี่ยนพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ อย่างไม่สะทกสะท้าน แต่ภายในใจก็รู้ว่าเขาคงไม่ปล่อยให้เธอฝึกต่อได้ง่าย ๆ และแน่นอน ความกังวลของเขาเห็นได้ชัดจากแววตา“ฝึก..”หลงเยี่ยนยืนมองเธอด้วยสายตาไม่พอใจ ก่อนจะเอ่ยเสียงเข้ม“เจ้าคิดจะไปสนามรบด้วยหรือ เจ้าคือสตรีจะไปกับทหารที่ออกรบอย่างนั้นหรือ นี่ใครมันมอบความกล้าให้เจ้ากัน”ลี่เซียนยืนนิ่งก่อนจะตอบกลับอย่างมั่นใจ“ข้าแค่อยากช่วยท่าน.. ข้าไม่เป็นตัวถ่วงแน่นอน ท่านให้ข้าไปเถอะนะ”คำตอบของเธอทำให้หลงเยี่ยนกรอกตาไปมาพลางถอนหายใจอย่างหนัก เขารู้ว่าเธอนั้นดื้อดึง แต่ก็ไม่คิดว่าจะดื้อดึงเพียงนี้“เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่ลี่เซียน.. ทำไมไม่ฟังคำสั่งข้า อย่าลืมว่าเจ้าคือพระชายาของข้า เจ้าไม่ควรมาเสี่ยงแบบนี้”ชายหนุ่มยังคงไม่วางใจ เขาจ้องหน้าเธอนิ่ง คำพูดที่บ่นไปนั้นทำให้ลี่เซียนยิ้มให้เขาอีกครั้ง “ท่านก็รู้ว่าต่อให้ท่านจะกักข้าไว้.. ข้าก็จะหาวิธีไปกับท่านอยู่ดี หากท่านยิ่งกันข้า ท่านจะยิ่งเป็นห่วงข้า ยิ่งท่านไม่อยากให้ข้าไป ข้าก็ยิ่งจะหาทางไป ไม่สู้ท่านเป็นผู้พาข้าไปดีกว่าหรือไม่”หลงเยี่ยนมองเธออย่างครุ่นคิด ก่อนจะ

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 16.2 เจ้าทำอะไรอยู่ตรงนี้

    คำรายงานจากรองแม่ทัพที่ยืนอยู่เบื้องหน้าได้รับการส่งต่อจนหมดสิ้น แต่ท่าทีของหลงเยี่ยนกลับดูเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก ใบหน้าเขาคร้ามไปด้วยความเครียด อารมณ์ที่มืดมนจากการวางแผนยังไม่สามารถคลี่คลายได้"ข้าขอเวลาสักหน่อย พรุ่งนี้จะแจ้งให้เจ้าทราบ""ขอรับ""ออกไปเถอะ"หลังจากที่ทหารออกไปทั้งหมดแล้ว แม่ทัพหลงเยี่ยนได้เอนกายไปบนเก้าอี้ด้านหลังอย่างเหนื่อยล้า ในที่สุดวันที่ตัดสินก็กำลังจะเริ่มขึ้น เมื่อทหารของทั้งสองแคว้นนั้นเหลือเพียงกองทัพสุดท้าย 'ทางเมืองหลวงไม่ยอมส่งกองทัพเสริมมาช่วย แบบนี้ไม่ใช่ว่ากำลังบีบให้เราแพ้ศึกหรือขอรับ''แม่ทัพขอรับ หน่วยของเราพ่ายแพ้ที่เชิงเขาขอรับ''แม่ทัพขอรับ ทิศตะวันตกฝั่งเราชนะขอรับ แต่ทหารเหลือกลับมาเพียงไม่ถึงสองส่วนขอรับ'ชายหนุ่มหลับตาพลางนึกถึงคำของเหล่ารองแม่ทัพที่มารายงานการทหาร ความกดดันของเขาเริ่มหนักขึ้นเรื่อย ๆ 'กองทัพฝั่งนั้นเหลือทหารเท่าไหร่''ประมาณสองหมื่นขอรับ''แล้วเราเหลือทั้งหมดเท่าไหร่''ท่านแม่ทัพ.. ฝั่งเราเหลือทหารไม่ถึงสองหมื่นขอรับ'ทางด้านไป๋ลี่เซียนที่เฝ้ารอให้เวลาผ่านไปจนคนรอบข้างหลับแล้ว เธอได้แอบออกจากกระโจมตนเอง แล้วมุ่งหน้าไปที

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 16.1 เจ้าทำอะไรอยู่ตรงนี้

    ตอนที่ 16เจ้าทำอะไรอยู่ตรงนี้หญิงสาวใช้หางตามองหน้าเขา ก่อนจะหยิบผลไม้ในถาดขึ้นมากินอีกสองสามคำโดยไม่หันไปสนใจอะไรเขาอีก ผ่านไปครู่ใหญ่ที่หลงเยี่ยนนั่งมองหญิงสาวที่กำลังหยิบผลไม้มาทานด้วยใบหน้าบูดเบี้ยว "เฮ้อ~ พระชายาเป็นอะไรงั้นหรือ ข้าทำอะไรให้สตรีเช่นท่านไม่พอใจงั้นหรือ หืม~"“ในเมื่อท่านแม่ทัพไม่อยากกิน ข้าก็จะกินเองให้หมดเจ้าค่ะ”หลงเยี่ยนเบิกตามองเธออย่างไม่เข้าใจ เขากัดฟันแน่นพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเอง ดวงตาคมกริบมองริมฝีปากของนางที่เอาแต่เคี้ยวผลไม้เหล่านั้นไม่หยุด ใบหน้าของนางแสดงออกชัดเจนว่าไม่ถูกใจ ไม่พอใจ หรือว่า.. ทั้งหมดนี้แปลว่านางกำลังงอนเขางั้นหรือ"ข้าขอโทษ.. เพียงแค่ข้าไม่ชินกับท่าทางออดอ้อนนั้นของเจ้านิดหน่อย อย่าโกรธเลยนะ.. นะ"ชายหนุ่มขยับไปใกล้นางอีกนิดจนร่างกายของทั้งสองนั้นใกล้ชิดกัน ก่อนจะใช้นิ้วจิ้มไปตามแขนเธอเล็กน้อยพร้อมกะพริบตาปริบ ๆ เป็นการออดอ้อน ลี่เซียนเบือนหน้ามามองเขาเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปหยิบเหล้าขึ้นมากระดกดื่มอึกหนึ่ง"ก็ได้.. แล้วตกลงท่านจะทานหรือไม่""ทานสิ.. ทาน ทาน ข้าต้องทานแน่นอน"ดวงตากลมหวานมองหน้าของแม่ทัพที่ใครต่างหวาดกลัวด้วยรอยยิ

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 15.2  เจ้าทำอะไร

    ตอนที่ 15.2 เจ้าทำอะไร“ผ่านมางั้นหรือ ท่านเดินผ่านกระโจมใหญ่ อ้อมกระโจมย่อยเกือบยี่สิบหลัง เดินลัดเลาะมาตามทางที่ไม่มีผู้คน ลัดเลาะลำธารเล็กเพื่อมาเดินผ่านคลังเสบียงงั้นหรือ”"ใช่! ข้าแค่เดินผ่านมาเท่านั้น เจ้าอย่าได้คิดมาก"เหล่ารองแม่ทัพที่อยู่ใกล้ ๆ มองหน้ากันก่อนจะเริ่ม ซุบซิบกันเบา ๆ แต่สำหรับพระชายาแล้ว ความอดทนของเธอเริ่มหมดลงไปทีละนิด“แม่ทัพของเราช่วงนี้แปลกไปนะ”“นั่นสิ ข้าไม่เคยเห็นท่านแม่ทัพสนใจเสบียงขนาดนี้มาก่อน”“หรือว่า.. ท่านแม่ทัพกำลังหลงเมีย”เสียงกระซิบกระซาบเต็มไปด้วยความขบขัน หลายคนเริ่มอมยิ้มเขินอาย แต่หารู้ไม่ว่าเสียงกระซิบนั้นหลงเยี่ยนได้ยินหมดแล้ว เขาหันขวับไปมองกลุ่มรองแม่ทัพที่ซุบซิบกัน“พวกเจ้าว่างกันมากสินะ”เสียงเย็นเยียบดังขึ้น ทำให้ทุกคนสะดุ้งเฮือกแล้วรีบยืดตัวตรงทันที“พวกเจ้ามีแรงมานินทาข้าแสดงว่ายังฝึกไม่หนักพอสินะ”“ไม่ใช่อย่างนั้นขอ..”“ดี! พรุ่งนี้เพิ่มการฝึกอีกสองชั่วยาม!”ยังไม่ทันที่ทหารผู้นั้นจะพูดจบ เขาก็เอ่ยออกไปเสียงเข้ม เรียกเสียงโอดครวญขึ้นทันที ไป๋ลี่เซียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ ยกมือขึ้นปิดปากนิด ๆ ก่อนจะเหลือบมองหลงเยี่ยนที่ยังคงต

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 15.1 เจ้าทำอะไร

    ตอนที่ 15เจ้าทำอะไรเธอมองใบหน้าชายที่นอนอยู่ด้านข้างก่อนจะพยายามขยับตัวออกจากอ้อมแขนของเขาให้เบาที่สุด แต่ยังไม่ทันได้ขยับมากกว่านั้น เรียวแขนแกร่งก็กระชับแน่นขึ้น พร้อมกับเสียงทุ้มต่ำที่ดังขึ้นข้างหู“เจ้าคิดจะหนีไปไหนงั้นหรือ”เสียงนั้นเต็มไปด้วยแววหยอกเย้าแต่ก็แฝงความจริงจัง ไป๋ลี่เซียนเม้มปากแน่นรู้สึกได้ถึงความร้อนที่แผ่ซ่านขึ้นมาถึงใบหน้า“ข้าไม่ได้จะหนี ข้าแค่..”“หืม”เขาลืมตาและดันตัวเองขึ้นมาจากเตียงนั้นเล็กน้อย จ้องมองเธอด้วยสายตาลึกล้ำที่ทำให้เธอพูดไม่ออกบรรยากาศในกระโจมเต็มไปด้วยความอึดอัดแต่ก็ปนความหวานล้ำ เธอรีบหันหน้าหนีแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัว ก่อนจะพูดกลบเกลื่อน“ข้าแค่.. ต้องออกไปดูเสบียงที่ปล้นมาได้เสียหน่อย”แต่ก่อนที่เธอจะได้ลุกขึ้น แขนคู่เดิมก็ดึงเธอกลับไปกอดไว้จนแน่นกว่าเดิม หลงเยี่ยนมองเธอด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป ก่อนจะกระซิบเบา ๆ“ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าหลบข้าไปง่าย ๆ หรอกนะพระชายา นอนต่อสักหน่อยเถอะ ข้าเพลียมากเลย”“ท่าน!”แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รีบลุกขึ้นมาหยิบเสื้อผ้าไปสวมลวก ๆ แล้วเดินออกไปด้านนอกอยู่ดีหลังจากเดินทางกลับมาถึงค่ายทหารแล้ว หญิงสาวก็กลับมาทำหน้

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 14.2  แย่แล้วลี่เซียน!

    ตอนที่ 14.2 แย่แล้วลี่เซียน!"อะ.. อะไรนะ"ลี่เซียนเบิกตากว้างมองเขาอย่างตกใจ"ถอดออกเดี๋ยวเจ้าจะเป็นไข้"หลงเยี่ยนกล่าวน้ำเสียงจริงจังพลางโยนผ้าห่มมาคลุมตัวเธอไว้ นางชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะรู้สึกถึงความหนาวที่แล่นเข้าสู่ร่างกายของตัวเองจริง ๆเธอเม้มปากก่อนจะตัดสินใจถอดเสื้อคลุมออกแล้วพันตัวเองด้วยผ้าห่มแทน ขณะที่กำลังดึงชายผ้าให้กระชับ หลงเยี่ยนก็เดินมานั่งลงข้าง ๆ สายตาคมมองสำรวจเธออย่างเงียบงัน"ทำไมเจ้าถึงดื้อด้านขนาดนี้กันนะ"เขาพึมพำเบา ๆ พลางยื่นมือไปเขี่ยปอยผมเปียกของเธอไปไว้ด้านหลังอย่างแผ่วเบา ร่างบางเงยหน้าขึ้นสบตาเขา ภายในกระโจมมีเพียงแสงจากคบไฟริบหรี่ ดวงตาของหลงเยี่ยนสะท้อนแสงไฟนั้นเป็นประกายจาง ๆ เธอรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากตัวเขา แม้จะยังมีร่องรอยของความไม่พอใจอยู่บ้าง แต่ภายในนั้นมีความเป็นห่วงแฝงอยู่อย่างปิดไม่มิด และหากเธอไม่ทำอะไรสักอย่างในเวลานี้ คงเป็นเธอที่อึดอัดเป็นแน่"ห่วงข้าล่ะสิ"หญิงสาวพูดออกไปเบา ๆ พลางเบือนหน้าไปอีกทาง หลงเยี่ยนเลิกคิ้วมองเธอเล็กน้อยก่อนจะเอื้อมมือไปบีบจมูกเธอเบา ๆ"ข้าว่าเจ้ากำลังได้ใจเกินไปแล้วหรือไม่พระชายา"เสียงหัวเราะเบา

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 14.1 แย่แล้วลี่เซียน!

    ตอนที่ 14.1แย่แล้วลี่เซียน!หลังจากที่หานเจี้ยนเข้ามาควบคุมตัวของหัวหน้าโจรไว้ได้ ชายหนุ่มจึงรีบเข้าไปพยุงไป๋ลี่เซียนที่ยืนตัวสั่นจากการที่เกือบจะโดนโจรป่าทำร้าย เขาพยุงตัวเธอเอาไว้"พระชายาบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่"เสียงของเขาแสดงถึงความเป็นห่วงที่ไม่สามารถซ่อนเอาไว้แม้จะพยายามทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด แต่การที่เห็นไป๋ลี่เซียนเกือบจะถูกฆ่ามันทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวไม่น้อย หญิงสาวรู้สึกได้เลยว่ามือของเขาที่ประคองเธอไว้นั้นมีอาการสั่นเล็กน้อย และถึงแม้ว่าเธอจะยังรู้สึกเจ็บที่แขนอยู่บ้าง แต่การที่แม่ทัพนั้นมาช่วยในเวลานี้ทำให้ใจของเธอรู้สึกอุ่นขึ้นเป็นเท่าตัว"ข้าไม่เป็นอะไร.. ขอบคุณท่านแม่ทัพที่มาช่วยเหลือได้ทันเวลา"ชายหนุ่มไม่ได้ตอบรับคำขอบคุณของเธอ เขาทำเพียงแค่มองเธอนิ่ง ๆ ก่อนจะหันไปมองที่กลุ่มโจรที่ถูกทหารของเขาจับมากองรวมกันไว้"หานเจี้ยนจัดการพวกมันให้หมด"เขาสั่งด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ดวงตาประกายโทสะออกมาอย่างไม่ปกปิด เมื่อองครักษ์หนุ่มลากพวกมันออกไปเขาจึงหันกลับมามองพระชายาอีกครั้ง"ครั้งหน้าเจ้าห้ามออกมาเสี่ยงแบบนี้อีก ไม่ว่าจะเพราะอะไรก็ตาม หากไม่ได้รับคำสั่งจากข้า ห้ามเคลื่อ

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status