Share

ตอนที่ 17 เราจะต้องชนะ

Author: JAOTUNTEE
last update Last Updated: 2025-04-25 02:20:14

ตอนที่ 17

เราจะต้องชนะ

นางค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองหลงเยี่ยนพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ อย่างไม่สะทกสะท้าน แต่ภายในใจก็รู้ว่าเขาคงไม่ปล่อยให้เธอฝึกต่อได้ง่าย ๆ และแน่นอน ความกังวลของเขาเห็นได้ชัดจากแววตา

“ฝึก..”

หลงเยี่ยนยืนมองเธอด้วยสายตาไม่พอใจ ก่อนจะเอ่ยเสียงเข้ม

“เจ้าคิดจะไปสนามรบด้วยหรือ เจ้าคือสตรีจะไปกับทหารที่ออกรบอย่างนั้นหรือ นี่ใครมันมอบความกล้าให้เจ้ากัน”

ลี่เซียนยืนนิ่งก่อนจะตอบกลับอย่างมั่นใจ

“ข้าแค่อยากช่วยท่าน.. ข้าไม่เป็นตัวถ่วงแน่นอน ท่านให้ข้าไปเถอะนะ”

คำตอบของเธอทำให้หลงเยี่ยนกรอกตาไปมาพลางถอนหายใจอย่างหนัก เขารู้ว่าเธอนั้นดื้อดึง แต่ก็ไม่คิดว่าจะดื้อดึงเพียงนี้

“เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่ลี่เซียน.. ทำไมไม่ฟังคำสั่งข้า อย่าลืมว่าเจ้าคือพระชายาของข้า เจ้าไม่ควรมาเสี่ยงแบบนี้”

ชายหนุ่มยังคงไม่วางใจ เขาจ้องหน้าเธอนิ่ง คำพูดที่บ่นไปนั้นทำให้ลี่เซียนยิ้มให้เขาอีกครั้ง

“ท่านก็รู้ว่าต่อให้ท่านจะกักข้าไว้.. ข้าก็จะหาวิธีไปกับท่านอยู่ดี หากท่านยิ่งกันข้า ท่านจะยิ่งเป็นห่วงข้า ยิ่งท่านไม่อยากให้ข้าไป ข้าก็ยิ่งจะหาทางไป ไม่สู้ท่านเป็นผู้พาข้าไปดีกว่าหรือไม่”

หลงเยี่ยนมองเธออย่างครุ่นคิด ก่อนจะ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 18 ฮูหยินใหญ่

    ตอนที่ 18ฮูหยินใหญ่ลี่เซียนสบถออกมาอย่างหยามเกียรติศัตรู ดวงตาของนางกะพริบเล็กน้อยก่อนที่จะหมุนตัวหลบการโจมตีของศัตรูและแย่งชิงอาวุธของศัตรูที่ล้มตายมาครอบครองแทนทวนเหล็กในมือของเธอฟาดลงไปอย่างหนัก ทหารศัตรูที่ยืนตรงหน้าถูกทำให้ล้มลงด้วยการโจมตีที่รวดเร็ว ก่อนจะเหวี่ยงทวนไปข้างหน้าและฟันไปที่ศัตรูอีกกลุ่มที่กำลังเข้ามาทำร้ายเธอเสียงโลหะกระทบกันดังกึกก้องไปทั่วสนามรบ ยิ่งเธอเข่นฆ่ามากเท่าไหร่ เลือดในกายก็ยิ่งร้อนรุ่มจนหัวใจสูบฉีด ลี่เซียนทำให้ทุกคนที่อยู่รอบข้างต่างต้องหยุดหันมามอง สงครามที่ก่อนนี้ดูไร้ทิศทางชนะ กลับเปลี่ยนแปลงไปด้วยการเข้าสู่สนามรบของเธออย่างดุดัน หลงเยี่ยนที่เห็นทหารฝ่ายศัตรูจำนวนมากเริ่มล้มตายไปอย่างรวดเร็วก็เริ่มสั่งการให้กองทัพของเขาโจมตีเข้าไปอีก ในสนามรบนั้นชัยชนะเริ่มชัดเจนขึ้นเธอยังคงใช้ทวนโจมตีอีกครั้ง ศัตรูที่โผล่มาในระยะใกล้พยายามจะทำลายทวนของเธอ แต่ลี่เซียนกลับหลบหลีกอย่างรวดเร็ว และฟาดทวนเข้าที่ท้องของเขาจนมันกระเด็นออกไปไกล ก่อนที่เธอจะเหวี่ยงทวนกลับมาในท่าทางที่แม่นยำ ใช้ทวนเหล็กแทงตรงไปที่หัวใจของศัตรูที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาคนแล้วคนเล่า“อ้ากกกก!”

    Last Updated : 2025-04-25
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 19 พระชายาทำร้ายข้า

    ตอนที่ 19พระชายาทำร้ายข้าฮูหยินใหญ่เอ่ยเสียงหวานพลางยิ้มอย่างเป็นมิตร โดยมีแววตาที่เปลี่ยนไปจากตอนแรกที่ดูไม่น่าจะชอบลี่เซียนมากนัก ตอนนี้เหมือนเห็นความสำคัญของเธอชัดเจน"ขอแสดงความยินดีกับพระชายา เวลานี้ทุกอย่างดีขึ้นหมดแล้ว บ้านเมืองสงบสุข เป็นที่น่าภาคภูมิใจของข้ายิ่งนัก"บิดาของหลงเยี่ยนกล่าวยิ้ม ๆ แววตาของเขาก็เต็มไปด้วยความพอใจการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นนี้ทำให้ลี่เซียนรู้สึกอึดอัดไม่น้อย เมื่อก่อนคนในจวนไม่ค่อยชอบเธอ แต่ตอนนี้ทั้งสองกลับมอบความสนิทสนมที่ดูเหมือนจะเกินไป ซึ่งมันทำให้เธอไม่สามารถตอบรับได้อย่างสบายใจนัก แต่ถึงอย่างนั้นทั้งสองก็ยังคงได้ชื่อว่าพ่อแม่สามีอยู่ดี"ขอบพระคุณท่านทั้งสองเจ้าค่ะ"นางกล่าวเสียงเบา มุมปากยิ้มแย้มพยายามที่จะรักษาความสุภาพและไม่ให้ทุกคนรู้สึกอึดอัดมากเกินไป"ไม่ต้องขอบคุณหรอก นี่คือสิ่งที่เจ้าสมควรได้รับแล้ว เจ้าทำให้ครอบครัวของเราภูมิใจ"ฮูหยินใหญ่พูดแล้วเดินเข้ามาใกล้ลี่เซียน พลางเอื้อมมือไปแตะแขนของนางอย่างเป็นมิตรอย่างที่ไม่เคยได้รับจากหญิงใหญ่มาก่อนไป๋ลี่เซียนพยายามยิ้มแย้มและค้อมหัวขอบคุณอีกครั้ง แต่กลับรู้สึกถึงการควบคุมที่มากเกินไปจา

    Last Updated : 2025-04-25
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 20.1 เปิดประตูเมือง!

    ตอนที่ 20เปิดประตูเมือง!เสียงของลู่หยวนดังขึ้นพร้อมทั้งทำท่าตะเกียกตะกายในน้ำ ท่าทางตกใจเหมือนกำลังจมน้ำของนางนั้นทำให้ลี่เซียนขมวดคิ้วนิ่ง ใบหน้าหวานสำลักน้ำในสระจนใบหน้าเปียกปอนดูไม่ได้“นางรู้หรือว่าว่าเครื่องสำอางนางไม่กันน้ำเลยสักนิด”ลี่เซียนยืนดูนิ่ง ๆ โดยไม่ตกใจอะไร แต่เสียงตะโกนของลู่หยวนก็ทำให้ทุกคนในงานต่างตกอกตกใจวิ่งมามุงดูกันรอบสระ หลงเยี่ยนที่ยืนอยู่ห่างออกไปหันมาเห็นเหตุการณ์นั้น เขารีบวิ่งไปที่ขอบสะพานแล้วตะโกนสั่งการบ่าวในจวนทันที"รีบเอาตัวนางขึ้นมาจากน้ำ"บ่าวในจวนสองคนรีบกระโดดลงน้ำไปช่วยลู่หยวนขึ้นมา เขาพยายามประคองเธอขึ้นฝั่งขณะที่ทุกคนยังงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น“พานางเข้าไปพักที่เรือนรับรองก่อน เซิ่งหลี่จัดการหาเสื้อผ้าให้นางเปลี่ยนด้วย”“เจ้าค่ะ”ชายหนุ่มรีบหันมามองหน้าไป๋ลี่เซียนที่ยืนงงอยู่บนสะพาน รอยยิ้มบางของเขาหายไปท่ามกลางสายตาของผู้คนที่จ้องมองมาที่ทั้งสอง "เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง"ชายหนุ่มเอ่ยถามพระชายาด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง สองมือของเขาจับเธอหันซ้ายหันขวาเพื่อตรวจดูความผิดปกติ ท่าทางที่ร้อนใจของแม่ทัพปีศาจ ทำให้นางรู้สึกอุ่นใจขึ้นไม่น้อย"ข้าไม่เป็น

    Last Updated : 2025-04-26
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 20.2 เปิดประตูเมือง!

    แม้ว่าจะเอ่ยออกไปเช่นนั้นแต่หลงเยี่ยนรู้ดีว่าเวลานี้นางกำลังเขินอายเพียงใด เสียงหวานที่สั่นนั้นเป็นคำตอบที่ถูกต้องที่สุด เขาไม่ดึงดันที่จะดึงผ้าออกมาแต่กลับกอดเธอเอาไว้ทั้งอย่างนั้นท่ามกลางความเงียบที่มีเพียงเสียงของลมหายใจที่เข้าออกไม่เป็นจังหวะ ทั้งสองต่างคนต่างนอนไม่หลับ หัวใจเต้นแรงจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน ความใกล้ชิดใต้ผ้าห่มที่คลุมพวกเขาไว้ทำให้บรรยากาศยิ่งร้อนขึ้น ทั้งที่อากาศในห้องไม่ได้อบอ้าวแม้แต่น้อยแม่ทัพขยับตัวเล็กน้อย ดวงตาคมหันมองไป๋ลี่เซียนที่นอนหันหลังให้กับเขา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้า ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ตะแคงตัวเข้าหาเธอ วงแขนแข็งแกร่งสอดเข้าไปใต้ผ้าห่มแล้วโอบกอดร่างบางเข้ามาแนบชิดนางสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากตัวเขา ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น รู้สึกได้ถึงฝ่ามืออุ่นที่ลูบไล้แผ่วเบาบนผิวกาย มือหนาของเขาเคลื่อนไหวอย่างอ่อนโยนราวกับกำลังสำรวจทุกส่วนของเธออย่างพึงพอใจ“เจ้ารู้หรือไม่..”เสียงกระซิบแหบพร่าที่ข้างหูของเธอทำให้หัวใจเต้นแรงกว่าเดิม “เจ้าทำให้ข้าแทบไม่อยากหลับตาเลย”ลี่เซียนตัวแข็งค้างก่อนจะรู้สึกถึงปลายจมูกโด่งที่กดลงบนลำค

    Last Updated : 2025-04-26
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 1.1  หลี่ซิ่วเหมยกับการเกิดใหม่

    ตอนที่ 1.1 หลี่ซิ่วเหมยกับการเกิดใหม่เสียงฝนกระหน่ำกระทบกระจกหน้ารถยนต์ราวกับว่าสวรรค์กำลังร่ำไห้ หลี่ซิ่วเหมยกระชับพวงมาลัยแน่น เท้าเหยียบคันเร่งให้แล่นทะลุผ่านม่านฝนที่บดบังสายตา เดิมทีแล้วนี่ควรจะเป็นวันหยุดที่เธอได้นอนหลับพักผ่อน หลังจากเข้าฉากต่อสู้ที่กินพลังชีวิตมายาวนานตลอดสามเดือนเต็ม แต่เมื่อไม่กี่นาทีก่อน เธอกลับได้รับโทรศัพท์จากผู้กำกับว่าเธอจำเป็นต้องเข้ากองด่วน เพราะ'นักแสดงนำหญิง'ของซีรีส์เรื่องที่ถ่ายทำนั้นเกิดอุบัติเหตุไม่สามารถมาถ่ายทำได้ และเธอในฐานะสแตนด์อินฉากบู๊จึงต้องมารับบทแทน.. ซึ่งนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรก“ตลกชะมัด สุดท้ายชีวิตแกก็ไม่ต่างจากตัวประกอบจริง ๆ เลยนะซิ่วเหมย อะไรนะน้ำร้อนลวกมือแดงมาถ่ายทำไม่ได้! เหอะ! อ่อนแอเสียจริง! ใช้งานก็เยี่ยงทาส แต่รายได้นั้น.. เฮ้อ”ถึงแม้จะหงุดหงิดและไม่พอใจ แต่สุดท้ายหญิงสาวก็ทำได้เพียงเหยียบคันเร่งและมุ่งตรงไปข้างหน้าทั้งอย่างนั้น แต่เพราะวันนี้สภาพอากาศไม่เอื้ออำนวยให้เธอสักเท่าไหร่ ทันทีที่ไฟหน้ารถกระทบกับเงาดำด้านหน้า แค่ชั่วเสี้ยววินาทีนั้นด้วยความตกใจ เธอได้เหยียบเบรกกะทันหันจนรถยนต์นั้นเสียหลักอยู่กลางถนน "กรี๊ดดดดดด

    Last Updated : 2025-04-14
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 1.2 หลี่ซิ่วเหมยกับการเกิดใหม่

    ตอนที่ 1.2 หลี่ซิ่วเหมยกับการเกิดใหม่เขายืนมองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยคำพูดไม่น่าฟังนั้นออกมา คำพูดแรกที่เขาเอ่ยนั้นทำให้ไป๋ลี่เซียนต้องแสยะยิ้ม ช่างเป็นการพบกันครั้งแรกที่น่าประทับใจเสียจริง“ข้าเองก็เสียใจจริง ๆ ท่านแม่ทัพ ข้าก็ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะดวงแข็งกว่าหินเช่นนี้ ทำให้ท่านผิดหวังแล้ว”ลี่เซียนกวาดสายตามองหลงเยี่ยนแล้วแค่นยิ้มส่งไปให้ เธอรู้สึกได้เลยว่าหัวใจที่เคยห่อเหี่ยวจากการถูกทอดทิ้งในชีวิตก่อน เวลานี้มันกลับร้อนรนขึ้นอีกครั้งด้วยความหงุดหงิด 'ผู้ชายอะไรช่างปากเสียชะมัด ความหล่อไม่ได้ทำให้หมาในปากสงบเสงี่ยมเลยหรือไง'นางคิดในใจก่อนจะยืดตัวขึ้นจากหน้ากระจก ชุดผ้าไหมสีนวลที่คลุมร่างสะท้อนให้เห็นถึงรูปร่างอ่อนช้อยสง่างาม แต่ในดวงตาของเธอนั้นกลับมีความมุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยว ที่ดูแตกต่างจากสตรีที่เขารู้จักก่อนหน้านี้หลงเยี่ยนไม่สนใจคำพูดของนาง เขาทำเพียงจ้องมองใบหน้าเล็กนั้นนิ่ง ๆ ทว่าสำหรับหลี่ซิ่วเหมยแล้ว ความเงียบที่ไม่ยอมเอ่ยอะไรออกมานั้น กลับดึงดูดให้เธอต้องยิ้มออกมาอีกครั้ง รอยยิ้มของนางแฝงไปด้วยความเย็นชาในแบบที่เขามั่นใจว่าไม่เคยเห็นมาก่อนเป็นแน่หญิงสาวเดินเข้าไปใกล้

    Last Updated : 2025-04-14
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 2.1 ท้าดวล

    ตอนที่ 2ท้าดวลหลังจากที่ทานอาหารเช้าเพียงลำพังเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวที่กำลังนั่งเล่นในห้อง พลางคิดทบทวนถึงความเป็นไปในแต่ละวัน ตั้งแต่เธอมาอยู่ที่นี่ก็ไม่ค่อยมีอะไรแปลกใหม่ในชีวิตเท่าที่ควรจะเป็น ถึงแม้ว่าจะมาอยู่ในร่างของผู้อื่น แต่ก็ไม่ได้ดูมีอะไรที่ต้องทำเลยสักนิด วัน ๆ ทำเพียงแค่ ตื่นนอน ทานข้าว อาบน้ำ นั่งเล่น เดินเล่นในจวนวนอยู่เพียงเท่านี้ แม้จะดูผิวเผินเหมือนสบาย แต่สำหรับเธอแล้วมันช่างจืดชืดไร้ชีวิตชีวาเสียมากกว่าไป๋ลี่เซียนหันไปมองสาวใช้ที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ“ปกติแล้วท่านแม่ทัพหลงเยี่ยนผู้นั้นไปที่ไหนในเวลานี้งั้นหรือ”สาวใช้เงียบไปครู่หนึ่ง เธอดูมีสีหน้างุนงงเล็กน้อยก่อนจะรีบตอบ“ท่านแม่ทัพมักจะไปอยู่ที่สนามฝึกทหารทุกเช้า เพื่อดูแลการฝึกซ้อมและตรวจตราผลการฝึกฝนทหารเจ้าค่ะ ท่านมีหน้าที่สำคัญในการดูแลกองทัพไม่ค่อยมีเวลาว่างไปที่อื่น คุณหนูจำไม่ได้หรือเจ้าคะ”ลี่เซียนชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะส่งยิ้มแห้ง ๆ ไปให้ แล้วพยักหน้ารับโดยไม่ตอบอะไร ใบหน้าของชายผู้นั้นฉายชัดในสมอง รูปร่าง ท่าทาง ก็เหมาะสมแล้วที่จะเป็นแม่ทัพที่ยิ่งใหญ่ 'การฝึกทหารในยุคสมัยจีนโบร

    Last Updated : 2025-04-14
  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 2.2 ท้าดวล

    ตอนที่ 2.2 ท้าดวลเธอยืนประมวลผลเล็กน้อยก่อนจะนึกขึ้นได้ ลี่เซียนหันไปยิ้มให้กับสาวใช้ก่อนจะเริ่มเดินไปทางทิศเหนือตามที่นางบอก ยิ่งเดินนานมากเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากเท่านั้น มีหลายอย่างที่อยากจะรู้เกี่ยวกับที่นี่ เกี่ยวกับตัวตนของไป๋ลี่เซียน เกี่ยวกับตัวตนของหลงเยี่ยน แต่ในตอนนี้สิ่งที่เธออยากรู้มากที่สุดคือ การฝึกทหารของจริงที่ควบคุมโดยแม่ทัพปีศาจอย่างเขานั้นจะเป็นเช่นไรใช้เวลาค่อนข้างนานพอสมควรที่หญิงสาวเดินไปจนถึงสนามฝึกทหาร เมื่อมาถึงจึงพบว่าทหารยามที่คอยดูแลสนามฝึกนั้นยืนอยู่เป็นแถว ขัดขวางไม่ให้ใครเข้ามาใกล้ "ขออภัยแม่นางท่านนี้ ที่แห่งนี้ไม่ใช่สวนดอกไม้ ผู้ไม่เกี่ยวข้องห้ามเข้าขอรับ"“ข้าก็เข้าไม่ได้เหรอ”เธอเอ่ยถามออกไปด้วยความงุนงง หรือว่าไป๋ลี่เซียนนางจะไม่เคยมาที่นี่เลยอย่างนั้นหรือ ทหารเหล่านี้ถึงไม่รู้จักนาง"เกิดอะไรขึ้น"แต่ยังไม่ทันที่ทหารจะได้เอ่ยตอบ ก็มีชายหนุ่มรูปงามเดินมาจากด้านในมาหยุดยืนมองทหารเหล่านั้น เขาหันมามองที่ลี่เซียนก่อนจะเบิกตากว้างแล้วทำความเคารพ"พระชายา ข้าน้อยล่วงเกินแล้ว"“ขออภัยพระชายา ข้าคิดว่า.. เอ่อ..”“พวกท่านตามสบาย ข้าแค่อยากมาดูการ

    Last Updated : 2025-04-14

Latest chapter

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 20.2 เปิดประตูเมือง!

    แม้ว่าจะเอ่ยออกไปเช่นนั้นแต่หลงเยี่ยนรู้ดีว่าเวลานี้นางกำลังเขินอายเพียงใด เสียงหวานที่สั่นนั้นเป็นคำตอบที่ถูกต้องที่สุด เขาไม่ดึงดันที่จะดึงผ้าออกมาแต่กลับกอดเธอเอาไว้ทั้งอย่างนั้นท่ามกลางความเงียบที่มีเพียงเสียงของลมหายใจที่เข้าออกไม่เป็นจังหวะ ทั้งสองต่างคนต่างนอนไม่หลับ หัวใจเต้นแรงจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน ความใกล้ชิดใต้ผ้าห่มที่คลุมพวกเขาไว้ทำให้บรรยากาศยิ่งร้อนขึ้น ทั้งที่อากาศในห้องไม่ได้อบอ้าวแม้แต่น้อยแม่ทัพขยับตัวเล็กน้อย ดวงตาคมหันมองไป๋ลี่เซียนที่นอนหันหลังให้กับเขา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้า ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ตะแคงตัวเข้าหาเธอ วงแขนแข็งแกร่งสอดเข้าไปใต้ผ้าห่มแล้วโอบกอดร่างบางเข้ามาแนบชิดนางสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากตัวเขา ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น รู้สึกได้ถึงฝ่ามืออุ่นที่ลูบไล้แผ่วเบาบนผิวกาย มือหนาของเขาเคลื่อนไหวอย่างอ่อนโยนราวกับกำลังสำรวจทุกส่วนของเธออย่างพึงพอใจ“เจ้ารู้หรือไม่..”เสียงกระซิบแหบพร่าที่ข้างหูของเธอทำให้หัวใจเต้นแรงกว่าเดิม “เจ้าทำให้ข้าแทบไม่อยากหลับตาเลย”ลี่เซียนตัวแข็งค้างก่อนจะรู้สึกถึงปลายจมูกโด่งที่กดลงบนลำค

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 20.1 เปิดประตูเมือง!

    ตอนที่ 20เปิดประตูเมือง!เสียงของลู่หยวนดังขึ้นพร้อมทั้งทำท่าตะเกียกตะกายในน้ำ ท่าทางตกใจเหมือนกำลังจมน้ำของนางนั้นทำให้ลี่เซียนขมวดคิ้วนิ่ง ใบหน้าหวานสำลักน้ำในสระจนใบหน้าเปียกปอนดูไม่ได้“นางรู้หรือว่าว่าเครื่องสำอางนางไม่กันน้ำเลยสักนิด”ลี่เซียนยืนดูนิ่ง ๆ โดยไม่ตกใจอะไร แต่เสียงตะโกนของลู่หยวนก็ทำให้ทุกคนในงานต่างตกอกตกใจวิ่งมามุงดูกันรอบสระ หลงเยี่ยนที่ยืนอยู่ห่างออกไปหันมาเห็นเหตุการณ์นั้น เขารีบวิ่งไปที่ขอบสะพานแล้วตะโกนสั่งการบ่าวในจวนทันที"รีบเอาตัวนางขึ้นมาจากน้ำ"บ่าวในจวนสองคนรีบกระโดดลงน้ำไปช่วยลู่หยวนขึ้นมา เขาพยายามประคองเธอขึ้นฝั่งขณะที่ทุกคนยังงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น“พานางเข้าไปพักที่เรือนรับรองก่อน เซิ่งหลี่จัดการหาเสื้อผ้าให้นางเปลี่ยนด้วย”“เจ้าค่ะ”ชายหนุ่มรีบหันมามองหน้าไป๋ลี่เซียนที่ยืนงงอยู่บนสะพาน รอยยิ้มบางของเขาหายไปท่ามกลางสายตาของผู้คนที่จ้องมองมาที่ทั้งสอง "เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง"ชายหนุ่มเอ่ยถามพระชายาด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง สองมือของเขาจับเธอหันซ้ายหันขวาเพื่อตรวจดูความผิดปกติ ท่าทางที่ร้อนใจของแม่ทัพปีศาจ ทำให้นางรู้สึกอุ่นใจขึ้นไม่น้อย"ข้าไม่เป็น

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 19 พระชายาทำร้ายข้า

    ตอนที่ 19พระชายาทำร้ายข้าฮูหยินใหญ่เอ่ยเสียงหวานพลางยิ้มอย่างเป็นมิตร โดยมีแววตาที่เปลี่ยนไปจากตอนแรกที่ดูไม่น่าจะชอบลี่เซียนมากนัก ตอนนี้เหมือนเห็นความสำคัญของเธอชัดเจน"ขอแสดงความยินดีกับพระชายา เวลานี้ทุกอย่างดีขึ้นหมดแล้ว บ้านเมืองสงบสุข เป็นที่น่าภาคภูมิใจของข้ายิ่งนัก"บิดาของหลงเยี่ยนกล่าวยิ้ม ๆ แววตาของเขาก็เต็มไปด้วยความพอใจการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นนี้ทำให้ลี่เซียนรู้สึกอึดอัดไม่น้อย เมื่อก่อนคนในจวนไม่ค่อยชอบเธอ แต่ตอนนี้ทั้งสองกลับมอบความสนิทสนมที่ดูเหมือนจะเกินไป ซึ่งมันทำให้เธอไม่สามารถตอบรับได้อย่างสบายใจนัก แต่ถึงอย่างนั้นทั้งสองก็ยังคงได้ชื่อว่าพ่อแม่สามีอยู่ดี"ขอบพระคุณท่านทั้งสองเจ้าค่ะ"นางกล่าวเสียงเบา มุมปากยิ้มแย้มพยายามที่จะรักษาความสุภาพและไม่ให้ทุกคนรู้สึกอึดอัดมากเกินไป"ไม่ต้องขอบคุณหรอก นี่คือสิ่งที่เจ้าสมควรได้รับแล้ว เจ้าทำให้ครอบครัวของเราภูมิใจ"ฮูหยินใหญ่พูดแล้วเดินเข้ามาใกล้ลี่เซียน พลางเอื้อมมือไปแตะแขนของนางอย่างเป็นมิตรอย่างที่ไม่เคยได้รับจากหญิงใหญ่มาก่อนไป๋ลี่เซียนพยายามยิ้มแย้มและค้อมหัวขอบคุณอีกครั้ง แต่กลับรู้สึกถึงการควบคุมที่มากเกินไปจา

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 18 ฮูหยินใหญ่

    ตอนที่ 18ฮูหยินใหญ่ลี่เซียนสบถออกมาอย่างหยามเกียรติศัตรู ดวงตาของนางกะพริบเล็กน้อยก่อนที่จะหมุนตัวหลบการโจมตีของศัตรูและแย่งชิงอาวุธของศัตรูที่ล้มตายมาครอบครองแทนทวนเหล็กในมือของเธอฟาดลงไปอย่างหนัก ทหารศัตรูที่ยืนตรงหน้าถูกทำให้ล้มลงด้วยการโจมตีที่รวดเร็ว ก่อนจะเหวี่ยงทวนไปข้างหน้าและฟันไปที่ศัตรูอีกกลุ่มที่กำลังเข้ามาทำร้ายเธอเสียงโลหะกระทบกันดังกึกก้องไปทั่วสนามรบ ยิ่งเธอเข่นฆ่ามากเท่าไหร่ เลือดในกายก็ยิ่งร้อนรุ่มจนหัวใจสูบฉีด ลี่เซียนทำให้ทุกคนที่อยู่รอบข้างต่างต้องหยุดหันมามอง สงครามที่ก่อนนี้ดูไร้ทิศทางชนะ กลับเปลี่ยนแปลงไปด้วยการเข้าสู่สนามรบของเธออย่างดุดัน หลงเยี่ยนที่เห็นทหารฝ่ายศัตรูจำนวนมากเริ่มล้มตายไปอย่างรวดเร็วก็เริ่มสั่งการให้กองทัพของเขาโจมตีเข้าไปอีก ในสนามรบนั้นชัยชนะเริ่มชัดเจนขึ้นเธอยังคงใช้ทวนโจมตีอีกครั้ง ศัตรูที่โผล่มาในระยะใกล้พยายามจะทำลายทวนของเธอ แต่ลี่เซียนกลับหลบหลีกอย่างรวดเร็ว และฟาดทวนเข้าที่ท้องของเขาจนมันกระเด็นออกไปไกล ก่อนที่เธอจะเหวี่ยงทวนกลับมาในท่าทางที่แม่นยำ ใช้ทวนเหล็กแทงตรงไปที่หัวใจของศัตรูที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาคนแล้วคนเล่า“อ้ากกกก!”

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 17 เราจะต้องชนะ

    ตอนที่ 17เราจะต้องชนะนางค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองหลงเยี่ยนพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ อย่างไม่สะทกสะท้าน แต่ภายในใจก็รู้ว่าเขาคงไม่ปล่อยให้เธอฝึกต่อได้ง่าย ๆ และแน่นอน ความกังวลของเขาเห็นได้ชัดจากแววตา“ฝึก..”หลงเยี่ยนยืนมองเธอด้วยสายตาไม่พอใจ ก่อนจะเอ่ยเสียงเข้ม“เจ้าคิดจะไปสนามรบด้วยหรือ เจ้าคือสตรีจะไปกับทหารที่ออกรบอย่างนั้นหรือ นี่ใครมันมอบความกล้าให้เจ้ากัน”ลี่เซียนยืนนิ่งก่อนจะตอบกลับอย่างมั่นใจ“ข้าแค่อยากช่วยท่าน.. ข้าไม่เป็นตัวถ่วงแน่นอน ท่านให้ข้าไปเถอะนะ”คำตอบของเธอทำให้หลงเยี่ยนกรอกตาไปมาพลางถอนหายใจอย่างหนัก เขารู้ว่าเธอนั้นดื้อดึง แต่ก็ไม่คิดว่าจะดื้อดึงเพียงนี้“เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่ลี่เซียน.. ทำไมไม่ฟังคำสั่งข้า อย่าลืมว่าเจ้าคือพระชายาของข้า เจ้าไม่ควรมาเสี่ยงแบบนี้”ชายหนุ่มยังคงไม่วางใจ เขาจ้องหน้าเธอนิ่ง คำพูดที่บ่นไปนั้นทำให้ลี่เซียนยิ้มให้เขาอีกครั้ง “ท่านก็รู้ว่าต่อให้ท่านจะกักข้าไว้.. ข้าก็จะหาวิธีไปกับท่านอยู่ดี หากท่านยิ่งกันข้า ท่านจะยิ่งเป็นห่วงข้า ยิ่งท่านไม่อยากให้ข้าไป ข้าก็ยิ่งจะหาทางไป ไม่สู้ท่านเป็นผู้พาข้าไปดีกว่าหรือไม่”หลงเยี่ยนมองเธออย่างครุ่นคิด ก่อนจะ

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 16.2 เจ้าทำอะไรอยู่ตรงนี้

    คำรายงานจากรองแม่ทัพที่ยืนอยู่เบื้องหน้าได้รับการส่งต่อจนหมดสิ้น แต่ท่าทีของหลงเยี่ยนกลับดูเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก ใบหน้าเขาคร้ามไปด้วยความเครียด อารมณ์ที่มืดมนจากการวางแผนยังไม่สามารถคลี่คลายได้"ข้าขอเวลาสักหน่อย พรุ่งนี้จะแจ้งให้เจ้าทราบ""ขอรับ""ออกไปเถอะ"หลังจากที่ทหารออกไปทั้งหมดแล้ว แม่ทัพหลงเยี่ยนได้เอนกายไปบนเก้าอี้ด้านหลังอย่างเหนื่อยล้า ในที่สุดวันที่ตัดสินก็กำลังจะเริ่มขึ้น เมื่อทหารของทั้งสองแคว้นนั้นเหลือเพียงกองทัพสุดท้าย 'ทางเมืองหลวงไม่ยอมส่งกองทัพเสริมมาช่วย แบบนี้ไม่ใช่ว่ากำลังบีบให้เราแพ้ศึกหรือขอรับ''แม่ทัพขอรับ หน่วยของเราพ่ายแพ้ที่เชิงเขาขอรับ''แม่ทัพขอรับ ทิศตะวันตกฝั่งเราชนะขอรับ แต่ทหารเหลือกลับมาเพียงไม่ถึงสองส่วนขอรับ'ชายหนุ่มหลับตาพลางนึกถึงคำของเหล่ารองแม่ทัพที่มารายงานการทหาร ความกดดันของเขาเริ่มหนักขึ้นเรื่อย ๆ 'กองทัพฝั่งนั้นเหลือทหารเท่าไหร่''ประมาณสองหมื่นขอรับ''แล้วเราเหลือทั้งหมดเท่าไหร่''ท่านแม่ทัพ.. ฝั่งเราเหลือทหารไม่ถึงสองหมื่นขอรับ'ทางด้านไป๋ลี่เซียนที่เฝ้ารอให้เวลาผ่านไปจนคนรอบข้างหลับแล้ว เธอได้แอบออกจากกระโจมตนเอง แล้วมุ่งหน้าไปที

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 16.1 เจ้าทำอะไรอยู่ตรงนี้

    ตอนที่ 16เจ้าทำอะไรอยู่ตรงนี้หญิงสาวใช้หางตามองหน้าเขา ก่อนจะหยิบผลไม้ในถาดขึ้นมากินอีกสองสามคำโดยไม่หันไปสนใจอะไรเขาอีก ผ่านไปครู่ใหญ่ที่หลงเยี่ยนนั่งมองหญิงสาวที่กำลังหยิบผลไม้มาทานด้วยใบหน้าบูดเบี้ยว "เฮ้อ~ พระชายาเป็นอะไรงั้นหรือ ข้าทำอะไรให้สตรีเช่นท่านไม่พอใจงั้นหรือ หืม~"“ในเมื่อท่านแม่ทัพไม่อยากกิน ข้าก็จะกินเองให้หมดเจ้าค่ะ”หลงเยี่ยนเบิกตามองเธออย่างไม่เข้าใจ เขากัดฟันแน่นพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเอง ดวงตาคมกริบมองริมฝีปากของนางที่เอาแต่เคี้ยวผลไม้เหล่านั้นไม่หยุด ใบหน้าของนางแสดงออกชัดเจนว่าไม่ถูกใจ ไม่พอใจ หรือว่า.. ทั้งหมดนี้แปลว่านางกำลังงอนเขางั้นหรือ"ข้าขอโทษ.. เพียงแค่ข้าไม่ชินกับท่าทางออดอ้อนนั้นของเจ้านิดหน่อย อย่าโกรธเลยนะ.. นะ"ชายหนุ่มขยับไปใกล้นางอีกนิดจนร่างกายของทั้งสองนั้นใกล้ชิดกัน ก่อนจะใช้นิ้วจิ้มไปตามแขนเธอเล็กน้อยพร้อมกะพริบตาปริบ ๆ เป็นการออดอ้อน ลี่เซียนเบือนหน้ามามองเขาเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปหยิบเหล้าขึ้นมากระดกดื่มอึกหนึ่ง"ก็ได้.. แล้วตกลงท่านจะทานหรือไม่""ทานสิ.. ทาน ทาน ข้าต้องทานแน่นอน"ดวงตากลมหวานมองหน้าของแม่ทัพที่ใครต่างหวาดกลัวด้วยรอยยิ

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 15.2  เจ้าทำอะไร

    ตอนที่ 15.2 เจ้าทำอะไร“ผ่านมางั้นหรือ ท่านเดินผ่านกระโจมใหญ่ อ้อมกระโจมย่อยเกือบยี่สิบหลัง เดินลัดเลาะมาตามทางที่ไม่มีผู้คน ลัดเลาะลำธารเล็กเพื่อมาเดินผ่านคลังเสบียงงั้นหรือ”"ใช่! ข้าแค่เดินผ่านมาเท่านั้น เจ้าอย่าได้คิดมาก"เหล่ารองแม่ทัพที่อยู่ใกล้ ๆ มองหน้ากันก่อนจะเริ่ม ซุบซิบกันเบา ๆ แต่สำหรับพระชายาแล้ว ความอดทนของเธอเริ่มหมดลงไปทีละนิด“แม่ทัพของเราช่วงนี้แปลกไปนะ”“นั่นสิ ข้าไม่เคยเห็นท่านแม่ทัพสนใจเสบียงขนาดนี้มาก่อน”“หรือว่า.. ท่านแม่ทัพกำลังหลงเมีย”เสียงกระซิบกระซาบเต็มไปด้วยความขบขัน หลายคนเริ่มอมยิ้มเขินอาย แต่หารู้ไม่ว่าเสียงกระซิบนั้นหลงเยี่ยนได้ยินหมดแล้ว เขาหันขวับไปมองกลุ่มรองแม่ทัพที่ซุบซิบกัน“พวกเจ้าว่างกันมากสินะ”เสียงเย็นเยียบดังขึ้น ทำให้ทุกคนสะดุ้งเฮือกแล้วรีบยืดตัวตรงทันที“พวกเจ้ามีแรงมานินทาข้าแสดงว่ายังฝึกไม่หนักพอสินะ”“ไม่ใช่อย่างนั้นขอ..”“ดี! พรุ่งนี้เพิ่มการฝึกอีกสองชั่วยาม!”ยังไม่ทันที่ทหารผู้นั้นจะพูดจบ เขาก็เอ่ยออกไปเสียงเข้ม เรียกเสียงโอดครวญขึ้นทันที ไป๋ลี่เซียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ ยกมือขึ้นปิดปากนิด ๆ ก่อนจะเหลือบมองหลงเยี่ยนที่ยังคงต

  • ชายาไร้พ่ายแห่งจวนแม่ทัพ   ตอนที่ 15.1 เจ้าทำอะไร

    ตอนที่ 15เจ้าทำอะไรเธอมองใบหน้าชายที่นอนอยู่ด้านข้างก่อนจะพยายามขยับตัวออกจากอ้อมแขนของเขาให้เบาที่สุด แต่ยังไม่ทันได้ขยับมากกว่านั้น เรียวแขนแกร่งก็กระชับแน่นขึ้น พร้อมกับเสียงทุ้มต่ำที่ดังขึ้นข้างหู“เจ้าคิดจะหนีไปไหนงั้นหรือ”เสียงนั้นเต็มไปด้วยแววหยอกเย้าแต่ก็แฝงความจริงจัง ไป๋ลี่เซียนเม้มปากแน่นรู้สึกได้ถึงความร้อนที่แผ่ซ่านขึ้นมาถึงใบหน้า“ข้าไม่ได้จะหนี ข้าแค่..”“หืม”เขาลืมตาและดันตัวเองขึ้นมาจากเตียงนั้นเล็กน้อย จ้องมองเธอด้วยสายตาลึกล้ำที่ทำให้เธอพูดไม่ออกบรรยากาศในกระโจมเต็มไปด้วยความอึดอัดแต่ก็ปนความหวานล้ำ เธอรีบหันหน้าหนีแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัว ก่อนจะพูดกลบเกลื่อน“ข้าแค่.. ต้องออกไปดูเสบียงที่ปล้นมาได้เสียหน่อย”แต่ก่อนที่เธอจะได้ลุกขึ้น แขนคู่เดิมก็ดึงเธอกลับไปกอดไว้จนแน่นกว่าเดิม หลงเยี่ยนมองเธอด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป ก่อนจะกระซิบเบา ๆ“ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าหลบข้าไปง่าย ๆ หรอกนะพระชายา นอนต่อสักหน่อยเถอะ ข้าเพลียมากเลย”“ท่าน!”แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รีบลุกขึ้นมาหยิบเสื้อผ้าไปสวมลวก ๆ แล้วเดินออกไปด้านนอกอยู่ดีหลังจากเดินทางกลับมาถึงค่ายทหารแล้ว หญิงสาวก็กลับมาทำหน้

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status