LOGINShare
บทที่ 989
Related chapters
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 990
เมื่อกู้หว่านเยว่เดินไปเปิดประตู ก็เห็นเฉิงเซวียนและเนี่ยชิงหลานยืนอยู่ข้างนอกด้วยกัน“พี่หญิงกู้ พวกข้าได้ยินมาว่ามีคนจากตลาดมืดอินซานลักพาตัวจ้านจ้านไป” เนี่ยชิงหลานเข้ามาสอบถามอย่างร้อนใจ“พวกข้าพอจะรู้จักตลาดมืดอินซานอยู่บ้าง มีอะไรให้ช่วยไหม?”“พวกเจ้ารู้จักตลาดมืดอินซานหรือ?”กู้หว่านเยว่จำได้ว่า ตอนที่พวกเขาไปงานประมูลก่อนหน้านี้ เนี่ยชิงหลานสามารถอธิบายกฎของการประมูลได้อย่างฉะฉาน แล้วยังเปิดเผยข้อมูลมากมายเกี่ยวกับตลาดมืดอินซานอีกด้วย“ได้ตัวจ้านจ้านกลับมาแล้ว แต่ความแค้นนี้ ไม่จบแน่”กู้หว่านเยว่ไม่อ้อมค้อม“พวกเจ้ารู้จักตลาดมืดอินซานมากน้อยแค่ไหน”เนี่ยชิงหลานเอ่ยปากว่า “พี่หญิงกู้ ท่านวางแผนจะไปแก้แค้นตลาดมืดอินซานหรือ?”กู้หว่านเยว่ไม่ปฏิเสธ นางอดปิดปากไม่ได้ “โอ้พระเจ้า ท่านคิดดีแล้วหรือ?”“หยุดพูดเรื่องไร้สาระ”ซูจิ่งสิงขมวดคิ้ว เขาจะไม่ยอมปล่อยคนจากเขาอินซานไปเด็ดขาด“เจ้าค่ะ”เนี่ยชิงหลานกลืนน้ำลาย “แต่สถานการณ์ของตลาดมืด ให้พี่ชายบอกกับพวกท่านดีกว่า เขารู้มากกว่า”เนี่ยชิงหลานชี้ไปที่เฉิงเซวียนที่อยู่ข้างกาย สองสามีภรรยารู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเฉิงเซวียนกระ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 991
“นกพิราบทองคำในตำนาน?”เขามองไปที่นกพิราบอย่างไม่วางตา“ข้าเคยได้ยินเกี่ยวกับนกพิราบชนิดนี้จากในหนังสือเท่านั้น ได้ยินว่านกพิราบนี้โบยบินสามพันลี้ต่อวัน และมีสติปัญญาสูงมาก ตลอดชีวิตจะยอมรับเจ้าของเพียงผู้เดียวไม่ว่าจะบินไปที่ใด ตราบใดที่เจ้าของยังมีชีวิตอยู่ มันจะกลับไปอยู่กับเจ้าของเสมอไม่คิดว่าวันนี้ข้าจะได้เห็นนกพิราบทองคำ ช่างเปิดหูเปิดตาจริง ๆ”เขาถามซักไซ้อีกประโยคหนึ่งอย่างอดไม่ได้ “ท่านอ๋อง ท่านได้นกพิราบตัวนี้มาจากไหน?”“หุบเขาลึก”ซูจิ่งสิงตอบคำหนึ่ง แล้วส่งกระดาษกับพู่กันให้เขา “เขียนจดหมาย”“ขอรับ”เฉิงเซวียนวางนกพิราบทองคำลงอย่างรู้กาลเทศะ ของสิ่งนี้ไม่ว่าจะดีแค่ไหนก็ไม่ใช่ของเขา เขาแค่ได้ชื่นชมก็พอแล้วก่อนจะรีบเขียนจดหมายฉบับหนึ่งจนเสร็จ แล้วผูกไว้บนเท้าของนกพิราบทองคำ“ท่านอ๋อง ชายาท่านอ๋อง พวกท่านวางใจเถอะ หลังจากแม่ของข้าเห็นจดหมายฉบับนี้ของข้าแล้วก็จะส่งแผนที่มาให้”“ขอบคุณมาก”กู้หว่านเยว่เหลือบมองเฉิงเซวียนด้วยความชื่นชมมากขึ้น เมื่อก่อนเคยรู้สึกว่าคนผู้นี้มีแนวคิดชายเป็นใหญ่และไม่มีประโยชน์ใด ๆ“ไม่ต้องเกรงใจ ๆ ถ้าไม่ได้ชายาท่านอ๋อง ขาของข้าก็พิกา
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 992
เวินทิงอวิ๋นแย้มมุมปาก ไม่เห็นซูจิ่งสิงอยู่ในสายตาสักเท่าใด ในสายตาของเขา อีกฝ่ายเป็นเพียงแม่ทัพคนหนึ่งเท่านั้น จะเก่งกาจสักแค่ไหนกันเชียว?...กู้หว่านเยว่รอฟังข่าวจากเฉิงเซวียน ขณะเดียวกันก็กำลังยุ่งอยู่กับธุระของร้านดอกท้อและในวันนี้เองซูจิ่นเอ๋อร์ก็วิ่งเข้ามาหาอย่างรีบร้อน “พี่สะใภ้ใหญ่ มีเรื่องที่ต้องให้พี่ช่วยอีกเจ้าค่ะ”“อะไรหรือ?”นังหนูคนนี้นับตั้งแต่เปิดร้านอาหารมา ก็แทบจะไม่เคยแสดงท่าทีจนปัญญาเช่นนี้เลย“ใต้เท้าฟู่ อาการป่วยของเขาหนักขึ้น เขากลับมาเมื่อวาน ปรากฏว่าอาเจียนเป็นเลือด”ซูจิ่นเอ๋อร์ร้องไห้ออกมาทันที“เขาซ่อนผ้าเช็ดหน้าที่เปื้อนเลือดไว้ แต่สุดท้ายก็ถูกข้าพบเข้าพี่สะใภ้ใหญ่ ข้าจำได้ว่าครั้งหนึ่งท่านเคยบอกข้าว่า เขาป่วยด้วยโรคติดต่อสองครั้งเป็นอันตรายอย่างรุนแรง จะมีชีวิตอยู่ได้เพียงสามถึงห้าปีเท่านั้นแต่เพราะเหตุใด เพิ่งผ่านมาเพียงปีเดียวก็กลายเป็นแบบนี้แล้ว?”หลังจากนางพบผ้าเช็ดหน้าก็ไม่กล้าบอกฟู่หลานเหิง เป็นห่วงว่าอีกฝ่ายจะทำใจรับไม่ได้ แต่ก็ทนไม่ไหวจริง ๆ จึงรีบไปหากู้หว่านเยว่“ฟู่หลานเหิงอาเจียนเป็นเลือดหรือ?”เรื่องนี้กู้หว่านเยว่ก็คาดไม่ถึง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 993
กู้หว่านเยว่หยิบยาเม็ดขวดหนึ่งออกมาก่อน แล้วไปหาซูจิ้ง ผู้อาวุโสทั้งสองกำลังอุ้มจ้านจ้านเล่นอยู่ตั้งแต่จ้านจ้านเกือบจะถูกคนชุดดำลักพาตัวไปเมื่อคราวก่อน สองวันมานี้ เมื่อใดก็ตามที่ผู้อาวุโสทั้งสองมีเวลา ก็จะไปที่เรือนของจ้านจ้าน“อุแว้!”เมื่อเห็นกู้หว่านเยว่เข้ามาใกล้ เด็กน้อยก็โบกไม้โบกมือทั้งสอง“เด็กดี”กู้หว่านเยว่หอมแก้มของเขา ก่อนจะส่งยาให้ซูจิ้ง“ท่านพ่อ นี่คือยาเม็ดที่ข้าคิดค้นขึ้นมา สามารถช่วยฟื้นฟูกล่องเสียงของท่านได้”ซูจิ้งค่อนข้างแปลกใจ แต่นางหยางกลับตอบสนองทันที รีบรับขวดยาไป พร้อมกับถามด้วยความตื่นเต้น“กินยานี้แล้ว พ่อตาของเจ้าก็จะพูดได้เป็นปกติแล้วใช่ไหม?”“ถ้าฟื้นฟูได้ดี ก็จะพูดได้อีกครั้งแน่นอน”กู้หว่านเยว่พยักหน้า นางหยางดีใจจนน้ำตาไหล กอดซูจิ้งไว้“ดีจังเลยท่านพี่ ข้ารู้ว่าหว่านเยว่ต้องมีวิธีช่วยให้ท่านฟื้นคืนสู่สภาพเดิมได้”ความจริงที่ซูจิ้งกลับมาได้ นางก็มีความสุขมากแล้วแต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายพูดไม่ได้ นางก็รู้สึกปวดใจอยู่เสมอ“อา ๆ” ซูจิ้งตื่นเต้นจนลืมใช้กระดาษกับพู่กัน“ยานี้ต้องใช้เป็นประจำ วันละหนึ่งครั้งห้ามขาด”กู้หว่านเยว่ยิ้มพลางกำชับว่า คว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 994
ดวงตาทั้งสองของลั่วยางเป็นประกาย“แมงกะพรุนฝันสู่สวรรค์ นี่คือสมุนไพรที่ทำมาจากแมงกะพรุนฝันสู่สวรรค์จริง ๆ!”ลั่วยางอุทานด้วยความประหลาดใจอย่างอดไม่ไหว ตอนนี้นางได้ทุ่มเทให้กับการศึกษาวิชาแพทย์ มีเพียงสมุนไพรเท่านั้นที่จะทำให้ดวงตาทั้งสองของนางเปล่งประกายได้“ของสิ่งนี้หายากมากหรือ?” เกาเจี้ยนประหลาดใจ“ไม่ใช่แค่หายาก แต่พานพบได้ด้วยวาสนาเท่านั้น แม้แต่อาจารย์ของข้าที่มีชีวิตอยู่เกือบร้อยปีแล้ว ก็ยังไม่เคยเห็นของสิ่งนี้มาก่อน ข้าก็เคยเห็นจากในหนังสือเท่านั้น”ลั่วยางมีสีหน้าอิจฉา พี่หญิงหว่านเยว่นี่สวรรค์คัดสรรจริง ๆ โชคดีเหลือเกินที่มีอยู่ในมือ ลำพังสมุนไพรหายากก็มากมายแล้ว“ของสิ่งนี้ล้ำค่าขนาดนี้เชียวหรือ?”เกาเจี้ยนชักมือกลับในทันใด พลางส่ายหน้า“ของที่ล้ำค่าเช่นนี้ เจ้าเก็บไว้กับตัวเองดีกว่า ตาข้างนี้ของข้าก็บอดมาหลายปีแล้ว ข้าเคยชินแล้ว”“โห มองไม่ออกเลยว่าคนอย่างท่านนั้นยิ่งใหญ่มาก” ลั่วยางเลิกคิ้วขึ้นเกาเจี้ยนเคยชินกับปากของนางแล้วอย่างจำใจ เลือกที่จะไม่พูดอะไร แต่เป็นกู้หว่านเยว่เองที่ยัดยาใส่มือเขา“รับไปเถอะ ไม่งั้นข้ากับท่านอ๋องจะสบายใจไม่ได้”นางกล่าวเสริมอี
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 995
หลังจากทั้งสองเข้ามาในห้องหนังสือ ก็นั่งอยู่หน้าโต๊ะเขียนหนังสือด้วยกันพร้อมกับกางแผนที่ออกแผนที่นี้ไม่ได้ใหญ่มากเมื่อดูสัญลักษณ์บนแผนที่ กู้หว่านเยว่ก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย“ได้แผนที่มาแล้ว แต่พวกเราสองคนกลับไม่เข้าใจสัญลักษณ์บนแผนที่”ซูจิ่งสิงหยิบมาศึกษาดูสักครู่ แล้วก็ต้องพยักหน้ายอมรับ เขาเองก็ไม่เข้าใจแผนที่ฉบับนี้เช่นกัน“เรียกเฉิงเซวียนเข้ามา บางทีเขาอาจจะอ่านเข้าใจก็ได้”หลังจากทั้งสองหารือกันแล้ว ก็โทรเรียกเฉิงเซวียนเข้ามาหลังจากรับแผนที่มาแล้ว เฉิงเซวียนมองปราดเดียวก็พยักหน้า “ใช่แล้ว แผนที่ฉบับนี้ท่านตาของข้าวาดเองกับมือ ลองดูสิตรงกลางแผนที่นี้ก็คือตลาดมืดอินซาน”กู้หว่านเยว่ขมวดคิ้ว “แผนที่ฉบับนี้พวกข้าสองคนอ่านไม่เข้าใจเลย”เฉิงเซวียนครุ่นคิดอยู่สักครู่ ก่อนจะกล่าวว่า “มีแผนที่ปกติไหม ข้าจะได้วาดเส้นทางของตลาดมืดอินซานลงบนแผนที่ได้”“มี”กู้หว่านเยว่รีบหยิบแผนที่ปกติออกมาวางไว้ตรงหน้าเฉิงเซวียน เขาวาดเส้นทางลงบนแผนที่นั้นแบบนี้กู้หว่านเยว่ก็เข้าใจได้แล้ว“ท่านเคยไปสถานที่แห่งนี้ไหม?” กู้หว่านเยว่เอ่ยถามซูจิ่งสิงซูจิ่งสิงส่ายหัว“แม้ว่าที่นี่จะเป็นพรม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 996
มีข้านำทางไป ก็สะดวกกว่าเช่นกัน”กู้หว่านเยว่ขมวดคิ้ว “ขาท่านบาดเจ็บคงไม่สะดวกหรอกนะ...”“ไม่เป็นไร ถึงเวลานั้นเราจะนั่งรถม้าไป”“ความจริงแล้วเขาไม่อยากไป แต่เมื่อเห็นญาติผู้น้องอยากไปขนาดนี้ จึงทำได้เพียงตามนางไปยิ่งไปกว่านั้นก่อนตายท่านตาเป็นห่วงเรื่องความขัดแย้งกับตลาดมืดอินซานมาโดยตลอด บางทีเขาควรไปสักครั้ง ดูว่าตอนนั้นท่านตาต้องพบเจออะไรบ้างในตลาดมืดอินซานหลังจากเข้าใจในเรื่องนี้แล้ว สายตาของเฉิงเซวียนก็เด็ดเดี่ยวเป็นพิเศษ“แม้ว่าข้าจะไม่รู้ทักษะการต่อสู้ แต่ข้าก็รู้จักเขาอินซานดีกว่าพวกท่าน จะไม่เป็นตัวถ่วงของพวกท่านแน่”กู้หว่านเยว่ตกอยู่ในภวังค์ความคิดถ้านางและสามีไปก็ต้องนั่งเฮลิคอปเตอร์ไป ไม่เช่นนั้นก็ไม่รู้ว่าขี่ม้าไปเมื่อไหร่จะถึง แต่พวกเขาทั้งสองได้ตัดสินใจที่จะยึดครองสาขาก่อน หมายความว่ายังพอมีเวลาก่อนจะไปที่สำนักงานใหญ่ เพียงพอสำหรับพวกเฉิงเซวียนที่จะเร่งเดินทาง“เอาอย่างนี้แล้วกัน พวกเราแยกเป็นสองทาง”กู้หว่านเยว่เสนอความคิดขึ้น“เจ้ากับชิงหลาน พวกเจ้าสองคนออกเดินทางจากเมืองอวี้ก่อน มุ่งหน้าไปยังตลาดมืดอินซาน ไปรอพวกเราอยู่ที่เมืองเกอปี้นอกเขาอินซาน”“พวก
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 997
“เจ้าค่ะ”ชิงเหลียนเผยสีหน้ายินดีปรีดา หงเจารีบถามขึ้น “แล้วบ่าวล่ะเจ้าคะ”“เจ้าอยู่เฝ้าเมืองอวี้ ไม่ว่าจะเป็นที่ดินศักดินา ร้านค้า รวมถึงซุนมู่เจี้ยง ก็ต้องให้เจ้าจับตาดูไว้”กู้หว่านเยว่มอบหมายหน้าที่ แม้ว่าหงเจาอยากจะไปกับนางมากก็ตามแต่นางก็รู้ว่าการอยู่ที่นี่จะเป็นประโยชน์ต่อกู้หว่านเยว่มากกว่าดังนั้นจึงเชื่อฟังแต่โดยดี “ฮูหยินวางใจได้ บ่าวจะคอยดูให้ดี”“รบกวนเจ้าแล้ว”“พวกบ่าวจะไปช่วยท่านเก็บสัมภาระนะเจ้าคะ”ทั้งสองเข้าไปในห้องอย่างฉับไว จัดของใช้ประจำวันที่จำเป็นให้กู้หว่านเยว่นำไปด้วย หลังจากจัดเก็บเรียบร้อยแล้ว ซูจิ่งสิงก็จัดการทุกอย่าง แล้วกลับไปที่จวนทั้งสองไปหาจ้านจ้านก่อน จากนั้นก็พลิกตัวขึ้นขี่ม้าโดยไม่รอช้า ตะบึงออกจากเมืองเมื่อมาถึงพื้นที่โล่ง กู้หว่านเยว่ก็เก็บสัมภาระที่บรรจุของใช้ประจำวันเข้าไปในมิติก่อน จากนั้นก็เรียกเฮลิคอปเตอร์ออกมา“รวมทั้งหมดมีแปดสาขา เราไปที่เปี้ยนโจวที่ไกลที่สุดก่อน”นางหยิบปากกามาร์คเกอร์ออกมา วาดวงกลมเล็ก ๆ ลงบนแผนที่“หลังจากนั้นก็ค่อย ๆ กวาดต้อนไปตามเส้นทางสู่เขาอินซาน”“ตกลง”ซูจิ่งสิงนั่งที่เบาะคนขับ ทั้งสองบุกตะลุยไปยัง
Latest chapter
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1656
“ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาอยากฆ่าพวกเจ้า ก็แค่บังเอิญโดนข้าจับได้เสียก่อน”“พระมเหสี ข้าเอง”เกาเจี้ยนจะกล้าให้กู้หว่านเยว่ลงมือเองได้อย่างไร เขารีบรุดหน้าเข้าไปคว้าเชือกป่านจากมือของนาง แล้วจับคนชุดดำทั้งห้าคนลากไปมัดเอาไว้ด้วยกัน“จริงสิ ใต้ต้นไม้ใหญ่ฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ยังมีคนชุดดำที่โดนข้าฟาดสลบอีกหนึ่งคน เจ้าส่งคนไปลากเขามามัดไว้ด้วยกันเถอะ”จะปล่อยให้คนชุดดำมีโอกาสรอดกลับไปรายงานเจ้านายของมันแม้แต่คนเดียวไม่ได้“พระมเหสีโปรดวางใจ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”เกาเจี้ยนรีบพุ่งตัวออกจากค่าย ทันทีที่ออกไป จู่ ๆ หนังตาก็กระตุกมิน่าล่ะกู้หว่านเยว่จึงสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลทหารลาดตระเวนนอกค่ายแห่งนี้พากันล้มลงไปบนพื้นและหลับไปเสียงกรนของทุกคนดังสนั่น และมีน้ำลายไหลยืดจากมุมปาก ทหารลาดตระเวนปกติที่ไหนจะเป็นเช่นนี้? “รีบลุกขึ้นได้แล้ว นอนอะไรกันนักหนา หลับสบายกันขนาดนี้จนไม่รู้ว่าค่ายของตัวเองถูกทำลายไปแล้ว”เกาเจี้ยนเดินขึ้นหน้า ยกเท้าเตะทหารสองนายตรงหน้า“ท่านแม่ทัพ เกิดอะไรขึ้น?”“ข้าหลับได้อย่างไร?”ทหารสองคนมีสีหน้างัวเงีย รีบคุกเข่าขอความเมตตาจากเกาเจี้ยน“ท่านแม่ทัพได้โปรดไว้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1655
ตอนนี้เอง กู้หว่านเยว่ปรากฏตัวออกจากที่ลับอย่างว่องไว เล่นงานคนชุดดำสองคนจนล้มลงไป“แย่แล้ว มีกับดัก!”คนชุดดำที่เหลือเห็นกู้หว่านเยว่มีวิชายุทธ์สูง เวลาเพียงชั่วพริบตาก็สามารถล้มสหายสองคนของพวกเขาได้ หันหลังเตรียมหนีโดยไม่ยั้งคิด“คิดหนีตอนนี้ ไม่สายเกินไปหรือ?”กู้หว่านเยว่พุ่งตัวไปที่หน้าประตูกระโจม สาดผงยาพิษใส่พวกเขา“มีพิษ!”ทำให้กู้หว่านเยว่แปลกใจก็คือหัวหน้าคนชุดดำมีท่าทีตอบสนองอย่างว่องไวและกลั้นหายใจได้ทันท่วงที หลบหลีกผงยาพิษของนาง“ดูท่าแล้วพวกเจ้าแต่ละคนล้วนเป็นปรมาจารย์ใช้ยาพิษสินะ”กู้หว่านเยว่หรี่ตาลง หยิบกระบองไฟฟ้าอันหนึ่งออกจากมิติจากนั้นเหินบินขึ้นไป เหวี่ยงกระบองไฟฟ้าใส่ร่างพวกเขาชั่วขณะแตะโดนกระบองไฟฟ้า พวกเขาเพียงรู้สึกชาไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย เบื้องหน้ามืดมิด ชักกระตุกระลอกหนึ่งแล้วล้มลงบนพื้นหลังมั่นใจว่าคนชุดดำทั้งห้าหมดสติไปแล้ว กู้หว่านเยว่ถึงเก็บกระบองไฟฟ้า หันหลังเดินไปทางเกาเจี้ยน“แม่ทัพใหญ่เกา! ตื่นๆ รีบตื่นเร็วเข้า”กู้หว่านเยว่ผลักไหล่ของเกาเจี้ยน เห็นเขายังไร้ท่าทีตอบสนอง ดึงแขนเสื้อขึ้น ออกแรงตบหน้าของเขาเกาเจี้ยนกำลังหลับฝันหวาน สั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1654
กู้หว่านเยว่อ่านความคิดของเขาออก ยื่นมือออกไปหนึ่งข้าง ดึงคางของเขาออก จากนั้นยกขาหนึ่งข้างเหยียบหลังของเขาไว้และกดลงบนพื้น“สงบเสงี่ยมสักหน่อย หาไม่แล้วจะฆ่าเจ้า!”กู้หว่านเยว่พูดเตือนหนึ่งประโยคคนชุดดำอยากพูดอะไร แต่เพราะคางถูกดึงออกแล้ว ไม่สามารถพูดออกมาได้แม้ครึ่งประโยค ทำได้เพียงหันหน้า ใช้สายตาโหดเหี้ยมสบมองกู้หว่านเยว่กู้หว่านเยว่กลับไม่ตามใจเขา เหวี่ยงหมัดใส่เขาแรงๆ ทีหนึ่ง“มองอะไร ไม่เคยเห็นหญิงงามหรือ? รีบก้มหน้าให้ข้าดีๆ”คนชุดดำถูกหมัดนี้ของกู้หว่านเยว่ต่อยจนสันจมูกหัก เลือดพุ่ง เขาก้มหน้าลงไปด้วยความเจ็บปวดผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมยิ่งนัก“ข้าถามเจ้า ดึกดื่นค่ำมืดพวกเจ้ามาทำอันใดที่ค่ายของต้าฉีข้า? พวกเจ้ามีเป้าหมายอะไร? วางแผนเช่นไร?”เพราะเวลากระชั้นชิด กู้หว่านเยว่กังวลคนหนานเจียงยังมีแผนอื่นอีก ไม่พูดเหลวไหลกับคนชุดดำอีก หยิบยาพูดความจริงออกจากมิติและป้อนคนชุดดำ“พวกเราได้รับคำสั่งจากฮองเฮา ล่วงหน้ามาฆ่าชวีเฟิง”กู้หว่านเยว่ชะงักเล็กน้อย“พวกเจ้ารู้ข่าวว่าชวีเฟิงทรยศพวกเจ้าแล้ว พวกเจ้ารู้ได้เยี่ยงไร?”คิดไม่ถึงเลยว่าหูตาของคนหนานเจียงจะว่องไวถึงเพียงนี้“
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1653
“ข้านึกขึ้นได้ว่าลืมมอบของบางอย่างให้คุณชายอวิ๋น พวกเจ้าช่วยนำของสิ่งนี้กลับไปมอบให้เขาเถอะ”กู้หว่านเยว่หยิบขวดน้ำน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์ออกจากใต้วงแขนหนึ่งในทหารชะงักไป พูดเสนอขึ้นว่า “ขวดเล็กๆ เพียงขวดเดียว ไม่ถึงขั้นต้องให้พวกเราสิบคนกลับไปพร้อมกันหรอกกระมัง หากพวกเรากลับไปทั้งหมด ก็ไม่มีคนปกป้องฮองเฮาแล้ว”“เอาเช่นนี้เถอะ ข้าน้อยจะนำของสิ่งนี้กลับไปให้คุณชายอวิ๋นเอง คนที่เหลืออยู่ติดตามท่านไปข้างหน้า ท่านคิดเห็นเช่นไร?”กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า เหตุที่นางให้พวกเขานำน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์กลับไปก็เพราะต้องการสลัดพวกเขาทิ้งและใช้การเทเลพอร์ตหากพวกเขาตามอยู่ข้างหลัง นางจะเทเลพอร์ตได้เยี่ยงไร?“ฟังคำสั่งของข้า พวกเจ้ากลับไปก่อน ข้าไปหาเกาเจี้ยนคนเดียวก็พอ ครั้นถึงที่หมายข้าจะปล่อยพลุสัญญาณให้พวกเจ้า”“พวกเจ้าเห็นพลุสัญญาณแล้วก็รีบพาทุกคนมา”เสียงกู้หว่านเยว่เคร่งขรึมลง ไม่อนุญาตให้ทัดทานเหล่าทหารต่างสบตากัน สุดท้ายพยักหน้าลงและคุกเข่า“น้อมรับคำสั่งฮองเฮา”“พวกเจ้าไปเถอะ”กู้หว่านเยว่โบกมือ สิบคนลุกขึ้นจากพื้นพร้อมกัน พลิกตัวขึ้นม้าและย้อนกลับทางเดินเพื่อไปหาอวิ๋นมู่รอจนกระทั่งเงาร
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1652
เกาเจี้ยนค้อนตาขาวใส่เขาอย่างไม่สบอารมณ์แวบหนึ่ง บัดนี้ชวีเฟิงยังเป็นนักโทษคนหนึ่ง เขาต้องจับตามองเอาไว้ให้ดี ป้องกันไม่ให้เขาหนีไป“พวกเราผู้ชายตัวโตสองคน จะนอนด้วยกันได้เยี่ยงไร?”ชวีเฟิงขมวดคิ้ว ทำเสียจนเกาเจี้ยนพูดไม่ออก“ข้าไม่รังเกียจเจ้า เจ้ายังกล้ารังเกียจข้าอีกนะ ตอนนี้เจ้าเป็นนักโทษ พูดมากถึงเพียงนี้ทำอันใด? เร็วๆ เข้าไป”ชวีเฟิงจนใจ ทำได้เพียงตามเกาเจี้ยนเข้ากระโจมไปพร้อมกัน เขาบีบจมูกของตนแน่น เกือบสำลักตายเพราะกลิ่นเท้าเหม็นของเกาเจี้ยน“รีบนอนเถอะ พรุ่งนี้ยังมีเรื่องอีกมาก”เกาเจี้ยนหยิบถุงแพรออกจากอก นั่นคือลั่วยางเย็บให้เขา เขาวางไว้บนริมฝีปากและจุมพิตลงไปสองที จากนั้นเก็บกลับเข้าวงแขนคล้ายสมบัติล้ำค่าก็มิปาน ทิ้งตัวลงนอนหลับไปชวีเฟิงบีบจมูกของตน จากนั้นนอนหลับไปท่ามกลางความอึดอัดท่ามกลางความมืด คนชุดดำหนึ่งกลุ่มลอบเข้าใกล้ค่ายใหญ่“คำสั่งของฮองเฮา จะต้องฆ่าชวีเฟิงไอ้คนทรยศคนนี้ให้ได้”ขณะเดียวกัน ระหว่างเร่งเดินทางมายังหนานเจียง กู้หว่านเยว่หยุดฝีเท้า มองทางอวิ๋นมู่อย่างกังวลแวบหนึ่ง“เจ้าไม่เป็นไรกระมัง จะหยุดพักผ่อนก่อนสักครู่หรือไม่?”เร่งเดินทางมาหลาย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1651
“แม่ทัพใหญ่เกา เรื่องคำสัญญาของต้าฉีย่อมไม่อาจบิดพลิ้วได้กระมัง?”มองบ้านเกิดที่เข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ ชวีเฟิงเลียริมฝีปาก เอ่ยถามอย่างไม่วางใจ“รีบร้อนอะไร หรือว่าราชสำนักยังจะหลอกเจ้าอีกกระนั้น? วางใจได้ ตราบใดเจ้าช่วยต้าฉีกำราบหนานเจียง ถึงตอนนั้นเผ่าของเจ้าย่อมได้รับการปฏิบัติอย่างดีเป็นพิเศษ”ภายในก้นบึ้งสายตาของเกาเจี้ยนเผยแววอึ้งงันเมื่อสิบวันก่อนคนถูกกักบริเวณที่เจดีย์หนิงกู่อย่างชวีเฟิงได้ยินว่าต้าฉีและหนานเจียงแตกหักกัน โวยวายจะขอเข้าพบซูจิ่งสิงให้ได้องครักษ์จันทราเอือมระอา จึงพาเขาออกจากเจดีย์หนิงกู่มายังเมืองหลวงชั่วขณะชวีเฟิงได้พบซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว่ ก็เผยท่าทีออกมาอย่างชัดเจนว่ายอมออกแรงเพื่อต้าฉี ขอเพียงต้าฉีปล่อยเขา ไม่ขังเขาไว้ที่เจดีย์หนิงกู่อีกคนผู้นี้ฉลาดมีไหวพริบยิ่งนัก ยังเสนออีกว่าหากเสร็จเรื่องแล้ว เขาอยากเป็นหัวหน้าตระกูลชวี เช่นนี้แล้ว ก็ไม่มีใครกล้าว่าเขาเรื่องสวามิภักดิ์ตาฉีอีกแม้ว่าพวกเขามีความมั่นใจว่าจะชนะ สามารถเอาชนะหนานเจียงได้ แต่มีคนนำทาง สามารถลดการบาดเจ็บล้มตายของทหารได้ ก็เป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่งดังนั้นหลังซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1650
บัดนี้เห็นอยู่ว่าหนานเจียงของเราแข็งแกร่งขึ้นทุกวัน เหตุใดยังต้องทนต่อไปอีกเล่า?”ฮองเฮามีความทะเยอทะยานอย่างยิ่ง นับตั้งแต่ขึ้นสู่ตำแหน่งก็มุ่งมั่นบริหารจัดการบ้านเมือง จัดตั้งกองกำลังลับขึ้นมาหนึ่งหน่วยโดยเฉพาะ เพื่อเพาะเลี้ยงแมลงพิษและหนอนกู่อย่างลับ ๆ ความคิดของนางแตกต่างจากผู้นำคนก่อน ๆ ที่หลีกเร้นจากโลกภายนอก นางอยากจะได้ดินแดนและความมั่งคั่งของต้าฉีมิฉะนั้น เพียงแค่เพราะเฟิ่งหมิงกวง เป็นไปไม่ได้ที่ฮองเฮาหนานเจียงจะทรงยินยอมให้ส่งกองทัพไปยังต้าฉี“ความคิดของฮองเฮาพวกกระหม่อมย่อมทราบดี เพียงแต่ซูจิ่งสิงผู้นี้ เดิมเป็นแม่ทัพไร้พ่าย กองกำลังใต้บังคับบัญชาก็มีพลังรบเหนือชั้น ได้ยินมาว่าพวกเขามีดินปืนใช้ด้วย หากต้องรบกันจริง ๆ พวกกระหม่อมเกรงว่าจะมิใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาพ่ะย่ะค่ะ”เหล่าผู้อาวุโสต่างมีสีหน้าวิตกกังวล“ก่อนหน้านี้ พวกเราได้ส่งกองกำลังไปหยั่งเชิงแล้ว ผลปรากฏว่าไม่เพียงแต่กองกำลังนั้นจะถูกทำลายสิ้นทั้งกองทัพ แต่ยังต้องสูญเสียทั้งองค์หญิงใหญ่และคุณชายชวีเฟิงไปด้วยเห็นได้ว่าซูจิ่งสิงนั้นมีกำลังและความสามารถจริง ๆ พวกเราต้องป้องกันไว้พ่ะย่ะค่ะ”ฮองเฮาแค่นเสียงเย็น
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1649
กู้หว่านเยว่พินิจมองบุตรชายอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นพยักหน้า “ข้าว่าเข้าท่า ให้ราชครูโจวมาสอนขั้นพื้นฐานให้เขา สอนเขาอ่านหนังสือ”อ่านหนังสือ?เสี่ยวจ้านจ้านทำหน้ายู่ จมูกและตาย่นเข้าหากันแล้วอยู่ดี ๆ เหตุใดจึงพูดเรื่องเรียนหนังสือขึ้นมา?เขาไม่อยากเรียนหนังสือ เขายังเป็นแค่เจ้าเด็กตัวน้อยอยู่เลย“มะ ไม่เรียน...”เสี่ยวจ้านจ้านโบกมือเล็ก ๆ เป็นเชิงปฏิเสธกู้หว่านเยว่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “จ้านจ้านเด็กดี ให้ราชครูโจวสอนเจ้าอ่านหนังสือนะ เขาเป็นถึงอาจารย์ของเสด็จปู่เชียวนะ ความรู้มากมายนัก”“มะ ไม่เรียน...ข้าจะกลับบ้าน!”เสี่ยวจ้านจ้านดิ้นขาไปมา คราวนี้แม้แต่ท่านแม่ก็ไม่ต้องการให้อุ้มแล้วเขาได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจเหตุใดคนเราต้องเรียนหนังสือกันนะ?ซูจิ่งสิงคว้าตัวบุตรชายมา สีหน้าเคร่งขรึม “อย่างไรก็ต้องเรียนหนังสือ ถึงเวลานั้น พ่อจะหาสหายร่วมศึกษามาให้เจ้าสักสองสามคน ให้มาเรียนหนังสือกับเจ้า”“อ๊ะ!”เสี่ยวจ้านจ้านหน้าเจื่อน สลดลงอย่างสิ้นเชิงเหตุใดเขาต้องปรากฏตัวด้วย เขาอยากจะหายตัวไปเหลือเกิน“ท่านพี่ ท่านคิดจะหาเด็กคนไหนมาเป็นสหายร่วมศึกษาให้ลูกเราบ้าง?” สองสามีภรรยาล
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1648
“เข้าใจแล้ว”กู้หว่านเยว่พยักหน้า“ตามต่อไปเถอะ หากมีความเคลื่อนไหวใด ๆ ค่อยกลับมารายงาน”“พ่ะย่ะค่ะ”องครักษ์จันทราออกไปแล้ว“น้องหญิง เจ้าสงสัยว่าฐานะของหญิงสาวผู้นี้ไม่ธรรมดาหรือ?”“ถูกต้อง ท่านยังจำตอนที่เราพบหญิงสาวผู้นี้ที่โรงเตี๊ยมได้หรือไม่ ตอนนั้นข้าเหลือบไปเห็นใบหน้าของนาง ดูไม่ค่อยเหมือนชาวต้าฉีเท่าไรนัก ยิ่งไปกว่านั้น ในสายตาของนางยังแฝงไปด้วยความสูงศักดิ์อยู่บ้าง ยิ่งดูไม่เหมือนสามัญชนทั่วไป”กู้หว่านเยว่สงสัยว่าหญิงสาวผู้นั้นมาจากต่างแคว้นทว่า นางสังเกตดูอย่างละเอียดแล้ว หญิงสาวผู้นั้นไม่มีวรยุทธ์“ท่านพี่ ความคิดของข้าคืออย่าเพิ่งจับนางกลับมา ให้คนคอยจับตาดูนางอย่างลับ ๆ หากมีความเคลื่อนไหวใด ๆ ค่อยจับนางกลับมาก็ยังไม่สาย ไม่แน่ว่าอาจสามารถล่อศัตรูออกมาด้วยก็ได้”ซูจิ่งสิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง“ตกลง เอาตามที่เจ้าว่า”ความคิดของเขาเหมือนกับกู้หว่านเยว่หากสตรีผู้นี้ไม่ใช่ชาวต้าฉี เช่นนั้นก็มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นไส้ศึกที่แคว้นอื่นส่งมาเก็บตัวนางไว้ ไม่แน่ว่าอาจจะล่อให้ไส้ศึกคนอื่นปรากฏตัวออกมาได้ระหว่างที่ทั้งสองคนคุยกัน อาหารมื้อหนึ่งก็ทานหมดพอดีก
