เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 925
บทที่เกี่ยวข้อง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 926
“ครั้งนี้เป็นอุบัติเหตุ ฝีมือของข้าดีมาก เมื่อครู่เป็นเพราะกวางลายจุดตัวนั้นมันตื่นตัวเกินไป”ซวนลู่มองไปทางซูจิ่งสิง แล้วกล่าวอธิบาย“ท่านอ๋อง ขออภัยเจ้าค่ะ ข้าไม่น่าทำให้มันตกใจจนหนีไปเลย รอจนกว่าจะเจอกวางลายจุดตัวอื่นแล้ว ข้าจะยิงให้เจ้าใหม่ดีหรือไม่?”ทันทีที่สิ้นเสียง ก็มีเสียงพรึ่บดังขึ้นจากข้าง ๆต่อมา กวางลายจุดที่กำลังวิ่งหนีก็ล้มลงกับพื้น กู้หว่านเยว่เผยรอยยิ้มสดใส “ข้ายิงโดนแล้ว!”ภาพตรงหน้าทำให้ซวนลู่แทบไม่อยากจะเชื่อ“เป็นไปได้อย่างไร เหตุใดเจ้าถึงยิงธนูเป็น?”แต่ลูกธนูที่ปักอยู่บนตัวของกวางลายจุด เป็นลูกธนูที่ยิงออกมาจากมือของกู้หว่านเยว่จริง ๆ นางยังคงอยู่ในท่าง้างธนูเอาไว้“ท่านพี่ เราไปหยิบกัน”กู้หว่านเยว่ดูสดใสร่าเริง รีบขี่ม้าเข้าไปเก็บเกี่ยวผลงาน ส่วนซูจิ่งสิงก็ไล่ตามนางไปด้วยสีหน้าเอ็นดู“นายหญิง ริมลำธารทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือมีสิ่งที่น่าประหลาดใจขอรับ”เสียงของระบบดังขึ้น ดวงตาของกู้หว่านเยว่เป็นประกาย หลังจากเก็บกวางลายจุดตัวนั้นแล้ว ก็รีบวิ่งไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือทั้งสองคนหายวับไปต่อหน้าต่อตา เมื่อเห็นสามีภรรยาคู่นั้นจากไปไกลแล้ว บนใบหน้าของซวน
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 927
คำพูดนี้ช่างทิ่มแทงใจเสียจริง หางตาของซวนลู่กระตุกอย่างหนัก นางจะพลาดเป็นครั้งที่สองเพราะความลังเลไม่ได้“ข้าตกลง”ซวนลู่คว้ายาลูกกลอนมา หัวใจเต้นโครมคราม ข้าจะร่วมมือกับเจ้า”“หึ ๆ ” คนชุดดำหัวเราะอย่างชั่วร้าย “แบบนี้สิถูกต้องแล้ว”กู้หว่านเยว่เดินตามระบบมาจนถึงริมลำธาร “เจ้าระบบ เจ้าบอกว่าทางนี้มีสิ่งที่น่าประหลาดใจ ขอให้มีสิ่งที่น่าประหลาดใจจริง ๆ นะ!”“นายหญิงดูในลำธารเร็วเข้า”กู้หว่านเยว่ก้มศีรษะลง แล้วเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง “นี่มันคือ?”นางรีบร้อนเดินเข้าไปข้างหน้า จากนั้นก้มลงมองพืชน้ำต้นหนึ่งในลำธาร“นี่มันใช่ปลาหรือไม่?” ซูจิ่งสิงรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย สิ่งนี้มีสีขาวใส เมื่ออยู่ภายใต้แสงอาทิตย์สามารถสะท้อนแสงสีรุ้งออกมาได้“ข้าช่วยเจ้าเอาขึ้นมาเอง” เขาดูออกว่ากู้หว่านเยว่ชอบสิ่งนี้มากไหนเลยจะรู้ว่ากู้หว่านเยว่จะรีบห้ามไว้ “อย่าเอามือไปแตะเด็ดขาด!”นางคว้ามือของซูจิ่งสิง แล้วกล่าวอธิบาย“นี่มิใช่ปลา แต่เป็นสมุนไพรชนิดหนึ่ง มีชื่อเรียกว่าแมงกะพรุนฝันสู่สวรรค์ของเหลวจากสมุนไพรชนิดนี้มีพิษหลอนประสาท หากสัมผัสโดนจะทำให้คนตกอยู่ในภวังค์แห่งความสุข”ของแบบนี้พบเห
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 928
กู้หว่านเยว่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย หมีแพนด้ากินเหล็กไม่ค่อยพบเห็นได้ทั่วไป ดูท่าจะมีวาสนากับซูจิ่นเอ๋อร์“เจ้าลองวางหมีแพนด้ากินเหล็กลงบนพื้นก่อน ข้าจะตรวจดูสักหน่อย”ซูจิ่นเอ๋อร์หาใบไม้ใบใหญ่มาวางรอง แล้ววางหมีแพนด้ากินเหล็กไว้บนใบไม้นั้น กู้หว่านเยว่ตรวจดูอาการครู่หนึ่ง พบว่าที่ท้องของหมีแพนด้ากินเหล็กมีแผลใหญ่ อวัยวะภายในเกือบจะทะลักออกมาแล้ว ดูท่าจะรักษายาก“บรู๊วววว”หมีแพนด้ากินเหล็กส่งเสียงร้องเบา ๆ คงจะเจ็บมาก ดวงตาของมันมีน้ำตาคลอ“ช่วยได้หรือไม่?” ซูจิ่นเอ๋อร์เอ่ยถาม หมีแพนด้ากินเหล็กตัวน้อยดูน่าสงสารมาก“ได้” กู้หว่านเยว่พยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรมาก หยิบกล่องยาลงมาจากหลังม้า จากนั้นทำความสะอาดแผล เย็บแผล และทายาให้เมื่อพี่สะใภ้บอกว่าได้ ซูจิ่นเอ๋อร์ก็มั่นใจมาก“หมีแพนด้ากินเหล็กตัวน้อย เจ้าต้องเชื่อฟังนะ รอจนกว่าเจ้าจะหายดี ข้าจะพาเจ้ากลับบ้านไปเลี้ยง พี่สะใภ้ต้องรักษาเจ้าได้แน่ ๆ เจ้าอย่าดิ้นนะ”ดูไม่ออกเลยว่า เด็กสาวคนนี้จะปลอบเก่งเช่นนี้ อย่างไรก็ตาม เจ้าหมีแพนด้ากินเหล็กก็เชื่อฟังและไม่ดิ้นแล้วจริง ๆ“พี่สะใภ้ ท่านดูสิ มันฟังข้าพูดรู้เรื่องด้วย” ซูจิ่นเอ๋อร์ตื่น
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 929
กู้หว่านเยว่มักจะรู้สึกว่าซวนลู่ดูแปลกเล็กน้อยไม่ใช่ว่าจงใจหาเรื่องอีกฝ่าย แต่นางได้กลิ่นหอมแปลกๆ บนตัวของซวนลู่เมื่อครู่นางน่าจะไปเจอคนอื่นมาแต่เมื่อนึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างนางกับซวนลู่ในตอนนี้ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้อีกฝ่ายกล่าวหาว่านางจงใจหาเรื่อง นางจึงเก็บความสงสัยนี้ไว้ก่อน แล้วค่อยหาโอกาสเล่าให้ซูจิ่งสิงฟังอย่างละเอียด“ไปกัน พาพวกเจ้าไปเปิดหูเปิดตาที่กระท่อมยา”ปรมาจารย์แพทย์เดินนำทางไปอย่างมีความสุขไม่นานนัก ทุกคนก็เดินผ่านเส้นทางเล็กๆ มาถึงยอดเนินเขาแห่งหนึ่ง“โอ้โห แปลงสมุนไพรใหญ่มาก!”กู้หว่านเยว่ตกตะลึงจนถึงที่สุด มีลำธารเล็ก ๆ ไหลผ่านใต้เนินเขา สองฝั่งเต็มไปด้วยสมุนไพรนานาชนิดที่พบเห็นได้ทั่วไป ในตอนนี้สมุนไพรหลายชนิดกำลังออกดอก มองจากระยะไกลดูเหมือนทุ่งดอกไม้ “สิ่งเหล่านี้ท่านไม่ได้ปลูกเองใช่หรือไม่?”กู้หว่านเยว่คิดในใจว่าปรมาจารย์แพทย์สร้างหุบเขาราชาโอสถมาได้ไม่นาน จะปลูกสมุนไพรได้มากมายขนาดนี้ได้อย่างไร“มันมีอยู่แล้ว น่าจะเป็นเพราะที่นี่มีบ่อน้ำพุร้อนกระมัง”ปรมาจารย์แพทย์หัวเราะอย่างอารมณ์ดี“ข้าสังเกตการณ์มานานแล้ว พบว่าแปลงสมุนไพรแห่งนี้ไม่มีเจ้าของ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 930
“กลับไปแล้วข้าจะเอาผลต้นเกล็ดหิมะให้ท่าน”กู้หว่านเยว่ลูบท้อง“เริ่มหิวแล้วสิ”ซูจิ่นเอ๋อร์จัดการกับหมีแพนด้ากินเหล็กเรียบร้อยแล้ว เมื่อได้ยินดังนั้นก็รีบเอ่ยขึ้น“ข้าจะเป็นคนทำอาหารเอง ระหว่างทางข้าเก็บของป่ามาเยอะเลย ยังสามารถต้มน้ำแกงซานเจินได้ด้วย”ปรมาจารย์แพทย์ดึงกู้หว่านเยว่พลางเอ่ยขึ้น “อยากไปดูที่ถ้ำนั่นหรือไม่?”“ได้เลย”กู้หว่านเยว่พยักหน้า เมื่อครู่นางเห็นแปลงสมุนไพรแห่งนี้แล้ว นางรู้สึกอยู่เสมอว่าอาจเคยมีผู้วิเศษอาศัยอยู่ที่นี่ ไม่เช่นนั้นคงจะไม่บังเอิญมีสมุนไพรขึ้นเยอะขนาดนี้บางทีในถ้ำนั่นอาจจะมีของที่ผู้วิเศษทิ้งเอาไว้ก็ได้กู้หว่านเยว่รอไม่ไหวจึงให้ปรมาจารย์แพทย์นำทางไป ส่วนซูจิ่งสิงก็ตามไปด้วย“ข้าไม่ไปแล้ว ข้าจะอยู่ช่วยงานที่นี่ก็แล้วกัน”ซวนลู่เอ่ยขึ้นมากะทันหัน เสียงของนางดึงดูดความสนใจของทุกคนกู้หว่านเยว่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย นางไม่คิดจะตามไปด้วยจริง ๆ หรือ?“ข้าทำอาหารเป็นนิดหน่อย”ซวนลู่ดูไม่เป็นธรรมชาติ สายตาหลุกหลิกเล็กน้อย อย่างไรเสียนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ทำเรื่องแบบนี้“อีกอย่าง เมื่อครู่ข้าล่าสัตว์จนเหนื่อยแล้ว ไม่อยากเดินไปไหนมาไหน อยู่ช่วย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 931
สิ่งที่ยืนยันได้ก็คือ ด้านหลังของหินยักษ์นี่ต้องมีบางอย่างอยู่แน่ ๆ ซูจิ่งสิงสำรวจดูครู่หนึ่ง “นี่น่าจะเป็นประตูบานหนึ่ง ต้องใช้กลไกในการเปิด เจ้าหลบไปก่อนลองให้ข้าดูหน่อย”กู้หว่านเยว่ไม่รู้เรื่องกลไกเลย เมื่อได้ยินดังนั้นก็รีบหลบไปด้านข้างอย่างว่าง่ายซูจิ่งสิงสำรวจประตูหินอย่างละเอียด “มีอะไรที่ส่องสว่างได้หรือไม่?”“มี” กู้หว่านเยว่รีบหยิบไฟฉายแรงสูงออกมาจากมิติ“ตรงนี้มีกลไก” ซูจิ่งสิงพบก้อนหินก้อนหนึ่งที่อยู่ด้านหน้าประตูยักษ์ กู้หว่านเยว่ใช้ไฟฉายส่องไป พบว่ามันเป็นสิ่งที่ดูคล้ายกับกระดานหมากรุกนางไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสิ่งนี้เลย ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรด้วยซ้ำ“ท่านพี่ ท่านแก้ได้หรือไม่?”ซูจิ่งสิงไม่พูดอะไร จ้องมองอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เอามือไปวางบนสามตำแหน่งแล้วบิด“ถ้ามีอันตราย ให้หนีเข้าไปในมิติทันที” เขาเอ่ยเตือนประโยคหนึ่งกู้หว่านเยว่รีบพยักหน้า พร้อมกับตั้งสติอย่างเต็มที่ซูจิ่งสิงจัดการส่วนสุดท้ายเสร็จแล้ว ประตูยักษ์ก็ส่งเสียงดังขึ้น จากนั้นก็เริ่มเคลื่อนไหวทั้งสองคนคอยระมัดระวังอยู่ตลอดเวลา หากมีอาวุธลับพุ่งออกมา กู้หว่านเยว่ก็จะพาซูจิ่งสิงหลบเข้าไปในมิติทั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 932
กว่าพวกเขาจะออกจากถ้ำแล้วกลับไป อาจจะมืดค่ำแล้วก็ได้กู้หว่านเยว่นึกถึงความกังวลของเขาอย่างรวดเร็ว หยิบจอบเล่มเล็กออกมาอีกเล่ม“ท่านช่วยข้าขุดสมุนไพรขึ้นมาพร้อมกับรากและดิน จำไว้ว่าสมุนไพรแต่ละชนิดให้ขุดแค่ต้นเดียว ห้ามทำให้สมุนไพรเสียหายเด็ดขาด”ซูจิ่งสิงพยักหน้า รับจอบมา จากนั้นก็เริ่มลงมือช่วยเขาทำอย่างรวดเร็ว สองสามีภรรยาขุดสมุนไพรอยู่ประมาณครึ่งชั่วยาม ก็ขุดสมุนไพรเสร็จแล้ว“เรียบร้อย ข้าจะเก็บสมุนไพรพวกนี้เข้าไปในมิติก่อน รอตอนกลางคืนมีเวลา ค่อยเอามันไปปลูกในแปลงสมุนไพรทีละต้น”กู้หว่านเยว่เช็ดเหงื่อที่หน้าผากด้วยความรู้สึกพึงพอใจไม่คิดเลยว่าวันนี้ออกมาล่าสัตว์จะยังมีโชคลาภแบบนี้ ตอนที่ออกจากถ้ำ นางจึงเดินตัวปลิวเลยทีเดียวทันทีที่ทั้งสองคนออกมา ประตูยักษ์นั่นก็ปิดลงอีกครั้ง ปรมาจารย์แพทย์ยังคงรออยู่ที่ปากถ้ำ“นางหนู ในที่สุดพวกเจ้าสองคนก็ออกมาสักที ถ้าไม่ออกมาอีก ข้าคงขึ้นราแล้ว”ปรมาจารย์แพทย์แสดงให้เห็นว่า หากรู้เช่นนี้เอาแผนที่ให้พวกเขาตั้งแต่แรก แล้วให้พวกเขามาเองก็สิ้นเรื่องกู้หว่านเยว่ยิ้ม ปรมาจารย์แพทย์เดาได้ว่านางน่าจะได้ของดีจากในถ้ำ จึงลุกขึ้นยืนพลางกล่าว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 933
“พี่ซวนลู่ ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น”ซูจื่อชิงถอนหายใจ แล้วตักน้ำแกงซานเจินของกู้หว่านเยว่ใส่ชามก่อน“ข้าจะยกออกไปชามหนึ่งก่อน ที่เหลือฝากท่านจัดการ”ถึงอย่างไรเขาและซวนลู่ก็เติบโตมาด้วยกัน มีความผูกพันกัน จึงไม่อยากให้เรื่องมันแย่ไปกว่านี้คนที่นางไม่ชอบคือพี่สะใภ้ แค่เอาน้ำแกงซานเจินของพี่สะใภ้ออกไป ก็น่าจะไม่มีเรื่องอะไรแล้ว“อืม”ซวนลู่ดูเหมือนจะเสียใจมาก ไม่อยากจะสนใจเขา ซูจื่อชิงเห็นดังนั้นก็รู้สึกผิดอยู่บ้าง จึงได้แต่เดินออกไปก่อน แล้วยกน้ำแกงมาให้กู้หว่านเยว่“พี่สะใภ้ ซดน้ำแกงขอรับ”เมื่อครู่เพิ่งได้สมุนไพรล้ำค่ามามากมายขนาดนี้ กู้หว่านเยว่จึงอารมณ์ดี รับน้ำแกงมาอย่างมีความสุข แล้วซดไปเล็กน้อยเวลานี้ ซวนลู่ก็ยกน้ำแกงซานเจินชามอื่น ๆ ออกมา แล้วนำมาวางไว้บนโต๊ะอาจเป็นเพราะเพิ่งเคยทำเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก ทำให้นางดูลนลาน เกือบจะทำน้ำแกงหกใส่พื้นกู้หว่านเยว่หรี่ตาลงเล็กน้อย แล้วสบตากับซูจิ่งสิง“แม่ทัพซวนเชิญนั่งเถิด หากพวกเราจะซดน้ำแกงก็จะเข้าไปตักเอง เจ้าระวังลวกนะ”กู้หว่านเยว่กล่าวด้วยความหวังดี ซวนลู่กลับไม่ค่อยกล้าสบตา“ไม่เป็นไร ข้ามิใช่คุณหนูใหญ่ผู้บอบบ
บทล่าสุด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1196
“เจ้าจะช่วยส่งจดหมายให้พวกข้าหรือ?”เยียนอวิ๋นชูมองไปที่กู้หว่านเยว่อย่างคาดไม่ถึง ดวงตาแจ่มใสทั้งคู่ที่มองไปที่กู้หว่านเยว่ เขาเชื่อมั่นในตัวนางมากจริง ๆ“ไม่ได้ มันจะทำให้เจ้ายุ่งยากเกินไป”เยียนอวิ๋นชูใจเต้นอยู่ชั่วขณะ หันหน้าไปอย่างรวดเร็วอาจเป็นเพราะหลายทศวรรษที่ผ่านมา เขาเคยชินกับการปฏิบัติต่อผู้อื่นด้วยท่าทีเฉยชา ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ในเวลาอันสั้นการเอาตัวออกห่าง เป็นวิธีการปกป้องตัวเอง และปกป้องมิตรสหายของเขาด้วยกู้หว่านเยว่ถือโอกาสรับจดหมายของเขามา “เฮ้อ ท่านอย่ามัวชักช้าเลย ฟังจากคำพูดของท่าน พี่ชายของท่านไปที่เมืองอูถ่านแล้ว หากช้ากว่านี้ก็คงไม่ทันกาล เอาจดหมายมาให้ข้า พวกข้าจะไปส่งให้ท่านเอง”เมื่อเห็นกู้หว่านเยว่โผงผางเช่นนี้ เยียนอวิ๋นชูก็เบิกตาทั้งสองกว้างอย่างตกตะลึง“เจ้า เจ้า...” เขาคงไม่สามารถแย่งจดหมายกลับมาได้อีกแล้วกระมัง?“คุณชายรอง ในเมื่อวีรบุรุษหนุ่มทั้งสองท่านนี้ต้องการช่วยเหลือเรา สู้เราเอาจดหมายให้พวกเขาดีกว่า สถานการณ์เร่งด่วน เราไม่อาจมัวลังเลได้”เซียวหลิ่นที่อยู่ข้าง ๆ รีบเอ่ยขึ้น ความจริงเขาก็กำลังคิดจะขอความช่วยเหลือจากกู้หว่านเยว่ เพีย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1195
จากระดับความรักที่พี่ชายมีต่อเขา ต้องตามราวีซูจิ่งสิงอย่างไม่เลิกราแน่นอนลองคิดดูอีกที ช่วงนี้ใครอีกที่ต้องการยืมมือของพี่ชายเพื่อฆ่าซูจิ่งสิง“เหยลวี่เจิง”ดวงตาของเยียนอวิ๋นชูขรึมลงเล็กน้อย พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “เขาต้องการฆ่าข้า จากนั้นค่อยยืมมือพี่ชายของข้าฆ่าซูจิ่งสิง”กู้หว่านเยว่ตกตะลึงเล็กน้อย เยียนสือซานรับปากเหยลวี่เจิงว่าจะไปฆ่าซูจิ่งสิงตั้งแต่แรกแล้วมิใช่หรือ?หรือว่าเขาจะยังไม่ตอบตกลง!เหยลวี่เจิงจึงเสี่ยงเพราะเข้าตาจน วางแผนที่จะใช้เยียนอวิ๋นชูมายั่วยุความโกรธแค้นระหว่างเขากับซูจิ่งสิง?อย่างนี้เยียนอวิ๋นชูจึงไม่รู้เรื่องอะไรเลยและเยียนสือซานก็ไม่ถือเป็นศัตรูของพวกเขาในขณะนี้“รีบนำปากกาและพู่กันมาให้ข้า ข้าต้องเรียบเรียงจดหมายส่งให้พี่ใหญ่ ไม่ให้เขาตกหลุมพรางของคนอื่นอย่างเด็ดขาด”เยียนอวิ๋นชูรีบขอกระดาษและพู่กันจากองครักษ์ กู้หว่านเยว่ถามด้วยความใคร่รู้“พี่ใหญ่ของท่านอยู่แถวนี้หรือ?”เยียนอวิ๋นชูมองไปที่กู้หว่านเยว่ แม้ว่าสายตาของเขายังคงเย็นชาเหมือนในตอนแรก แต่ที่จริงแล้วในใจของเขามีความเชื่อถือต่อกู้หว่านเยว่ตั้งนานแล้ว“ไม่ใช่ พี่ใหญ่อยู่ในเมืองอูถ่าน”
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1194
“โอ๊ย!” ชายที่ลอบโจมตีร้องโหยหวน ก่อนจะล้มลงกับพื้นกู้หว่านเยว่มองไปที่เยียนอวิ๋นชูอย่างประหลาดใจ ไม่คิดว่าเขาจะใช้อาวุธลับและเมื่อพิจารณาจากความแข็งแกร่งของอาวุธลับนี้แล้ว ก็ไม่ได้เป็นรองธนูในมิติของนางดูเหมือนว่าเยียนอวิ๋นชูก็ไม่ใช่คนพิการที่ไร้ประโยชน์เช่นกันชายผู้นั้นล้มลงกับพื้น เมื่อเห็นสหายถูกฆ่าตายหมด ก็โกรธจนกระอักเลือดออกมาเต็มปากเขารู้อยู่แก่ใจว่าสถานการณ์เลวร้ายลงจนไม่อาจแก้ไขได้แล้ว ก่อนจะตะโกนลั่นด้วยสายตาที่ชั่วร้าย“พวกเจ้าสองคนสมควรตาย มาทำลายแผนการของเจิ้นเป่ยอ๋อง ท่านอ๋องจะไม่ปล่อยพวกเจ้าไปแน่!”หลังจากพูดจบ หน้าอกของเขาก็ถูกลูกศรของซูจิ่งสิงเจาะทะลุ หลังจากกระอักเลือดออกมาเต็มปาก ก็ขาดใจตายในทันใดมองดูร่างของชายผู้นั้น กู้หว่านเยว่ที่อยู่ข้าง ๆ ก็โกรธจัดนี่มันอะไรกัน? ก่อนตายยังไม่หยุด ยังโยนความผิดมาใส่ตัวพวกเขาอีก!“เจิ้นเป่ยอ๋อง?”สีหน้าของเยียนอวิ๋นชูเปลี่ยนไปตามคาดได้ยินมาว่าที่ครั้งนี้พี่ใหญ่ได้รับเชิญให้ไปทูเจวี๋ย ก็เพื่อช่วยเหลือแม่ทัพเหยลวี่เจิ้งแห่งทูเจวี๋ยในการสังหารเจิ้นเป่ยอ๋องเพียงแต่ไม่รู้ว่าด้วยสาเหตุอันใด พี่ใหญ่ถึงไม่ตอบตกลง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1193
“พี่ใหญ่เกิดเรื่อง ข้าจะไม่เป็นห่วงได้อย่างไร?”คำพูดขององครักษ์เยียนอวิ๋นชูฟังไม่เข้าหูเลย เขาขมวดคิ้วอย่างหนัก แล้วหมุนวงล้อด้านล่างวนรอบห้องเหมือนเดิมนี่คือสีหน้าของเขาเวลาตึงเครียดและในเวลานี้เอง ก็มีคนสองคนวิ่งเข้ามาจากด้านนอกประตู ทั้งคู่สวมเสื้อผ้าสีดำ ถือมีดเล่มใหญ่ไว้ในมือ จ้องมองเยียนอวิ๋นชูตาเป็นมัน“พวกเจ้าเป็นใคร บุกรุกเข้ามาทำไม?”“แหะ ๆ คุณชายรองสกุลเยียนยังมัวกังวลว่าพวกข้าคือใคร สนใจชีวิตของตัวท่านเองก่อนเถอะ” หนึ่งในนั้นยิ้มเยาะเยียนอวิ๋นชูก็ไม่ใช่คนโง่เขลาเช่นกัน เมื่อพิจารณาจากท่าทางของคนทั้งสอง แล้วนึกถึงจดหมายลับที่เขาเพิ่งได้รับมาอย่างไร้ที่มาที่ไป ก็เข้าใจในทันทีว่ามีคนจงใจวางกับดักไว้ต้องการโยกย้ายองครักษ์ที่อยู่ข้างกายเขาไปที่อื่น แล้วค่อยปลิดชีวิตเขา“พวกเจ้าไม่รู้จักตัวตนของข้าหรือ หากพี่ชายของข้ารู้เรื่องนี้ เขาจะไม่ปล่อยพวกเจ้าไปเด็ดขาด”เยียนอวิ๋นชูเกลี้ยกล่อมให้พูดความจริง คนที่บุกเข้ามาอีกคนก็หัวเราะหึหึ “พี่ชายของท่านไม่ใช่มือสังหารอันดับหนึ่งในรายชื่อหรอกหรือ นายของพวกข้าไม่เห็นพี่ชายของท่านอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ”เยียนอวิ๋นชูจับคำสำคัญได้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1192
กู้หว่านเยว่แจ้งรายชื่ออาหารห้าหกรายการติดต่อกัน บริกรดีใจจนยิ้มไม่หุบ“ได้ขอรับ นายท่านกรุณารอสักครู่ อีกครึ่งชั่วยาม ข้าน้อยจะนำอาหารไปส่งที่ห้องพักของนายท่าน”“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องรบกวนเจ้าแล้ว”กู้หว่านเยว่ยื่นเงินให้ แล้วหันหลังเดินขึ้นบันไดไปแต่ในขณะที่เดินผ่านห้องพัก กลับได้ยินเสียงพูดคุยดังมาจากข้างใน“...จำไว้นะ ลงมือทันทีที่ฟ้ามืด สังหารเยียนอวิ๋นชูได้เลย”ชื่อที่คุ้นเคยทำให้กู้หว่านเยว่ชะงักฝีเท้า รีบหลบไปแอบฟังอยู่ข้าง ๆ“เจ้าจัดเตรียมข้าวของทุกอย่างพร้อมแล้วหรือยัง?”“จัดเตรียมพร้อมแล้ว ไม่เห็นหรือ นี่คือหนังสือที่เขียนด้วยเลือด ข้าให้คนเขียนเลียนแบบลายมือของเยียนอวิ๋นชู”ชายคนหนึ่งในนั้นกล่าวอย่างภาคภูมิใจแค่เพียงเยียนสือซานได้เห็นหนังสือเลือดเล่มนี้ ก็จะระบุตัวฆาตกรว่าเป็นซูจิ่งสิง แล้วก็จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกเราอีกในใจของกู้หว่านเยว่เริ่มเกิดคลื่นถาโถม ชายสองคนที่วางแผนลับอยู่ในห้องคือใครกัน พวกเขาต้องการฆ่าเยียนอวิ๋นชู ซ้ำยังจะโยนบาปนี้มาให้ซูจิ่งสิงอีก?เพื่อความปลอดภัย กู้หว่านเยว่ไม่ได้บุกเข้าไปในห้อง แล้วจับกุมพวกเขาในทันทีแต่เจาะหน้าต่างอย่างระ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1191
รถเข็นของใครคนหนึ่ง พุ่งเข้ามาหากู้หว่านเยว่อย่างควบคุมไม่ได้สีหน้าของกู้หว่านเยว่เปลี่ยนไปทันที ถ้ารถเข็นคันนี้ชนตัวนาง นางต้องเอวหักแน่ในช่วงเวลาสำคัญ นางเปิดใช้งานความสามารถพิเศษ ถึงพอจะหยุดรถเข็นเอาไว้ได้“ทำไมท่านไม่ระวังหน่อย เกือบจะชนพี่รองของข้าแล้ว!”เสี่ยวถ่านตกใจจนดึงกู้หว่านเยว่มาตรวจดู“ไม่เป็นไรเสี่ยวถ่าน เขาพิการ ควบคุมรถเข็นไม่ได้”กู้หว่านเยว่เป็นคนใจดีอยู่แล้ว ไม่ถือสาชายผู้นั้น ไม่นึกว่าชายผู้นั้นกลับจ้องเขม็งใส่นางอย่างดุร้าย“เจ้าว่าใครพิการนะ?”เสียงอันโกรธเกรี้ยวทำให้กู้หว่านเยว่จ้องมองเขาอย่างจริงจัง ถึงพบว่าเขาเป็นผู้ชายที่หล่อเหลามากคนหนึ่งเพียงแต่ใบหน้าของชายผู้นั้นเฉยเมย คนที่ไม่รู้เรื่องยังนึกว่านางติดหนี้เขาหลายล้าน“ท่านเป็นคนชนพี่รองของข้าแท้ ๆ ทำไมยังดุร้ายกับพี่รองของข้าอีก?”แม้ว่าเสี่ยวถ่านจะขี้ขลาด แต่หากเป็นเรื่องของกู้หว่านเยว่ นางจะขึ้นมาอยู่แถวหน้าชายผู้นั้นกลับมองไปที่กู้หว่านเยว่ “ขอโทษข้าด้วย”สายตาที่แข็งกร้าวของเขาทำให้กู้หว่านเยว่พูดไม่ออกแต่เมื่อมองไปยังขาทั้งสองที่พิการของเขา ก็พอจะเข้าใจได้บ้างคนประเภทนี้มีความนับถื
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1190
และศัตรูของศัตรูก็คือมิตรเหยลวี่เจิงมีความแค้นที่สังหารมารดาของเสี่ยวถ่าน เก็บเสี่ยวถ่านไว้ก็ไม่เสียหายอะไร“พี่หญิงกู้ ทะ ท่านไม่กลัวว่าข้าจะทำให้ท่านเดือดร้อนหรือ?”“ถ้ากลัวว่าเจ้าจะทำให้ข้าเดือดร้อนจริง ๆ ข้าก็คงทิ้งเจ้าไว้ที่โรงเตี๊ยมในเมืองชิงซานตั้งแต่แรกแล้ว ปล่อยให้เจ้าเอาตัวรอดเอง จะพาเจ้าออกมาทำไมกัน”กู้หว่านเยว่หุบยิ้ม เด็กคนนี้ดีใจจนเสียสติไปแล้วหรือ?เสี่ยวถ่านก็รู้สึกตัว เอามือลูบศีรษะด้วยความเขินอายหลังจากที่ตื่นเต้นดีใจจนลืมตัวไป นางรีบคุกเข่าลงต่อหน้ากู้หว่านเยว่“พี่หญิงกู้ บุญคุณที่ท่านช่วยชีวิตเสี่ยวถ่าน เสี่ยวถ่านจะจดจำไว้ในใจ หากมีโอกาสในภายภาคหน้า ข้าจะตอบแทนท่านอย่างแน่นอน”เสี่ยวถ่านรีบคุกเข่าลงกับพื้น โขกศีรษะลงคำนับกู้หว่านเยว่อย่างจริงจังสองครั้งกู้หว่านเยว่พิจารณารูปลักษณ์ของนาง แม้จะสวมชุดผู้ชายอยู่ แต่เมื่อใบหน้าเล็ก ๆ นั้นสะอาดสะอ้านแล้ว มองอย่างไรก็เป็นเด็กผู้หญิงชัด ๆ “เจ้าแต่งตัวแบบนี้ไม่ได้ หากเจอทหารตรวจจะถูกเปิดเผยตัวตนได้ง่าย ๆ ข้าช่วยปลอมตัวให้เจ้าดีกว่า”กู้หว่านเยว่เปิดกล่องยา หยิบอุปกรณ์ปลอมตัวออกมา นางลงมือจัดการใบหน้าของเสี่ยวถ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1189
ก่อนหน้านี้ เสี่ยวถ่านเป็นเพียงแค่เด็กที่ไร้ซึ่งความกังวลใด ๆ ความสัมพันธ์ระหว่างเสด็จพ่อและเสด็จแม่เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เสี่ยวถ่านก็เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ“ต่อมา ข้าก็ไม่รู้ว่าแม่ทัพเหยลวี่เจิงไปพูดอะไรกับเสด็จพ่อเสด็จพ่อจึงส่งข้าและเสด็จแม่ไปที่เมืองเทียนสุ่ย”“เมืองเทียนสุ่ย?” ดวงตาดำขลับของซูจิ่งสิงเผยความตกตะลึง แล้วอธิบาย “ได้ยินมาว่าเมืองเทียนสุ่ยขาดแคลนเสบียงอาหาร สิ่งของเครื่องใช้ สภาพแวดล้อมที่นั่นเลวร้ายยิ่งกว่าเจดีย์หนิงกู่เสียอีก”“ท่านพูดถูก ตอนที่ข้าได้ยินว่าเสด็จพ่อจะส่งพวกเราไปที่เมืองเทียนสุ่ย ปฏิกิริยาแรกของข้าคือการปฏิเสธ ข้าไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเสด็จพ่อถึงทำแบบนี้กับพวกเรา น่าเสียดาย ข้าอ้อนวอนมากเท่าไร เสด็จพ่อก็ไม่สนใจ เขายังคงส่งข้าและเสด็จแม่ไปที่เมืองเทียนสุ่ย”เสี่ยวถ่านยิ้มอย่างขมขื่น“หลังจากมาถึงเมืองเทียนสุ่ย ข้ากับเสด็จแม่ก็ถูกจับตามองตลอดเวลา”คงเป็นเพราะเสด็จแม่รู้สึกถึงอันตราย ตระหนักว่าตัวเองอาจประสบภัยได้ทุกเมื่อ จึงไม่ปกป้องข้าเหมือนเมื่อก่อน และเล่าทุกอย่างให้ข้าฟัง”ที่แท้เสด็จแม่ของเสี่ยวถ่านเป็นคนสกุลชุย ซึ่งสกุลชุยและสกุลเห
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1188
นี่มันของขวัญบ้าบออะไรกัน หากท่านแม่ทัพเหยลวี่เจิงได้รับของขวัญชิ้นนี้จริง ๆ เขาจะโมโหอย่างรุนแรงแค่ไหนกัน“จับพวกเขาไว้ ไม่ ฆ่าพวกเขาไปเลย รีบฆ่าพวกเขาสองคนเสีย!”เจ้าเมืองชิงซานตะโกนอย่างบ้าคลั่งตอนนี้หนทางรอดเดียวของเขา คือต้องจับตัวฆาตกรสองคนนี้มาให้ได้ แล้วนำศพของพวกเขาไปมอบให้ท่านแม่ทัพเหยลวี่เจิง บางทีอาจจะช่วยระงับความโกรธของแม่ทัพเหยลวี่เจิง และรักษาศีรษะของเขาไว้ได้“ท่านพี่ ไปกัน!”กู้หว่านเยว่แค่อยากยั่วโมโหเจ้าเมืองชิงซานสักหน่อย ไม่ได้อยากจะเผชิญหน้ากับเขาตรง ๆ นางยังต้องรีบไปที่เมืองอูถ่านเพื่อจัดการเหยลวี่เจิงอย่างไรเล่าซูจิ่งสิงได้รับคำสั่งจากนาง ปลายเท้าแตะพื้น โอบเอวบางของนางไว้ด้วยมือเดียว จากนั้นทะยานหายไปในความมืดมิด ทิ้งไว้เพียงเสียงกรีดร้องของเจ้าเมืองชิงซานหลังจากที่ทั้งสองคนออกจากโรงเตี๊ยมแล้ว พวกเขาไม่ได้ออกจากเมืองชิงซานในทันที แต่กลับมุ่งหน้าไปยังจวนเจ้าเมืองก่อนตามความเคยชิน กู้หว่านเยว่จึงไปที่ห้องเก็บของเพื่อกวาดทรัพย์สินก่อน กวาดเอาของทุกอย่างในจวนเจ้าเมืองจนหมดเกลี้ยง จากนั้นจึงค่อยจากไปอย่างพึงพอใจเมื่อเจ้าเมืองชิงซานพบว่าบ้านของเขาถูกขโ
