Mag-log inShare
บทที่ 811
Kaugnay na kabanata
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 812
“จบเรื่องของสกุลเผยแล้ว ภายภาคหน้า เจ้าเองก็สามารถวางใจได้แล้ว”กู้หว่านเยว่ตบหลังเมี่ยชิงหว่าน สามารถมองออกว่า นางได้รับความสะเทือนใจไม่น้อย“อืม”เมี่ยชิงหว่านพยักหน้าเบาๆ สกุลเผยสำหรับนางก็คือฝันร้าย บัดนี้ได้เห็นทุกคนที่เคยรังแกนางได้รับการลงโทษตามสมควรแล้ว ปมภายในใจนางเองก็นับว่าคลายออกอย่างสมบูรณ์“ภายภาคหน้าข้าไม่มีวันโง่เขลาเหมือนในอดีตอีกแล้ว เชื่อใจคนอื่นอย่างง่ายดาย”เมี่ยชิงหว่านขมวดคิ้วมุ่น ครั้งนี้นางกลัวแล้วจริงๆคนสุภาพอ่อนโยนมีความรักลึกซึ้งอย่างเผยเสวียนเป็นอสรพิษตัวหนึ่ง ส่วนคนเรียกนางว่าลูกสาวอย่างนั้นอย่างนี้เฉกเช่นเผยฮูหยิน ก็คือคนหน้าเนื้อใจเสือคนหนึ่ง“ต้องโทษข้าก่อนหน้านี้ใช้ชีวิตอยู่ภายในป่ามาโดยตลอด ได้ติดต่อคนอื่นน้อยมาก จึงไม่รู้จักความชั่วร้ายในใจคน”กู้หว่านเยว่ลูบศีรษะนาง “นี่ไม่โทษเจ้า จะโทษก็โทษเพียงวิธีการต่ำช้าของพวกเขา ความคิดของเจ้าบริสุทธิ์นัก นี่คือข้อได้เปรียบของเจ้า”หากไม่ใช่เพราะมีจิตใจบริสุทธิ์ ไฉนเลยในต้นฉบับ จะยอมตายเพื่อซูจื่อชิง?“อย่างไรเสีย ภายภาคหน้ามีข้าปกป้องเจ้า คนชั่วเหล่านั้นมอบให้ข้าเถอะ”ซูจื่อชิงจับมือเมี่ยชิงหว่านข
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 813
ซ่งเสวี่ยตื่นตกใจกับความคิดของนาง“ตั้งแต่โบราณกาลมา ก็ไม่เคยได้ยินว่าจะมีสำนักศึกษาไหนที่รับนักศึกษาเป็นสตรีมาก่อน”แม้แต่นาง ก็ยังไม่มีสิทธิ์เข้าไปเรียนในสำนักศึกษาทำได้เพียงเรียนแบบตัวต่อตัวที่บ้าน เชิญอาจารย์มาสอนลูกหลานในตระกูลแทนหรือเพราะภูมิหลังของนางนั้นดูโดดเด่น ทั้งยังเป็นหลานสาวของตระกูลซ่ง สตรีทั่วไปไหนเลยจะมีโอกาสได้อ่านออกเขียนได้ แค่รู้เพียงไม่กี่คำและทำบัญชีได้ก็ถือว่าไม่เลวแล้วกู้หว่านเยว่ไม่ได้ขุ่นเคืองแต่อย่างใด นางคลี่ยิ้มและกล่าวว่า “สตรีอย่างเราด้อยกว่าบุรุษอย่างนั้นหรือ? อย่างลายมือของเจ้าก็ดีกว่า ใต้หล้านี้เกรงว่าคงจะมีสตรีที่เทียบเท่าบุรุษไม่มากนัก เพียงเท่านี้ก็พอแล้วที่แสดงให้เห็นว่าสตรีอย่างเราก็มีคุณค่า ไม่ได้ด้อยกว่าบุรุษเท่าไหร่นัก ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ทำไมถึงจะเข้าเรียนบ้างไม่ได้ล่ะ? พี่หญิงพูดเองมิใช่หรือว่าใต้หล้าไม่มีสำนักศึกษาแห่งไหนที่รับเด็กผู้หญิงเข้าเรียน? ดังนั้นสำนักศึกษาถงซันแห่งนี้จึงเป็นที่แรกที่ไม่เพียงแต่รับเด็กผู้หญิงเข้าเรียนแล้ว ยังไม่สนใจภูมิหลังของนักศึกษาอีกด้วย”กู้หว่านเยว่มีจิตใจสูงส่ง ความเชื่อมั่นทางแววตาล้วนแต่สร้างความศ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 814
จนกระทั่งเวลาล่วงเลยผ่านไปไม่นาน จู่ ๆ ซูจื่อชิงก็วิ่งเข้ามาด้วยความตื่นตระหนก “พี่สะใภ้ใหญ่ พี่สะใภ้ใหญ่เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”“เกิดอะไรขึ้นโวยวายเสียงดังเชียว”กู้หว่านเยว่ตำหนิหนึ่งเสียงอย่างไม่สบอารมณ์ นางเพิ่งจะเขียนเทียบเชิญเสร็จ ไม่ระวังถูกหมึกสีดำเปรอะเปื้อน“ตอนข้ากลับเข้ามา ข้าเห็นคุณชายโจวนั่งอยู่ใต้รูปปั้นสิงโตหินหน้าบ้านของเรา ไม่รู้ว่าทำอะไร ข้าจึงเดินเข้าไปดู ปรากฏว่าเห็นเขาชักกริชเล่มหนึ่งออกมา แล้วกรีดข้อมือของตัวเอง เลือดสาดกระจายเต็มพื้นไปหมด”“ว่าอย่างไรนะ?!”กู้หว่านเยว่ตื่นตกใจ “คุณชายโจวไหน?”ซูจื่อชิงมองไปทางซ่งเสวี่ย “คุณชายโจวไหนเล่า ใช่โจวเซ่อคู่หมั้นของพี่หญิงซ่งใช่หรือไม่?”คราวนี้ซ่งเสวี่ยตื่นตกใจยิ่งกว่า รีบโยนพู่กัน แล้วยกชายกระโปรงวิ่งออกไปข้างนอกทันที“พวกเราก็ตามไปดูกันเถอะ”กู้หว่านเยว่ยังคงมึนงงอยู่เล็กน้อย ไม่รู้ว่าตกลงเกิดอะไรขึ้น เพียงแค่พริบตาเดียวทำไมคนผู้นี้ถึงได้กรีดข้อมือฆ่าตัวตายเสียได้?“พี่สะใภ้ใหญ่ ท่านคงจะไม่รู้ว่าตอนที่เขากรีดข้อมือของตัวเองน่ากลัวเพียงใด ข้าคิดว่าข้าจำผิดคนแล้วเสียอีก”ซูจื่อชิงเดินตามหลังของนางพลางทำเสียงจิ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 815
โจวเซ่อส่ายหน้า “ไม่นะ เสวี่ยเอ๋อร์ ข้าขาดเจ้าไม่ได้ หากเจ้าไม่ให้อภัยข้า ข้ายอมเลือดแห้งตายเสียตอนนี้ดีกว่า บอกข้าเถอะ เจ้าจะให้อภัยข้าได้หรือไม่?”ซ่งเสวี่ยตะลึงงันทั้งตัวความจริงแล้วตอนนี้นางยังโกรธอยู่ แต่ครั้นเห็นท่าทางอยากตายของโจวเซ่อ จริง ๆ นางตกใจเพราะเขา จึงรีบพยักหน้า“ข้าให้อภัยท่านแล้ว ท่านคืนกริชให้ข้าเถอะ อย่าทำร้ายตัวเองอีกเลย”ครั้นได้ยินซ่งเสวี่ยกล่าวเช่นนี้ โจวเซ่อก็ปล่อยกริชเล่มนั้น ก่อนจะมองนางด้วยสายตาอ่อนโยนดั่งน้ำที่หลั่งริน“เจ้าให้อภัยข้าแล้วก็ดี เสวี่ยเอ๋อร์ข้าเสียเจ้าไปไม่ได้จริง ๆ อ๊าก....ข้าเจ็บข้อมือยิ่งนัก”ท่าทีของโจวเซ่อเปลี่ยนไป ซ่งเสวี่ยรีบใช้ผ้าเช็ดหน้าประคบข้อมือของเข้าไว้ แล้วมองไปทางกู้หว่านเยว่อย่างร้อนใจ“หว่านเยว่ เจ้าช่วยเขาได้หรือไม่ ข้าเห็นบาดแผลบนข้อมือของเขาหนักหนามาก”กู้หว่านเยว่มองไปทางโจวเซ่อแวบหนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้า“ชิงเหลียน เจ้าให้คนพาตัวคุณชายโจวเข้าไป”ชิงเหลียนรีบหาคนเข้ามาพร้อมกับเปลหามและยกโจวเซ่อวางบนนั้น“เสวี่ยเอ๋อร์ เจ้าจับมือข้าไว้ได้หรือไม่? ข้าไม่อยากแยกจากเจ้า”โจวเซ่อกล่าวถามอย่างกังวล ซ่งเสวี่ยมองกู้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 816
ซ่งเสวี่ยทอดถอนใจหนึ่งเสียง “เช่นนั้นก็ดี”นางอดหันไปมองโจวเซ่อไม่ได้ “ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีก มีอะไรก็คุยกันดี ๆ เล่นของมีคมเช่นนี้ทำคนอื่นตกอกตกใจหมด หากเกิดอะไรขึ้นมาจริง ๆ จะมาเสียใจก็ไม่ทันการณ์แล้ว”ซ่งเสวี่ยมักจะเป็นคนสุขุมเยือกเย็นมาโดยตลอดหลังจากแต่งงานกับคุณชายตระกูลโจวแล้ว นางและสามีให้ความเคารพซึ่งกันและ ไม่เคยแม้แต่จะทะเลาะกัน นับประสาอะไรกับการเล่นของมีคม? การกระทำในวันนี้ของโจวเซ่อทำให้นางหวาดกลัวบางทีทั้งสองคนอาจจะไม่เหมาะสมกันก็ได้?“ขอโทษนะ ข้าผิดเอง”โจวเซ่อขอโทษทั้งน้ำตา “ข้าแค่กลัวว่าจะเสียเจ้าไป แค่ข้าคิดว่าข้าจะต้องเสียเจ้าไป ข้าก็ทนไม่ได้แล้ว หากเจ้าไม่มองหน้าข้าอีก ข้ายอมตายเสียยังดีกว่า เสวี่ยเอ๋อร์ ข้ารักเจ้ามากจริง ๆ รักเจ้ามากกว่าที่เจ้าคิด ข้าอยากดูแลเจ้าและลูกของเจ้าไปตลอดชีวิต ข้าชอบนานนาน ข้าเห็นนางเปรียบเสมือนบุตรสาวของข้าคนหนึ่ง”“ท่าน....”“เจ้าดูสินี่คืออะไร?”โจวโซ่อล้วงหยิบไม้แกะสลักชิ้นหนึ่งออกมา ซึ่งนั้นทำให้ซ่งเสวี่ยตกใจไม้แกะสลักชิ้นนี้มีลักษณะคล้ายกับสามีที่เสียไปแล้วของซ่งเสวี่ย “คราวที่แล้วนานนานเห็นภาพวาดของสามีที่เสียไป
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 817
“เฮ้อ ขอให้พี่หญิงซ่งอย่าได้หลงกลเขาเชียวนะ รีบ ๆ ตาสว่างเสียทีเถอะ”ซูจื่อชิงส่ายหน้า ในตอนนั้นเองเขาบังเอิญเจอกับเมี่ยชิงหว่านพอดี ครั้นเห็นสีหน้าของทั้งสองดูแย่ลง จึงอดแปลกใจไม่ได้“เกิดอะไรขึ้น ทำไมสีหน้าของทั้งสองคนถึงได้ดูไม่จืดเช่นนั้น?”“ไม่มีอะไร ก็แค่คุยเรื่องเคร่งเครียดนิดหน่อย ไปกันเถอะ ข้าจะพาเจ้าไปกินข้าว”ซูจื่อชิงไม่อยากพูดเรื่องไม่ดีลับหลังผู้อื่น ถึงอย่างไรก็เป็นเรื่องส่วนตัวของซ่งเสวี่ย เห็นด้วยตาตัวเองก็แล้วไป พูดลับหลังไปดูไม่ดีนักโชคดีที่เมี่ยชิงหว่านเป็นคนที่ไม่ชอบถามจุกจิก ไม่ถามมาก แค่คลี่ยิ้มและกล่าวว่า“ไปกันเถอะ หลายวันมานี้ข้ามัวแต่ยุ่งอยู่ในร้านดอกท้อ ขายของออกไปก็ไม่น้อย ข้าเลี้ยงข้าวเจ้าเอง”ตัวตลกสองคนนี้พูดคุยอย่างสนุกสนานแล้วก็จากไปทางด้านนี้ ครั้นโจวเซ่อเห็นกู้หว่านเยว่และซูจื่อชิงจากไปแล้ว จึงกล่าวกับซ่งเสวี่ยว่า“เสวี่ยเอ๋อร์ ข้าหิวมาก เจ้าช่วยไปหาของกินในครัวมาให้ข้าหน่อยได้หรือไม่?”ซ่งเสวี่ยกล่าวด้วยความลำบากใจ “ไม่ดีหรอกกระมั้งเจ้าคะ แม้ว่าข้าและหว่านเยว่จะสนิทกัน แต่ถึงอย่างไรที่นี่ก็เป็นจวนของนาง ไหนเลยจะกล้าถือวิสาสะเข้าไปหยิบของ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 818
“เหตุใดถึงมีคราบเลือดเช่นนั้น?”“ยังคงเป็นของโจวเซ่อผู้นั้น” กู้หว่านเยว่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นหน้าประตูจวนในวันนี้ให้ซูจิ่งสิงฟังอย่างละเอียด“ท่านไม่ได้เห็นท่าทางร้องไห้ฟูมฟายของโจวเซ่อ ตอนนั้นเขาดูไม่เหมือนกับบุรุษเลยสักนิด แล้วพี่หญิงซ่งก็ดันหลงกลเขาเสียด้วย หากเปลี่ยนเป็นข้านะ ข้าเหวี่ยงหมัดชกเขาลอยละลิ่วออกไปแล้วเจ้าค่ะ”กู้หว่านเยว่กำหมัดแน่น ครั้งนี้ซูจิ่งสิงไม่กล่าวแทนเขาอีก“อยู่ ๆ ก็กรีดข้อมือของตัวเอง อารมณ์อ่อนไหวเอาเสียจริง ๆ ?”“นั่นนะสิ”กู้หว่านเยว่มองไปทางรูปปั้นหินสิงโต แล้วตะโกนเรียกทหารเฝ้าประตูไปตักน้ำมาทำความสะอากรูปปั้นหินสิงโตทันทีมิเช่นนั้นนางคงรู้สึกสะอิดสะเอียดยามได้เห็นคราบเลือดของโจวเซ่อผู้นั้นตลอดเวลาแน่ทหารเฝ้าประตูรับคำสั่ง ไม่เพียงแต่ตักน้ำเข้ามา ยังถือผลของสบู่ก้อนติดมือมาด้วยหนึ่งชิ้น จากนั้นก็ทำความสะอาดรูปปั้นหินสิงโต ขัด ๆ ถู ๆ อยู่หลายครั้งจนกระทั่งสะอาด“ด้านหน้าเป็นหน้าบ้านของซุนมู่เจี้ยง”รถม้าถูกจอดไว้ในตรอกแคบ ๆ ตรอกหนึ่ง ซูจิ่งสิงชี้ไปยังบ้านที่อยู่สุดซอยหลังหนึ่ง“ฝีมือของมู่เจี้ยงไม่ธรรมดา เพียงแต่นิสัยค่อนข้างประหลาด”“นิสัย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 819
“ขอโทษที่ข้ามาช้า”ซุนมู่เจี้ยงสาวเท้าก้าวเข้ามา จมูกกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงไวต่อความรู้สึกมาก ทันทีที่ก้าวเข้ามาก็ได้กลิ่นทันทีเหม็น เหม็นมาก！ซุนมู่เจี้ยงผู้นี้ไม่ได้อาบน้ำมานานแค่ไหนแล้ว ！เสี่ยวชิวยิ้มอย่างลำบากใจ “ท่านพ่อมักจะตั้งอกตั้งใจกับการแกะสลักมาก กินดื่มและใช้ชีวิตอยู่ภายในห้องนั้น ดังนั้นบางครั้งก็ไม่ได้อาบน้ำเลยสามสี่วัน ครั้งนี้เพื่อแกะสลักไม้ให้แขกกลุ่มก่อนหน้า จึงไม่ได้อาบน้ำมาเจ็ดแปดวันแล้ว.....”ทั้งสองคน “.....”อากาศแบบนี้ ไม่อาบน้ำเป็นเวลาสามวันก็ต้องเหม็นอยู่แล้ว อย่าว่าแต่จะไม่อาบน้ำเจ็ดวันเลย ซุนมู่เจี้ยงผู้นี้อดทนเก่งจริง ๆ ถือว่าเป็นการอุทิศให้กับงานศิลปะอย่างนั้นหรือ?ซุนมู่เจี้ยงเหมือนจะไม่ได้กลิ่นเหม็นบนตัวของตัวเอง เขานั่งลงตรงข้ามคนทั้งสอง จากนั้นก็กระดกชาดื่ม แล้วกล่าวถาม “พวกเจ้าสองคน อยากให้ข้าแกะสลักอะไรหรือ?”กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงสบตามกัน แม้จะบอกว่ากลิ่นตัวเหม็นของซุนมู่เจี้ยงคนนี้จะตีขึ้นหน้า แต่ผลงานแกะสลักของเขาที่พวกเขาเข้ามาดูเมื่อครู่ ก็ถือว่ามีกึ๋นอยู่ไม่น้อย “ข้าอยากให้เจ้าแกะสลักตัวอักษร”กู้หว่านเยว่หยิบกระดาษแผ่นหนึ่
Pinakabagong kabanata
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1488
“บ่าวจะไปเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ”อิงเอ๋อร์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกยังดีที่ท่านแม่ทัพมาแล้วมิฉะนั้น หากคุณหนูเกิดอาการกำเริบขึ้นมา นางก็ไม่รู้จะรับมืออย่างไรจริง ๆ นางคล่องแคล่วว่องไว ไม่นานห้องก็ถูกเก็บกวาดจนสะอาดแล้วหลิวชวี่จึงออกไปข้างนอก เชิญกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงเข้ามา“พระชายา ต้องขออภัยจริง ๆ น้องเล็กเพิ่งจะอาการกำเริบ”กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า“ไม่เป็นไร”แค่ฟังหลิวชวี่บรรยายในห้องหนังสือ ก็รู้ว่าโรคของหลิวหว่านอี้มีอารมณ์แปรปรวนเวลานี้ หลิวหว่านอี้กลับไปนอนอยู่บนเตียงแล้วนางจะอารมณ์พลุ่งพล่านมากในเวลาที่อาการกำเริบ โดยปกติแล้วก็จะนอนอยู่บนเตียงไม่ได้ทานอาหาร ไม่มีเรี่ยวแรงจะลุกขึ้นมานั่งนาน ๆ กู้หว่านเยว่เดินไปที่ข้างเตียง ตกใจกับสภาพของหลิวหว่านอี้เป็นอย่างมากเมื่อครู่ตอนที่อยู่นอกประตู ได้ยินเสียงพูดของนางก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ตอนนี้เมื่อได้เห็นตัวจริงก็พบว่า คนผอมจนกลายเป็นหนังหุ้มกระดูกแล้วทั้ง ๆ ที่อายุเพียงสิบห้าปี เป็นวัยที่สดใสงดงามราวกับดอกไม้ แต่กลับซูบผอมเหมือนคนอายุสามสิบปี“คารวะท่านอ๋อง พระชายา”หลิวหว่านอี้กล่าวอย่างอ่อนแรง คิดจะลุกขึ้นทำความเคาร
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1487
เมื่อปรึกษาหารือกับซูจิ่งสิงเสร็จสิ้น กู้หว่านเยว่ก็เงยหน้าขึ้นมองหลิวชวี่ เปิดเผยตัวตนอย่างตรงไปตรงมา“ท่านแม่ทัพหลิว ข้าคือผู้อาวุโสแห่งหุบเขาราชาโอสถ ข้ากับหมอเฒ่าเป็นสหายกัน และมีความรู้ด้านการแพทย์เช่นกัน น้องสาวของท่านป่วยเป็นโรคอะไร พาข้าไปดูก่อนก็ได้”หลิวชวี่ได้ยินมานานแล้วว่ากู้หว่านเยว่เก่งกาจ ไม่คิดว่านางจะมีความรู้ทางการแพทย์ด้วย“ท่านเป็นผู้อาวุโสแห่งหุบเขาราชาโอสถหรือ?”เขาไม่อยากจะเชื่อ กู้หว่านเยว่อายุเท่าไรกันเชียว เป็นผู้อาวุโสแห่งหุบเขาราชาโอสถแล้วหรือ?“ถูกต้อง”กู้หว่านเยว่กุมขมับอายุน้อยเกินไป ก็ไม่ใช่เรื่องดีไปเสียทุกอย่างไม่มีความน่าเชื่อถือเลย!“ข้าน้อยตาไม่ถึง มองไม่ออกแม้แต่น้อย พระชายาโปรดอย่าถือสา”หลิวชวี่ลูบศีรษะ เรื่องนี้น่าอับอายมิใช่หรือ?เจ้าหุบเขาแห่งหุบเขาราชาโอสถตัวจริงอยู่ตรงหน้า เขากลับมองไม่ออก ยังอุตส่าห์ขอร้องให้คนไปยังเจดีย์หนิงกู่เพื่อแนะนำในเมื่อกู้หว่านเยว่บอกว่า นางมีความรู้ทางการแพทย์ หลิวชวี่ก็ไม่เรื่องมาก รีบเชิญนางไปยังเรือนด้านหลัง “น้องเล็กของข้าป่วยเป็นโรคประหลาดมาตั้งแต่ปีที่แล้วแม้ว่าท้องจะหิว แต่เมื่อเห็นอาหา
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1486
“ฝ่าบาท อย่าทรงคิดมากเกินไป เรื่องนี้ยังมีทางแก้ไขพ่ะย่ะค่ะ”ขันทีที่อยู่ข้าง ๆ ก้าวออกมาเสนอความคิดเห็น“เพียงแค่ซูจิ่งสิงตาย...”เพียงแค่ซูจิ่งสิงตาย เจดีย์หนิงกู่ก็จะแตกพ่ายไปเองมู่หรงถิงจะไม่รู้หลักการนี้ได้อย่างไร แต่ชีวิตของซูจิ่งสิงนั้นแข็งแกร่งอย่างยิ่ง เขาไม่มีทางทำอะไรได้เลย“การจะฆ่าเขาไม่ใช่เรื่องง่าย ข้าล้มเหลวมาหลายครั้งแล้ว”อีกทั้งตอนนี้รอบกายซูจิ่งสิงก็มีคนมากมายต่อให้ตนจะส่งมือสังหารไป ก็คงไม่สามารถเข้าใกล้ตัวได้“ฝ่าบาท กระหม่อมมีความคิดโง่ ๆ อย่างหนึ่ง ไม่ทราบว่าพระองค์จะยินดีรับฟังหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”“ในเมื่อมีความคิดเห็น ก็รีบพูดมา”มู่หรงถิงเร่งเร้าอย่างไม่สบอารมณ์ ตอนนี้เขาเหมือนคนป่วยหนักที่รักษาไม่ถูกจุดขุนนางบู๊บุ๋นทั้งราชสำนักต่างอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ พูดอะไรไม่ออก เขาสามารถมองออกว่าจิตใจของคนบางคน ได้ค่อย ๆ เอนเอียงไปทางซูจิ่งสิงแล้ว“ฝ่าบาท คนของพวกเรายากที่จะเข้าใกล้เจิ้นเป่ยอ๋อง แต่สิ่งที่เจิ้นเป่ยอ๋องอยากรู้มากที่สุดในตอนนี้คืออะไร...”สายตาของขันทีมีความหมายแฝง มู่หรงถิงก็เข้าใจในทันที“เจ้าหมายถึงเรื่องของอดีตรัชทายาท?”“ฝ่าบาท ในวังไม่ได้มีผู้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1485
“รู้หรือยัง? ท่านแม่ทัพของพวกเรายอมจำนนเสียแล้ว”“ยังไม่ได้สู้รบก็ยอมจำนนแล้ว รอให้กองทัพใหญ่ของเจดีย์หนิงกู่เข้ามาแล้ว คงไม่ฆ่าล้างเมืองหรอกกระมัง?”“เหลวไหล กองทัพของเจดีย์หนิงกู่ไม่มีทางฆ่าล้างเมือง ได้ยินมาว่าตอนที่พวกเขาเข้าเมืองเหยาและเมืองซุ่ยโจว ยังแจกจ่ายยาและอาหารให้ชาวบ้านด้วย”“มีเรื่องดีเช่นนี้ด้วยหรือ เช่นนั้น ที่ท่านแม่ทัพยอมจำนนก็เพื่อประชาชนอย่างเราสินะ”ประตูเมืองเพิ่งเปิดออก เรื่องที่หลิวชวี่ยอมจำนนโดยไม่สู้รบ ก็แพร่สะพัดไปทั่วทั้งเมืองจางโจวแล้วเวลานี้ร้านน้ำชา โรงเตี๊ยม และร้านสุราต่าง ๆ ในเมืองจางโจวล้วนกำลังพูดคุยถึงเรื่องนี้“เดิมทียังคิดว่าเกิดสงคราม ก็จะขายทรัพย์สินในบ้านทั้งหมด พาครอบครัวหนีเอาชีวิตรอด”“คิดไม่ถึงว่าจะไม่ต้องหนีแล้ว”ชาวบ้านส่วนใหญ่ต่างก็ดีใจก็เป็นเพราะเจดีย์หนิงกู่ได้สร้างชื่อเสียงที่ดีในช่วงก่อนหน้านี้ไม่มีเหตุการณ์ฆ่าล้างเมือง เผา ฆ่าปล้นสะดมเกิดขึ้นตรงกันข้าม หลังจากเข้าเมืองแล้ว ยังแสดงความเมตตาต่อชาวบ้านอย่างกว้างขวางยิ่งไปกว่านั้น การที่ซูจิ่งสิงยกทัพ ก็ไม่ใช่การรุกรานชนเผ่าอื่น ดังนั้น ชาวบ้านจึงยอมรับได้มากประกอบกั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1484
“ในที่สุดก็มีที่ให้พักผ่อนแล้ว คิดไม่ถึงว่าคืนนี้จะราบรื่นถึงเพียงนี้ ยังนึกว่าพวกเราจะต้องออกจากเมืองจางโจวกลางดึก แล้วกลับไปยังค่ายใหญ่เสียอีก”แผนเดิมของกู้หว่านเยว่ หลิวชวี่จะต้องไม่ยอมจำนนง่าย ๆ อย่างแน่นอนไม่ว่าจะจับตัวหรือบุกโจมตี ก็ต้องกลับไปปรึกษากับหนานหยางอ๋องและคนอื่น ๆ เพื่อหาหนทางที่เป็นไปได้ผลปรากฏว่า หลิวชวี่เปิดฉากด้วยการมอบตราบัญชาการแล้วแบบเขานี่เรียกว่ายอมจำนนที่ไหนกัน?นี่มันคือการเฝ้ารอให้พวกเขามายึดเมืองจางโจวไปชัด ๆ “น้องหญิง เหนื่อยหรือไม่?”ซูจิ่งสิงเดินไปหากู้หว่านเยว่ นั่งลงข้างเตียง จากนั้นยื่นนิ้วเรียวยาวออกไป นวดขมับทั้งสองข้างให้นางเบา ๆ จะว่าไปแล้ว ก็นับว่าสบายมากจริง ๆ กู้หว่านเยว่หรี่ตาลงอย่างมีความสุข แล้วเหลือบมองซูจิ่งสิงภายใต้แสงเทียน ชายหนุ่มหล่อเหลาจนไม่อาจละสายตาไปนางขยับเข้าไปใกล้ซูจิ่งสิง“ท่านพี่ ข้าพบว่าท่านมีเสน่ห์จริง ๆ ” เสน่ห์เฉพาะตัว!ซูจิ่งสิงยิ้มเล็กน้อย จ้องมองกู้หว่านเยว่ด้วยสายตาเป็นประกาย“เทียบไม่ได้กับเจ้าแม้เพียงเศษเสี้ยว”บุรุษผู้นี้ก็รู้จักประจบประแจงแล้ว กู้หว่านเยว่ค่อนข้างพึงพอใจสองสามีภรรยาพูดคุย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1483
หลิวชวี่ไม่รีรอ มอบตราบัญชาการออกมาโดยตรง“ท่านอ๋อง มอบให้ท่านขอรับ”ตราบัญชาการนี้ เขาอยากจะมอบให้ซูจิ่งสิงนานแล้ว“แหะ ๆ ขอบอกท่านอ๋องตามตรง”หลิวชวี่เกาหัว“ตั้งแต่วันที่ท่านยกทัพที่เจดีย์หนิงกู่ ข้าก็คิดอยู่เสมอว่า เมื่อไรท่านจะยกทัพมาถึงเมืองจางโจว ถึงตอนนั้น จะต้องมอบตราบัญชาการให้ท่านด้วยสองมือ”เขาค่อนข้างรู้สึกดีใจ“รอแล้วรอเล่า ในที่สุดก็ได้พบท่านแล้ว”ซูจิ่งสิงมองหลิวชวี่อย่างลึกซึ้ง “เจ้ามีน้ำใจแล้ว”ในเมื่อหลิวชวี่ยอมจำนน เรื่องต่อจากนี้ก็ง่ายดายแล้ว เพียงแค่นำกองทัพเคลื่อนพลเข้าเมืองก็พอ“พรุ่งนี้ ข้าจะสั่งให้คนนำทัพเข้าเมือง เมื่อถึงเวลานั้น เจ้าก็เปิดประตูเมือง”“ขอรับ”หลิวชวี่รีบพยักหน้ามอบตราบัญชาการออกไปแล้วจะเปิดประตูเมืองหรือไม่ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญที่สุดแล้วหลิวชวี่ยังอยากจะรำลึกความหลังกับซูจิ่งสิงต่อ ขณะที่กำลังพูดคุยกันอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูอย่างเร่งรีบดังขึ้น“ท่านแม่ทัพ ท่านแม่ทัพแย่แล้วขอรับ”“มีเรื่องอะไร?”หลิวชวี่ขมวดคิ้วถาม เขาได้สั่งไว้ล่วงหน้าแล้วว่า คืนนี้ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ห้ามมารบกวนเขา“คุณหนูอาการกำเริบอีกแล้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1482
“รอข่าวจากน้องหญิง หากน้องหญิงบอกว่าพวกเราสามารถกลับไปได้ พวกเราก็ค่อยกลับไปจากสกุลหลี่”หลิ่วเพียวเพียวนึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ จึงรีบกำชับ“ท่านแม่ ท่านพี่ ฐานะของน้องหญิงและน้องเขยนั้นพิเศษ เรื่องที่ได้พบพวกเขาในคืนนี้ หวังว่าพวกท่านจะไม่บอกใคร”ทั้งสองคนเป็นคนมีเหตุผล ไม่ต้องให้หลิ่วเพียวเพียวกำชับพวกเขาก็เข้าใจ ตอนนี้จึงรีบพยักหน้า“น้องหญิงวางใจเถิด ข้าจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับอย่างแน่นอน”อีกด้านหนึ่ง กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงออกจากจวนหลี่แล้ว ก็รีบพุ่งตัวไปยังจวนแม่ทัพ“ท่านพี่ ท่านว่าแม่ทัพหลิวผู้นั้นจะยอมเปิดประตูเมืองหรือไม่?”กู้หว่านเยว่คิดถึงแผนการรับมือ ในเมื่อมาถึงที่นี่แล้ว หากแม่ทัพหลิวผู้นี้ไม่ยินยอม เช่นนั้นก็จับตัวเขาไปเลยดีกว่า จับกลับไปเป็นตัวประกันซูจิ่งสิงหรี่ตาลงเล็กน้อย“ตามความเข้าใจของข้าที่มีต่อเขา เขาน่าจะยินยอม”กู้หว่านเยว่คิด ๆ ดูแล้วก็เห็นด้วย หลิวชวี่ผู้นี้สามารถเป็นสหายกับซูจิ่งสิง แสดงว่าเป็นคนที่มีอุดมการณ์เดียวกัน“เช่นนั้นพวกเราไปดูกันก่อนเถอะ”ทั้งสองคนวาร์ปเข้าไปในจวนแม่ทัพ กู้หว่านเยว่เปิดระบบขึ้นมาโดยตรง ให้ระบบค้นหาห้องที่แม่
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1481
อย่างไรก็ตาม สกุลหลี่ใช้อำนาจข่มเหงผู้อื่นเช่นนี้ การอาศัยอยู่ที่นี่นาน ๆ ก็ไม่ใช่ทางออกที่ดีกู้หว่านเยว่ครุ่นคิดครู่หนึ่ง อาศัยการปกปิดจากห่อผ้า หยิบน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์กาหนึ่งและยาบำรุงครรภ์ขวดหนึ่ง รวมถึงตั๋วเงินสองพันตำลึงที่อยู่ข้างในออกมา “น้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์นี้ ข้านำมาจากเทียนซาน ท่านดื่มวันละนิด สามารถบำรุงร่างกายให้แข็งแรงได้นี่คือยาบำรุงครรภ์ กินวันละหนึ่งเม็ด จะช่วยให้ท่านคลอดบุตรได้ง่ายนี่คือตั๋วเงินสองพันตำลึง ท่านเก็บไว้ก่อนเถิด”กู้หว่านเยว่คิดว่า พวกเขายังไม่ได้พบใต้เท้าหลิว ไม่รู้ว่าหลิวชวี่ผู้นั้นมีความคิดอย่างไรกันแน่หากเขาปฏิเสธที่จะยอมจำนน เช่นนั้นสงครามใหญ่ก็คงยากที่จะหลีกเลี่ยงเมื่อถึงเวลานั้น นางค่อยมารับหลิ่วเพียวเพียวไป หรือไม่ก็เอาไปไว้ในมิติ หรือจัดหาที่อยู่ปลอดภัยให้หากว่าหลิวชวี่ยอมเปิดประตูเมืองโดยไม่ต้องมีการนองเลือดเช่นนั้นก็ให้คนสกุลเจี่ยนำตั๋วเงินสองพันตำลึงนี้ ไปซื้อบ้านสักหลังในเมืองจางโจวเพื่อพักอาศัยชั่วคราวก่อนรอจนกระทั่งหลิ่วเพียวเพียวคลอดบุตรแล้ว ค่อยพานางและลูกกลับไปยังเมืองเหยาหลังจากนั้นจะกลับไปยังเจดีย์หนิงกู่ หรือว่าคนสกุ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1480
อีกอย่างพวกเขาหนีออกมาโดยไม่ได้นำเงินติดตัวมาด้วยสักแดงเดียวในขณะที่ทั้งสามคนกำลังโต้แย้งกันอยู่นั้น ทันใดนั้นก็มีเงาดำสองร่างกระโดดลงมาจากหลังคาเจี่ยฮูหยินและเจี่ยอวิ๋นเคยเจอกับโจรในเมืองเหยามาแล้ว จึงยังคงหวาดกลัว คิดว่าเป็นโจรกลุ่มนั้น จึงพากันตื่นตกใจในขณะที่กำลังจะตะโกนเสียงดังนั้น หลิ่วเพียวเพียวที่อยู่ถัดไปก็เห็นโฉมหน้าของกู้หว่านเยว่เสียงก่อน“ช้าก่อน อย่าเพิ่งส่งเสียงดัง นั้นคือลูกพี่ลูกน้องของข้าเอง!”นางรีบขวางสองคนนั้นไว้ จากนั้นก็เดินไปตรงหน้าของกู้หว่านเยว่“หว่านเยว่? ไม่เจอกันนานเลย”กู้หว่านเยว่คว้ามือของหลิ่วเพียวเพียวมาจับชีพจรให้นาง อื้อ ดีขึ้นมากแล้ว จังหวะการเต้นของชีพจรคงที่ ดูท่าทางเจี่ยอวิ๋นจะดูแลพี่หญิงคนนี้เป็นอย่างดี“เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ข้ายังคิดว่าข้าตาฝาดอยู่เลย”ครั้นได้ยินเสียงของกู้หว่านเยว่ หลิ่วเพียวเพียวก็เชื่อสนิทใจว่าคนที่อยู่ตรงหน้าคือน้องหญิงของนาง!ครั้นนึกย้อนกลับไปตอนที่อยู่บนเตียงในช่วงแรก หลิ่วเพียวเพียวและคนในตระกูลหลิ่วต่เคยให้สิ่งของกับกู้หว่านเยว่แต่นางมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?อีกทั้งยังกระโดดลงมาจากหลังคาด
