LOGINShare
บทที่ 818
Related chapters
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 819
“ขอโทษที่ข้ามาช้า”ซุนมู่เจี้ยงสาวเท้าก้าวเข้ามา จมูกกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงไวต่อความรู้สึกมาก ทันทีที่ก้าวเข้ามาก็ได้กลิ่นทันทีเหม็น เหม็นมาก！ซุนมู่เจี้ยงผู้นี้ไม่ได้อาบน้ำมานานแค่ไหนแล้ว ！เสี่ยวชิวยิ้มอย่างลำบากใจ “ท่านพ่อมักจะตั้งอกตั้งใจกับการแกะสลักมาก กินดื่มและใช้ชีวิตอยู่ภายในห้องนั้น ดังนั้นบางครั้งก็ไม่ได้อาบน้ำเลยสามสี่วัน ครั้งนี้เพื่อแกะสลักไม้ให้แขกกลุ่มก่อนหน้า จึงไม่ได้อาบน้ำมาเจ็ดแปดวันแล้ว.....”ทั้งสองคน “.....”อากาศแบบนี้ ไม่อาบน้ำเป็นเวลาสามวันก็ต้องเหม็นอยู่แล้ว อย่าว่าแต่จะไม่อาบน้ำเจ็ดวันเลย ซุนมู่เจี้ยงผู้นี้อดทนเก่งจริง ๆ ถือว่าเป็นการอุทิศให้กับงานศิลปะอย่างนั้นหรือ?ซุนมู่เจี้ยงเหมือนจะไม่ได้กลิ่นเหม็นบนตัวของตัวเอง เขานั่งลงตรงข้ามคนทั้งสอง จากนั้นก็กระดกชาดื่ม แล้วกล่าวถาม “พวกเจ้าสองคน อยากให้ข้าแกะสลักอะไรหรือ?”กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงสบตามกัน แม้จะบอกว่ากลิ่นตัวเหม็นของซุนมู่เจี้ยงคนนี้จะตีขึ้นหน้า แต่ผลงานแกะสลักของเขาที่พวกเขาเข้ามาดูเมื่อครู่ ก็ถือว่ามีกึ๋นอยู่ไม่น้อย “ข้าอยากให้เจ้าแกะสลักตัวอักษร”กู้หว่านเยว่หยิบกระดาษแผ่นหนึ่
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 820
“ลายมือของคนเหล่านี้ไม่สวยอย่างนั้นหรือ?”นี่คือบุรุษที่เขียนสวยที่สุดในเมืองเชียวนะ“เขียนสวย แต่ไม่ได้สวยขนาดนั้น ข้าเคยเห็นลายมือที่สวยกว่าพวกเขาอีก”กู้หว่านเยว่นึกย้อนกลับไปยังฉากที่นางกับซ่งเสวี่ยนั่งเขียนเทียบเชิญด้วยกันวันนั้น ตัวอักษรที่ซ่งเสวี่ยเขียนในวันนั้น เรียกได้ว่าสร้างความประหลาดใจให้นางอย่างมากหากทำให้ซ่งเสวี่ยมาเขียนได้ ....กู้หว่านเยว่ลุกขึ้นและกล่าวว่า “ท่านพี่ เจ้าวางแบบเขียนเหล่านี้ไว้ที่นี่ก่อน ข้าจะไปหาพี่หญิงซ่งที่ตระกูลโจว”“ได้”ซูจิ่งสิงพยักหน้า ประมาณว่ารู้ว่านางไม่พอใจกับลายมือเหล่านี้ตระกูลกู้และตระกูลโจว ห่างกันเพียงหนึ่งช่วงถนนเท่านั้น เวลาแค่ครึ่งถ้วยน้ำชา กู้หว่านเยว่ก็มาถึงตระกูลโจแล้วปรากฏว่าเจอกับโจวเซ่อ แต่ไม่เห็นซ่งเสวี่ย“เสวี่ยเอ๋อร์ไม่อยู่”โจวเซ่อกล่าวด้วยใบหน้าบึ้งตึง คนที่มีเล่ห์เหลี่ยมเช่นนี้คงจะพอเดาออกว่ากู้หว่านเยว่ไม่ชอบเขา“ทหารเฝ้าประตูบอกว่าพี่หญิงซ่งอยู่ในบ้าน”กู้หว่านเยว่หรี่ตาลง น้ำเสียงฟังดูไม่สบอารมณ์อย่างมากโจวเซ่อหมายความว่าอย่างไร?“ข้าบอกว่านางไม่อยู่บ้าน ก็ไม่อยู่บ้านสิ หากเจ้าจะมาหานางก็ค่อยมาวันพรุ่
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 821
“เจ้าเยินยอข้าเกินไปแล้ว”ซ่งเสวี่ยบีบจมูกของนางเบา ๆ หลังจากตอบตกลงแล้ว จึงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า“แต่ทว่าสามหมื่นตัวอักษรก็เป็นจำนวนที่เยอะจริง ๆ ข้าเกรงว่าคงจะทำให้เสร็จภายในระยะเวลาสั้น ๆ ไม่ได้”กู้หว่านเยว่คิดไว้แล้ว “ไม่เป็นไร ข้าไม่ได้ต้องการมากถึงเพียงนั้นในคราวเดียว เจ้าแค่เขียนส่งให้ข้าหนึ่งร้อยทุกสองวันก็ได้”“อย่างนี้ก็ได้”ซ่งเสวี่ยตอบรับสั้น ๆ กู้หว่านเยว่จึงปรึกษาเรื่องขนาดตัวอักษรกับนาง รวมถึงการจัดเรียงแถวครั้นเห็นซ่งเสวี่ยเข้าใจแล้ว จึงขอตัวกลับ“เสวี่ยเอ๋อร์ นางมาหาเจ้าทำไมหรือ?”ทันทีที่กู้หว่านเยว่จากไป โจวเซ่อก็ลอยตัวเข้ามาจากข้างนอกด้วยสีหน้าเคร่งขรึม“ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ”ซ่งเสวี่ยขุ่นเคืองเล็กน้อย“หว่านเยว่เป็นผู้มีพระคุณของข้าและนานนาน ท่านควรเกรงใจนางสักหน่อย นางเองก็ไม่เคยล่วงเกินท่าน เหตุใดท่านถึงทำตัวเหมือนเป็นศัตรูกับนาง ครั้งที่แล้วนางยังเคยช่วยชีวิตของท่านไว้เลยนะเจ้าคะ”โจวเซ่อไม่สบอารมณ์อย่างมาก “ข้าไม่ได้เห็นนางเป็นศัตรู ข้าเห็นเจ้าดีกับนางมาก ข้าชักหวงขึ้นมานะสิ”ซ่งเสวี่ยไม่เข้าใจกับวงจรความคิดของเขา “ข้าและหว่านเยว่เป็นสตรี
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 822
หรือว่าต้องจัดการโจวเซ่ออย่างเงียบ ๆ แบบนั้นจบเห่แน่ ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย หากภายภาคหน้าตระกูลโจวรู้เรื่องนี้เข้า คงได้เกิดเรื่องยิ่งกว่านี้แน่นางคิดไม่ออกชั่วขณะ จึงเริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจ โชคดีที่เวลานี้เฉินจื่อวั่งพาคนมาหานางพอดี ครั้นเห็นนางหน้านิ่วคิ้วขมวด จึงอดประหลาดใจไม่ได้“พระชายา ท่านเป็นอะไรไปหรือ มีเรื่องอะไรที่ทำให้ท่านต้องลำบากใจเช่นนี้หรือขอรับ?”“หากไม่ใช่เพราะโจวเซ่อผู้นั้น....” หงเจาเป็นคนปากเร็วมือเร็ว จึงถูกชิงเหลียนถีบหนึ่งครั้งนักศึกษาที่อยู่ด้านหลังของเฉินจื่อวั่งตะลึงงัน ก่อนจะมองไปทางหงเจา “โจวเซ่อคนไหน?”“คุณชายโจวโจวเซ่อแห่งปิงโจว คู่หมั้นของฮูหยินน้อยตระกูลโจว”ชิงเหลียนคลี่ยิ้มกว้าง“ฮูหยินน้อยตระกูลโจวและพระชายาของเราสนิทกันมาก ครั้นพระชายาได้ยินว่าฮูหยินน้อยมีคู่หมั้นแล้ว ก็เลยกังวลก็เท่านั้น”สีหน้าของนักศึกษาผู้นั้นเปลี่ยนเป็นดูสดใสขึ้นมาทันที “โจวเซ่อคือพี่ชายของข้า”“ว่าอย่างไรนะ?”อย่าว่าแต่ชิงเหลียนและหงเจาเลย แม้แต่กู้หว่านเยว่ก็ยังตะลึงงันเฉินจื่อวั่งรีบแนะนำตัวเอง “พระชายา นี่คือสหายร่วมชั้นที่ข้าเคยบอกท่าน ชื่อว่าโจวเซิง”ก
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 823
กู้หว่านเยว่กล่าวว่า “ไหน ๆ เจ้ามาก็จากแดนไกลแล้ว หากไม่รังเกียจก็พักอยู่ในจวนกู้ชั่วคราวก่อนก็ได้ ระหว่างรอเข้ารับการประเมินจากสำนักศึกษาถงซัน”โจวเซิงรีบโบกมือปฏิเสธทันที “ไม่ต้องหรอก ๆ ข้ารู้ว่าคนอย่างข้ามักจะโชคร้ายเสมอ ดังนั้นข้าไม่ขออยู่ในจวนดีกว่า ก่อนมานี่ข้าได้เช่าบ้านที่ไกลจากตัวเมืองเอาไว้หลังหนึ่งแล้ว ถึงตอนนั้นค่อยพักอยู่ที่นั่นก็ได้”กู้หว่านเยว่เองก็ไม่ได้บีบบังคับ ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็โชคร้ายจริง ๆ“จริงสิ เมื่อครู่เจ้าบอกว่าโจวเซ่อเป็นพี่ชายของเจ้าใช่หรือไม่?”“ถูกต้อง” โจวเซิงพยักหน้าครั้นกู้หว่านเยว่เห็นเขาไม่พูดมากความ จึงรู้สึกผิดหากจะถามมากเกินไป ได้แต่เชิญทั้งสองคนดื่มชาหลังจากดื่มชาเสร็จแล้ว เฉินจื่อวั่งก็ลุกขึ้นและกล่าวว่า “พระชายา เราสองคนต้องเข้าไปคารวะอาจารย์ผู้มีพระคุณก่อน ขอตัว”“หงเจา เจ้าไปส่งพวกเขาเถอะ”หงเจ้าพยักหน้า หลังจากส่งพวกเขาเสร็จแล้วก็อดพูดแขวะไม่ได้ “ทั้งคู่เป็นบุตรชายที่เกิดจากบิดาคนเดียวกัน เหตุใดคุณชายโจวผู้นี้ถึงได้มีหน้าตาเฉลียวฉลาดกว่า วาจาไม่ธรรมดา แต่โจวเซ่อผู้นั้นกลับเป็นคนต่ำต้อยเสียได้”กู้หว่านเยว่พยักหน้า ใครว่าไม่ใช่ละ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 824
นางมองไปทางโจวเซ่อ “ท่าน?”โจวเซ่อหน้าแดงก่ำทันที และกล่าวด้วยสีหน้าเศร้าหมอง “ขอโทษนะ เสวี่ยเอ๋อร์ ข้าเป็นคนทำหมึกดำเปื้อนเอง”“เหตุใดท่านถึงทำเช่นนี้?” ซ่งเสวี่ยไม่อยากเชื่อ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความโกรธ“ข้าแค่อยากช่วยเจ้า อยากช่วยเจ้าเก็บของ แต่คาดไม่ถึงว่าข้าจะโง่เขลาทำของของเจ้าสกปรกจนได้”โจวเซ่อกล่าวทั้งน้ำตา ใบหน้าโศกเศร้า“เสวี่ยเอ๋อร์ ข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้ากลัวเจ้าโกรธ จึงไม่กล้าบอกเจ้า ข้าเขียนแบบเขียนตัวอักษรอีกใบขึ้นมาใหม่แล้ว เจ้าดูสิว่าใช้ได้หรือไม่?”ซ่งเสวี่ยพูดไม่ออกแบบเขียนแผ่นนี้ไม่มีประโยชน์ แต่ครั้นเห็นดวงตาแดงก่ำของโจวเซ่อ นางก็ทนตำหนิไม่ได้ อีกอย่างอีกฝ่ายก็หวังดี“ช่างเถอะ ๆ ต่อไปท่านห้ามเข้าไปในห้องตำราของข้าอีก”“หว่านเยว่ ต้องขอโทษด้วย ข้าจะไปเขียนใหม่ให้เจ้าหนึ่งชุด“ไม่เป็นไร เช่นนั้นข้าค่อยมาใหม่พรุ่งนี้”กู้หว่านเยว่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ก่อนจากไป โจวเซ่อมองนางด้วยความลำพองใจ ทำให้ชิงเหลียนโกรธจนหน้าซีดเผือด“เขา...”“หุบปาก กลับกันเถอะ”เห็นได้ชัดว่าพี่หญิงซ่งเป็นคนใจอ่อน เวลานี้หากโวยวายขึ้นมาอีก คนที่อับอายคงจะเป็นพี่หญิงซ่ง ส่วนโจวเซ่อนั้นไ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 825
“ซุนมู่เจี้ยงเจ้าทำได้ดีมาก แม่พิมพ์ที่เหลืออีกสามหมื่นตัวอักษร ไว้ข้าค่อยข้าทำมาให้เจ้า”กู้หว่านเยว่มองสินค้าตัวอย่างด้วยความดีใจ“เจ้าคิดมาเลยว่าอักษรหนึ่งตัวราคาเท่าไหร่”“ตัวละห้าสิบตำลึงเงิน”ซุนมู่เจี้ยงคิดไม่ถึงว่ากู้หว่านเยว่จะชอบเพียงนี้ อย่างนี้เจ้าหนี้ก็จะใจเย็นลงบ้างแล้วตัวอักษรสามหมื่นตัว เท่ากับหนึ่งร้อยห้าสิบตำลึงเงินสำหรับกู้หว่านเยว่แล้วเป็นแค่เงินก้อนเล็ก ๆ นางพยักหน้า “อีกสองวันข้าจะให้คนนำแม่พิมพ์มาให้เจ้า”ซุนมู่เจี้ยงพยักหน้า และหลบเลี่ยงสายตา“ข้าขอร้องเจ้าอย่างหนึ่งได้หรือไม่”เขามองออกว่าสถานะของกู้หว่านเยว่และคนอื่นไม่ธรรมดา หากพูดไปเกรงว่าจะเป็นการล่วงเกินพวกเขา“ช่วยจ่ายเงินค่ามัดจำให้ข้าสักก้อนก่อนได้หรือไม่? ต่อไปก็ค่อยจ่ายเป็นเงินเดือนเดือนละครั้งให้ข้า”เขาขัดสนเงินจริง ๆ “ซุนมู่เจี้ยง เจ้าคงไม่ได้ไปบ่นหรอกนะ?”กู้หว่านเยว่จำได้ว่าเห็นคนจากบ่อนพนันมาเยือนหน้าประตูบ้านของพวกเขาในวันนั้น หากเป็นเช่นนี้จริง ๆ การแกะสลักนี้ต้องคิดทบทวนเสียใหม่“ไม่ใช่ท่านพ่อของข้า แต่เป็นสามีของข้า”เสี่ยวชิวกัดริมฝีปาก สีหน้าลำบากใจ “เขาติดหนี้บ่อนจำนวนห
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 826
แม่นมฉินแสดงสีหน้าเจ็บปวดใจ ซ่งเสวี่ยรู้สึกขมขื่น นางก็รู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปแล้วมักจะรู้สึกว่าตัวเองไม่มีความสุขเหมือนเมื่อก่อน และยังคิดว่าตัวเองเป็นคนไร้เหตุผลอีกช่วงเวลาที่อยู่กับโจวเซ่อ นางก็บอกไม่ถูกว่าตรงไหนที่ผิดปกติ แต่กลับรู้สึกไม่สบายใจไปเสียทุกอย่างแต่ทุกครั้งที่นางมีความคิดเช่นนี้ พอหันไปมองใบหน้าที่ซื่อสัตย์และจริงใจ พร้อมกับปรากฏคำว่าข้าทำเพื่อเจ้าของโจวเซ่อ นางก็รู้สึกว่าตนคิดมากไปเองนางถึงขั้นเริ่มสงสัยว่า หรือเป็นเพราะหลังจากที่ตัวเองสูญเสียสามีไป นิสัยก็เลยเปลี่ยน กลายเป็นคนขี้ระแวงเสียแล้ว“แม่นม ข้ารู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน”ซ่งเสวี่ยยกมือขึ้นปิดหน้าของตัวเองแม่นมฉินถอนหายใจ บางคำคนอื่นอาจไม่กล้าพูด แต่นางจำเป็นต้องพูด“ฮูหยินน้อยลองคิดดูเองนะเจ้าคะ โจวเซ่อคนนี้เหมาะสมกับท่านจริงหรือ บ่าวจะไม่พูดอะไรมาก ตอนที่คุณชายยังอยู่ ฮูหยินน้อยเคยรู้สึกแย่แบบนี้หรือไม่”ตอนที่สามีผู้ล่วงลับยังอยู่?แน่นอนว่าไม่มีสามีผู้ล่วงลับดีกับนางมากแม้กระทั่งวันที่นางขมวดคิ้วก็ยังน้อยมากซ่งเสวี่ยส่ายหัว แม่นมฉินเตือน “ถูกต้องแล้ว คนที่จริงใจกับท่านจริง ๆ จะไม่ทำให้ท่า
Latest chapter
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1656
“ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาอยากฆ่าพวกเจ้า ก็แค่บังเอิญโดนข้าจับได้เสียก่อน”“พระมเหสี ข้าเอง”เกาเจี้ยนจะกล้าให้กู้หว่านเยว่ลงมือเองได้อย่างไร เขารีบรุดหน้าเข้าไปคว้าเชือกป่านจากมือของนาง แล้วจับคนชุดดำทั้งห้าคนลากไปมัดเอาไว้ด้วยกัน“จริงสิ ใต้ต้นไม้ใหญ่ฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ยังมีคนชุดดำที่โดนข้าฟาดสลบอีกหนึ่งคน เจ้าส่งคนไปลากเขามามัดไว้ด้วยกันเถอะ”จะปล่อยให้คนชุดดำมีโอกาสรอดกลับไปรายงานเจ้านายของมันแม้แต่คนเดียวไม่ได้“พระมเหสีโปรดวางใจ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”เกาเจี้ยนรีบพุ่งตัวออกจากค่าย ทันทีที่ออกไป จู่ ๆ หนังตาก็กระตุกมิน่าล่ะกู้หว่านเยว่จึงสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลทหารลาดตระเวนนอกค่ายแห่งนี้พากันล้มลงไปบนพื้นและหลับไปเสียงกรนของทุกคนดังสนั่น และมีน้ำลายไหลยืดจากมุมปาก ทหารลาดตระเวนปกติที่ไหนจะเป็นเช่นนี้? “รีบลุกขึ้นได้แล้ว นอนอะไรกันนักหนา หลับสบายกันขนาดนี้จนไม่รู้ว่าค่ายของตัวเองถูกทำลายไปแล้ว”เกาเจี้ยนเดินขึ้นหน้า ยกเท้าเตะทหารสองนายตรงหน้า“ท่านแม่ทัพ เกิดอะไรขึ้น?”“ข้าหลับได้อย่างไร?”ทหารสองคนมีสีหน้างัวเงีย รีบคุกเข่าขอความเมตตาจากเกาเจี้ยน“ท่านแม่ทัพได้โปรดไว้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1655
ตอนนี้เอง กู้หว่านเยว่ปรากฏตัวออกจากที่ลับอย่างว่องไว เล่นงานคนชุดดำสองคนจนล้มลงไป“แย่แล้ว มีกับดัก!”คนชุดดำที่เหลือเห็นกู้หว่านเยว่มีวิชายุทธ์สูง เวลาเพียงชั่วพริบตาก็สามารถล้มสหายสองคนของพวกเขาได้ หันหลังเตรียมหนีโดยไม่ยั้งคิด“คิดหนีตอนนี้ ไม่สายเกินไปหรือ?”กู้หว่านเยว่พุ่งตัวไปที่หน้าประตูกระโจม สาดผงยาพิษใส่พวกเขา“มีพิษ!”ทำให้กู้หว่านเยว่แปลกใจก็คือหัวหน้าคนชุดดำมีท่าทีตอบสนองอย่างว่องไวและกลั้นหายใจได้ทันท่วงที หลบหลีกผงยาพิษของนาง“ดูท่าแล้วพวกเจ้าแต่ละคนล้วนเป็นปรมาจารย์ใช้ยาพิษสินะ”กู้หว่านเยว่หรี่ตาลง หยิบกระบองไฟฟ้าอันหนึ่งออกจากมิติจากนั้นเหินบินขึ้นไป เหวี่ยงกระบองไฟฟ้าใส่ร่างพวกเขาชั่วขณะแตะโดนกระบองไฟฟ้า พวกเขาเพียงรู้สึกชาไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย เบื้องหน้ามืดมิด ชักกระตุกระลอกหนึ่งแล้วล้มลงบนพื้นหลังมั่นใจว่าคนชุดดำทั้งห้าหมดสติไปแล้ว กู้หว่านเยว่ถึงเก็บกระบองไฟฟ้า หันหลังเดินไปทางเกาเจี้ยน“แม่ทัพใหญ่เกา! ตื่นๆ รีบตื่นเร็วเข้า”กู้หว่านเยว่ผลักไหล่ของเกาเจี้ยน เห็นเขายังไร้ท่าทีตอบสนอง ดึงแขนเสื้อขึ้น ออกแรงตบหน้าของเขาเกาเจี้ยนกำลังหลับฝันหวาน สั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1654
กู้หว่านเยว่อ่านความคิดของเขาออก ยื่นมือออกไปหนึ่งข้าง ดึงคางของเขาออก จากนั้นยกขาหนึ่งข้างเหยียบหลังของเขาไว้และกดลงบนพื้น“สงบเสงี่ยมสักหน่อย หาไม่แล้วจะฆ่าเจ้า!”กู้หว่านเยว่พูดเตือนหนึ่งประโยคคนชุดดำอยากพูดอะไร แต่เพราะคางถูกดึงออกแล้ว ไม่สามารถพูดออกมาได้แม้ครึ่งประโยค ทำได้เพียงหันหน้า ใช้สายตาโหดเหี้ยมสบมองกู้หว่านเยว่กู้หว่านเยว่กลับไม่ตามใจเขา เหวี่ยงหมัดใส่เขาแรงๆ ทีหนึ่ง“มองอะไร ไม่เคยเห็นหญิงงามหรือ? รีบก้มหน้าให้ข้าดีๆ”คนชุดดำถูกหมัดนี้ของกู้หว่านเยว่ต่อยจนสันจมูกหัก เลือดพุ่ง เขาก้มหน้าลงไปด้วยความเจ็บปวดผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมยิ่งนัก“ข้าถามเจ้า ดึกดื่นค่ำมืดพวกเจ้ามาทำอันใดที่ค่ายของต้าฉีข้า? พวกเจ้ามีเป้าหมายอะไร? วางแผนเช่นไร?”เพราะเวลากระชั้นชิด กู้หว่านเยว่กังวลคนหนานเจียงยังมีแผนอื่นอีก ไม่พูดเหลวไหลกับคนชุดดำอีก หยิบยาพูดความจริงออกจากมิติและป้อนคนชุดดำ“พวกเราได้รับคำสั่งจากฮองเฮา ล่วงหน้ามาฆ่าชวีเฟิง”กู้หว่านเยว่ชะงักเล็กน้อย“พวกเจ้ารู้ข่าวว่าชวีเฟิงทรยศพวกเจ้าแล้ว พวกเจ้ารู้ได้เยี่ยงไร?”คิดไม่ถึงเลยว่าหูตาของคนหนานเจียงจะว่องไวถึงเพียงนี้“
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1653
“ข้านึกขึ้นได้ว่าลืมมอบของบางอย่างให้คุณชายอวิ๋น พวกเจ้าช่วยนำของสิ่งนี้กลับไปมอบให้เขาเถอะ”กู้หว่านเยว่หยิบขวดน้ำน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์ออกจากใต้วงแขนหนึ่งในทหารชะงักไป พูดเสนอขึ้นว่า “ขวดเล็กๆ เพียงขวดเดียว ไม่ถึงขั้นต้องให้พวกเราสิบคนกลับไปพร้อมกันหรอกกระมัง หากพวกเรากลับไปทั้งหมด ก็ไม่มีคนปกป้องฮองเฮาแล้ว”“เอาเช่นนี้เถอะ ข้าน้อยจะนำของสิ่งนี้กลับไปให้คุณชายอวิ๋นเอง คนที่เหลืออยู่ติดตามท่านไปข้างหน้า ท่านคิดเห็นเช่นไร?”กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า เหตุที่นางให้พวกเขานำน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์กลับไปก็เพราะต้องการสลัดพวกเขาทิ้งและใช้การเทเลพอร์ตหากพวกเขาตามอยู่ข้างหลัง นางจะเทเลพอร์ตได้เยี่ยงไร?“ฟังคำสั่งของข้า พวกเจ้ากลับไปก่อน ข้าไปหาเกาเจี้ยนคนเดียวก็พอ ครั้นถึงที่หมายข้าจะปล่อยพลุสัญญาณให้พวกเจ้า”“พวกเจ้าเห็นพลุสัญญาณแล้วก็รีบพาทุกคนมา”เสียงกู้หว่านเยว่เคร่งขรึมลง ไม่อนุญาตให้ทัดทานเหล่าทหารต่างสบตากัน สุดท้ายพยักหน้าลงและคุกเข่า“น้อมรับคำสั่งฮองเฮา”“พวกเจ้าไปเถอะ”กู้หว่านเยว่โบกมือ สิบคนลุกขึ้นจากพื้นพร้อมกัน พลิกตัวขึ้นม้าและย้อนกลับทางเดินเพื่อไปหาอวิ๋นมู่รอจนกระทั่งเงาร
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1652
เกาเจี้ยนค้อนตาขาวใส่เขาอย่างไม่สบอารมณ์แวบหนึ่ง บัดนี้ชวีเฟิงยังเป็นนักโทษคนหนึ่ง เขาต้องจับตามองเอาไว้ให้ดี ป้องกันไม่ให้เขาหนีไป“พวกเราผู้ชายตัวโตสองคน จะนอนด้วยกันได้เยี่ยงไร?”ชวีเฟิงขมวดคิ้ว ทำเสียจนเกาเจี้ยนพูดไม่ออก“ข้าไม่รังเกียจเจ้า เจ้ายังกล้ารังเกียจข้าอีกนะ ตอนนี้เจ้าเป็นนักโทษ พูดมากถึงเพียงนี้ทำอันใด? เร็วๆ เข้าไป”ชวีเฟิงจนใจ ทำได้เพียงตามเกาเจี้ยนเข้ากระโจมไปพร้อมกัน เขาบีบจมูกของตนแน่น เกือบสำลักตายเพราะกลิ่นเท้าเหม็นของเกาเจี้ยน“รีบนอนเถอะ พรุ่งนี้ยังมีเรื่องอีกมาก”เกาเจี้ยนหยิบถุงแพรออกจากอก นั่นคือลั่วยางเย็บให้เขา เขาวางไว้บนริมฝีปากและจุมพิตลงไปสองที จากนั้นเก็บกลับเข้าวงแขนคล้ายสมบัติล้ำค่าก็มิปาน ทิ้งตัวลงนอนหลับไปชวีเฟิงบีบจมูกของตน จากนั้นนอนหลับไปท่ามกลางความอึดอัดท่ามกลางความมืด คนชุดดำหนึ่งกลุ่มลอบเข้าใกล้ค่ายใหญ่“คำสั่งของฮองเฮา จะต้องฆ่าชวีเฟิงไอ้คนทรยศคนนี้ให้ได้”ขณะเดียวกัน ระหว่างเร่งเดินทางมายังหนานเจียง กู้หว่านเยว่หยุดฝีเท้า มองทางอวิ๋นมู่อย่างกังวลแวบหนึ่ง“เจ้าไม่เป็นไรกระมัง จะหยุดพักผ่อนก่อนสักครู่หรือไม่?”เร่งเดินทางมาหลาย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1651
“แม่ทัพใหญ่เกา เรื่องคำสัญญาของต้าฉีย่อมไม่อาจบิดพลิ้วได้กระมัง?”มองบ้านเกิดที่เข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ ชวีเฟิงเลียริมฝีปาก เอ่ยถามอย่างไม่วางใจ“รีบร้อนอะไร หรือว่าราชสำนักยังจะหลอกเจ้าอีกกระนั้น? วางใจได้ ตราบใดเจ้าช่วยต้าฉีกำราบหนานเจียง ถึงตอนนั้นเผ่าของเจ้าย่อมได้รับการปฏิบัติอย่างดีเป็นพิเศษ”ภายในก้นบึ้งสายตาของเกาเจี้ยนเผยแววอึ้งงันเมื่อสิบวันก่อนคนถูกกักบริเวณที่เจดีย์หนิงกู่อย่างชวีเฟิงได้ยินว่าต้าฉีและหนานเจียงแตกหักกัน โวยวายจะขอเข้าพบซูจิ่งสิงให้ได้องครักษ์จันทราเอือมระอา จึงพาเขาออกจากเจดีย์หนิงกู่มายังเมืองหลวงชั่วขณะชวีเฟิงได้พบซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว่ ก็เผยท่าทีออกมาอย่างชัดเจนว่ายอมออกแรงเพื่อต้าฉี ขอเพียงต้าฉีปล่อยเขา ไม่ขังเขาไว้ที่เจดีย์หนิงกู่อีกคนผู้นี้ฉลาดมีไหวพริบยิ่งนัก ยังเสนออีกว่าหากเสร็จเรื่องแล้ว เขาอยากเป็นหัวหน้าตระกูลชวี เช่นนี้แล้ว ก็ไม่มีใครกล้าว่าเขาเรื่องสวามิภักดิ์ตาฉีอีกแม้ว่าพวกเขามีความมั่นใจว่าจะชนะ สามารถเอาชนะหนานเจียงได้ แต่มีคนนำทาง สามารถลดการบาดเจ็บล้มตายของทหารได้ ก็เป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่งดังนั้นหลังซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1650
บัดนี้เห็นอยู่ว่าหนานเจียงของเราแข็งแกร่งขึ้นทุกวัน เหตุใดยังต้องทนต่อไปอีกเล่า?”ฮองเฮามีความทะเยอทะยานอย่างยิ่ง นับตั้งแต่ขึ้นสู่ตำแหน่งก็มุ่งมั่นบริหารจัดการบ้านเมือง จัดตั้งกองกำลังลับขึ้นมาหนึ่งหน่วยโดยเฉพาะ เพื่อเพาะเลี้ยงแมลงพิษและหนอนกู่อย่างลับ ๆ ความคิดของนางแตกต่างจากผู้นำคนก่อน ๆ ที่หลีกเร้นจากโลกภายนอก นางอยากจะได้ดินแดนและความมั่งคั่งของต้าฉีมิฉะนั้น เพียงแค่เพราะเฟิ่งหมิงกวง เป็นไปไม่ได้ที่ฮองเฮาหนานเจียงจะทรงยินยอมให้ส่งกองทัพไปยังต้าฉี“ความคิดของฮองเฮาพวกกระหม่อมย่อมทราบดี เพียงแต่ซูจิ่งสิงผู้นี้ เดิมเป็นแม่ทัพไร้พ่าย กองกำลังใต้บังคับบัญชาก็มีพลังรบเหนือชั้น ได้ยินมาว่าพวกเขามีดินปืนใช้ด้วย หากต้องรบกันจริง ๆ พวกกระหม่อมเกรงว่าจะมิใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาพ่ะย่ะค่ะ”เหล่าผู้อาวุโสต่างมีสีหน้าวิตกกังวล“ก่อนหน้านี้ พวกเราได้ส่งกองกำลังไปหยั่งเชิงแล้ว ผลปรากฏว่าไม่เพียงแต่กองกำลังนั้นจะถูกทำลายสิ้นทั้งกองทัพ แต่ยังต้องสูญเสียทั้งองค์หญิงใหญ่และคุณชายชวีเฟิงไปด้วยเห็นได้ว่าซูจิ่งสิงนั้นมีกำลังและความสามารถจริง ๆ พวกเราต้องป้องกันไว้พ่ะย่ะค่ะ”ฮองเฮาแค่นเสียงเย็น
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1649
กู้หว่านเยว่พินิจมองบุตรชายอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นพยักหน้า “ข้าว่าเข้าท่า ให้ราชครูโจวมาสอนขั้นพื้นฐานให้เขา สอนเขาอ่านหนังสือ”อ่านหนังสือ?เสี่ยวจ้านจ้านทำหน้ายู่ จมูกและตาย่นเข้าหากันแล้วอยู่ดี ๆ เหตุใดจึงพูดเรื่องเรียนหนังสือขึ้นมา?เขาไม่อยากเรียนหนังสือ เขายังเป็นแค่เจ้าเด็กตัวน้อยอยู่เลย“มะ ไม่เรียน...”เสี่ยวจ้านจ้านโบกมือเล็ก ๆ เป็นเชิงปฏิเสธกู้หว่านเยว่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “จ้านจ้านเด็กดี ให้ราชครูโจวสอนเจ้าอ่านหนังสือนะ เขาเป็นถึงอาจารย์ของเสด็จปู่เชียวนะ ความรู้มากมายนัก”“มะ ไม่เรียน...ข้าจะกลับบ้าน!”เสี่ยวจ้านจ้านดิ้นขาไปมา คราวนี้แม้แต่ท่านแม่ก็ไม่ต้องการให้อุ้มแล้วเขาได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจเหตุใดคนเราต้องเรียนหนังสือกันนะ?ซูจิ่งสิงคว้าตัวบุตรชายมา สีหน้าเคร่งขรึม “อย่างไรก็ต้องเรียนหนังสือ ถึงเวลานั้น พ่อจะหาสหายร่วมศึกษามาให้เจ้าสักสองสามคน ให้มาเรียนหนังสือกับเจ้า”“อ๊ะ!”เสี่ยวจ้านจ้านหน้าเจื่อน สลดลงอย่างสิ้นเชิงเหตุใดเขาต้องปรากฏตัวด้วย เขาอยากจะหายตัวไปเหลือเกิน“ท่านพี่ ท่านคิดจะหาเด็กคนไหนมาเป็นสหายร่วมศึกษาให้ลูกเราบ้าง?” สองสามีภรรยาล
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1648
“เข้าใจแล้ว”กู้หว่านเยว่พยักหน้า“ตามต่อไปเถอะ หากมีความเคลื่อนไหวใด ๆ ค่อยกลับมารายงาน”“พ่ะย่ะค่ะ”องครักษ์จันทราออกไปแล้ว“น้องหญิง เจ้าสงสัยว่าฐานะของหญิงสาวผู้นี้ไม่ธรรมดาหรือ?”“ถูกต้อง ท่านยังจำตอนที่เราพบหญิงสาวผู้นี้ที่โรงเตี๊ยมได้หรือไม่ ตอนนั้นข้าเหลือบไปเห็นใบหน้าของนาง ดูไม่ค่อยเหมือนชาวต้าฉีเท่าไรนัก ยิ่งไปกว่านั้น ในสายตาของนางยังแฝงไปด้วยความสูงศักดิ์อยู่บ้าง ยิ่งดูไม่เหมือนสามัญชนทั่วไป”กู้หว่านเยว่สงสัยว่าหญิงสาวผู้นั้นมาจากต่างแคว้นทว่า นางสังเกตดูอย่างละเอียดแล้ว หญิงสาวผู้นั้นไม่มีวรยุทธ์“ท่านพี่ ความคิดของข้าคืออย่าเพิ่งจับนางกลับมา ให้คนคอยจับตาดูนางอย่างลับ ๆ หากมีความเคลื่อนไหวใด ๆ ค่อยจับนางกลับมาก็ยังไม่สาย ไม่แน่ว่าอาจสามารถล่อศัตรูออกมาด้วยก็ได้”ซูจิ่งสิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง“ตกลง เอาตามที่เจ้าว่า”ความคิดของเขาเหมือนกับกู้หว่านเยว่หากสตรีผู้นี้ไม่ใช่ชาวต้าฉี เช่นนั้นก็มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นไส้ศึกที่แคว้นอื่นส่งมาเก็บตัวนางไว้ ไม่แน่ว่าอาจจะล่อให้ไส้ศึกคนอื่นปรากฏตัวออกมาได้ระหว่างที่ทั้งสองคนคุยกัน อาหารมื้อหนึ่งก็ทานหมดพอดีก
