Mag-log inShare
บทที่ 822
Kaugnay na kabanata
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 823
กู้หว่านเยว่กล่าวว่า “ไหน ๆ เจ้ามาก็จากแดนไกลแล้ว หากไม่รังเกียจก็พักอยู่ในจวนกู้ชั่วคราวก่อนก็ได้ ระหว่างรอเข้ารับการประเมินจากสำนักศึกษาถงซัน”โจวเซิงรีบโบกมือปฏิเสธทันที “ไม่ต้องหรอก ๆ ข้ารู้ว่าคนอย่างข้ามักจะโชคร้ายเสมอ ดังนั้นข้าไม่ขออยู่ในจวนดีกว่า ก่อนมานี่ข้าได้เช่าบ้านที่ไกลจากตัวเมืองเอาไว้หลังหนึ่งแล้ว ถึงตอนนั้นค่อยพักอยู่ที่นั่นก็ได้”กู้หว่านเยว่เองก็ไม่ได้บีบบังคับ ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็โชคร้ายจริง ๆ“จริงสิ เมื่อครู่เจ้าบอกว่าโจวเซ่อเป็นพี่ชายของเจ้าใช่หรือไม่?”“ถูกต้อง” โจวเซิงพยักหน้าครั้นกู้หว่านเยว่เห็นเขาไม่พูดมากความ จึงรู้สึกผิดหากจะถามมากเกินไป ได้แต่เชิญทั้งสองคนดื่มชาหลังจากดื่มชาเสร็จแล้ว เฉินจื่อวั่งก็ลุกขึ้นและกล่าวว่า “พระชายา เราสองคนต้องเข้าไปคารวะอาจารย์ผู้มีพระคุณก่อน ขอตัว”“หงเจา เจ้าไปส่งพวกเขาเถอะ”หงเจ้าพยักหน้า หลังจากส่งพวกเขาเสร็จแล้วก็อดพูดแขวะไม่ได้ “ทั้งคู่เป็นบุตรชายที่เกิดจากบิดาคนเดียวกัน เหตุใดคุณชายโจวผู้นี้ถึงได้มีหน้าตาเฉลียวฉลาดกว่า วาจาไม่ธรรมดา แต่โจวเซ่อผู้นั้นกลับเป็นคนต่ำต้อยเสียได้”กู้หว่านเยว่พยักหน้า ใครว่าไม่ใช่ละ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 824
นางมองไปทางโจวเซ่อ “ท่าน?”โจวเซ่อหน้าแดงก่ำทันที และกล่าวด้วยสีหน้าเศร้าหมอง “ขอโทษนะ เสวี่ยเอ๋อร์ ข้าเป็นคนทำหมึกดำเปื้อนเอง”“เหตุใดท่านถึงทำเช่นนี้?” ซ่งเสวี่ยไม่อยากเชื่อ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความโกรธ“ข้าแค่อยากช่วยเจ้า อยากช่วยเจ้าเก็บของ แต่คาดไม่ถึงว่าข้าจะโง่เขลาทำของของเจ้าสกปรกจนได้”โจวเซ่อกล่าวทั้งน้ำตา ใบหน้าโศกเศร้า“เสวี่ยเอ๋อร์ ข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้ากลัวเจ้าโกรธ จึงไม่กล้าบอกเจ้า ข้าเขียนแบบเขียนตัวอักษรอีกใบขึ้นมาใหม่แล้ว เจ้าดูสิว่าใช้ได้หรือไม่?”ซ่งเสวี่ยพูดไม่ออกแบบเขียนแผ่นนี้ไม่มีประโยชน์ แต่ครั้นเห็นดวงตาแดงก่ำของโจวเซ่อ นางก็ทนตำหนิไม่ได้ อีกอย่างอีกฝ่ายก็หวังดี“ช่างเถอะ ๆ ต่อไปท่านห้ามเข้าไปในห้องตำราของข้าอีก”“หว่านเยว่ ต้องขอโทษด้วย ข้าจะไปเขียนใหม่ให้เจ้าหนึ่งชุด“ไม่เป็นไร เช่นนั้นข้าค่อยมาใหม่พรุ่งนี้”กู้หว่านเยว่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ก่อนจากไป โจวเซ่อมองนางด้วยความลำพองใจ ทำให้ชิงเหลียนโกรธจนหน้าซีดเผือด“เขา...”“หุบปาก กลับกันเถอะ”เห็นได้ชัดว่าพี่หญิงซ่งเป็นคนใจอ่อน เวลานี้หากโวยวายขึ้นมาอีก คนที่อับอายคงจะเป็นพี่หญิงซ่ง ส่วนโจวเซ่อนั้นไ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 825
“ซุนมู่เจี้ยงเจ้าทำได้ดีมาก แม่พิมพ์ที่เหลืออีกสามหมื่นตัวอักษร ไว้ข้าค่อยข้าทำมาให้เจ้า”กู้หว่านเยว่มองสินค้าตัวอย่างด้วยความดีใจ“เจ้าคิดมาเลยว่าอักษรหนึ่งตัวราคาเท่าไหร่”“ตัวละห้าสิบตำลึงเงิน”ซุนมู่เจี้ยงคิดไม่ถึงว่ากู้หว่านเยว่จะชอบเพียงนี้ อย่างนี้เจ้าหนี้ก็จะใจเย็นลงบ้างแล้วตัวอักษรสามหมื่นตัว เท่ากับหนึ่งร้อยห้าสิบตำลึงเงินสำหรับกู้หว่านเยว่แล้วเป็นแค่เงินก้อนเล็ก ๆ นางพยักหน้า “อีกสองวันข้าจะให้คนนำแม่พิมพ์มาให้เจ้า”ซุนมู่เจี้ยงพยักหน้า และหลบเลี่ยงสายตา“ข้าขอร้องเจ้าอย่างหนึ่งได้หรือไม่”เขามองออกว่าสถานะของกู้หว่านเยว่และคนอื่นไม่ธรรมดา หากพูดไปเกรงว่าจะเป็นการล่วงเกินพวกเขา“ช่วยจ่ายเงินค่ามัดจำให้ข้าสักก้อนก่อนได้หรือไม่? ต่อไปก็ค่อยจ่ายเป็นเงินเดือนเดือนละครั้งให้ข้า”เขาขัดสนเงินจริง ๆ “ซุนมู่เจี้ยง เจ้าคงไม่ได้ไปบ่นหรอกนะ?”กู้หว่านเยว่จำได้ว่าเห็นคนจากบ่อนพนันมาเยือนหน้าประตูบ้านของพวกเขาในวันนั้น หากเป็นเช่นนี้จริง ๆ การแกะสลักนี้ต้องคิดทบทวนเสียใหม่“ไม่ใช่ท่านพ่อของข้า แต่เป็นสามีของข้า”เสี่ยวชิวกัดริมฝีปาก สีหน้าลำบากใจ “เขาติดหนี้บ่อนจำนวนห
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 826
แม่นมฉินแสดงสีหน้าเจ็บปวดใจ ซ่งเสวี่ยรู้สึกขมขื่น นางก็รู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปแล้วมักจะรู้สึกว่าตัวเองไม่มีความสุขเหมือนเมื่อก่อน และยังคิดว่าตัวเองเป็นคนไร้เหตุผลอีกช่วงเวลาที่อยู่กับโจวเซ่อ นางก็บอกไม่ถูกว่าตรงไหนที่ผิดปกติ แต่กลับรู้สึกไม่สบายใจไปเสียทุกอย่างแต่ทุกครั้งที่นางมีความคิดเช่นนี้ พอหันไปมองใบหน้าที่ซื่อสัตย์และจริงใจ พร้อมกับปรากฏคำว่าข้าทำเพื่อเจ้าของโจวเซ่อ นางก็รู้สึกว่าตนคิดมากไปเองนางถึงขั้นเริ่มสงสัยว่า หรือเป็นเพราะหลังจากที่ตัวเองสูญเสียสามีไป นิสัยก็เลยเปลี่ยน กลายเป็นคนขี้ระแวงเสียแล้ว“แม่นม ข้ารู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน”ซ่งเสวี่ยยกมือขึ้นปิดหน้าของตัวเองแม่นมฉินถอนหายใจ บางคำคนอื่นอาจไม่กล้าพูด แต่นางจำเป็นต้องพูด“ฮูหยินน้อยลองคิดดูเองนะเจ้าคะ โจวเซ่อคนนี้เหมาะสมกับท่านจริงหรือ บ่าวจะไม่พูดอะไรมาก ตอนที่คุณชายยังอยู่ ฮูหยินน้อยเคยรู้สึกแย่แบบนี้หรือไม่”ตอนที่สามีผู้ล่วงลับยังอยู่?แน่นอนว่าไม่มีสามีผู้ล่วงลับดีกับนางมากแม้กระทั่งวันที่นางขมวดคิ้วก็ยังน้อยมากซ่งเสวี่ยส่ายหัว แม่นมฉินเตือน “ถูกต้องแล้ว คนที่จริงใจกับท่านจริง ๆ จะไม่ทำให้ท่า
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 827
เมื่อเห็นกระดาษใยป่านมากมายขนาดนี้ กู้หว่านเยว่ถึงกับตกตะลึง ต่อมาก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจ“ท่านดูสิว่ากระดาษใยป่านนี้ ดีกว่าที่ทางการแจกเสียอีก หลังจากที่ข้าได้สูตรการผลิตมา ข้าก็ได้ปรับปรุงร่วมกับคนงานอีกหลายคน จนในที่สุดก็ได้แบบนี้ ท่านลองดูผ่าน ๆ ตาก่อน ถ้ารู้สึกว่าใช้ได้ ข้าก็จะไม่แก้ไขแล้ว เริ่มผลิตจำนวนมากเลย”อวิ๋นมู่ยื่นกระดาษใยป่านให้กู้หว่านเยว่ กู้หว่านเยว่รับไปส่องกับแสงแดดดู แล้วลองใช้พู่กันเขียน จากนั้นก็ยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น“ดีมาก เยี่ยมมาก ผลิตตามแบบนี้แหละ”“ได้”อวิ๋นมู่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก โชคดีที่ในที่สุดเขาก็สามารถคิดค้นวิธีการทำกระดาษออกมาได้ ไม่ทำให้กู้หว่านเยว่ผิดหวัง“ต่อไปก็เริ่มทดลองทำกระดาษซวน* ความยากจะสูงกว่ากระดาษใยป่านเล็กน้อย”แต่ว่า มีประสบการณ์จากการทำกระดาษใยป่านแล้ว กระดาษซวนก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรกู้หว่านเยว่เห็นขอบตาของเขาแดงก่ำ จึงอดไม่ได้ที่จะกล่าวเตือน “เจ้าอย่ามัวแต่ฝืนไปเรื่อย ๆ แบบนี้ ต้องพักผ่อนบ้าง”แม้ว่านางจะอยากให้โรงงานกระดาษสร้างเสร็จโดยเร็ว แต่ก็ไม่สามารถกดขี่ข่มเหงลูกน้องได้ ยิ่งไปกว่านั้น ร่างกายของอวิ๋นมู่ก็ไม่ค่อยแข็งแรงอยู่แล
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 828
ในใจของกู้หว่านเยว่รู้สึกสะใจมาก อยากจะเห็นสภาพอันน่าเวทนาตอนนั้นจริง ๆ น่าเสียดายที่ไม่ได้เห็นกับตาเหลือบไปเห็นรอยยิ้มของซูจิ่งสิง เรื่องนี้คงไม่ใช่ฝีมือของเขาหรอกนะ?ซูจื่อชิงบรรยายได้อย่างเห็นภาพ “กลิ่นนั้น ช่างเย้ายวนเสียจริง สามวันต่อมาไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เขาเลย”โจวเซ่อในตอนนี้ รู้สึกสิ้นหวังมากจริง ๆ เขาเองก็คิดไม่ถึงเลยว่าแค่จะออกไปซื้อของกิน จะซวยได้ขนาดนี้ โดนรถขนถ่ายสิ่งปฏิกูลชนเข้าเสียได้แถมมูลสัตว์บนรถขนถ่ายสิ่งปฏิกูลนั่น ยังสาดลงมาไม่ถูกที่ถูกทาง เทลงบนหัวเขาจนหมด ราดตั้งแต่หัวจรดเท้าระหว่างเดินทางกลับบ้านสกุลโจว ก็ต้องเผชิญกับสายตาแปลก ๆ และเสียงหัวเราะเยาะจากผู้คนบนถนน โจวเซ่ออยากจะตายเสียให้รู้แล้วรู้รอดพอกลับถึงบ้านสกุลโจว ก็เจอกับท่านพ่อท่านแม่โจว เห็นสีหน้าตกใจจนต้องหลบเลี่ยงของพวกท่าน โจวเซ่อยิ่งหน้าแดงก่ำ“จะ เจ้าไปทำอะไรมาถึงเป็นแบบนี้?”ฮูหยินผู้เฒ่าโจวบีบจมูก มองโจวเซ่อที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยอุจจาระ ก่อนหน้านี้ยังรู้สึกว่าเขาดีอยู่หรอก แต่ตอนนี้เห็นโจวเซ่อแล้วอยากจะอาเจียน“เจ้าออกไปให้ห่างจากพวกเราหน่อย”โจวเหล่าลากฮูหยินผู้เฒ่าโจวถอยมาข้างหลัง กล
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 829
ซ่งเสวี่ยก็ไม่รู้เช่นกัน“คุณชายโจวมักจะบอกว่าเขาไม่มีเพื่อน ตอนนี้ดูเหมือนว่า ถึงแม้จะไม่มีเพื่อน แต่ก็มีศัตรู” แม่นมฉินกล่าวเสริม“ฮูหยินน้อย ต่อไปนี้ท่านต้องระวังตัวให้มากขึ้นแล้ว”ซ่งเสวี่ยมองคราบสกปรกที่หยดลงบนพื้น จากนั้นก็พยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ พยายามกลั้นอาเจียน “รีบกวาดของสกปรกบนพื้นนี่ออกไป แล้วราดน้ำสะอาดสักสองสามรอบ จากนั้นก็ย้ายกระถางดอกไม้มาวางสักสองสามกระถางเพื่อดับกลิ่น”แม่นมฉินรีบไปเรียกคนมา “อมิตาภพุทธ ฮูหยินน้อยของพวกเราเป็นคนที่รักความสะอาดที่สุด คราวนี้คงแย่แน่ พวกเจ้ารีบทำความสะอาดจวนทั้งข้างในและข้างนอกสักหนึ่งรอบ”ตอนนี้ทุกคนก็รู้แล้วว่าโจวเซ่อโดนคนสาดอุจจาระใส่กลางถนนทางด้านนี้ หลังจากที่โจวเซ่อกลับมาถึงห้องของตัวเอง เขาก็ใช้น้ำสะอาดชำระล้างร่างกายตั้งแต่หัวจรดเท้าทั้งข้างในและข้างนอกหนึ่งรอบแต่กลิ่นเหม็นแบบนี้จะล้างออกง่าย ๆ ได้อย่างไร กลิ่นมันซึมเข้าไปในตัวเขาหมดแล้ว“บนตัวข้ายังมีกลิ่นอีกหรือไม่?”“ยังมีอีกนิดหน่อย...แหวะ”บ่าวชายที่เข้าไปดมกลิ่นอดไม่ได้ที่จะอาเจียนออกมา ทำให้โจวเซ่อคลั่ง เขารีบวิ่งไปที่บ่อน้ำแล้วตักน้ำสาดใส่ตัวเองหลังจากทำแบบน
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 830
ยังมีบางคนที่จำได้ว่าเขาคือคนที่ชนกับรถขนถ่ายสิ่งปฏิกูลบนถนนในวันนั้น พวกเขาต่างซุบซิบนินทาลับหลัง ทำให้โจวเหล่าหน้าเขียวด้วยความโกรธก่อนจะมาร่วมงานเลี้ยงวันนี้ เขาเคยแนะนำโจวเซ่อแล้วว่าอย่าเพิ่งมา รอให้เรื่องรถขนถ่ายสิ่งปฏิกูลเมื่อหลายวันก่อนสงบลงก่อน แล้วค่อยปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนแต่โจวเซ่อไม่ยอมฟัง คราวนี้เป็นอย่างไรเล่า พอปรากฏตัว ก็ถูกคนจำได้ทันทีโชคดีที่แขกที่มาร่วมงานเลี้ยงวันนี้ ล้วนเป็นผู้มีมารยาท จึงไม่มีใครชี้หน้าพูดต่อว่าเขา“เสวี่ยเอ๋อร์ พวกนางกำลังหัวเราะเยาะข้า” โจวเซ่อมองสายตาแปลก ๆ เหล่านั้น แล้วหันไปบ่นกับซ่งเสวี่ยด้วยความไม่พอใจซ่งเสวี่ยย่นจมูก แล้วเอ่ยขึ้นเบา ๆ “ท่านคิดมากไปแล้ว ทุกคนไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย”“ข้าได้ยินหมดแล้ว พวกเขาบอกว่าข้าถูกรถขนถ่ายสิ่งปฏิกูลชน...”“ท่านถูกรถขนถ่ายสิ่งปฏิกูลชนก็เป็นเรื่องจริงมิใช่หรือ พวกเขาก็ไม่ได้พูดผิด”ซ่งเสวี่ยเหลือบไปเห็นกู้หว่านเยว่กำลังอุ้มลูกน้อยออกมา จึงรีบสาวเท้าเดินตรงไปหากู้หว่านเยว่ทันที จนกระทั่งเดินมาไกลจากโจวเซ่อแล้วจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอกอากาศสดชื่นดีจริง“เสี่ยวจ้านจ้าน ให้ป้าอุ้มหน่อยได้หรือไม่?”
Pinakabagong kabanata
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1480
อีกอย่างพวกเขาหนีออกมาโดยไม่ได้นำเงินติดตัวมาด้วยสักแดงเดียวในขณะที่ทั้งสามคนกำลังโต้แย้งกันอยู่นั้น ทันใดนั้นก็มีเงาดำสองร่างกระโดดลงมาจากหลังคาเจี่ยฮูหยินและเจี่ยอวิ๋นเคยเจอกับโจรในเมืองเหยามาแล้ว จึงยังคงหวาดกลัว คิดว่าเป็นโจรกลุ่มนั้น จึงพากันตื่นตกใจในขณะที่กำลังจะตะโกนเสียงดังนั้น หลิ่วเพียวเพียวที่อยู่ถัดไปก็เห็นโฉมหน้าของกู้หว่านเยว่เสียงก่อน“ช้าก่อน อย่าเพิ่งส่งเสียงดัง นั้นคือลูกพี่ลูกน้องของข้าเอง!”นางรีบขวางสองคนนั้นไว้ จากนั้นก็เดินไปตรงหน้าของกู้หว่านเยว่“หว่านเยว่? ไม่เจอกันนานเลย”กู้หว่านเยว่คว้ามือของหลิ่วเพียวเพียวมาจับชีพจรให้นาง อื้อ ดีขึ้นมากแล้ว จังหวะการเต้นของชีพจรคงที่ ดูท่าทางเจี่ยอวิ๋นจะดูแลพี่หญิงคนนี้เป็นอย่างดี“เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ข้ายังคิดว่าข้าตาฝาดอยู่เลย”ครั้นได้ยินเสียงของกู้หว่านเยว่ หลิ่วเพียวเพียวก็เชื่อสนิทใจว่าคนที่อยู่ตรงหน้าคือน้องหญิงของนาง!ครั้นนึกย้อนกลับไปตอนที่อยู่บนเตียงในช่วงแรก หลิ่วเพียวเพียวและคนในตระกูลหลิ่วต่เคยให้สิ่งของกับกู้หว่านเยว่แต่นางมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?อีกทั้งยังกระโดดลงมาจากหลังคาด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1479
“อวิ๋นเอ๋อร์”เจี่ยฮูหยินเป็นคนขี้ขลาด ยามอยู่ต่อหน้าของฮูหยินผู้เฒ่าหลี่ที่มีอำนาจกลับพูดไม่ออกครั้นเห็นบุตรชายและลูกสะใภ้ ก็ราวกับเห็นเทพบุตรขี่ม้าขาวมาช่วย“พวกท่านสองคนทำอะไรกันขอรับ?”เจี่ยอวิ๋นเดินรุดขึ้นหน้า จากนั้นก็ลากคนรับใช้ของเจี่ยฮูหยินออกไป ก่อนจะจ้องมองคนตระกูลหลี่ด้วยสายตาโกรธเคือง “อวิ๋นเอ๋อร์ รังนกชิ้นนี้เป็นรังนกที่พี่หญิงของเจ้าให้ข้า ข้าเห็นว่าสุขภาพร่างกายของท่านพ่อในช่วงสองสามวันนี้ไม่ค่อยดีนัก จึงนำรังนกไปให้ในครัวตุ๋ยยาให้เขาดื่ม ปรากฏว่าท่านแม่เข้าใจผิดคิดว่าข้าขโมยรังนกชิ้นนี้มาจากนาง”เจี่ยฮูหยินพยายามรักษาศักดิ์ศรีของตัวเองทันทีที่เจี่ยอวิ๋นและหลิ่วเพียวเพียวได้ยินเช่นนี้ ก็นึกสงสัยว่ายังมีสิ่งใดที่พวกเขายังไม่รู้อีกหรือ?คนในตระกูลหลี่มองพวกเขาราวกับญาติยาจกที่มาพึ่งพาพวกเขา จึงมักจะพูดจาถากถางให้พวกเขาได้ยินอยู่บ่อย ๆ บัดนี้พวกเขาชักจะเหิมเกินเกินไป กล่าวหาว่าท่านแม่ของเขาเป็นหัวขโมย!เจี่ยฮูหยินรักหลิ่วเพียวเพียวมาก ออกโรงช่วยพูดแทนแม่สามีทันที“ป้าหลี่ รังนกของท่านหายไปใช่หรือไม่?”ฮูหยินผู้เฒ่าหลี่ชำเลืองมองหลิ่วเพียวเพียวแวบหนึ่ง ก่อนจ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1478
กู้หว่านเยว่หยิบเศษตำลึงเงินออกมาจากอกเสื้อและวางลงบนมือของเสี่ยวเอ้อร์“เก็บไว้กินเหล้านะ ลำบากเจ้าแล้วล่ะ กลับไปก่อนเถอะ ต่อไปข้าไม่จำเป็นต้องใช้เจ้าแล้ว”“ขอบคุณฮูหยินขอรับ”เสี่ยวเอ้อร์เป็นเด็กที่ฉลาดมาก เขารับตำลึงเงินและรีบจากไปทันทีจนกระทั่งแผ่นหลังของเสี่ยวเอ้อร์หายลับไปจากถนน กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงก็ลอยตัวเข้าไปในจวนหลี่“ระบบ ช่วยข้าล็อกตำแหน่งที่อยู่ของพี่หญิงหน่อยสิ”กู้หว่านเยว่เคยเจอกับหลิ่วเพียวเพียวแล้ว ดังนั้นระบบจึงสามารถหาตำแหน่งของนางภายในขอบเขตขนาดเล็กได้“นายหญิง คุณหนูหลิ่วอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้”ภายในจวนทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของจวนหลี่ในเวลานี้ เจียอวิ๋นกำลังประคองหลิ่วเพียวเพียวนั่งลง“ไม่รู้ว่าท่านตา ท่านยาย ท่านพ่อ ท่านแม่และน้องชายของข้าจะเป็นอย่างไรบ้าง จากข่าวของเมืองฉูโจว ได้ยินมาว่าอุตสาหกรรมทั้งหมดของตระกูลพวกเขาล้มละลาย ตระกูลหลิ่วเองก็หายตัวไปอย่างไร้วี่แวว”หลิ่วเพียวเพียวเช็ดน้ำตา สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวลเจี่ยอวิ๋นเห็นภรรยาเป็นกังวลเช่นนี้ ก็ทอดถอนใจเขาไร้อำนาจ ทำได้เพียงแค่ให้คำแนะนำเท่านั้น “เจ้าอย่าเพิ่งกังวลเกินไป วางใจเถอะ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1477
ทิวทัศน์จากกำแพงเมืองช่างงดงามยิ่งนัก หากศัตรูคิดจะลอบโจมตี ทหารที่เฝ้าประจำการอยู่บนกำแพงจะเห็นเป็นคนแรกกองทัพที่อยู่ด้านล่างไม่สามารถเล็ดลอดสายตาของทหารเหล่านี้ไปได้“มิน่าล่ะหนานหยางอ๋องถึงได้เป็นกังวลยิ่งนัก”กู้หว่านเยว่หันไปมองซูจิ่งสิง “เราไปตามหาพี่หญิงของข้าก่อนหรือจะไปตามหาหลิวชวี่ก่อนดีเจ้าคะ?”นางรู้ว่าเหตุผลหลักที่ซูจิ่งสิงมายังเมืองจางโจวก็เพื่อตามหาสหายเก่า คาดว่าคงอยากเจอกับอีกฝ่ายสักครั้ง แล้วดูว่าแม่ทัพหลิวผู้นี้จะมีท่าทีอย่างไรหากสามารถหลีกเลี่ยงการเกิดสงครามได้ ก็คงจะดียิ่งนักสามารถแก้ไขปัญหาโดยปราศจากการนองเลือดได้ ราษฎรในเมืองจางโจก็จะได้รับความลำบากจากสงครามน้อยลง“ไปตามหาพี่หญิงของเจ้าก่อนเถิด”ซูจิ่งสิงกล่าวเพียงประโยคเดียวเขาไม่ได้รีบออกตามหาหลิวชวี่ขนาดนั้น ไปตามหาหลิ่วเพียวเพียวก่อน กู้หว่านเยว่จะได้วางใจ“ก็ดี เช่นนั้นก็ออกตามหาพี่หญิงของข้าก่อน”“ไปกันเถอะ เราเข้าเมืองก่อนแล้วค่อยว่ากัน”ซูจิ่งสิงกระซิบข้างหูของกู้หว่านเยว่เบา ๆ เพียงพริบตาเดียวก็พบว่าทั้งสองคนได้เข้ามาอยู่ในเมืองเรียบร้อยแล้ว เวลานี้ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาบนถนนมีจำนวนน้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1476
กู้หวย่านเยว่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หลิ่วเพียวเพียวกำลังตั้งครรภ์ คนในตระกูลเจี่ยจะต้องไม่ปล่อยนางไปง่าย ๆ จะต้องพานางไปด้วยอย่างแน่นอนอีกอย่างในตอนที่นางสอบถามพวกโจร นางไม่เคยได้ยินเรื่องที่หัวหน้าตระกูลถูกฆ่าตายอยู่ในจวนเจี่ยจากปากของพวกเขาเลย“ท่านพี่ ข้าอยากสำรวจเมืองจางโจวในเวลากลางคืน”หลังจากที่ลงหลักปักฐานแล้ว กู้หว่านเยว่ก็หันไปปรึกษากับซูจิ่งสิงในเมื่อมีเบาะแสของหลิ่วเพียวเพียวแล้ว นางจึงตัดสินใจว่าจะไปดูด้วยของตัวเอง ถึงอย่างไรพี่หญิงก็กำลังตั้งครรภ์อยู่ ซึ่งเป็นช่วงที่อันตรายมากหากเกิดความผิดพลาดขึ้นมา คงไม่ใช่เรื่องตลก นางจะต้องมั่นใจที่อยู่ของอีกฝ่าย ถึงจะกล้าวางใจหากได้กลับไป ก็ไม่ถึงกับพูดไม่ออกต่อหน้าท่านลุงและท่านป้า“ข้าจะไปกับเจ้า” ซูจิ่งสิงเข้าใจความหมายของกู้หว่านเยว่ แต่เขาไม่วางใจให้กู้หว่านเยว่ไปเพียงลำพัง ไม่ว่าอย่างไรเขาจะตามนางไปด้วย“เจ้ายังต้องอยู่ในค่าย หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาจะได้รับมือได้ทันท่วงที”กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า นางกลัวว่าท่านแม่ทัพจางโจวจะจู่โจมในเวลากลางคืนโดยไม่ทันตั้งตัว หากซูจิ่งสิงไม่อยู่ที่นี่ สถานการณ์อาจจะเลวร้ายกว่านี้ก
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1475
“ไม่ได้” เฉิงฮูหยินกอดร่างอวบอ้วนของเฉิงซินไว้ในอ้อมกอด “นี่คือบุตรชายเพียงคนเดียวของเรานะ ท่านส่งเขาออกบวชเช่นนี้ ท่านจะฆ่าข้าด้วยใช่หรือไม่เจ้าคะ?”นางเช็ดน้ำตาด้วยความเสียใจ“หากหวนเอ๋อร์ยังมีชีวิติอยาละก็ ต่อให้ท่านเฆี่ยนเขาจนตาย ข้าก็จะไม่ขวางท่าน แต่นี่หวนเอ๋อร์ก็ตายไปแล้ว ข้ามีบุตรชายเพียงคนเดียว ท่านจะไม่เห็นแก่หน้าของข้าบ้างอย่างนั้นหรือ?”ครั้นเฉิงทั่วนึกถึงบุตรชายคนโตที่มีความเชี่ยวชาญด้านบทกวีและมีทักษะการต่อสู้ก็อดเศร้าใจขึ้นมาไม่ได้ ที่แท้เหนือกว่าเฉิงซินขึ้นไปก็ยังมีพี่ชายอีกหนึ่งคนที่มีความเฉลียวฉลาดยิ่งกว่านี่เองเพียงเพราะเป็นบุตรชายคนโต เฉิงฮูหยินจึงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เขา เข้มงวดด้านกฎระเบียบปรากฏว่ากลับเข้มงวดมากเกินไป จนทำให้บุตรชายผู้นี้ต้องตายในที่สุด“หลังจากนั้นเป็นต้นมา ท่านแม่ของข้าก็มักจะหวาดกลัวอยู่เสมอ”เฉิงเหลียนชำเลืองมองกู้หว่านเยว่แล้วกล่าวอย่างทอดถอนใจ“กลัวว่าข้าจะเจริญรอยตามพี่ใหญ่ จึงไม่กล้าอบรมสั่งสอนพี่รอง ตราบใดที่ไม่ใช่เรื่องฆ่าคนและวางเพลิง นางก็มักจะตามใจเขาอยู่เสมอ”กู้หว่านเยว่ประหลาดใจมาก ยังใช้เหตุผลนี้กันอยู่อีกหร
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1474
“เพียงแต่เราต้องตกลงกันให้ชัดเจนก่อน ท่านตามข้าได้ แต่ท่านห้ามเข้าเมืองหลวงพร้อมกับข้า เมื่อเข้าเขตเมืองหลวง ข้าจะให้ท่านไปพักในโรงเตี๊ยมที่ปลอดภัย ถึงยามนั้นข้าจะเข้าไปเพียงลำพัง หากข้ากลับออกมาอย่างปลอดภัย ข้าค่อยพาท่านกลับเจดีย์หนิงกู่ เพื่อกราบขอโทษท่านอ๋องและพระชายา แต่หากข้าไม่กลับออกมา คนของข้าจะคุ้มกันท่านกลับบ้านอย่างปลอดภัย”มู่หรงฉางเล่อหลุดหัวเราะออกมา“เหอะ ๆ พูดไม่เป็นมงคลเอาเสียเลย หมายความว่าอย่างไรไม่กลับออกมา? ไม่ว่าอย่างไรท่านต้องกลับออกมาเจ้าค่ะ”อวิ๋นมู่มองนางด้วยสีหน้าจริงจัง ครั้งนี้เจ้าจะไม่ให้นางบิดพลิ้วง่าย ๆ อีก“ได้โปรดท่านหญิงจงรับปากข้า มิเช่นนั้นข้าจะเลี้ยวหัวกลับเดี๋ยวนี้ พาท่านกลับไปส่งเมืองซุ่ยโจว”มู่หรงฉางเล่อถอนหายใจ“ก็ได้ ๆ ข้ารับปากท่าน”ตอนนี้นางยอมรับปากส่งเดชไปก่อน แต่เมื่อถึงที่หมายแล้วจะทำอย่างไรนั้นก็ค่อยว่ากันกู้หว่านเยว่เดาออกว่าเรื่องของแม่นางตั่วไม่มีทางจบในเร็ว ๆ นี้อย่างแน่นอน เป็นอย่างที่คาดคิดไว้ในเช้าวันต่อมาก็เกิดเรื่องขึ้น หลังจากที่เฉิงฮูหยินตื่นนอน ก็ส่งตัวแม่นางตั่วออกไปและโน้มน้าวไม่ให้เฉิงซินบอกเขาเดิมทีเ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1473
เสียงนี้เป็นเสียงของผู้หญิงอย่างชัดเจน อวิ๋นมู่รู้สึกถึงบางอย่างไม่ชอบมาพากล จึงรีบเปิดม่านและชะโงกหน้าออกไปดู“ท่าน...”คนของอวิ๋นมู่โง่เขลาไปชั่วขณะในตอนที่เขาโผล่หน้าออกมานั้น ก็เจอกับใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มหวานของคนผู้นั้นพอดีเจ้าของรอยยิ้มผู้นี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นมู่หรงฉางเล่อนั้นเอง“ท่านหญิง ท่านมาที่นี่ได้อย่างไร?”อวิ๋นมู่รีบมองไปรอบ ๆ หน้าผากเริ่มมีเม็ดเหงื่อผุดพราย คิดว่าตัวเองกำลังฝันอยู่กระทั่งเห็นว่าบนทางหลวงที่ค่อนข้างคับแคบแห่งนี้มีเพียงรถม้าที่กำลังเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ เพียงคันเดียวแต่มู่หรงฉางเล่อนั่งอยู่บนที่นั่งที่ประกอบด้วยไม้บริเวณด้านหน้าของรถม้า มือข้างหนึ่งจับเชือกบังเหียน แต่งกายเป็นคนขับรถม้าแล้วอวิ๋นมู่จะรู้ได้อย่างไร ว่าสตรีผู้นี้แต่งกายเป็นคนบังคับม้า และแอบขึ้นมาบนรถม้าของเขา ออกเดินทางไปเมืองซุ่ยโจวกับเขามาไกลถึงเพียงนี้!“คุณชายอวิ๋น ทำไมพอเจอข้าแล้วถึงนิ่งงันไปเช่นนั้นล่ะเจ้าคะ?”มู่หรงฉางเล่อเอียงคอคลี่ยิ้มนัยน์ตาของนางฉายแววเฉลียวฉลาดที่ชวนหลงใหลออกมา จากนั้นก็โยนเชือกบังเหียนไปให้กับคนบังคับม้าที่อยู่ข้างกาย จากนั้นก็
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1472
นางออกคำสั่งเป็นปกติ ซูจิ่งสิงที่อยู่ข้างกายทำได้แต่เพียงฟังอย่างเงียบ ๆ ไม่คิดจะออกความคิดเห็นแต่อย่างใดเฉิงเหลียนรู้ว่านางเชื่อถือได้ “ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ”ตอนจากไป นางย่างก้าวราวกับเหาะออกไปเลยทีเดียว“พระชายาช่างใจดียิ่งนัก” ชิงเหลียนอดทอดถอนใจไม่ได้แน่นอนว่าครั้นแม่นางเฉิงเหลียนได้รับความไม่ยุติธรรมจากตระกูลเฉิง นางจึงอยากพาอีกฝ่ายไปด้วย“นางสมควรได้รับ”กู้หว่านเยว่เห็นฝีมือและประสบการณ์ด้านการนำทัพของเฉิงเหลียนแล้ว นับว่าเป็นพรสวรรค์ที่หาได้ยากยิ่งเพียงแต่น่าเสียดายที่นางเป็นสตรี จึงได้รับข้อจำกัดทุกด้านแต่หากนางได้อยู่ที่นี่ ก็ไม่ต้องกังวลมากนักนางให้โอกาสเฉิงเหลียนได้แสดงความสามารถของตัวเองอย่างอิสระ“ท่านพี่ เรากลับกันเถอะ”หลังจากเสียเวลามาตลอดครึ่งเช้า ก็ถึงเวลาที่ต้องกลับไปกินมื้อเที่ยงแล้วกู้หว่านเยว่จูงมือของซูจิ่งสิงกลับมาถึงจวน กระทั่งเห็นสาวใช้วิ่งออกมาอย่างกระวนกระวายใจ“ท่านอ๋อง พระชายา แย่แล้ว ท่านหญิงฉางเล่อหายตัวไปแล้วเจ้าค่ะ”นี่คือสาวใช้ของมู่หรงฉางเล่อ ชื่อว่ากู๋อวี่กู๋อวี่ถือจดหมายฉบับหนึ่ง ด้วยท่าทางเหมือนจะร้องไห้“ข้าน้อยไป
