บทที่ 282

“เจ้ากล้านัก เจ้าเชื่อหรือไม่ว่าสกุลกงซุนฆ่าเจ้าได้!”

กู้หว่านเยว่แกว่งเข็มในมือเล่น “ท่านก็ลองดู”

กงซุนจ่างเย่ตกใจจนต้องหดคอไปด้านหลัง

“ช้าก่อน ข้ายอมไปส่งให้เจ้าก็น่าจะพอใจแล้วใช่ไหม อย่าเล่นอะไรพิเรนทร์เชียวนะ!”

เขาพอคาดเดาถึงความโหดร้ายของกู้หว่านเยว่ได้ กงซุนจ่างเย่จึงไม่กล้าเล่นกับไฟ รีบเรียกหมิงจูขึ้นรถม้า กู้หว่านเยว่เอื้อมมือออกไปคว้าตัวหมิงจูไว้

“แม่นางหมิง มีเพียงต้องรอดชีวิต ถึงจะมีความหวังในการแก้แค้นได้”

หมิงจูพยักหน้า “ขอบคุณเจ้าค่ะ ข้าจะรอดกลับมาเพื่อท่านพ่อและท่านแม่”

กล่าวจบก็หมุนตัวไปคารวะกงซุนจ่างเย่ “รบกวนคุณชายกงซุนแล้วเจ้าค่ะ ถึงเมืองเหยียนสุ่ยแล้วข้าจะตอบแทนท่านอย่างดี”

“ไม่รบกวน”

หมิงจู่ไม่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างกงซุนจ่างเย่และมู่หรงอวี้

กงซุนจ่างเย่หมุนตัวอย่างไม่ใส่ใจ หากแม่นางผู้นี้รู้ว่าเขาเข้าไปรายงานเรื่องของสกุลฮั่วพร้อมกับท่านอ๋องเมื่อวานนี้ จะยังตอบแทนเขาอีกไหม?

ทำอย่างไรดีจู่ ๆ ก็รู้สึกผิดเสียอย่างนั้น

เพื่อป้องกันไม่ให้มู่หรงอวี้ไล่ตามมาทัน กู้หว่านเยว่จึงเร่งรัดให้พวกเขาออกเดินทาง

ทันทีที่พวกเขาจากไป มู่หรงอวี้ก็พาทหารไล่ตามมาอย่างที่คิ