LOGINShare
บทที่ 89
Related chapters
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 90
เจ๋ออ๋องตวาดลั่น "ไม่จำเป็น" ต่อให้เขาต้องเร่ร่อนริมถนน ก็ไม่ต้องการห้องหับที่เจียดจากนางหรอก"ท่านลุง มอบโฉนดที่ดินให้แก่นาง""เอ่อ... ท่านอ๋อง... ให้จริงหรือ?"ท่านลุงหวังเสียงสั่น นั่นเป็นบ้านหลังเดียวของพวกเขา หากต้องมอบให้นางอีกคนสิ้นเนื้อประดาตัวแล้วจริงๆ"ให้ไป" เจ๋ออ๋องเอ่ยเสียงขุ่น ไม่สนใจว่าฮ่องเต้แคว้นเย่และเหล่าทูตยังอยู่ เดินจ้ำออกไปจากงานประลองศิลปะ หลงเหลือไว้เพียงแผ่นหลังอันเปล่าเปลี่ยวทุกคนมองเจ๋ออ๋องอย่างเห็นใจเจ๋ออ๋องชาติกำเนิดสูงส่ง มีทั้งฝีมือและความสามารถ หน้าตาหล่อเหลา คือองค์ชายขี่ม้าขาวของหญิงสาวแคว้นเย่ทว่างานประลองศิลปะครั้งนี่ นอกจากเจ๋ออ๋องจะพ่ายแพ้จนหมดตัวแล้ว ชื่อเสียงยังบ่นปี้อีกต่างหาก เรียกได้ว่าตกจกสวรรค์ตรงดิ่งสู่นรกมิปานฮ่องเต้แคว้นเย่หมดอารมณ์ จนถึงตอนนี้เขารู้ซึ้งแล้วว่าถ่มน้ำลายรดฟ้าเป็นอย่างไรเสี่ยวหลี่จื่อเอ่ยสุมไฟ "ฝ่าบาท ใครต่างก็รู้ดีว่า คุณหนูสามจวนอัครเสนาบดีไม่รู้หนังสือ แต่เหตุใดจู่ๆ ถึงได้เก่งกาจเพียงนี้? ข้าทาสว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล""เอ่อ... หมายความว่าอย่างไร?" ความหวังอันมืดมนฮ่องเต้แคว้นเย่พลันสว่างรำไรขึ้นมา"กล
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 91
"คุณหนูกู้กล้าลองหัวข้อดอกเหมยอีกสักสามบทไหม?""ฟังให้ดีมิต้องกลัว เหมยขาวบานบนยอดกิ่งหยง ขึ้นสะพานข้ามห้วยกลับบ้าน มิรู้ดอกไม้บานก่อนหน้า หรือว่าฝ่าลมหนาวรอดชีวิต""ดอกเหมยแลหิมะแข่งรับวสันต์ กวีลังเลจรดหมึก นึกตำหนิฝ่ายใด ดอกเหมยแพ้แก่หิมะขาว หยาดน้ำฟ้าพ่ายแก่สุคนธา""แว่วดอกเหมยบานรับลมวสันต์ ครั้นขุนเขารอบทิศนั้นยังโพลนขาว ต้องมีทรัพย์นับคณาเท่าใดหนอ จึงบันดาลให้เหมยบานตลอดไป"ทั้งงานเงียบสงัด ทุกคนอ้าปากค้างกู้ชูหน่วนกลายเป็นจุดสนใจของดวงตาทุกคู่ นางเองก็ยินดีให้ทุกคนได้มอง มุมปากยกยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างห้ามไม่อยู่แต่งกลอนเธอแต่งไม่เป็นหรอก แต่อย่างน้อยก็ท่องกลอนได้ไหมล่ะ?อย่าว่าแต่สามบทเลย สามสิบบท เธอก็เชื่อว่าเอาอยู่แม้ฮ่องเต้น้อยอยากจะเก็บฮุบสมบัติล้ำค่านั้นไว้มากเพียงใด ก็คงไม่มีหวังแล้ว"กงกง ไม่รู้ว่ากลอนสามบทนี้ของข้าเป็นอย่างไรบ้าง? พอใช้ได้หรือไม่?"แม้เสี่ยวหลี่จื่อจะอยากกลั่นแกล้งนางเพียงใด แต่ไม่พูดไม่ออกแล้วผู้ชมที่เพิ่งได้สติกลับมา พากันยกนิ้วให้ แต่ละคนเอ่ยชมไม่หยุดปาก"แม่เจ้า คุณหนูสามตระกูลกู้คือเซียนกวีกลับมาเกิด ไม่สิ นางเก่งยิ่งกว่าเซียนกวี คุณหน
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 92
เยี่ยเฟิงครุ่นคิด ผ่านไปครู่ใหญ่ก็ยังไม่ได้คำตอบทุกคนอดสงสัยไม่ได้คนมากมายคิดหาวิธีแทบตายเพื่อเข้าเรียนในสำนักบัณฑิตหลวง ฝ่าบาทแหกให้บัณฑิตยากจนอย่างเขาเข้าเรียน เขายังลังเลอะไรอยู่?หรือเขาไม่รู้ว่าคนที่สำเร็จจากสำนักบัณฑิตหลวงนั้นเป็นขุนนางใหญ่โตในราชสำนักขณะที่ทุกคนคิดว่าเขาจะปฏิเสธ เยี่ยเฟิงถึงได้ตอบเสียงเรียบ "ยินดี"เฮ้ย...พูดแค่ว่ายินดีอย่างนั้นหรือไม่มีแม้แต่ความดีอกดีใจเลยหรือ?ผู้ชมถกเถียงกันอย่างอดไม่ได้ บัณฑิตยากจนก็คือบัณฑิตยากจนอยู่วันยังค่ำ เกรงว่าจะไม่รู้จักแม้กระทั่งสำนักบัณฑิตหลวงกู้ชูหน่วนสะกิดศอกเขาพลางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม "จากนี้เราก็เป็นเพื่อนร่วมสำนักกันแล้ว เรียกข้าว่าศิษย์พี่สิ แล้วข้าจะปกป้องเจ้าเอง"เยี่ยเฟิงเหลือบมองนางอย่างเรียบเฉย ไม่เอ่ยคำใดแต่เดินเข้าไปรับรางวัลจากฮ่องเต้แคว้นเย่กู้ชูหน่วนลูบจมูกนี่เธอ...ถูกเมินอย่างนั้นหรือ?การประลองศิลปะปิดฉากลง กู้ชูหน่วนเป็นผู้ชนะที่ยิ่งใหญ่ณ ห้องเรียนหนึ่งในสำนักบัณฑิตหลวงกู้ชูหน่วนและเซียวอวี่เชียนมองกระดิ่งภินวิญญาณในกล่องไม้แล้วมองหน้ากันเจ้ากระดิ่งภินวิญญาณนี่สีดำ ไม่ต่างจากกระดิ่งทั่วไป
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 93
"เจ้าช่างเป็นหญิงที่ความคิดแตกต่างจริงๆ เกี้ยวอี้เฉินเฟยเสร็จแล้วก็จะไปหาชายงามที่หอเริงรมย์อีก เจ้า..."เซียวอวี่เชียนยังพูดไม่ทันจบ กู้ชูหน่วนก็เพ่นหัวเขา เอ่ยเสียงขุ่น "เจ้าไม่พูด ข้าก็เกือบลืมไปแล้ว อี้เฉินเฟยบอกว่าจะเป็นเพื่อนเล่นข้าเจ็ดวันมิใช่หรือ? ไปไหนเสียแล้ว? ให้เขาไปที่หอเริงรมย์ด้วยกัน ดื่มกับพี่สาวสักจอก""เจ้ามันเกินเยียวยา"อี้เฉินเฟยเป็นคนเช่นไร มีหรือจะไปดื่มเหล้ารื่นเริงที่หอเริงรมย์กับนางพูดยังไม่ทันขาดคำ น้ำเสียงไพเราะประหนึ่งมาจากสรวงสวรรค์ก็ดังขึ้นจากด้านนอก "หากคุณหนูสามโปรดปรานเช่นนั้น อี้เฟยย่อมไปด้วยอยู่แล้ว"เซียวอวี่เชียนเปิดประตูห้อง ก็เห็นอี้เฉินเฟยยืนตระหง่าน เขาสวมชุดขาวปลิวไสว ราวกับเทวดาจากดวงจัทรามาสถิตใบหน้าของเขาประดับยิ้มบาง บวกกับดวงหน้าหล่อเหลาโดดเด่น แม้แต่ผู้ชายด้วยกันเองยังอดมองไม่ได้"อี้เฉินเฟย? เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร?""ข้าน้อยอี้แพ้เดิมพัน ในเมื่อลั่นวาจาแล้วว่าจะเที่ยวเล่นเป็นเพื่อนคุณหนูสามเจ็ดวัน จะคืนคำได้อย่างไรเล่า"เซียวอวี่เชียนกลอกตา"เจ้าเป็นถึงบัณฑิตคนสำคัญของสำนักขงจื่อ ไม่รู้หรือไรว่าชายหญิงนั้นต่างกัน? ออกมาหายัย
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 94
ทว่าคำพูดเหล่านั้น พวกนางจะกล้าเอ่ยต่อหน้าอัครเสนาบดีกู้ได้อย่างไร อี๋เหนียงห้าเอ่ยเสียงสะอื่น "นายท่าน ข้าเองเพิ่งมารู้เอาทีหลัง ที่แท้ท่านพ่อทิ้งเงินห้าแสนตำลึงไว้ให้พวกข้า นายท่านโปรดไตร่ตรองให้ถี่ถ้วน ต่อให้ข้าใจกล้าปานใดก็ไม่มีทางโกหกนายท่านเป็นแน่ ตอนข้ารู้ว่าท่านพ่อทิ้งเงินไว้ให้ห้าแสนตำลึง ข้าก็คิดว่าจะมอบให้นายท่าน แต่ใครจะไปรู้ว่าคุณหนูสามรู้ได้อย่างไรว่าหลันเอ๋อร์มีเงินในมือ ถึงได้หลอกเอาไปหมด""ท่านพ่อ ลูกผิดไปแล้ว ยกโทษให้ลูกได้หรือไม่"ฮูหยินใหญ่ยิ้มเย็น "พูดเสียสวยหรูเชียว เพิ่งรู้ทีหลังอย่างนั้นหรือ? หากไม่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น เกรงว่าวันหน้าก็คงไม่มีทางรู้? เหล่าจางตายไปแล้วตั้งกี่ปี เขากระเด้งขึ้นมาจากหลุมแล้วเอาเงินห้าแสนตำลึงให้เจ้าหรืออย่างไร"ได้ยินดังนั้นกู้ชูหลันจึงรีบอธิบาย "มิใช่เช่นนั้นเจ้าค่ะ คือว่า...""พัวะ..."อัครเสนาบดีกู้ตบหน้ากู้ชูหลันอย่างแรง ด้วยแรงมือนั้นทำเอากู้ชูหลันฟันหลุดไปหนึ่งซี่ต่อจากฝ่ามือของอัครเสนาบดีกู้ ก็มีเสียงผรุสวาทของเขาต่อ"พอได้แล้ว อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าหลายปีมานี้พวกเจ้าสองแม่ลูกทำอะไรลงไปบ้าง เรื่องบางเรื่องข้าเลือกจะหลั
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 95
"ฮะ? หรือว่าเขาคิดจะข้าเมียกับลูกสาวของตัวเอง?""แต่ก่อนที่อี๋เหนียงห้าเป็นคนโปรด ก็เพราะนางหน้าตาเหมือนคนรักเก่าของอัครเสนาบดีกู้ที่ตายจากไปแล้ว เพราะอย่างนั้นอัครเสนาบดีกู้ถึงได้ยอมนาง แต่ต่อให้หน้าตาเหมือนเพียงใดก็มิใช่คนเดียวกันอยู่ดี เมื่ออัครเสนาบดีกู้ตาสว่าง อี๋เหนียงห้าก็ไม่ได้รับความเอ็นดูอีกต่อไป ไร้ซึ่งประโยชน์ เป็นไปได้ว่ายามนี้อัครเสนาบดีกู้หายหน้ามืดตามัวแล้ว"อัครเสนาบดีกู้กลืนน้ำลาย "เพราะอย่างนั้น...อัครเสนาบดีกู้เลยติดจะฆ่าพวกนาง?""ข้าคิดว่าอัครเสนาบดีกู้คงไม่ฆ่าพวกนาง หากฆ่านางแล้ว เขาจะยิ่งถูกตราหน้าว่าฆ่าผู้หญิง"เซียวอวี่เชียนกลอกตาก่อนจะบ่นพึมพำ "พูดพล่ามตั้งนาน เหมือนกับไม่ได้พูดไม่มีผิด""ถึงจะไม่ฆ่าพวกนาง แต่...บางทีอาจจะขังนางไว้ในที่กันดาร หรือแม้กระทั่งขังไว้ตลอดชีวิต""พูดเหมือนเจ้าเป็นอัครเสนาบดีกู้อย่างไรอย่างนั้น"อี้เฉินเฟยยิ้มแต่ไม่พูดคำใดกู้ชูหน่วนเหลือมอวอี้เฉินเฟยข้ากายมีชายหนุ่มที่ทั้งฉลาดทั้งหล่อเหลา ก็เหมือนจะ...ไม่แย่เท่าไร"ใครอยู่ข้างบนน่ะ?"ไม่รู้ว่าผู้ใดเป็นคนตะโกน บ่าวของจวนอัครเสนาบดีจึงล้อมพวกนางไว้เซียวอวี่เชียนสีหน้าเปล
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 96
"หากเจ้าพูดเช่นนั้น ข้าก็ไม่มีความเห็น" กู้ชูหน่วนผายมือ"สามหาว ข้าไม่เชื่อหรอกว่าข้าจะสั่งสอนเจ้าไม่ได้""อัครเสนาบดีกู้ ก่อนที่เจ้าสั่งสอนข้า เขาคิดให้ดีล่ะ หากเจ้าทำอะไรข้า จะเกิดผลตามมาอย่างไร" กู้ชูหน่วนยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นมีแต่คำกล่าวเตือนอี้เฉินเฟยและเซียวอวี่เชียนทะยานตัวลงมาจากขื่อบ้าน ประกบซ้ายขวาอยู่ด้านหลัง เหมือนดั่งองครักษ์ผู้ภักดีอัครเสนาบดีกู้เหลียวไปมองอี้เฉินเฟย มือที่โบกพัดชะงักลง ใบหน้าประเดี่ยวเขียวคล้ำประเดี๋ยวซีดเผือด เอาเป็นว่าไม่สบอารมณ์สักเท่าไร"เจ้ามีเงินมากมายขนาดนั้น ข้าว่าห้าแสนตำลึงนี้ก็ช่างมันเถิด""เจ้าพูดว่าช่างมันก็ช่างมันอย่างนั้นหรือ? สัญญาเขียนไว้ชัดเจน หากวันนี้พวกเจ้าไม่จ่ายเงินห้าแสนตำลึง เชื่อหรือไม่ว่าวันพรุ่งนี้ข้าจะประจานคนทั้งจวนอัครเสนาบดีให้คนทั้งเมืองรู้""กู้ชูหน่วน ฝีมือเจ้าใช่หรือไม่ เจ้าเป็นคนแพร่งพรายเรื่องที่ข้าเสียบริสุทธิ์ หมายให้เข้าเสียหน้ายับเยินใช่หรือไม่?"กู้ชูหลันใบหน้าเหยเก พุ่งตัวเข้าหากู้ชูหน่วนอย่างแค้นเคืองเซียวอวี่เชียนใช้ด้ามพันขวางเอาไว้ จนนางสะดุ้งถอยหลังไป "หมาบ้านี่ กัดคนไปเรื่อย จวนอัครเสนาบดีไม่มี
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 97
ฝ่ามือนั้นแรงกว่าฝ่ามือของอัครเสนาบดีกู้เล็กน้อยกู้ชูหน่วนเองก็สงสัยกู้ชูหลันด่านาง แล้วอี้เฉินเฟยเกี่ยวอะไรด้วย เขาจะโมโหอะไรปานนั้น?เมื่อเงยหน้าหันไปมองอี้เฉินเฟย ก็เห็นใบหน้าสุขุมอ่อนโยนของอี้เฉินเฟยกำลังคล้ำเครียด น่าสะพรึ่งกลัวเหมือนปีศาจที่ตะกายขึ้นมาจากนรกอย่างไรอย่างนั้น เขาเอ่ยรอดไรฟัน "หากกล้าแช่งนางอีก ข้าจะเอาชีวิตเจ้า"น้ำเสียงของเขาเย็นชาเหมือนทุ่นน้ำแข็งหมื่นปี เย็นชาไร้อุณหภูมิ แม้แต่อากาศรอบกายก็พลันหนาวเหน็บไปด้วยหากไม่ได้เห็นกับตาของตัวเอง คงไม่มีใครเชื่อว่าเป็นคนเดียวกันทุกคนต่างตกตะลึงชายผู้นี้เป็นใครกัน เหตุใดรังสีที่แผ่ซ่านออกมาจากกายถึงได้รุนแรงปานนี้อี๋เหนียงห้าก็ตกตะลึงเช่นกัน ครั้นจะอ้าปากเอ่ย ก็ถูกอี้เฉินเฟยฟาดเข้าที่คาง เจ็บจนนางน้ำตาเล็ด ยังไม่ทันพูดออกมาแม้สักคำก็จำต้องยามให้คนลากตัวออกไปเวลาเพียงชั่วพริบตา รังสีอำมหิตที่แผ่ซ่านรอบกายของอี้เฉินเฟยก็พลันหายไป แทนที่ด้วยท่าทีสง่างาม อบอุ่น นุ่มนวลดั่งหยกงามเซียวอวี่เชียนกลืนน้ำลาย ยกนิ้วให้ "นี่แหละคนจริง"อี้เฉินเฟยยิ้มเอียงอาย เอ่ยแก้เก้อ "พวกนางเสียงดังยิ่งนัก"ในใจของกู้ชูหน่วนรู้สึ
Latest chapter
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 384
บนเวทีแสดงวิทยายุทธสำนักบัณฑิตหลวง เหล่าบัณฑิตที่มาเข้าร่วมงานประชุมสวินหลงยืนเรียงกันเป็นห้าแถว อาจารย์บุ๋นบู๊สิบกว่าคนยืนอยู่บนเวที ปากอ้าๆ หุบๆ แนะนำกฎของงานประชุมสวินหลง"บัณฑิตที่มายืนอยู่ ณ ที่นี้ได้ ล้วนแต่เป็นผู้ที่สำนักบัณฑิตหลวงคัดสรรมาอย่างดี ปีที่ผ่านมามีเพียงบัณฑิตปีนั้นๆ เท่านั้นที่สามารถเข้าร่วมงานประชุมสวินหลงได้ แต่ด้วยพระมหากรุณาธิคุณ เพื่อที่จะเฟ้นหาผู้มีความสามารถ จึงได้อนุญาตให้บัณฑิตยอดเยี่ยมของปีก่อนๆ ก็สามารถเข้าร่วมได้เช่นกัน""เขาสวินหลงเป็นหุบเขาแห่งมหาสมบัติของแคว้นเย่ ทุกคนต่างรู้ดี ในอดีตโบราณกาล ที่นั่นเคยเกิดสงครามใหญ่หลายครั้ง ถือเป็นร่องรอยของสนามรบที่หลงเหลือจากโบราณมา ข้างในไม่ได้มีเพียงแค่สัตว์ป่าดุร้าย ดอกไม้ประหลาดหรือหญ้าพิษ ยังมีสมบัติต่างๆ ที่หลงเหลืออยู่ ในนั้นเต็มไปด้วยสมบัติล้ำค่าขั้นสองขึ้นไป หากโชคดี อาจหาสมบัติล้ำค่าขั้นสี่เจอก็เป็นได้""ไม่ว่าพวกเจ้าจะพบสมบัติล้ำค่าใดในเขาสวินหลง ล้วนแต่จะกลายเป็นของพวกเจ้าเอง หากพวกเจ้าโชคไม่ดี ไม่พบสิ่งใดเลย เช่นนั้นก็จะไม่ได้อะไรเลย พวกเจ้ามีเวลาในเขาสวินหลงสามวัน หลังจากสามวัน งานประชุมสวินหลงครั้
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 383
กู้ชูอวิ๋นเยื้องย่างอ่อนโยน โน้มตัวเล็กน้อย ก่อนจะแสดงความเคารพด้วยท่าที่ตรงตามมาตรฐานหนึ่งที น้ำเสียงไพเราะกังวาน "ชูอวิ๋นคาราวะหานอ๋องเฟย และคุณชายเซียว"เซียวอวี่เชียนหันหน้าไปทางอื่น ส่งเสียงค่อนแคะในลำคอ ขี้เกียจแม้แต่จะชายตามองกู้ชูอวิ๋นสักครั้งท่าทางทั้งหมดนี้ของเซียวอวี่เชียนแสดงให้เห็นว่าเซียวอวี่เชียนรังเกียจกู้ชูอวิ๋น ไม่อยากจะแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ใดๆ ทั้งสิ้นตงฟางเจ๋อที่มีนิสัยค่อนข้างใจร้อน พลันเดือดดาลทันที "คุณหนูรองกู้ใจกว้างโอบอ้อม ทำความเคารพพวกเจ้าด้วยความสุภาพ ทว่าพวกเจ้ากลับจองหอง จงใจทำตัวอยู่เหนือกว่า พวกเจ้าคิดว่าฐานะของตนสูงส่งถึงได้ดูถูกทุกคนเช่นนั้นหรือ"ตงฟางเจ๋อไม่ได้พูดว่าเจ้า แต่เป็นพวกเจ้า เหมารวมกู้ชูหน่วนเข้ามาด้วยเซียวอวี่เชียนกำลังจะระเบิดอารมณ์ ทว่ากู้ชูหน่วนขวางเขาไว้ นางก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว สองมือกอดอก ในปากคาบดอกหญ้าหนึ่งต้น ท่าทางอวดเบ่งและบ้าบิ่น“สหาย หากเจ้ามีฐานะเช่นพวกข้า เจ้าก็ทำตัวสูงส่ง ดูถูกเหยียดหยามผู้อื่นได้เหมือนกัน”ซี้ดดด...ทุกคนต่างก็สูดหายใจเข้าลึกด้วยความตะลึงตงฟางเจ๋อเป็นถึงยอดฝีมือขั้นหนึ่ง แม้ชาติตระกูลจะสู้
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 382
"เจ้าคิดว่าอย่างไรเล่า"เซียวอวี่เชียนถอนหายใจยาวเหยียดตอนนั้นเทพสงครามฉุนเฉียวเช่นนั้น เขาคิดว่ายัยขี้เหร่จะต้องไม่ได้มีจุดจบที่ดีแน่หลายวันที่ผ่านมานี้ เขาพยามคิดหาหนทางหนีออกไปจากจวนแม่ทัพเพื่อไปเยี่ยมยัยขี้เหร่ที่จวนหานอ๋อง แต่ช่วยไม่ได้ที่ถูกปิดตายอยู่ในห้อง ไม่ว่าเขาจะคิดหาทนทางเพียงไรก็หนีออกไปไม่ได้"ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว"เขาพูดพลางเหลือบไปมองหน้าท้องของนางปราดหนึ่งนี่ก็ผ่านไปหลายวันแล้ว เหตุใดท้องของนางยังแบนราบเช่นนี้ หรือสารอาหารจะไม่เพียงพอแต่สีหน้าของนางดูเหมือนจะดีกว่าแต่ก่อนเยอะ แม้แต่ราศีที่เปล่งออกมาก็เปลี่ยนไป ไม่เหมือนคนที่ใช้ชีวิตอย่างตรอมตรมเลยสักนิด"เหลือเวลาอีกเท่าไหร่กว่าจะถึงพิธีแต่งงานของเจ้า""งานประชุมสวินหลงเสร็จสิ้นก็ต้องจัดแล้ว แต่เจ้าวางใจ ข้าไม่มีทางแต่งกับนางเด็ดขาด"กู้ชูหน่วนแค่นหัวเราะ "แน่นอนว่าแต่งกับนางไม่ได้"ผู้ที่มารยาร้อยเล่มเกวียน ประพฤติไม่ชอบอย่างกู้ชูอวิ๋น จะแต่งมาทำอะไร"ยัยขี้เหร่ เจ้าไม่อยากให้ข้าแต่งกับนางจริงๆ ใช่หรือไม่"เอิ่ม......เซียวอวี่เชียนจะตื่นเต้นขนาดนี้ไปทำไมในฐานะเพื่อน นางย่อมไม่อยากให้เซียวอวี่เชียนแต
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 381
"ทูลพระชายา นายท่านไปพำนักที่เรือนชิวเฟิงชั่วคราว อีกสองสามวันก็จะกลับมาแล้ว"เรือนชิวเฟิง ?ไปที่นั่นทำไม"เขาได้รับบาดเจ็บหรือ" กู้ชูหน่วนถามอย่างระแวดระวัง"หามิได้ นายท่านไม่ได้ไปที่เรือนชิวเฟิงมาระยะหนึ่งแล้ว จึงอาจอยากอยู่ที่นั่นสักสองสามวัน ข้าน้อยก็ไม่ทราบแน่ชัด หน้าที่ของข้าน้อยคือปกป้องคุ้มครองพระชายา"กู้ชูหน่วนกึ่งเชื่อกึ่งสงสัย รู้สึกอยู่ตลอดว่าความจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้นงานประชุมสวินหลงที่สำนักบัณฑิตหลวงจะจัดผลัดออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า กระทั่งผลัดมาจนถึงวันนี้นางเงยหน้าขึ้นไปมองฟ้าเจ็ดวันก่อน นางรับปากเสี่ยวลู่ ลานประมูลเฟิงเซียงไว้แล้วว่าวันนี้จะไปตามเวลาที่นัด แต่หากไปลานประมูลเฟิงเซียง เช่นนั้นก็ไปร่วมงานประชุมสวินหลงไม่ได้ระหว่างที่นางกำลังลังเลว่าจะไปร่วมงานประมูลเฟิงเซียงหรืองานประชุมสวินหลงดี บ่าวรับใช้ก็เข้ามารายงานกะทันหัน"พระชายา ลานประมูลเฟิงเซียงส่งข่าวมาว่า ยกเลิกงานประมูลวันนี้ เลื่อนไปจัดในอีกสิบวันให้หลัง ลานประมูลขอเชิญท่านไปเข้าร่วมในอีกสิบวันข้างหน้า"บังเอิญเพียงนี้เลยรึหรือลานประมูลเฟิงเซียงจะรู้ว่าวันนี้นางอยากไปร่วมงานประชุมสวินหลง
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 380
ครั้งนี้ นางใช้โชคเข้าปะทะชีพจรยุทธ ทุกครั้งที่ใกล้จะทะลวงชีพจรยุทธได้สำเร็จ นางจะคว้ายาชำระไขกระดูกจำนวนมากมากินเพื่อเพิ่มพลังงานเช่นเดียวกับครั้งก่อนๆ ทุกครั้งที่นางเพิ่งจะเปิดรอยแยกได้ ก็จะปิดลงทันที กู้ชูหน่วนไม่ยอมแพ้ นางทะลวงครั้งแล้วครั้งเล่าไม่รู้ว่าใช้เวลานานเท่าไหร่ ในที่สุดนางก็เปิดชีพจรยุทธได้สำเร็จ"เฮือก......"เลือดสดอีกคำไหลหยดออกมา คนอื่นทะลวงชีพจรยุทธแล้วจะรู้สึกสบายไปทั้งตัว มีพลังงานเต็มเปี่ยม แต่นางกลับเหมือนหนีความตายมาได้ และเกือบเอาชีวิตนางไปกู้ชูหน่วนคราบเลือดติดมุมปาก แต่นางก็แย้มรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมานางพยายามใช้โชคหมุนเวียนพลังงานภายในร่างกาย เปลวไฟกลุ่มหนึ่งในตันเถียนของนางกำลังเติบโตอย่างแข็งแกร่ง และร่างกายของนางก็เบาขึ้นกว่าเดิมมากนางมีพลังภายในแล้ว...... แม้ว่าพลังภายในจะอ่อนแอมากก็ตาม......การเปิดชีพจรยุทธบ่งชี้ว่านางสามารถฝึกวิชายุทธได้แล้วกู้ชูหน่วนหายใจออกมายาวและเปิดตำรารวมสูตรปรุงยาอีกครั้งยายกระดับเป็นยาที่ช่วยเพิ่มพลังภายในอย่างรวดเร็วและทะลวงผ่านหนึ่งขั้นได้กู้ชูหน่วนรู้สึกสนใจขึ้นมา"ชิงเฟิง"ชิงเฟิงทำหน้าบูดบึ้ง "พระชาย
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 379
บ่าวรับใช้ในจวนอ๋องกำลังช่วยกันดับไฟ ผมของกู้ชูหน่วนถูกระเบิดจนยุ่งเหยิง ราวกับรังไก่ ชิงเฟิงจัดให้นางไปอยู่ในห้องที่ตกแต่งอย่างสวยงามอีกห้องหนึ่งภายในห้อง กู้ชูหน่วนมองกล่องยาชำระไขกระดูกขนาดใหญ่ตรงหน้า ทั้งกังวลและโล่งใจกังวลคือยาชำระไขกระดูกยังห่างไกลจากผลลัพธ์ที่นางต้องการโล่งใจคือในที่สุดก็ทำสำเร็จแล้ว"ชิวเอ๋อร์ ไปเฝ้าหน้าประตู ห้ามให้ใครเข้ามา รวมถึงท่านอ๋องด้วย""คุณหนู ท่านจะทำอะไรอีกแล้วหรือเจ้าคะ?"ชิวเอ๋อร์กลัวจนตัวสั่น ชีวิตของคุณหนูเกือบจะจบสิ้นแล้ว นางคงไม่คิดที่จะปรุงยาอีกแล้วใช่หรือไม่"เจ้ารู้อะไร รีบออกไปเถิด""แต่ว่า......"ก่อนที่ชิวเอ๋อร์จะพูดจบ กู้ชูหน่วนก็ผลักนางออกไป แล้วนั่งขัดสมาธิบนเตียง หยิบยาชำระไขกระดูกในกล่องตรงหน้ามากินหนึ่งเม็ดความร้อนไหลขึ้นมาจากตันเถียน แต่ชีพจรยุทธไม่เปิดออกเสียทีกู้ชูหน่วนกินอีกหลายเม็ด ความร้อนในตันเถียนรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เส้นลมปราณทั้งเจ็ดและแปดเส้นรู้สึกสบาย แต่ชีพจรยุทธยังคงไม่เปิดออกนางขมวดคิ้ว "ใช้สมุนไพรที่คล้ายกันมาทดแทน ผลลัพธ์ก็ยังแตกต่างกันมาก ยาชำระไขกระดูกนี้แย่เกินไป"กู้ชูหน่วนกัดฟัน กลืนยาชำระไขกระ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 378
"พระชายา โปรดอย่าทำให้ข้าน้อยลำบากใจเลย ข้าน้อยก็แค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น"เมื่อเห็นว่ากู้ชูหน่วนตั้งใจจะออกไป ชิงเฟิงก็ตกใจและเอ่ยว่า "พระชายา ท่านต้องการไปหายาใช่หรือไม่? หรือว่าท่านจะให้ใบสั่งยาแก่ข้าน้อย แล้วให้ข้าน้อยปหายามาให้""ก็ได้ ยิ่งเร็วยิ่งดี""ขอรับ"ความเร็วของชิงเฟิงและคนอื่นๆ นั้นรวดเร็วมาก แต่หลังจากกลับมา คำตอบของพวกเขาก็เหมือนกับที่ชิวเอ๋อร์พูดไม่มีผิดเพี้ยน"พระชายา ข้าน้อยได้ไปหาหมอหลวงทุกคนในสำนักหมอหลวงแล้ว พวกเขาไม่เคยได้ยินชื่อสมุนไพรในใบสั่งยาของท่านเลย และไม่สามารถหายาเหล่านั้นมาให้ท่านได้"ด้วยความกลัวว่ากู้ชูหน่วนจะโกรธ ชิงเฟิงจึงหยุดชะงักแล้วเอ่ยต่อทันทีว่า "ข้าน้อยได้พาหมอหลวงจากสำนักหมอหลวง รวมถึงหมอที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวงมาด้วย พระชายาสามารถสอบถามพวกเขาได้โดยตรงเลย"เมื่อโบกมือ หมอจำนวนมากก็เดินเข้ามาทีละคน และทำความเคารพนาง "คารวะพระชายา ขอพระองค์ทรงพระเจริญ พันปี พันๆ ปี""พอเถอะ ข้าขอถามพวกท่าน พวกท่านไม่เคยได้ยินชื่อซานหลิง ซูเหอเซียง การบูร จริงๆ หรือ?""ทูลพระชายา พวกข้าประกอบอาชีพหมอมาหลายสิบปี บรรพบุรุษของพวกข้าก็เป็นหมอเช่นกัน พวกข้าไ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 377
นิ้วเรียวสวยของกู้ชูหน่วนพลิกดูตำรารวมสูตรปรุงยาที่ขาดวิ่นอย่างต่อเนื่อง นางมองอย่างตั้งใจจนลืมตัว และไม่รู้ว่าตัวเองกลับมาที่จวนหานอ๋องตั้งแต่เมื่อใด"เย่จิ่งหานล่ะ?" กู้ชูหน่วนเงยหน้าขึ้นถามทันทีชิงเฟิงเม้มปาก การต่อสู้ดุเดือดขนาดนั้น พระชายาของเขาไม่รู้จริงๆ หรือว่าแกล้งไม่รู้กันแน่?"นายน้อยแห่งเผ่าเทียนเฝินมาชิงแผนที่ไข่มุกสีเขียว นายท่านต่อสู้กับเขา และยามนี้ยังอยู่ในป่าไผ่ นายท่านให้ข้าพาพระชายากลับจวนก่อน""อย่างนั้นหรือ สามหมื่นล้านตำลึง ล่อตาล่อใจโจรจริง ๆ แผนที่ไข่มุกสีเขียวต้องได้รับการปกป้องอย่างดี อาจจะเป็นทรัพย์สมบัติทั้งหมดของจวนหานอ๋องก็ได้นะ" นายน้อยแห่งเผ่าเทียนเฝินบาดเจ็บไม่ใช่หรือ? เย่จิ่งหานน่าจะรับมือได้เมื่อเห็นกู้ชูหน่วนพูดเรื่องเหล่านี้อย่างจริงจัง คิ้วเข้มของชิงเฟิงก็ขมวดแน่นสิ่งที่นางควรเป็นห่วงไม่ใช่นายท่านหรอกหรือ?"ข้าจะกลับไปศึกษาตำรารวมสูตรปรุงยา บอกบ่าวรับใช้ว่าห้ามใครรบกวนหากไม่มีคำสั่งจากข้า""ขอรับ"ภายในห้อง กู้ชูหน่วนจรดพู่กันเขียนตำรับยาหลายแผ่นอย่างคล่องแคล่ว แล้วส่งให้ชิวเอ๋อร์ "ไปร้านขายยา ซื้อยาตามตำรับที่ข้าให้มา กลับมามากหน่อย"
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 376
กู้ชูหน่วนรับจดหมายเชิญ แล้วเกี่ยวคางของนางอย่างเย้าแหย่ "เมื่อมีสาวงามมาเชิญ เราจะกล้าไม่มาได้อย่างไร วางใจได้ งานประมูลเฟิงเซียงสิ้นเดือนนี้ พวกเราจะไปให้ตรงเวลาแน่นอน""เช่นนั้น เสี่ยวลู่จะรอแขกผู้มีเกียรติทั้งสองท่านอยู่ที่งานประมูลเฟิงเซียง"หลังออกจากงานประมูลเฟิงเซียง เย่จิ่งหานก็ยังคงทำหน้าเย็นชาตลอดเวลาระหว่างทางกลับ พวกเขานั่งรถม้าประจำตัวของเย่จิ่งหาน กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่ารถม้าทำจากวัสดุอะไร ภายนอกดูธรรมดา แต่ภายในกลับมีพื้นที่กว้างขวางมาก สามารถดื่มชา เล่นหมากรุก หรือนอนพักผ่อนได้ อีกทั้งยังป้องกันลูกธนูพิษและอาวุธทุกชนิดได้ เมื่อสัมผัสกับรถม้า จะมีเพียงเสียงโลหะกระทบกันเท่านั้นตลอดทาง เสียงการต่อสู้ดังขึ้นเป็นระยะๆ ไม่ขาดสาย พร้อมกับเสียงร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดพื้นดินสั่นสะเทือนเป็นครั้งคราว ไม่รู้ว่าข้างนอกต่อสู้กันดุเดือดเพียงใดกู้ชูหน่วนรู้ว่าคนเหล่านี้ส่วนใหญ่มาเพื่อแย่งชิงแผนที่ไข่มุกสีเขียวของเย่จิ่งหานแต่เมื่อมองไปที่เย่จิ่งหาน เขานั่งจิบชาอ่านหนังสืออย่างสง่างามริมหน้าต่างรถม้า ราวกับไม่รับรู้ถึงการต่อสู้ภายนอกกู้ชูหน่วนเปิดม่านรถม้าดู ข้างนอกมีแต่แ
