MasukShare
บทที่ 270
Bab terkait
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 271
เย่จิ่งหานพูดทิ้งท้าย โดยไม่สนใจว่านายท่านหลันจะตอบตกลงหรือไม่"ข้าจะพาว่าที่พระชายาของข้ากลับ นายท่านหลันคิดจะขัดขวางรึ?"กู้ชูหน่วนเดินไปข้างกายเย่จิ่งหาน กะพริบตากลมโตอันสดใส และเสริมว่า "ท่านอ๋องของข้าพูดถูกแล้ว จะพาข้า เยี่ยเฟิง และฮองเฮาแห่งแคว้นฉู่กลับ นายท่านหลันคงไม่ขัดขวางใช่หรือไม่?"ชิงเฟิงกับเจี้ยงเสวี่ยหมดคำพูดนายท่านหลันไม่ได้คนโง่ หากมิใช่ความแค้นที่ฝังรากลึก เขาจะไปฆ่าฮองเฮาแห่งแคว้นฉู่ทำไม?ต้องรู้ว่าฮ่องเต้แคว้นฉู่ทรงโปรดฮองเฮาองค์นี้มาก เพื่อนางแล้ว ฮ่องเต้ทำได้ทุกอย่างส่วนเยี่ยเฟิงเขาเป็นบ่าวรับใช้ของนายท่านหลัน การกลับเผ่าหมอพร้อมกับเขาก็สมเหตุสมผลแล้ว หากนายหญิงต้องการพาเยี่ยเฟิงไป ก็ต้องแตกหักกับนายท่านหลันและเผ่าหมอแม้พวกเขาจะไม่กลัวเผ่าหมอ แต่ก็ไม่อยากมีเรื่องแต่ว่าที่พระชายาของพวกเขาช่างยั่วโมโหได้เก่งเหลือเกินชิงเฟิงกับเจี้ยงเสวี่ยคิดว่า นายท่านของพวกเขาคงต้องคัดค้านแน่ๆ แต่ที่ไหนได้ มุมปากของท่านอ๋องกลับยกขึ้นและเผยรอยยิ้มบางๆ อีกด้วยนี่... นี่มันอะไรกันเนี่ย?"นายท่านหลัน ในมือของท่านมีบ่าวรับใช้จำนวนมาก เขาเป็นเพียงหนึ่งในนั้น นายท่านหล
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 272
คุยไม่ถูกคอ ครึ่งคำก็มากเกินผู้พิทักษ์ทั้งสามของนายท่านหลันก้าวออกมาข้างหน้า กำปั้นทั้งสองข้างกำแน่นจนกระดูกดังกร็อบแกร็บ บ่งบอกเจตนาที่จะต่อสู้อย่างชัดเจนนายท่านหลันเผชิญหน้ากับเย่จิ่งหานฝูกวงก้าวไปข้างหน้า ต้องการต่อกรกับผู้พิทักษ์ทั้งสามกู้ชูหน่วนดึงฝูกวงกลับ และตะคอกว่า "ชิงเฟิงเจี้ยงเสวี่ยยังอยู่ที่นี่ ไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า อย่าคิดทำตัวโดดเด่นกว่าพวกเขา"ชิงเฟิงกับเจี้ยงเสวี่ยขมวดคิ้วพร้อมกันคุณหนูสามกู้หมายความว่าอย่างไร?เห็นพวกเขาเป็นแรงงานให้เปล่า?คนที่นายท่านหลันต้องการคือตัวนางต่างหากฝูกวงงงงัน "นายหญิง ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ ข้าคนเดียวก็รับมือกับสามคนได้""ในการต่อสู้ครั้งที่แล้วเจ้าไม่ได้รับบาดเจ็บรึ? ยืนอยู่เฉยๆ ห้ามขยับไปไหน"เมื่อเห็นสายตาที่กู้ชูหน่วนส่งมา ฝูกวงก็เข้าใจในสิ่งที่นางต้องการ เขากุมหน้าอกของตัวเองทันที ขมวดคิ้วและเอ่ยว่า "โอ๊ย หน้าอกของข้าเจ็บมาก พลังภายในร่างกายก็ไม่สามารถดึงขึ้นได้"ทุกคนหมดคำพูดการแสดงนี้ เห็นพวกเขาเป็นคนโง่หรืออย่างไร?กู้ชูหน่วนตะโกนเสียงดัง "ท่านอ๋อง เมื่อครู่นายท่านหลันบอกว่าขาของท่านใช้การไม่ได้ ขาที่สามก็ทั้ง
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 273
นายท่านหลันเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "เจ้าแน่ใจหรือ?""แน่ใจ" เซวี่ยซากวาดสายตามองกู้ชูหน่วน น้ำเสียงของเขาหนักแน่นเขาไม่รู้ว่าทำไมนายท่านของเขาถึงดีกับกู้ชูหน่วนมากนัก ถึงกับส่งเขามาเตือนนายท่านหลันด้วยตัวเอง เพื่อไม่ให้นายท่านหลันทำร้ายนางแม้แต่ปลายเล็บนายท่านหลันไม่พอใจ มองกู้ชูหน่วนอย่างโกรธเคือง จากนั้นก็มองไปยังเยี่ยเฟิงที่ดูเย็นชาและผอมแห้งอย่างคลุมเครือ แล้วยิ้มเยาะเอ่ย"เสี่ยวเฟิงเอ๋อร์โตแล้ว ปีกกล้าขาแข็ง แม้แต่คำสั่งของข้าก็ยังกล้าขัดขืน"เยี่ยเฟิงรู้สึกเย็นเยือกไปทั่วตัว เขาไม่กล้ามองนายท่านหลัน ทำได้เพียงก้มศีรษะลงนายท่านหลันโน้มตัวเข้าใกล้เยี่ยเฟิงด้วยรอยยิ้มที่เหมือนไม่ยิ้ม "เจ้าเชื่อหรือไม่ว่าในไม่ช้าเจ้าจะกลับไปยังเขาหมายวิญญาณอย่างเชื่อฟัง ขอร้องให้ข้าเก็บเจ้าไว้"ร่างกายของเยี่ยเฟิงสั่นอย่างรุนแรง สีหน้าของเขาซีดขาวไม่รอให้เขาได้ตอบโต้ นายท่านหลันและผู้พิทักษ์ทั้งสี่ก็จากไป ทิ้งไว้เพียงความวุ่นวายและผู้คนที่ไม่เชื่อสายตาเยี่ยเฟิงสติหลุดเป็นเวลานาน ในหัวของเขานึกถึงคำพูดของนายท่านหลันอยู่ตลอดเวลาไม่ช้าเขาจะกลับไปยังเขาหมายวิญญาณอย่างเชื่อฟัง ขอร้องให้เ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 274
ฮองเฮาฉู่รู้สึกว่าขอบตาของนางแดงขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุ นางมีน้ำตารื้นที่หางตา แต่ก็ยังคงฝืนยิ้มออกมา "หากเจ้าไม่รังเกียจ ก็ถือว่าข้าเป็นแม่ของเจ้าได้ เมื่อใดที่เจ้าเหนื่อยล้า หรืออ่อนแอ สามารถมาหาข้าได้ทุกเมื่อ"ร่างกายของเยี่ยเฟิงแข็งทื่อเขาพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะกลั้นน้ำตาของตัวเองเอาไว้"ขอบคุณฮูหยินที่เมตตา แต่เยี่ยเฟิงไม่มีวาสนาที่จะได้รับสิ่งนี้"เขาเป็นคนสกปรกและอัปมงคล ใครที่อยู่กับเขา มักไม่มีจุดจบที่ดีการที่นางพูดเช่นนี้กับเขาได้ เขาก็มีความสุขและพอใจมากแล้วเมื่อได้ยินเช่นนั้น ฮองเฮาฉู่ก็รู้สึกหวิวๆ ในใจ นางรู้สึกเอ็นดูเยี่ยเฟิงอย่างบอกไม่ถูก แม้ว่าเยี่ยเฟิงจะขมวดคิ้ว นางก็ยังรู้สึกเจ็บปวดราวกับมีเข็มทิ่มแทงหัวใจโดยเฉพาะเมื่อเห็นเขาพยายามอย่างหนักที่จะอดทน......ความสงสัยในใจของนางก็ผุดขึ้นมาอีกครั้งฮองเฮาฉู่ถามขึ้นอีกครั้งว่า "เจ้าอายุสิบเก้าปีจริงๆ หรือ? เจ้าบอกว่าเจ้าเป็นเด็กกำพร้า เช่นนั้นเจ้าจำผิดไปหรือไม่ หรือว่ามีใครบอกเจ้าผิด?""แม่เฒ่าของข้าไม่โกหกข้าหรอก""แล้วเจ้าเกิดเดือนอะไร? เกิดในฤดูใบไม้ร่วงหรือไม่?""ไม่ใช่ ข้าเกิดในฤดูใบไม้ผลิ"กู้ชูหน่
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 275
สำหรับกู้ชูหน่วน ทุกครั้งที่ได้พบกัน เขาแทบอยากจะบีบคอนางให้ตายแต่ทุกครั้ง เขาก็ใจอ่อนในที่สุด เย่จิ่งหานก็ตวาด "จับตัวกู้ชูหน่วนมาให้ได้ หากทำไม่ได้ พวกเจ้าก็ไม่ต้องกลับมา""ขอรับ"เย่จิ่งหานเหลือบมองฮองเฮาฉู่ที่ดูเสียใจมาก ก่อนจะจากไปด้วยความโกรธฮองเฮาฉู่เนื้อตัวสั่นพลางเอ่ยว่า "ใครก็ได้ ใครก็ได้เข้ามาที""ฮูหยิน......""สืบมา สืบมาให้หมด ข้าอยากรู้ข้อมูลเกี่ยวกับชาติกำเนิดของเยี่ยเฟิงทั้งหมด ห้ามตกหล่นแม้แต่ข้อมูลเดียว""พ่ะย่ะค่ะ""ออกเดินทางไปเสี่ยวเหอชุนเร็ว""พ่ะย่ะค่ะ......"วัดไป๋อวิ๋นเป็นวัดใหญ่ที่สุดในเมืองชิงหงเมื่อครู่ยังคงมีผู้คนจำนวนมากรวมตัวกัน แต่ในชั่วพริบตา พวกเขาก็หายตัวไปจนหมดสิ้นบนถนนสายหลักที่มุ่งหน้าไปยังเสี่ยวเหอชุน มีรถม้าสองคันแล่นไปด้วยความเร็วโดยมียอดฝีมือขี่ม้าเร็วหลายสิบนายอยู่รอบนอกพวกเขาเรียงแถวอย่างเป็นระเบียบ ดวงตาคมกริบ และม้าที่ขี่ก็เป็นม้าเหงื่อโลหิตทั้งหมด ดูไม่ธรรมดาเลยสักตัวรถม้าคันแรกมีกู้ชูหน่วนและเย่จิ่งหานนั่งอยู่ ส่วนรถม้าคันที่สองมีเยี่ยเฟิงนั่งอยู่ส่วนรถม้าคันที่สองมีเยี่ยเฟิงนั่งอยู่เยี่ยเฟิงกระวนกระวายใจ แทบอ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 276
ดวงตาของเย่จิ่งหานที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยเหลือบมองนางอย่างเย็นชา และในดวงตาที่ลุ่มลึกราวกับบึงน้ำเย็นนั้น ปรากฏเปลวเพลิงแห่งความโกรธแค้นกำลังก่อตัวทุกคนไม่สงสัยเลยว่า หากมีใครจุดประกายเปลวไฟนั้นเล็กน้อยจะลุกลามกลายเป็นไฟป่าที่ไม่อาจควบคุมได้"รู้หรือไม่ว่าเจ้าพูดอะไรออกมา?" เสียงทุ้มต่ำนั้นแฝงไปด้วยคำเตือนกู้ชูหน่วนยิ้ม และเปลี่ยนท่าทีอย่างกะทันหัน นางเข้าไปกอดขาของเย่จิ่งหานอย่างไม่ทันตั้งตัว พร้อมกับเผยรอยยิ้มอันออดอ้อนของสาวน้อยบนใบหน้า"รู้สิ ไม่ได้เจอกันนาน คิดถึงท่านมาก"คำพูดง่ายๆ เพียงประโยคเดียว ราวกับน้ำเย็นที่ดับไฟโกรธของเย่จิ่งหานลงไปได้มาก"ท่านอ๋อง อย่าโกรธเลย ขมวดคิ้วบ่อยๆ จะแก่เร็วนะ""ปล่อยมือ" เย่จิ่งหานตะคอก"ไม่ปล่อย ไม่ปล่อย" กู้ชูหน่วนเอ่ยพร้อมกับกอดขาแน่นขึ้นไปอีก และยังเอาแก้มแนบไปกับขาของเขาด้วย"……""ปกติเจ้าทำเช่นนี้กับผู้ชายคนอื่นด้วยหรือ""ไม่เคย ข้าทำเช่นนี้กับท่านคนเดียว""เหอ...... อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าเจ้าไปทำอะไรมาบ้างนะ" เย่จิ่งหานไม่ได้สะบัดนางออกไป แม้ว่าเขาจะยังโกรธอยู่ แต่สีหน้าของเขาก็ไม่ได้มืดมัวและน่ากลัวเหมือนเมื่อครู่"ข้าทำ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 277
กู้ชูหน่วนโต้แย้งอย่างเที่ยงธรรมและหนักแน่น "จะเป็นไปได้อย่างไร เยี่ยเฟิงมีภูมิหลังที่น่าสงสารมาก ใครๆ ที่ได้เห็นก็คงรู้สึกสะเทือนใจ ข้าแค่ถือว่าเขาเป็นเพื่อนเท่านั้น""จริงหรือ? แล้วเซียวอวี่เชียนล่ะ?""นั่นสหายของข้า""อี้เฉินเฟยล่ะ?""นั่นพี่น้องของข้า""ซือม่อเฟยล่ะ?""นั่นน้องชายของข้า""ซ่างกวานฉู่ล่ะ""นั่นคือ......อาจารย์ของข้า"กู้ชูหน่วนอยากจะพูดว่าสหาย แต่ครุ่นคิดดูแล้วรู้สึกว่าไม่เหมาะสม จึงเปลี่ยนเป็นอาจารย์ไม่พูดถึงซ่างกวานฉู่ก็คงจะดี พูดถึงซ่างกวานฉู่แล้ว กู้ชูหน่วนก็คิดถึงความงามของเขาขึ้นมา"หึ......คบคนโน้นคนนี้ไปทั่ว"เย่จิ่งหานหัวเราะเยาะอย่างเย็นชาไม่นับก็ไม่รู้ หากลองนับดู ผู้ชายหล่อๆ รอบตัวนางนั้นมีเป็นกอง และยังมีอีกหลายคนที่เขาไม่ได้พูดถึง เช่นพวกฝูกวง"ท่านอ๋อง ท่านถามในสิ่งที่ท่านควรถามหมดแล้ว ควรรีบส่งคนไปที่เสี่ยวเหอชุนหรือไม่? หากไปช้า เกิดเรื่องเลวร้ายขึ้นมาจะทำอย่างไร?""ไม่ไป""ไม่ไปจริงๆ หรือ?"กู้ชูหน่วนรวบแขนเสื้อขึ้น หว่างคิ้วของนางเต็มไปด้วยความโกรธเพื่อที่จะให้เขาเพิ่มคนไปที่เสี่ยวเหอชุน นางพูดคุยกับเขาอยู่ที่นี่นานมาก น้ำลายข
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 278
ร่างของมนุษย์นอนตายเกลื่อนพื้น กระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น เลือดสดไหลซึมออกจากร่างของพวกเขาอย่างช้าๆ รวมตัวกันเป็นสายน้ำไหลผ่านเท้าของพวกเขาหมู่บ้านถูกเผาทำลาย มองไปทางไหนก็ไม่พบกระท่อมที่สมบูรณ์สักหลัง อีกาหลายตัวเกาะอยู่บนกระเบื้อง ส่งเสียงร้องกากๆ ดังลั่นกู้ชูหน่วนเจ็บปวดมากศพเหล่านั้นมีเจ้าของร้านขายบะหมี่ มีผู้ใหญ่บ้าน และคนอื่นๆ ที่นางคุ้นเคยรวมอยู่ด้วย ทุกคนถูกฟันด้วยมีดนับสิบครั้ง เลือดไหลหมดตัวจนตาย แม้แต่คนชราอายุแปดสิบปีและทารกในอ้อมอกก็ไม่เว้นนี่เป็นโศกนาฏกรรมของมนุษย์มือของกู้ชูหน่วนกำแน่นจนได้ยินเสียงกระดูกดังกร๊อบแกร๊บใบหน้าของเยี่ยเฟิงซีดขาวจนไม่มีเลือด เขาแทบไม่อยากมองร่างเหล่านั้น ทุกคนที่นี่ปฏิบัติต่อเขาเหมือนญาติสนิทเขาวิ่งโซเซ กลับไปที่บ้านของตัวเอง พึมพำกับตัวเองด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ"แม่เฒ่า......แม่เฒ่า......"ฝ่ามือของกู้ชูหน่วนสั่นเทา ตะโกนเสียงดัง "เซียวอวี่เชียน เซียวอวี่เชียน อยู่ที่ไหน......หากยังไม่ตายก็ส่งเสียงออกมา"กู้ชูหน่วนมองหาร่างของเซียวอวี่เชียนในกองศพ พร้อมกับตะโกนเสียงดัง ขณะนี้ นางไม่เหลือความเย่อหยิ่งในอดีตแล้ว และมีแต่ความกลัว
Bab terbaru
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 382
"เจ้าคิดว่าอย่างไรเล่า"เซียวอวี่เชียนถอนหายใจยาวเหยียดตอนนั้นเทพสงครามฉุนเฉียวเช่นนั้น เขาคิดว่ายัยขี้เหร่จะต้องไม่ได้มีจุดจบที่ดีแน่หลายวันที่ผ่านมานี้ เขาพยามคิดหาหนทางหนีออกไปจากจวนแม่ทัพเพื่อไปเยี่ยมยัยขี้เหร่ที่จวนหานอ๋อง แต่ช่วยไม่ได้ที่ถูกปิดตายอยู่ในห้อง ไม่ว่าเขาจะคิดหาทนทางเพียงไรก็หนีออกไปไม่ได้"ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว"เขาพูดพลางเหลือบไปมองหน้าท้องของนางปราดหนึ่งนี่ก็ผ่านไปหลายวันแล้ว เหตุใดท้องของนางยังแบนราบเช่นนี้ หรือสารอาหารจะไม่เพียงพอแต่สีหน้าของนางดูเหมือนจะดีกว่าแต่ก่อนเยอะ แม้แต่ราศีที่เปล่งออกมาก็เปลี่ยนไป ไม่เหมือนคนที่ใช้ชีวิตอย่างตรอมตรมเลยสักนิด"เหลือเวลาอีกเท่าไหร่กว่าจะถึงพิธีแต่งงานของเจ้า""งานประชุมสวินหลงเสร็จสิ้นก็ต้องจัดแล้ว แต่เจ้าวางใจ ข้าไม่มีทางแต่งกับนางเด็ดขาด"กู้ชูหน่วนแค่นหัวเราะ "แน่นอนว่าแต่งกับนางไม่ได้"ผู้ที่มารยาร้อยเล่มเกวียน ประพฤติไม่ชอบอย่างกู้ชูอวิ๋น จะแต่งมาทำอะไร"ยัยขี้เหร่ เจ้าไม่อยากให้ข้าแต่งกับนางจริงๆ ใช่หรือไม่"เอิ่ม......เซียวอวี่เชียนจะตื่นเต้นขนาดนี้ไปทำไมในฐานะเพื่อน นางย่อมไม่อยากให้เซียวอวี่เชียนแต
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 381
"ทูลพระชายา นายท่านไปพำนักที่เรือนชิวเฟิงชั่วคราว อีกสองสามวันก็จะกลับมาแล้ว"เรือนชิวเฟิง ?ไปที่นั่นทำไม"เขาได้รับบาดเจ็บหรือ" กู้ชูหน่วนถามอย่างระแวดระวัง"หามิได้ นายท่านไม่ได้ไปที่เรือนชิวเฟิงมาระยะหนึ่งแล้ว จึงอาจอยากอยู่ที่นั่นสักสองสามวัน ข้าน้อยก็ไม่ทราบแน่ชัด หน้าที่ของข้าน้อยคือปกป้องคุ้มครองพระชายา"กู้ชูหน่วนกึ่งเชื่อกึ่งสงสัย รู้สึกอยู่ตลอดว่าความจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้นงานประชุมสวินหลงที่สำนักบัณฑิตหลวงจะจัดผลัดออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า กระทั่งผลัดมาจนถึงวันนี้นางเงยหน้าขึ้นไปมองฟ้าเจ็ดวันก่อน นางรับปากเสี่ยวลู่ ลานประมูลเฟิงเซียงไว้แล้วว่าวันนี้จะไปตามเวลาที่นัด แต่หากไปลานประมูลเฟิงเซียง เช่นนั้นก็ไปร่วมงานประชุมสวินหลงไม่ได้ระหว่างที่นางกำลังลังเลว่าจะไปร่วมงานประมูลเฟิงเซียงหรืองานประชุมสวินหลงดี บ่าวรับใช้ก็เข้ามารายงานกะทันหัน"พระชายา ลานประมูลเฟิงเซียงส่งข่าวมาว่า ยกเลิกงานประมูลวันนี้ เลื่อนไปจัดในอีกสิบวันให้หลัง ลานประมูลขอเชิญท่านไปเข้าร่วมในอีกสิบวันข้างหน้า"บังเอิญเพียงนี้เลยรึหรือลานประมูลเฟิงเซียงจะรู้ว่าวันนี้นางอยากไปร่วมงานประชุมสวินหลง
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 380
ครั้งนี้ นางใช้โชคเข้าปะทะชีพจรยุทธ ทุกครั้งที่ใกล้จะทะลวงชีพจรยุทธได้สำเร็จ นางจะคว้ายาชำระไขกระดูกจำนวนมากมากินเพื่อเพิ่มพลังงานเช่นเดียวกับครั้งก่อนๆ ทุกครั้งที่นางเพิ่งจะเปิดรอยแยกได้ ก็จะปิดลงทันที กู้ชูหน่วนไม่ยอมแพ้ นางทะลวงครั้งแล้วครั้งเล่าไม่รู้ว่าใช้เวลานานเท่าไหร่ ในที่สุดนางก็เปิดชีพจรยุทธได้สำเร็จ"เฮือก......"เลือดสดอีกคำไหลหยดออกมา คนอื่นทะลวงชีพจรยุทธแล้วจะรู้สึกสบายไปทั้งตัว มีพลังงานเต็มเปี่ยม แต่นางกลับเหมือนหนีความตายมาได้ และเกือบเอาชีวิตนางไปกู้ชูหน่วนคราบเลือดติดมุมปาก แต่นางก็แย้มรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมานางพยายามใช้โชคหมุนเวียนพลังงานภายในร่างกาย เปลวไฟกลุ่มหนึ่งในตันเถียนของนางกำลังเติบโตอย่างแข็งแกร่ง และร่างกายของนางก็เบาขึ้นกว่าเดิมมากนางมีพลังภายในแล้ว...... แม้ว่าพลังภายในจะอ่อนแอมากก็ตาม......การเปิดชีพจรยุทธบ่งชี้ว่านางสามารถฝึกวิชายุทธได้แล้วกู้ชูหน่วนหายใจออกมายาวและเปิดตำรารวมสูตรปรุงยาอีกครั้งยายกระดับเป็นยาที่ช่วยเพิ่มพลังภายในอย่างรวดเร็วและทะลวงผ่านหนึ่งขั้นได้กู้ชูหน่วนรู้สึกสนใจขึ้นมา"ชิงเฟิง"ชิงเฟิงทำหน้าบูดบึ้ง "พระชาย
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 379
บ่าวรับใช้ในจวนอ๋องกำลังช่วยกันดับไฟ ผมของกู้ชูหน่วนถูกระเบิดจนยุ่งเหยิง ราวกับรังไก่ ชิงเฟิงจัดให้นางไปอยู่ในห้องที่ตกแต่งอย่างสวยงามอีกห้องหนึ่งภายในห้อง กู้ชูหน่วนมองกล่องยาชำระไขกระดูกขนาดใหญ่ตรงหน้า ทั้งกังวลและโล่งใจกังวลคือยาชำระไขกระดูกยังห่างไกลจากผลลัพธ์ที่นางต้องการโล่งใจคือในที่สุดก็ทำสำเร็จแล้ว"ชิวเอ๋อร์ ไปเฝ้าหน้าประตู ห้ามให้ใครเข้ามา รวมถึงท่านอ๋องด้วย""คุณหนู ท่านจะทำอะไรอีกแล้วหรือเจ้าคะ?"ชิวเอ๋อร์กลัวจนตัวสั่น ชีวิตของคุณหนูเกือบจะจบสิ้นแล้ว นางคงไม่คิดที่จะปรุงยาอีกแล้วใช่หรือไม่"เจ้ารู้อะไร รีบออกไปเถิด""แต่ว่า......"ก่อนที่ชิวเอ๋อร์จะพูดจบ กู้ชูหน่วนก็ผลักนางออกไป แล้วนั่งขัดสมาธิบนเตียง หยิบยาชำระไขกระดูกในกล่องตรงหน้ามากินหนึ่งเม็ดความร้อนไหลขึ้นมาจากตันเถียน แต่ชีพจรยุทธไม่เปิดออกเสียทีกู้ชูหน่วนกินอีกหลายเม็ด ความร้อนในตันเถียนรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เส้นลมปราณทั้งเจ็ดและแปดเส้นรู้สึกสบาย แต่ชีพจรยุทธยังคงไม่เปิดออกนางขมวดคิ้ว "ใช้สมุนไพรที่คล้ายกันมาทดแทน ผลลัพธ์ก็ยังแตกต่างกันมาก ยาชำระไขกระดูกนี้แย่เกินไป"กู้ชูหน่วนกัดฟัน กลืนยาชำระไขกระ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 378
"พระชายา โปรดอย่าทำให้ข้าน้อยลำบากใจเลย ข้าน้อยก็แค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น"เมื่อเห็นว่ากู้ชูหน่วนตั้งใจจะออกไป ชิงเฟิงก็ตกใจและเอ่ยว่า "พระชายา ท่านต้องการไปหายาใช่หรือไม่? หรือว่าท่านจะให้ใบสั่งยาแก่ข้าน้อย แล้วให้ข้าน้อยปหายามาให้""ก็ได้ ยิ่งเร็วยิ่งดี""ขอรับ"ความเร็วของชิงเฟิงและคนอื่นๆ นั้นรวดเร็วมาก แต่หลังจากกลับมา คำตอบของพวกเขาก็เหมือนกับที่ชิวเอ๋อร์พูดไม่มีผิดเพี้ยน"พระชายา ข้าน้อยได้ไปหาหมอหลวงทุกคนในสำนักหมอหลวงแล้ว พวกเขาไม่เคยได้ยินชื่อสมุนไพรในใบสั่งยาของท่านเลย และไม่สามารถหายาเหล่านั้นมาให้ท่านได้"ด้วยความกลัวว่ากู้ชูหน่วนจะโกรธ ชิงเฟิงจึงหยุดชะงักแล้วเอ่ยต่อทันทีว่า "ข้าน้อยได้พาหมอหลวงจากสำนักหมอหลวง รวมถึงหมอที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวงมาด้วย พระชายาสามารถสอบถามพวกเขาได้โดยตรงเลย"เมื่อโบกมือ หมอจำนวนมากก็เดินเข้ามาทีละคน และทำความเคารพนาง "คารวะพระชายา ขอพระองค์ทรงพระเจริญ พันปี พันๆ ปี""พอเถอะ ข้าขอถามพวกท่าน พวกท่านไม่เคยได้ยินชื่อซานหลิง ซูเหอเซียง การบูร จริงๆ หรือ?""ทูลพระชายา พวกข้าประกอบอาชีพหมอมาหลายสิบปี บรรพบุรุษของพวกข้าก็เป็นหมอเช่นกัน พวกข้าไ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 377
นิ้วเรียวสวยของกู้ชูหน่วนพลิกดูตำรารวมสูตรปรุงยาที่ขาดวิ่นอย่างต่อเนื่อง นางมองอย่างตั้งใจจนลืมตัว และไม่รู้ว่าตัวเองกลับมาที่จวนหานอ๋องตั้งแต่เมื่อใด"เย่จิ่งหานล่ะ?" กู้ชูหน่วนเงยหน้าขึ้นถามทันทีชิงเฟิงเม้มปาก การต่อสู้ดุเดือดขนาดนั้น พระชายาของเขาไม่รู้จริงๆ หรือว่าแกล้งไม่รู้กันแน่?"นายน้อยแห่งเผ่าเทียนเฝินมาชิงแผนที่ไข่มุกสีเขียว นายท่านต่อสู้กับเขา และยามนี้ยังอยู่ในป่าไผ่ นายท่านให้ข้าพาพระชายากลับจวนก่อน""อย่างนั้นหรือ สามหมื่นล้านตำลึง ล่อตาล่อใจโจรจริง ๆ แผนที่ไข่มุกสีเขียวต้องได้รับการปกป้องอย่างดี อาจจะเป็นทรัพย์สมบัติทั้งหมดของจวนหานอ๋องก็ได้นะ" นายน้อยแห่งเผ่าเทียนเฝินบาดเจ็บไม่ใช่หรือ? เย่จิ่งหานน่าจะรับมือได้เมื่อเห็นกู้ชูหน่วนพูดเรื่องเหล่านี้อย่างจริงจัง คิ้วเข้มของชิงเฟิงก็ขมวดแน่นสิ่งที่นางควรเป็นห่วงไม่ใช่นายท่านหรอกหรือ?"ข้าจะกลับไปศึกษาตำรารวมสูตรปรุงยา บอกบ่าวรับใช้ว่าห้ามใครรบกวนหากไม่มีคำสั่งจากข้า""ขอรับ"ภายในห้อง กู้ชูหน่วนจรดพู่กันเขียนตำรับยาหลายแผ่นอย่างคล่องแคล่ว แล้วส่งให้ชิวเอ๋อร์ "ไปร้านขายยา ซื้อยาตามตำรับที่ข้าให้มา กลับมามากหน่อย"
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 376
กู้ชูหน่วนรับจดหมายเชิญ แล้วเกี่ยวคางของนางอย่างเย้าแหย่ "เมื่อมีสาวงามมาเชิญ เราจะกล้าไม่มาได้อย่างไร วางใจได้ งานประมูลเฟิงเซียงสิ้นเดือนนี้ พวกเราจะไปให้ตรงเวลาแน่นอน""เช่นนั้น เสี่ยวลู่จะรอแขกผู้มีเกียรติทั้งสองท่านอยู่ที่งานประมูลเฟิงเซียง"หลังออกจากงานประมูลเฟิงเซียง เย่จิ่งหานก็ยังคงทำหน้าเย็นชาตลอดเวลาระหว่างทางกลับ พวกเขานั่งรถม้าประจำตัวของเย่จิ่งหาน กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่ารถม้าทำจากวัสดุอะไร ภายนอกดูธรรมดา แต่ภายในกลับมีพื้นที่กว้างขวางมาก สามารถดื่มชา เล่นหมากรุก หรือนอนพักผ่อนได้ อีกทั้งยังป้องกันลูกธนูพิษและอาวุธทุกชนิดได้ เมื่อสัมผัสกับรถม้า จะมีเพียงเสียงโลหะกระทบกันเท่านั้นตลอดทาง เสียงการต่อสู้ดังขึ้นเป็นระยะๆ ไม่ขาดสาย พร้อมกับเสียงร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดพื้นดินสั่นสะเทือนเป็นครั้งคราว ไม่รู้ว่าข้างนอกต่อสู้กันดุเดือดเพียงใดกู้ชูหน่วนรู้ว่าคนเหล่านี้ส่วนใหญ่มาเพื่อแย่งชิงแผนที่ไข่มุกสีเขียวของเย่จิ่งหานแต่เมื่อมองไปที่เย่จิ่งหาน เขานั่งจิบชาอ่านหนังสืออย่างสง่างามริมหน้าต่างรถม้า ราวกับไม่รับรู้ถึงการต่อสู้ภายนอกกู้ชูหน่วนเปิดม่านรถม้าดู ข้างนอกมีแต่แ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 375
อี้เฉินเฟยพิจารณาความหมายในคำพูดของกู้ชูหน่วนอย่างถี่ถ้วนครู่หนึ่งเขาก็เข้าใจกระจ่างแจ้ง ยิ้มอย่างอ่อนโยน "สุภาพบุรุษไม่แย่งชิงสิ่งที่ผู้อื่นชื่นชอบ ในเมื่อแขกชั้นล่างชื่นชอบแผนที่ไข่มุกสีเขียวขนาดนี้ ข้าก็จะไม่แย่งแล้ว"กู้ชูหน่วนลูบปลายคาง คำพูดนี้ฟังดูคุ้นหูเหลือเกิน?แต่อี้เฉินเฟยก็มีสมองขึ้นมาบ้างแล้วสามพันล้าน......จุ จุ จุทรัพย์สมบัติของเย่จิ่งหานถูกสูบไปหมดแล้วใช่หรือไม่"สามพันล้านครั้งที่หนึ่ง สามพันล้านครั้งที่สอง สามพันล้านครั้งที่สาม ขอแสดงความยินดีกับแขกผู้มีเกียรติหมายเลขยี่สิบเก้า ได้รับแผนที่ไข่มุกสีเขียวไปครอง"ทุกคนต่างมองเย่จิ่งหานด้วยความอิจฉาในหมู่พวกเขาบางคนเคยคิดที่จะแย่งชิง แต่ฝ่ายตรงข้ามคือเทพสงครามแห่งแคว้นเย่ พวกเขาจะแย่งชิงได้อย่างไร?เด็กรับใช้ของอี้เฉินเฟยเสียดายแล้วเสียดายอีกสามพันล้านสูงเกินไป......น่าเสียดายที่อาจารย์อี้เตรียมการมานาน สุดท้ายก็ยังพลาดการประมูลเจ๋ออ๋องขมขื่นในใจ เดินออกงานประมูลอย่างอ้างว้างหางตาของซ่างกวานฉู่ฉายแววเย็นเยือก มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย้ายวนคนของเผ่าเทียนเฝินเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ "ดำเนินการตามแผนเดิม ต้อง
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 374
"อะไรนะ เขาคือเทพสงคราม"ทุกคนต่างถอยหลังด้วยความหวาดกลัว พยายามรักษาระยะห่าง เพราะกลัวว่าเย่จิ่งหานจะลงมือกับพวกเขาหากเป็นคนอื่นที่เสนอราคานี้ พวกเขาคงจะประหลาดใจมาก แต่หากเป็นเทพสงครามที่เสนอราคา ก็ไม่มีอะไรน่าแปลกใจเพราะเทพสงครามคือบุคคลสำคัญของแคว้นเย่ ทั้งศักยภาพ ความมั่งคั่ง และอิทธิพลของเขายิ่งใหญ่กว่าฮ่องเต้เสียอีกเด็กรับใช้ของอี้เฉินเฟยเอ่ยว่า "อาจารย์อี้ เราจะเพิ่มราคาอีกหรือไม่?"อี้เฉินเฟยเงียบไป ราวกับกำลังชั่งน้ำหนักมูลค่าอยู่ครู่หนึ่ง เขาจึงยกป้ายขึ้น "หนึ่งพันเจ็ดร้อยล้าน"อะไรนะ......คนในห้องหมายเลขเจ็ดเป็นใครกัน?เพิ่มราคาครั้งละสองร้อยล้านเงินในสายตาพวกเขาเป็นเพียงตัวเลขหรืออย่างไร?เจ๋ออ๋องโยนป้ายทิ้งอย่างหมดแรงจะประมูลไปทำไม ประมูลไปก็เปล่าประโยชน์เขาไม่สามารถประมูลได้แม้แต่เศษเสี้ยวของพวกเขาในชั่วพริบตา เจ๋ออ๋องรู้สึกว่าตนแตกต่างจากพวกเขาอย่างมาก"สองพันล้าน" เย่จิ่งหานเอ่ยชิงเฟิงเหงื่อออกที่ฝ่ามือแม้นายท่านจะมีทรัพย์สมบัติจำนวนมาก แต่การสูญเสียสองพันล้านในคราวเดียวก็ต้องทำให้บาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอนซ่างกวานฉู่หน้าตายไร้อารมณ์ มองไม่ออ
