บทที่ 283

คราวนี้ นางเฉินกลับไม่ได้ขัดแย้งกับนางจาง ตรงกันข้ามกลับกล่าวอย่างปลอบใจว่า “พี่สะใภ้ใหญ่อย่ากังวลเกินไปนักเลย ภรรยาของซิวหย่วนสุขภาพดีมากมาโดยตลอด น่าจะไม่มีปัญหาอันใด ข้าได้ยินมาว่าเจี่ยงฮูหยินล้มป่วย ภรรยาของซิวหย่วนกลับไปเยี่ยมเยียนเจี่ยงฮูหยิน บางทีหลายวันมานี้อาจจะยุ่งอยู่แต่ดูแลเจี่ยงฮูหยินจึงเหน็ดเหนื่อยมากเกินไป ถึงได้เป็นลมล้มลง”

นางจางรู้สึกแต่เพียงว่านางเฉินไม่จริงใจ จึงชะงักฝีเท้า พลางเหลือบมองไปที่นางเฉิน หลังจากนั้นก็ก้าวเดินต่อไป ถึงอย่างไรก็อดรนทนไหว จึงไม่ได้ทะเลาะกับนางต่อ อย่างไรลูกสะใภ้ก็สำคัญกว่า

นางเฉินสบเข้ากับสายตาของนางจาง รู้ว่าแววตานั้นของนางหมายความว่าเช่นไร จึงโมโหขึ้นมาในฉับพลัน แอบด่าว่าอยู่ในใจ ‘เอาความคิดของคนถ่อยมาคาดเดาจิตใจของวิญญูชน!’

สะใภ้ทั้งสามคนมาถึงเรือนของนางเจี่ยงกับกู้ซิวหย่วน

เวลานั้น หมอประจำตระกูลก็ถือกล่องยา พลางก้าวเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ เมื่อมองเห็นพวกนางทั้งสามคน ก็เตรียมที่จะคารวะพวกนาง

นางจางกลับโบกไม้โบกมือ “เอาเถิด ไม่จำเป็นต้องมากพิธี รีบไปดูฮูหยินของคุณชายใหญ่เร็วเข้า”

เมื่อหมอประจำตระกูลได้ยินคำพูดของนางจาง ก็รีบรับคำ พล