บทที่ 182

หากหลานชายคนอื่น ๆ อายุไม่เกินเกณฑ์ นางก็เต็มใจไขว่คว้ามาเพื่อหลานชายคนอื่น ๆ เช่นกัน แต่อายุเกินเกณฑ์แล้ว ส่งเข้าไปจะดูเหมือนเป็นอะไร? แล้วคนอื่นจะคิดอย่างไรกับสกุลกู้ของพวกเขา?

กู้ซิวหมิงกล่าวอีกว่า “เช่นนั้นเมิ่งเฉิงจางเล่า? ท่านพ่อเป็นพี่เขยของเขา มีพี่เขยที่มีความรู้กว้างขวางเช่นนี้ เขาแค่มาอาศัยที่จวนพวกเรา มีคำถามที่ไม่เข้าใจก็ถามท่านพ่อเอาก็ได้แล้ว เหตุใดยังต้องส่งเข้าสำนักศึกษาหลิงซานด้วยขอรับ?”

ฮูหยินผู้เฒ่ากู้ฟังจนสับสน จึงถามอย่างสงสัยว่า “ซิวหมิง นี่มันเกี่ยวข้องอะไรกับเฉิงจางหรือ?”

กู้ซิวหมิงแค่รู้สึกน่าขันมาก จึงหัวเราะเยาะ และระบายความไม่พอใจออกมา “ท่านพ่อช่างลำเอียงยิ่งนัก ส่งหลานชายเข้าสำนักศึกษาหลิงซานก็ช่างเถอะ ถึงอย่างไรก็เป็นหลานชายแท้ ๆ และมีความสัมพันธ์ทางสายเลือด แต่เมิ่งเฉิงจางไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเขาเลย แต่เพราะคลั่งรักเมิ่งจิ่นเหยา จึงส่งเมิ่งเฉิงจางเข้าสำนักศึกษาหลิงซาน ท่านพ่อทิ้งข้าไว้เพียงลำพัง ยังไม่ใช่เพราะข้าไม่ได้เป็นบุตรชายแท้ ๆ ของเขาหรอกหรือ? หากข้าเป็นบุตรชายแท้ ๆ ไยท่านพ่อจะลำเอียงเช่นนี้ขอรับ?”

“ซิวหมิง เจ้าพูดจาเหลวไหลอะไร?” กู้