LOGINShare
วางแผนอนาคต
Last Updated:
2025-03-27 22:07:58
Related chapters
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม เยี่ยมน้าชาย 1
"ได้สิ ข้าจะเตรียมตัวไว้" ท่าทางเขาราวกับสุนัขที่กำลังสะบัดหางรัว ๆ แต่พอพ้นหน้านางไปสั่งงานพวกบ่าวก็กลับไปทำหน้าเคร่งขรึมอย่างเดิม สวี่ซือเหยาป้องปากหัวเราะด้วยความเอ็นดูอย่างมีจริต ด้วยการวางตัวที่ถูกพร่ำสอนยังแทรกซึมอยู่ทุกการเคลื่อนไหวทำให้ทุกทวงท่าของนางยังคงความเป็นลูกผู้ดีเอาไว้ เท่าที่นางจำได้ หลังเปลี่ยนคนของตัวเองเข้ามาดูแล ฮูหยินรองก็ไล่น้าชายของนางไปอยู่กระท่อมในป่าชนบท ที่ก็ขนาดไม่เล็กกว้างพอให้อยู่ได้ครอบครัวหนึ่งโดยไม่เบียดเสียดกัน พรุ่งนี้นางคงต้องเตรียมของเยี่ยมไปด้วย ไม่รู้ว่าหากขอร้องให้กลับมาดูแลงานในตระกูลต่อจะยอมใจอ่อนหรือไม่ เพราะตอนที่ฮูหยินรองถือวิสาสะล้ำเส้นนางก็ไม่ได้ออกตัวปกป้องสิทธิ์ของตัวเอง และทำให้ครอบครัวน้าชายเขาใจนางผิดไปด้วย เมื่อคิดว่าต้องมีของดี ๆ ติดมือไปฝากสวี่ซือเหยาจึงเดินไปสั่งคนครัวให้จัดกระเช้าผลไม้อย่างดีให้นางหนึ่งอันก่อนยามสายพรุ่งนี้"ไปสำนักคุ้มภัยมาเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ" เมื่อมีเวลาอยู่ร่วมกันสวี่ซือเหยาจึงเอ่ยถามสามีด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ผ่านมาเป็นวัน ๆ ตั้งแต่เป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้อง แต่แทบไม่ได้คุยกันเลย แบบนี้ความสัมพันธ์จะ
Last Updated : 2025-03-27ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม เยี่ยมน้าชาย 2
ผู้เป็นสามีไม่เซ้าซี้ต่อ นางว่าอย่างไรเขาก็ว่าตาม สวี่ซือเหยาคงมีแผนอะไรอยู่ในใจแล้ว หากอยากบอกก็คงบอกเอง หลังเตรียมทุกอย่างเสร็จแล้วโจวเยี่ยนเฉินก็อาสาถือของให้โดยมีภรรยาเดินนำหน้า สวี่ซือเหยาจำได้น้าชายมีบ้านหลังหนึ่งไม่ห่างจากที่นี่มากนัก เดินไปไม่นานก็ถึง แต่ตอนที่ได้รับหน้าที่ดูแลทรัพย์สินของมารดาก็ปล่อยให้คนระแวกเช่า จึงย้ายไปอยู่นอกเมือง นางเลือกไปดูบ้านหลังนั้นเผื่อว่าญาติผู้นั้นจะกลับมาพำนักแล้ว ทว่าก็ไม่เป็นดังหวัง บ้านหลังนั้นยังปล่อยเช่าและเปิดเป็นร้านอาหารอยู่ สวี่ซือเหยาตัดสินใจเดินต่อไปที่นอกเมือง บ้านในความทรงจำยังเหมือนเดิม สตรีผู้หนึ่งกำลังกวาดลานด้านหน้าบ้าน มีเด็กกลุ่มหนึ่งวิ่งเล่นกันส่งเสียงเจื้อยแจ้ว คงเป็นบุตรหลานบ้านใกล้เรือนเคียง เพราะลูกชายของท่านน้าอายุห่างกับนางไม่มากนัก นอกเสียจากเขาจะมีน้องแล้ว สตรีผู้นั้นพอเห็นนางก็ทำหน้าประหลาดใจออกมา มองหัวจรดเท้าคล้ายไม่แน่ใจว่าตนหรือฝาดหรือเปล่า "น้าสะใภ้ ไม่พบกันนานนะเจ้าคะ" "ซือเหยาหรือ? "ข้าเองเจ้าค่ะ" "โตขนาดนี้แล้วหรือ" นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนจะชวนพวกนางเข้าไปด้านใน น้าสะใภ้มองโจวเยี่ยนเฉินก็เข้าใ
Last Updated : 2025-03-27ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม ฮูหยินรองยื่นมือยาวมาถึงฉางซาน 1
เย็นวันนั้นก็มีเกวียนมารับถึงหน้าชานเรือนถึงสองเล่ม ขนของไปรอบเดียวก็หมดแล้ว เพราะเฉินรุ่ยเซียงไม่ได้มีอะไรให้ต้องแบกไปมากนัก บ้านหลังนี้ก็ตั้งใจจะปล่อยเช่าต่อหากหลานสาวจะให้เขาพักด้วยเฉินเมิ่งหยางลูกชายของเขาบึ้งตึงต่อน้องสาวเป็นอย่างมาก อาจเพราะเข้าใจผิดคิดว่านางไล่พวกเขาออกมาเมื่อครั้งก่อน แต่เห็นสวี่ซือเหยาไม่ว่าอะไรเขาก็ปล่อยเลยตามเลย คงต้องใช้เวลากว่าจะเข้ากันได้ เพราะไม่ได้เจอกันมาหลายปี และไม่ได้โตมาด้วยกัน หากเร่งรัดไปเกรงจะห่างเหินยิ่งกว่าหลังเฉินรุ่ยเฉียงมาถึงเขาก็ขอสมุดบัญชีทั้งหมดตั้งแต่ตนถูกไล่ออกมาตรวจสอบใหม่ รวมถึงแบ่งงานให้คนในปกครองเป็นสัดส่วน ค่าใช้จ่ายในการซ่อมแซมและขยับขยายค่อยนำมาเบิกจ่ายทีหลัง ซึ่งสวี่ซือเหยาต้องใช้เงินส่วนตัวออกไปก่อน"ข้าจะเข้าเมืองไปดูบรรยากาศเสียหน่อย ท่านน้าต้องการอะไรเพิ่มหรือไม่เจ้าคะ""วันนี้น้าสะใภ้ตั้งใจจะแสดงฝีมือเองน่ะ ถือว่าฉลองให้เจ้า ไปถามนางดูเองเถิด""ทราบแล้วเจ้าค่ะ" สวี่ซือเหยาตอบรับน้าชายแล้วก็หันมามองสามีที่ยืนรออยู่เหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง พอเห็นนาง
Last Updated : 2025-03-28ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม ฮูหยินรองยื่นมือยาวมาถึงฉางซาน 2
"เสี่ยวเหยาไม่ต้องกังวลนะ เดี๋ยวน้าจัดการให้เอง" เขาตบบ่าหลานสาวด้วยความเห็นอกเห็นใจ"ขอบพระคุณเจ้าค่ะท่านน้า เป็นเพราะความโง่เขลาของข้าเองที่ทำให้ท่านน้าเดือดร้อน""พูดอะไรอย่างนั้น เป็นสิ่งที่ครอบครัวควรทำอยู่แล้ว"สวีซือเหยาน้ำตารื้น ซาบซึ้งสุดหัวใจ ก่อนที่นางจะย้อนเวลากลับมาน้าชายก็ไม่เคยทอดทิ้งนางจริง ๆ แม้แต่ตอนถูกทำให้พิการไปแล้วก็ยังบุกเข้ามาช่วยหลานสาวในกองไฟจนตัวเองตกตาย นางมองข้ามความดีงามทั้งหมดนั้นไปได้อย่างไรตั้งหลายปี จนสายเกินไปทุกอย่าง ได้โอกาสย้อนกลับมาแก้ไข ครั้งนี้นางจะทำให้ดีกว่าเดิมสวี่ซือเหยาตั้งใจไว้เช่นนั้นเฉินรุ่ยเฉียงทำการคัดลอกสำเนาเอาไว้ทุกฉบับแล้วหอบทั้งหมดนั้นไปตราหน้าคนของแม่เลี้ยงถึงที่ ที่ดินที่ไร่ที่พี่สาวครอบครอง ปัจจุบันตกทอดมาถึงหลานตน แต่กลับโดนคนพวกนี้สูบเลือดสูบเนื้อไม่หยุด เขาจะเพิกเฉยได้อย่างไรกันประตูกระท่อมหลังหนึ่งถูกถีบออกอย่างแรงด้วยฝ่าเท้าของลูกพี่ลูกน้องที่ขอติดตามมาด้วย"อะไรน่ะ ใครกัน ทำไมไร้มารยาทอย่างนี้!" คนด้านในตะโกนออกมา"
Last Updated : 2025-03-28ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม เยี่ยมบ้านสามี 1
โจวเยี่ยนเฉินกลับมาจากทำงานตอนหัวค่ำพอดี ทำให้นางได้ทานมื้อเย็นพร้อมเขา อีกฝ่ายเนื้อตัวมอมแมมเหมือนลงไปนอนคลุกฝุ่นมาหลายตลบ ตอนแรกเขาตั้งใจจะไปอาบน้ำก่อนมาร่วมโต๊ะ แต่สวี่ซือเหยาไม่ถือ และนี่ก็เลยเวลาอาหารเย็นมาพอสมควรแล้ว หากกินไม่เป็นเวลาอยู่เรื่อย ๆ แบบนี้จะป่วยเอาได้ ข้าทำข้าวกล่องให้เขาไปทำงานด้วยดีหรือไม่นะ? "ฮูหยินคิดอะไรอยู่หรือ?" "เปล่าเจ้าค่ะ แค่สงสัยว่าคืนนี้ข้าควรย้ายไปนอนห้องอื่นดีหรือไม่" "ทะ ทำไมล่ะ? ข้าเผลอทำอะไรไม่ดีไปหรือเปล่า?" ผู้เป็นสามีถามกลับเสียงร้อนรน สวี่ซือเหยามองท่าทางของเขาก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ "เปล่าเจ้าค่ะ" นางหัวเราะเสียงใสอย่างไม่เก็บอารมณ์ใด ๆ "ข้าแค่กลัวว่าท่านจะนอนตัวเกร็งทั้งคืนอีก แบบนั้นข้าคงเป็นภรรยาที่บกพร่องค่ะ" "ไม่นะ ไม่ใช่ เป็นข้าผิดเอง ข้าขอโทษ" โจวเยี่ยนเฉินหน้าหงอยลงทันตา "เช่นนั้นคืนนี้ก็นอนดี ๆ เถอะนะเจ้าคะ" สวี่ซือเหยารู้ว่าหลังนางหลับลึกไปแล้ว สามีมักจะแอบย่องไปนอนที่ตั่งตัวยาว ซึ่งมันไม่สบายตัวเอาเสียเลย เขาคงนึกถึงและรู้สึกผิดกับคืนแรกของกันและกันอยู่จึงทำเช่นนั้น แต่ตัวนางไม่ได้กังวลอะไรแล้ว อาจเพราะผ่านชีวิตมาถึงสองครั้
Last Updated : 2025-03-30ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม เยี่ยมบ้านสามี 2
คนอะไรหน้าด้านได้ขนาดนี้ ลูกกลับมาเยี่ยมกลับไม่ถามสารทุกข์สุกดิบสักคำ นางนี่เป็นสหายรักกับฮูหยินรองได้แน่ ๆ แม้จะไม่ชอบใจแม่สามีคนนี้ แต่นางก็ต้องทักทายตามมารยาทที่พึงมี ทว่ากำลังจะทักทายกลับตามมารยาท แต่สามีกลับชิงพูดขึ้นเสียก่อน "ท่านแม่ ข้ามาวันเพื่อจะแจ้งแก่ท่านว่าข้าจะย้ายไปอยู่กับภรรยา ไม่มารบกวนท่านอีกน่ะขอรับ" "อะไรนะ!?" จูเจียซินเสียงดังขึ้นทันที สวี่ซือเหยายังไม่เข้าใจว่าอะไรเป็นอะไรก็ตกใจรอบสอง สามีผู้แสนกตัญญูในความทรงจำเคยเอ่ยเช่นนี้ด้วยหรือ นางนึกไม่ออกเลยจริง ๆ แต่เมื่อนึกถึงเนื้อหาในนิยายก็ทำให้นางเข้าใจอะไรได้หลายอย่าง นางไม่ได้บอกสามีว่าจูเจียซินไม่ใช่มารดาแท้ ๆ ของเขา นางปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ นางกลัวว่าหากเปลี่ยนเช่นเรื่องมากไปกลัวจะเป็นภับย้อนกลับมาทำร้ายครอบครัวนางเอง จูเจียซินก็บีบน้ำตาโวยวายเสียงดัง นางรู้สึกว่าสถานการณ์เริ่มเกินเลย และตัวเองก็ยังไม่อยากมีปากเสียงตอนนี้จึงลงจากรถลากแล้วเลี่ยงออกมา "ท่านพี่จัดการเรื่องนี้ให้เสร็จเถิด ข้าจะไปเดินเล่นสักครู่" "ถ้าเสร็จแล้วข้าจะไปตามเจ้า" โจวเยี่ยนเฉินเอ่ยบอกด้วยสีหน้าลำบากใจที่ต้องให้นางมาเห็นครอบครัวเขา
Last Updated : 2025-03-30ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม โจวเจิ้นหราน 1
"ท่านน้าจะไม่ตีข้าใช่ไหมขอรับ" "ข้าจะตีเจ้าทำไมกัน มาเถอะ ข้าจะอุ้มเจ้าเอง" โจวเจิ้นหรานตาเบิกโพลงรีบโบกมือปฏิเสธ "ตัวข้าสกปรกขอรับ ให้อุ้มไม่ได้ขอรับ" "ไม่เป็นไรหรอก รองเท้าเจ้าก็ไม่มี เดินเท้าเปล่าอย่างนี้มิเจ็บหรือ" นางไม่ฟังคำทัดทาน ถือวิสาสะเดินเข้าไปหาแล้วจับเขาอุ้มขึ้นมาแนบเอวทันทีเด็กชายที่โตพอสมควรทั้งเขินอายทั้งตกใจทำสีหน้าไม่ถูก ได้แต่เอามือปิดหน้าไว้แล้วพูดเสียงอุบอิบอยู่คนเดียว สวี่ซือเหยาหัวเราะออกมาด้วยความเอ็นดู ในชีวิตที่แล้วนั้นนางแทบไม่มีโอกาสได้แสดงความรักกับเด็กคนนี้เลย แม้นางจะรักเขาเหมือนลูกอีกคน แต่เจ้าตัวกลับรักษาระยะห่างและวางตัวต่ำต้อยกว่าเสมอ ทั้ง ๆ ที่อายุเพียงสามสี่ขวบเท่านั้น ทั้งเป็นเด็กดีและรู้ความเป็นอย่างมาก การหวนกลับมาครั้งนี้ไม่แย่เลย ไม่แย่เลยจริง ๆ นางมีโอกาสชดเชยและได้ทำสิ่งที่อยากทำแต่ไม่ได้ทำมากมาย รวมถึงการเอาคืนผู้ที่ทำให้ชีวิตของนางตกต่ำเหมือนต้องฝ่าด่านเคราะห์กรรมจนวันตายนั่นก็ด้วยสวี่ซือเหยาพาหลานชายมาซื้อขนมในตลาดเล็ก ๆ ของหมู่บ้านแล้วซื้อขนมให้เขาสองสามถุง อยากให้มากกว่านี้ แต่หากทำเช่นนั้นเด็กน้อยคงเกรงใจนางจนไม่กล้ารับแน่ "ข้า
Last Updated : 2025-03-30ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม โจวเจิ้นหราน 2
"เจ้าเด็กกำพร้านี่!" ทว่ากลับไม่เป็นดังหวังตั้งใจ เมื่อบุตรชายของตนจะเข้าไปรังแกหลานนอกสายเลือดผู้นั้นตามที่เคยทำ เด็กคนนั้นยกหุ่นกระบอกขึ้นมาตั้งท่าจะตี โจวเจิ้นหรานเห็นแล้วก็รีบหลบไปอยู่ด้านหลังน้าสะใภ้ของตน ทำให้ผู้เป็นแม่คว้าตัวไว้แทบไม่ทัน "อาเฉียว ทำอะไรอย่างนั้นเนี่ย!" สะใภ้คนโตดุบุตรชายเสียงดัง เด็กน้อยไม่รู้ความร้องไห้จ้าทันที ยิ่งถูกมองด้วยสายตาดุ ๆ จากภรรยาของน้าที่พึ่งกลับมาด้วยแล้วยิ่งร้องเสียงดังเข้าไปอีก เขาไม่เข้าใจว่าทำไมตนจึงถูกดุ ทั้งที่ผ่านมามารดาไม่เคยห้าม ทั้งยังบอกให้เขาทำอีกเรื่อย ๆ ทำไปก็ไม่มีใครลงโทษเขา นั่นก็ไม่ใช่ว่าไม่ผิดหรอกหรือ สวี่ซือเหยามองดุเด็กคนนั้นไม่วางตา จับแขนโจวเจิ้นหรานให้มาหลบด้านหลังตนอยู่อย่างนั้น สตรีโลภมากเงยหน้าขึ้นสบตาน้องสะใภ้ได้พอดิบพอดี สายตาแข็งกร้าวนั้นทำนางหายใจไม่สะดวก "น้องสะใภ้อย่าถือสาเลย อย่างไรก็ยังเด็ก ยังไม่รู้ความดี" นางพูดเสียงอ่อน "แต่ดูทำเหมือนเป็นเรื่องปกติเลยนะเจ้าคะ" สวี่ซือเหยายิ้มกว้างกล่าวเสียงใสคล้ายไม่ติดใจเอาความ แต่สายตาของนางทำให้ภรรยาพี่ชายสามีเชื่อได้ไม่สนิทใจว่านางคิดเช่นนั้นจริง ก่อนที่จะมีเรื่องอะไ
Last Updated : 2025-03-30
Latest chapter
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม บทส่งท้าย ครอบครัวพร้อมหน้า ไม่หวนคืนชะตาเดิม...
พระชายาทำสีหน้าประหลาดใจอยู่เพียงครู่เดียว ก็กลับไปทำสีหน้าอ่อนโยนเช่นปกติของนาง หลายปีที่บุตรชายพลัดพรากไปนั้นจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นบ้างก็ไม่แปลกอะไรเลย นางเคยส่งคนไปตามสืบความเป็นอยู่ในอดีตของเขาแต่ก็รู้เพียงว่าเขาเป็นคนของสำนักคุ้มภัยมาเท่านั้น จึงไม่ได้ใส่ใจสืบหาลึกไปกว่านี้ อีกทั้งบุตรชายก็ไม่มีท่าทีอยากจะตามหาอดีตแม้จะดูเหมือนคนใจลอยอยู่ตลอดเวลาก็ตาม นางลืมคิดไปว่าบุตรชายไม่ได้เติบโตมาด้วยการเลี้ยงดูของนางหรือสามี อาจเป็นคนอ่อนโยนหรือหัวอ่อนกว่าที่คิดก็เป็นได้ ใสซื่อเสียจนไม่น่าเชื่อว่ามีภรรยาแล้ว บุตรชายได้ความซื่อบื้อของสามีนางมากไปจริง ๆ ตัวนางก็ผิดเองที่ไม่รอบคอบสืบหาให้จริงจัง "จำได้หมดแล้วจริง ๆ ใช่หรือไม่" คนพึ่งได้ความทรงจำกลับมาพยักหน้าหงึก ๆ "มาคุยกับแม่ก่อน เป็นคุณหนูบ้านไหน สตรีบ้านใดเล่า" โจวเยี่ยนเฉินเล่าให้มารดาฟังตั้งแต่ต้น รวมถึงเรื่องที่ถูกบ้านเดิมภรรยาปฏิบัติไม่ดีด้วยใส่ทั้งเขาและนาง ฮูหยินอาวุโสจำชื่อตระกูลนี้ได้อย่างแม่นยำเพราะพึ่งมีประกาศลงโทษไปเมื่อไม่กี่วันก่อนนี้เอง "เจ้าก็พักก่อนเถอะ แม่จะไปคุยกับพ่อให้เอง" นางกล่าวด้วยสีหน้าจริงจังให้เขาวางใจ
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม ฟื้นความทรงจำ 2
สวี่ซือเหยาทำสีหน้าประหลาดใจ ไม่คิดว่าใครจะมีธุระที่ต้องมาหาถึงจวนพี่ชาย นางกับแม่ทัพจ้าวเจี้ยนไม่ได้เปิดเผยออกไปอย่างสาธารณะว่าเป็นพี่น้องกัน แต่ก็ไม่ได้ปิดบังเช่นกัน แต่ว่านางไม่สนิทชิดเชื้อกับคนในเมืองหลวงเลย อีกทั้งนางได้หวนคืนกลับมาความทรงจำบางอย่างก็ลืมเลือนไป ทำให้ไม่ได้สานความสัมพันธ์กับใครไว้ แต่ว่าใครมาหาก็คงไม่สำคัญเพราะอีกไม่นานสวี่ซือเหยาก็ต้องกลับไปดูแลกิจการที่เมืองเกิดมารดา และที่นั่นทำให้นางรู้สึกมีความสุขกว่าเมืองหลวงที่วุ่นวาย และคงมาเยี่ยมพี่ชายได้นาน ๆ ครั้งเท่านั้น จึงไม่ได้ให้สถานที่ติดต่อใครไว้เลย เมื่อนางจะเดินไปแต่พบว่าพี่ชายไม่ได้เดินตามจึงหันมาถาม "ไม่ไปด้วยกันหรือเจ้าคะ?" "ไม่ไปหรอก แขกของเจ้านี่นา" ไม่รู้พี่ชายท่านนี้ตั้งใจกวนประสาทอะไรนางอีก ในเมื่อตั้งใจให้นางไปลำพังนางก็คงต้องไปลำพัง สวี่ซือเหยาเดินมาถึงเรือนกลาง ในห้องรับรองนั้นมีใครบางคนรอนางอยู่ เห็นเพียงแผ่นหลังกว้างและลายปักประณีตบนชุดเนื้อผ้าชั้นดี "คุณชายท่านนี้มีธุระกับข้าหรือเจ้าคะ" นางเอ่ยทักทายอีกฝ่ายไป แขกผู้นั้นหันมาตามเสียงเรียก สวี่ซือเหยาชะงักนิ่งหลังเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใคร โจวเยี่
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม ฟื้นความทรงจำ 1
ค่ำคืนแห่งงานเลี้ยงจบลง โจวเยี่ยนเฉินกลับถึงจวนก็เข้านอนด้วยความอ่อนเพลียเล็กน้อย เสียงสตรีที่สวมผ้าคลุมหน้าที่ได้ยินวันนี้ แม้สนทนากันไม่กี่ประโยค แต่ก็คุ้นหูนัก เมื่อหนึ่งปีก่อนเขาฟื้นขึ้นมาโดยที่จำอะไรไม่ได้เลย นอกจากชื่อตัวเอง รู้เพียงว่าพลัดพรากจากพ่อแม่แท้ ๆ มานานหลายปี มีคนไปพบเขาหมดสติอยู่ป่า เนื้อตัวเปรอะเปื้อนและบาดเจ็บหนัก เห็นว่าหน้าตามีความคล้ายคลึงผู้เป็นนายจึงช่วยเหลือไว้ก่อน โจวเยี่ยนเฉินใช้เวลาหนึ่งปีหลังจากนั้นด้วยความรู้สึกเหมือนคนที่ไม่ถูกเติมเต็ม ไม่ว่าในหัวของเขาหรือในใจของเขาล้วนมีช่องว่างบางอย่างที่ไม่สามารถกลบได้ คืนนั้นชายหนุ่มเข้าสู่ห้วงฝันด้วยภาพของสตรีที่ได้พบกันในงานแล้วสลัดออกไปจากหัวไม่ได้ เมฆหมอกบริเวณโดยรอบนั้นหนาตา แต่ภาพตรงหน้ากับชัดเจน บ้านหลังใหญ่โตหลังหนึ่งอย่างผู้มีอันจะกินอยู่อาศัยมีส่วนเล็ก ๆ โดยรอบ หรือบางทีอาจใหญ่กว่านั้นแต่ถูกกำแพงหมอกหนากลืนกินเข้ามา สตรีผู้หนึ่งอุ้มเด็กชายคนหนึ่งไว้ยิ้มร่าหัวเราะ ข้าง ๆ กันนั้นมีเด็กชายอีกคนที่ดูโตกว่าวิ่งวนไปรอบ ๆ นาง จวิ้นอ๋องคล้ายว่าสวมบทบาทเป็นคนในภาพความฝันนี้ ตัวเขายิ้มออกมาตัวที่ห้ามไม่ได้ หัว
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม สามีความจำเสื่อม 2
บิดาของเขายังไม่ได้เร่งรัดหาคู่หมั้นหมายให้ เพราะเห็นว่าบุตรชายคนโตพึ่งได้กลับมาสู่ฐานะที่แท้จริง ยังต้องปรับตัวตามขนบวังหลวงและฐานะใหม่อีกหลายอย่าง ซึ่งสวี่ตงหวนก็ยินดีที่มันเป็นเช่นนั้น เพราะหากน้องเขยเกิดมีสตรีอื่นขึ้นมา เขาคงได้กลายร่างเป็นแม่ทัพมารเป็นแน่ บุรุษร่างกำยำควงดาบเล่นพลางวางแผนอยู่ในหัว น้องสาวตนยังมีเยื่อใยต่อสามี หากทำให้พบกันได้อาจช่วยกระตุ้นความทรงจำให้กลับมา ความประทับใจแรกก็สำคัญ แม้จะเป็นครั้งแรกไม่จริงก็ตาม เอาเถอะ ไม่คณามือข้าหรอก แม่ทัพจ้าวเจี้ยนวิ่งวุ่นอยู่กับการวางแผนจนไม่ได้มาหาน้องสาวกับหลาน ๆ เสียหลายวัน กว่าเขาจะมาพบอีกครั้งได้ เทียบเชิญก็อยู่ในมือสวี่ซือเหยาแล้ว "ตอนนี้ข้าเป็นสามัญชน เข้าไปได้หรือเจ้าคะ" นางเอียงคอถาม มองเทียบเชิญที่วางอยู่ตรงหน้าอย่างไม่แน่ใจ "ไปในฐานะคู่เต้นรำของข้า ไม่เป็นไรหรอก องค์ชายสามยังวิงวอนให้น้องสาวช่วยเป็นคู่ให้เลย" "…ก็พวกเขายังไม่ออกเรือนกันอยู่สองคนนี่เจ้าคะ" นางตอบด้วยสีหน้ามืดมน การหาคู่ควงไปงานเต้นรำหรืองานฉลองในพระราชฐานชั้นนอก หากคู่สามีภรรยาไม่สะดวกไปร่วมงานก็มักพาเครือญาติหรือเพื่อนฝูงไปด้วยแทน ซึ่งส่วนใหญ
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม สามีความจำเสื่อม 1
"เสี่ยวเหยา?" สวี่ตงหวนเอ่ยเรียก เห็นสีหน้านางไม่สู้ดี "ข้าไม่เป็นไร กินต่อเถอะ" นางปรับสีหน้าเรียบเฉยดังเดิมแม้จะรู้สึกร้อน ๆ ที่กระบอกตา เจิ้นหว่านคิดว่าน้องสาวผู้นี้คงตกใจที่อยู่ ๆ ก็ถูกคนแปลกหน้าเข้ามาทัก จึงอธิบายให้ฟังว่าเขาเหล่านั้นเป็นใคร "แม่นางอย่าได้กังวลไป แม้จวิ้นอ๋องจะพึ่งได้รับพระราชทานตำแหน่งมา ก็ไม่บ้าอำนาจเหมือนใครแถวนี้หรอก" สวี่ตงหวนยื่นขาไปเตะหลังเก้าดังปัง แต่คนนั่งอยู่ก็ไม่สะดุ้งสะเทือน "ท่านอ๋องน้อยอาจมีท่าทีเงอะงะไปบ้าง เพราะพึ่งคืนตระกูลเดิมได้ไม่ถึงสองปี ก่อนหน้านี้ก็ไปรบที่ชายแดนใต้มาด้วย ได้รับความดีความชอบพอ ๆ กับพี่เจ้าเลย" "คืนตระกูลเดิมหรือเจ้าคะ?" "บุตรชายฉินอ๋องพลัดพรากไปตั้งแต่ยังเป็นทารกจากเหตุลอบสังหารเมื่อครั้งนั้น ท่านอ๋องตามหาจนหมดหวังแล้ว แต่อยู่ก็มีคนพากลับมา ทำความดีความชอบไว้ก็ได้เลื่อนขั้นทันทีเลย" "เช่นนี้เอง..." ดวงตาของสวี่ซือเหยาร้อนผ่าน นางคิดถึงเขามากเกินกว่าจะพูดออกมาได้ อยากเข้าไปกอดให้หายคิดถึง แต่ก็อย่างที่ปรารถนาไม่ได้สักอย่างเดียว นางไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมเขาจึงเมยเฉยเช่นนี้ ไม่รู้ตัวว่ามีนางอยู่ที่นี่เลยหรือ ความรู้สึกน
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม พบสามีอีกครั้ง...
หลายวันต่อมาก็มีประกาศใหญ่โตถึงเรื่องลงโทษขุนนางทำผิดหลายราย ตอนได้ยินพี่ชายพูดว่าเดี๋ยวจัดการเองนางก็สงสัยอยู่ว่าจะทำอย่างไร ตอนนี้ข่าวมาถึงหูนางแล้วว่าฮ่องเต้ทรงริบยศขุนนางของสวี่ซูหยางและขุนนางชั้นผู้น้อยอีกหลายคนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง เรียกคืนจวนพระราชทาน พบความผิดนำของหลวงไปขาย นำป้ายหยกประจำตำแหน่งไปจำนำ ฉ้อโกงเงินบำนาญข้าราชการชั้นผู้น้อย แค่ที่กล่าวมานี้ก็ต้องโทษประหารได้แล้ว แต่ฝ่าบาทยังมีเมตตาสั่งเนรเทศไปนอกแคว้น จากขุนนางผู้มั่งคั่งถือดี วันนี้ไม่เหลืออะไรเลยสักอย่าง หลักฐานทั้งหมดพี่ชายของนางล้วนสืบเสาะหามา ยื่นเรื่องถึงฝ่าบาทด้วยตัวเอง และยังข้อหาเล็กน้อยอีกมากที่ฟังดูไร้สาระ แต่บิดาของนางกับฮูหยินรองก็ได้ละเมิดทำไปจริง ๆ มิน่าเล่า ถึงเป็นตัวร้ายที่ไล่ต้อนพระเอกจนจนมุมเสียหลายครา รุ่งขึ้นพี่ชายก็มาพบนางอีกครั้งในยามสาย โอ้อวดความดีความชอบให้น้องสาวอย่างนางฟัง หากไม่ได้พบกับครอบครัวน้าชาย สวี่ตงหวนก็เหมือนมีน้องสาวเป็นญาติที่เหลือเพียงคนเดียว แต่อยู่ ๆ ครอบครัวก็ใหญ่ขึ้นมาโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว แล้วจะไม่ให้เขาออกหน้าปกป้องได้อย่างไร "มัวแต่ระลึกความหลังกันเรื่อยเปื่อ
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม พบหน้าสวี่ตงหวน 2
แม้แค้นเคืองจนไฟร้อนสุมอก แต่เขาจะผลีผลามเข้าไปโดยไม่วางแผนไม่ได้ สวี่ตงหวนฝากหลานชายทั้งสองไว้กับพ่อบ้านแล้วกลับไปเยี่ยมบ้านเดิมกับน้องสาวตามลำพัง ป้ายจวนเสนาบดีสวี่ ที่ไม่ได้เห็นมานานปรากฏขึ้นแก่สายตา ชายหนุ่มยิ้มเหยียดกว้างถีบประตูเข้าไปจนบานพับสะเทือน "อะไรน่ะ อะไรกัน!" ฮูหยินรองที่กำลังจะออกไปข้างนอกพอดีมาได้จังหวะเหมาะเจาะนัก "แม่ทัพสวี่" นางเอ่ยพึมพำอย่างไม่เข้าใจสถานการณ์ "แม่ทัพจ้าวเจี้ยนขอรับ" เขาเอ่ยแก้ในยศพระราชทาน มิปรารถนาให้สตรีตรงหน้านี้เอ่ยเรียกด้วยแซ่ "มีธุระอะไรหรือเจ้าคะ" ฮูหยินรองถามอย่างใจเย็น "เปล่าเลย แค่มาทวงความยุติธรรมให้น้องสาวของข้าเท่านั้นเอง"เมื่อเขาพูดประโยคนั้นหลี่หวางอี้จึงเพิ่งเห็นบุคคลอีกบุคคลหนึ่งที่อยู่ตรงนี้ด้วย "สวี่ซือเหยา" นางยิ้มตอบด้วยแววตาหมางเมิน "เรียกกันห่างเหินเสียจริงนะเจ้าคะ คราวก่อนนั้นยังเรียกข้าอาเหยาอยู่เลย" "มะ มีธุระอะไรล่ะ กลับมาทำไมอีก" "ข้าก็ไม่ได้อยากกลับมา แต่พอดีว่าพี่ชายของข้าอยากแสดงออกถึงความไม่พอใจข้าจึงร่วมมาเป็นผู้ชมด้วย" สวี่ซือเหยากล่าวเสียงเนิบนาบ หวังกวนประสาทอยู่ในที นางไม่ได้อยากมาเหยียบจวนหลังนี้อี
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม พบหน้าสวี่ตงหวน 1
"ท่านลุง? เรามีท่านลุงคนอื่นนอกจากท่านลุงหยางด้วยหรือขอรับ?" โจวเจิ้นหรานเงยหน้ามองนางด้วยดวงตากลมโตหลังจากพึ่งบอกไปว่าจะพาไปพบท่านลุงที่ไม่เคยได้พบหน้ากันมาก่อน โจวอี้หมินเห็นพี่ชายทำหน้าประหลาดใจก็เลียนแบบตาม สร้างความขบขันและความน่าเอ็นดูเป็นอย่างมาก "ใช่แล้วล่ะ แต่แม่จะไปดูเสียก่อนว่าท่านลุงหวนพร้อมรับแขกหรือไม่" "ท่านลุงยุ่งมากหรือขอรับ" "อาจจะไม่ยุ่งเท่าไร แต่อย่างไรแม่ก็ต้องไปดูก่อน" นางวางมือบนศีรษะบุตรชายลูบมันด้วยความรักใคร่เอ็นดู ก่อนจะไปพบหน้าด้วยตัวเองสวี่ซือเหยาได้สาวรับใช้คนสนิทของนางไปสืบความเพิ่มเติม ทุกอย่างเป็นความจริง พี่ชายของนางกลับมาแล้ว กลับมาพร้อมชัยชนะจนได้รับยศแม่ทัพจากฝ่าบาท ดูเหมือนว่าเขาจะยังติดต่อกลับบ้านเดิมอยู่บ้าง แต่ก็ห่างเหินเหมือนคนไม่รู้จัก นางไม่รู้ว่าครอบครัวท่านพ่อเป่าหูอะไรพี่ชายไปบ้าง จะกุเรื่องว่านางตายแล้วเหมือนนิยายหรือไม่ แต่เมื่อคิดแล้วก็คงไม่ต่างกัน มีแต่ต้องไปพบด้วยตัวเองเพื่อยืนยันเท่านั้น คืนนั้นนางให้เด็ก ๆ นอนพักแต่หัววัน ให้นมบุตรสาวคนเล็กเรียบร้อยแล้วก็ให้พี่เลี้ยงรับไปดูแลต่อ พรุ่งนี้คงต้องเตรียมตัวกันแต่เช้า นางฝากฉางเห
ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม ตามหาสามี 2
สวี่ซือเหยาได้แต่ยิ้มแห้ง เห็นพวกท่านรักกันดี ที่มีปากเสียงนี้ก็ไม่ได้ผิดใจกันจริงจังอะไร ชีวิตคู่มีสีสันแบบนี้บ้างก็ไม่เลว กว่าจะถึงเมืองหลวงพวกเขาก็ต้องแวะพักอีกเมืองหนึ่งระหว่างทาง สวี่ซือเหยาเปิดโรงเตี๊ยมให้ตนและผู้ติดตามพัก ของในรถม้าก็จ้างเวรยามเฝ้าเอาไว้ให้ ชั้นล่างของโรงเตี๊ยมแห่งนี้มีที่นั่งจัดเอาไว้ให้แขกที่มาเข้าพักได้รับประทานอาหาร นางคิดจะเดินทางต่อแต่เช้า ทว่าญาติผู้พี่ก็ขอให้ทานอาหารให้อิ่มท้องเสียก่อนก็ออกเดินทาง "เมื่อคืนหลับสบายหรือไม่" "แปลกที่ จึงหลับยากนิดหน่อยเจ้าค่ะ" ลูก ๆ ของนางนอนอยู่อีกห้องหนึ่งกับพี่เลี้ยงและฉางเหลียน พอได้ออกนอกเมืองเป็นครั้งแรกเด็ก ๆ ก็ตื่นเต้นกันใหญ่ แต่ก็หลับไปตอนช่วงหัวค่ำเพราะความอ่อนเพลีย พี่เลี้ยงจึงสบายขึ้นเล็กน้อยที่ไม่ต้องวิ่งตามจับเจ้าทะโมนพวกนี้ช่วงกลางดึก เด็ก ๆ นั้นทานอาหารไม่มาก เดี๋ยวเดียวก็อิ่มแล้ว พี่เลี้ยงที่นางจ้างมาจึงพาพวกเขาไปผลัดเปลี่ยนชุดด้านบน เพราะกินกันเสียเลอะเทอะไปหมด ฉางเหลียนรับคุณหนูน้อยไปอุ้มและตามเหล่าพี่ชายคุณหนูขึ้นไป หวังให้นายหญิงทานอาหารได้สะดวกขึ้น อาหารพร่องไปหลายจานสวี่ซือเหยาก็อิ่ม ประตูโรงเ
