Share

พบเจอนางเอกในนิยาย 1

last update Last Updated: 2025-03-30 14:40:05

โจวเจิ้นหรานนั่งเล่นอยู่ระเบียงทางเดิน สานปลาตะเพียนที่พึ่งเรียนมาได้สามตัวก็เห็นมารดาบุญธรรมกำลังมาทางนี้ บิดาก็ยังไม่กลับมาจึงเกิดความคิดหนึ่ง เขาก้าวเร็ว ๆ ไปหานาง

"ท่านแม่ ๆ วันนี้เราไปรับท่านพ่อดีหรือไม่ขอรับ เย็นมากแล้วแต่ท่านพ่อยังไม่กลับ หากเราไปหาต้องดีใจมากแน่ ๆ"

เงียบไปครู่หนึ่งสวี่ซือเหยาก็พยักหน้า นางไม่เคยไปหาสามีถึงสำนักคุ้มภัยเพราะกลัวจะรบกวนจึงเคยไปรับแค่ระหว่างทาง แต่ตอนนี้ต่อให้ไปเขาก็ไม่ว่าอะไรกระมัง

"เจ้าไปขอร่มจากฉางเหลียน เดี๋ยวมารดาจะรอที่ด้านหน้า" ใจนางอยากจะอุ้มเขาเหมือนเคย แต่กลัวครรภ์จะกระทบกระเทือน จึงจับมือเขาไว้แล้วเดินไปด้วยกันแทน อีกอย่างตอนนี้เขาไม่ได้ผอมแห้งเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

สวี่ซือเหยาไปที่สำนักคุ้มภัยมาแล้ว แต่ก็ไม่พบสามี คนในนั้นบอกมาว่าโจวเยี่ยนเฉินออกไปข้างนอกยังไม่กลับ นางจึงเปลี่ยนที่หมายไปดูความเรียบร้อยที่ร้านของตนแทน

"ไว้วันหลังค่อยมารับท่านพ่อก็แล้วกันนะ" นางจูงมือบุตรชายบุญธรรมเดินต่อไปเรื่อย ๆ เขาก็พยักหน้ายินยอมไม่งอแง

ระหว่างทางเดินผ่านร้านของหวานอยู่มากมาย คิดว่าโจวเจิ้นหรานคงอยากกินบ้าง เพราะที่ผ่านมาแม้เคยชินกับชีวิตเป็นคุณชา
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   พบเจอนางเอกในนิยาย 2

    "ฮูหยิน ออกมาเดินทำอะไรถึงนี่เล่า แล้วฉางเหลียนล่ะ มิได้มาด้วยกันหรือ?" เขาตรงดิ่งเข้ามาก็จับมือนางไปกุมไว้ สัมผัสเบา ๆ ลูบไล้ด้วยความเป็นห่วงระคนคิดถึง สวี่ซือเหยายังไม่ทันตอบสามีก็มีเสียงแหลมเล็กขัดขึ้นมาเสียก่อน "นี่ใครหรือเจ้าคะ ท่านพี่รู้จักกับนางหรือ?" หลู่ซินหรานมาถึงก็แยกเขี้ยวขู่ฟ่อ ซึ่งสวี่ซือเหยาเห็นควรเป็นอย่างยิ่งว่าคนที่ต้องแยกเขี้ยวขู่น่ะคือนางต่างหาก "นี่ภรรยาของข้าทำความรู้จักกันไว้สิ ฮูหยิน นี่หลู่ซินหราน เป็นบุตรสาวเจ้าสำนักคุ้มภัยที่ข้าทำงานอยู่" "ภรรยาหรือเจ้าคะ!? ทำไมท่านไม่เคยบอกข้ามาก่อน!" "แล้วมีเหตุผลอะไรที่ข้าจำต้องบอกเจ้า" "เราเป็นคนอื่นคนไกลกันถึงเพียงนี้ใช่หรือเจ้าคะ ท่านแต่งงานแต่กลับไม่บอกข้าสักคำ" โจวเยี่ยนเฉินคิดว่านางน้อยใจตามประสาสหายเล่นวัยเด็ก แต่เขาก็ไม่ได้คิดอันใดลึกซึ้งกับนาง และเจ้าสำนักคุ้มภัยก็เป็นผู้มีพระคุณของเขาเช่นกัน ความสัมพันธ์ที่คงไว้ระหว่างนางนั้นก็เพื่อไม่ให้หักหน้ากันจนเกินไป "เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าจะไปรายงานเรื่องภารกิจเอง วันนี้จะกลับเรือนก่อน คุณหนูหลู่กลับผู้เดียวคงได้กระมัง สำนักคุ้มภัยอยู่ไม่ไกลนี้แล้ว" "หากไม่ไปรายงานนี

    Last Updated : 2025-03-30
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   หาสถานที่เปิดสาขาเพิ่ม 1

    "หลู่ซินหราน" "อ่า…" นึกย้อนไปแล้วนางก็ติดเรียกอย่างนั้นมาตั้งแต่พึ่งพบกันครั้งแรก จะให้แก้คงยาก เขาไม่ได้คิดอะไรกับนางเสียหน่อย "หากเจ้าไม่สบายใจ คราวหลังข้าจะเว้นระยะห่างจากนาง" โจวเยี่ยนเฉินเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง แม้ภายหลังที่เขาแต่งงานแล้วก็เว้นระยะห่างจากหลู่ซินหรานมาหลายเดือนแล้ว วันนี้แค่บังเอิญเจอนางเท่านั้น "เจ้าค่ะ" สวี่ซือเหยาตอบรับอย่างว่าง่าย อาจเพราะอยู่ช่วงตั้งครรภ์อารมณ์นางจึงอ่อนไหวได้ง่าย "ไปดูที่ร้านมาเป็นอย่างไรบ้าง" โจวเยี่ยนเฉินหาโอกาสเปลี่ยนเรื่องคุย สามีพูดขึ้นมาแล้ว ก่อนหน้านี้นางก็ตั้งใจจะหาโอกาสคุยเรื่องนี้อยู่พอดี ก็พูดไปตอนนี้เลยก็แล้วกัน "กำไรค่อนข้างสม่ำเสมอแล้ว ข้าจึงคิดว่าบางทีเราอาจจะขยับขยายร้านไปเปิดที่ต่างเมือง ท่านพี่ว่าดีหรือไม่" "หากเจ้าว่าดี ข้าก็ไม่ค้าน ไปดูที่ทางมาแล้วหรือ" "ข้ารอท่านว่าง หากข้าไปเอง ไม่พ้นท่านต้องห่วงจนพลิกเรือนหา"โจวเยี่ยนเฉินหัวเราะเบา ๆ นางช่างรู้ใจเขาจริง ๆ โจวเจิ้นหรานมองครอบครัวบุญธรรมที่พึ่งมีปากเสียงกันไปเมื่อครู่ ไม่นานก็กลับมาหวานชื่นกันแล้ว เขาอมยิ้มพลางกอดถุงแป้งทอดที่ยังเหลืออยู่ไว้ เฝ้ารอวันที่

    Last Updated : 2025-03-30
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   หาสถานที่เปิดสาขาเพิ่ม 2

    ชายแดนแสนไกลจากตัวเมืองหลวงคลุ้งไปด้วยฝุ่นควันจากภัยสงครามมานานนับปี จนเกือบล่วงเข้าสู่ปีที่สามนับตั้งแต่สวี่ตงหวนมาประจำการอยู่ที่นี่ บัดนี้ชัยชนะเป็นของพวกตนแล้ว เวลาสองปีจากพลทหารไร้ชื่อ สวี่ตงหวนได้ไต่เต้าขึ้นมาจนได้เป็นรองแม่ทัพในเวลาปีครึ่ง และครึ่งปีหลังนี้ ในที่สุดเขาก็ได้เป็นแม่ทัพเต็มตัว ผืนธงแห่งชัยชนะโบกพัด ผืนผ้าสะบัดดีดโต้ลมส่งเสียงราวกับกำลังอวยชัย กองทหารเดินทางกลับสู่เมืองหลวง เข้าเฝ้าฮ่องเต้เพื่อรายงานความเป็นไป สวี่ตงหวนได้รับประราชทานของรางวัลสมกับความดีความชอบที่ได้กระทำ เขายิ้มกว้างออกจากเขตพระราชฐานชั้นใน หวังกลับไปรับน้องสาวมาอยู่ด้วย หลังไล่เขาออกมาจากจวนแล้วก็คงไม่ได้ปฏิบัติกับสวี่ซือเหยาดีไปกว่ากัน "อันปาเซวี่ย" เขาเอ่ยเรียกลูกน้องคนสนิทที่ได้ประธานยศเป็นรองแม่ทัพแล้ว "ขอรับท่านแม่ทัพ" "ข้าลืมไปว่าข้าไม่มีรถม้า..." แล้วเขาจะไปที่จวนได้อย่างไรล่ะ "ฝ่าบาทให้รถม้าหลวงไปส่งที่จวนนะขอรับ" อันปาเซวี่ยอดคิดไม่ได้ว่า หลังกลับจากสนามรบที่มีแต่เลือดและโคลน สมองของท่านแม่ทัพคงกลับด้านไปแล้ว ฝ่าบาทพึ่งตรัสไปไม่ถึงชั่วยาม ออกมารับแสงยามสายนิดเดียวก็ลืมเสียแล้ว "เช

    Last Updated : 2025-03-30
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   กาลเวลาผันผ่าน

    "ตื่นแล้วไม่ปลุกแม่เล่า พี่เลี้ยงวิ่งหากันให้ควัก" "เจอคุณชายน้อยแล้วหรือเจ้าคะ" เหอเหลียนพี่เลี้ยงวิ่งตาตื่นตามหลังมา พอเห็นคุณชายน้อยนั่งต่อตัวต่อไม้อยู่กับพี่ชายก็แทบหมดแรง โจวอี้หมินติดพี่ชายบุญธรรมมาก หากต้องวิ่งหาใครคนใดคนหนึ่ง เขาจะวิ่งเข้าใส่พี่ชายอย่างไม่ต้องสงสัย กับบิดายังเมินหน้าใส่เสียอย่างนั้น แต่โจวเจิ้นหรานก็ไม่ปล่อยให้บิดาได้น้อยใจนาน เขาเข้าไปปลอบบิดาบ่อยครั้งและมักจูงมือน้องไปด้วยทุกครั้ง สวี่ซือเหยาเห็นภาพนี้ก็ชื่นใจ เด็ก ๆ รักใคร่กลมเกลียวกันดี อนาคตคงไม่ต้องห่วงแล้ว "ฮูหยินเจ้าคะ คุณชายเฉินมาหาเจ้าค่ะ" "เสี่ยวหราน แม่ฝากดูน้องด้วยนะ" "ขอรับ" สวี่ซือเหยายิ้มพอใจ ความจริงมีพี่เลี้ยงดูอยู่ด้วยแต่นางอยากปลูกฝังความสัมพันธ์ของทั้งคู่เท่านั้น เมื่อวางใจแล้วจึงเดินออกไปยังศาลารับรองที่ญาติผู้พี่มักใช้เป็นสถานที่หารือ ถึงก่อนหน้านี้ปากจะบอกว่าตัวเองเสเพลไม่เหมาะกับการบริหารร้าน แต่พอลงมือเข้าจริง ๆ เขากลับทำไม่ได้อย่างปากว่าสักอย่าง ร้านสาขาที่สองได้กำไรเป็นสองเท่าตั้งแต่เดือนแรก นางจึงเพิ่มเงินพิเศษให้เขาก้อนใหญ่จนพอจะเป็นหุ้นส่วนร้านได้จริง ๆ และเลิกอคติกั

    Last Updated : 2025-03-30
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   ความกังวลจากอดีตชาติ 1

    "การเล่นพนันก็เป็นความโลภที่ไม่รู้จักพออย่างหนึ่ง เรื่องนี้คงช่วยไม่ได้เจ้าค่ะ ช่วยไปแล้วก็คงเคยตัวแล้วก็ทำอีกอย่างเดิมเรื่อย ๆ"สวี่ซือเหยาปฏิเสธอย่างไรเยื่อใย ไม่ว่าชาติก่อนหรือชาตินี้นิสัยของพี่ชายสามีก็ไม่เคยเปลี่ยนไป แม่เลี้ยงสามีก็เช่นกัน"เอ๊ะ เจ้านี่ เงินแค่นี้อย่าแล้งน้ำใจไปหน่อยเลย""หากเป็นเงินแค่นี้ดังที่ว่า ท่านแม่ก็หาเองสิเจ้าคะ""ดูพูดเข้าสิ อาเยี่ยน เจ้าเป็นสามีก็พูดกับนางหน่อยเถอะ อย่ามาทำตัวอกตัญญูเช่นนี้ ไม่เคยได้ยินรึแม่สามีก็เหมือนแม่ตัวเอง"โจวเยี่ยนเฉินมองหน้าทั้งสองครู่หนึ่ง เห็นภรรยานิ่งเงียบไม่ตอบโต้ต่อ ก็คิดว่าให้เขาได้เป็นคนเอ่ย"ท่านแม่ ข้าสำนึกว่าท่านได้ช่วยเลี้ยงดูจนข้าเติบใหญ่ถึงเพียงนี้ แม้ท่านพ่อจะเป็นคนรับเข้ามาในตระกูล ข้าหาเงินช่วยจุนเจือครอบครัวทุกทางตั้งแต่สามารถเข้าสำนักคุ้มภัยได้ เวลาสิบกว่าปีคงมากพอให้ชดเชยที่ท่านเลี้ยงดูข้ามาแล้วกระมัง รวมไปถึงที่ข้าแบ่งเงินของข้าช่วยเหลือบุตรสายตรงของท่านหลายครั้งหลายคราด้วย และสุดท้ายข้าไม่ยอมส่งพี่ใหญ่เข้าคุกเมื่อครั้งก่อนก็ถือว่าตอบแทนบุญ

    Last Updated : 2025-03-30
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   ความกังวลจากอดีตชาติ 2

    โจวเยี่ยนเฉินคิดจะมอบความกตัญญูให้เป็นครั้งสุดท้าย ด้วยการแอบช่วยเหลือสักเล็กน้อย แล้วก็ตั้งใจจะห่างจากครอบครัวบุญธรรมเสีย แต่เห็นภรรยากังวลจนเป็นเช่นนี้แล้ว ทั้งก่อนหน้านี้ยังถูกมารดาของตนต่อว่า ชายหนุ่มจึงปัดตกความคิดที่ว่าจะให้ความช่วยเหลือนั้นทิ้งไป"ทำไมนางจึงไม่สบายได้เล่า" เขาหันมาถามสาวใช้ที่ติดตามอยู่ข้างกาย"ฮูหยินตั้งครรภ์จึงรู้สึกอ่อนเพลียเจ้าค่ะ"ตั้งครรภ์…โจวเยี่ยนเฉินคิดว่าตัวเองหูฝาดไปจึงถามซ้ำอีกครั้ง แล้วก็ได้คำตอบกลับมาแบบเดิม เขาอมยิ้มกรุ้มกริ่มยังเก็บอาการ เพราะกลัวว่าตนจะเสียงดังจนทำให้สวี่ซือเหยาตกใจตื่นเขาส่งสัญญาณให้ฉางเหลียนใช้เสียงเบา ๆ ก่อนตัวเองจะเดินไปที่ห้องครัวแล้วทำน้ำแกงบำรุงด้วยตัวเอง หมอคนเดิมที่มาตรวจได้จัดยาบำรุงไว้แล้วโจวเจิ้นหรานเห็นบิดาเดินมาที่ห้องครัว จึงแอบตามมาระหว่างทาง ยืนเกาะขอบประตูกับน้องชายดูว่าบิดาจะทำอะไร เพราะปกติท่านก็ไม่ค่อยมาที่นี่"ท่านพ่อ!" แต่โจวอี้หมินคิดว่าพี่ชายกำลังพาเล่นปิดตาซ่อนหา จึงเอ่ยเรียกบิดาเสียงดังโจ

    Last Updated : 2025-03-30
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   ความกังวลจากอดีตชาติ 3

    "เรื่องปกติที่จะกังวลเจ้าค่ะ แต่ไม่เป็นไรหรอกนะเจ้าคะ ข้ามีท่านกับลูก ๆ อยู่ด้วยนี่นา" นางฉวยเอามือของสามีมากุมไว้แล้วบีบแน่น ถ่ายทอดความกังวลและแบ่งปันกำลังใจให้กันและกันเมื่อมีลูกอีกคนที่ต้องเลี้ยงดู โจวเยี่ยนเฉินจึงรับงานจากสำนักคุ้มภัยมากขึ้น สวี่ซือเหยาได้ฟังความตั้งใจของสามีก็รู้สึกยินดี แต่อีกใจก็หวาดกลัว นางจึงขอให้เขามาบอกเนื้อหาภารกิจว่าจะไปที่เมืองใดก่อนออกเดินทางทุกครั้งตอนนี้ฐานะนางไม่ได้ยากไร้ แต่การที่ให้สามีทำงานที่สำนักคุ้มภัยอยู่เพราะเห็นว่าเขาติดหนี้บุญคุณกับสำนัก ทำให้ยากต่อการออกจากที่นั่น ซึ่งนางก็พอจะเข้าใจเขาจึงไม่ได้บีบบังคับให้ออกมา อีกอย่างนางกลัวว่าเขาจะรู้สึกว่าตนเองไร้ค่า ที่ต้องพึ่งพิงภรรยาเพียงฝ่ายเดียว แต่ต่อไปนี้นางจะค่อยๆ เกลี้ยกล่อมเขาให้ออกจากที่สำนักคุ้มภัย เพราะการทำงานแบบนั้นชีวิตเสี่ยงอันตรายมากเกินไปภรรยาของเขาดูท่าทางกังวลมาก โจวเยี่ยนเฉินจริงแล้วปากโดยไม่ลังเลท่าทางของนางดูวิตกมากจนน้าสะใภ้ต้องมาคอยพูดคุยด้วยทุกวันเพื่อให้นางเบี่ยงเบนความสนใจไปทางอื่น จะได้ไม่วิตกกังวลใจส่

    Last Updated : 2025-03-30
  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   พักผ่อนหย่อนใจ

    "ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากออก เจ้าอย่างพึ่งเศร้าใจไป เพียงแต่อาจารย์ของข้าเป็นผู้มีพระคุณที่อย่างไรก็ต้องตอบแทน อย่างน้อยก็จนกว่าสำนักจะเข้ารูปเข้ารอยกว่านี้เพราะพึ่งเปลี่ยนผู้สืบทอดตำแหน่งไป""เข้าใจแล้วเจ้าค่ะ แต่ท่านต้องระวังตัวให้ดีนะเจ้าคะ หากมีงานที่ต้องเดินทางผ่านเขาหลิ่วขอให้ปฏิเสธเจ้าค่ะ ข้าขอแค่เรื่องนี้เท่านั้น ช่วยรับปากกับข้านะเจ้าค่ะ"สวี่ซือเหยามองสามีด้วยแววตาแน่วแน่ นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง วอนขอด้วยความกังวลที่โจวเยี่ยนเฉินสัมผัสได้ผ่านการแสดงออกของนาง"ข้ารับปาก" โจวเยี่ยนเฉินให้คำมั่น วันนี้เขาไม่ได้รับงานจากสำนักคุ้มภัยมาเพิ่ม จึงคิดพานางออกไปผ่อนคลายและเปลี่ยนอารมณ์ด้านนอก ที่ที่นางเคยพาเขาและลูกชายบุญธรรมไปนั่งชมลำธาร"คราวนี้พาเสี่ยวอี้ไปด้วยนะ""ไปไหนเจ้าคะ?" นางถามอย่างแปลกใจเพราะไม่ได้นัดหมายกันมาก่อน"ลำธารที่เราเคยไป คราวนี้พาลูกไปด้วยเถิด"สวี่ซือเหยาอยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้างเช่นกัน นางเองก็รู้สึกว่าช่วงนี้เคร่งเครียดเกินไปจนทำให้กินข้าวไม่อร่อย โจวเยี่ยนเฉินไปบอกโรงครัวให้เตรียมอาหา

    Last Updated : 2025-03-30

Latest chapter

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   บทส่งท้าย ครอบครัวพร้อมหน้า ไม่หวนคืนชะตาเดิม...

    พระชายาทำสีหน้าประหลาดใจอยู่เพียงครู่เดียว ก็กลับไปทำสีหน้าอ่อนโยนเช่นปกติของนาง หลายปีที่บุตรชายพลัดพรากไปนั้นจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นบ้างก็ไม่แปลกอะไรเลย นางเคยส่งคนไปตามสืบความเป็นอยู่ในอดีตของเขาแต่ก็รู้เพียงว่าเขาเป็นคนของสำนักคุ้มภัยมาเท่านั้น จึงไม่ได้ใส่ใจสืบหาลึกไปกว่านี้ อีกทั้งบุตรชายก็ไม่มีท่าทีอยากจะตามหาอดีตแม้จะดูเหมือนคนใจลอยอยู่ตลอดเวลาก็ตาม นางลืมคิดไปว่าบุตรชายไม่ได้เติบโตมาด้วยการเลี้ยงดูของนางหรือสามี อาจเป็นคนอ่อนโยนหรือหัวอ่อนกว่าที่คิดก็เป็นได้ ใสซื่อเสียจนไม่น่าเชื่อว่ามีภรรยาแล้ว บุตรชายได้ความซื่อบื้อของสามีนางมากไปจริง ๆ ตัวนางก็ผิดเองที่ไม่รอบคอบสืบหาให้จริงจัง "จำได้หมดแล้วจริง ๆ ใช่หรือไม่" คนพึ่งได้ความทรงจำกลับมาพยักหน้าหงึก ๆ "มาคุยกับแม่ก่อน เป็นคุณหนูบ้านไหน สตรีบ้านใดเล่า" โจวเยี่ยนเฉินเล่าให้มารดาฟังตั้งแต่ต้น รวมถึงเรื่องที่ถูกบ้านเดิมภรรยาปฏิบัติไม่ดีด้วยใส่ทั้งเขาและนาง ฮูหยินอาวุโสจำชื่อตระกูลนี้ได้อย่างแม่นยำเพราะพึ่งมีประกาศลงโทษไปเมื่อไม่กี่วันก่อนนี้เอง "เจ้าก็พักก่อนเถอะ แม่จะไปคุยกับพ่อให้เอง" นางกล่าวด้วยสีหน้าจริงจังให้เขาวางใจ

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   ฟื้นความทรงจำ 2

    สวี่ซือเหยาทำสีหน้าประหลาดใจ ไม่คิดว่าใครจะมีธุระที่ต้องมาหาถึงจวนพี่ชาย นางกับแม่ทัพจ้าวเจี้ยนไม่ได้เปิดเผยออกไปอย่างสาธารณะว่าเป็นพี่น้องกัน แต่ก็ไม่ได้ปิดบังเช่นกัน แต่ว่านางไม่สนิทชิดเชื้อกับคนในเมืองหลวงเลย อีกทั้งนางได้หวนคืนกลับมาความทรงจำบางอย่างก็ลืมเลือนไป ทำให้ไม่ได้สานความสัมพันธ์กับใครไว้ แต่ว่าใครมาหาก็คงไม่สำคัญเพราะอีกไม่นานสวี่ซือเหยาก็ต้องกลับไปดูแลกิจการที่เมืองเกิดมารดา และที่นั่นทำให้นางรู้สึกมีความสุขกว่าเมืองหลวงที่วุ่นวาย และคงมาเยี่ยมพี่ชายได้นาน ๆ ครั้งเท่านั้น จึงไม่ได้ให้สถานที่ติดต่อใครไว้เลย เมื่อนางจะเดินไปแต่พบว่าพี่ชายไม่ได้เดินตามจึงหันมาถาม "ไม่ไปด้วยกันหรือเจ้าคะ?" "ไม่ไปหรอก แขกของเจ้านี่นา" ไม่รู้พี่ชายท่านนี้ตั้งใจกวนประสาทอะไรนางอีก ในเมื่อตั้งใจให้นางไปลำพังนางก็คงต้องไปลำพัง สวี่ซือเหยาเดินมาถึงเรือนกลาง ในห้องรับรองนั้นมีใครบางคนรอนางอยู่ เห็นเพียงแผ่นหลังกว้างและลายปักประณีตบนชุดเนื้อผ้าชั้นดี "คุณชายท่านนี้มีธุระกับข้าหรือเจ้าคะ" นางเอ่ยทักทายอีกฝ่ายไป แขกผู้นั้นหันมาตามเสียงเรียก สวี่ซือเหยาชะงักนิ่งหลังเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใคร โจวเยี่

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   ฟื้นความทรงจำ 1

    ค่ำคืนแห่งงานเลี้ยงจบลง โจวเยี่ยนเฉินกลับถึงจวนก็เข้านอนด้วยความอ่อนเพลียเล็กน้อย เสียงสตรีที่สวมผ้าคลุมหน้าที่ได้ยินวันนี้ แม้สนทนากันไม่กี่ประโยค แต่ก็คุ้นหูนัก เมื่อหนึ่งปีก่อนเขาฟื้นขึ้นมาโดยที่จำอะไรไม่ได้เลย นอกจากชื่อตัวเอง รู้เพียงว่าพลัดพรากจากพ่อแม่แท้ ๆ มานานหลายปี มีคนไปพบเขาหมดสติอยู่ป่า เนื้อตัวเปรอะเปื้อนและบาดเจ็บหนัก เห็นว่าหน้าตามีความคล้ายคลึงผู้เป็นนายจึงช่วยเหลือไว้ก่อน โจวเยี่ยนเฉินใช้เวลาหนึ่งปีหลังจากนั้นด้วยความรู้สึกเหมือนคนที่ไม่ถูกเติมเต็ม ไม่ว่าในหัวของเขาหรือในใจของเขาล้วนมีช่องว่างบางอย่างที่ไม่สามารถกลบได้ คืนนั้นชายหนุ่มเข้าสู่ห้วงฝันด้วยภาพของสตรีที่ได้พบกันในงานแล้วสลัดออกไปจากหัวไม่ได้ เมฆหมอกบริเวณโดยรอบนั้นหนาตา แต่ภาพตรงหน้ากับชัดเจน บ้านหลังใหญ่โตหลังหนึ่งอย่างผู้มีอันจะกินอยู่อาศัยมีส่วนเล็ก ๆ โดยรอบ หรือบางทีอาจใหญ่กว่านั้นแต่ถูกกำแพงหมอกหนากลืนกินเข้ามา สตรีผู้หนึ่งอุ้มเด็กชายคนหนึ่งไว้ยิ้มร่าหัวเราะ ข้าง ๆ กันนั้นมีเด็กชายอีกคนที่ดูโตกว่าวิ่งวนไปรอบ ๆ นาง จวิ้นอ๋องคล้ายว่าสวมบทบาทเป็นคนในภาพความฝันนี้ ตัวเขายิ้มออกมาตัวที่ห้ามไม่ได้ หัว

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   สามีความจำเสื่อม 2

    บิดาของเขายังไม่ได้เร่งรัดหาคู่หมั้นหมายให้ เพราะเห็นว่าบุตรชายคนโตพึ่งได้กลับมาสู่ฐานะที่แท้จริง ยังต้องปรับตัวตามขนบวังหลวงและฐานะใหม่อีกหลายอย่าง ซึ่งสวี่ตงหวนก็ยินดีที่มันเป็นเช่นนั้น เพราะหากน้องเขยเกิดมีสตรีอื่นขึ้นมา เขาคงได้กลายร่างเป็นแม่ทัพมารเป็นแน่ บุรุษร่างกำยำควงดาบเล่นพลางวางแผนอยู่ในหัว น้องสาวตนยังมีเยื่อใยต่อสามี หากทำให้พบกันได้อาจช่วยกระตุ้นความทรงจำให้กลับมา ความประทับใจแรกก็สำคัญ แม้จะเป็นครั้งแรกไม่จริงก็ตาม เอาเถอะ ไม่คณามือข้าหรอก แม่ทัพจ้าวเจี้ยนวิ่งวุ่นอยู่กับการวางแผนจนไม่ได้มาหาน้องสาวกับหลาน ๆ เสียหลายวัน กว่าเขาจะมาพบอีกครั้งได้ เทียบเชิญก็อยู่ในมือสวี่ซือเหยาแล้ว "ตอนนี้ข้าเป็นสามัญชน เข้าไปได้หรือเจ้าคะ" นางเอียงคอถาม มองเทียบเชิญที่วางอยู่ตรงหน้าอย่างไม่แน่ใจ "ไปในฐานะคู่เต้นรำของข้า ไม่เป็นไรหรอก องค์ชายสามยังวิงวอนให้น้องสาวช่วยเป็นคู่ให้เลย" "…ก็พวกเขายังไม่ออกเรือนกันอยู่สองคนนี่เจ้าคะ" นางตอบด้วยสีหน้ามืดมน การหาคู่ควงไปงานเต้นรำหรืองานฉลองในพระราชฐานชั้นนอก หากคู่สามีภรรยาไม่สะดวกไปร่วมงานก็มักพาเครือญาติหรือเพื่อนฝูงไปด้วยแทน ซึ่งส่วนใหญ

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   สามีความจำเสื่อม 1

    "เสี่ยวเหยา?" สวี่ตงหวนเอ่ยเรียก เห็นสีหน้านางไม่สู้ดี "ข้าไม่เป็นไร กินต่อเถอะ" นางปรับสีหน้าเรียบเฉยดังเดิมแม้จะรู้สึกร้อน ๆ ที่กระบอกตา เจิ้นหว่านคิดว่าน้องสาวผู้นี้คงตกใจที่อยู่ ๆ ก็ถูกคนแปลกหน้าเข้ามาทัก จึงอธิบายให้ฟังว่าเขาเหล่านั้นเป็นใคร "แม่นางอย่าได้กังวลไป แม้จวิ้นอ๋องจะพึ่งได้รับพระราชทานตำแหน่งมา ก็ไม่บ้าอำนาจเหมือนใครแถวนี้หรอก" สวี่ตงหวนยื่นขาไปเตะหลังเก้าดังปัง แต่คนนั่งอยู่ก็ไม่สะดุ้งสะเทือน "ท่านอ๋องน้อยอาจมีท่าทีเงอะงะไปบ้าง เพราะพึ่งคืนตระกูลเดิมได้ไม่ถึงสองปี ก่อนหน้านี้ก็ไปรบที่ชายแดนใต้มาด้วย ได้รับความดีความชอบพอ ๆ กับพี่เจ้าเลย" "คืนตระกูลเดิมหรือเจ้าคะ?" "บุตรชายฉินอ๋องพลัดพรากไปตั้งแต่ยังเป็นทารกจากเหตุลอบสังหารเมื่อครั้งนั้น ท่านอ๋องตามหาจนหมดหวังแล้ว แต่อยู่ก็มีคนพากลับมา ทำความดีความชอบไว้ก็ได้เลื่อนขั้นทันทีเลย" "เช่นนี้เอง..." ดวงตาของสวี่ซือเหยาร้อนผ่าน นางคิดถึงเขามากเกินกว่าจะพูดออกมาได้ อยากเข้าไปกอดให้หายคิดถึง แต่ก็อย่างที่ปรารถนาไม่ได้สักอย่างเดียว นางไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมเขาจึงเมยเฉยเช่นนี้ ไม่รู้ตัวว่ามีนางอยู่ที่นี่เลยหรือ ความรู้สึกน

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   พบสามีอีกครั้ง...

    หลายวันต่อมาก็มีประกาศใหญ่โตถึงเรื่องลงโทษขุนนางทำผิดหลายราย ตอนได้ยินพี่ชายพูดว่าเดี๋ยวจัดการเองนางก็สงสัยอยู่ว่าจะทำอย่างไร ตอนนี้ข่าวมาถึงหูนางแล้วว่าฮ่องเต้ทรงริบยศขุนนางของสวี่ซูหยางและขุนนางชั้นผู้น้อยอีกหลายคนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง เรียกคืนจวนพระราชทาน พบความผิดนำของหลวงไปขาย นำป้ายหยกประจำตำแหน่งไปจำนำ ฉ้อโกงเงินบำนาญข้าราชการชั้นผู้น้อย แค่ที่กล่าวมานี้ก็ต้องโทษประหารได้แล้ว แต่ฝ่าบาทยังมีเมตตาสั่งเนรเทศไปนอกแคว้น จากขุนนางผู้มั่งคั่งถือดี วันนี้ไม่เหลืออะไรเลยสักอย่าง หลักฐานทั้งหมดพี่ชายของนางล้วนสืบเสาะหามา ยื่นเรื่องถึงฝ่าบาทด้วยตัวเอง และยังข้อหาเล็กน้อยอีกมากที่ฟังดูไร้สาระ แต่บิดาของนางกับฮูหยินรองก็ได้ละเมิดทำไปจริง ๆ มิน่าเล่า ถึงเป็นตัวร้ายที่ไล่ต้อนพระเอกจนจนมุมเสียหลายครา รุ่งขึ้นพี่ชายก็มาพบนางอีกครั้งในยามสาย โอ้อวดความดีความชอบให้น้องสาวอย่างนางฟัง หากไม่ได้พบกับครอบครัวน้าชาย สวี่ตงหวนก็เหมือนมีน้องสาวเป็นญาติที่เหลือเพียงคนเดียว แต่อยู่ ๆ ครอบครัวก็ใหญ่ขึ้นมาโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว แล้วจะไม่ให้เขาออกหน้าปกป้องได้อย่างไร "มัวแต่ระลึกความหลังกันเรื่อยเปื่อ

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   พบหน้าสวี่ตงหวน 2

    แม้แค้นเคืองจนไฟร้อนสุมอก แต่เขาจะผลีผลามเข้าไปโดยไม่วางแผนไม่ได้ สวี่ตงหวนฝากหลานชายทั้งสองไว้กับพ่อบ้านแล้วกลับไปเยี่ยมบ้านเดิมกับน้องสาวตามลำพัง ป้ายจวนเสนาบดีสวี่ ที่ไม่ได้เห็นมานานปรากฏขึ้นแก่สายตา ชายหนุ่มยิ้มเหยียดกว้างถีบประตูเข้าไปจนบานพับสะเทือน "อะไรน่ะ อะไรกัน!" ฮูหยินรองที่กำลังจะออกไปข้างนอกพอดีมาได้จังหวะเหมาะเจาะนัก "แม่ทัพสวี่" นางเอ่ยพึมพำอย่างไม่เข้าใจสถานการณ์ "แม่ทัพจ้าวเจี้ยนขอรับ" เขาเอ่ยแก้ในยศพระราชทาน มิปรารถนาให้สตรีตรงหน้านี้เอ่ยเรียกด้วยแซ่ "มีธุระอะไรหรือเจ้าคะ" ฮูหยินรองถามอย่างใจเย็น "เปล่าเลย แค่มาทวงความยุติธรรมให้น้องสาวของข้าเท่านั้นเอง"เมื่อเขาพูดประโยคนั้นหลี่หวางอี้จึงเพิ่งเห็นบุคคลอีกบุคคลหนึ่งที่อยู่ตรงนี้ด้วย "สวี่ซือเหยา" นางยิ้มตอบด้วยแววตาหมางเมิน "เรียกกันห่างเหินเสียจริงนะเจ้าคะ คราวก่อนนั้นยังเรียกข้าอาเหยาอยู่เลย" "มะ มีธุระอะไรล่ะ กลับมาทำไมอีก" "ข้าก็ไม่ได้อยากกลับมา แต่พอดีว่าพี่ชายของข้าอยากแสดงออกถึงความไม่พอใจข้าจึงร่วมมาเป็นผู้ชมด้วย" สวี่ซือเหยากล่าวเสียงเนิบนาบ หวังกวนประสาทอยู่ในที นางไม่ได้อยากมาเหยียบจวนหลังนี้อี

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   พบหน้าสวี่ตงหวน 1

    "ท่านลุง? เรามีท่านลุงคนอื่นนอกจากท่านลุงหยางด้วยหรือขอรับ?" โจวเจิ้นหรานเงยหน้ามองนางด้วยดวงตากลมโตหลังจากพึ่งบอกไปว่าจะพาไปพบท่านลุงที่ไม่เคยได้พบหน้ากันมาก่อน โจวอี้หมินเห็นพี่ชายทำหน้าประหลาดใจก็เลียนแบบตาม สร้างความขบขันและความน่าเอ็นดูเป็นอย่างมาก "ใช่แล้วล่ะ แต่แม่จะไปดูเสียก่อนว่าท่านลุงหวนพร้อมรับแขกหรือไม่" "ท่านลุงยุ่งมากหรือขอรับ" "อาจจะไม่ยุ่งเท่าไร แต่อย่างไรแม่ก็ต้องไปดูก่อน" นางวางมือบนศีรษะบุตรชายลูบมันด้วยความรักใคร่เอ็นดู ก่อนจะไปพบหน้าด้วยตัวเองสวี่ซือเหยาได้สาวรับใช้คนสนิทของนางไปสืบความเพิ่มเติม ทุกอย่างเป็นความจริง พี่ชายของนางกลับมาแล้ว กลับมาพร้อมชัยชนะจนได้รับยศแม่ทัพจากฝ่าบาท ดูเหมือนว่าเขาจะยังติดต่อกลับบ้านเดิมอยู่บ้าง แต่ก็ห่างเหินเหมือนคนไม่รู้จัก นางไม่รู้ว่าครอบครัวท่านพ่อเป่าหูอะไรพี่ชายไปบ้าง จะกุเรื่องว่านางตายแล้วเหมือนนิยายหรือไม่ แต่เมื่อคิดแล้วก็คงไม่ต่างกัน มีแต่ต้องไปพบด้วยตัวเองเพื่อยืนยันเท่านั้น คืนนั้นนางให้เด็ก ๆ นอนพักแต่หัววัน ให้นมบุตรสาวคนเล็กเรียบร้อยแล้วก็ให้พี่เลี้ยงรับไปดูแลต่อ พรุ่งนี้คงต้องเตรียมตัวกันแต่เช้า นางฝากฉางเห

  • ชาติใหม่ข้าจะไม่หวนคืนชะตาเดิม   ตามหาสามี 2

    สวี่ซือเหยาได้แต่ยิ้มแห้ง เห็นพวกท่านรักกันดี ที่มีปากเสียงนี้ก็ไม่ได้ผิดใจกันจริงจังอะไร ชีวิตคู่มีสีสันแบบนี้บ้างก็ไม่เลว กว่าจะถึงเมืองหลวงพวกเขาก็ต้องแวะพักอีกเมืองหนึ่งระหว่างทาง สวี่ซือเหยาเปิดโรงเตี๊ยมให้ตนและผู้ติดตามพัก ของในรถม้าก็จ้างเวรยามเฝ้าเอาไว้ให้ ชั้นล่างของโรงเตี๊ยมแห่งนี้มีที่นั่งจัดเอาไว้ให้แขกที่มาเข้าพักได้รับประทานอาหาร นางคิดจะเดินทางต่อแต่เช้า ทว่าญาติผู้พี่ก็ขอให้ทานอาหารให้อิ่มท้องเสียก่อนก็ออกเดินทาง "เมื่อคืนหลับสบายหรือไม่" "แปลกที่ จึงหลับยากนิดหน่อยเจ้าค่ะ" ลูก ๆ ของนางนอนอยู่อีกห้องหนึ่งกับพี่เลี้ยงและฉางเหลียน พอได้ออกนอกเมืองเป็นครั้งแรกเด็ก ๆ ก็ตื่นเต้นกันใหญ่ แต่ก็หลับไปตอนช่วงหัวค่ำเพราะความอ่อนเพลีย พี่เลี้ยงจึงสบายขึ้นเล็กน้อยที่ไม่ต้องวิ่งตามจับเจ้าทะโมนพวกนี้ช่วงกลางดึก เด็ก ๆ นั้นทานอาหารไม่มาก เดี๋ยวเดียวก็อิ่มแล้ว พี่เลี้ยงที่นางจ้างมาจึงพาพวกเขาไปผลัดเปลี่ยนชุดด้านบน เพราะกินกันเสียเลอะเทอะไปหมด ฉางเหลียนรับคุณหนูน้อยไปอุ้มและตามเหล่าพี่ชายคุณหนูขึ้นไป หวังให้นายหญิงทานอาหารได้สะดวกขึ้น อาหารพร่องไปหลายจานสวี่ซือเหยาก็อิ่ม ประตูโรงเ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status