บทที่ 14 สับสนไป๋จิ้งหานตัวแข็งค้าง ราวกับร่างกายของเขาถูกตรึงให้อยู่กับที่สตรีนางนี้รู้ตัวหรือไม่ว่ากำลังพูดสิ่งใดออกมา!สายตาของนางเต็มไปด้วยบางสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน... ความโหยหาอันลึกล้ำที่ซ่อนเร้นอยู่ในส่วนลึกของจิตใจเขาควรผลักนางออก... ควรดึงสติของนางกลับมา แต่เพียงปลายนิ้วของนางเกลี่ยแ
เซียวยีจัดการเช็ดหน้า เช็ดมือให้นายสาวทั้งยังให้นางบ้วนปากถูฟันจนสะอาดจากนั้นให้นางดื่มน้ำเล็กน้อยเกรงว่าหากมีสิ่งใดตกลงท้องอีกจะทำให้นางอาเจียนออกมาไป๋จิ้งหานจึงนำยาลูกกลอนแก้ปวดศีรษะของตนเองออกมาแล้วยัดใส่ปากให้นางหนึ่งเม็ด โชคดีที่เหยียนซือเหยียนไม่อาเจียนออกมาอีกหลังจากให้นางกินยาและให้เซียวซี
บทที่ 15 หนทางข้างหน้าต้องโรยด้วยกลีบดอกไม้คืนนี้เหยียนซือเหยียนฝันร้าย ในตอนที่ไป๋จิ้งหานยังคงนอนไม่หลับเขาจึงเห็นว่าริมฝีปากเล็ก ๆ พึมพำละเมอออกมาเบา ๆ จากนั้นที่หางตาของนางก็มีน้ำไหลออกมาเป็นสาย เหยียนซือเหยียนส่ายหน้าไปมาทั้ง ๆ ที่ยังหลับตา คล้ายกับว่านางกำลังฝันร้ายคืนนี้เขาไม่ได้ดับตะเกียงเช
แต่แล้วเหยียนซือเหยียนได้ยินเสียงลมหายใจหนัก ๆ และยังมีบางสิ่งที่กระเพื่อมขึ้นลงเป็นจังหวะมั่นคงอยู่ใต้ฝ่ามือของนางเหยียนซือเหยียนลืมตาช้า ๆ และทันใดนั้นเอง นางก็ต้องตื่นตระหนกแทบสิ้นสติ!สิ่งที่นางกำลังกอดก่ายแนบแน่น… หาใช่เตาอุ่นแต่เป็นร่างของบุรุษผู้หนึ่ง นางลุกพรวดขึ้นมาทันใดและเมื่อเห็นว่าเป็น
จากนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าเอายามาจากที่ใด ยัดใส่ปากของนางแล้วกระแทกแผ่นหลังเล็กน้อยให้นางกลืนลงไปโดยที่นางไม่ทันระวังตัวแต่เหยียนซือเหยียนกลับก่นด่าเขา“ไป๋จิ้งหานเจ้าเอาสิ่งใดให้ข้ากิน”จากนั้นก็พลันลุกพรวดพราดขึ้นมามา จ้องเขาสายตาตื่นตระหนกสองมือกำสาบเสื้อของเขาเอาไว้เอ่ยน้ำเสียงลนลาน“ไป๋จิ้งหานเจ้าใ
ช่วงเวลาสายหลังจากที่เหยียนซือเหยียนมีอาการดีขึ้นนางก็พร้อมลงจากเขาน่าประหลาดใจที่ไป๋จิ้งหานกลับไม่เร่งเร้านางอย่างที่ปากของเขาบอก ชาวบ้านมารอส่งนางกันพร้อมหน้า นางจึงได้รู้ว่าฐานะของนางถูกเปิดเผยแล้ว และไป๋จิ้งหานก็ได้ทำการตกลงกับหัวหน้าโจรผู้นั้น ให้เขาสวามิภักดิ์เสียและจะส่งคนขึ้นมาช่วยชาวบ้านทำ
บทที่ 16 เข้าเมืองแสงแดดอบอุ่นยามสายทาบทอไปทั่วผืนป่า ลำแสงลอดผ่านกิ่งไม้ที่ทอดตัวเป็นแนวยาว เสียงฝีเท้าม้าสะท้อนก้องไปตามเส้นทางลาดชัน ม้าสีดำตัวสูงใหญ่เคลื่อนผ่านเส้นทางในหุบเขาอย่างมั่นคง และบนหลังของมันบัดนี้มีบุรุษในอาภรณ์ดำขลับที่นั่งซ้อนหลังสตรีร่างบางแน่นิ่งราวกับภูผาน้ำแข็ง ทว่า หากสังเกตใ
ผ่านไปราวครึ่งวันก็ใกล้เข้าสู่เมืองหลงเซิง เหยียนซือเหยียนก็ตื่นขึ้นมาแล้วเมื่อตื่นขึ้นมานางก็ร้องหาน้ำดื่ม เป็นไป๋จิ้งหานที่ส่งน้ำให้นางหญิงสาวดื่มน้ำจนรู้สึกสดชื่นเอ่ยว่า“ข้าไม่คิดว่าการนั่งบนหลังม้าจะสบายได้เพียงนี้ ต้องขอบคุณท่านพี่แล้ว”นางกล่าวขอบคุณเขาจากใจจริง ข้อดีของเขานอกจากใบหน้าหล่อเห
“อา...เสียวหอย อา...ผัวเลียเก่งจังเลย”นิ้วของมู่หรงสะกิดเขี่ยเม็ดเสียวของนางจนแข็งและบวาเป่ง ปลายลิ้นสอดเข้าไปในร่องรักรัว ๆ ราวกับธนูที่พุ่งเข้าไปตรงเป้า“เสียวหอยเหลือเกินผัวขา…อูยยย ข้าใกล้จะแตกแล้ว”มู่หรงยังคงละเลงลิ้นอยู่อย่างนั้นจนเขาทนไม่ไหว เขาทำให้หนานหงหงน้ำแตกคาปากของเขาไปแล้วนางโน้มกา
บทที่ 31 ตอนจบที่สวยงาม NC25+มู่หรงดึงกระโปรงของนางออกจากายเผยให้เห็นหอยสีชมพูอวบอูมงดงามของหนานหงหงที่กำลังเปียกเยิ้ม“งามเหลือเกินคนดี...”เขายิ้มด้วยความรู้สึกพออกพอใจที่ได้เป็นเจ้าของสิ่งที่งดงามที่สุดในโลกเช่นนี้“น่าเย่อหรือไม่เจ้าคะ”“หอยของหงหงน่าเย่อที่สุดแล้ว”เขายกนางมาวางไว้บนโต๊ะ จากนั
หลังจากที่มู่หรงเล่าแผนการให้หนานหงหงฟัง เหตุการณ์ก็เริ่มคลี่คลายไปตามที่เขาวางแผนไว้ในคืนนั้น ฝ่าบาทถูกวางยาพิษจนสิ้นพระชนม์ แต่ทางวังหลวงประกาศว่าพระองค์ทรงติดโรคระบาดฉับพลันและสวรรคตอย่างกะทันหัน สร้างความโกลาหลให้กับราชสำนักและประชาชนท่ามกลางความวุ่นวาย ซวิ่นอ๋องนำกำลังเข้ายึดวังหลวง แต่กลับพบ
บทที่ 30 คืนแต่งงานในห้องโถงใหญ่ของจวนสกุลมู่ มู่หรงและหนานหงหงคุกเข่าลงต่อหน้าแท่นบูชาฟ้าดิน ควันธูปลอยอวลในอากาศ สร้างบรรยากาศศักดิ์สิทธิ์ ทั้งสองก้มศีรษะคำนับฟ้าดินสามครั้ง ก่อนจะหันมาคำนับกันและกัน เป็นอันเสร็จสิ้นพิธีสำคัญเสียงโห่ร้องยินดีดังขึ้นจากญาติมิตรที่มาร่วมงาน ขณะที่คู่บ่าวสาวลุกขึ้น
“ก็ดุ้นอาจารย์ใหญ่เช่นนี้ พอจับแล้วก็ไม่อาจเมินเฉยได้เจ้าค่ะ”นางเริ่มดึงดุ้นใหญ่ของเขาออกมาแล้วใช้สองมือรวบถอกขึ้นลงจนสุด นางเงยหน้าขึ้นมองเขา“อยากให้กินหรือไม่เจ้าคะ”มู่หรงลูบศีรษะของนางอย่างรักใคร่แล้วเลื่อนนิ้วมาจับที่ริมฝีปากของนาง หนานหงหงดูดนิ้วเรียวของเขาแล้วหยอกเย้าด้วยปลายลิ้น“เจ้ารู้ว่
บทที่ 29 ข้าจะดูดให้ท่าน NCสามสิบไม้สำหรับจื่อรุ่ยนั้นทำให้นางปางตาย และด้วยความผิดของนางในยามนี้จึงทำให้ไม่มีผู้ใดสนใจแม้แต่คนเดียวนางเป็นลมอยู่ที่ลานลงโทษ สถานที่เดียวกันกับที่หนานหงหงถูกลงโทษ ทว่าหนานหงหงยังมีมู่หรงที่คอยดูแลห่วงใย ตอนนี้จื่อรุ่ยกับไม่มีคนข้างกายเลยแม้แต่คนเดียวคงเพราะนางไม่อา
จื่อรุ่ยกำลังนั่งคล่อมบุรุษผู้หนึ่งอยู่และเป็นคนออกแรงควบขี่บุรุษผู้นั้นอย่างแข็งขันโดยไม่สนใจผู้คนและนางกำลังครางอย่างเสร็จสมในตอนที่พวกเขามาพอดี“ซี้ดดดด เสร็จแล้วอา....ข้าเสร็จแล้ว”อาจารย์ของสำนักศึกษาหลวงบางคนปิดตา บางคนจ้องมองตาถลนจากนั้นก็มีคนผู้หนึ่งตะโกนขึ้นมาว่าหลังได้ปลดปล่อยจื่อรุ่ยก็ร
บทที่ 28 เอาคืนให้สาสมหนานหงหงยืนอยู่เบื้องหน้าจื่อรุ่ยพร้อมกับกอดแขนมู่หรงเอาไว้อย่างหวงแหนในสภาพที่แต่งกายเรียบร้อยใบหน้าแดงก่ำหนานหงหงเอ่ยว่า“ขอให้มีความสุขนะ เจ้าใช้ลูกไม้หลอกสามีของข้าว่าวันนี้มีงานเลี้ยงของเหล่าอาจารย์ เช่นนั้นข้าจะทำให้งานเลี้ยงที่เจ้าจัดขึ้นเป็นจริง”“เจ้าจะทำสิ่งใด”เสีย
“ซี้ดดดเสียวเหลือเกินเจ้าค่ะ อาจารย์เย่อข้าเถิด ศิษย์ไม่ไหวแล้ว อา....”มู่หรงขยับขึ้นมาดูดเต้านมของนางข้างหนึ่ง นิ้วมือเรียวสองนิ้วยัดเข้าไปในรูร้อนแล้วกระแทกซ้ำ ๆ จนเกิดเสียงดัง“อา....สะ....เสียวเจ้าค่ะ ซี้ด จะเสร็จแล้ว อา”ปากของเขายังคาอยู่ที่หัวนมดูดดึงไม่หยุด หนานหงหงเงยหน้าหลับตาพริ้มเมื่อถู