ตอนที่ 23 ช่วงเวลาเก็บเกี่ยวเรือนบุปผา ในราตรีที่ไร้จันทร์ แสงของหมู่ดาวพราวพร่างระยิบระยับ สายเงาดำสายหนึ่งวูบไหวเคลื่อนผ่านเข้าไปในเรือนบุปผา มันหยุดยืนนิ่งเมื่อเห็นในเรือนกำลังนั่งฝึกกำลังภายใจ ผ่านไปหนึ่งจอกชา เจ้าของเรือนก็ลืมตาขึ้น กล่าว “มีสิ่งใด?”
ตอนที่ 24 ครุ่นคิด กังวล ในห้องครัวจ้าวเหมยกับอิงฮว่ากำลังนั่งทานมื้อเช้าด้วยกัน อิงฮว่าหยิบเงินหนึ่งตำลึงออกมา จ้าวเหมยขมวดคิ้วถาม “เงินนี่คือ?” “ฮูหยินน้อยให้ข้ามาแบ่งกับท่าน...เมื่อเช้านางถามถึงครอบครัวข้า...นี่เป็นค่าใช้จ่ายให้ข้าเขียนจดหมายถึงพวกเขา”
ตอนที่ 25 ข้ารู้ทุกเรื่อง พรุ่งนี้เซียวอี้หยางต้องไปราชการที่จางโจว เขาให้คนมาแจ้งที่เรือนว่ามีเอกสารที่ยังจัดเตรียมไม่เสร็จ คาดว่าจะกลับดึกไม่ต้องรอทานมื้อเย็นและกว่าชายหนุ่มจะกลับหวังชิงหว่านก็เข้านอนไปแล้ว เช้ามืด หวังชิงหว่านลืมตาขึ้นมาเห็นเซียวอี้หยางกำลังจัดเตรียมของใช้
ตอนที่ 26 น้ำใสไร้ปลา คณะของกองคลังใช้เวลาเดินทางถึงสองวันกว่าจะมาถึงจางโจว นางอำเภอนำเหล่าขุนนางในท้องถิ่นมายืนรอรับที่ประตูเมือง “ผู้น้อยเฉิงคุนนายอำเภอจางโจว คารวะท่านเสนาบดีหวัง” เสนาบดีหวังลู่หานลงจากรถม้าแล้วเดินตรงไปยังกลุ่มขุนนาง ใบหน้าของเขาระบายยิ้มเอ่ยด้วยน้ำเสียง
ตอนที่ 27 โน้มน้าว เซียวอี้หยางจับจ้องมองกระดาษที่กำลังถูกไฟไหม้จนกลายเป็นขึ้เถ้า ในแววตาชายหนุ่มครุ่นคิดอย่างกลัดกลุ้มกับข้อความในสารลับ “โน้มน้าวนางมาเป็นพวก” เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้ประตู เขารีบดับไฟกระดาษแล้วแสร้งกำลังเขียนเอกสาร คนผู้นั้นไม่ได้เดินเข้ามาในห้อง
ตอนที่ 28 วาจา ทิ่มแทง ม้าวิ่งเร็วขึ้นเรื่อย ๆ หวังชิงหว่านอยากจะเอ่ยปากถามอีกทว่าก็เก็บคำพูดลงคอไป สายลมหนาวยะเยือกกระทบใบหน้าทำให้นางรู้สึกเหน็บหนาวเพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เซียวอี้หยางบังคับม้าให้หยุดบนลานกว้างบนภูเขา เสียงลมพัดหวีดพัดบาดเสียดเข้าไปในหัวใจ ชายหน
ตอนที่ 29 จัดการเอง หวังชิงหว่านลืมตาขึ้นมาก็เป็นเวลาสายมากแล้ว นางบิดกายขจัดความเมื่อยล้าเล็กน้อยก่อนจะลุกออกมานอกเรือนเจอกับอิงฮว่าที่กำลังเก็บเสื้อผ้าออกไปซัก “ฮูหยินน้อยตื่นแล้วหรือเจ้าคะ....” หวังชิงหว่านพยักหน้ากล่าว “คนอื่น ๆ ไปไหนกันหมดแล้ว” “คุณชาย
ตอนที่ 30 ไก่อารมณ์ดีเมืองชีโจว “ซูหมิง ซูหมิง” ซูหมิงที่กำลังซักผ้าอยู่เงยหน้าขึ้นมาเห็น ป้าหลิงข้างบ้านจึงยิ้มให้ เอ่ย “ท่านป้ามีสิ่งใดหรือ”“ลูกชายข้าที่ทำงานอยู่ร้านเครื่องกระเบื้องเผากลับมาจากเมืองหลวงแล้ว...”ซูหมิงยิ้มอย่างอิจโรยตอบ “ยินดีกับป้าด้วย”“ไม่ใช่แค่นั้น นี่!! ลูกช
ตอนที่ 52 ช่วงเวลางดงาม กลิ่นอายฤดูหนาวเริ่มมาเยือนอีกครั้ง ไม่เพียงแต่องุ่นของหวังชิงหว่านออกดอกออกผลเต็มสวน มันฝรั่งก็มีเรื่องราวให้ติดตาม ฮ่องเต้ตั้งชื่อให้ใหม่ว่า อี้โถว หลังจากได้ทดลองปลูกจนมั่นใจแล้วก็นำไปให้เหล่าขุนนางได้ชื่นชมในท้องพระโรง ขันทีหันมันเผาเป็นชิ้นเล็ก ๆ
ตอนที่ 51 สวรรค์ประทานพรท้องฟ้าแสงดาวระยิบระยับแสงจันทร์สาดส่อง สายลมราตรีพัดผ่านผ้าม่านปลิวไสว ในช่วงกระพริบตามีเงาดำสายหนึ่งเคลื่อนไหว มือของหลิวซูชะงักเล็กน้อยจากนั้นก็วางผ้าปักลงแล้วเอ่ยกับสาวใช้“พวกเจ้าไปพักเถอะ...ข้าจะเข้านอนแล้ว” สาวใช้ได้ยินเช่นนั้นก็พากันถอยออกไป แต่ไหนแต่ไรมาหลิวซ
ตอนที่ 50 ชีวิตเรียบง่าย เซียวอี้หยางเดินเข้ามาในโรงเรือนองุ่น ใช้สายตาสำรวจครู่หนึ่งเมื่อมองเห็นร่างอรชนที่กำลังตัดแต่งกิ่งองุ่นอยู่ ก็เดินตรงเข้าไปหา กล่าวด้วยน้ำเสียงห่วงใย “แสงแดดยังเจิดจ้า...น้องหญิงไม่กลัวผิวแห้งกร้านหรือ” หวังชิงหว่านตัดกิ่งองุ่นแล้ววางลงตะก
เมื่อก่อนว่าน้องสาวคนนี้งามแล้วมาตอนนี้แฝงความเย้ายวนกลายเป็นโฉมสะคราญไร้ที่ติ ใบหน้าของหวังชิงหว่านประดับรอยยิ้มน้อย ๆ พอเข้ามาใกล้นางก็เอ่ยทักทายอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงสดใส “คารวะพี่รอง...ได้มีโอกาสต้อนรับท่านข้าดีใจยิ่งนัก” หวังหรูเยว่รู้สึกกระอักกระอ่วนใจเล็กน้อย นา
ตอนที่ 49 แยกย้ายกันไปเติบโต เซียวอี้หยางตื่นแต่งกายเตรียมไปทำงานตั้งแต่เช้ามืดเช่นเคย ชายหนุ่มจัดแต่งดึงอาภรณ์ให้เรียบร้อยรอบหนึ่งก่อนจะเดินไปหอมแก้มหวังชิงหว่านที่ยังนอนอยู่บนเตียงด้วยความรักใคร่ “อืม” หญิงสาวพึมพำเบาๆ รับทราบว่าชายหนุ่มกำลังจะไปทำงานแล้ว ชายหนุ่มลุกขึ
ตอนที่ 48 ไม่เอาได้หรือไม่ หวังหรูเยว่เปิดหนังสือภาพสรุปการปลูกองุ่นด้วยความรู้สึกหวาดหวั่น หวังชิงหว่านส่งมาให้นางเมื่อเช้านี้พร้อมกับเทียบเชิญให้ไปชมต้นองุ่นที่กำลังออกช่อ แม้ใบหน้าของหวังหรูเยว่จะเรียบเฉยทว่ามือกลับสั่นเทาอย่างห้ามไม่อยู่ สาวใช้ลอบมองแล้วเอ่ยอย่างระมัดระ
ตอนที่ 47 มีบางอย่างแฝง เรื่องของกัวฉู่เหอกับซ่งหยวนกลายเป็นเรื่องขบขันพูดคุยสนุกปากของคนในเมืองหลวง ทั้งตระกูลกัว ตระกูลซ่งต่างปิดประตูจวนเงียบไม่ออกมาแก้ต่างหรือให้ข้อมูลอะไร แต่กระนั้นก็ยังมีกระแสข่าวเล็ดรอดออกมา ว่ากัวฉู่เหอถูกส่งไปอยู่ชายแดนให้ท่านแม่ทัพกัวอบรม ส่วนซ่งหยวนก็ถูกส
ตอนที่ 46 คิดไม่ถึง เซียวอี้หยางจูงม้าโดยมีหวังชิงหว่านเดินอยู่เคียงข้าง หญิงสาวเอ่ยถาม “เรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นอย่างไรคะ” ชายหนุ่มอมยิ้มชำเลืองมอง “นึกว่าน้องหญิงจะยังอยากจะเดาเรื่องราวต่อ” หวังชิงหว่านส่ายหน้า “ท่านพี่เล่ามาเถอะ...แผนซ้อนที่ท่านวางไว้มีอะไรบ้างกั
ตอนที่ 45 ผู้ไม่บริสุทธิ์ หวังชิงหว่านหยิบเนื้อหมูตุ๋นเข้าปาก ความนุ่มอร่อยกลิ่นหอมอบอวลทำให้นางแทบลืมหายใจ “อืม...อร่อยแล้ว..ในที่สุดแม่ครัวคนใหม่ของเราก็ทำอาหารได้อร่อยแล้ว” เซียวอี้หยางยิ้มอย่างเอ็นดูแล้วพูด “เจ้าคงสบายใจเสียที” หวังชิงหว่านพยักหน้ากล่าว