“อิงเอ๋อร์ ข้ายอมเจ้าได้ทุกอย่างที่เจ้าขอร้องข้า แต่เรื่องนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ยอมให้เจ้าทำไม่ได้” หวงหยางหมิงพูดย้ำอย่างเด็ดขาด เซียวเหม่ยอิงคิดไว้อยู่แล้วว่าหากสามีของนางรู้ว่านางจะใช้วิธีนี้ หวงหยางหมิงไม่ยินยอมให้นางทำอย่างแน่นอน“ตั้งแต่ที่ท่านแต่งข้ามาเป็นฮูหยินของท่าน ข้าไม่เคยทำอะไรให้ท่านสั
“เป็นสหายจะชดใช้กันทำไม เจ้าพูดเกินไปแล้ว” น้ำเสียงเอ่ยขึ้นอย่างเอ็นดู ทำเอาเซียวเหม่ยอิงถึงกับน้ำตาคลอ ที่ผ่านมาคนที่พูดกับนางอย่างใจจริงมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น หากไม่นับหวงหยางหมิงที่เป็นสามี ลี่จินที่เป็นสาวใช้ข้างกาย และบ่าวรับใช้ของสามีนาง คงมีแต่องค์หญิงผู้นี้ที่นับนางเป็นสหาย“ไว้มีโอกาสข้าจะ
ย้อนไปสิบปีก่อน หลังจากที่หวงหยางหมิงสิ้นมารดา ตัวเขาก็ไม่ต่างจากนกน้อยที่ไร้ต้นไม้ให้เกาะพักพิง บิดาที่เป็นบิดาเพียงในนาม ได้ให้หนิงซูเขามาดูแลตัวเขาแทนมารดาที่เสียไป บุตรชายที่เกิดจากอดีตฮูหยิน บิดาไม่สนใจ ไหนเลยจะถูกดูแลให้ดีเช่นคนอื่น ทุกวันในจวน หนิงซูชอบหาเรื่องให้เขาคุกเข่าอยู่ที่ศาลบรรพชน
“ก็ท่านแม่บอกว่า เด็กผู้ชายกับเด็กผู้หญิงเป็นสหายกันตั้งแต่เด็ก โตมาจะได้แต่งงานกัน ท่านกับข้าก็เป็นสหายกันแล้ว พอโตขึ้นต้องได้แต่งงานกันอย่างแน่นอน”ไม่ใช่แน่นอน มารดาของนางต้องไม่ได้หมายความแบบนี้แน่นอน เด็กคนนี้ต้องเข้าใจอะไรบางอย่างผิดไป และเข้าใจผิดอย่างใหญ่หลวงเด็กน้อยเห็นว่าสหายใหม่ของนางนิ่
ตั้งแต่นั้นมา หวงหยางหมิงก็ได้ให้คนไปสืบข่าวของเซียวเหม่ยอิงเงียบ ๆ ถึงได้รู้ว่าที่นางกลายเป็นเช่นนี้เพราะครอบครัวที่ไม่ใช่ครอบครัว อะไรคือปล่อยปละละเลยนางเพราะบุตรสาวของคนเล็กล้มป่วย ซ้ำยังไม่ต้องการให้นางมีสหาย ครอบครัวแบบนี้ให้เจอแค่ครอบครัวของเขาก็เกินทนแล้ว เมื่อรู้ว่าครอบครัวของเซียวเหม่ยอิ
ตั้งแต่ที่เซียวเหม่ยอิงออกเรือนไปแล้ว ภายในจวนตระกูลเซียวเองก็เกิดการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างเช่นกัน อย่างแรกเลยคือเหล่าบรรดาแม่ครัวที่ถูกฟางเหนียงตำหนิแล้วตำหนิเล่า ว่าฝีมือการทำอาหารไม่เหมือนเดิม เพราะสามีของนางไม่อยากอาหารเหมือนอย่างเคย“นี่อะไร?” เซียวฟู่ซินวางตะเกียบลงทันทีเมื่อทานอาหารคำแรกเข้าไป
“ข้าชงชามาให้ท่านพ่อเจ้าค่ะ ทำงานเหนื่อย ๆ อาจจะรู้สึกเมื่อยล้า ชานี้จะช่วยบรรเทาอาการเหล่านั้นได้ดีเจ้าค่ะ” น้ำเสียงที่เอ่ยขึ้นอย่างห่วงใยพร้อมกับถือชามาให้เขาอย่างระมัดระวัง แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยตอบรับคำ แต่นางก็ชงชามาให้เขาเสมอไม่เคยขาด บางครั้งนางถึงกับเอ่ยขอคนสนิทของเขาเพื่อฝนหมึกให้บิดาด้วยตัว
“มีเรื่องอะไรที่ทำให้เจ้าคิดมากถึงเพียงนี้” น้ำเสียงนั้นเอ่ยถามด้วยความห่วงใย ฟางเหนียงไม่ตอบ นางหันไปหน้าไปหาคนใช้ข้างกายพร้อมกับพยักหน้าให้บ่าวคนนั้นส่งรายงานบางอย่างให้สามี เซียวฟู่ซินรับรายงานนั้นมาก็มีสีหน้างุนงง เพราะรายงานเหล่านี้เกี่ยวกับเกี่ยวบัญชีของจวนซึ่งเป็นงานหลังบ้าน ที่ผ่านมาเซ
“เรื่องราวในตอนนั้นท่านจำมาได้ตลอดเลยหรือเจ้าคะ?”หวงหยางหมิงทำท่าครุ่นคิด “อืมมม คราแรกข้าก็ลืมเลือนไปบ้าง เพราะพวกเรายังเด็กทั้งคู่ มาจำได้ตอนที่เห็นเจ้ากำลังช่วยเด็กคนหนึ่งที่กำลังถูกจับตัวไป และข้าก็ไปช่วยเจ้าได้ทันพอดี” เซียวเหม่ยอิงฟังและนึกตามคำพูดของสามี ดวงตางามเบิกตากว้างด้วยความตกใจ คน
“ฮ่าฮ่าฮ่า สมแล้วที่เป็นบุตรสาวของเรา ช่างพูด และกล้าขอผู้ชายแต่งงานตั้งแต่เด็กเหมือนแม่ของเจ้าไม่มีผิด ฮ่าฮ่าฮ่า” หวงหยางหมิงหัวเราะออกมาอย่างอดกลั้นกับการกระทำของบุตรสาว มันเหมือนว่าเขาย้อนเวลากลับไปตอนที่เซียวเหม่ยอิงทำกับเขาในตอนนั้น สมแล้วที่เป็นแม่ลูกกัน เหมือนกันจริง ๆ“ทะ ท่านพี่ ท่านหมายควา
วันนี้บรรยากาศภายในจวนของหวงหยางหมิงเต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่น หวงจื่อหานอยู่รับประทานอาหารกับหลาน ๆ ของเขาอย่างมีความสุข หลังจากที่รับประทานอาหารและส่งหลานเข้านอนเรียบร้อยแล้วก็ถึงเวลากลับจวนตนเอง“ท่านพ่อนอนค้างที่จวนข้าก็ได้นะขอรับ”“ไม่เป็นไรหรอก เจ้าก็รู้นิว่าข้ามีเรื่องต้องกลับไปจัดการ”
“แล้วเหตุใดท่านถึงไม่เคยอธิบายให้ข้าฟังบ้างเลย”“ทั้งจวนมีแต่คนของหนิงซู ต่อให้พูดในที่ลับก็มีคนของนางแอบฟังอยู่ดี เฮ้อ ข้ายอมรับผิดที่ข้าเห็นแก่ตัว ที่เห็นอำนาจดีความถูกต้อง” ที่เขามาในวันนี้ไม่ได้มาเพื่อแก้ตัวแต่อย่างใด มันเป็นความรู้สึกผิดที่ติดอยู่ในใจมานานเกือบยี่สิบปี อีกอย่างอดีตผ่านมันมาแ
“ท่านพี่ ท่านปู่คือผู้ใดหรือเจ้าคะ”“เดี๋ยวแม่อธิบายให้ฟังเอง พวกเราเข้าไปในเรือนกันดีกว่า” เซียวเหม่ยอิงหันไปมองสามีอย่างรู้หน้าที่ นางจูงมือบุตรชายและบุตรสาวเข้าไปในเรือน เพื่อให้สามีของนางได้พูดคุยกับบิดาตามลำพัง หลังจากที่เซียวเหม่ยอิงได้พาลูก ๆ เข้าไปในเรือนแล้ว หวงหยางหมิงก็นั่งรอคนที่ก
“เจ้าคิดจะมีลูกกี่คนกัน?” องค์รัชทายาทเหลียงซินเผงอดถามสหายตนเองไม่ได้ เพราะหลังจากที่เซียวเหม่ยอิงคลอดบุตรคนแรกไปไม่ทันไร ตอนนี้สหายตัวดีของเขากำลังมีบุตรคนที่สองแล้ว “กระหม่อมเองก็ไม่ทราบพ่ะย่ะค่ะ เพราะเรื่องนี้กระหม่อมไม่ได้เป็นคนตัดสินใจ กระหม่อมเพียงทำตามความต้องการฮูหยินตนเองเท่านั้น” คำตอ
ดวงตางามค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาหลังจากที่พักผ่อนจนเพียงพอ ทันทีที่ลืมตาขึ้นมาก็พบว่ามือของนางถูกกุมเอาไว้ด้วยมือของใครอีกคน ภายในใจของนางนั้นเต็มไปด้วยกระแสความอบอุ่นที่แล่นเข้ามา“ท่านพี่”“อิงเอ๋อร์ตื่นแล้วรึ เป็นอย่างไรบ้าง ค่อย ๆ ลุกนะ” หวงหยางหมิงคประคับประคองเซียวเหม่ยอิงให้ลุกขึ้นนั่งในท่าที่สบายท
หลังจากเหตุการณ์ในตอนนั้นเซียวลี่หงได้แต่งเข้าไปในฐานะอนุภรรยาของท่านอ๋องสาม เพราะนางใช้แผนสกปรก อีกทั้งชื่อเสียงของนางไม่มีดีเลยแม้แต่น้อย ชาวบ้านต่างพูดเรื่องนี้ราวกับว่าเป็นนิทานเรื่องหนึ่งเลยก็ว่าได้ พระชายาจึงให้นางเข้ามาในฐานะอนุภรรยาเท่านั้น และหลังจากที่จัดการเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ท่าน
ตอนนี้ผิงอันมีแต่ความกลัวเต็มไปหมด หากปากนางไม่ได้ถูกผ้ามัดเอาไว้นางก็คงพูดออกมาแล้ว ว่าแม่ทัพดูแลนางดีจริง ๆ สิ่งของเครื่องใช้เบี้ยหวัดนางก็ได้รับไม่เคยขาด แต่เพราะ...“เพราะเจ้าไม่ได้มีใจคิดดีกับข้าตั้งแต่แรก จึงได้วางแผนที่ไร้สมองแบบนั้นออกมา ข้าถามเจ้าหน่อยเถิด ทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้นในจวน จะไม่